Het was gisteren weer een leuk dagje met verhalen uit het veld en met tussendoor een goed theaterstuk vanuit Den Haag. En met dank aan de politiestaking waren alle hoofdrolspelers en figuranten voor 09.00 uur binnen en pret. Het kan en mag niet zo zijn dat iemand met allemaal uitkeringen en toeslagen etc. meer geld naar binnen harkt dan een politieagent met wisseldiensten en voor het pensioen een sigaar uit eigen doos kan kopen. Ongelijkheid rechttrekken in Nederland hoeft niet de werkende mens te overstijgen. Ik kon het volgens een iemand mooier verwoorden gisteren dan de mensen in het theaterstuk en pret. Helaas zijn mijn favoriete partijen niet en niet zelfstandig in mijn gemeente aanwezig en nog meer pret. Verhuizen dan maar? We zouden bijna vergeten dat er nog meer aan het handje is in Nederland dan de ik ga op reis mensen crisis. Prioriteit een in het nu, zeker. Geert kreeg het verwijt dat hij Nederland splitst met zijn woorden. Wat een belediging voor de inwoners van Nederland, alsof zij niet zelf hun mening kunnen vormen. Ik zag zelf lang geleden al een splitsing in mijn landje en ik schreef er al eerder over, er is te weinig een samen en dat is levensgevaarlijk. Het niet open staan voor elkaars meningen en met respect voor elkaars meningen. Zelfs met de botenparade in Amsterdam afgelopen jaar zaten de deelnemende politieke partijen niet op dezelfde boot, zegt genoeg. Standpunten van de meer dan genoeg partijen die ons land heeft lopen ver uiteen en ook dat ziet de bevolking en het signaal samen geef je zo niet als voorbeeld af. Vanuit het veld ook de verhalen over mannen die hun vrouw en ouders die hun kinderen gaan ophalen van werk als zij in de buurt een asielopvangcentrum werken. Stond er niet iets in de algemene politieke beschouwingen over het klimaatprobleem aanpakken? Iets met minder auto’s op de weg en pret… En ja wij hebben altijd asielzoekers opgenomen maar toen hadden wij nog geen 16,8 miljoen inwoners en hoppa. Nog pret met een vriendin omdat zij niet met haar gemeente op de lijst stond om asielzoekers op te gaan nemen en ik wel met mijn gemeente. In haar gemeente is de burgemeester afwezig, een adoptiekindje ophalen en ja daar mag je dan samen pret om hebben. Leuk voor de burgemeester natuurlijk en als zij terug is dan kan zij zich gaan verdiepen in alle andere mensen die nu het land instromen en geadopteerd willen worden door Nederland. Al dan niet met geldige papieren.

Opkomende landen zijn landen waar wij in de toekomst geld in zien, ik had het er van de week nog met iemand over. Dichterbij huis is Ierland een leuke, gered met steun en de bevolking steunt en kreunt nog steeds met elkaar. Toch is het land economisch in opkomst volgens de laatste erg mooie extreem positieve cijfers en daar houden wij van. Griekenland mag dan een beetje uit het nieuws zijn, de bevolking kan weer pinnen en meer goed nieuws is er nog steeds niet vanuit daar. Of je moet iets anders meetellen wat daar in opkomst is, de vluchtelingen of te wel de ik ga op reis mensen. Het was gisteren in mijn omgeving en in de rest van het land op een zaaltje na, het gesprek van de dag. “Bij ons komen ook opvangplekken!” En vol verbazing dat criminelen op straat mogen blijven lopen en er wel ik ga op reis mensen in De Koepel in Haarlem komen. Bezuinigingen op politie, leger, rechtbanken en rechtshulp en het zit de mensen niet lekker. En jarenlang gezwets over kantoorgebouwen beschikbaar maken en bewoonbaar maken voor onze eigen studenten en adhoc kunnen er opeens wel de ik ga op reis mensen in. De zorg die niet meer over mensen gaat en alleen maar over cijfers en mensen die de zorg in eigen land niet meer kunnen betalen. Huurwoningen die naar asielzoekers met hun overgekomen gezin gaan. De werkeloosheid die er nog steeds is en geen nieuwe banen die aan de horizon verschijnen. Grote schoolklassen en kinderen met rugzakjes sneeuwen onder. Zelfs mensen die een all you need is love naar Nederland willen halen en al een tijdje bezig zijn via de officiële weg voelen zich te kijk gezet. Allemaal negativiteit en ik denk zelfs dat wij als Nederlanders nog wel iets van deze ik ga op reis mensen in ons land kunnen leren. Wel voor elkaar krijgen wat ons niet is gelukt of lukt en pret. De ik ga op reis mensen komen nu gewoon te voet nu ze door hebben dat de bootjes niet je van het zijn en zij weten dat ze vanuit humaan oogpunt toch wel geholpen gaan worden in een wees meer dan welkom land. En Rusland begint nu ook mee te denken om het sprookje nog leuker te maken. Ik vernam de afgelopen week dat er in Engeland een uitvoering gaat komen van Sneeuwwitje en de zeven vrienden. Dwergen zijn niet meer zo in het nu en mijn sprookje van vroeger viel aan duigen, snik. Mickey Mouse luchtmacht kwam ook voorbij, over de 4 tot 6 vliegtuigen die ons leger hier nog in de lucht kan hebben. Vroeger waren sprookjes niet echt en ik moet mij nu regelmatig in mijn arm knijpen of iets wel of niet echt is om mij heen. Is het een sprookje of is het allemaal echt? Deze vraag komt af en toe zomaar bij mij op…

Afgelopen weekend verschrikkelijk veel plezier gehad om een brief van een van mijn pensioenfondsen. Een, twee, drie, vier, briefje van plezier. Mijn vriendin viel ook om van het lachen. Vooral deze zinnen…. Wij willen graag een pensioen dat meegroeit met de lonen in de sector. Dat is helaas niet te garanderen. Zonder de nieuwe regels was het ook al moeilijk om uw pensioen te laten meegroeien. De nieuwe regels maken dit nog lastiger. Natuurlijk houden wij u in alle gevallen op de hoogte. Hilarisch en ik val tijdens het schrijven opnieuw van mijn stoel af van het lachen. Er staat dus eigenlijk dat ze zonder de nieuwe regels hun werk al niet goed deden en de grootste moeite hadden om mijn pensioen te laten meegroeien. Nu met nieuwe regels weten ze het helemaal niet meer. Mag ik alsjeblieft een baan bij jullie om in oplossingen te gaan denken? En weer pret. Een ander zou zich erover opwinden, ik niet. Het zijn van die brieven die je dag opleuken. Ik verneem het trouwens wel van alle mensen om mij heen die afhankelijk zijn van nieuwe regels vanuit de overheid of wie dan ook, ze worden er gek van. Personeel moet continue op bijscholing en net als alles loopt dan worden er medewerkers vervangen door nieuwe of komen er weer nieuwe regels en is er weer bijscholing nodig. Ik verneem van heel veel mensen dat ze zo graag weer eens een keer gewoon zouden willen werken zonder gezeur en gezellig lachen met collega’s op de afdeling. Van de week nog een verhaal van een bedrijf waar iemand vol trots een nieuw idee presenteerde. Een oud medewerker had jaren geleden al met hetzelfde idee gewerkt en het idee was dus niet nieuw. Er was kennis verloren gegaan, geen communicatie en het oude plan was dus zo gek nog niet. Je kunt mij dan echt wegdragen. Belangrijke kennis kan beter bewaard blijven. Vandaag is het Prinsjesdag en je moet de boel nuchter bekijken. Ik kijk niet meer, ik zie de wereld bewust om mij heen en daar heb ik mijn zintuigen vol aan. En ik zie gelukkig ook al het mooie om mij heen en daar geniet ik van. Vooral de natuur is weer erg mooi en de kleuren zijn aan het veranderen. Regen is pret en door een plas rijden is zoooo leuk. Ik vroeg laatst aan een vriendin of ze een filmpje wilde maken van een auto door een grote plas heen die mij dan nat ging maken bij die plas. Kijken wat je wel met zo’n plas kunt doen en pret. Heel veel mensen om mij heen gaan tegen de herfst het liefst met een soort van winterslaap om in het voorjaar weer vrolijk wakker te gaan worden. Ik kan daar zelf helemaal niets mee. Ik ben liever wakker.

Vandaag nog even nagenoten van het demonstratie weekend en de pret die het allemaal met zich meebracht. Humor is zo belangrijk en tegenwoordig als ik ergens binnenstap waar veel ruimte over is dan begin ik al heel serieus te praten over beelden die ik dan voor mij zie. “Kijk daar kunnen luchtbedden op de grond en daar is al een zithoek en dus zie ik de ik ga op reis mensen hier al liggen.” Voordat mensen dan in de gaten hebben dat ik een grapje maak… echt hilarisch. Je kunt wel de reacties eens goed peilen en ik hoor meestal alleen maar om mij heen dat ze in eigen land de boel moeten gaan verdedigen en opbouwen. En de mensen zijn bi bah boos dat het rood-wit-blauwe land gaat veranderen door het niet luisteren naar de eigen bevolking en het zorgen voor de eigen bevolking. Iedereen met een beetje gezond verstand ziet in dat het chaos is en de chaos nog groter kan gaan worden en het eerste lied over zij kunnen ook door een waterkraan is al gespot. Dweil orkest humor in eigen land… Neemt niet weg dat iedereen het wel te doen heeft met alle ik ga op reis mensen, gevoel en verstand… Misschien leuk om eens te beschrijven, veel mensen vinden het wel erg allemaal maar willen niet iedereen voorgoed opnemen in ons kleine landje. Niets persoonlijks tegen de ik ga op reis mensen, wel verstand en logica. Veel uiteenlopende culturen en geloven in een landje met zoveel mensen en daar is angst voor, bewust van. We hielden het al met moeite droog in eigen land en nu gaat die kraan weer verder open. Heel veel mensen reageren ook vanuit de werk modus. Neem Hongarije, het land en dus de inwoners hebben zich de tandjes moeten werken om te komen tot waar ze nu zijn en zij hebben met de kennis vanuit het verleden geen zin om weer van voor af aan te moeten beginnen. Hetzelfde in Nederland, de werk Nederlanders en de Nederlanders die zelf hard hebben moeten werken om ons land na oorlog weer te krijgen waar het twintig jaar geleden was en die hebben geen zin om het nog eens mee te moeten maken. Angst voor wat er kan gaan gebeuren en met angst trek je een muur op. Wel een leuke voor de filosofie, werken maakt dus een verlangen naar meer en houden wat je hebt. Iemand sprak laatst tegen mij dat wij het zelf misschien wel verkeerd doen met al dat werken, je weet het niet… Het is allemaal wat, zoveel mensen en zoveel meningen op deze wereld. Nog leuker is de mond op mond reclame voor het tekenen voor het Raadgevend Referendum, werkt als een trein en van mensen van wie ik het totaal niet had verwacht. Die handtekeningen gaan er zeker komen, bewust van. Tekenen kan nog steeds via www.burgercomite-eu.nl of via www.geenstijl.nl, gewoon doen. Het is bijzonder mooi om te zien hoeveel mensen zich inzetten samen voor zoiets. Ook een vrolijk bericht vanuit Engeland waar Yoko Ono op 6 oktober met duizenden vrijwilligers in Central Park het grootste menselijke vredesteken uit de geschiedenis wil gaan vormen. Ik zou zeggen even wereldwijd doortrekken zoiets… Met meer vrede, minder oorlog en minder ellende en chaos op de wereld om op te lossen. Wie droomt daar nou niet van?

Vandaag weer een dagje in onze hoofdstad doorgebracht onder het mom van hoe ziet mijn land er op dit moment uit en deze dag gaan wij ons later vast nog herinneren. Onze spreuk van de dag was dan ook dat wij straks spreken over het jaar 2015 als het jaar dat de vluchtelingen massaal kwamen. Mensen vonden het vandaag nodig om vluchtelingen te laten weten dat zij meer dan welkom zijn in ons land. Waarom je zoiets dan op De Dam gaat doen en niet bij een opvangcentrum bleef voor ons een raadsel? Er waren zo’n vijfhonderd mensen en veelal zelf ex vluchteling of nog ergens hangende tussen Nederland en ergens anders. Wat kleine Nederlandse protestgroepjes en Groen Links was duidelijk te zien en een categorie overige mensen. Borden tegen racisme en wij vroegen ons af wat deze borden met een welkom aan vluchtelingen van doen hadden? Wij liepen vooruit op Prinsjesdag en waren de boel nuchter aan het bekijken… Iedereen mag demonstreren en zijn mening verkondigen zonder haat te zaaien en daarom was deze demonstratie prima. Wij luisterden naar de meningen en probeerden er begrip voor op te brengen en dan verwacht je zoiets omgekeerd ook. Iemand op het podium vertelde over dat de meeste vluchtelingen naar Europa komen voor een betere toekomst voor hun kinderen. Ja, hadden wij begrip voor. Mijn vriendin haar reactie hierop was dat zij ook straks graag een huis wilde hebben voor haar eigen kinderen. Prompt sloegen de blikken om en nee zoiets mag je natuurlijk niet zeggen. Geen eigen mening mogen hebben in eigen land en mijn vriendin was er stuk van. Uit protest en om haar mond te vullen haalde zij een zak pepernoten uit haar tas. Ik rolde bijna om van het lachen… Samen pepernoten zitten eten en naar de ellenlange speeches zitten luisteren met de jongens van We Are Here naast ons op de trap die in hun eigen taal met elkaar aan het praten waren. Voor deze jongeren is het moeilijk als je zwervende bent door Europa en geen land je wil hebben, ook bewust van. Van Vluchtkerk naar Vluchtflat, Vluchtkantoor naar Vluchtgarage. Ik heb zelf met wat van deze jongeren gesproken in Den Haag. Het was humor dat naast de demonstratie gewoon een poppenkast aan de gang was op De Dam en er kinderen naar het poppenspel zaten te kijken. En verderop allemaal consumerende mensen in de winkelstraten. Niemand die zich bezig aan het houden was met wat er op De Dam aan het gebeuren was en dat er daar een onderdeel van de geschiedenis werd geschreven voor later. Het woord welkom gaat nog groot worden. Ons land, Europa en de rest van de wereld zijn heel snel aan het veranderen was onze nuchtere filosofie op de trap en weinig mensen die daar bewust bij stil staan of zitten…

Ik was vandaag in Amsterdam bij de landelijke demonstratie van Red de Zorg. Een meer dan interessant dagje zo onder de mensen. Van het Beursplein tot aan het Centraal Station een stoet van mensen die allemaal waren gekomen om een boodschap uit te dragen: het is genoeg en wij maken ons zorgen over de zorg. Petje af voor Emile Roemer die er wel was voor de zorg! Ik zag een groepje van Groen Links en er was een groep van de De Nieuwe Universiteit. Gelukkig zijn er studenten met oog voor de menselijke maat. Ik stond de boel eens te bekijken op afstand bij het Beursplein en ik gaf uitleg aan een toerist die wilde weten wat er aan de hand was. Zijn hart brak bij het zien van zoveel mensen en van het waarom ze op straat stonden te demonstreren. “Mijn hart is allang gebroken van alles en ook van de zorg”, gaf ik hem terug. Nog in gesprek met iemand die van zes naar twee uur zorg terug was gezet en net zoals zoveel mensen in Nederland extra zorg kon bijkopen. “Ze pakken je zorguren af en weten dat je ze wel nodig hebt en laten ze je dus bijkopen.” Heel veel gemor over de papierwinkel in de zorg en die is ook belachelijk. Het menselijke in de zorg staat niet op papier, het menselijke in de zorg is een luisterend oor en de tijd hebben voor de patiënten of cliënten. Ik bracht zelf ook nog een leuke inbreng met mijn vaccinaties voor bijvoorbeeld huishoudelijk personeel in de zorg en vakantiekrachten. Zonder vaccinaties stel je personeel bloot aan allerlei ziektes die ze kunnen oplopen bij patiënten en cliënten. Graag bewust van gemaakt en pret. Verhalen genoeg en dat je bijvoorbeeld na een operatie zelf je man uit het ziekenhuis op moet halen om hem naar een verzorgingshuis te brengen. Er kwam zoveel voorbij wat beter zou kunnen in de zorg dat mijn broodje met hagelslag bijna weer uit mijn mond kwam zetten… Het is ook niet dat de zorg alleen maar slecht is, zeker niet, het kan wel veel beter. Ik ben meegelopen naar het Westerpark en onderweg gesproken met leuke mensen van de SP uit Eindhoven en petje af voor deze mensen want zij hadden verstand van de zorg vanuit de praktijk. Ik dacht al te weten wat de staatssecretaris in het Westerpark zou gaan zeggen en dus niet de moeite waard om daar nog eens naar te gaan luisteren, bla die bla die bla die bla. Vandaag was het de zorg en andere dagen zijn er weer andere groepen die demonstreren. Misschien gaat het eens tijd worden voor iets samen, bedacht ik zo op weg naar huis. Morgen weer op pad, bewust van de toekomst.

Ik had het gisteren over lijden. De zelfmoord van bekende Nederlanders bracht het gesprek de afgelopen week bij mij even op zelfmoord. Wat als je lijden geestelijk of lichamelijk zo’n last is geworden dat je de dood verkiest? Het toont eigenlijk aan dat wij nog maar bar weinig weten over de werking van ons brein. Iemand gaf mij een andere invalshoek aan en vertelde dat ouderen gewoon via het internet een poeder of pil kunnen bestellen om zelf een einde aan hun leven te maken. Ik denk zelf dat de zorgmedewerkers blijer zouden worden als alle ouderen morgen naar De Dam in Amsterdam zouden komen om mee te protesteren voor een betere zorg om 12.00 uur. En misschien dat het beeld van zoveel zorgmedewerkers bij elkaar de oudere mens weer wat nieuwe levensmoed kan geven… Zelfmoorden of pogingen tot zelfmoord van familie, bekenden, vrienden en vriendinnen lopen als een verdrietige draad door mijn eigen leven heen. Als je het waarom weet als achterblijver dan kun je er iets makkelijker mee omgaan is mijn eigen bewuste ervaring, triest blijft het wel. En het is eigenlijk net als met alle andere dingen die afwijken van “het normale”, er rust een taboe op. Hoe vaak mensen ook over dingen wel schrijven of dingen roepen, het lijkt wel alsof dingen en veranderingen niet aankomen. Toch blijft het raar dat het zo vaak over zelfredzaamheid en regie in eigen handen gaat en dat we liever toch niet hebben dat mensen de regie voor hun eigen dood in eigen handen nemen. Er zijn zelfs kinderen die de euthanasie van een zieke ouder tegenhouden uit egoïsme. Je kunt je dan wel weer afvragen of het ook egoïstisch is als je zelfmoord pleegt of euthanasie pleegt. Vragen en vragen en vragen en hoppa doorgaan is beter. Voordat je er erg in hebt ga je anders net zo krankzinnig worden als wat andere mensen op deze wereld. Ik las gisteren op het strand over dat Nietzsche na de mishandeling van een paard krankzinnig werd. Ik gelijk om mij heen gekeken of er ergens een paard te bekennen was op het strand en pret. Misschien tijd voor een filosofische pauze en te gaan lachen in het weekend. Genot… daar stond namelijk ook iets over in mijn filosofie boeken…

Vandaag even bewust de stilte opgezocht op het strand. De wind en de zee nemen alles uit mijn hoofd voor even mee en genieten in de zee van de zon en van de golven. Koud? Het water was erg lekker om wakker van te worden… Terug op het strand in mijn filosofieboek gedoken en dan raakt mijn hoofd weer langzaam vol. Ik zag opeens bewust waar ik lag en ik lag bij een hek van prikkeldraad en verderop stond een bordje met verboden toegang. Ik lag daar in alle vrijheid in de zon op mijn handdoek te genieten bij een hek van prikkeldraad. En dan ga ik denken… Ik dacht aan mensen die niet eens zover bij mij vandaan een hek van prikkeldraad onderdoor kruipen. Ik had net gelezen over God en dat God mensen laat lijden en niet alleen maar goed is, van Epicursus. Ik dacht aan alle kinderen en dat de ouders deze kinderen toch laten lijden door ze mee op reis te nemen? Worden de hersens van deze ouders dan aangestuurd door een God? Het is wel erg makkelijk om iemand anders de schuld te geven van alles in je leven? Of geloven zij dat na lijden een goede toekomst zal ontstaan voor hun kinderen? Ik keek nog eens naar het prikkeldraad en stel ik zou achter het prikkeldraad veilig zijn, zou ik er onderdoor kruipen? Of zou ik lekker lui blijven liggen en mij door de vijand laten overlopen? Ik weet het niet, je weet het pas als je zelf in zo’n bewuste situatie zit. Nog beter is natuurlijk om niet zo’n situatie te creëren… Ik dacht aan het afgelopen jaar en dat ik bij de opvang van de daklozen stond om eten op te scheppen. Het ging toen over dag en nachtopvang en toen nooit kunnen bedenken dat heel de wereld naar ons land en Europa zou komen voor dag en nachtopvang. Waarom mag ik hier wel liggen op het strand en andere mensen niet, wat maakt mij meer dan een ander? Ophouden met denken Ing, je geeft gewoon het hek op het strand de schuld van jouw gedachtes, lekker makkelijk…

Even afwezig een paar dagen op mijn blog door wat plotselinge computer dingen. Oplossingen zijn er altijd met dank aan vriendschappen. Even rust was ook niet verkeerd om alles van de afgelopen dagen eens te overdenken. Afgelopen weekend weer eens in een leuke rood-wit-blauwe marktkraam gestaan, de kleur van de marktkraam was vast toeval en pret. Ik had ook nog een oranje bodywarmer aan van onze Voedselbank en het Nederland gevoel was compleet en nog meer pret. In deze tijden zou je het bijna vergeten dat heel veel Nederlanders en tegenwoordig ook de ik ga op reis mensen die in een gemeente terecht komen een Voedselbank nodig hebben. Hallo allemaal, de Voedselbank leeft in eigen land, bewust van! Er kwam nog iemand voorbij vanuit het oosten van Nederland en ik viel bijna uit mijn kraampje van de cijfers daar. Veel ZZP’ers daar die een jaar of wat geleden voor zichzelf waren begonnen in de bouw en een bedrijfsbusje en gereedschappen hadden aangeschaft en nu failliet waren gegaan. Financieel naar de ellende, huwelijken lopen soms stuk en uiteindelijk kom je allemaal bij een van de grootste banken van Nederland terecht, De Voedselbank. Het niet veilig voelen bij de uitgifte was daar ook een ding met alle mensen met hun eigen verhaal en hun gedrag. Afijn, samen best wel een hoop pret gemaakt met dingen verkopen en een aardig bedrag in de kas aan het einde van de dag dankzij alle vrijwilligers. Nog even twijfel of een DVD met een zwarte piet erop wel kon in het nu en pret erom maken. We hadden een hoop Sint en Kerstmis spullen en eigenlijk veels te vroeg, maar ach, het niet lullen en verkopen die spullen zat nog in mijn hoofd opgeslagen. Ik vind het leuk zo’n dag en mooi meegenomen dat er mensen mee geholpen worden in Nederland. De leukste gesprekken op zo’n dag en ik luister naar verhalen en de meningen van iedereen, of ze nou links of rechts zijn. Het ging natuurlijk ook over de ik ga op reis mensen in het nu en de meningen waren erg verdeeld. Ik ga daar van de week nog eens over verder schrijven en denken…

Je kunt nergens komen of het gesprek gaat over de enorme volksverhuizing die nu gaande is. Ik was aan het nadenken aan de woorden vanuit mijn buurland dat iedereen welkom is daar en dan vooral de mensen uit Syrië. Ik zag afgelopen week een mooie reportage over Afghanistan en hoe de boel daar weer terug  naar af aan het gaan is. Ik sprak een tijdje geleden met iemand vanuit dit land en ik besefte toen al hoe ernstig de boel daar weer aan het worden was. Wat doe je als alles mislukt schijnt te zijn en de mensen het zelf niet meer kunnen? Grote vragen waar je bijna niet meer uitkomt. Iedereen is bewust welkom om mijn blog te lezen en een eigen keuze of je iets wel leest of niet leest of wel kijkt of niet kijkt. Stel ik zou zeggen vanuit mijn eigen achtergrond dat iedereen welkom is in mijn huisje? Ik zou dan handelen vanuit mijn eigen levenservaringen omdat ik zelf weet hoe erg het is als je ergens niet welkom bent of een onderdak nodig hebt. Vechten om vrij te kunnen zijn, ik weet vanuit eigen ervaring hoe zoiets voelt. Stel ik zou de deur openzetten en ik kom thuis uit mijn werk en ik kan zelf niet meer naar binnen en buiten staan tientallen mensen te wachten totdat ze misschien ook naar binnen toe kunnen. Moet ik dan gaan roepen dat alleen mensen uit Syrië bij mij mogen wonen? Voelt als niet goed. En hoe zou het dan verder gaan allemaal met allemaal mensen in mijn huis die zorg nodig hebben want zo is het wel. Er gaan jaren overheen voordat zij gewend zullen zijn in mijn huisje en land en zij zullen eerst hun eigen verdriet moeten verwerken voordat zij verder kunnen in het nu. Veel verdriet zal ergens altijd blijven hangen. En we zullen nieuwe huisregels moeten maken want anders gaan er irritaties ontstaan. Niet alleen hun leven staat dan op zijn kop, ook mijn eigen leven zal veranderen. Samen en vriendschap is alleen mogelijk door te geven en te nemen. Het zou zo kunnen gaan in alle landen met de nieuwe mensen erbij, net zoals ik het mij denkbeeldig voorstel met mijn eigen huisje. Ik zou dan handelen vanuit mij eigen levenservaringen en gevoel en niet vanuit logica en verstand. En die laatste twee roepen iets anders. De wereld bestaat niet alleen uit mijn gevoelens en huisje, er is een omgeving. Ik ben onderdeel van een groter iets. Mensen met andere ideeën en een stem. Ik zie de denkbeeldige reacties van de buurt al voor mij in mijn veelal rechtse woonplaats. Er zal protest komen van mensen en als er overlast gaat ontstaan zal er onrust komen in de straat of in mijn woonplaats. Mijn verstand zou zeggen dat het logisch gezien beter zou zijn om eerst een plan te maken voordat ik mensen ga toelaten in mijn huis. Samen met elkaar een plan maken om alles in goede banen te leiden om problemen in de toekomst te voorkomen. Bijstellen van een plan kan altijd maar niet te vaak. Gevoel en verstand en je eigen ik aan de kant zetten voor een groter belang waar de meeste mensen tevreden mee zullen zijn, iedereen tevreden is een utopie. En wat moet ik met een kennis die ook dakloos is geworden en altijd hier in Nederland heeft gewoond en gewerkt? Gaat zij boven mensen uit andere landen? En zo denk ik uren na op zo’n dag met gevoel en verstand…