Gisteren vernam ik een mooi verhaal van een meisje van 7 jaar die bij haar oma naar de Nationale Dodenherdenking had zitten kijken. Ze vertelde oma dat de boodschap was: niet ik maar wij. Bewust worden van dat de kinderen het al snappen, nu de volwassen nog!

Ook leuk, was in het weekend een bezoekje aan de McDrive. In de nachtelijke uren vroeg ik de jonge man die het geld ging vangen, of zijn baantje nou een beetje geld opbracht. Nee dus, het minimumloon van McDonald’s met 20% extra. Ja, je moet wat doen om je studieschuld af te betalen. Dus de volgende keer in de nacht bij de McDrive bewust even wat fooi geven bij het afrekenen.

Ook een welgemeende bewuste oproep aan de mensen van jeugdzorg. Een oma is heel goed in staat om voor haar kleinkind te zorgen bij uit huis plaatsing van het kleinkind bij de moeder. Per situatie en geval de omstandigheden goed bekijken en je komt bewust een heel eind. De verhalen die ik vanuit het veld opteken, daar word ik bewust niet blij van. Van de zotte dat familieleden via een advocaat om hun kleinkind moeten vragen!

Ook leuk zijn alle Polen die in Nederland werken. Bakken met geld gaan er richting Polen naar hun kinderen daar. Kinderbijslag, bedoel ik. Als je op papier kunt aantonen dat je daar kinderen hebt. Wie controleert dat? Over de toeslagenfraude door de Bulgaren gaan nu de nodige vragen komen. Wie was er bewust en wie onbewust. En dan de fraudecontroleurs die de persoonsgebonden budgetten gaan controleren. Wat zal het druk worden op straat…wij zijn goed bezig!

De mensen bij de voedselbank kunnen wel even overgeslagen worden door controleurs. De angst zit er goed in, heb ik bewust waargenomen. Mensen durven niets meer op Marktplaats te zetten en ook niet op de vrijmarkten te gaan zitten met hun kinderen. Bewust bang dat ze gezien worden en gekort worden. En daar zit je dan in een bijna leeg huis, bijna geen voedsel, maar met die zak spullen die je van een vriendin kreeg om te verkopen. Niks VRIJ..markt.