Het is geen weer voor mij. Het is de warmste zomer sinds ik mij kan herinneren, dus nieuw voor mij. Er is een hittegolf en hier nog steeds bijna geen neerslag te bekennen, heel bijzonder allemaal. De natuur is dor aan het worden en het allerergste, de aardappel gaat ten onder aan de warmte en dus van de winter dure patat, grrr. Ik eet zelf veel fruit en ik drink water met uitgeperste citroen en nee ik ga er niet zuur van kijken… Op de fiets is het oppassen voor wegdek met scheuren en in de tuin komen de tegels omhoog en houtwerk droogt op of is het in? Verder verkoeling zoeken aan het water en boeken lezen en buiten het werk om niet al te veel doen. Het gaat het nieuwe normaal worden. Verder petje af voor de mensen die aan de weg werken en alle andere mensen die gewoon doorwerken met de hitte. Ze hebben hier in de buurt verkeersdrempels gemaakt en ik vraag mij echt af wat de definitie van een verkeersdrempel is zo in 2018. Voor mij is een verkeersdrempel afremmen en waar ik met ingedrukt gaspedaal bijna overheen vlieg als ik een drempel test. De drempels hier kunnen met gewone snelheid zonder afremmen gewoon genomen worden, heel bijzonder. Het zal zoals gewoonlijk wel aan mij liggen en pret. Mijn moeder heeft veel last van de hitte en mijn vader schuurt gewoon het houtwerk buiten door en pret. Ik had wat kant en klaar maaltijden gekocht voor mijn ouders om te testen, ja met de hitte makkelijk leven. Ik heb mijn Spaanse waaier aan mijn moeder gegeven want moest van wat mensen en pret. En mijn vakantie voor in het najaar gaat niet door en ik zal dus iets anders moeten verzinnen, luxe probleem, ik kan er niet wakker van liggen. Soms zitten dingen mee en soms zitten dingen tegen, zo is het leven. Ik kan ook beter in eigen land blijven voorlopig, is leuk genoeg. Ik mag op wandelende takken passen, zullen zij ook last hebben van de hitte? Rare insecten trouwens… Het is eigenlijk te warm om te schrijven, ik kom in augustus wel weer eens terug op mijn blog.

Ik was afgelopen zondagochtend vroeg naar het strand gegaan, voor de drukte uit. Het was lekker rustig en ik stond wat te mijmeren in de zee en opeens dook er boven het water een kop op. Het was een zeehond, erg leuk. Ik zie wel vaker zeehonden in de zee. Er zat wat afstand tussen ons en ik kon net niet zien of hij of zij een knipoog gaf. Achter mij hadden twee mensen met twee honden de zeehond ook ontdekt en ik hoorde opeens in het Engels achter mij, is that your dog? Ik lag bijna van verbazing in de golven. No it’s a seadog! Het beest was blijkbaar zo ontdaan door deze toeristen opmerking dat ik hem of haar niet meer te zien kreeg… Ik had precies hetzelfde gedaan als ik een zeehond was geweest… In het toeristenseizoen is het anders en drukker aan het strand en ik was begin van de middag alweer thuis. Het was het echt waard het vroeg uit mijn bed voor de rust aan zee en de zeehond. Het was verder de week van afscheid nemen, kleintjes worden groot. De oudste van een van mijn vriendinnen had de musical op school. Zij gaat naar de grotere school en ik mocht op de jongste passen thuis, zij mag nog een paar jaar spelen of zoiets. Ik kon trouwens nog in een keer een parachute maken met zo’n touwtje en de kop en schotel was zooo simpel. Dingen van vroeger komen weer terug, oude rage in een nieuw kleurtje draad gestoken. Wat andere trotse vriendinnen hadden diploma uitreiking, hun kinderen gaan studeren of eerst de wereld rondreizen, tja 2018. En Sientje is niet meer. Poes Sientje, heel lang geleden bij mij geboren en weggegeven aan een van mijn beste vriendinnen. Ik zag Sientje al lijden en de dierenarts vond het ook beter om Sientje te laten gaan. Ik brul dan net zo hard mee op afstand, tranen. Het beestje heeft bij haar gezin een fantastisch leventje gehad, zeker. Er leeft er nu nog een uit mijn destijds weggegeven nestje. Ik mis nog steeds af en toe mijn eigen overleden huisdier. Er is gelukkig altijd nog de zeehond…

Ik las trouwens ergens dat Obama naar Nederland komt in september om een lezing te geven en er stond ook bij dat het niet voor de gewone man en vrouw was… Nou is bijna 1000 euro wel heul veul geld inderdaad voor een gewoon iemand zoals mijn persoontje. Het zijn van die dingen waarvan ik altijd denk, hoe is het mogelijk. Ik heb de afgelopen tijd wel eens aan vriendinnen en oma gevraagd of ik nou gek ben of het zo verkeerd zie? Ik zie het volgens hun allemaal prima en pret. Er zijn van die weken dat ik elke dag denk mee te spelen in een of ander komisch toneelstuk en dan blijkt het gewoon het echte leven te zijn, apart wel. Ik kan voor 1000 euro lekker weg, eten kopen, andere mensen helpen en allemaal zonder lezing, kortom ik heb de lezing helemaal niet nodig. Ik was de afgelopen weken ook bezig met nadenken over de dood. Ik ben alleen zonder partner en dan is er niemand die dingen voor mij gaat regelen bij dementie of bij andere dingen waarbij ik niet meer wilsbekwaam ben. En ik wil toch echt niet in het nieuws komen dat ik met een taser neergehaald ben in een verzorgingshuis. Met jongeren is zoiets veel meer bespreekbaar en ik denk zelf dat de nieuwe generatie er veel opener over praat dan de oudere generatie. Sommige dingen hebben tijd nodig om te veranderen. Ik heb bijvoorbeeld ook een uitvaartverzekering omdat ik nabestaanden niet met de kosten van mijn uitvaart wil opzadelen. Er zijn uitvaartverzekeringen die moeilijk doen bij euthanasie en zelfdoding. Ik mag hopen dat de jongere generatie daar iets aan gaat doen en de verzekeringen iets meer naar het nu veranderen. Zoals eerder al geschreven de afgelopen week, niet alles is maakbaar en je denkt zaken goed te regelen en dan lopen dingen altijd weer anders, tja. Het is trouwens ook handig om een lijstje te maken van mensen die na de dood bericht moeten krijgen van het overlijden. Een van mijn kapsters wil graag op de hoogte gehouden worden en pret. Ja, je vraagt je soms toch af waar vaste klanten blijven als je ze niet meer ziet, aldus de kapster. En ik gelijk weer denken of de garage dan ook mijn lijst moet, zucht. Nu snel weer gezellig Dura van Daddy Yankee opzetten, want zomer.

Nog een ik heb gelachen toegift op mijn blog vanwege de komkommertijd, misschien kunnen andere mensen ook lachen. Mijn ouders kregen een nieuwe CV ketel en er zat een digitale thermostaat bij, tip top oké toetsen. Ik dacht nog, als verwarmingsboer ben je niet goed bij je hoofd om twee oudjes zo’n thermostaat te geven, zoiets kunnen mijn ouders zelf zeggen of beslissen, dacht ik ook. Mijn ouders boekje gelezen en mijn broer kon eventueel wel helpen aldus de ouderwetse man/vrouw gedachte van mijn moeder. Prima Ing, niet mee bemoeien dus en pret. Op een snikhete zomerdag stonden mijn broer en vader bij de thermostaat en ik hoorde mijn broer vragen of mijn vader nu wist hoe het ding te bedienen? Ze rommelden er iets aan en broer lief ging weg. Ouders weg en ik boven wat doen op mijn zolder en ik kwam vier uur later beneden en ik had meteen door dat er iets heulemaal mis was in huis. De lucht van iemand die staat te strijken bij warm weer. Check en check en check en de radiatoren in de woonkamer stonden te gloeien… Iemand had de temperatuur tijdelijk op 30,5 graden gezet… Ik kwam echt niet meer bij van het lachen en gelijk de boel terug gezet en de deur open gedaan. Ik vond het trouwens mazzel dat de radiatoren open stonden want hoe kom je er anders achter? Er is gelukkig nog een iemand hier in huis met een beetje verstand, aldus mijn woorden tegen mijn ouders bij binnenkomst. Vraag een, de verwarmingsboer bellen voor een andere thermostaat? Vraag twee, laat mij eens zien hoe de verwarming werkt? Nou ze wilden geen andere thermostaat, een. En mijn vader dacht dat het wel ging lukken na zijn zelf doen en na mijn uitleg dat de temperatuur met halve graden omhoog en omlaag werd gedrukt en niet zoals bij de oude thermostaat met een heule graad… En vooral verder van het ding afblijven want het ding is heul erg gevoelig. Ik blijf lachen bij mijn ouders in huis, bewust van.

Het is zomer en het blijft zomer en regen is bijzonder tot nu toe. Ik heb mijn eigen favoriete zomermuziek om vrolijk van te worden en te blijven. De vertaling even buiten beschouwing gelaten, Dura van Daddy Yankee is mijn vrolijke favoriet deze zomer. En het nummer van Kid Rock met All Summer Long blijft vrolijk. Om ook vrolijk van te worden waren de mooie lange tennispartijen op Wimbledon. Ik ben zelf ook weer aan het sporten en zo niet leuk. Wat was het geval, ik zat vast. Een keer in de ongeveer vier jaar lopen mijn nek en schouders vast en ik had deze keer maar vier behandelingen nodig om mijn lijf weer Inkie Kan Weer Door te krijgen. Wandelen, fietsen en normaal bewegen zijn niet genoeg en zucht. De aardige fysio met humor zegt dan gewoon dat de bovenpartij wel wat versteviging kan gebruiken en zucht. Ja, erg gelachen bij fysio en ik doe mijn best weer voor nu met gewichten en boksen. Er wordt dus tegenwoordig een keer per twee dagen getraind op mijn warme zolderkamertje. Met een tennisbal tegen de muur staan om de schouderpartij te masseren werkt ook. Er zijn gelukkig altijd mensen die je helpen en weer op het juiste pad zetten en de rest toch echt zelf doen of proberen te voorkomen. Heel de zomer lang sporten, nieuw muzieknummer. Niet alles is trouwens te voorkomen, hoort bij het leven. Ik lag laatst uit mijn werk buiten op de tegels op de grond op twee kussens bij mijn ouders en zij zagen mij niet liggen en deden de deur op slot en gingen weg, ze dachten dat ik binnen was… Ik lag zeker tien minuten in een deuk toen ik het door had… Ik kon gelukkig in de tuin plassen en verder was het wachten tot er iemand kwam en pret. Je hebt nu escape rooms, is helemaal hip vermaak, nou de escape garden bij mij ook. En zo waren er nog een paar lachwekkende situaties. En omdat er al veel sombere dingen zijn in het leven, morgen nog een lachwekkende situatie als toegift. En verder hebben de meeste scholen vakantie en ligt het land op zijn kont. Ik vind het altijd een rare periode, misschien omdat ik gewoon aan het werk ben? Op de wegen is het wel lekker rustig. En in het weekend en af en toe door de weeks leuke dingen doen is mij verder prima.

Wij gingen gisteren naar een gouden feestje in de Brabanthallen in Den Bosch. Een gratis feestje en alle feestjes in het leven pakken voordat de lach weer verdwijnt… Wij gingen met de trein en vanaf het station is het een rechte weg naar de Brabanthallen. Het was wel even improviseren want de bussen reden niet want staking en dus eerst een klein stukje met de auto. Op een mooie zomerse dag is voor alles een oplossing. Wij hadden al weken pret om het feest en mijn vriendin ging mee omdat zij een groot fan was en is van Rob de Nijs. En Rob zou komen optreden op het feest. Ik vind zelf een paar van zijn nummers prachtig. Ik was door haar en andere dames een keer eerder meegenomen naar een concert van hem in Utrecht, heul erg lang geleden. Ik vond destijds de saxofonist bij zijn band super. Wij konden mooi in de auto de tekst van Malle Babbe nog een keer doornemen en tranen van het lachen onderweg. Het was druk in de hallen en de meeste mensen kwamen met de bussen vanuit het heule land of met de eigen auto. De dag begon daar natuurlijk met patat en een snack voor ons, zonder patat geen gezellig feest. Er waren optredens van artiesten en erg leuk om te zien hoe iedereen genoot. Niet iedereen kan het betalen om naar zoiets toe te gaan en als er dan een bedrijfsfeestje is waar allemaal bekende artiesten komen dan is zoiets gewoon gaaf. Ik ben mij er altijd bewust van dat het voor wat mensen het uitje van het jaar kan zijn. Ik heb vol verbazing staan te kijken naar de muziekgroep Snollebollekes. Echt geweldig hoe de mensen meegingen van links naar rechts. Ik vond verder Xander de Buisonjé goed en ik had hem nog nooit live gezien. Ja en toen was het zover en kwam Rob de Nijs. Wij hebben echt debiel staan te doen en voluit staan mee te blèren. Het was best wel schokkend om hem op oudere leeftijd al trillend op het podium te mogen zien. Ik mag hopen dat hij er nog plezier in heeft om op te treden en dat het niet alleen om het geld gaat. Afijn, mijn vriendin vond het bijzonder. Hij zong gelukkig mijn twee favorieten muzieknummers. Het Werd Zomer, een nummer waar je alle leeftijden zelf bij mag invullen en pret. En het muzieknummer Malle Babbe behoeft verder geen nadere uitleg. Bedankt Rob en wij hopen dat jij nog een beetje kan genieten van alles op jouw oude dag. Ja het was een leuk feestje, een cadeautje. Ik had met alle plezier dit feest ingeruild voor een betere zorg voor iedereen in Nederland, zoiets heeft te maken met beleid en daar kan buiten feestjes om aan gewerkt worden of ben ik dan Malle Ingrid?

Het is nu zomer. En zoals een vriendin zegt, wij zijn waarschijnlijk gek en de rest niet dus waar druk over maken in de zomer… En het is droog in ons landje, heul droog. De scheuren springen hier in de veendijken en mijn zolderraam staat wijd open om indien nodig zo naar buiten te zwemmen bij een dijkdoorbraak. Ja wij maken overal grapjes over en raar genoeg worden onze grapjes erg vaak werkelijkheid. We gingen gisteren heul erg vroeg naar het strand. Extra vroeg om het hitteprotocol door te nemen en alle dingen te bespreken die niet meer mogen tegenwoordig of niet meer gewenst zijn. Mag een mens nog een beetje leven? Ik voorzie de tijd dat wij op een mooie zomerse dag bij het pad naar het strand staan en dat wij een kaartje moeten gaan kopen om het strand op te mogen. Iets met het oude strandpad van mijn vader. Op het strand was de situatie weer anders want er waren kwallen in de zee. Kwallen spotten en tussen de kwallen door iets verkoeling vinden in de zee. Mijn vriendin had jeuk de volgende dag en ik dacht…kwal en pret. Het konden ook nog de haartjes zijn van net die ene rups die natuurlijk weer bij onze strandlakens te zien was. En er zijn terrormeeuwen om tegen te praten tegenwoordig. Nee, ik heb dit broodje van mijn eigen geld gekocht en het broodje is van mij. Jij kan de heule week vliegen boven de zee en visjes vangen, ikke niet. De meeuwen bleven aardig op afstand na mijn preek. En er stond wind en de nodige opblaasdingen vlogen langs de kustlijn, altijd leuk. Na bijgekletst te hebben en genoten te hebben van de zee, hop wij weer richtig huis. En mensen wees bewust van dat parkeren met de wielen in droog zand niet zo slim is met een gewone auto, autowielen uitgraven uit zand, tja. Nou laat ik maar niets zeggen want ik heb ook wel eens vast gestaan op modderige weilanden met mijn auto. Er komt nog steeds water uit de kraan en ik ben benieuwd wanneer de eerste regen weer gaat vallen in Nederland. Het is heerlijk om zonder jas aan naar buiten te kunnen rennen. En eindelijk na weken van sombere lucht, er zijn nu weer sterren te zien met mijn sterrenkijker, echt prachtig. Het is nu zomer…