Vreselijk onderbelicht in deze dagen is het nieuws dat er ook nog goede mensen werkzaam zijn in de gehandicaptenzorg die wel met hun handen van de gehandicapten afblijven op sexueel misbruik gebied. Mensen die dit werk met het hart doen en zeker niet voor het zeer slecht betaalde salaris.

Ik ben de afgelopen jaren zelf werkzaam geweest in de zorg, waaronder de gehandicaptenzorg. Ik ken veel collega’s die zich met hart en ziel inzetten voor de gehandicapte medemens. Velen van hen hebben de hoop dat de nieuwe regering zorgt voor meer handen aan bed/rolstoel  en een hoger salaris. Maar ook als dit er niet komt blijven zij toch werkzaam in deze zorg. Ik heb bijna nog nooit een gehandicaptenbegeleider horen vragen om meer loon.

Ook staken is uit den boze, want wie zorgt er dan voor de bewoners?

Krijgen we nu dezelfde toestand als destijds in de kinderopvang, dat elke gehandicaptenbegeleider met wantrouwen wordt aangekeken?

Feit is, dat er veel mis is in de gehandicaptenzorg, dat zal ik niet tegenspreken, maar ook hier geldt het verhaal van de rotte appel tussen de gezonde appel.

Tevens wijs ik erop dat er ook gevallen bekend zijn van gehandicapten, die voordat ze in een verzorgingsinstelling terecht komen al sexueel misbruikt zijn. Door een familielid of door een taxichauffeur van gehandicaptenvervoer.

Het is heel erg goed dat er nu meer in de openbaarheid komt maar laten we eerlijk zijn, dit had al jaren gelden gemoeten. Iemand heeft verschrikkelijk zitten slapen. (Of meer dan een……..)

Ik ben mij er in ieder geval  bewust geworden van  dat er ook goede en lieve mensen werkzaam zijn in de gehandicaptenzorg.