Het was een interessant weekend en mijn vriendin vroeg zich af hoeveel je brein kan opslaan met alle informatie die tot je komt in het nu. Vroeger las je een krant en had je een journaal en dat was het wel zo’n beetje. Volgens mij kun je heel veel opslaan als je daar de capaciteiten voor hebt. En waar liggen je interesses en kun je bij en hoofdzaken onderscheiden? En als je ergens een beeld bij hebt blijft het nog meer hangen. En verderop in het weekend ging het over aannames en ja wij namen aan dat… Ik haal als ik zin heb die onzinnige aannames zo onderuit als ze mij te ver gaan. Ik belicht dan vriendelijk de andere kant en ik hoef geen gelijk, ik open wat oogjes. “Ja inderdaad maar ik nam aan en wij namen aan dat…” Mijn blog heeft niet voor niets de naam bewust maken van en pret…  Ik ben zelf ook blij als mensen mij een andere kant van iets laten zien. Zo ging mijn brein ook uit zijn box bij de maaltijdbox van in het nu. Dat er vraag is naar zo’n maaltijdbox en dat mensen zelf geen dingen meer kunnen bedenken zegt genoeg en pret. Ja ja ja, je kunt het ook als iets leuks zien en als een blikverruimend iets voor in de keuken, ja ja ja. De bedenkers verdienen een pluim, gat in de markt of box in de markt. Ik zag de overtreffende trap alweer voor mij en pret. Voor alle problemen de politiekebox. Bijvoorbeeld aanstaande woensdag de Grieksebox met in de box 4 kant en klare oplossingen. Oplossingen bedacht door liefhebbers tijdens de zomervakantie. De Kamervoorzitster leest ze voor en de oplossing met de meeste stemmen gaat hem worden. Voor Griekenland zouden de oplossingen om uit te kiezen kunnen zijn: -alle schulden kwijtschelden en hoppa verder en geen geld meer erheen en in de EU houden. –alle schulden kwijtschelden en hoppa verder en geen geld meer erheen en land uit de EU. –burgerreferendum over wat de Nederlandse bevolking wil en de uitslag respecteren. –we volgen de andere EU landen en doen wat zij doen. En hoppa de volgende box met daarin het alle mensen willen ergens anders wonen vraagstuk en hoppa de volgende doos met de sigaren uit eigen doos loonsverhogingen uit de eigen pensioenpot en…door.  Als mensen zelf niet meer kunnen denken of iets kunnen bedenken dan help je elkaar een handje. Vroeger was er een liedje met we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar. Te hellepe nietwaar. Niet waar, aanname? Ik denk nog even verder vanuit mijn eigen breinbox.

Dieren zijn soms beter dan de mensen, zij voelen als geen ander aan wat je voelt. En zo kreeg ik een likje van een kat op mijn neus en een lik van een hond op mijn arm. Ik kwam een tijdje geleden twee minuten te laat op mijn werk omdat ik twee eenden zag in een sloot. Even stilgestaan en een foto genomen. Ik liet de foto zien op mijn werk en prima. Een Partij voor de Dieren excuus om te laat te komen, noemde iemand het later en pret. Zolang je de schoonheid van de kleine dingen ziet en de tijd de tijd laat dan kan er nooit een man of eend overboord vallen. Ik draag al een tijdje geen horloge meer en voelt een stuk prettiger. Af en toe wel eens zoeken naar iets van een klok of naar buiten kijken en je weet weer hoe laat het is. Stilstaan op deze wereld en ik doe het onbewust of bewust en ik probeer de tijd te nemen voor mensen en voor mijzelf. Volgende week beginnen de scholen hier weer en ik heb nu al gestreste mensen in mijn omgeving. Ik gaf een iemand het advies om het gedragen vest van tijdens de vakantie weer aan te doen om het vakantiegevoel weer een beetje terug te brengen en pret. Kinderen moeten dit en moeten dat en wij moeten werken en moeten hierheen en moeten daarheen en daarom moeten wij straks weer op vakantie. De stresslat ligt bij veel mensen nog erg hoog in de huidige wereld en bij de meeste mensen kan de stresslat niet lager. Vraag jezelf eens af of je er blij van gaat worden van dat drukke leven. Bij ja vooral zo doorgaan en bij nee misschien eens iets meer gaan stilstaan. Ik ben mij er zelf bewust van geworden dat stilstaan niet altijd kan. Ik zit zelf gewoon in een verkeerde tijdszone en pret. Ik geef niet om geld en ik geef wel om liefde, vriendschap en mooie kleine dingen om mij heen en om heel veel mensen om mij heen. En ja dan heb je het moeilijk in deze tijd, aldus mijzelf en een wijs persoon. Het is net waar je voor kiest en ik ben mij er zelf van bewust geworden dat de belangrijkste dingen in het leven niet te koop zijn. Ik zie gewoon hoe mooi de wereld wel zou kunnen zijn, mijn droomwereld. En zo hobbel je maar wat mee op deze aardbol en je zegt eens wat en je denkt eens wat en je schrijft eens wat en de mensen luisteren er ook nog naar en ik luister naar hen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en al die verhalen vormen de wereld van nu. Ik leef in een groot verhaal en hoofdstuk na hoofdstuk komt erbij in mijn eigen leven en in het leven van alle andere mensen op deze aarde. Ik ben met mijn verhaal. Bibliotheken worden dure lege gebouwen zonder boeken en alle boeken lopen gewoon op straat om je heen en op de wereld. Soms als je geluk hebt dan staat er even iemand stil en luistert naar een hoofdstuk uit jouw boek en staat de tijd even stil. Zolang mensen nog naar elkaars verhalen luisteren worden er nieuwe hoofdstukken geschreven en vormen zich nieuwe boeken. Ik ga mij pas echt zorgen maken als niemand meer naar al die wandelende boeken op twee benen gaat luisteren want dan luistert er niemand meer naar elkaar en klappen al die boeken dicht. 

Er zijn vrienden en bekenden van mij, ernstig ziek of gezond, die als droom hebben ooit nog een keer een cruise te willen maken. En dan niet met een boot met vrijwilligers met een bloem, hoe leuk ook. Het zal er voor veel mensen niet van komen, bewust van. En dan krijg je door dat er een cruiseschip in gebruik is genomen op Kos die opvang gaat bieden en waar de registratie plaats kan vinden van de ik ga tijdelijk even ergens anders heen mensen. Goed idee, zeker. Vervolgens kunnen de mensen met de ferry naar Athene en daar kwam bij mij de breinverstoring. Ik ging aan het denken en ik zag de volgende beelden voor mij… Stel in eigen land gaan wij massaal op de vlucht en in Amsterdam aangekomen ligt er dan een cruiseschip. Iedereen registreren en hoppa varen met het schip. Ik blijf dan natuurlijk alleen achter op de kade om iedereen uit te zwaaien met in mijn ene hand een rood wit blauw vlaggetjes en in mijn andere hand een oranje vlaggetje, op mijn muts staan nog wat wat EU sterren en ik heb een shirt aan met de wereldbol erop. Dag allemaal, veel geluk elders! De boot gaat eerst naar België en aan boord zet iedereen zijn 3D bril op en er draait een promotiefilmpje van dit land. Je waant je in België en je voelt je er thuis of niet. De regels van het land worden in beeld gebracht en voorgelezen zodat iedereen ze begrijpt. De boot meert aan en je kunt eraf als je daar tijdelijk wilt wonen en werken en de regels van het land gaat ondertekenen. En hoppa door naar Frankrijk en daar hetzelfde verhaal. En zo vaart het cruiseschip door naar andere landen om uiteindelijk via de zee en Engeland terug te keren naar Amsterdam en waar er duizenden mensen klaar staan om met de ik ga tijdelijk ergens anders heen cruise mee te gaan. Het zou zo geordend en vreedzaam kunnen verlopen die volksverhuizing door gewoon in omliggende landen een ik ga tijdelijk ergens anders heen cruise te verzorgen. Natuurlijk zullen er dan altijd mensen zijn die alleen voor de cruise gingen en na het rondje gewoon weer in Amsterdam zullen uitstappen en geef ze eens ongelijk als een cruise maken altijd al je droom was. En zo ontstaan er Nederlandse kolonies in andere landen want men zoekt elkaar altijd op als import oranjes. En natuurlijk zeuren over van alles en het komt er op neer dat de Nederlanders dan bijvoorbeeld in België het Manneken Pis willen vervangen omdat zij hem zo naakt vinden in het nu. Een man en een vrouw met oranje ondergoed aan zouden zij beter vinden. En zo kan het gebeuren dat op den duur de Belgen op de cruiseboot stappen om de ik ga tijdelijk ergens anders heen cruise te maken. En op de kade staat een Belg met vlaggetjes die wel wil blijven. Je kunt de raarste dingen bedenken en voor je zien zo aan het einde van een werkweek…

Ik had gisterenavond een gezellige barbecue met vrienden. Je maakt er met zijn allen het beste van, dacht ik… Ik ben alweer helemaal gewend aan mijn vriendin met haar hoofddoekje om als mutsje. Zij heeft voorlopig de laatste chemokuur weer gehad en nu gaat het spannend worden naar de scan toe. Een jaar geleden hadden wij niet kunnen bedenken dat zij nu nog bij ons zou zijn en de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Er was een nog een gast die speciaal was opgehaald door vrienden en eigenlijk was de barbecue speciaal voor hem. Een ernstige spierziekte en alles kwijt geraakt van baan, vrouw tot aan zijn zelfredzaamheid. Zijn vooruitzichten zijn niet goed en het gaat er naartoe dat hij straks niets meer kan en hij heeft een euthanasieverklaring voor het geval dat. Tijdens zo’n barbecue lach je weer even met zijn allen en benut je de dingen uit het leven die er echt toe doen, samen en vriendschap. Mijn “gaan we samen een stukje lopen” kwam spontaan mijn mond uit en deze woorden zeg je niet tegen iemand in een rolstoel. Ik werd mij er gelijk bewust van gemaakt door de mensen en pret. Ik loop en jij gaat rolstoelen is zoooveel beter. Ziek zijn is geen bewuste keuze en in ziekenland zijn de bezuinigen heel goed voelbaar. Voor iemand die weet dat zijn leven ten einde gaat lopen is het heel belangrijk om nog naar iets te kunnen uitkijken. Doordat de zorgbroekriem heel strak is aangehaald zijn zelfs de vakanties onbetaalbaar geworden voor veel mensen. Het toont weer aan als je wel gezond of redelijk gezond bent dat je nu moet genieten van het leven want morgen kan het zomaar anders zijn. Het hoeven geen grote dingen te zijn, van iets kleins kun je ook genieten, kijken naar wat wel mogelijk is. We hadden het nog even over de vluchtelingenstroom en iedereen met gezond verstand zegt dat niet heel de wereld naar ons toe kan komen. Het heeft niets te maken met geen empathie hebben voor de economische vluchtelingen het is gewoon gezond verstand gebruiken en zie het als een emmer die vol is, dan stroomt ie ook over op een gegeven moment. De mensen zijn teleurgesteld op geen leiderschap en daadkracht en in mijn ogen volkomen terecht. Het is eigenlijk heel erg triest dat veel mensen niet de kracht hebben om veranderingen en een goed leven in eigen land te bewerkstelligen. De wereld zou zo mooi kunnen zijn als iedereen de boel in eigen land zou kunnen opbouwen en in stand houden en vooral stabiel zou kunnen houden. De barbecue van gisteravond stond flink te roken en eigenlijk staan er op de wereld allemaal denkbeeldige barbecues overal te roken die vragen om geblust te worden met gezonde en eerlijke daadkracht en leiderschap voordat er vlammen komen, bewust van.

Ik ben gisterenavond om even te ontsnappen aan de veel drukte om niets en weinig drukte om dingen die er echt toe doen wereld met grote vaart richting het bos gegaan. Even gezellig met wat mensen praten en picknicken. Praten, luisteren naar elkaar, gezelligheid, samen… iets wat er echt nog wel toe doet. De korte regenbui mocht de pret niet bederven en wat een gezelligheid. Wij verdienden deze gezelligheid na een dag van werken. Na het picknicken gingen wij naar het bostheater naar Much Ado About Nothing een bewerking van een komedie van Shakespeare. Spel op leven en dood en waar iedereen wil winnen om niet te zien wat er verloren gaat. Ik las ergens dat Shakespeare vroeger aan de cannabis was en de beste man zou zich omdraaien in zijn graf als hij de wereld nu zou zien. In het openluchttheater mag niet meer overal gerookt worden en er is een vak gemaakt voor de niet rokers. Ik zag in mijn gedachten Shakespeare staan te roken tussen de bomen en boven zijn hoofd in de rookwolk de woorden “veel drukte om niets.”  En van het cannabis beleid zou hij zelfs een nieuwe komedie kunnen schrijven. Leuke man en zo van achter de bomen stond hij heerlijk mee te genieten… Het was het meest komische stuk dat wij ooit in het bostheater gezien hadden en heel erg gelachen. Het draait nog tot begin september in Amsterdam en een bewuste aanrader. Het was een mooie zomeravond en het zat vol en leuk voor de spelers. We hebben onderling heel wat afgelachen tot aan pret over een huwelijksaanzoek en om een muziekinstrument. Op een gegeven moment zagen wij de voorstelling van volgend jaar voor ons, wij hadden hem zo uit onze mouw geschud en tranen in onze ogen van het lachen. Gewoon elkaars gedachten kunnen lezen is leuk en dezelfde ideeën hebben. Shakespeare zou apentrots op ons zijn geweest en weer pret. Vandaag de veel drukte om niets wereld weer in en met de avond van gisteren als mooie herinnering. Een mooie herinnering die er wel toe doet.

Twee foto’s en zoek de verschillen… Een foto van rubberboten in de grachten van Utrecht, voor een wereldrecord. Een foto van rubberboten van vluchtelingen op een Grieks eiland. Ik zat te bedenken dat de beste overeenkomst misschien wel het wereldrecord gaat worden. Is het ooit eerder vertoond dat mensen met rubberbootjes zo massaal op de vlucht waren? In andere tijden waren die bootjes er nog niet dus ik zou zeggen ook een wereldrecord. En het is toch niet zo gek dat mensen met rubberbootjes naar Europa en Nederland komen? Het gevoel dat drijven op het water in een Utrechtse gracht in een rubberboot ook leuk kan zijn wil toch iedereen wel eens beleven? Europa en zijn nieuwe burgers… Voordat deze nieuwe stroom van vluchtelingen op gang kwam duurde het checken en eventueel uitzetten of opnemen van vluchtelingen erg lang. Er zitten nog mensen van de lichtingen hiervoor te wachten of zij of kinderen al dan niet al dan wel of misschien hier mogen blijven en of partner en kinderen wel of niet of misschien naar Nederland mogen komen. Er komen nu zoveel mensen binnen dat in mijn ogen de boel totaal onoverzichtelijk aan het worden is. Landen redden, mensen redden en ons eigen land verzuipt kwam er ergens voorbij zetten. De mensen verzuipen zichzelf op den duur is een vrolijke eigen noot van mij… als samen niet gaat lukken. Ik had het net over Utrecht en ik ging vanmorgen met een iets andere gedachte naar mijn werk. Waarom nog werken? Het basisinkomen zoals men het daar gaat invoeren is echt niet de bedoeling en is niets anders dan een in plaats van en een verschuiving van uitkeringen. Ik zal het wel verkeerd begrijpen allemaal en misschien gaan we met zijn allen wel naar een toekomst dat de mens niet meer werkt en met de robots als verzorgers. De moderne versie van een badhuis waarin Cleopatra in bad zit met verzorgrobots om haar heen en pret. Mochten we de chaos overleven dan hangen er over twintig jaar robots in de touwen bij een groot warenhuis in plaats van goudkleurige poppen. Bij binnenkomst komen ze uit de touwen en laten jou de artikelen zien die jij thuis had doorgegeven. Een andere robot pakt de boel voor je in en de zwevende robot drone dumpt de boel voor je bij de zelfsturende auto. Klaar en in afwachting van de robotklaas die later op de avond komt. Waarom nog twintig jaar wachten eigenlijk? Nu ontwerpen en invoeren en zijn we gelijk van al het gezeur af. Ik pleit bewust voor robotpiet en robotklaas…

De zomer is leuk in eigen land en ik geniet van de leuke dingen en de mensen om mij heen. Gisterenavond en nacht allemaal leuke mensen op een white feest. Niets voor mij want mijn witte rok was al snel vies en pret. Het mocht de pret niet drukken en gedanst op ontzettende goede muziek. Mijn zomerhit is Major Lazer & DJ Snake met Leon On, lekker zwoel zomernummer. Het schept toch een band zo allemaal in het wit gekleed op de dansvloer en een vrolijk gebeuren. Het tegenovergestelde van wit is zwart en zwart kan heel wat met je brein doen. Ik had het laatst met mijn neef over het wel of niet leven met happy makende medicatie. Hij vertelde mij dat als er vroeger medicatie was geweest om zijn niet happy kant te onderdrukken, zijn leven heel misschien anders was verlopen. Hij is blij met de medicatie als hulpmiddel en kan verder leven. Ja, begrijp ik, maar… ik ben er niet zo van dat mensen die even tijdelijk minder happy zijn en een tegenslag te verwerken krijgen aan de medicatie gaan. Ik zie ze er namelijk niet meer vanaf komen en ik denk dat heel veel mensen het wel zelf zouden kunnen op den duur. Leuke dialoog met mijn neef en we stonden open voor elkaars woorden. Ik vertelde hem dat ik de tegenslagen vanuit eigen kracht verwerk en met rust en vrolijke dingen mijn balans in evenwicht probeer te houden en accepteer als het even niet lukt om vervolgens weer op te krabbelen. Het blijft raar dat de ene mens het op eigen kracht kan en de andere mens niet en het brein is zo interessant. Het scheelt wel als je goede mensen in de omgeving hebt die helpen als je in een dal zit, bewust van… Neef vertelde dat het de niet happy kant in het brein nog steeds een taboe is en er te weinig begrip voor is. Helemaal mee eens en ik schreef gisteren over de hokjescultuur waar wij iedereen willen instoppen. Angst voor dingen die afwijken of anders zijn zit in de mens gebakken. Ik vergelijk het met een appeltaart die uit de oven komt en er mislukt uitziet, niet als op de afbeelding op de verpakking. Je kunt hem dan als mislukt beschouwen zonder te proeven weggooien of hem wel proeven en ondanks zijn uiterlijk blijkt hij dan wel heel lekker te zijn. Nou ik dans nog even verder de zonnige dag in en kijken of ik mijn witte kleding weer wit kan krijgen…

Ik vroeg op het strand de afgelopen week hoe het met mijn vriendin ging. We zijn nog jong en ik heb een vriendin met kanker die er binnen kort niet meer is, een vriendin met ALS die hard achteruit gaat en deze vriendin heeft MS. En dan neem ik de mensen in mijn omgeving met andere ziektebeelden er nog niet eens bij. Erg zorgwekkend om mij heen is annorexia bijvoorbeeld. Jonge meiden die bijna niet meer te redden zijn. Afijn, we hadden het over het rouwproces dat bij ziek zijn hoort en dat het zo verschrikkelijk moeilijk is om te accepteren dat de dingen anders worden en dat je dingen niet meer kunt. Het onbegrip van de omgeving  en het een pantser opbouwen door te kiezen voor jezelf en lak te hebben aan wat andere mensen zeggen of denken. Mijn petje gaat echt af want al mijn vriendinnen hebben de wat kan ik nog wel factor in zich. En het scheelt een heleboel als je af en toe eens je hart kunt luchten bij iemand en je een liefdevolle partner hebt. Blijft feit dat niemand echt kan voelen wat jij voelt en denkt. Luisteren, inleven en ervaringen delen met elkaar kan wel en je leert echte vrienden kennen die je accepteren zoals jij bent. Ik las laatst ergens iets over happy verlof bij de geboorte van een baby. Leuk en het is goed om naar blijde gebeurtenissen te kijken en toch zou een beetje begrip voor mensen met rouwverwerking niet misstaan. Een ziekte, een scheiding, een baanverlies, een overlijden, een financiële afgrond enzovoorts, het zit allemaal in het verdomhoekje. Verdriet hoort net zo goed bij het leven als vrolijkheid. De een heeft baat met rouwverweking door zijn of haar leven weer zo normaal mogelijk op te gaan pakken en vooruit te kijken en de ander kan dit niet en zou een soort van rouwverlof nodig hebben. Iedereen verwerkt de dingen op zijn eigen manier en wat is goed en wat is slecht? En dat iemand eens aan je vraagt hoe het met je is en dan de tijd neemt om het antwoord af te wachten en te luisteren zonder er iets mee te doen. In de ikke en ikke wereld ontbreekt het daar nog wel eens aan. Van de week vroeg iemand hoe mijn rouwverwerking ging na de dood van mijn tante. Bewust even een week rust voor mijzelf genomen en leuke dingen gedaan en van de zon genoten en gewoon gewerkt. Mijn balans in evenwicht houden. Een ander familielid was de winkels leeg gaan kopen in Het Gooi en ja dat is een andere manier van rouwverwerking. Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om en de een stapt er sneller overheen dan de ander. De balans voor jezelf zoeken en verdriet accepteren en doorgaan. Er is altijd wel ergens licht om de duisternis te verdrijven of te doorbreken. Rouwverwerking kan nog zo mooi in stapjes in de boeken staan, het is per persoon verschillend en dus maatwerk. Met alle voorgekauwde formuliertjes en schema’s in het nu is er weinig ruimte voor dingen die afwijken van de standaard. Hoe vaak verneem ik het niet om mij heen dat de situatie van iemand niet in een voorgedrukt hokje past. Misschien eens stoppen met de hokjescultuur en papierwinkel en de boel eens met gezond verstand, aandacht en liefde te gaan bekijken? Dat we voordat de robot helemaal is ingeburgerd nog eenmaal eens naar elkaar kijken zonder te veroordelen en denken, ja verhip wij zijn allemaal mensen en dat is onze overeenkomst…

Gisteren een heerlijk dagje aan zee in de wijk, of zoiets. Hallo zee en goedemorgen smog aan de horizon en pret. Met de wagen met zijn allen naar andere vrienden aan het strand gegaan. En over wagens gesproken, er stond een woonwagen op het strand met een zweefmolen voor kleine kinderen. Nog een dagje extra blijven staan na een kinderfeest en wat een leuk geheel. De zonnemolen of zweefmolen, ik noemde hem de Mary Poppins molen omdat er allemaal paraplu’s als dak waren. Ik mocht na kletsnat uit de zee te zijn gekomen even binnen kijken in de woonwagen en gewoon alles wat de mens nodig heeft zat erin, enig. Op zonnepanelen aangedreven en alleen de tractor ging nog op diesel. De mini zweefmolen werd aangedreven door een motortje eronder. Deze mensen gaan het hele land door met deze wagen. Het gaf kleur en vrolijkheid op het strand, zeker. De zee was natuurlijk het mooiste en lekker met jurkje aan in de zee en met de golven gespeeld. Bewust mijn jurkje aangehouden tegen het verbranden. Lekker in de zee gezeten, terwijl de zandkorrels door mijn handen gingen. Zandkorrels en ik moest denken aan dat zandkorrels allemaal samen leven. Er is nou werkelijk waar geen zandkorrel die tegen de ander zegt , “hee, wat doe jij hier voor de kust van Nederland, ga eens lekker in Engeland liggen.” Best wel uniek want er zijn meer zandkorrels op de wereld dan mensen en zij kunnen het wel. Misschien hebben ze geen geld in zandkorrelland en leven zij daarom vreedzaam? En de meeste zandkorrels zien er hetzelfde uit en dus kunnen zij elkaar niet onderuit halen? En ze zijn niet veeleisend en benutten de natuur? Wat een leven heeft een zandkorrel, tjeetje. De mens is er gewoon niet toe in staat om met zijn allen vreedzaam samen te leven. Het slechtste product op de aarde is de mens en zo zit je dan wat te mijmeren in het zeewater. Ik probeerde nog om terug in de tijd te gaan en op mijn netvlies een beeld van een horizon zonder windmolens voor mij te krijgen. Het beeld was even zoek in mijn archief jammer genoeg. Terug vanuit zee en zandkorrelland naar de gezellige en lieve mensen op land en het was een heerlijk zonnig dagje.

Goedemorgen vanuit mijn hart voor iedereen… Ik liep vorige week door het bos met een lieve beer en de eerste die wij tegenkwamen kreeg van mij een goedemorgen en de goedemorgen kwam terug. Mensen met honden en een goedemorgen van mij en de goedemorgen kwam terug. Tot naast mij de vraag kwam, “waarom zeg jij goedemorgen, doe ik nooit?” Ja waarom goedemorgen zeggen? Gewoon een wens voor mensen in de hoop dat hun morgen goed mag zijn, een vriendelijk iets. We kwamen onderweg op de vraag of je tegen iedereen goedemorgen kan zeggen. Ja, kan wel alleen is het wel een snelle inschatting naar iemand toe. Als voorbeeld gaf ik twee joggers die naar ons toekwamen, een snelle bewuste scan met mijn ogen en zij waren intensief aan het sporten en in hun eigen wereldje. Ik besloot om geen goedemorgen te zeggen en goed ingeschat toen zij langs ons kwamen zetten. Ik zie altijd snel genoeg of iemand open staat voor een groet of een praatje, lichaamstaal. Ik ben zelf af en toe in mijn eigen wereldje of van de wereld en dan straal je uit niet open te staan voor anderen. Het is dan niet dat je mensen niet gedag wilt zeggen, iets anders staat op nummer een in mijn hoofd. Wat niet wegneemt dat ik het wel waardeer in mijn onderbewustzijn dat mensen dan toch goedemorgen tegen mij zeggen. Het zou niet in mijn hoofd opkomen om iemand die mij iets goeds toewenst zoals goedemorgen in elkaar te slaan en op straat achter te laten. Een schokkend bericht wat tot mij kwam gisteren en onbegrijpelijk. Als je toevallig geen goede morgen hebt dan zeg je niets, een beter alternatief. In wat voor wereld ben ik terecht gekomen dat je op moet passen met een woord als goedemorgen? Mensen vertellen mij niet voor niets hun verhalen en vragen de weg aan mij, ik straal uit dat ik er op dat moment voor open sta, een luisterend oor. En over luisteren gesproken, nog een bewuste tip. Ik kwam gisteren bij iemand en nam een afwijkend geluid waar en mijn eerste vraag was of de buren een vijver of sproeier in de tuin hadden gekregen? Nee en dus ik op onderzoek uit en de buitenkraan stond open en de tuinslang lag nutteloos te sproeien. Controleer altijd de buitenkraan of sluit hem af als je langer van huis gaat. Water verspillen is bewust kostbaar en zonde. Vandaag zelf heerlijk in het water spetteren, de zee is gratis.