De laatste dag van 2020 en wat een jaar. Het mag dan de laatste dag van het jaar zijn, alles gaat gewoon verder in 2021, bewust van… Nou ja, alles… open en weer dicht en open en voor altijd gesloten, zo’n jaar was het wel en zal het nog wel even blijven totdat het virus af is en gewoon een griep is geworden. Vroeger toen er nog niet zoveel mensen woonden in Nederland en er genoeg ruimte was overal gingen de mensen gewoon door met werken en leven tijdens een uitbraak van een ziekte en was alles open. De tijd waarin de mensen blij waren met een stuk snoep of een zelfgebreide pop. Vroeger toen de mensen gewoon om 22.00 naar bed toe gingen op oudejaarsavond en op nieuwjaarsdag elkaar de beste wensen gingen geven. We zullen het met zijn allen in het nu moeten doen met meer mensen in een klein Nederland. Ik wens iedereen in eigen land en waar dan ook ter wereld de beste wensen voor het nieuwe jaar 2021. En help elkaar en kijk naar elkaar om, gewoon omdat zoiets niet hoeft te veranderen, bewust van…

Wat een bijzondere dag weer vandaag zo net voor de kerst. Ik ging voor het eerst weer naar mijn moeder en ik kon voor de eerste keer zonder maanpak aan bij haar naar binnen. Het was gewoon vreemd om elkaar weer te zien in het echt en pret. En blij dat zij was om mij weer te zien. Pa komt ook snel weer hoor, alleen moet hij wel rustig aan doen. Zij begreep het en het was vooral de dankbaarheid die nu in de lucht hing omdat wij er allemaal nog zijn. We zijn werkelijk waar overstelpt met kaarten en plantjes en bloemen en ik had er twee voor haar met lichtjes erin meegenomen. Ik wil echt iedereen bedanken die in deze periode en het afgelopen jaar er voor mij waren en voor ons gezin. En het personeel in de zorg die de klus toch mooi hebben geklaard in 2020. En het is nog niet over, we zijn nog niet eens halverwege, denk ik zelf. Ja, het was een mooi moment vanmiddag. Het geeft andere mensen misschien ook weer een beetje hoop om iets positiefs te lezen. Ik denk ook aan de andere kinderen die ik heb ontmoet en gesproken bij mijn moeder bij de afdeling, ik heb geen idee of hun ouder nog in leven is, ik hoop het van wel. Nog een bijzonder moment, mijn vader liet zich ontvallen dat hij nu niet meer bang hoefde te zijn want hij had corona ontmoet. Ik herkende daarin de angst van alle ouderen die ik sprak het afgelopen jaar. Zij vertelden mij veel binnen te zitten en angstig aan tafel bij hun kinderen te gaan zitten met de kerst. Ja, er leven heel wat mensen in angst, de angst voor het onbekende. De maakbare wereld ligt aan duigen. Ik dacht vandaag ook aan het jonge personeel op de afdeling bij mijn moeder en aan de aardige jongeren in mijn lievelingssupermarkt. Ik hoop dat zij net als mijn ouders ook blijven strijden voor hun toekomst. Er zijn wijze mensen nodig om de jeugd een toekomst te gaan geven, bewust van… Ik heb natuurlijk bijna al het nieuws van het afgelopen jaar gevolgd tussendoor en het nieuws voor 2021 zou echt anders kunnen… Ik wil heel veel dingen gewoon niet meer lezen in 2021 en ik wil het woord zwabberbeleid ook niet meer horen en zien… Ik heb het afgelopen jaar zelfs een antwoord naar iemand gegeven dat ik mij dood zou schamen om voor zo’n afdeling te werken en dan moet je het bij mij wel heul bont maken en pret. En zo overpeins ik weer eens wat zo voor de kerst.

Het jaar 2020, een jaar voor mij van keuzes maken, ongelooflijke moeilijke keuzes maken omdat het soms niet anders kon. Het leven met de dag en later in het afgelopen jaar het leven met de halve dag omdat de dingen zo vaak veranderden. Met een moeder op de corona afdeling is het de keuze maken, ga ik naar haar toe en met het risico om corona op te lopen of ga ik niet. Wij waren ons als gezin bewust van het risico. Mijn vader was zich bewust van het risico en na bijna 55 jaar huwelijk begrepen wij ook dat hij wel naar zijn vrouw toe ging. En als ik dan thuis kom op zondagavond en mijn vader ziek aantref dan had ik hard weg kunnen lopen. Ik had geen andere keuze dan te blijven en dingen te gaan regelen en een oogje op hem te houden op afstand in huis. Ik moest zelf ook even binnen blijven omdat ik hem naar de GGD testraat had gereden met de auto en we NIET in eigen gemeente terecht konden voor een GGD test… Het zijn van die dingen die niet zouden mogen gebeuren op zo’n moment. Ik ben onderhand wel een corona praktijk deskundige kerstmuts geworden. Ik had niet de fut om veel te schrijven. Een ding telt dan nog, gaan mijn ouders het redden of niet? Mijn moeder was al een hoopje mens en heeft het gered. Heel bijzonder als je mijn blog van het afgelopen jaar terug leest en wat zij allemaal heeft gehad. Mijn vader heeft het ook gered schrijf ik nu heel voorzichtig. Ik heb mij binnen wel vermaakt op Playa mijn Zolder en het was wel fijn dat ik weer naar buiten mocht. Het was echt een afschuwelijk jaar voor ons gezin met veel dingen, bewust van. En niet alleen voor ons, voor heel veel mensen overal op de wereld. En zeker voor de mensen die dierbaren verloren, het gemis blijft. En natuurlijk, ik heb ook veel dingen wel kunnen doen het afgelopen jaar, al waren het niet de dingen die ik van te voren wilde doen in 2020. Het meest hartverwarmende waren de mensen om mij heen en mijn reismattie en we zijn toch binnen eigen land nog een paar keer er kort op uit geweest. Wat een raar jaar 2020.

Geen viering van Sinterklaas en veel ellende om mij heen helaas. De kerstboom bij mijn vriend wel alvast gezet, zo toch nog een beetje lichtjespret. Ik heb het boek van Rob de Nijs van iemand gehad en de nummers op de bijbehorende cd zijn zo mooi als wat. Geluk zit in kleine dingen voor mij en soms was ik de afgelopen weken verdrietig en soms blij. En zolang er nog evenwicht is daarin heeft het leven nog altijd zin. De situatie van mijn ouders is rot om aan te zien en ik help ze waarmee ik kan met een ding of tien. Ziekte en de dood horen bij het leven, hoe graag we allemaal ook zouden willen dat mensen voor altijd bleven. Af en toe een wandeling gemaakt en met vriendinnen onderweg bla die bla die bla gekwaakt. En door een goede endodontoloog is de pijn in mijn mond weg en best fijn weer zeg. De oorzaak bij de wortel aanpakken is bij veel dingen goed en er zijn gelukkig altijd mensen die weten hoe het wel moet. En voor de rest genieten van de sterren en de maan in de lucht en langs de zee lopen met harde wind en ik ben weer even weg uit de dagelijkse klucht. Een bijzonder raar jaar tot op heden, van grote hoogtepunten tot diep in het dal naar beneden. En voor de rest het beste van alles maken en genieten van de witte vorstkleur op de daken. Het woord van het jaar 2020 is voor mij knuffelcontact en wat hebben we een lol om het woord knuffelcontact gehad. Het meest nare woord vond ik nice het afgelopen jaar, een heul verveeld kort woordje terug op mijn heule verhaal… Ja van de week weer meer geschrijf van mij, hoort er tenslotte in 2020 ook bij…