En zo werken, wat verdieping zoeken, lezen, schrijven en het nieuws een beetje volgen. Mensen gaan op vakantie en mensen komen terug van vakantie en ik had mijn eigen vakantiehuis voor even. Een van mijn vriendinnen reist door Canada en bij de douane moest ze vertellen wat ze kwam doen en wanneer ze het land weer zou gaan verlaten. Ik kan het dan echt niet helpen dat wij daar een beetje pret om hebben zo in Europa zonder grenzen. Voor een liter melk daar 1,75 euro en zij vroeg zich af of ik ga op reis mensen in Canada die wij hier in Europa binnen laten een hoger daggeld krijgen in Canada? Afijn, ruimte in overvloed daar in Canada en even iets anders dan ons eigen kleine landje. Bij ons is er op Schiphol een signaal van dreiging en dan komt er extra controle en weer pret met een andere vriendin die gisteren dus op Schiphol terug kwam uit Praag. Het openbaar vervoer was de beste optie om huiswaarts te komen. Ik heb hier in de omgeving even wat gefietst en mooie foto’s gemaakt. In het open polderlandschap staat er dan een oud stenen huisje en op het huisje is nog te lezen, stem Pim. Het herdenkingsmonument voor Pim in de provincie Utrecht? Ik ging er toch even langzamer van fietsen. Even later mooie waterlelies op de foto gezet en Nederland mag dan niet zo ruim zijn, de natuur is hier ook prachtig. Ik was vanmorgen weer vroeg op het strand en ik zag de buien het land intrekken en later klaarde het op. Wel wat meer toeristen op het strand en de windmolens waren nu heel erg goed te zien in de verte. Er waren nog van die mensen aan zo’n parachute die over de duinen heen vlogen en ik zat daar met naast mij drie vogels en zoooo jammer dat die vogels niet konden praten tegen mij. Ik hoorde ze anders al zeggen, wij kunnen echt vliegen en jullie mensen lekker niet, wij gaan lekker hoger, na na na na na. Een van de vogels moest overgeven en ik eens kijken wat er nou uit was gekomen. Er lagen twee roze garnalen… En ja ik kan het dan toch niet helpen dat mijn brein even denkt, voorlopig even geen garnalen voor mij op brood. Lag het nou aan de garnalen of was de vogel gewoon even niet lekker? Konden ze maar praten…

In een andere omgeving zijn er ook weer andere beelden. Met het warme weer zijn de nachten erg klam. Ik keek toevallig in de ochtend naar buiten en ik zag bij een van de huizen het hele gezin in korte broeken en nachthemden naar buiten komen om vervolgens even buiten voor het huis te gaan bijkomen van de klamme nacht. Een geweldig plaatje zo in de vroege ochtend en wat heerlijk dat mensen zoiets gewoon doen,lekker zichzelf zijn in de buurt. Al weet je tegenwoordig niet meer of de mensen er nou wonen of de woning huren of er tijdelijk zitten. In sommige straten is de term woonwijk ook niet meer zo van toepassing. Ik zie echt een verschuiving met veel mensen die werken thuis of met een praktijk of kantoortje aan huis. De verkeersborden met woonwijk zouden aangepast kunnen worden naar woon en werkwijk wat mij betreft. Er zitten hier ook heel veel vogels, er zijn bomen en grasvelden in de wijk en daar worden vogels blij van. Ik zag een musje een stukje brood opeten op het schuurdak en toen kwam er een zwarte kraai en die nam het stukje brood over en het musje droop af. Net als in de mensenwereld af en toe… In plaats dat die kraai zelf een stukje brood gaat zoeken… Op een ochtend zaten er op de flat aan de overkant allemaal vogels op het dak en zij keken echt allemaal naar het zuiden. Echt allemaal en ik ging toen ook maar eens kijken of er iets te zien was… Ik zag niets bijzonders. Ik zit nu dichtbij een andere vriendin en zij kwam met haar kinderen gezellig buurten. En ja met toestemming van moeder kregen de jongens gewoon een flesje bier van mij. Nog net geen 18, wel eraan toe is onze lijfspreuk. Het is net als met de poes hier in huis, ze mag alleen brokjes. En als je er dan achter komt dat poes een klein stukje kipfilet erg graag naar binnen werkt… Haar baasjes gieten zich op vakantie vol met alcohol en genieten dus mag de thuisblijver dan ook een beetje genieten? Ja echt wel, zegt poes…

Het is zomer en ik zit in een vakantiehuis. Het valt mij ook dit jaar weer op hoeveel mensen er met stress op vakantie gaan. Mijn vriendin had geen tijd om een briefje achter te laten en overal in het huis hing nog was te drogen en in de wasmand zat nog een was. En natuurlijk ga ikke wel de boel opruimen en wassen, daar gaat het niet om. Heel veel stress voordat mensen op vakantie gaan en zij hebben daar eerst nog even tijd nodig om op adem te komen en om vervolgens uitgerust terug te komen en om na een tijdje het hectische leventje weer thuis te vervolgen. Waarom willen mensen eigenlijk een huis schoon achterlaten? Juist als je terug bent is de accu weer opgeladen? Ik begrijp de dingen soms niet zo. Ik vind het best grappig dat iedereen anders is en de dingen op zijn of haar manier doet. En waar ik ook kom, ik blijf mij verbazen over de hoeveelheid spullen die mensen hebben. Het is ook de schuld van de reclames met vijf halen en minder betalen, denk ik. Het maakt mij er ook van bewust hoe weinig ik eigenlijk zelf bezit en dat ik mij daar prima mee voel. Jaloezie komt niet in mijn Inkie woordenboek voor. Ik blijf er nog steeds de grootste moeite hebben dat veel in deze wereld om geld draait. Afijn ik ben al vriendjes met de huispoes en het is best een slim beest met een goed reukvermogen. Ik zelf werd onpasselijk van het wasmiddel hier in huis en dus snel maar even iets anders gekocht. Gevoelig voor geuren net als poes. Ik mag alles gebruiken in huis maar ik kan met heel weinig uit de voeten. Ik eet van een Frozen bordje en ik heb een kopje met een uil uitgekozen en ik spoel alles weer netjes af na het eten. Hoe simpel kan het zijn. Speelgoed genoeg in huis en het hobbelpaard is mijn favoriet en lol. Ik had van lieve mensen wat boeken gekregen om te lezen en binnen twee dagen uit, heerlijk. De verrassing onder de boeken was De Wand van Marlen Haushofer. Het ging eigenlijk ook over dat je alleen dieren, eten, de natuur, dak en een bed nodig hebt en als je al het andere niet hebt het vage herinneringen gaan worden. Misschien staan heel veel mensen er niet zo bewust bij stil, maar kijk eens in de vriendenkring wie je blij kunt maken met een verblijf in jouw huis als je zelf op vakantie bent. Blijdschap van twee kanten… Ik geniet hier nog even door. 

En weer een week om van de zomer… Ik ben zelf meer van de Mahjong maar ik ontkwam de afgelopen week ook niet aan Pokémon. Nog nooit zoveel jeugd buiten zien lopen… Het eerste groepje jongens op mijn pad gelijk even aangesproken en meegekeken met het Pokémon gedoe. Pokémon spelen met een groep is leuk, aldus een van de jongens. Een van mijn vriendinnen was minder blij omdat haar kinderen kwamen vragen om databundels erbij. Iemand moet er toch aan verdienen, is wel waar. Er zat er bij haar zelfs een op de eettafel, hoezo nog rustig eten? Onze grap was dat wij met uitgaan rustig op de dansvloer konden staan, iedereen zoekt toch Pokémon op de dansvloer en geen partner meer. Wil je met mij dansen? Nee ik zoek een Pokémon vrouw. Ik kwam een tijdje geleden trouwens in een digitale speurtocht terecht en zoiets is best grappig. De ouderwetse speurtocht met pijlen uitzetten is niet meer. Kinderen in groepjes met een mobiel en pa en ma geven thuis opdrachten door en de route. Ze moesten foto’s nemen van dingen onderweg en opdrachten uitvoeren en ik zag in mijn fantasie pa en ma lekker rustig in de tuin aan een wijntje zitten. Zelfs het eten bij de snackbar was in de route verwerkt. De kinderen vonden het leuk en daar gaat met volgens mij om. Ook best grappig, of niet, is dat ik van veel jongeren verneem dat zij niets hebben in de buurt om samen te komen. Men zit dus maar bij elkaar in een tuinhuis of men hangt ergens op straat rond. Meer festivals of activiteiten in de dorpen voor jeugd tot 18 jaar zijn echt gewenst. En dan niet van die kinderachtige dingen, aldus een puber. Nou zie hier, Pokémon is geboren. Misschien is het in een dorp ook wel de bedoeling dat je na je 18^e jaar eruit vliegt de wereld in en om de blik te verruimen, ik weet het niet. Ik zoek in mijn vrije tijd voorlopig de zon maar even op in plaats van Pokémon, het is tenslotte zomer. 

Het was de afgelopen week ook de week van in de nacht televisie kijken omdat er schokkende dingen elders in de wereld waren. Wat mij vooral opviel waren de ooggetuigen die live in de uitzendingen kwamen. Hoe moeilijk het dan toch is om een kort en bondig verhaal te krijgen van wat mensen daadwerkelijk zien en horen zonder dat zij afwijken. Emoties spelen dan natuurlijk ook een rol, zeker. Ik heb echt vol verbazing gekeken naar de nachtelijke steunbetuiging in Rotterdam. En ook vol verbazing dat een man via een filmpje op een telefoon zoveel mensen op de been kon brengen. Ik bedacht wie zoiets in Nederland voor elkaar zou kunnen krijgen en ik kwam er niet uit. Of zoiets nou positief of negatief is daar filosofeer ik nog even over door. Eigenlijk draaide alles om regie op de televisie en regie elders en soms kunnen dingen met een al kant en klaar draaiboek draaien en soms ligt er ergens geen draaiboek van klaar, bedacht ik. De boulevard in Nice en de idioot die daar een feestje ging verstoren, het gaat bij de tijdgeest horen. Geesten stopt men wel eens in een fles en sommige idioten op deze wereld zouden ook wat lege flesjes voor klaar moeten staan. Dop erop en nooit meer eraf draaien… Ik vrees dat er voor alle idioten die dan in flesjes moeten een krattentekort zal gaan ontstaan. Ik zoek dan af en toe de leuke televisie maar weer eens op en op zondag is er nu een filosofisch kwintet. Het ging gisteren over de tijdgeest en de rechten. Het zat niet in het programma, ik lees zelf of hoor steeds vaker dat daders al genoeg gestraft zijn door de media en internet aandacht. God straft onmiddellijk is in deze tijd, de media en het internet straffen onmiddellijk of zoiets. Tijdgeest is een mooi woord. Ik zag er na een week met weinig slaap ook even uit als een geest, bewust een tijdje geslapen dan maar afgelopen weekend… 

Mijn leven gaat af en toe ook niet over rozen en het is dan zaak om er het beste van te maken. Ik zat laatst in twee onwenselijke situaties en hoe ga je er dan mee om? De een losgelaten onder het mom van dat mensen nou eenmaal hersenafwijkingen hebben en dan rare dingen doen. Bij de andere situatie kwam er gelukkig wel hulp. Gewoon in eigen land en dan geen kant uit kunnen en alle oplossingen proberen en er dan achter komen dat er soms even geen oplossing is. Nou wel alle opties geprobeerd en na wat tijd kwam er gelukkig hulp en dus een verlate oplossing en pret. Heel veel dingen overkomen mij gewoon en het enige is er lering uit halen en hopen dat het mij een volgende keer niet gaat overkomen. Met vallen en opstaan wordt Ingrid wel groot en met de nodige zelfspot. De afgelopen week ging het weer eens over polarisatie en haat. Ik kijk wel eens om mij heen en of het nou in gezinskring, familiekring, burenkring, kennissenkring of onbekendenkring is, wat mensen hebben korte lontjes. Er gaat bijna geen week voorbij dat ik wel ergens tegen een ruzie, conflict of meningsverschil aan hobbel. Niet dat zoiets erg is, als het zich gaat vertalen naar geweld wel! In deze tijd is natuurlijk ook alles te lezen via het internet en is de wereld wat dat betreft klein, voor mij een uitkomst dat ik niet steeds onbeperkt internet heb en pret. Van de week had iemand het bij het strand over de ruimte opzoeken. Ik denk zelf dat zoiets al zou schelen, minder mensen op elkaars lip en meer ruimte. Feit blijft gewoon dat er nu veuls te veul mensen op deze aardbol zijn. Veuls te veel klinkt best leuk, bewust in de spreektaal waargenomen de afgelopen tijd. De wereld mist ook wat grote voorbeelden die er vroeger wel waren. Maar ja wat je ook zegt of schrijft, je doet het nooit goed, zo voelt het. De grootste wereldverbeteraars van vroeger werden toen ook al vastgezet of om het leven gebracht, best raar eigenlijk. Misschien is de oplossing wel een robot als de nieuwe Martin Luther King, twee stuks ontwerpen en als de een door haat er niet meer is dan kan de ander het overnemen. Best triest eigenlijk als het zover zou komen, veuls te triest…not my dream.  

De afgelopen week was de week van de zorgwekkende verzorgingshuizen. Ik spreek heel wat mensen die bewust de zorgsector hebben verlaten en wat anders zijn gaan doen. Ik kom nu af en toe ook wat mensen tegen die het onderwijs vaarwel willen gaan zeggen, gezeik van de ouders en het beleid meer dan zat. Best wel jammer dat alle vakmensen en mensen met ervaring toerledoki zeggen. Het is niet alleen de zorg of het onderwijs, overal zie je mensen er genoeg van krijgen en zoeken naar werk wat wel leuk is. Ik kwam een tijdje geleden met de auto door een straat op weg naar mijn werk. Tot mijn grote verbazing stond er ergers een bed voor het raam en er was iemand van de thuiszorg bezig om een patiënt op bed te wassen. Ik keek zo tegen de blote achterkant van de patiënt in het bed aan. Mocht ik het nog een keer waarnemen dan ga ik aanbellen en het waarom vragen. Aan de verpleegkundige: waarom zijn de gordijnen open en waar was jouw opleiding? En aan de persoon in bed: bent u zich er bewust van dat de iedereen in de straat uw naakte achterkant ziet? In de zorg loop je tegen absurde dingen aan en verbazen over wat lijstjes die dan in de media komen, mijn mond valt er niet van open. Het zou eens leuk zijn als er geen lijstjes meer maar oplossingen in de media zouden verschijnen. Als je zoals ik, veel met ouderen werkt en met veel mensen omgaat die ziek of strevende zijn dan zie je veel dingen die bewust anders zouden kunnen en ik zie natuurlijk ook de goede dingen. Ik moest wel erg lachen om verzorgingshuizen die brieven naar familie gingen sturen dat zij niet op de zwarte lijst stonden, even de zorgen en de onrust wegnemen bij de mensen thuis, goed idee. Over het algemeen hebben veel mensen een kort geheugen en zullen de lijstjes weer naar de achtergrond verdwijnen totdat er over een jaar weer een nieuw lijstje komt met misschien weer andere verzorgingshuizen erop. En zo hobbelt de steeds mindere ik zorg voor jou en zorg vooral voor jezelf nog wel even door. Ons vriendinnetje werd laatst met bed en al door Stichting Ambulancewens Nederland naar een concert toe gebracht, een van haar laatste levenswensen. Het maakt mij er dan weer bewust van hoe belangrijk het is om veel leuke dingen te doen in mijn eigen leven. En mocht ik ooit in haar situatie terecht komen dat ik dan kan zeggen, nee ik hoef nergens meer heen, mijn leven was geweldig… 

Ik ben soms een echte doos hoor… Ik schreef gisteren over de golf clinic en het feestje. Ik zat daar lekker aan een tafeltje bij te kletsen met mijn vriendin en er kwamen culinaire hoogstandjes voorbij, echt heerlijk. Opeens ging er door mijn hoofd heen dat er op hetzelfde moment daklozen eten kregen bij Het Leger des Heils. Mijn vriendin moet dan altijd lachen als ik zoiets eruit gooi. Ja ja, ik ben een doos af en toe, zelf bewust van… Ja ja ik weet dat het niets oplost als ik mijn lekkere hapjes laat staan omdat er mensen zijn die minder of geen eten hebben op zo’n zelfde moment, maar toch. De verschillen tussen arm en rijk zijn gewoon niet leuk, vind ik. Ik hoorde pas iemand nog met droge ogen op de televisie zeggen dat armoede in Nederland niet bestaat en iedereen alle kansen krijgt. En toch ligt het er vaak aan waar je bedje staat en hoe je levensomstandigheden zijn. Het verschil is zo groot tussen arm en rijk, niet alleen in Nederland maar overal op de wereld. Een paar stapjes terug doen is niets mis mee, op straat slapen en honger hebben wel. Ik heb al heel wat mensen gesproken die geen licht meer zien, niet in de landen waar ze vandaan komen en niet hier, raakt mij best wel. Ik kon de afgelopen week kiezen uit nog meer werk tegen betaling en ik besloot om het niet te doen. Vrije tijd, vriendinnen zien, schrijven, vrijwillig mensen helpen en andere hobby’s gaan voor meer geld. Pluk de dag en morgen kan alles over of anders zijn, bewust van. Er zijn wat mensen die zeggen dat zij wachten op de zomer… Ik ren elk vrij moment naar buiten en ik ben vaak aan zee te vinden om te schrijven. Mijn hoofd is bruin, ehhh rood, van de zon, wat nou wachten op de zomer… Ik heb een fantastische zomer tot nu toe.

Ik ben voor heel veel dingen wel te porren en een lieve vriendin kwam aanzetten met een golf clinic. Ik ga niet alleen dus wil jij gratis met mij mee? En ik dus zonder poloshirt en zonder petje op naar de golf clinic. Golfen in het bos en er stond zoveel wind dat ik spijt begon te krijgen dat ik niet even een petje op had gezet, mij haren waaiden alle kanten op en pret. Een aardige leraar ging wat dingen over golf vertellen en na wat waarom vragen konden wij zelf gaan oefenen. Met autorijden kijk je naar waar je heen wilt en met golf was mij dit niet helemaal duidelijk. Bij het slaan kijk je dus niet naar het doel maar naar de bal en de golfclub. De afstand en de kracht van het slaan heb je al eerder ingeschat. Golf is niet voor perfectionisten aldus de leraar nadat ik twee van mijn drie slagen zelf als niet goed had afgedaan. Het gaat om lekker buiten zijn, beweging en gezelligheid of zoiets. Oefening baart kunst en ik kon aan het einde van de clinic mijn bal met een boogje in de richting van het hol, o de hole laten komen. Hoeveel kracht je moet zetten met slaan was voor mij het moeilijkste ding. Tot onze pret waren er geen ballenjongens en meisjes en dus alle ballen verzamelen. Ja, het was leuk zo’n clinic en ooit als wij met pensioen mogen op ons zeventigste of tachtigste dan kunnen wij met de rollator een balletje gaan slaan overdag. Wij zagen ons al lopen achter de rollator, wel handig om de golftas op te zetten. Alle gekheid op een golfstokje, golf kan natuurlijk in het weekend of op een vrije dag, je bent al met al wel een paar uur bezig. Zoals met veel dingen, ook voor golf hoef je de deur eigenlijk niet meer uit, een kleine grasmat in de woonkamer en een beeldscherm en je staat live te spelen op een golfbaan in het buitenland. Ik zou dan toch de buitenlucht ingaan… Later nog even op het feestje geweest en je kon lootjes kopen en er was een veiling en de opbrengst ging naar de AMC Foundation met als doel: het verlagen van de lichamelijke handicap na afloop van een herseninfarct. Golfpetje af voor alle gevers. En zo draagt iedereen zijn golfballetje bij in het leven. Ja golfen is leuk en wel een bal aan, zeker. 

We hebben zo in deze tijd wel een leuk nieuw dingetje bedacht voor feestjes. Mijn eigen contract was na drie maanden in de verlenging gedaan met negen maanden erbij. Plop feestje en kurken de lucht in en feest. Het contract van een van mijn vriendinnen was met zes maanden de verlenging in gedaan en plop binnenkort weer een reden voor een feestje. Eigenlijk zouden wij de vlag gewoon uit het raam kunnen hangen met een werktas of wat werkkleding eraan. Echt hilarisch tegenwoordig waar je als vriendinnen feestjes voor kan geven. Flex feestjes zijn zo 2016! En na wat keren verlenging ga je er meestal uit en is het met alle vriendinnen zoeken naar een nieuwe baan voor de pechvogel. Eigenlijk zitten wij helemaal niet meer te wachten op vaste contracten met alle flex feestjes. Er zijn dan nog werkgevers die zeggen dat je na een half jaar terug mag komen na het maximale aantal contracten, natuurlijk niet, we sturen wel een andere flex vriendin zonder werk. En als de nieuwe baan dan weer een feit is dan weer een feestje. Al die flex contracten zijn super voor de drank en eet omzet, zeker. De een zijn flex contract de ander zijn brood. En zo maak je er met zijn allen het beste van, varen en varen over de woelige flex baren. Waarom nog druk maken over vast werk, vaste gezichten en klantenbinding zijn zo van vroeger. Ik snap ook eigenlijk niet zo goed waarom de lijsttrekkers wel dezelfde blijven bij de meeste partijen. Een gebrek aan beter of zo vastgeroest dat flex er niet meer inzit? En is het ook een nieuwe trend dat een vrouw aan het hoofd moet komen in landen na verkiezingen? Ze zeggen dat vrouwen goed kunt breien en misschien om wat dingen recht te breien? Kan iemand alvast een breipatroon opsturen van de EU naar de nieuwe vrouwelijke premier van Engeland? Ja als je de humor van veel dingen blijft zien dan is het een geweldige tijd, bewust van. Op naar het volgende flex feestje.