“Is alles wel goed met jou?” Er waren even geen nieuwe berichten om te lezen en dan gaan mensen zich zorgen maken. Ik had even tijd nodig voor wat andere dingen en voor mijzelf. En met veel verdriet schrijft het ook niet zo lekker. Mijn goede vriendin gaat hard achteruit en is bezig de regie te verliezen. Ik ging haar van de week wakker maken omdat er bezoek was en wat een f*ck leven waren mooie woorden om mee op te staan en toch samen weer wat pret. Zij slaapt alleen nog maar en is onsamenhangend door de morfine. Het is f*cking erg allemaal om haar zo te zien, zeker. En om dan nog maar niet te spreken over de mensen om haar heen. Praten, luisteren, tranen en verdriet delen met elkaar. Nog een week? Nog twee weken? Een paar weken? Elke keer als ik bij haar vertrek dan ben ik mij er bewust van dat het de laatste keer kan zijn dat wij elkaar zien. Een vriendin van mij die ook een van haar beste vriendinnen aan kanker heeft verloren wist altijd precies wanneer zij verkeersboetes had opgelopen, als zij terug ging naar huis met de auto. Heel herkenbaar zoiets… Niet goed te praten om te hard te rijden op een rustige weg, lucht wel op… oorzaak en gevolg. Machteloos staan wij er met zijn allen bij. Machteloos wat een raar woord eigenlijk en wat heb je op veel dingen eigenlijk geen invloed. Met een schuin oog het nieuws nog een beetje gelezen de afgelopen week en of het nou over de ik ga op reis mensen ging of over de cijfertjes, machteloosheid straalde er soms ook vanaf. In de ban van de verandering ging ook nog even door mijn hoofd heen en de Orks moeten alleen nog uit de klei en het veen getrokken worden of zoiets. Er waren gelukkig ook nog lachwekkende dingen de afgelopen week. Er gebeurde iets opvallends en dan tot hilariteit van mensen toch zelf even de vraag gaan stellen die iedereen zich afvroeg maar niet durfde te stellen. En dan krijg je nog antwoord ook, heerlijk. Het is een rare tijd nu om in te leven en ik verbaas mij over van alles, zeker. Misschien toch wijs om wat morfine te lenen van mijn vriendin, om de wereld onsamenhangend te zien en voor even dan…

Het gaat echt fantastisch in de wereld, denk ik zo af en toe met mijn roze bril op. Het niveau daalde vandaag tot een hilarisch dieptepunt want het ging over Sesamstraat. Voor alle lezers in het buitenland, een kinderprogramma…. En nee het ging nu eens niet over of er een pop zwart of wit of in kleuren moest blijven, nee lieve lezers, het ging over de verhuizing van dit kinderprogramma naar een andere zender. Jawel lieve lezers, waar een land druk mee bezig kan zijn. Griekse eilanden, hallo met jullie ik ga op reis mensen, Zweden ook hallo met jullie vraag om noodsteun. Sorry, Nederland heeft het even over Sesamstraat en is druk met de intocht van Sinterklaas en verder gaat het hier prima. Zelfs in het wekelijkse gesprek met onze minister-president vandaag kwam Sesamstraat even over tafel. Ik krijg met mijn roze bril op dan het gevoel dat alles wel meevalt in ons land en de rest van de wereld. En onze minister president was gasthoofdredacteur in een vrouwenblad en terwijl alle vrouwen eigenlijk een vraag hebben… Gebruikt onze politieke Diederik lippenstift? En zo ja, welke kleur en waar kunnen wij deze kopen en is er een eigen make-up lijn in de maak? Ja met lippenstift op en een roze bril op ziet de wereld er heel anders uit. Afgelopen week nog even een voetbalwedstrijd gekeken en als vrouw zit je een man dan te vertellen dat ze de verkeerde wedstrijd live brengen. Bij de samenvattingen deden er namelijk in een andere wedstrijd wel lekkere mannen mee. Laat mij een keer het voetbal verslaan voor de doelgroep vrouwen en hoge kijkcijfers, zeker. En de mooiste voorbereiding van een doelpunt liet de herhaling weg en dan kun je mij ook wegdragen. Voetbal is zo uit trouwens en rugby is zo in en bij rugby hebben ze douchemeisjes. Een beetje de Zeeuws Meisjes van vroeger en dan net even anders, niet zuinig met de shampoo of zoiets. Ja als we dan toch onzinnig bezig zijn in eigen land dan doe ik wel even mee, lekker begin zo van het weekend. De onzinnige woorden rollen zo mijn scherm op en pret. Ga allemaal vreedzaam pret maken in het weekend, geen zorgen, het gaat hier allemaal fantastisch in Sesam open u staat…

Verdriet delen samen in het bos. Je zoekt elkaar op met feestjes en je zoekt elkaar op om het verdriet te delen over een erg zieke vriendin. Ja, het was ook de week van de tranen van verdriet bij mij. Niet alleen over haar, ook over andere dingen. Huilen is niets mis mee en hoeft echt niet altijd in alle eenzaamheid. In het openbaar ziet het er niet uit, bewust van, rood hoofd, snotterneus en mascara die doorloopt… jammer dan. Sommige dingen in het leven zijn het huilen meer dan waard. Gelukkig waren er ook dingen om te lachen en van de gekregen wandelschoenen van mijn vriendin liet na 500 meter ook eerste zool los. De pret die je daar dan weer samen van hebt… Volgens een vriend is het ook niet de bedoeling om lang met schoenen te doen, consumptiemaatschappij en pret. De lijm in de schoenzolen droogt uit en vandaar losse zolen en beetje jammer want de schoenen zelf helemaal niets mis mee. Bij de geitjes in het bos ook pret en zielig dat ze in de modder staan, aldus iemand. Logisch gezien gaan zij zelf wel ergens anders staan als zij het niet leuk vinden, aldus Ing. Twee bokken gingen elkaar met de horens nog in de horens en ik sprak hen streng toe en dat er al genoeg oorlog in de wereld was en dat zij hier niet aan mee hoefden te doen. Iemand naast mij gaf mij gelijk en pret. In het bos kwamen er 2 lieveheersbeestjes op mij zitten en volgens mij zijn die beestjes tegen zinloos geweld. Ik sprak nog iemand die oude honden verzorgde van mensen die het door omstandigheden niet meer zelf konden, lief mens en lieve honden, zeker. Nog even tegen een oude hoge boom gestaan en of de boom ook iets vertelde vroeg mijn goede vriend. “Hij ziet grote stromen mensen richting West-Europa komen, heel erg veel mensen.” En dan lig je samen weer in een deuk. De boom vertelde ook nog dat Europa heel erg gaat veranderen door de komst van die grote stroom mensen. Ik kwam laatst een oude bekende tegen en zij wilde weten of ik nog steeds mijn blog schreef. Zij had haar hoofd bewust in het zand gestoken en keek geen nieuws meer omdat zij elke keer als zij wel haar hoofd uit het zand stak zij er niet blijer van werd. Ik kon erom lachen. Iedereen maakt zelf uit waar hij of zij blij van gaat worden en je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, even goede vriendinnen en wij hoeven elkaar geen brieven over respect te schrijven en pret. Logisch gezien is het nu weekend en dus mijn hoofd even in het zand steken. En ik weet vanuit de praktijk dat mijn hoofd er dan maandag logischerwijs wel weer uitkomt.