Het is hier herfstvakantie en dus veel kinderen in de buurt. Jonge kinderen kunnen zo simpel de waarheid zeggen en bij beelden van veel mensen op weg naar een beter leven op de televisie klonk er plotseling vanuit een kindermond “het zijn er te veel.” En eigenlijk zegt zo’n kind precies wat er aan de hand is, niets meer en niets minder. Kinderen kijken zo leuk naar de wereld en ik leer er soms weer iets van en pret. Jonge kinderen zeggen iets vaak onbevangen en recht vanuit hun hart en ik ben af en toe blij dat ik het ook nog in mij heb. Ik heb mij de afgelopen dagen even bewust buiten gesloten van de grote wereld, althans pogingen gedaan… Uit eten geweest in een restaurant en gelachen en er klonk een geluid waar je niet omheen kon en toen toch maar even om de hoek gaan kijken en het was de koffiemachine. Later met stappen weer iets opmerkelijks en door de weeks was ik het verhaal erachter gaan halen, nu even niet, genieten. En over buiten sluiten gesproken… Ik liep even thuis naar buiten en ik trok onbewust de deur achter mij dicht en ik kwam tot de ontdekking dat de sleutel niet in mijn zak zat. Sterker nog ik stond met helemaal niets buiten, alleen met mijzelf. Bij iemand gaan aanbellen, thee gekregen, chocolade gekregen, mogen bellen en na een kwartier kon ik mijn huis weer binnen. Met dank aan de goedheid in de wereld en mijn eigen rustige denkvermogen. Ik moest erg lachen om mijzelf en de snelheid waarmee het opgelost werd. In het ergste geval had ik kilometers moeten gaan lopen, was ook een optie geweest, niet de snelste. Vreemd genoeg zijn dingen die je niet in de planning hebt vaak de allerleukste dingen. En zondag voor de tweede keer de weg kwijt geraakt in het bos en weer net voor het donker de weg weer terug gevonden. Ik zou bijna de liefde de schuld willen geven van alles en pret. Gisterenmiddag in de zon weer eens even de boel overdacht van wat er na het weekend toch weer binnen kwam zetten en de mensen om mij heen zijn nog steeds niet heel erg blij. Buiten gesloten voelen, niet ingelicht voelen, niet betrokken voelen bij en dan is er ook nog zoiets als binnen sluiten. Iemand binnen sluiten in je armen, iemand binnen sluiten in je hart en iemand binnen sluiten die echt vanuit een oorlogsgebied komt. Wat zou een kind adviseren? Ga eens vrede maken overal of zoiets? 

Gelukkig was het gisteren weer de ik val van mijn stoel dag van het lachen. Wat een pret kun je samen hebben om dingen… Ik zat met mijn hoofd in hele oude kranten en oud nieuws is geen nieuws zeggen mensen vaak. Afgelopen week stond er ergens een kop boven een artikel en dat het nog nooit zo vroeg in het jaar zo koud was als vandaag. Hilarisch was het woordje nooit, lees eens wat oude kranten of boeken en pret. Zeg nooit nooit is ook een leuke. Verder hadden we in het nu de officiële uitslag van de handtekeningen en hoera, Nederland gaat naar de stembus begin volgend jaar voor een raadplegend referendum over het verdrag met de Oekraïne. Het volk raadplegen was ook de afgelopen week hotter dan hot. Tot ons groot vermaak hadden ze in Rotterdam een tent opgezet voor de informatiebijeenkomst en zo’n 200 mensen konden er niet meer bij. Nederland is een grote feesttent aan het worden, bewust van. Stakingen van ambtenaren en stakingen in het openbaar vervoer en brandweermensen die in hun hemd stonden. Belgisch koningspaar op Pools staatsbanket drinken wijnen van 9 en 12 euro. Hoeveel mensen schenken op een verjaardag geen goedkope drank vanuit een eerst zelf leeggedronken dure drankfles? En daar grap je dan over… WK voetbal kopen en binnenlopen is ook een leuke spreuk in het nu. Bedreigingen richting raadsleden en beveiliging van andere mensen en allemaal omdat de angst regeert en respect voor elkaars mening aan het verdwijnen is. Hilarische Kamerdebatten en ik kwam de afgelopen week een tegeltje tegen met de tekst erop: als iedereen hetzelfde denkt dan wordt er niet meer nagedacht en weer pret. Enkele Zeeuwse politieagenten verruilen hun oude telefoons voor smartphones als proef. Bij goede werking krijgen alle Zeeuwse agenten een smartphone. Iedereen komt ons land binnen met smartphone en de agenten hadden er nog geen een? En dan lig je weer van je stoel af… Afgewezen asielzoekers moeten wegwezen klonk er nu vanuit Duitsland en welkom Turkije bij de EU zal de volgende kreet wel worden. Ja, nieuws van vroeger en nieuws van nu verschilt niet eens zoveel van elkaar. De mensen op deze aardbol schrijven het nieuws toch echt allemaal zelf met hun gedrag. Gewoon jammer dat je niet van de aardbol af kunt vallen van het lachen. En dan opgevangen worden door een ruimteschip en dat de schoorsteenpiet achter de stuurknuppel dan tegen mij zegt: “wees welkom, hier is vrede, liefde, geen geld, gelijkheid, eerlijkheid en we praten niet de hele dag.” Ik zou dan zeggen: “zeker allemaal van boven gezien hoe het niet moet en wel kan?” En wat zou het mooi zijn als hij dan zou lachen en we dezelfde humor zouden hebben…

Zijn en meer dan er zijn kun je af en toe niet doen. Ik ben er als mijn vriendin mij nodig heeft en zij kan ook tegen mij zeggen “ga weg” want ik voel mij niet lekker. Als ik onderweg ben naar haar toe en ik krijg een bericht dat zij niet lekker is, hoppa weer naar huis. Wat is in haar belang? Gisteren even samen gezellig koffie zitten drinken en gelachen en zij later naar bed en ik nog wat in het huis gedaan. Er zijn en meer kun je niet doen. Voedsel blijft niet meer binnen en zij ziet heel erg geel en heeft nu vloeibaar voedsel. Er was nog iets met melk, niet op voorraad door de Chinezen en dan maar even geen melk, zo de Chinezen het willen of zoiets. Het Chinese butterfly effect… Het valt mij echt op wat voor een bord sommige mensen voor hun hoofd hebben als iemand kanker heeft, inlevingsvermogen nul of het is de onbeholpenheid. Iedereen wil opeens op viste komen en is goed bedoeld en niet zo erg maar… eventjes en dan vooral niet over je eigen problemen praten. Het is wel verdrietig allemaal en ik vind het zelf heel erg om het verdriet van de mensen om haar heen te zien. Het is echt weer zo’n week van andere mensen helpen en wat is er een hulp nodig in Nederland. Ik doe maar wat mij goed lijkt en goed voelt en er zijn en meer kun je niet doen. Wat zijn veel mensen toch ongelukkig en zitten in de put. Misschien nog meer een reden om met wat humor en een knipoog op mijn blog te schrijven, misschien kunnen mensen er wat om lachen? Het MH17 verhaal van de afgelopen week is eigenlijk niet om over te lachen. Iemand sprak de woorden “huh, wisten wij toch allemaal al?” en ja ik hoorde ook niets nieuws uit de lucht komen vallen. Als de daders niet berecht worden dan is er geen recht meer, bewust van. En mensen van buiten de politiek beginnen zich nu ook met het ik ga op reis vraagstuk bezig te houden. Er moet een quotum komen en tijdelijk is tijdelijk. Ook het ik ga op reis vraagstuk beneemt veel mensen nu het lachen in eigen land. Ik ga er maar eens een dagje over nadenken waarin de humor nog wel in te vinden is in eigen land of in het buitenland. Humor als butterfly effect.

Gaap en ik was vroeg uit de veren gisteren om weer iemand naar een specialist toe te rijden. Ik kan zo solliciteren bij de regiotaxi en pret. Ik zag zo wel een ontzettende mooie lucht die in vuur en vlam leek te staan en even wat foto’s van genomen. Het viel mij op een ander tijdstip op de weg weer eens op hoe druk het was. Mensen waren massaal uit de woonwijken gekropen naar een weg en dus stapvoets rijden. Ik vond het na de zorgpret van gisteren een verademing om goede zorg te mogen aanschouwen. Een particuliere oogkliniek en vriendelijk personeel en lekkere gratis koffie en weer pret. Staaroperaties aan de lopende band door ervaren artsen en helemaal gezellig in de wachtkamer. “Vroeger zou je blind geworden zijn,” aldus iemand die in spanning op de ingreep zat te wachten. Ja, klopt en vooruitgang op de juiste manier benut kan een verrijking zijn. Leuk om te zien dat alle mensen grote pupillen kregen nadat er iets in het oog was gedaan. En zo gingen er na afloop drie paar open ogen richting huis en een afgeplakt vierde oog. Staar je niet Blind op het Nederlandse voetbal was toch wel een andere leuke kreet gisteren. Oranje tranen met tuiten stroomden nu ook bij het voetbal. Misschien lopen er in Oranje in het dorp nog wat ik ga op reis mensen rond die willen integreren in ons voetbalelftal? En in Nijmegen zijn wat ik ga op reis mensen alvast aan het warm lopen voor de Nijmeegse Vierdaagse? Ik vind het trouwens heel erg knap dat mensen die net in Nederland zijn al leuzen op een spandoek kunnen schrijven in onze taal en zonder spelfouten. Ik denk dat we er op sportief gebied een heleboel op vooruit kunnen gaan de komende jaren.

Ik geef het eerlijk toe, ik moet echt even wennen aan de zorg in het nu. De regiotaxi bijvoorbeeld, natuurlijk erg mooi dat zoiets er is en dat mensen die alleen zijn eens naar het ziekenhuis kunnen gaan of bij vrienden op bezoek kunnen gaan die ook alleen zijn. Je kunt er ook boodschappen mee doen en je kunt er ook mee naar de Voedselbank gaan. Er is een dingetje, de regiotaxi is niet altijd flexibel en pret. Deze persoon moet bij de Voedselbank een uur wachten en dan komt er weer een taxi om deze persoon op te halen, tussen afzetten en ophalen moet een uur zitten. Je mag dus niet uitstappen en iets oppikken en gelijk weer terug. Zelfs als er wel ruimte is in de taxi en er toevallig iemand komt aanlopen die vanaf een winkelcentrum naar dezelfde straat moet als de mensen die er al inzitten dan kan deze persoon niet mee. De leukste verhalen komen voorbij en ik denk dan altijd dat je iets ook te strak kunt dichttimmeren met regels en pret. Dat er trouwens geen vrijwilliger is te vinden om iemand naar de Voedselbank toe te rijden, ik vind het in en in triest. Ook lachen in een zorg onder een dak afgelopen week. Ik was zo goed om iemand naar een specialist te brengen en er was een nieuwe kaart nodig en er zat een vrijwilligster achter de desk en die kon geen kaart maken. We mochten zo doorlopen. Bij een volgend bezoek hopen dat de betaalde kracht er weer zit? Ik zei nog voor de grap dat ik het zelf wel even wilde doen en pret… In de wachtkamer een groot televisiescherm en opeens kwam er een stukje voorbij waar men respect vroeg voor het personeel en met respect met elkaar omgaan. Het zal nodig zijn in de zorg, dacht ik toen… Gelijk een mooie gratis test voor mijn ogen want ik kon de kleinste letters lezen op grote afstand en pret. Hilarisch dat een oogarts een patiënt in de wachtkamer ging onderhouden over een niet goed verwijsbriefje en vervolgens in de gaten kreeg dat iedereen kon meegenieten. Samen met de patiënt in de kamer met de deur open zodat wij alsnog alles konden horen en ook de klachten van de patiënt. Hoezo respect voor de patiënt, dacht ik toen… Het werd helemaal hilarisch toen bleek dat de persoon met wie ik mee was naar de verkeerde specialist was doorverwezen en naar een andere specialist had gemoeten. Nieuwe afspraak maken en dus voor niets op en neer gereden. Ik geef het eerlijk toe, ik moet echt even wennen aan de zorg in het nu. Voor iemand die de humor bijna overal van inziet was het wel een geweldige ervaring…

Ik was een beetje erg moe en niet lekker en als je niet voor jezelf kunt zorgen dan kun je ook niet voor een ander zorgen en ondanks dat ik gisteren een leuk uitje had staan dus verplichte rust. De regie en gezondheid even in eigen hand nemen en pret. Ja, ja, de regie is zoek in eigen land en weer pret. Overigens niet alleen over het vluchtelingenvraagstuk of te wel de ik ga op reis mensen. Dit vraagstuk is alleen maar de druppel over alles waar de burgers zich niet meer serieus bij betrokken voelen. De mensen willen eerlijkheid en duidelijkheid en vooral een ding horen, wanneer stoppen wij met het opnemen van nieuwe ik ga op reis mensen? Je kunt dweilen en dweilen en dweilen en als de kraan niet dicht gaat… bewust van. Een dijk ga je ook niet repareren met zandzakken, zoiets is een tijdelijke maatregel en je gaat de dijk nadat het water gezakt is goed repareren. Wanneer zakt het aantal ik ga op reis mensen? Wie heeft de regie in handen om te kunnen zeggen, stop en even niet meer welkom? Eest de boel eens opdweilen en repareren? En dan is er veel onduidelijkheid over uitspraken over verblijfsvergunningen. Begrijp ik het goed dat de mensen hier niet tijdelijk opgevangen gaan worden en dat ze door de wetgeving hier vijf jaar mogen blijven, familie mogen laten overkomen en dan kunnen gaan procederen en procederen om het verblijf hier te rekken? Nood breekt wetten en ik denk dat er per direct eens wat wetten nu aangepast moeten worden. Ik haal toch even terug naar een mooi verhaal van iemand over de Tweede Wereldoorlog. Kinderen vanuit de stad gingen voor een tijdje naar een tijdelijke opvang elders in het land om even op adem te komen en om gevoed te worden. Na deze tijdelijke oppepper gingen zij weer terug naar hun familie en ja het was nog steeds oorlog. Andere kinderen kwamen weer tijdelijk en zo ging het door. Ik vond het verhaal helemaal niet zo gek voor in het nu… tijdelijk…met regie…bij voorkeur opvang in de eigen regio en met de hoop op vrede…net als toen…

Ik stond eten in te zamelen en te flyeren in de supermarkt gisteren voor de Voedselbank, heel vreedzaam in een blauwe broek, rood shirt, met witte schoenen en een oranje bodywarmer. Zeg maar de Nederlandse vlag hoog houden en pret. Dat niemand het verstand heeft om eens met zijn allen in de Nederlandse kleuren vreedzaam te gaan protesteren is mij een raadsel en weer pret. Ik heb de afgelopen week weer met veel mensen gesproken en met mensen voor en met mensen tegen het beleid om iedereen ons land in te laten en de gevolgen. Ik stond te flyeren gisteren en ik gaf twee dames een flyer met korte uitleg. Een van de dames zei, “ik geef wel als het zeker is dat het voedsel bij Nederlandse mensen terecht komt.” Ik nam vervolgens de flyers weer in en zij liepen door en woorden waren overbodig. Mijn collega’s vonden het eerlijk van mij en ja het is zo dat de mensen met de A status bij de Voedselbank terecht komen. De spreuk van de ochtend, eerlijk zijn levert geen voedsel op… Later met de twee dames in gesprek gegaan en ik vind het echt opvallend dat mensen dan zo luid hun eigen mening verkondigen. Je kunt ook op rustige toon zeggen dat je het niet eens bent met het beleid van het binnen laten van allemaal nieuwe mensen. En zeg gewoon rustig dat Nederland gaat veranderen en wat daar wel en niet erg aan is en pret. Dat mensen hun stem verheffen is misschien een teken aan de wand, doe je alleen als je denkt dat iemand doof is? En wie is er doof dan? Mensen hebben gewoon het gevoel dat zij geen stem meer hebben en luisterend oor, bewust van. Ik kon de dames wel heel goed begrijpen. Ik heb persoonlijk nog altijd de mening dat de mensen die mij voorbij komen in de supermarkt om hun dagelijkse boodschappen te doen en klant zijn bij de Voedselbank, ook drie uurtjes zelf kunnen flyeren voor hun eigen voedsel, hier geboren of niet en hoppa. Het was weer een leerzaam dagje gisteren, bewust van.

Ik stond vanmorgen voor de Voedselbank bij een supermarkt en wat een hilarische toestanden. Eerst even een collega een knuffel geven omdat haar paard was overleden, stuk van verdriet en een schouder en een knuffel zijn dan wel op zijn plaats. Mijn dag begon dus met een dood paard. Rust in de ochtend en alle tijd om met de zeer leuke mensen van het inzamelingsteam praatjes met de mensen te maken. En dan kwam er tot groot vermaak een man binnen met afwijkend gedrag en die gingen wij volgen. Mistery shopper was onze conclusie en het personeel was zich er volkomen onbewust van en pret. Hij ging later minstens een uur in de auto op een klembord zitten schrijven en dan heb je weer pret. Winkeldieven spotten is ook altijd een pretmaker… Ik was laatst achter een oma aangegaan die ik vlees zag stelen en ik wilde het waarom weten. Haar kinderen kwamen eten van ver en zij wilde niet aan hun laten merken dat ze eigenlijk geen geld had om een maaltijd op tafel te zetten. Hoppa en bedankt voor uw verhaal. Laatst live in de supermarkt nog een goed staaltje van georganiseerde winkeldiefstal gezien en het mag niet en toch knap hoe zij het deden. Voedsel stelen, het mag niet en toch zitten er verhalen achter die vaak schrijnend zijn. Ik weet dat veel mensen gepakt worden en dat er in de betere winkels foto’s hangen van veelplegers. Personeel heeft de handen vol aan aangiftes doen en vaak staan de mensen dezelfde week alweer in de winkel, motiveert niet ook niet echt. Ik sprak laatst iemand van een winkel en die vertelde dat het zowel onder arm als rijk voorkomt en zelfs meer onder de rijken. Althans waarvan je denkt dat zij rijk zijn. Onwenselijk gedrag in de winkels als een druppel in de emmer van al het onwenselijke gedrag op deze wereld. Al die druppels samen maken een emmer water die allang overvol geworden is. Oorzaak zorgt dat mensen geen eten hebben en gevolg is winkeldiefstal. Ik kan daar uren over nadenken, het verschil tussen stelen om meer en meer en meer te hebben of uit kleptomanie of eten stelen omdat je gewoon echt geen eten hebt, de verborgen armoede. Het feit blijft hetzelfde, u zult niet stelen… Het doet mij altijd een beetje denken aan de oorlogsverhalen van de oudere mensen, de velden inlopen om wat eten te scoren en pannen uitlikken. Ik werd in de supermarkt ook niet blij van alle gezichten, veel mensen zagen erg bleek met wallen onder de ogen en oogden uitgeblust en mat. Ik vernam om mij heen dat veel mensen slecht slapen en zorgen hebben of zich zorgen maken over alles, bewust van. De voedselinzamelingsactie was voor mij en wat leden van het team een beetje dubbel. Morgen meer.

Ik was gisteren bij mijn vriendin en zij was geel geworden en gaat achteruit. De dokter was ook niet blij in het ziekenhuis en zij moest meteen een nieuwe chemo ophalen. Wat een lijdensweg is kanker en meer dan een kopje koffie drinken, lachen om het nieuws en even haar huisje doorwerken kun je niet doen. Je vraagt aan het jongste kind of hij het redt en gelukkig heeft hij lieve vrienden en vriendinnen die hem steunen. Hij had een lieve kaart voor zijn moeder gekocht en er een lieve tekst in geschreven, een schat van een jongen. En zo doet iedereen in haar directe omgeving zijn best en zie je iedereen verdriet verwerken of niet verwerken op zijn of haar eigen manier. Alle ballen in de lucht houden op zo’n dag, noemt een andere vriendin van mij zo’n dag als mijn dag gisteren. Nog even contact met andere vriendin gezocht en samen met een andere vriendin proberen om een wens van haar nog in vervulling te laten gaan. In het weekend maar eens bekijken hoe we iemand met ALS in het Van Gogh Museum kunnen krijgen en wie wij om hulp kunnen vragen. O en Pluto is blauw en er is rood en nu nog wit vinden daar en we hebben een reserve Nederland. De eerst volgende Ufo die stopt vraag ik om mij erheen te brengen en pret. En zo ben je druk en druk en dan is het avond en dan besef je dat je geen gratis Hooglandje hebt gescoord. Het is een nieuwe hobby van mij geworden om gratis Hooglandjes te scoren en het was mij bijna weer twee weken gratis gelukt, snik. Ik bedoel de column van Rob Hoogland achter een muur in een van de grootste kranten van Nederland. Muren of betaalmuren zijn zo hip in het nu. Veel columnisten zijn leuk en ik weet altijd precies wanneer mijn favorieten op vakantie zijn en soms ook waarheen en pret. Ik nam gisteren nog een klein stukje mee van het Kamerdebat over de nieuwe Mediawet en het ging niet over betaalmuren en snik en pret. En terwijl het over media ging, via een ander kanaal kwam het bericht bij mij binnen dat de eerste raketten buiten Syrië terecht waren gekomen. Via welke media ik ook naar de wereld kijk of wat ik buiten de media om zelf bewust zie in eigen land en andere landen, het bevalt mij af en toe niet. Pluto ik kom eraan…

Er was gisteren een debat over de verplichte rekentoets… Pipi Langkous was haar tijd ver vooruit met haar twee maal drie is vier en wiede wiede wie en twee is negen en pret. Rekenonderwijs is zoooo weggezakt in het nu, op Pipi niveau en weer pret. “Iedereen kan van een dubbeltje een kwartje worden.” Deze zin kwam echt voorbij gisteren in het debat. Gek hoor dat jongeren niet meer kunnen rekenen als je het in het nu nog over dubbeltjes en kwartjes hebt. “Iedereen kan van een 10 euro muntstuk een 50 euro muntstuk worden… In deze tijd van de robots en automatisering is rekenen misschien een beetje oudbollig? En mensen willen toch alleen maar goede cijfers zien en die kun je best maken zonder rekenen, kan iedereen en nog meer pret. Even serieus, soms is iets van vroeger wel weer goed en hoef je geen tweede wiel opnieuw uit te vinden. Waarom kon vroeger iedereen wel beter rekenen? Misschien ergens naar het nu een verkeerde weg ingeslagen en dus weer even een stukje terug gaan lopen? Een onderwijsroute van 10 kilometer lang en bij de 6,7 kilometer is er bij een rotonde een verkeerde afslag genomen, hoeveel kilometer moet je dan terug gaan lopen? In Oranje kunnen de mensen wel rekenen en 700 plus 700 is meer dan genoeg. Een kleine woonplaats met 140 inwoners en met de afspraak dat er 700 ik ga op reis mensen zouden komen. Nood breekt wetten en daarom werden er nog 700 bij gedaan. Ik bedacht dat iemand dus niet goed had zitten rekenen en dat er wat bussen met mensen over waren. Ik denk zelf dat de meeste Nederlanders gevoelsmatig heel goed kunnen rekenen en weten wanneer iets te veel aan het worden is. Ik maak mij zorgen over de emoties in mijn landje en wat emoties met mensen kunnen doen. Als tot 10 tellen niet meer lukt. In het rekendebat ging het over basisvaardigheden. De basisvaardigheden op sociaal vlak zijn misschien in het nu weer even belangrijker… De ik ga op reis mensen gaan blijven komen, bewust van. En je hoeft echt geen rekenwonder te zijn om de verandering die dit met zich meebrengt in eigen land te berekenen. En de rekening komt zoals het altijd in de geschiedenis is geweest, bij het gewone volk terecht. Een en een is twee en wiede wiede wie zorgen er voor vrede op deze wereld?