Het was gisteren schrikkeldag en een dag om even stil te zitten. Ja, meestal bestaat deze dag ook niet dus waar dan druk over maken? Ik ben even bij het graf van mijn vriendin geweest want zij was geboren op 29 februari en zij had anders 13 jaar geworden. Logisch dat je op zo’n dag toch allemaal weer even aan haar denkt en het is ook pas vier maanden geleden haar overlijden. Wel raar dat er dan op de steen de datum van 1 maart staat en 29 februari bestaat dus echt niet, dacht ik. Er was wel een mooi verjaardagscadeau voor haar want de grafsteen was afgekomen voor haar verjaardag, wat duurt zoiets lang, de grafsteenmaakrobot is zeker nog niet uitgevonden, dacht ik. Verder lekker genoten van de zon en aan het water gezeten en in de avond naar de sterren gekeken. Het nieuws een beetje langs mij heen laten gaan en ik zag weer wat beelden van ik ga op reis mensen die allemaal weer naar Europa wilden komen. Het kan gewoon niet deze hoeveelheid mensen, dacht ik. De afgelopen dagen ging het met wat mensen ook over onze 67 jaar en met pensioen. Het is niet logisch meer om vanaf je veertigste jaar flex te werken of zonder werk tot je 67^e jaar in de bijstand naar je pensioen toe te moeten leven. Basisinkomen is gewenst, dacht ik. Buiten die twee dingen om de boel de boel even gelaten, elke schrikkelzonnestraal meepakken op zo’n dag, dacht ik.