En de dagen worden maanden en de maanden worden jaren, het ging door mijn hoofd de afgelopen week. Ik zocht het op en het waren woorden uit een muziekliedje van een Nederlandse zanger. Ik bedacht deze woorden omdat ik even geen licht meer zag in de toestand thuis. De toestand van mijn moeder verslechterde zo dat ik 24 uur per dag er moest zijn en haar zelf moest tillen vanuit bed naar de postoel. Mijn oude vader kon niet meer en mijn rechterarm lag er ook bijna af en toen kwam er gelukkig de huisarts als het zonnetje en straaltje licht in huis. Wij hadden mijn moeder graag de laatste weken van haar leven thuis gehouden maar het ging gewoon niet meer. Na anderhalf jaar van zitten in ziekenhuizen en thuis zorgen voor haar was het zorgmuntje op. Wat een emotionele boel allemaal en ik hoop zo dat zij de rust voor de grote oversteek gaat vinden in de hospice. Ik kan nu als kind bij mijn moeder op bezoek en ik ben niet meer de verpleegster. Het meest emotionele moment was toen de ambulance haar kwam halen vanuit huis. Zij lag al drie uur te wachten op de ambulance. Ik zei toen ze er waren dat ik bijna de skibox van zolder had gepakt om haar in te vervoeren en pret. Ik kreeg een pets op mijn arm voor dit grapje van mijn moeder en pret. De man van de ambulance zei het goed tegen mij, maak er mooie laatste weken van met elkaar. En zo gaat het worden en niet anders. Ik ga nu wel eerst zelf ook een beetje uitrusten. En ik moest praten met met schoonzus waarom in haar cultuur mensen wel thuis blijven en het in mijn cultuur gewoon is dat er zorghuizen zijn. Ik moest mijn broer en schoonzus uitleggen dat zij geen zorgen meer erbij moeten gaan maken bij mijn moeder maar zorgen moeten gaan wegnemen en zo waren er nog een paar van die dingen die ik op hoop van zegen aan het stel heb meegegeven… Ik ga zorgen dat de mensen die mijn moeder nog wil zien, ook bij haar komen en verder een oogje op mijn vader houden en bij mijn moeder zitten aan haar bed. Ik zou een paar dagen weggaan met mijn reismattie maar dat voelt nu niet goed en we hadden nog niets geboekt. Een dagje naar het stand is ook even lekker en goed. Ik had graag bij demonstraties gaan kijken in ons land en bewust geschreven over wat er zich nu afspeelt allemaal, het zit er even niet in. Het is zoals het is.

Lange ij en korte ei, de kapper stijlt mijn haar en overal om mij heen hangt zeil. Ja de raarste dingen komen bij mij op in deze nieuwe tijd met lange ij. Mijn hoofd zag er niet meer uit en zelf niet zo’n hinder van gelukkig, maaaaaar gespleten haarpunten mogen nog steeds niet in deze nieuwe tijd met lange ij. Ik had het gisteren over deuren en soms kan een deur ook open, net zoals een raam. En dan vooral voor de frisse lucht want de zeilen met korte ei in de kapsalon die gaven een doordringend lucht af en pret. De zeilen tussen de klanten blijven nog zeker hangen tot september aldus de kapster. Ik moest ook nog denken aan het spookhuis op de kermis van vroeger, daar hingen ook van die zeilen. O ja, kermis mag ook nog niet in deze nieuwe tijd. Nou mijn hoofd is weer enigszins toonbaar na mijn bezoek aan de kapster en pret, de mensen om mij heen hoeven bij mijn aanblik niet meer te lijden met lange ij. Er gaat toch al zoveel om in mijn hoofd. Een vriendin vertelde dat zij wel op bezoek mocht bij haar broer op de woonvoorziening in een tent met zeil, zucht. Nu mocht broer lief weer naar zijn werk op de dagbesteding met de bus van het OV met mondkapje op tussen allemaal vreemde mensen in en pret. Ik snap heul veul dingen niet in deze nieuwe tijd met lange ij. De veranderingen volgen elkaar in hoog tempo op. Het zal mij benieuwen allemaal. De kantoorpanden komen leeg te staan omdat mensen vanuit huis werken en hier kunnen dus weer mensen in wonen toch? Iedereen blij met lange ij?

Het zijn roerige tijden en mensen komen op voor wat zij belangrijk vinden en in mijn omgeving zijn dat heel veel verschillende dingen. Ik mis verbinding, een samen maar dat zal aan mij liggen…valt onder de categorie van blijven dromen, denk ik. Nou voor mij is nu belangrijk het noodhospitaal in huis en zorg verlenen thuis. Ik heb de nodige traantjes gelaten de afgelopen week en daar zit ik totaal niet mee. Het leven is een lach en een traan en zolang er ook nog humor is dan komt alles goed. Ik mis alleen de woordgrapjes wel van mensen, er zijn er maar een paar die echt leuk kunnen schrijven. Ik probeer ook mijn vriend beter te leren kennen en het is soms echt hilarisch. Ik ben erg van iemand is zo als ie is op latere leeftijd, wat niet wegneemt dat verbazing af en toe wel mag en pret. Ik keek dan ook met de nodige verbazing naar zijn kastdeur gedrag. Ik vroeg hem dan ook na een tijdje zonder oordeel overigens, waarom laat jij alle kastdeuren en deuren openstaan? Een goede verklaring kwam er niet echt voor, zo ben ik nou eenmaal. Ik legde aan hem uit waarom mijn brein op tilt sloeg… Een kastdeur is bedoeld om een kast mee af te sluiten. Een beweegbare afsluiting die toegang geeft tot een kast. Logisch toch? Het doel is om de spullen uit het gezicht te onttrekken en het geeft een opgeruimd effect. En nog bijkomend voordeel, de boel in de kast blijft stofvrij. Het kan dat iemand deurtjes laat openstaan, prima goed. Vraag twee, waarom neem je dan geen open kasten en haal je alle deuren uit de woning? Noem het een deur intrappen van mij, ik wil graag het waarom weten en pret. Het zijn echt hilarische dingen in een relatie. Het is zaak samen door een kastdeur te blijven gaan en ik ben zelf ook een spook af en toe en heul veul pret. De kastdeuren half open is ook geen midden oplossing en nog meer pret. Ja bovenstaande dingen lezen we nou nooit in de romannetjes, lieve lezers…

Het was een mooi lang pinksterweekend aan zee. Ik ging op de mooiste zonnige dag voor het eerst samen met mijn vriend naar het strand om te zonnen. Strandlakens mee en ik volgde hem waar hij wilde liggen. Hij koos dus voor het liggen vlakbij een strandclub met muziek en op een vol stuk strand. Ik had heel erg veel pret want ik ga zelf altijd naar een rustig strand, boekje mee en zeker geen lawaai om mij heen. Ik zei dat ook tegen hem en toen wilde hij weg. Nee, nee, het is ook wel eens goed voor mij om in een andere omgeving te zitten, verruimt mijn blik weer eens… En zo leer je elkaar ook beter kennen. Ik keek wat om mij heen en zag nog net de zee tussen alle mensen door. Een vrouw ging de luier van haar baby verschonen voor ons… Ik zag dat goudkleurige tassen en dunne sigaretjes roken de strandtrends van dit jaar zijn… Ik hoorde van alle kanten muziek en mensen praten… Mijn boek wilde niet eens uit mijn tas, hoe lief ik het ook aan mijn boek vroeg en pret. Ik vond het wel leuk om te zien hoe iedereen aan het genieten was en dat de jeugd elkaar weer had gevonden op het strand. Ik lag even op mijn strandlaken achterover toen ik een soort van blaffende hoest achter mij hoorde. Het was dus een hond en zij doet niets hoor, zei het net aangekomen stel tegen ons… Ik vond het het heul erg knap van mij dat ik het bijna anderhalf uur had volgehouden op dit stukje strand maar ik was er echt helemaal klaar mee. We zijn een stuk gaan wandelen en zijn bij een iets rustiger stuk strand gaan liggen en pret. De middenweg in een relatie zeg maar. Voor hem nog iets te rustig en voor mij nog iets te druk, het middenstrand en pret. We zijn ook nog op een andere dag naar Katwijk aan Zee gefietst en daar was iets meer ruimte op het strand. Ik heb het weekend nog mooie foto’s gemaakt van de ondergaande zon in de zee. Ja, het was een leuk weekend. En dan maandag 1 juni… Wij liepen net voor 12.00 over de boulevard en er zaten al mensen te wachten op een terras en op hun horloge te kijken. Bij een strandtent stonden al mensen te wachten in een rij. Hoera en toen was het zover, de langverwachte opening van de terrassen na jaren van sluiting, o nee het waren pas drie maanden en pret. Er zijn dan wat media met een heus liveblog. Ik zou ook graag een liveblog zien komende week van de rijen bij de Voedselbanken in Nederland, gewoon om ook eens andere rijen te laten zien. Afijn, ik ben blij voor de ondernemers dat de boel weer open mag. Ik hoop wel dat de reservering er binnenkort afgaat. En wij vinden af en toe een terrasje doen allebei gelukkig wel leuk. Ik vond het meest opvallende dat er gelijk drie keer mensen van het strand kwamen vragen of ze naar het toilet mochten van de strandtent. Er werd doorverwezen naar het openbare toilet. Ik vond het terecht want de boel schoonhouden voor de gasten is al een klus met de regels van nu voor de horeca. Ik zag bij een andere strandtent dat het wel kon met een toilet aan de buitenklant van het terras,dus een gunstige ligging en de kosten waren een euro voor een keer toilet. Ik haal de aanschafkosten voor mijn eigen plasfles er dik uit dit jaar, zo te zien en pret.