Ik had gisteren beter in mijn bed kunnen blijven, het was zo’n dag. Een zo’n ding uit de zo’n dag: een van mijn beste vriendinnen werd door een andere auto geraakt, bam. De airbags gingen niet uit en dat gaat een waarom niet vraag worden, lol. Met mijn debacle nog in haar achterhoofd is ze bewust  blijven staan, heeft ze de politie laten komen en het schadeformulier meteen laten invullen door de andere bestuurder. De persoon zou namelijk zomaar eens onverzekerd kunnen rondrijden met alle crisissen in het nu, of er vandoor kunnen gaan. Bij haar ging de afwikkeling gelukkig goed. Ze had zelf geneusde ribben door het stuur in haar ribbenkast. Binnenkort  bewust even samen proosten op de goede afloop.

De dochter van mijn vriendin had een rotdag want ze mocht even met ons mee naar de Kringloopwinkel nadat wij haar met de auto bij de school hadden opgepikt. Ik probeerde het nog even tevergeefs met: “kinderen in Syrië die zouden dolgraag naar de Kringloopwinkel gaan.” Ik kreeg hem later thuis weer terug want ik had honger. Waarop de puber zei: “kinderen in Syrië die hebben honger.” Ze had helemaal gelijk en de stand was een tegen een. Maar het was nog niet over en er kwam nog: “het was een rotdag.” Waarop ik weer zei: “je bent met de auto van school opgepikt en je hebt een lekker bord eten, kijken naar wat je wel hebt.” En we moesten samen lachen en over Syrië hebben we het wijselijk maar niet meer gehad, lol. Het is allemaal al moeilijk genoeg als je moeder er straks niet meer is als kind zijnde en dan kan Syrië inderdaad even bewust de pot op.

Met alles blijven lachen en daarom nog maar even een boek gelezen. Een boek van voor mijn tijd uit 1968 van H. Schaafsma, Krant/Radio/Televisie, Een kritische beschouwing. Een erg vermakelijk boek en ik kwam het woord bewust vaak tegen. De schrijver had het toen al over de luxe van de krantenbezorging aan huis. Het is er nog steeds, nog wel. Met heel veel dingen had hij een vooruitziende blik, veel van wat hij toen dacht is al uitgekomen. In het nu hebben we het internet, was er toen nog niet. Hij schreef er ook over, dat je zou verwachten dat de aarde door de communicatietechnieken intiemer en kleiner is geworden maar waarop volken, groepen mensen toch zo oneindig ver van elkaar lijken te leven. We weten nu nog meer door het internet en doordat we de hele wereld over reizen en overal bekenden hebben zitten. Zo dichtbij en toch soms zover weg. Ik denk er vaak over na, misschien kunnen we niet groot denken en kunnen we beter toch eerst alles in eigen dorp, stad en land oplossen? Heel misschien zijn we met zijn allen wel onbewust langs verkeerde paden omhoog gegaan en zijn de broodkruimels van de juiste paden iets naar beneden toe niet meer te vinden.