Om te huilen is dat zeven uientelers beboet zijn wegens verboden kartelafspraken. In 2009 maakten ze afspraken over de vernietiging van delen van reeds ingezaaide akkers. Aanbod verkleinen en prijs omhoog. Maar goed dat moeder Teresa deze verspilling niet meer heeft meegemaakt.
En als we het dan toch over voedsel hebben, gisteren was ik in Amsterdam bij het distributiecentrum van de voedselbank. De gemeente waar ik voor bij de voedselbank werk, krijgt de pakketten vanuit Amsterdam. Mooi om te zien, een hele loods vol met overschotten. Op woensdag worden de voedselpakketten gemaakt en dit wordt gedaan door vrijwilligers. Ook mensen die een sociale stage moeten lopen kunnen hier terecht. En een klein groepje mensen met een taakstrafje, die zo ook weer op het goede pad worden geholpen. Het mes snijdt aan twee kanten. Gelukkig was er wat fruit, want daar hebben de mensen grote behoefte aan omdat dit zo duur is. Je bent echt afhankelijk van de aanlevering van de schenkers. Wij bepalen niet wat er in het weekpakket zit, maar zijn afhankelijk van de aangeleverde dingen.
We hadden weer meer aanmeldingen voor de voedselbank en gingen dus met een volle bus weer huiswaarts. De ruimte die wij mogen gebruiken voor de uitgifte van de pakketten, was dan ook voor de eerste keer vol met pakketten! Het gaat hard en per week komen er meer mensen bij. Nogmaals, het pakket is een basisondersteuning voor de week en de rest zal zelf gekocht moeten worden. Maar zonder zo’n pakket komen deze mensen de week niet door, dat is een feit. Gisteren bij het uitdelen van de pakketten, ook weer schrijnende verhalen van mensen. Sommige mensen lopen echt tegen een muur op en zien bijna geen uitweg meer. Heel erg en zorgelijk. Bewust worden van.
Verder ben ik nog op zoek naar een Willy Wortel die voor mij een afvalzakje wil uitvinden om aan mijn jas te knopen of zoiets. Ik liep laatst door de stad en ik neem altijd mijn eigen eten en drinken mee. Als er geen prullenbak in de buurt is, dan neem ik de lege verpakkingen weer mee in mijn rugzakje. Maar heel af en toe waait er wel eens een papiertje weg, zomaar door de wind uit mijn hand geblazen. Ik wil nog veel mensen helpen en zit dus niet te wachten op een boete van 360 euro. Ik weet voor dat geld een betere bestemming. Ik kan voor dat bedrag bijvoorbeeld een week les geven op scholen. Bijvoorbeeld aan jeugd die iemand in elkaar hebben geschopt en daar geen straf voor hebben gekregen. Ik kan ze dan misschien toch nog bewust iets bijbrengen. Met 360 euro kun je heel veel goeds doen…
Van de wind kun je niet leven, maar een frisse bewuste wind door Nederland zou het leven wel veraangenamen.