Het kan altijd erger… Ik vond het jammer om te lezen van het overlijden van Henny Vrienten in april. Ik was te jong om naar een concert te gaan nog in de tijd van Doe Maar, ik kreeg de muziek wel mee. En mijn favoriete nummer was Pa. Ik vond Henny een mooie stem hebben. Ik lees liever maar sommige dingen worden tegenwoordig gesproken in een podcast en zodoende luister ik tussendoor wel eens naar een paar stemmen die tot mij komen. Een goede stem is wel heel belangrijk voor een podcast. Te goede stemmen zijn er ook, zo moet ik Arend Jan Boekestijn en Yves Gijrath eigenlijk niet beluisteren in hun podcasts in bed voor het slapen gaan. Ik val gewoon in slaap dan en pret. Deze stemmen zouden zo Candelight kunnen doen of een yoga sessie en pret. Afijn ik ging daar niet speciaal voor schrijven vandaag. Ik ga even op blogstand omdat mijn favoriete podcast ermee is gekapt vandaag op vrijdag 13 mei. Een stem met een verhaal was Kees de Kort voor mij op BNR Nieuwsradio. Zo jammer dat hij geen verslag blijft doen van alles wat hij voorspelde met steengoede analyses en wat nog uit gaat komen, denk ik… Kees gaat met pensioen en gelijk heeft ie. Bedankt voor alle steengoede podcasts, ik was er blij mee. En zo zal er weer iemand anders opstaan en de boel voortzetten, zo is het leven. Het is overigens wel een zooitje in Nederland, heel veel gaat er niet door, geen personeel, geen onderdelen dus doen met wat er wel is. Er zijn zelfs nu mensen die dus geen wel meer hebben in Nederland door de chaos en dat is wel erg, bewust van…

Dora was gisteren jarig, hoera! Zij heeft net zo’n hekel aan jarig zijn als mijn persoontje en pret. En dan is het alweer 4 mei en Dodenherdenking. En morgen 5 mei Bevrijdingsdag. Het zijn dagen om weer even bij stil te staan. Ik heb samen met Dora toch heel wat locaties bezocht het afgelopen jaar over de oorlog. Het Mook War Cemetery was de kleinste en op de een of andere manier toch ook een indrukwekkende die in mijn brein is blijven hangen. Ik vond het bezoek aan het gebouw van Hotel De Wereld in Wageningen ook bijzonder. Ik dacht de afgelopen maanden een paar keer terug aan mijn bezoek aan Auschwitz ruim twee jaren geleden en aan Polen. Hoe dichtbij staat de oorlog nu weer aan de grenzen van Polen, dacht ik. En waarom wint oorlog het altijd van mensen die vrede willen, dacht ik. De geschiedenis herhaalt zich altijd, dacht ik. En zijn wij in Nederland bezig met duurzaam en dan knallen ze 2000 kilometer verderop van alles de lucht in, want oorlog. Dezelfde lucht die wij allemaal inademen en het vuil van die oorlogslucht die neerdaalt op de zonnepanelen op onze daken, hoe krom wil je het hebben, dacht ik. Niet dat iemand die zijn ouders is verloren in deze Oekraïne oorlog daar als eerste aan zal denken, dacht ik ook nog. En dat andere oorlogen in de wereld en conflicten geen dagelijkse live bloggen krijgen en die in de Oekraïne wel is best wonderlijk, dacht ik. Deze oorlog in de Oekraïne raakt ons allemaal en de andere oorlogen waren wat verder van ons weg, dacht ik zo. Een goede schrijver leerde mij destijds dat de belangrijkste vraag, de waardoor komt het? vraag is. Ik denk toch dat de hoe vraag de beste vraag voor 4 en 5 mei gaat worden. Hoe krijgen we de vrede overal weer terug?

Het is vandaag 1 mei en de Dag van de Arbeid en ik was wat graag aan t’ werk gegaan vandaag… Ik moet het voorlopig nog doen met boeken, mijn zoldertje en een paar uitjes. Er gaat werkelijk waar niets zoals het wel zou kunnen gaan en ik snap eerlijk gezegd helemaal niets meer van de wereld waarin ik leef. Ik blijf het uitermate fascinerend vinden dat veel mensen weer de dingen gaan doen zoals zij deden voor de coronatijd. Een vriendin zei tegen mij dat veel mensen ook wel onbewust weten dat er dingen gaan veranderen maar niet anders kunnen dan nu hun oude patroon weer oppakken. En stil zitten is ook geen optie, er moet gewoon doorgegaan worden met alles. Ik denk teveel na dat is mijn handicap en pret. Ik zie dingen zich gewoon gaan herhalen vanuit de geschiedenis, maar da’s teveel nadenken hé? Ik had dan ook behoefte aan een wonder en de Sint-Janskerk in Gouda was dan ook echt een wonder. Gouda viert feest want 750 jaar Gouda, hoera! De ramen in de kerk waren prachtig en de kers op de taart waren de tentoongestelde cartons in het museum. We hebben in het nu behangrollen toen waren er rollen met levensgrote ontwerptekeningen van de glas-in-loodramen in de kerk. Een wonder dat de rollen intact zijn gebleven. Het was ook grappig dat er in de kerk weer zo’n hoekje was met bordjes die opgehangen konden worden met wat de grootste zonde van 2022 is. Ik zag het bordje hebzucht toch wel op nummer een hangen. Ik ben ook erg van slecht nieuws wel brengen en dat alles weer even minder en minder gaat worden wat ook kan betekenen, het gaat anders worden en toch gelukkig… Nou Gouda is een aanrader voor iedereen. Ik had met Dora nog kaartjes van twee jaar geleden voor het theater, Lebbis met De Ziel. De kaartjes afgelopen vrijdag benut en deze man roept ook al jaren dat het wel anders zou kunnen, denkt ook na en pret. Afijn erg gelachen om zijn grappen, moeilijk beroep in het nu, grappen maken. Er staan nu alleen nog een paar dagen Spanje in de planning maar die gaan wat mij betreft niet door vanwege de verplichte toegang voor vakantie test voor 9 maanden geleden gevaccineerden. Ik zie de logica niet in van zo’n test voor toegang voor een land en kan hem op geen enkele manier omdenken. Ik kan alsnog direct corona krijgen na mijn test. Ik moet niks, dan maar niet naar Spanje. We krijgen er geen ruzie om zei mijn reismattie en dan is het goed. Het was het risico van vroeg van te voren boeken en is nu ook echt afgelopen voor alles. De een vindt het geen probleem om te testen voor vakantie en en de ander wel, zo is t’ leven.