Het jaar van 2021 was voor mij het jaar van Dante Alighieri, dacht ik zo. Van de hel naar het paradijs, van het paradijs met de aanschouwing van iemands vagevuur de hel gezien te hebben en van die hel proberen weg te blijven en mijn eigen paradijs weer te maken, zo’n jaar voor mijn gevoel. Ik heb nog nooit zo’n jaar beleefd en voor mij hoeft zo’n jaar ook niet meer. De persoon van 2021 is geen enkele twijfel over, ikke zelf. Ik heb met mijn virtuele zwaardje de duivels verslagen en ben niet in de hel gevallen maar blijven staan in mijn eigen paradijs op eigen kracht. En mensen die het als een overdrijving zien van mij, jullie waren er niet bij en wees heul blij. Ik heb wel door gewoon mijzelf te blijven onbewust een paar steentjes weten te werpen en wat stroompjes een andere weg laten gaan. Het is wel zo dat als alles op rolletjes loopt, ik niets leer maar het afgelopen jaar was een beetje te veel leren… En dan in de laatste maand van het afgelopen jaar het overlijden van mijn moeder en bewust van dat haar overlijden ook een verandering teweeg bracht in mijn leven. Mijn broertje gaat mij nu helpen met mijn vader en mijn ex vriend zag ook het licht terug en is weer in mijn leven terug. Het is allemaal zo bijzonder dat vriendinnen zeggen dat er echt iets spiritueels moet zijn want anders kan het niet allemaal, tja. Het zou heel erg fijn zijn als ik in 2022 weer vaker kan schrijven… met pret… Er is natuurlijk wel een woord van dank naar mijn reismattie Dora toe en andere vriendinnen die altijd aan mijn zijde bleven en blijven staan, ook best bijzonder, bewust van… Ik heb ook veel andere goede mensen ontmoet het afgelopen jaar, bewust van… Het afgelopen jaar heeft mij wel mijn lichamelijke gezondheid gekost en ik ben op de weg terug, neem er de tijd voor. Ik ben dankbaar voor alles wat wel kan. Nou genoeg terug gekeken, vooruit. En voor 2022, ik hoop oprecht dat we terug kunnen naar de menselijkheid, dus mensen ontmoeten mensen en niet mensen ontmoeten corona en alle corona maatregelen. Het is er nu echt tijd voor. En goede mensen blijven nodig om met hun virtuele zwaardjes andere oplossingen voor alle andere problemen in ons land te gaan bedenken en uitvoeren, bewust van… De meeste ellende is nog lang niet over in eigen land en wereldwijd. Ik wens iedereen het allerbeste toe voor het jaar 2022!

In 2019, in 2020 en nu in 2021 wederom een Kerstmis met een traan.

Ik maak er wederom het beste van en zoiets noem ik doorgaan.

Mijn moeder is er niet meer bij en ik ben voor haar blij.

Zij hoeft niet meer te lijden en deze wereld niet meer mee te maken vol met corona gevaar.

Zij begreep al het corona gedoe toch al niet meer zo goed het afgelopen jaar.

Het is voor heel veel mensen weer geen normale kerst, voor mij is normaal het woord van het afgelopen jaar.

Het niet meer beseffen wat normaal is of wat voor normaal door kan gaan is volgens mij nu het allergrootste gevaar.

Zoeken naar een nieuw normaal het komend jaar.

De allergrootste uitdaging, klinkt positiever en is ook waar…

Een weg zoeken in het heden.

Leren van gebeurtenissen uit het verleden.

Het zorgen voor elkaar en het omkijken naar elkaar.

Een arm om iemand heen of een ander klein gebaar.

Er is alle tijd voor mij om alles eens goed te overdenken zo naar het einde van het jaar.

Het was in 2021 voor mij mooi, naar en heul erg raar.

Voor nu een kerstgroet van mij voor alle mensen met de lach en voor alle mensen met het verdriet.

Ik gun echt iedereen dat alles er in 2022 nog beter of beter uitziet.

Het was een rare week, het heule gezin werd ziek na het overlijden van mijn moeder. En mijn vader en ik kregen nog een corona test ook voor de zekerheid. De vreugde was dan ook heul groot toen wij allemaal afgelopen maandag weer op onze benen konden staan en wij geen corona bleken te hebben, gewoon heule heftige buikgriep. De uitvaart dame was al bang dat zij alleen zou staan bij de crematie van mijn moeder, bewust van... En zo kwam alles toch nog goed. Wij konden vandaag in alle rust met het gezin afscheid nemen van mijn moeder, op de manier zoals zij en mijn vader het bij leven nog samen besproken hadden. Het was mooi allemaal en goed allemaal en ik had niets meer te zeggen. Ik heb bij leven meer dan genoeg voor haar gedaan en had alles al met haar besproken. Ik had alleen nog een agenda met vlinders en vogeltjes voor haar gekocht voor de Sinterklaas en deze is meegegaan in haar kist. Haar agenda voor 2022 zal altijd leeg blijven en het zal in ons gezin ook leeg blijven. Dag mam, dag dag…

Het stormde vannacht en ik kon niet slapen. En midden in de nacht ging de telefoon. Jij kon ook niet slapen mam, want je was heel ziek. Zo ziek dat pap en ik midden in de nacht naar jou toe gingen. Ik zag het al bij binnenkomst, na twee keer eerder gedacht te hebben dat je zou gaan, deze keer was het goed mis. Pap zat aan de ene kant van jouw bed en ik aan de andere kant en we zagen je van ons weggaan. Het was goed. Dag mam…