Ik kom nogal wat mannen tegen die ziek zijn en op sterven liggen. Mannen die in Indonesië zijn geweest. Mannen die nooit hebben gepraat over de gebeurtenissen daar. Mannen die terug kwamen uit Indonesië en veranderd waren. De vergeten oorlog waar niemand over praat. In 1946 t/m 1949 werden Nederlandse dienstplichtigen naar Indonesië gestuurd. Mannen die nu ziek zijn en op sterven liggen en al ijlend wartaal liggen uit te slaan. Nooit hebben zij psychische hulp gehad, om de dingen te kunnen verwerken die zij toen hebben meegemaakt. Zelfs op hun sterfbed kunnen zij niet de rust vinden die ze zacht en vredig naar het hiernamaals moet brengen. Moederziel alleen.
En daar zit je dan als oude vrouw in een groot huis. Je hebt altijd goed werk gedaan en je ingezet voor de samenleving. Vrijwilligerswerk gedaan en zelfs een lintje hiervoor gekregen. Tot voor een poosje terug was je nog goed, maar toen sloeg het noodlot toe. Je viel en brak je heup en toen ging het bergafwaarts met je. Je kinderen zijn allebei ziek, kanker. Je bent al dik in de 80 en zolang het gaat, wil je het liefst in je eigen huis blijven wonen. De thuiszorg komt wel en komt niet. En de een zegt zus en de ander zegt zo. Voor het bejaardenhuis ben je nog net te goed, je moet eerst nog even je andere heup breken. Je moet het allemaal uit handen geven. Je buren kijken niet naar je om want zij zijn jong en hebben nu nog banen en een gezin. Je vrienden van vroeger zitten in het bejaardenhuis of zijn overleden. Moederziel alleen.
Je bent handig met je handen, maar je hebt nooit goed kunnen leren. Je kreeg een baan en je baas was blij met je. Alles wat uit jouw handen kwam veranderde in goud. Maar de gouden economische tijden verdwenen ook bij jouw bedrijf. Er moesten mensen uit en jij zat daar bij de derde ontslagronde ook bij. Overal waar je solliciteert vragen ze om diploma’s en die heb je niet. Vroeger waren je gouden handjes genoeg. Je zet je petje op en je koptelefoon op. Je sluit de wereld buiten en luistert naar muziek. Ondanks de mensen om je heen, je voelt je alleen. Moederziel alleen.
Er zijn heel veel mensen alleen en heel veel mensen voelen zich alleen. Bewust worden van dat dit ook bij jou in de buurt zo is. Bel eens aan voor een praatje en trek iemand uit de put. Samen. Voor de mannen die in Indonesië de oorlog hebben meegemaakt, rest alleen een troostend handje aan het bed. De raven zullen het moeten uitbrengen.