Dag Lauwersoog, dag aardige mensen en dag mooie omgeving. Wij kwamen met de auto in de ochtend aan in Appingedam. Eendracht maakt macht en tweedracht breekt kracht, aldus de tekst op het wonderschone stadhuis. Het was erg warm en wij hadden onze zonnebrillen op en de Vrouwe Justitia op de gevel had geen blinddoek en vroeg ons om een zonnebril… Een rondje door Appingedam gelopen met de mooie bruggetjes en huisjes. Je mag toch eigenlijk de provincie niet uit zonder een bezoek aan Appingedam? En zo gingen wij weer naar de rand van Nederland terug en wij arriveerden in Delfzijl. Hoe zal ik Delfzijl nou eens netjes omschrijven? Laat ik het er maar op houden dat ik zelf de stad vrolijk zou maken… De schildering van Michiel de Ruyter was grappig bij een loopbrug en als de beste man nog in leven was geweest dan zou hij de stad goud en zilver hebben gegeven van een van zijn schepen om de boel op te vrolijken, ik denk het echt. We hebben de werkzaamheden bekeken langs de zeedijk, een heul groot project. Er komt een dubbele dijk tussen de Eemshaven en Delfzijl vanwege de stijging van de zeespiegel en de bodemdaling. Als het project klaar is dan zal het best mooi worden daar. En best bijzonder een zelfvoorzienende Eemshaven met windmolens en zonnepark. Allemaal leuk en aardig, vergeet alsjeblieft niet om de stad zelf wat vrolijker te maken… Na Delfzijl nog een bezoekje aan Overschild en toen was het einde van de vakantie bijna nabij. De noordelijke rand van Nederland is best rustig en wij gingen helaas weer terug naar een andere rand van Nederland, de altijd drukke Randstad. Terug via de polder en een stop gehouden in Urk. In Urk zoveel snacks gegeten en fris gedronken dat de door de wadlooptocht kwijtgeraakte kilo’s er weer allemaal aanzaten…genoten. Het was een tocht met bijzondere steden en dorpen, bijzondere gebeurtenissen en met bijzondere mensen, bewust van.

Gisteren het wadlopen en een wandeling over het wad is echt een belevenis. Er zijn natuurlijk ook tochten naar de zeehonden op het wad en kortere tripjes. Ik vond zelf de wandeling niet mijn ding, het wad is natuurlijk wel bijzonder. Tijdens onze wandeltocht was er even tijd om stil te staan bij een scheepswrak en daar hoorde een verhaal bij. De kapitein zorgde niet goed voor zijn personeel en hij at zelf de lekkerste dingen en zijn personeel had honger. De kapitein was zo druk met zichzelf en uitgaan op de wal dat hij ging uitvaren met ongunstig tij en het schip liep vast en iedereen verging. Een prachtig verhaal en ik dacht meteen aan de mensen in Venezuela. Het verhaal past bij veel dingen in het nu. Ons vakantiehuisje lag in Lauwersoog en vlakbij het Lauwersmeer en ik moest de eerste dag gewoon aan de stilte wennen met de vogels en kikkers. Er zaten vogelaars op het park en het was het broedseizoen van de vogels en dan mag je de boel dus niet verstoren. Wij moesten op het wad toen er land in zicht kwam uit de buurt blijven bij de vogels. Blijkbaar hebben de vogels geen hinder van de militairen want zondagavond werd er behoorlijk geschoten op de basis bij ons in de buurt? Het is echt een prachtig stukje natuur rondom Lauwersoog en met het mooie weer waanden wij ons in Frankrijk. Er zijn plannen voor een groot centrum met alles onder een dak in Lauwersoog en daar komt dan ook de Zeehondencrèche. Wij waren op zondag alweer vroeg op om naar Pieterburen te rijden. Wij reden door alle kleine dorpjes en door het wonderschone Eenrum met de Lelie molen en waar Abraham de mosterd haalt, de mosterdmakerij. Wij hadden bij de Zeehondencrèche een rondleiding en het was best interessant. Je kan over sommige dingen van mening verschillen… Mensen maken plastic, dumpen plastic afval en dieren eten het op, niet goed, bewust van. Dieren kunnen helaas niet praten en ik denk zelf dat de dieren best wat minder last van de mensen zouden willen hebben, tja. Buiten bij de auto nog een praatje gemaakt met een aardige man en hup door naar het aardbevingsgebied. Wij reden de kuil in en kwamen uit in Zeerijp. De prachtige Jacobuskerk en de prachtige monumentale toren naast de kerk met bevingsschade. De legende van het Riepster licht, mooie legende en alsof de duivel ermee aan de haal ging, wij kregen wat pech. Mijn vriendin wilde een foto maken en toestel weg en zo begon de speurtocht naar het fototoestel en moesten wij helemaal terug naar de aardige man in Pieterburen die het had gevonden, om een lang verhaal kort te maken… Bij ons was ie allang weggeweest en in Pieterburen dus niet en pret. Wij weer richting Zeerijp en toen werd mijn vriendin onwel en was het zaak om eerst een uur bij de paarden bij een weiland te gaan zitten en toen voorzichtig terug naar ons huisje te rijden. Het Riepster licht, vast… Het licht ging uit deze dag en lekker in de ruststand, vakantie.

Na een nacht slecht slapen in ons huisje in Lauwersoog was het wadlopen vandaag. Mijn vriendin wilde altijd al een keer wadlopen en ik ging vrijwillig met haar mee. We hadden voor ons doen behoorlijk wat gelopen om te oefenen en de half zware tocht kon beginnen op het wad. We hadden half hoge gympen gekocht en we waren er helemaal klaar voor. Mooi weer, melden bij het restaurant, betalen en de man gaf uitleg vanaf welke boot wij zouden vertrekken over een half uur. Wij hadden met dank aan het ver parkeren al een rondje terrein gedaan en bij de nog stille boot zaten wij te genieten aan de haven. Een groep kwam aanlopen en zij spraken ons aan want er werden nog twee of drie mensen gemist van de lijst met aanmeldingen. Wij gingen met zijn tweeën de boot op en lekker op het dek staan en na een tijdje kwam onze wadloopgroep aanlopen. Wij keken elkaar aan en bam wat krijg je dan een spiegel van jezelf voorgehouden op zo’n moment. De mensen wachten dus bij het restaurant en gaan met de gidsen in een groep naar de boot lopen? Zoiets zou geen moment bij ons zijn opgekomen, ze hadden het bij het aanmelden niet over verzamelen met de groep en dan gaan wij lekker onze eigen weg. Ik heb er nog wel even over nagedacht in de vakantie en het er met mijn vriendin over gehad, wij zijn gewoon zo, laten we het daar maar op houden. Na de dropping van de boot in het water op het wad is er geen weg meer terug en is het voor de eigen veiligheid dan wel zaak om bij de gidsen te blijven en de groep. Wadlopen in Werelderfgoed Waddenzee. Het leek wel of ik met de militairen op oefening was, een hoog tempo wandelen en geen vogel of zeehond te zien. Door de klei heen en in de klei vast en naar de overkant door het water en uitglijden en bijna kopje onder gaan. Het leuke was de stroming in de geulen, de kracht van de stroming voelen. Het was ruim drie uur lopen in hoog tempo zonder bankje om even op te zitten, aaaahhhhhh, geen koffie, aaaaaaah, alleen maar wad, heul veul wad. De aardige gids heeft mij er wel doorheen gesleept door mij later een ijkpunt te geven op de wal. Ik zou dus totaal ongeschikt zijn voor een tocht in de zandwoestijn, bewust geworden van. Mijzelf aardig leren kennen en gelukkig niet laten kennen want met de groep de tocht volbracht, hoera! Mijn vriendin had wel echt genoten en daar was ik echt blij om voor haar. Ik was er echt helemaal klaar mee na afloop en ik was zoooo blij om op de boot van Schiermonnikoog naar Lauwersoog te zitten op een bankje op het dek. In het huisje lekker onder de douche en wat smaakt patat met een kroket dan lekker zeg, wad lekker zeg!

Het beste is om gewoon door te gaan na een korte periode van boosheid en dus op een kleine mini vakantie met mijn reismattie naar het noordelijke deel van Nederland. Wij gingen nu eens met de vervuilende auto in plaats van met de trein. Wij hadden afgesproken om eerst koffie met taart te doen bij Cornelis Lely op de Afsluitdijk. Ik las een oud boek over deze man en het was een gezellige man met gevoel voor humor. Wij hadden het best gezellig bij het standbeeld van deze bedwinger van de Zuiderzee. Met de ouderwetse autokaart vanaf de Afsluitdijk omhoog en onze volgende stop was Harlingen in de provincie Friesland, op de kaart Fryslan. Het lezen van een autokaart maakt mij altijd veel bewuster van waar ik ben en ik leer meteen de omliggende dorpjes op de kaart. De Sint Michaëlkerk was bijzonder en mooi. Wij vervolgden onze reis na een korte wandeling door Harlingen en met wat Friese biertjes in de kofferbak. En waarom over een snelweg jakkeren als je binnendoor veel mooiere plaatsjes ziet? En opeens was het, zie ginds komt de auto al aan en ik zie Dokkum al op de borden staan, hoe huppelt de auto Dokkum al in, la la la. Dokkum is echt een bezoek waard en wat een ontzettend leuk gezicht de Friese vlaggen daar! Oranjekoek in Dokkum en nog een koek en toen was de koek op. Dokkum kan best wat meer toeristen gebruiken en nee niet de mensenmassa’s zoals in Giethoorn of Amsterdam, gewoon een paar meer. De Grote of Sint-Martinuskerk was heel apart met de toren. En het lege plein zonder fontein erop, erg bijzonder. De ijsfontein behorende bij het culturele hoofdstad feestje 2018 van Europa is als het goed is in november af. Het verhaal van deze fontein is toch prachtig om tijdens een rondleiding aan de toeristen te vertellen? Ik hoor het een toerist al vragen… Waarom was deze fontein als enige van de 11 niet af voor de opening en wat heeft alles gekost? Wij vonden het bijzonder lollig maar als je er woont zal het minder lollig zijn, bewust geworden van. Er waren verder aardige mensen en echt een wonderschone plaats met het water, de bruggetjes en de molen. En zo tuften wij langs de noordelijke rand van Nederland verder naar Lauwersoog in de provincie Groningen.

Het was weer een gezellig weekend en lekker met een vriendin zitten kletsen en een wandeling gemaakt langs het water. En natuurlijk een gebakje gegeten in de zon omdat wij jarig waren geweest, dolle boel. Ik ben altijd een heule maand jarig en steeds met een ander gezellig uitje erbij. Bij onze thuiskomst met een van de kinderen naar de patattent geweest en ook daar zaten wij te kijken naar de plastic bakjes en het plastic bestek. Zal er een tijd komen dat ik ook mijn eigen bordje en bestek in mijn rugtas moet doen? Je kan het ook overdrijven allemaal… Ik heb mij wel voor genomen om standaard mijn eigen drinkbeker mee te nemen op reis in mijn rugtas, kunnen ze hem bij afhaalkoffietenten vullen met koffie en is er geen bekertje met plastic dekseltje meer nodig. En dan maar hopen dat ze niet met stift mijn naam op mijn leuke beker zetten… Ik heb mij de rest van het weekend vermaakt met muziek en het was Moederdag. Ik heb de badkamer schoongemaakt en daar is mijn moeder blijer mee dan met bloemen en pret. In verband met de nieuwe privacywetgeving is er nu op mijn werk een nieuw programma om mee te werken. Er staat ook een gezellig smoelenboek op. Een soort van Facebook waar je elkaar met je verjaardag kan feliciteren en nog meer. Ik ben vast niet goed bij mijn hoofd als ik dan denk, privacy cliënten top, privacy medewerkers boeit dus niet. En je moet dus zelf dingen uitzetten als je wat gegevens niet wilt delen, de omgekeerde wereld bij mij. Maar zoals ik al eerder zei, ik zal wel niet goed bij mijn hoofd zijn. Ik vind het zelf enge tijden aan het worden af en toe. Nou boeien verder, het belooft een gezellige week te gaan worden en de zon blijft schijnen, wat wil ik nog meer…

Wat te denken van alle toekomstige dingen die verboden gaan worden? Iets niet produceren en op de markt brengen en het hoeft ook niet verboden te worden? De EU legt tegenwoordig een wattenstaafjesverbod op? Het is toch aan de producent om alternatieven te gaan verzinnen? En mogen wij zoiets in eigen land beslissen? Bindend wattenstaafjesreferendum misschien? Watte schrijf je nou? Nou laat ik mijn pen maar watte in bedwang houden… De pret is er trouwens niet minder om, wij nemen nu steeds foto’s van alles wat men wil gaan verbieden. Ik heb een prachtige foto gemaakt van allemaal wattenstaafjes en een Nederlands vlaggetje ertussenin. Kunst met de grote K, o nee, W van wattenstaafje. Foto’s van een glas drank met een plastic rietje en een plastic stampertje erin, het kan allemaal. Ja wij grappen erover en natuurlijk kan alles wel wat minder of anders qua afval, bewust van. Het is wel te hopen dat de heule wereld dan meedoet en dat wij als EU landen ons afval ook niet meer naar andere landen buiten de EU brengen… Wij kwamen op Koningsdag in Haarlem kinderen tegen van De Groene Mug. Zij liepen op deze feestdag afval te scheppen om mensen bewust te maken van de troep op straat. Op mijn vraag of zij er geld voor kregen was het antwoord, een vergoeding. Ik vond het persoonlijk sneu voor deze kinderen op Koningsdag. Ze doen natuurlijk wel iets om de wereld te verbeteren in hun ogen en daar is weer een groen petje voor af te nemen. O ja en mensen met een hart voor democratie kunnen nog steeds tekenen op referendum.nl voor een raadgevend referendum over de ingrijpende nieuwe donorwet. Ik had zelf al afscheid genomen van het raadgevende referendum maar democratie kruipt waar het niet gaan kan… spannende tijden.

Ik was laatst even met een vriendin op het strand om bij te kletsen. Het is lente en qua temperatuur soms echt zomer. De zee was vies van de algen en wat een stank en dus geen duik in zee. Wat mij al even opvalt is dat de wind afneemt, zelfs op het strand is het nu af en toe vies warm zonder wind. Of de wind is fel en met vlagen of opeens helemaal weg. En ik vergeet het steeds om op te schrijven… Mensen letten met warm weer op honden in een afgesloten warme auto en helemaal goed en er is nog een ding om op te letten met warm weer. Dementerende ouderen die in de zon gaan zitten of soms ook oudere mensen die in de zon gaan zitten in de tuin of elders zonder bescherming of bedekking van het lichaam! Iemand doezelt in en kan binnen een mum van tijd levend verbranden en uitdrogen in de zon met de dood tot gevolg, zeker als deze persoon ook nog een gewone bril draagt. Niet alles is te voorkomen, wel een bewust puntje van aandacht. De vulkaanuitbarsting op Hawaï is een van de mooiste dingen in het nu. Voor de mensen die daar wonen minder, de vulkaan wint altijd van de mens. En de aarde beeft en beeft en er verschuiven wat dingen onder de oceaankorst, geweldig. Nog twee grote vulkaanuitbarstingen en er komt een nieuwe ijstijd dus nog even van de zon genieten voordat de zon bruin gaat kleuren… En verder staan er door het mooie weer hier in eigen land mooie sterren boven mijn hoofd en ik heb er al twee rakelings langs mijn raam zien vallen, heerlijk. Het maakt altijd weer bewust van, wie ben ik nou eigenlijk helemaal in het wereldbol en heelal geheel?

Op 6 mei alweer in de benenwagen en op naar Jan in Zwolle. Het gaat een beetje eng worden, Zwolle is voor mij al aan het voelen als thuiskomen en lol. Wederom een prachtige zonnige dag en lekker samen zitten bijkletsen op een terrasje. We gingen wandelen door Zwolle en Jan kon mij het een en ander vertellen over zijn eigen belevenissen in Zwolle, leuk. We zijn nog naar de expositie in de kerk geweest van De Zwolse Lente. Zwolle in beeld gebracht in de jaren 1945 tot 1976 door een persfotograaf. De mooiste foto was die van een aanrijding tussen een melkkar en een gemotoriseerd voertuig. In die tijd was zoiets nog nieuws, erg leuk. Er was nog iemand uit Zwolle die erg leuk kon vertellen over de foto’s van Zwolle van vroeger…Jan zijn hoofd raakt dan gauw vol en dan is het de hoogste tijd om van kerk naar kroeg te gaan. We hadden het onderweg nog even de verschillen van onze breinen en dat ik een opslagcapaciteit heb voor veel informatie en dat het bij hem al snel vol raakt. Zo is iedereen anders en zolang je een beetje begrip hebt voor elkaar gaat alles goed. En zo kwamen we uit bij De Hete Brij, vooral niet terzake komen in een bruincafé. Een café is om gezellig iets te drinken en het ging dus bij ons aan de stamtafel over Jan Jans en de Kinderen en de rode kater en meer stripboeken. En de olijke Jan ging dus gewoon naar het damestoilet en dan grappen met genderneutraal, ja ja, ophouden graag. We gaan nog niet naar huis nog lange niet nog lange niet werd door mij omgezet naar, ik ga nu naar het station. Ik vond het mooi geweest na een lang weekend rondgelopen te hebben in het Nederlandse land. En Jan, we gaan de volgende keer echt waterfietsen in Zwolle en een betere foto breien… Dag Jan, dag Zwolle!

Ik was 5 mei in het Limburgs Museum in Venlo. Van Neanderthaler tot stedeling en ridders, jonkvrouwen en horigen, allemaal te ontdekken in het museum. Het was eigenlijk meer een museum voor kinderen en toch was het best grappig om te zien. In het museum stond een grote oude katapult en ik schaamde mij echt voor mijn eigen fantasieën van wat ik allemaal met deze katapult zou kunnen doen. Ik zag ook nog een helm met een stoel en om mijzelf vrij te waren van meer zondige hersenspinsels op nota bene 5 mei, hoppa snel deze afdeling af in het museum. Er waren gelukkig kerken in Venlo en ik kwam daar weer helemaal tot rust… De St. Martinuskerk was op het einde van WO2 zwaar beschadigd en nu weer een pracht en praal. Ik vond de preekstoel bijzonder en het aardige vrijwillig werkende kerkmeisje kon mij geen antwoord geven op, of de zon later bovenop het dak van deze preekstoel was gemaakt? Ik heb de rest van de dag mijn mond gehouden, leek mij beter en zelf uitzoeken ook. De glas-in-lood ramen waren werkelijk prachtig in de St. Martinuskerk. De Joriskerk was meer mijn kerk, gewoon simpel en volgens mij was deze kerk heel lang geleden nog veel mooier. Ald Weis Hoes, de voormalige Latijnse School was echt prachtig! En de architectuur van het oude stadhuis was bijzonder mooi en dan zo gezellig omgeven door volle terrassen. Het was heel erg druk in Venlo en veel Duitse en Poolse mensen en ik zag ook toeristen met rolkoffers in de stad. Het was een leerzame Bevrijdingsdag en ik liep over het kleurtjes zebrapad terug naar het station voor de reis naar huis met de trein. Dag Venlo!

Ik herdenk op 4 mei.

Om 20.00 uur graag 2 minuten stil zijn.

Nationale Dodenherdenking.

Dank u voor het begrip.