We gingen vandaag naar Auschwitz en Birkenau. Ik vond het in mijn brein echt niet kunnen dat wij lunchpakketjes meekregen voor onderweg. De mensen hadden vroeger geen lunchpakketjes daar… Wat moet je schrijven over dit bezoek? Er zijn eigenlijk geen woorden voor… Een paar dingen dan. De Nederlandse tentoonstelling was prachtig in een van de gebouwen. Het avondblad van vrijdag 10 mei 1940 hing daar aan de muur, bizar om te lezen. Verder stonden er geen oude bomen meer en de zaadjes van de oude bomen zijn nu de jonge bomen daar. Ik zag het als een soort van hoop, de jonge zaadjes staan voor een nieuwe generatie die het op hun manier gaan doen. Een maquette toonde het verhaal van de gaskamers en later op Birkenau kon ik mij het buiten heel goed voorstellen hoe het gegaan was destijds. De gids had een verhaal van zijn oma vernomen dat zij rook zag komen uit de schoorstenen vroeger toen zij daar vlakbij woonde. Verhalen worden doorgegeven van generatie op generatie. In Polen moet je trouwens zeggen dat je naar de Duitse concentratiekampen bent geweest… Het oorlogsmonument in Birkenau was indrukwekkend en dezelfde tekst in alle talen op de stenen. Een waarschuwing aan de mensheid. Ik vond het zelf apart dat er geen erewachten stonden bij het monument, of een trompet of klok elk uur of zoiets. Ik ga verder niets meer schrijven over vandaag, mensen die er zelf een bezoek aan gebracht hebben snappen dat wel.

We gingen vandaag al vroeg op pad naar de voormalige zoutmijnen van Wieliczka. Het was leuk om met een gids de onderaardse tunnels door te lopen en er stond nog een koortje te zingen in een ruimte. Tot mijn grote verrassing stond er een standbeeld van Johann Wolfgang von Goethe. Hij bracht ooit een bezoek aan de mijnen, vandaar. De beste man staat op mijn bureau thuis met een van zijn uitspraken. Het is geen kunst ouder te worden, het is een kunst ervan te genieten. Ik was dan ook blij met een foto van mij met zijn standbeeld. Met een kleine lift weer omhoog uit de mijnen en boven scheen de zon, hoera. In de middag een rondleiding met gids gehad in Krakau door de Joodse wijk. Ik ben zelf even het museum in de voormalige synagoge binnen geweest met twee mensen uit mijn groep. En later door de wijk gelopen en de historische feiten opgeslagen in mijn brein. We gingen later naar de Kathedraal op de heuvel en alles draait daar om de koningen van vroeger en de voormalige Paus Johannes Paulus II. Polen is een modern land aan het worden en het land doet het goed. Er worden volop huizen gebouwd en overal de Westerse invloeden en ook hier de elektrische steps en fietspaden die eindigen op stoepen en pret. Aan de Wisla rivier zaten mensen aan tafeltjes te schaken, erg leuk. We zijn door het centrum gelopen en veel paarden met koetsen voor de toeristen en mooie panden. Ik vond de Mariakerk leuk en elk uur gaat er daar in de toren een raam open en speelt er een trompetblazer. Het was een dag met veel Poolse geschiedenis.

Na weken van gezellige uitstapjes in de zomer naast mijn werk weer de hoogste tijd om op reis te gaan, ik krijg dan de reiskriebels. Niet alles kan, een paar dingen van de wensenlijst afwerken wel. Ik ging vandaag met de bus naar Schiphol en ik was mij bewust van mensen van Extinction Rebellion die een die-in hielden op het plein voor Schiphol. Activisten die aandacht aan het vragen waren voor de groeiende invloed van de luchtvaart op het milieu. Ik heb even staan luisteren en toen hup naar binnen naar de KLM balie. Er waren geen stakingen gelukkig want ze voeren af en toe actie. Ik kwam er door gesprekken achter dat er vooral een strijd gaande is tussen jong en oud. De jongeren vinden het onterecht dat het oudere personeel al in de hoogste salarisschalen zit en zij in deze moeilijke tijden het met minder moeten doen en geen huis kunnen krijgen enzovoorts. Ik begrijp de jongeren heul goed en pret. Ik kwam al drie dames tegen van mijn groepsreis en een ging er plassen en liet haar koffertje onbeheerd achter. Ik zag het vanuit mijn ooghoeken in de rij met de andere twee dames en heul veul pret. Het liep weer goed af en met de bus naar het vliegtuig, ouderwets en hup op naar Polen. Ik zag onderweg mooie wolken en het uitzicht bij Polen was fantastisch. Ik had alleen weer mijn rugtas als handbagage voor zes dagen en lekker makkelijk. Ik was langer op Schiphol qua tijd want binnen twee uurtjes op de luchthaven van Krakau. Ik had toch nog een keer gekozen voor een reisgezelschap en mijn doel en excursie was een bezoek aan Auschwitz. Ik heb zoveel verhalen over de oorlog vernomen ondertussen dat ik het wel eens met eigen ogen wil zien in Polen. Het was een leuk reisgezelschap, veel mensen met humor, realisten en nuchter. Ik had gelijk de eerste avond aan tafel een gesprek met een man van 86 jaar die de bombardementen in Rotterdam had meegemaakt destijds, bijzonder.

Het is altijd hetzelfde liedje, net als ik mij voorneem om meer te gaan schrijven op mijn blog dan veranderen er dingen in mijn leven en pret. Er is iemand in mijn leven gekomen en het voelt als een relatie, ja zo gaan die dingen zou iemand zeggen… De humor is dat door de krapte op de huizenmarkt en de belachelijke koop en huurprijzen mijn vriend ook bewust in een kamertje woont voorlopig en zoiets schept natuurlijk al een band. Oudere mensen die de tijd van vroeger nog hebben meegemaakt van geen woning en geen kroning en armoede die genieten volop mee van dit nieuwe verhaal, alsof zij terug gaan in de tijd. En eigenlijk, wij gaan in Nederland ook een beetje terug de tijd in. Nou we gaan het zien allemaal hoe het verder gaat, voorlopig blij blij blij. De warme zomer is gelukkig voorbij en de temperatuur is weer aangenamer. De mooiste luchten gezien de afgelopen weken en zelfs naar binnen moeten rennen met borden eten toen de wind aantrok en er grote hagelstenen uit de lucht kwamen. Ja, vooral heel veel pret gemaakt de afgelopen weken en afgelopen zaterdag met drie vriendinnen naar Alkmaar geweest, al 25 jaar vriendinnen en een dagje uit. Het was en wonder dat wij alle vier in dezelfde trein terecht kwamen en in Alkmaar een mooie tocht in een open rondvaartboor over het water gemaakt. En het was best hilarisch om steeds te moeten bukken om onder alle bruggetjes door te gaan. Wij kwamen op het idee om auw te roepen achter in onze boot en de mensen voorin dachten daadwerkelijk dat wij onze hoofden bezeerden aan de brug en pret. Wij hebben heerlijk aan het water gezeten en genoten van de bootjes op het water. Het was een heerlijke gezellige dag in Alkmaar.