Schitterend dat de medewerkers van de Amsterdamse zorginstelling Amsta zaterdagmorgen het Sarphatihuis hebben bezet. Ramses Shaffy zou zingen: zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. En dan nu met de nadruk op vecht! De medewerkers zien nog geen besteding van het extra geld voor extra handen aan het bed. Ze hebben nu wel met hun actie, een samen weer om de tafel voor elkaar gekregen. Afgelopen week was ik ook in Amsterdam in zo’n zorginstelling in de Watergraafsmeer. Hier spelen ook dingen waar de bejaarden geen brood van lusten, of eigenlijk geen fruit van lusten. Ze hebben actie ondernomen om een stuk fruit te krijgen en krijgen nu elke dag een stuk fruit. Appeltje voor de dorst, in tijden van nood. Grappig dat ik laatst ook vernam dat in een ander huis, bejaarden het fruit van elkaar stelen! Het moet toch allemaal niet zotter worden! Maar om even terug te komen op de Watergraafsmeer, bejaarden worden hier verzocht om te verhuizen vanaf de begane grond naar de bovenverdiepingen. Dit vanwege de veiligheid en de verbouwing. Ongeacht het waarom, het is het gesprek van de dag bij alle bejaarden. Dit kan nog een leuk verhaal worden maar dit verhaal kent eigenlijk alleen maar verliezers.
Overigens trok ik onbewust aan het alarm op het toilet. Je weet wel zo’n koortje. Ik kon op mijn gemak naar het toilet en een paar minuten thee drinken, voordat er een medewerker kwam kijken. Nou weet ik uit eigen ervaring dat dit echt te maken heeft met een tekort aan handjes, maar wel handjes die een leven zouden kunnen redden. De eerste zes minuten na een hartaanval zijn het allerbelangrijkst. Met de hedendaagse zorg, ben je er met een beetje pech dus gewoon geweest.
Morgen is het Grote Thuiszorg Debat in Nieuwegein van de thuiszorgmedewerkers. Wie verzint de locatie Nieuwegein? Ik kwam er weer eens achter waarom de auto zo lekker handig is. En veel mensen in de thuiszorg hebben schoolgaande kinderen, dus waarom niet overdag i.p.v. einde van de middag? Ik zal wel weer de thuiszorgzeikerd zijn. Ik werk nu af en toe zelf in de thuiszorg om te zien of al die verhalen echt waar zijn. Bewust worden van… Je kunt ergens pas over meepraten als je het zelf hebt waargenomen.
En dan nog de positieve afsluiter van vandaag. Ik sprak ook deze week met een Poolse jongen die vanaf nu, zeven dagen in de week gaat werken. Dit vanwege de Valentijnsdrukte met de bloemen. Lange dagen en dan in de middag ook nog 60 kilometer moeten rijden naar je uitzendbureau voor Nederlandse les. Hij wil dit allemaal zelf en wordt niet gedwongen. Jammer dat er voor dit soort goede mensen uit Polen geen meldpunt is…