Gisteren meegelopen in Amsterdam in het kader van dromen mag met de parade van Ieder1 op de warmste 25 september ooit gemeten. Het jaar 1956 had het oude record, het klimaat is zooo aan het veranderen met alle weerrecords. Ooit weet je trouwens niet zeker want misschien was er heus wel een eerdere weermeter in een oudere mensheid dan nu. Zeg nooit nooit en ook nooit ooit. De parade was ook om een verandering teweeg te brengen en wij vonden hem niet helemaal van de grond gekomen in Amsterdam. Fleur op in plaats van Pleur op en Beur op was wel humor. Alle roots? Ik zag zelf veel kaaskoppen om het dan zo maar te zeggen. Het zal dus wel meevallen met het niet Ieder1 was mijn gedachte. Er waren wel zo’n tweeduizend mensen die in de parade mee wandelden en de compassie vlag was er ook. Het was wel leuk om weer even door andere delen in de stad te lopen en na afloop Ieder1 patatje was eigenlijk het hoogtepunt van onze parade. Wij zaten op een bankje nog even te bedenken waar het dan zo mis is gegaan in Nederland dat niet iedereen zich 1 voelt. Wij zaten zelf in onze klassen in het middelbaar onderwijs met allemaal mensen met verschillende roots in de klas. Een grote gezelligheid en wij dachten in die tijd echt niet dat er ook maar 1 iemand niet in de klas thuis hoorde of erger nog in Nederland. Daar zijn bankjes voor in Amsterdam om dan eens over zoiets te filosoferen in het nu… Ergens is iets mis gegaan in ons land en in de wereld… We hadden uren op ons bankje, o nee het bankje van ieder1 kunnen blijven zitten maar het ging regenen… Ieder1, een steentje in een grote vijver van de wereld van onverdraagzaamheid en oorlog, een droom en dromen mag af en toe.  

Het leukste zijn toch altijd de Algemene Beschouwingen na koetsjesdag. Ik heb echt genoten van de verkiezingsdebatten of was er nog iets over een koffertje met geld? Zullen wij hier ook kieslijsten krijgen met mensen van 70 plus erop? En dat zij dan in plaats van een verklaring omtrent goed gedrag een verklaring omtrent goede gezondheid moeten overleg aan de kiezers? Om mij heen hoorde ik mensen…mijn partij zit er niet bij… Een groot gapend gat in het midden. Het vertrouwen is nog steeds niet terug bij veel mensen in de politiek, bewust van. Net als in het gewone leven, het is een lach en een traan en er is nu alleen lachen of alleen huilen in de politiek, iets in het midden zou gewenst zijn. Ik heb in mijn eigen leven geen enkele moeite met dat midden en als ik lach dan lach ik en als ik wil huilen dan huil ik. Na een bijzondere week op alle fronten kwam daar ook het bericht dat mijn lieve oude meneer van ons was heengegaan. Ik had al afscheid van hem genomen en toch zijn er dan even tranen van verdriet, met de nadruk op even. Mooie herinneringen blijven aan hem en aan onze gesprekken samen. Even een boodschapje doen en even een ijsje eten en hem in het nieuw steken in de kledingwinkel voor een feestje, ja gelachen samen. En ik had het net over koetsjesdag, hij had een hobby, miniatuur koetsjes maken van echte bestaande grote koetsen en daar was hij heel erg goed in. De tekst op de kaart was heel mooi. Heel bijzonder en toch heel gewoon, gewoon een heel bijzondere man. Volgende week een afscheidsdienst bijwonen van deze bijzondere man. Ik denk dat hij gewoon staat toe te kijken dan achter zijn witte hek in Aalsmeer…

De inhoud van Prinsjesdag was toch al uitgelekt dus een goede reden om er een feestdag van te maken op onze eigen manier… Iemand zei nog dat bij een gebrek aan koets het echtpaar best op de fiets had kunnen gaan. Als de auto van de gewone man of vrouw stuk is dan gaan de meeste mensen ook op de fiets of met de voetenwagen of met de bus. Oké, er zijn ook mensen die dan een vervangende wagen krijgen en daar zullen we het met de koets dan ook maar op houden… Met het ABC- mysterie in ons achterhoofd een wandeling en oranje Prinsjesdag terrassentocht gemaakt in Abcoude. Het is een prachtig dorp en wij kenden het van vroeger en ik kom er zelf nu weer regelmatig. Onze familiegeschiedenis en liefdesgeschiedenissen hadden ook iets met het Abcoude van vroeger, grappig allemaal. Op het terras van het geweldige Koekenbier in het nu vertelde mijn vriendin dat zij vroeger in het oude Koekenbier haar bruiloftsfeest had gehouden. Zij is inmiddels gescheiden en daar namen wij in het nieuwe Koekenbier dan maar een bitterballetje op. Onze grap was dat wij de weg rondom het dorp inmiddels wel begrepen, zoveel grote auto’s daar… Mijn moeder heeft vroeger nog in ABC dorp gewerkt, ook bij een Koekenbier, hoe toevallig. De bijnaam van het dorp vroeger was het wandelstokkendorp, nou met alle ouderen die er wonen nu misschien het rollatordorp? Ik nam mijn vriendin mee naar mijn zielen van Abcoude en zij is niet voor niets een van mijn beste vriendinnen, zij voelde de magie van deze mooie plekken ook, de ABC-magie… Verder een mooi dorp waar net als overal de kerken gerenoveerd zijn, de winkels in het dorp leger worden en er wat nieuwe panden verrijzen aan de horizon. Waar je ook bent in het land, bijna overal dezelfde dingen… Abcoude heeft een prachtig gemeentehuis en toch maken zij gebruik van het gemeentehuis in Mijdrecht. Voor mij en voor mijn vriendin totaal geen logica dat dit prachtige dorp bij De Ronde Venen is getrokken. De Stichtse Vecht was logischer geweest volgens ons, maar wie zijn wij. Even onze plannen voor het weekend besproken op het terras en wij gaan zondag naar Amsterdam naar Ieder1. Dromen mag en ergens in de verte is er bij ons nog altijd die droom van Samen1. In Abcoude het prachtige dorp, hik, daar namen wij er nog 1.

Pesten op school is minder aan het worden, ik las het ergens. Internet pesten is niet minder geworden? Ik zat met het mooie weer de afgelopen week met een vriendin aan het water en daar kwamen de leerlingen zwemmen in plaats van te gymmen. Ik zag zo klas na klas voorbij komen en ik vroeg aan mijn vriendin waarom veel meisjes een korte broek en shirt aan hadden en geen bikini of badpak. Volgens mijn vriendin die in de kinderen van die leeftijd zit, de boosdoener is het internet. Vooral meiden op de middelbare school zijn als de dood dat er een foto van hen ergens op het internet verschijnt. Neem daarbij de onzekerheid dat iedereen maatje 32 moet hebben en elke vetrol een pesterij waard is en klaar met de bikini. Ze houden dus niet van zichzelf zoals ze zijn en zijn onzeker? Volgens mijn vriendin wel en de jongens douchen met een broek aan, een iemand begon ermee en de rest volgde. Een preutse generatie ook, de sauna is vies en je gaat toch niet met zijn allen bloot zitten… aldus haar kinderen. Zij gaf mij veel om over na te denken en wat een vrijheid hebben wij dan zelf meegemaakt vroeger, een wereld van verschil. Wij konden gewoon verdwijnen van de radar en er was bijna niemand die een foto van ons nam zonder dat wij ons er bewust van waren en internet was er nog niet eens. Voor haar kinderen zijn haar verhalen weer verhalen van vroeger en zij kunnen zich er weinig meer bij voorstellen. Ik dacht er over na het afgelopen weekend toen ik langs het naaktstrand aan het wandelen was met mijn kleding aan… Zal het naaktstrand straks ook verdwijnen of anders worden? Ik ging uit het afgelopen weekend en ik had twee vlekken in mijn gezicht door eerdere muggenbulten. Ik had geeneens poeder in huis en ik bekeek mijn gezicht in de spiegel en ik dacht, ik ben zo nu en als iemand zich stoort aan die vlekken in mijn gezicht is het jammer. Waarom zou ik in hemelsnaam die muggenbulten weg poederen? En lekker gedanst met de vlekken op mijn gezicht… Misschien de boodschap in deze week tegen het pesten, internet pesten met foto’s of filmpjes doet soms zeer, tijd voor een bewuste ommekeer? 

Ik vond het trouwens triest dat een van mijn werk oudere mensen vroeg of als ik in mijn weekje vrij een dagje uit ging of zij dan met mij mee mocht… De Geer en Goor tranen schieten je dan wel in de ogen toch? Ik ben zelf dan wel alleen maar zeker niet eenzaam, heel veel mensen en vooral ouderen in een eigen woning met een slechte geestelijke of lichamelijke gezondheid zijn dus soms wel eenzaam, bewust van. En natuurlijk is het aan een ieder om het beste van haar of zijn leven te maken…niet elke oudere kan zoiets, ook bewust van… Ik heb al leuke oudere mensen buiten mijn werk om waar ik af en toe echt vrijwillig de boel ga vermaken en dus is een weekje vrij ook echt een weekje vrij voor mij, ik kan niet de heule wereld helpen. Sterker nog, de heule wereld is al niet meer te helpen, aldus mijn vrolijke noot… Ik ben nu bezig wat oudere mensen en kinderen van oudere mensen die echt meer hulp nodig hebben door te verwijzen naar de gemeente of andere instanties. En ik was zeker blij dat een iemand er al een uur huishoudelijke hulp bij had gekregen. De grootste schreeuwers staan altijd vooraan en de liefste mensen die niet hard schreeuwen en die het wel echt nodig hebben, ja daar ben ik wel van… Een van mijn vriendinnen haar moeder is nu bijna blind en hoppa jij gaat meer hulp voor haar aanvragen, echt nodig. Best leuk om alle zaken te volgen en om te kijken of het een beetje snel gaat allemaal… En dan was er nog de donor soap. De wet moet toch nog eerst door de Eerste Kamer of snap ik iets weer niet? Ik zag wel de eerste geboortekaartjes al voor mij, een jongen en geboren in goede gezondheid en wij noemen hem Donor… En hoe zit het met de EU? Is er kans dat in het kader van alle neuzen dezelfde kant op binnen Europa dat mijn nier naar iemand in Spanje gaat over een paar jaar? Of alleen gratis WIFI als je EU donor bent? 

Eigenlijk best lekker, ik had mij in mijn weekje vrij bewust zoveel mogelijk afgesloten voor de mensen. Op een paar uitzonderingen na natuurlijk… Het wereldrecord boeken lezen vast verbroken en ik ben de beste vriendjes geworden met Rudolf Steiner en zijn nalatenschap/kennis voor de wereld en met de schrijver Chaim Potok. Ik had de eerste dagen gelezen over geloven en oorlogen en de laatste dagen over wetenschap, heerlijk. Met een vriendin een nachtje weg geboekt vanuit onze verjaardagen spaarpot van een jaar of drie doneren oud. En dan is het best een sport om zo goedkoop mogelijk alles te boeken en we hadden een nachtje weg in een 4 sterren hotel met ontbijt en diner voor twee personen voor de totaalprijs van 100 euro met dank aan spaaracties en acties. En we hebben nog geld over voor koffie met appeltaart en een patatje, heerlijk toch. Het viel niet mee om een datum te prikken in het weekend van haar kant want alles heeft een ritme. Het valt mij steeds meer op hoe vast iedereen zit in alles heeft een ritme en ook in het weekend. Drie mensen op voetbal binnen het gezin is drie keer een wedstrijd in het weekend, bewust van…Het blijft mij ook nog steeds opvallen hoe hard veel mensen moeten werken om het hoofd boven water te houden of om het huidige levensstandaardpatroon te willen behouden. Ik kan er uren over nadenken zo alleen op het strand met mijn rugtas en met de schelpjes in mijn handen. Als de mensen met schelpjes zouden kunnen betalen dan zou de wereld er heel wat rustiger en leuker uitzien. En als je meer schelpjes hebt dan dat je nodig hebt dan is er de verplichting om ze terug te gooien in de zee. En zo schep ik dan mijn eigen wereld aan het strand. Ik las dat er aanstaande zaterdag een herdenking is in Amsterdam ter nagedachtenis van de honderden zelfdodingen die jaarlijks te betreuren zijn direct ten gevolge van besluiten van rechters en instanties. Met schelpjes betalen en geen herdenkingen meer nodig… Zelfdoding is een kortsluiting in het brein, daar ligt de directe oorzaak, mijn mening. Het is wel een feit dat er in deze onzekere wereld niet veel voor nodig hoeft te zijn om het brein ernstig te verstoren, vroeger en nu. Volgens mij zijn er geen lijsten van zelfdodingen in de Tweede Wereldoorlog, terwijl deze er zeker waren zo heb ik her en der vernomen. Herdenkingsmonumenten komen er wel steeds meer in ons landje. Ik ben zelf een beetje bang dat er straks heel veel ecoducten nodig zijn om de dieren onder alle herdenkingsmonumenten in Nederland door te laten lopen… 

Zo, voor een weekje vakantie en het is mooi weer en dus wat wil dit mens nog meer…strand en zee natuurlijk. Ik was gisteren al vroeg op het strand en lekker in de zee gezeten en gestaan. Er was geen zeehond te zien, snik. Ik zag de afgelopen week toevallig op de televisie dat er een oude zeehond met een nummer op zijn vacht in onze zee zwemt. Mensen zijn nummers en zelfs zeehonden zijn nummers geworden in het jaar 2016, snik. Toch raar, ik liep de afgelopen week beukennootjes te rapen en het is zomer. Ik vind de beukennootjes met de hoedjes op altijd leuker dan zonder hoedje op. Ik snap werkelijk waar nog steeds niet dat wij de klok wel steeds een uur verzetten in de herfst en in het voorjaar en de zomer niet een maand doortrekken naar september. Ook absurd dat de Sinterklaas etenswaren alweer verkocht worden in wat winkels, zucht. De wereld is idioot af en toe. En ik kan zelf uren nadenken over als ik in Amerika zou wonen of ik dan een sneu of een meelijwekkend type zou zijn? Hokjes denken, nummer denken, wat een wereld toch? Ik was wel verontwaardigd over de aardbeving na een kernproef. Bewust de aardbol nog even iets eerder naar de filistijnen helpen, dacht ik. De platen rommelen al en dan gaat iemand in het kader van de wetenschap er nog bewust even een beving bovenop doen… De mens is echt de grootste vijand van de aarde. Het politieke gedoe is ook weer begonnen in Nederland en ik ben nu al verkiezingsmoe en Sintspullenmoe. Pret was er gelukkig ook de afgelopen weken over de nieuwe papiercontainers hier in het dorp en in de omgeving. De voorlichting was goed en als je een kleinere container of geen container wilde hebben dan mocht je mailen of bellen. En net als televisie kijken, je hoeft niet te kijken en je hoeft dus ook niet zo’n container aan te schaffen. Dat gezeik overal, heerlijk… en dat mensen dus niet gelezen hadden dat ze ook een kleinere container konden bestellen, hilarisch. Ik denk dan wel eens, hoe krijg je iets landelijk voor elkaar als het op papiercontainer niveau al niet goed lukt in een keer. Uitleggen, uitleggen en uitleggen en uitleggen en net zolang tot iets duidelijk is dan maar, iedereen is anders, bewust van. Echt heel erg veel te lachen was er niet de laatste weken en dan is zo’n papiercontainer soap toch mooi meegenomen… 

Ik kwam de afgelopen week binnen en hij lag te slapen op zijn bed. Ik stond bewust even stil te kijken naar mijn lieve goede vriend van in de negentig jaar. Afscheid nemen is zo niet leuk. Dunnen armen en een ingevallen gezicht en het masker van de dood al over zich heen. Mijn lieve oude meneer die mij zijn oorlogsverhalen vertelde en zijn eigen onderduik verhaal. Zoveel samen besproken over de wereld van vroeger en de wereld van nu en ik heb zoveel van hem mogen leren. Iemand met een open blik en een wijze en lieve man, die zijn niet zo makkelijk te vinden. Afscheid nemen en elkaar bedanken voor de vreugde die wij samen hadden en ik had nog twee laatste waarom vragen aan hem. Ik ben niet iemand die op een uitvaart gaat staan spreken, bij leven de laatste dingen met iemand doornemen is beter. Ik hou van jou na iemand zijn dood pas uitspreken is een beetje laat, denk ik dan altijd maar. En zo zaten wij een tijdje hand in hand de laatste dingen nog door te nemen en het was goed zo. Nog een keer thee voor hem gezet. Tranen met tuiten, nu al, omdat ik hem zo ga missen in mijn leven. Zijn boek is uit en hij hoopt dat hij snel rust mag gaan vinden. Ik zag een vallende ster de afgelopen week en ik deed dezelfde wens voor hem, misschien helpt het. De zon schijnt en ik heb even vrij en dan moet je genieten zegt iedereen… Nou ik denk zelf dat de zon mijn tranen af en toe wel zal begrijpen, de zon weet zelf vanuit eigen bewuste ervaring in de lucht dat er ook wolken voor zijn licht kunnen drijven. Als je veel mensen ontmoet tijdens je leven dan heb je veel levensgeluk maar ook heel veel verdriet als ze er niet meer zijn, aldus een andere wijze oude man. 

De scholen zijn weer begonnen en ik heb de vakantie verhalen van mijn vriendinnen weer mogen vernemen. Het verschil tussen arm en rijk komt daar altijd in terug bij mijn vragen aan hen. Kort samengevat is het echt overal rumoerig in de wereld. Heel veel mensen leven overal op straat en de armoede is echt overal. Corruptie, stelen en bedelen komen ook wel voor… iets met oorzaak en gevolg. Hun verhalen aan mij gaan ook over overdadige rijkdom en gezien en gezien willen worden tot aan de dakloze mensen op straat. Dat wij nu in Nederland nog wat vangnetten hebben voor mensen die het anders niet trekken is echt een luxe. Alhoewel die vangnetten bij ons ook naar de filistijnen geholpen gaan worden door de instroom van veels te veel mensen. Zelfs vrouwen die niet mogen blijven omdat het in het land waar zij vandaan komen gewoon veilig is… krijgen hier een baby en een kind bij de moeder weghalen is zo niet 2016. Als je de verhalen allemaal hoort dan is het om te huilen, alhoewel ik misschien precies hetzelfde zou doen als ik op hun blote voeten zou staan. En toch zou iemand eens even een stop in het bad Nederland moeten doen. Gewoon eens even kijken wie er nou binnen ons bad allemaal drijven en wat we nou eigenlijk willen als Nederland. Ik zou het op een vriendelijke A4 zetten en dan uitwerken en pret. En de verkiezingen van volgend jaar maart lijken nu al op de pepernoten die in september al in de winkels liggen. Je kunt ook te vroeg iets in je winkel hebben en ik vraag mij nu al af welke partijen en mensen er voor de verkiezingen van volgend jaar al op het rek van de uitverkoop gaan hangen… Het is allemaal zo leuk om te volgen met een beetje humor, zeker. 

De zomer mag dan nu meteorologisch over zijn, het blijft nazomer met prachtig weer. En zo gingen wij gisteren met z’n drietjes uit het werk naar het bos toe om te picknicken. De rest kon niet mee want alles heeft een ritme… Een uitspraak waar wij nu steeds veel pret om hebben en wat is iedereen weer druk. Kinderen moeten weer in het schoolritme, het ritme van de clubjes is weer begonnen en alles heeft een ritme tot de volgende vakantie. Ik denk af en toe wel eens dat iedereen veuls te veul in een ritme loopt, ieder zijn eigen blije ritme dan maar. Alhoewel, ik begrijp dat er ook ouders zijn die hun kinderen juist van school afhalen, het ritme van Turkije in ons land of zoiets. Een ding scheelde, het was heerlijk rustig in het bos door alles heeft een ritme. En zo zaten wij heerlijk gezellig in de zon en later in de avond gezellig naar het bostheater. Wij hadden echt ontzettend veel pret voor de voorstelling en tijdens de voorstelling viel er weinig te lachen want de naam van de voorstelling was Romeo en Julia. Ik vond het niet de beste voorstelling van al mijn jaren bostheater bezoek, indrukwekkend was de voorstelling wel. Er was veel acrobatiek en onze eigen lord of the rings had er moeiteloos aan mee kunnen doen op het podium. Drama en drama en liefde is zooooo waardeloos af en toe en ik spreek uit eigen bewuste ervaringen… De kleinste speelster op het podium had er nog een leuk riedeltje over hoe waardeloos mannen soms zijn. En omdat wij in de bagatelliseer tijd leven, zucht, ja ook vrouwen kunnen soms waardeloos zijn. Echt waar, mijn eigen spiegel zegt soms ook dat ik zoooo waardeloos ben… Het was een mooie zomeravond in het bos en er komt nog veul meer mooi weer aan in september, hoera!