Er zijn van die dingen waar je net even iets langer bij stil staat als anders en zo ook een bericht dat iemand de goede strijd voor iets heeft gestreden zonder eigenbelang en ten onder is gegaan. Ja nog wel in leven maar met een illusie armer. Ik heb er bewondering voor, als iets jouw visie is en je de mond opentrekt en het niet gaat redden. Vroeger noemde je zoiets vechten tegen de bierkaai of tegen de wind in plassen. Er valt van alles over te bedenken en te zeggen, het zijn wel mensen die een land nodig heeft. Het is wel zo prettig als iedereen naar beneden kijkt dat er eens een iemand naar boven kijkt of omgekeerd. Ti ta tegengas geven is niet altijd gewenst, ook al is het waar en waar en waar, bewust van. Verhalen hebben altijd meerdere kanten en ik heb deze cirkel aardig rond en ik denk en leer er het mijne van. Bestaat democratie nog wel, een volgende vraag die er in mij opkwam? Als een klein groepje mensen alle beslissingen neemt zonder andere mensen erbij te betrekken, is zoiets democratisch? Gaan mensen er niet al te veel van uit dat de kennis bij andere mensen er toch niet is en daarom maar het alleenrecht in handen nemen? Onder het mom van zo gaan wij het doen en zo gaat het hem worden? Ik zie dan voor mij dat een groep mensen twintig jaar doosjes aan een lopende band staan te vullen en er op een dag een nieuw iemand binnenkomt en die zijn mond opentrekt en het idee heeft dat het anders kan. En dan de directie zegt dat zij het beleid bepalen en dus je past je aan of je gaat weg. Ik zie dan gebeuren dat deze persoon voor zichzelf begint en de concurrentie aangaat met het bedrijf waar hij of zij niet mocht blijven en met het gevolg dat het bedrijf met de directie die niet in nieuwe ideeën geïnteresseerd was op den duur ten onder gaat. Visie hebben is leuk, visie bijstellen is af en toe ook nodig. Het gaat eigenlijk op voor heel veel dingen en zeker in deze tijd met zoveel veranderingen is er meer actie en reactie snelheid nodig. Ik denk wel eens dat veel dingen te snel en te gehaast gaan in het leven behalve besluitvorming en ad hoc veranderingen doorvoeren. Achter de feiten aanlopen heet zoiets of samen niet een vuist kunnen maken. En ik kom dan toch weer uit op het luisteren naar elkaar en van elkaar leren, je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, nieuwe ideeën en veranderingen worden zo wel geboren. Ik zie in het nu steeds meer afzonderlijke ideeën en groepen ontstaan en ik kan er niet blij van worden. Nog even en we gaan stemmen in welke provincie van Nederland je wilt wonen, allemaal gelijkgestemden bij elkaar in een provincie omdat het samen met en naast elkaar niet meer lukt, hoe zielig zou dat zijn…

Alles is aan het veranderen en zelfs als je bij de Chinees staat om eten af te halen merk je de verandering. In plaats van sambal bij is er nu als eerste vraag… “Tasje bij?” En zo’n tasje kost dan maar liefst 5 centjes. Het zijn van die kleine dingen die mij doen glimlachen. En onze grap van de week was dat de paus eigenlijk is verslagen door een mug. Mensen hoeven zich niet voort te planten als konijnen is verslagen door een mug en ja dan is er bij mij weer die glimlach. Ik heb nog even zitten nadenken over als ik van mijzelf een kloon mag maken en wat ik dan zou veranderen en ik kwam op koekjes en chocolade uit. Dat ze dan wel even aanpassen dat ik daar nooit meer trek in ga hebben. Het zijn van die kleine dingen… Maar stel je voor dat ze de perfecte mens van je zouden maken dan is het leven wel erg vlak en dan is de keuze om gelijk als robot geboren te worden niet eens meer zo ver weg. En natuurlijk is het mooi als ernstige ziektes voorkomen zouden kunnen worden maar waar gaan we dan wel aan dood? Er zijn dan altijd nog verkeer, uitstoot, natuurrampen, verslavingen en zinloos geweld… Ik had het gisteren nog even over heuvels en dalen in het leven en dat het erg wrang is als je buiten jouw schuld om in zo’n dal terecht komt. Je kunt erover blijven zeuren dan, beter is er goed mee omgaan en weer vooruit te kijken. Ik was de afgelopen week onderweg en bij een rijtje huizen hingen allemaal rood wit blauwe vlaggen en ik kreeg er even een glimlach van, kleuren die nog niet met de verandering zijn meegegaan. In mijn eigen leven zijn er ook grote veranderingen op komst en weer verder met meegaan in het nu, het is buitengewoon hilarisch allemaal. Ik ben een sterke vrouw, aldus vriendinnen, tja, dat zal wel en dus zoiets maar wel meenemen met het klonen? Het gaat natuurlijk bij het klonen weer om de ethiek en gaan we er goede dingen mee doen of foute dingen en denken we in het belang van de mensen of aan ander belang. Je hoeft maar een gek te hebben… En zo is het eigenlijk met heel veel dingen, je hoeft maar een gek te hebben. Gekken lopen er genoeg van rond in deze wereld en normen en waarden, eerlijkheid en respect zijn steeds vaker heel ver te zoeken. Misschien is het wel tijd voor nog een mug erbij, de reset mug…

Er zijn soms dingen die mensen vertellen en die je bezig houden. Ik zit nu volop in het werk traject in Nederland en ik zie de verschillen tussen vroeger en nu. Ik ben helemaal niet van dat vroeger alles beter was, zeker niet. Ik had zelf vroeger een zaterdagbaantje en na het leuke werk was het gewoon handje contantje en je ging vrolijk en moe naar huis toe en je liet het werk achter je. Een vriendin vertelde mij over het baantje van haar zoon van een paar uur per week. Hij moet inloggen met allerlei codes om zijn werkrooster te kunnen zien en zelf ruilen met andere mensen als hij niet kan werken. Na het werken weer inloggen en zelf de uren controleren en op gewerkt zetten. Hij krijgt allerlei papierwerk om door te lezen en wat er van hem verwacht wordt en afgesloten met een enquête om in te vullen. Voor de paar euro die hij verdient krijgt hij een loonstrook. Het kind is bijna net zoveel tijd kwijt aan de papierwinkel en de regelwinkel als aan zijn werkuren… En daarbij ook nog de vermelding dat je als ouder de boel moet aansturen omdat pubers vaak met andere dingen bezig zijn, als ouder werk je dus indirect ook voor de werkgever van zoon lief. “Heb je de overuren er wel bijgezet?” Moeder op de stoel van de urenregistratie kantoor vrouw of man, hilarisch. Zoiets lees je toch echt niet in de opvoedkundige boekjes terug anders denk je nog een keer extra na over een tweede kind en de administratie die eraan vast hangt…In loondienst is in het nu zo anders, mag het nog wel in loondienst genoemd worden? Loondienst plus? En eigenlijk zou je dus een vergoeding kunnen vragen voor het werk thuis en een bos bloemen voor je moeder? Het zijn deze gewone alledaagse verhalen die mij tot nadenken aanzetten. En als we alle administratie zelf gaan doen van een baan die nog niet door robots en automatisering gedaan kan worden, hoeveel banen gaan er nog verdwijnen dan en wat gaan we met zijn allen doen dan? Een beetje hetzelfde gevoel toen ik onlangs bij een vriendin binnen kwam en er twee jonge kinderen op de bank lagen. Ja ze komen bij van de toetsen… Ik keek nog eens naar de kinderen en de een was toch echt zes of zoiets en de ander rond de tien jaar? Toetsen… en ik dacht even terug aan mijn eigen schooltijd en aan het buiten spelen na schooltijd. Af en toe bekruipt mij wel eens het gevoel dat ik vroeger lang niet zoveel moest als de kinderen van het nu. Je kunt de tijd niet terug draaien en de kinderen van nu weten niet beter. Ik had laatst nog een gesprek met een ontzettende intelligente jongen en ik sprak uit dat wij straks niet meer met elkaar praten, alleen nog teksten tikken naar elkaar. Teksten naar elkaar tikken is ook communiceren, aldus de jongen en ja mee eens. Ik vind het best mooi om te zien en om te horen hoe de kinderen van nu in het leven staan. Je blijft er zelf ook jong bij, leren van jong en oud, geweldig. Over een paar jaar gaan er kinderen opgroeien zonder contant geld, ik kan het mij nauwelijks voorstellen. En de eerste gekloonde baby gaat op de wereld gezet worden over een paar jaar, het perfecte kind. Ik ga er eens over nadenken voor morgen, de ideale verbeterde kloon van mijzelf… hoe zou zij eruit zien?

Waarom gaat iets zo en waarom kan iets niet bewust anders? Ik kom in mijn dagelijkse leven nogal eens wat mensen tegen die ontslagen zijn… En ik denk dan vaak, dit had menselijker en bewuster gemogen. Een vriend van mij kreeg in december van vorig jaar ontslag en net voor de feestdagen. Ik denk dan, had even gewacht tot na de feestdagen. Een slecht nieuwsgesprek kan qua timing wel bewuster. Ik heb inmiddels heel wat mensen in mijn omgeving die volkomen onverwachts bij de baas moesten komen en ontslag kregen en alleen bij hun bureau nog hun persoonlijke spullen mochten afhalen om vervolgens met begeleiding het pand uit gewieberd te worden. De eerste vraag van mij was dan altijd, “was er iemand die je op kon halen?” Nee dus en de meeste mensen zaten volkomen verdwaasd in hun auto om vervolgens naar huis toe te rijden zonder eigenlijk te beseffen hoe ze daar veilig aangekomen waren. En ja, ik word dan boos, omdat zoiets anders zou kunnen. Veel mensen zijn zich volkomen onbewust van de impact op iemand om van het ene op het andere moment een bedrijf uitgezet te worden. Er bestaat ook zoiets als bewuste nazorg en de zorg voor dat iemand veilig thuis aankomt. Even een familielid laten bellen of vervoer naar huis regelen lijkt mij meer dan logisch als iemand jarenlang zich de tandjes heeft gewerkt voor een bedrijf. En ik vind het uitermate schrijnend dat er afscheid van collega’s moet worden genomen in de kroeg. Een plus puntje, meestal wel veel gezelliger in de kroeg… Ontslag en ook al weet je dat het kan gebeuren, het blijft een nare gebeurtenis met een soort van rouwverwerking eraan vast. Niet iedereen ziet de zon en blijft de zon zien om met de veranderingen die een ontslag met zich meebrengt om te gaan. En er is nog een puntje en dat is de reorganisatie binnen een bedrijf. Heel veel mensen slapen buitengewoon slecht van de dreiging van ontslag boven hun hoofd en hebben verdriet over het gemis van collega’s binnen het bedrijf die al eerder ontslag kregen. Het hoort echt bij deze tijd en de een gaat er beter mee om dan de ander en de een vindt zo weer een andere leuke baan en de ander niet. Inmiddels zijn veel mensen zich er wel van bewust dat altijd even niet meer is en dat je van contract en van werkgever naar werkgever shopt. Ik had het gisteren over de hoeksteen en ik denk dat als de hoekstenen binnen een bedrijf niet meer duidelijk zijn dat de berg stenen in het midden het vertrouwen gaat verliezen en gaat wankelen. En dingen die wankelen kunnen omvallen, de wet van de zwaartekracht.