Mijn brein is nog bezig met een eigen referendum. Ga ik vandaag denken aan de Grieken en het referendum of aan de leuke avond van gisteren? Kies je voor hart JA of verstand NEE op zo’n mooie zondag in het weekend? Er zitten twee foto’s in mijn hoofd nu, een van de lieve man van gisterenavond en een foto van een gepensioneerde Griekse man die bij het verlaten van de bank verslagen op straat gaat zitten…  En waar kies je dan voor om verder van te dromen op de zondag? De aandacht verdelen is misschien het beste… Als ik met mijn hart naar Griekenland kijk dan zou ik het zelf heel erg leuk vinden om te zien hoe ze het land buiten de Eurogroep denken te gaan opbouwen. Utopia in Griekenland. Mijn verstand zegt iets anders. Het volk is verdeeld en de ene helft wil wel zelfstandig en de andere helft niet. En als de basis al niet goed is en er geen samen is dan gaat iets niet lukken, zucht. Het kan natuurlijk wel lukken op den duur na heel veel jaren van veranderingen en kies je dan voor onzekere tijden met veranderingen of voor rust in het nu. Misschien valt het land in wel in tweeën als er geen samen is? Een toekomst die ik voor meerdere landen voorzie met alle volksverhuizingen die gaande zijn. Het is eigenlijk te zot dat stabiele landen allemaal onstabiel aan het worden zijn. Wat dat betreft kun je beter kiezen voor nu genieten en je gezicht heel ver afwenden van de ellende in de wereld. Even het raam dichtknallen op zondag en morgen weer openen om te zien of er drachme biljetten of eurobiljetten aan de bomen hangen en pret. En vooral nagenieten van het heerlijke eten van gisteren en de lange zwoele zomernacht. Ik vul vandaag JA in op mijn eigen referendum formulier en kies voor verder dromen bij de foto van mijn bijzondere man in het hier en nu en met het hart…

Gisterenochtend al vroeg op pad om voor mijn werk nog een kaartje te bezorgen bij een van mijn vriendinnen. Een jaar lang hard gewerkt voor de baas en gratis voor mij (lol) en nu op vakantie. En op mijn kaart stond dan ook, een prettige vakantie gewenst. Meer hoef je niet te schrijven dan… Bij onze Voedselbank ging er ook iemand op vakantie. Een cliënt kwam zich netjes afmelden voor de komende vier weken. Ik vroeg aan mijn collega of zij het gezin wel een prettige vakantie had gewenst. Meer hoef je niet te zeggen dan… Ik had in de avond mijn vader aan de telefoon en hij vroeg zich weer af hoe Nederland er over twintig jaar zou uitzien. Hij had zorgen over de kinderen op deze aardbol. Je hoeft niets meer tegen elkaar te zeggen dan… Ik vroeg gisteren aan iemand als iedereen in het water zou springen of hij er dan ook in zou springen. In het kader van bewust maken van gedrag. Meer hoef je niet te vragen dan… Zijn antwoord: “als het een mooie vrouw is dan wel.” Man, man, man en als vrouw hoef je verder geen vragen meer te stellen dan… Waarop ik begon te denken, dat mensen dus wel iemand volgen als de persoon mooi is of als ze van iemand houden. Iedereen is toch mooi, denk ik dan weer? Blijft over van iemand houden en dan volg je de persoon dus overal. Dus kort door de bocht genomen zoekt iedereen naar iemand om van te houden en dan is er liefde, vrede en stilte overal. Meer hoef je niet te hebben dan… Na na na na, hey Ingrid het is weekend…let it be…

De Griekse godinnen in de oudheid hadden de mooiste sieraden en de mooiste armbanden. Wat een verschrikkelijke desillusie met de plastic armbanden van in het nu. Ik heb het over de armbanden voor de toerist in Griekenland, de SMARTband. Per specifieke armband een gebruikersnaam en een tijdelijk wachtwoord en je kunt hem in Nederland al volgooien met euro’s. Als je met vijf mensen op vakantie gaat dan heb je dus vijf gebruikersnamen en vijf tijdelijke wachtwoorden om mee op reis te nemen, meetbaar en hilarisch. Met de armband kun je alle drankjes en ijsjes enzovoorts betalen op het appartementencomplex en best acceptabel. In het nu realistisch als extra cash geld in Griekenland. Of het geld tijdgebonden zal blijken te zijn in euro’s zal na zondag blijken. Ik maak maar pret natuurlijk en de armband is in het nu een extra geldvoorziening voor op reis. Met een slimme SMARTband zit je bijna nooit zonder eten of drinken in Griekenland, de vakantiespreuk in het nu. Pinnen niet mogelijk in Griekenland, gebruik dan de SMARTband. Ik ben er nog niet achter of het niet opgemaakte geld weer teruggestort kan worden naar de eigen bankrekening. Ik neem aan van wel…zeker weten doe ik het niet. Het bracht mij op de gedachte, hoever zijn wij af van de onderhuidse betaalchip? En stel je staat bij een kassa en je hebt geen geld op je onderhuidse betaalchip? Ontplof je dan bij de kassa of komen er twee robots die je de winkel uit begeleiden? Bij mij in de buurt was een gewapende overval waar maar liefst twintig euro was buitgemaakt. De medewerker vergeet het zijn leven niet, twintig euro… Stel iedereen heeft een chip die gedachten kan lezen. De scanner in de winkel leest bij binnenkomst al dat iemand de gedachte heeft om een overval te plegen en kan dan een signaal uitzenden waarop deze persoon tijdelijk het bewustzijn verliest. Gaaf die wereld in het nu en wat een kansen liggen er nog overal. Sciencefiction kan werkelijkheid worden, bewust van.

Ik stond binnen en ik keek naar buiten, allemaal woedende mensen voor de ruiten.

Ik staarde opnieuw uit het raam, zag de laatste witte duif voorbij gaan en zij fluisterde mijn naam.

Mijn toetsten begonnen spontaan een muzieknummer te spelen, Give Peace A Chance en een nummer om te delen.

Ik probeerde met mijn toetsen het lawaai buiten te overstemmen, muziek kan mensen immers temmen.

Steeds luider gingen mijn toetsen tekeer, mijn pianohart deed zo’n zeer.

En toen de muziek steeds harder klonk was er op de deur ineens gebonk.

De eerste mensen kwamen binnen en begonnen te schreeuwen en te gillen en deden mijn klanken verstillen.

Ik werd opgepakt en op mijn rug gesmeten, muziek moet dood en jij ook lieten zij mij weten.

In de laatste minuut voor mijn dood zag ik een engel staan en zij liet mij weten dat ik altijd het juiste had gedaan.

Jij bent een slachtoffer van woede en haat, juist jij die altijd met jouw muziek verbinding bracht voor alle mensen van de straat.

Wees niet bang en alles komt goed, met de nodige inspanningen en moed.

Jij hebt jouw best gedaan en rust zacht en weet dat jij vrede hebt gebracht.

Jouw muziek zal na jouw dood doorklinken, lief piano lijk. Rust, vrede en respect voor elkaar komen ooit terug op aarde, óók in de Schilderswijk.

R.I.P. zwarte piano.

Ik las gisteren een bericht over dat Facebook gedachten gaat kunnen lezen. Mijn interesse gewekt, zeker, gedachten delen via technologie. Ik was gisteren warm ingepakt en ik werd mee uit eten gevraagd door iemand. Pret met mijn vriendin en dat ik dus niet eens een kort rokje hoef te dragen om leuk te zijn. Ik was haar aan het chatten dat ik beter een boerka aan kon doen en op hetzelfde moment schreef zij dezelfde tekst ook naar mij. Voor alle duidelijkheid, een grapje tussen ons en we hadden ook een habijt als voorbeeld kunnen noemen, zucht, waar je als blog al dan niet of wel rekening mee moet houden. Gedachten delen via technologie en pret. Ik kom nog even terug op het theatercollege van Erik Scherder. Hij had een overbodige moderator, was onze gezamenlijke gedachte zonder technologie tijdens zijn theatercollage. Naast iemand met een sterk verhaal en uitstraling zet je geen moderator neer om de boel aan elkaar te praten. Je zet naast Obama ook niet iemand neer, volkomen overbodig als iemand uitstraling heeft en een verhaal. Het was een grappig college en de violisten konden erg mooi spelen. Het ging een deel van de avond over wat muziek met het brein deed. Wel raar dat er een happy nummer en een sad nummer ten gehore werden gebracht en wetenschappelijk onderzoek had uitgewezen dat het ene nummer happy was en het andere nummer sad. Ons brein is prima in orde en toch vonden wij het sad nummer happy en het happy nummer sad en weer pret. Het Engelse woord voor pret is fun, mee in het nu en hoppa. Veel Engelse woorden voor een Nederlandse theatervoorstelling. Opmerkelijk hoe weinig subsidie er los komt voor onderzoeken die niet genoeg geld opleveren. Genoeg onderzoeken naar bijvoorbeeld ziektes die veel mensen kunnen krijgen en weinig onderzoeken naar waar een klein groepje last van heeft. De woorden, daar is niet genoeg onderzoek of studie naar gedaan waren niet te missen. Waarop wij ons later afvroegen wat mensen dan in hemelsnaam wel studeren en onderzoeken… En moet een onderzoek subsidie krijgen? Er zijn slimmeriken zonder of weinig opleiding die hun brein zelf bewust laten werken zonder subsidie en pret, eh fun. Het was een vermakelijk avondje zo in de stad en bij het theater. Thuis gekomen vroegen de kinderen van mijn vriendin, of wij geen vragen hadden en hoe het was geweest. Het was wel duidelijk allemaal, vrij simpel, grappig en onze vraag gaan wij zelf wel uitzoeken. We kwamen in de stad nog een slotjesbrug tegen, ik had hem bijna gemist. Nee, geen fietsslotjes… liefdesslotjes. Liefde en brein, ik denk, het onderwerp voor een volgend college. Of wat doet een zebrapad in Amsterdam als er toch niemand stopt voor voetgangers, wat mis je dan in je brein als je een zebrapad niet begrijpt…

Het was weer een hilarische dag gisteren, ja ja ja! Afscheid moeten nemen van een klant in mijn eigen tijd en zij had nu geen luisterend oor meer. Het was haar eigen bewuste keuze om van zorgverlener te veranderen en dus namen wij afscheid. Nou ja, afscheid, ik hobbel wel weer eens aan als het zo uitkomt, mijn hart passen veel mensen in. De een krijgt net iets meer ruimte dan de ander en pret. Mensen willen nooit dat ik ze verlaat, laat mij dan ook niet gaan en pret. Of denk niet in angst, er komt altijd weer iets moois voor terug, misschien wel iemand met drie oren, je weet het niet. Met mijn vriendin ook de grootste pret en na een dag van werken konden wij samen aan onze tweede dag beginnen op de dag. En zo togen wij naar Erik Scherder in Amsterdam met zijn theatercollege over de invloed van lichaamsbeweging op het brein, toegankelijke wetenschap. Een inspirerend theatercollege was de aankondiging, nou dat maken wij zelf wel uit en pret. Met de bus naar Amsterdam en onze eigen beweging liep dus al bijna vast bij de voordeur. Om de toch nog enigszins in de zaal te passen een extra rondje grachten gemaakt en al zittend op een bankje iets gegeten. Lekker zitten filosoferen aan de grachten en filosoferen is ook beweging, brein beweging.

Na afloop waren wij het samen volkomen met elkaar eens over het college, ik ga er morgen verder over schrijven. Je hebt acht uur slaap nodig om het brein in topconditie te houden volgens onderzoek. Niets is zeker en zo’n onderzoek kan morgen weer heel anders zijn. Ik luister daarom naar mijn eigen lichaam en brein en die willen nu slapen, gaap. Geen extra slaapplan voor nodig in deze oververhitte wereld, bewust van. Dromen over Grieks geld en van nog veel meer dingen, de kaars gaat even uit om later weer aan te gaan. O, verhip geen kaars aan, smogplan gaat uit de kast komen. Gek kun je worden van alle plannen en waarschuwingen, het beste is daarom om je eigen bewuste plan te trekken…