Nog even over de kuddedieren van de filosoof  Friedrich Nietzsche. Ik schrijf tot half september even niet meer regelmatig op mijn blog. Dit heeft ook alles te maken met dat ik een soort van, uit de kudde ben gestapt. Al een jaar lang volg ik mijn hart en ga ik weer heen waar ik heen wil en doe ik wat ik wil doen, net als vroeger. Genieten noemt men dat ook wel. Toch blijft het ultieme genieten voor mij, achterop de motor. De vrijheid die je dan voelt is heerlijk en je ziet bewust veel meer van Nederland. Dan hier en dan daar, heerlijk.

Vrijheid, zo belangrijk. Toch is ook in ons landje vrijheid niet meer vanzelfsprekend. We zitten in een tijd dat iedereen bijna alles van je weet. Ik denk dat de ouderen hier nog meer moeite mee hebben dan de jongeren. Ik kom veel jongeren tegen die het niets interesseert dat al hun gegevens overal bekend zijn. Ook de vrijheid van dat je mag geloven wat je wilt, gaat ook hier in de toekomst een grotere rol spelen. Alleen daarom al, is nu een goede en bewuste verslaggeving vanuit Azië nodig.

Nog even iets anders. Ik vraag mij toch nog steeds af wat de mensen in Nederland voor werk gaan doen. De consumptie ligt stil, neem ik bewust waar in het veld. Laatst sprak ik iemand van een zorgverzekeringsmaatschappij en die gaan ook alles online doen. Dus je declaraties en alles. Ik gruw toch van het idee dat je straks je huis niet meer verlaat en alleen maar alles regelt via je beeldscherm. En dan blijft de vraag: wat gaan al die mensen doen die vervangen worden door een beeldscherm? Leuk om over te filosoferen, maar minder leuk om een oplossing voor te bedenken.

Misschien bestaat de Nederlander over tien jaar niet meer. Zijn wij een onderdeel geworden van, tja van wie?