In Amsterdam zag ik bij het Stadionplein een man lopen met een grote bos lange roze rozen. Er zat zo’n goedkoop roze lintje aan, om de verpakking nog iets op te leuken. De man was sjofel gekleed en omklemde de bos rozen alsof hij dit niet dagelijks deed. Ik probeerde de rozen te tellen en kwam op zo’n vijftig stuks. Zal deze man met grijze bakkebaarden, zijn spaarpotje geleegd hebben om deze bos rozen te kopen? En waren de rozen voor zijn vrouw voor hun vijftigste trouwdag? Of was zijn vrouw jarig? Een mooi straatbeeld in ieder geval, op een regenachtige winderige dag.
In het centrum bij Beursplein 5 was het stil op straat. Een enkele Japanse toerist die een foto stond te maken. Ook Japanners hebben wat hun eigen economie betreft, niet veel om te lachen. En het kan zo maar eens de laatste keer zijn dat ze in Amsterdam staan. Het geld is daar al op en nog even en ze komen hun land niet meer uit. Gelukkig hebben ze dan de foto’s nog… Hier in Nederland op de beurs is het ook lachen deze week. Je kunt dit samenvatten in een soort raadseltje: je zit in een leeg bankgebouw via je 4G netwerk te mailen met een pretpark in aanbouw in Polen… Ra ra over welke bedrijven gaat dit?
Ik hoop niet dat de winkeliers in de Nieuwendijk en de Kalverstraat een hoge WOZ-waarde voor hun kiezen krijgen. De boel ziet er daar al troosteloos uit en dit kan voor velen net de bewuste druppel zijn. Ik kan er echt geen winkel meer vinden die eruit springt. Alleen op de hoek naar De Munt, stonden twee mensen in het groen van Greenpeace om donateurs te werven. Een beetje kleur in het straatbeeld. Volgens een van hen, hebben ze echt donateurs nodig want anders gaat hun bootje ook een keer ten onder. Ik bood hen wel aan dat ik eventueel wel een keer in zo’n bootje wil zitten. Onze Diederik Samsom is immers zo ook de politiek binnen gevaren.
Op het Rokin keek ik even naar het ruiterstandbeeld van koningin Wilhelmina, gemaakt door kunstenares Theresia R. van der Pant. Toevallig vernam ik vandaag dat ze deze week is overleden op 88 jarige leeftijd. Pas op haar 82e jaar zette zij een punt achter haar beeldhouwcarrière. Iemand die er dus nooit mee heeft gezeten om eerder te stoppen met werken. Ik zou zeggen: beeldje in brons geven en snel.
The rest is silence en De Engelenbak is niet meer open. Toch een beetje raar gevoel als je hier langs loopt in de Nes. Het einde van 37 jaar cultuurgeschiedenis. Gelukkig was Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond er nog wel. Hier ben ik samen met een vriendin de foto-expositie van An-Sofie Kesteleyn gaan bekijken. Deze foto’s zijn van de roodharige tweeling Gwendolyn en Kimberly. Ontzettende mooie foto’s en voor mij heel herkenbaar, het was dan ook niet toevallig dat wij hier heen gingen. Bewust uitgezocht.
Op het Centraal Station stonden de treinen klaar. Binnenkort kun je met een nieuwe Reisplanner-app zien, waar in de trein de vrije zitplaatsen zijn. Zo kun je op het perron alvast goed gaan staan. Kunnen we binnenkort dan ook een boete oplopen als we 1 meter te ver naar rechts staan? Of worden we dan teruggefloten? Het wordt nu nog getest en werkt met infraroodsensoren. Ik heb persoonlijk liever een andere app. Een die mij thuis al via een drone in de lucht, laat weten of de trein op tijd komt en of die al overvol is. Dan kan ik thuis vanuit mijn luie stoel besluiten, om bewust de volgende trein te nemen of beter nog: de auto.