Ingrid lacht en Ingrid huilt, zo’n weekend was het, een emotioneel slagveld. Zaterdag hadden wij pret om de storm en om het weeralarm en toen de lucht helderder werd met het gevaar voor brekende takken en omvallende bomen naar een vriendin gegaan. De zomerstorm was een slagveld. Bewust de deur uit en dan natuurlijk niet zeuren als je een tak op je auto krijgt. Hulde voor alle hulpverleners die wel en vaak vrijwillig door de zomerstorm gingen. Mijn vriendin ging voor mij koken. Ik mocht mijn eigen pizza klaarmaken onder zo’n hoedje op een plaat en ik mocht de voorverpakte kaas en croutons door de kant en klare sla dumpen en hoppa eten. Er gaat dan in mijn brein iets mis met “ik ga voor jou koken.” Gelukkig dezelfde humor en zelfreflectie en dus lagen wij samen dubbel. Zinnen van vroeger zijn zo niet van het nu… Het gaat natuurlijk om de uitnodiging en een broodje pindakaas was zelfs goed geweest, kijken naar wat iemand wel kan geven en vanuit een goed hart… Wij bedachten dat koken en liefde soms een slagveld zijn. En natuurlijk het huis van een vakantieganger even samen gecontroleerd op stormschade. Je bent op deze wereld om elkaar te helpen mag wel blijven bestaan in het nu. Gisteren was het huilen en ik kon het zelfs niet opschrijven en dan is het erg bij mij. Ik kon het gelukkig wel kwijt later op de dag tegen iemand en aan zelfreflectie doen en ik kreeg hulp. Ik weet van mijzelf waar ik het soms laat liggen en dan val je keihard helaas. Om vervolgens weer vrolijk overeind te krabbelen. Ik ben te goed voor deze wereld en dat werkt soms tegen je. Goed doen is mooi en te goed doen niet aldus mijn eigen spiegel en anderen, tja. Een van mijn vriendinnen noemt het altijd dat ik niet heiliger dan de paus hoef te zijn en dan lig je samen weer dubbel… Wie is er nog heilig tegenwoordig… ? Hoe versterk je de eigenschap te goed doen in goed doen? En moet je het willen als iets gewoon in je zit? Wel als je er zelf last van hebt en dus gaat het roer wat een paar dingen betreft drastisch en noodgedwongen om vanaf vandaag, zelf bewust van. Het gaat vast weer een hilarische maand worden zegt mijn eigen spiegelbeeld. Het leven is een groot slagveld en af en toe zeker bij mij… Vroeger waren er dan nog ridders ter paard om je te redden… ik ben in de verkeerde tijd geboren helaas en pret.

Er zijn van die personen waar je af en toe heel erg trots op bent. Een van mijn tantes is daar een voorbeeld van en zij krijgt van mij de bejaarden bewust maken van prijs van juli 2015. Het beste mens is door haar leeftijd en alles wat zij heeft meegemaakt af en toe wat warrig en daar gooien de mensen het dan op… Nee, zij is bij vlagen gewoon briljant en zij ziet de dingen haarscherp. Zij kan niet meer zelfstandig naar bed en dus komt er een lieve verzorgster haar om 22.00 uur naar bed helpen. Voorheen in haar oude leven was tante een avondmens en daar is door een tekort aan mensen in een dienst in de zorg een einde aan gekomen. Een iemand in de nacht kan natuurlijk niet alle bejaarden om 24.00 uur naar bed brengen. Acht uur slaap is ruim voldoende en zo ligt tante lief al om 06.00 uur in haar natte luier te wachten tot de verzorgsters van de dagdienst haar rond 09.00 uur komen verschonen en verzorgen. Zij heeft gevoelsmatig het idee dat zij drijft in haar bed ook al kan de luier veel aan… En volgens haar eigen woorden, zij werd een keer niet van onderen gewassen en alleen van boven. En wat doet mijn lieve tante dan voor de tweede keer… zij weigert om een dag te gaan eten uit protest… Mijn eigen tante in hongerstaking voor een betere zorg en ik ben bewust trots op haar. Niemand volgt haar voorbeeld en tante is natuurlijk in de war, ja ja ja. Nou lieve tante, ik ben mij er zelf heel goed bewust van wat er aan schort in de zorg bij wat verpleeghuizen. Het draait tegenwoordig om uren, de kosten van het personeel, winst maken en bezuinigingen. U krijgt vandaag van mij een hele pagina op mijn blog. Gewoon omdat het kan en U misschien een voorbeeld bent voor nog zelf nadenkende ouderen die onder dezelfde omstandigheden moeten leven als U. Ik denk niet dat U die rots kunt verschuiven, ik ben wel trots dat U een steentje heeft geworpen om aan te geven dat het anders zou kunnen.

Bij het lezen gisterenochtend van het nieuws kwam er een kop voorbij rollen over een Nederlandse vrouw die de koebellen in Zwitserland wil verbieden. Vanuit mijn langetermijngeheugen kwam er gelijk bovendrijven dat dit oud nieuws was. En inderdaad in januari was zij ook al in het nieuws te vinden zo na de saaie feestdagen. Deze vrouw is met recht komkommernieuws of laten we het koeienbellennieuws noemen. Is er nou al eens een onderzoekje gedaan naar het blijdschap gevoel van de Zwitserse koe? Wat wil de koe zelf? En misschien wil de koe helemaal niet op een reep chocolade staan? Misschien heeft iemand in het buitenland nog tijd over om daar iemand voor te vinden die dit onder de aandacht wil brengen? Nog even en er staat iemand op die de Mozartkugels in Oostenrijk niet meer wil hebben. Ik schat zo dat het dan iets met obesitas en verantwoord eten gaat worden. En dat je dan iemand vanuit een andere cultuur nodig hebt om zoiets te zien, het is allemaal te grappig. Meegaan in het nu en de EW (Een Wereld) cultuur is zich aan het vormen.

Vroeger was er een liedje over België en mocht iemand nog twijfels hebben om te verhuizen naar België… In de media van onze buren is er regelmatig aandacht voor ons land en om de koebel bij de nek te pakken, er is in België van alles aan het handje. De ti ta taks shift is er verschenen vanuit de ti ta toverbol. Het is echt, het is heus, het is raar maar waar… En als de Belgen de vakantie achter de rug hebben dan gaan zij van 6% BTW naar 21% BTW voor hun elektriciteit. Ik zou in die camper van de vakantie blijven wonen en in mijn slaapzak blijven en pret. Een heel pakket van maatregelen gaat volgen in het kader van de hervormingen. En net zoals in alle andere landen dreigt de gewone man de dupe te worden. Sociale hervormingen en ziek worden kan niet meer in België. En in de ti ta toverbol komen er allemaal nieuwe banen bij omdat de bedrijven natuurlijk niet zichzelf gaan verrijken en de aandeelhouders maar wel nieuwe mensen gaan aannemen. Dan dan doe ik dit en de werkeloosheid daalt, aldus de Belgische ti ta tovenaar. Het is echt geweldig om te zien hoe alle landen langzamerhand hun eigen zaakjes in EU verband op orde gaan krijgen… En als we dan de Tourkaravaan volgen dan zou je toch denken dat Frankrijk het volgende land gaat worden met hervormingen? Het lijkt mij overigens een prima idee om hier in Nederland tol te gaan heffen op wat wegen voor buitenlandse kentekens in het kader van een EU ehhh een EW, hoppa. Ja ja ja, genoeg weer voor vandaag, het is weekend. Genieten van wind, regen, zon en elkaar.

Gisteren de boel even de boel gelaten en rondgezwommen in open water. Een van mijn vriendinnen was thuis met de kinderen en ze zaten wat te hangen binnen. Hoe moeilijk kan het zijn om iedereen in te laden en naar het water te komen? Ik zie jullie over een uur en hoppa. Later een bedankje van haar want het werd een heerlijke middag aan het water. Opvallend hoe weinig volwassenen dan samen in het water spelen met hun kinderen. Is het misschien anders als je ze de hele dag al om je heen hebt? De meeste jonge kinderen vinden het enig om samen te spelen met iemand die lekker meedoet en daarbij wel de veiligheid van de kindjes blijft zien. Je verliest ze een tel uit het oog en dan huppelen ze zonder zwembandjes het water in. Een kind dacht dat ik de badjuffrouw was en pret. Kinderen zijn zo heerlijk onbevangen en je kunt veel van ze leren, af en toe komen er wijze uitspraken uit die mondjes. Mijn aandacht verdelen tussen de volwassenen en de kinderen en genieten gaat dan vanzelf. Zo af en toe een rondje zwemmen de plassen op en natuurlijk bij het drijven mijn geleende waterbril verloren en pret. Ik hoefde hem niet te vergoeden want ze hadden gelukkig brillen genoeg. Er was iemand die verder zwom het water over en later hadden we het over sporten en mentaal. Je kunt je benen en armen insmeren met vaseline als het water te koud is om in te zwemmen of je kunt denken dat het water niet koud is en je brein laten denken dat het warm is. Binnenkort eens op een koude dag uittesten en ergens een pot vaseline zien te scoren. Of zien te lenen van iemand zijn nachtkastje en pret… Er gaat niets boven buiten zwemmen en gelukkig kan het nog in dit land. Ik zag laatst foto’s van een rivier in een ander land en die was zo verontreinigd dat zelf te dicht in de buurt komen niet te doen was zonder mondkapje op. Bij het drijven en het kijken naar de lucht kwamen de mooiste wolken voorbij zetten en later nog een halo gezien met rood en groen/blauw. Ik las gisteren dat er meerdere planeten bestaan die op de aarde lijken en ik zag ze jammer genoeg niet in de lucht. Misschien zagen de wezens van die planeten mij wel zwemmen en drijven, je weet het niet en wie er allemaal naar je kijken en pret. Logisch gezien is het natuurlijk onzin om te denken dat wij de enige bewoonde planeet zijn in het oneindige stelsel. Een voordeel dat onze aarde op aan het raken is en we vanaf die kant geen vijand meer hoeven te vrezen… Zelfs in de uitverkoop of met aangepaste marges zouden de aandeelhouders op andere planeten onze aardbol niet willen hebben. Als je er iets verder vanaf staat zie je de dingen soms beter en scherper, aldus een wezen vanaf een andere planeet.

Vandaag even geen vroege vogels, nachtwerk in de stilte van de nacht en zelfs de kikkers zijn stil. Nog even het nieuws gekeken en er kwam een berichtje voorbij over de financiële ellende in Griekenland van de gewone burger en dat moeders hun baby’s en kinderen niet meer kunnen verzorgen. In eigen land is het niet veel beter, ik heb door de tijd heen heel wat Voedselbank baby’s op de wereld zien komen. Steeds meer monden om te voeden op deze wereld en er is nog eten genoeg als je in de overvolle supermarkten kijkt. Geen baan, geen geld en steeds hogere vaste lasten en soms alles willen wat een ander heeft en ja daar hebben de baby’s van nu last van. O en het basisinkomen is er nog niet… Vroeger had je hier oorlogskinderen en hoe zullen deze kinderen later de boeken in gaan? Kinderen van de EU crisis? Kinderen van de bubbel van de welvaartscrisis? Eurokinderen? Ergens gaat iets niet helemaal goed, denk ik dan zo in de nacht. Gisteren nog een verhaal van kinderen die zonder ontbijt naar school toe gingen en het zijn wel de kinderen die mij later in een luier moeten helpen, denk ik dan. Ik kan deze gedachte nog net herstellen, luiers zijn niet meer nodig tegen die tijd, de V van verandering heeft dan allang toegeslagen… Rust in de nacht en ik kreeg toevallig een boek onder ogen van waar je in Nederland wel mag vissen met visvergunning. Ik viel weer bijna van mijn stoel en pret. Ga je dus vissen en moet je er eerst een boekwerk op naslaan of vissen er wel is toegestaan. Waarom niet wat borden erbij zetten in Nederland in plaats van een boek, borden hebben we er nog niet zoveel van… Mijn vriendin was in Giethoorn en daar staan zulke leuke borden, geheel aangepast aan de toeristen met mondkapjes en al, hoppa. Ik heb eigenlijk behoefte aan een ander boek, als we dan toch lekker bezig zijn… Ik wil in het weekend nog wel eens spontaan naar een natuurgebied gaan en met mij nog wat andere mensen, rust… Tegenwoordig moet je thuis al opzoeken of er niet een of ander festival of evenement gaande is in het natuurgebied. Hoe leg je aan een hond uit dat zijn lievelingsboom even in een afgesloten gebied staat? Is bijna niet te doen en pret. Kan iets nog spontaan in Nederland zonder voorbereiding, boekwerk of bord? Ik ga er eens een nachtje over slapen en dromen nu…

Goedemorgen, de zon komt op en het gaat weer een mooie dag worden zeggen de vogels… Een van de vogels voor mijn raam begon gelijk te zeggen dat hij mij gisteren gespot had in een winkelcentrum. Hij wilde heel graag weten wat ik vond van de eerdere nachtelijke ramkraak op de geldautomaat daar. Met een auto door de glazen deur heen rijden en vervolgens de pinautomaat plunderen, de schade was enorm. De geldflap daar was niet op een echt slimme plek neergezet wat niet wil zeggen natuurlijk dat je met een gestolen auto door een deur moet gaan rijden om hem leeg te halen. De vogel knikt instemmend met zijn kopje naar mij en vraagt vervolgens of de mensen verbaasd waren. Nou daar wilde ik het net over hebben, de mensen zijn niet eens meer verbaasd tegenwoordig zo gewoon zijn die dingen geworden om te lezen en horen. Een andere vogel vertelt mij vervolgens dat het triest zou zijn als mensen dingen al normaal gaan vinden die eigenlijk niet normaal zijn. En een lief klein vogeltje piept dat de mensen vast honger hadden en daarom geld wilden hebben. De oudere vogels kijken ietwat bedenkelijk na deze opmerking… In dezelfde woonplaats (lees als dorp…) was gisterenavond nog een incident, verdachte steekt agent en agent schiet verdachte neer. Een van mijn vriendinnen daar gaf bericht dat ze met een kogelvrijvest aan de planten buiten aan het water geven was en pret. Een van de vogels komt gelijk aanvliegen met een vlaggetje met vrede erop en tegen geweld en ik moet alweer lachen op de vroege morgen. Goed van jou vogel, het helpt alleen zo bar weinig… Maar vertel, hebben jullie nog iets zinnigs ergens gezien ergens? Ja wij zijn bang dat wij straks Griekenland niet meer inkomen als vogels omdat de eilanden en tal van andere dingen daar verkocht worden, onze Grieks vlieggevoel raken wij kwijt. Griekenland, grr, ik was het net een beetje aan het loslaten in het kader van vooruit denken. Beelden zeggen vaak meer dan 1000 woorden en de foto van kleding van vluchtelingen die te drogen hangt bij een leegstaand huis staat nog op mijn netvlies… Op de Griekse eilanden de helft minder aan luxe boten in de havens, lege terrassen, lege huizen en buiten de steden lege industrieterreinen. Een vogel vroeg aan mij hoeveel echte Grieken er eigenlijk nog op de eilanden wonen, als wij eroverheen vliegen zien wij allemaal buitenlandse kentekens? Goeie vraag vogel… en geen idee. Een vriendin daar vroeg zich af waarom de entreeprijzen voor de toeristen niet eens aangepast worden. Kinderen huppelen overal gratis naar binnen en ouders betalen vaak een klein bedrag. Je staat met een tien eurobiljet klaar en voor slechts drie euro mag je ergens naar binnen. De toerist wil en kan dus best meer betalen… Nou haar wens gaat in vervulling want de toerist gaat meer betalen voor alles en pret. Wat een wereld en kom op vogels, wij vliegen samen de nieuwe dag weer in.

Goedemorgen, ik ben vroeg op vandaag en na een mooie droom wakker geworden van de vogels. Ik pak mijn beker en een oud bordje van een Kringloopwinkel en een mes en een lepel van een oud campingbestek om te gaan ontbijten. De vogels maken voor mijn raam een hels lawaai. Hebben zij misschien een bewuste boodschap voor mij? Raam even open en ja hoor ze beginnen mij massaal uit te lachen en vallen bijna van hun takjes uit de bomen. Waarom lachen jullie zo? Ha, ha jij doet iets niet goed Ing, fluit een vogel naar mij nadat hij is uitgelachen. Je zit er armoedig bij met jouw ontbijtje, wij komen net uit Brussel gevlogen en daar gaan ze voor om en de nabij drie miljoen aan zilver bestek kopen en hebben ze echt servies. En vervolgens valt de vogel weer van het lachen uit zijn boom… Ik kijk wat sip naar mijn eigen bordje en bestek om vervolgens aan het doel te denken, eten en dan maakt het niet uit waaruit of waarvan. Zeg vogels luister eens allemaal naar mij, ik ga nu lekker eten en het smaakt er geen hap minder om. Sterker nog, ik zou geen hap door mijn keel krijgen als ik zou weten dat mensen in armoede leven en ik van duur bestek en van een duur bordje zit te eten. Gelukkig vallen ze stil in de boom van deze woorden, zelfs een vogel kan even zijn snavel houden. Helaas van korte duur en een vogel gaat met mij in gesprek. Wij lachen je niet uit, wel zien wij de verschillen en die zijn leuk. Wij weten dat jij straks naar je werk gaat en vervolgens beginnen er weer wat vogels te lachen en ik hoor vaag tussen de bomen zeggen, wie werkt er nou nog, ha ha. Waarop een andere vogel fluit dat ik voor mensen ga zorgen en waarop weer een andere vogel de opmerking maakt dat je vooral in dit leven voor jezelf moet zorgen. En vervolgens vervallen ze opnieuw in gelach. Ik ben er klaar mee en ik besluit eens hard op te treden. Hee vogels, ik zie jullie zitten met kleintjes en daar hebben jullie toch voor gezorgd nadat ze geboren werden? Jullie hebben ze te eten gegeven en onder jullie vleugels genomen en liefde gegeven en gelukkig wat humor bijgebracht en nu zitten jullie samen te lachen in de bomen. Dus snavels houden, mijn gedrag is een kopie van jullie gedrag en eigenlijk zitten jullie nu jezelf uit te lachen. Ga werken, geniet, vlieg uit en kom morgen weer eens praten met mij en dan hebben we het er nog eens over. En schijt wat mensen onder die het verdienen, soort van bewust maken van… Hoppa en weg allemaal en de rust van de ochtend is terug. Ik stond gisteren met bloemen plukken oog in oog met een witte zwaan en hij bleef bij mij hangen, die begreep mij wel, morgenochtend nog maar eens horen of de vogels de boodschap hebben begrepen… Een mooie dag allemaal!

Ik ben de afgelopen week gestopt bij de uitgifte van onze Voedselbank en ik werd mij er toen pas goed van bewust hoeveel tijd ik eigenlijk met dit vrijwilligerswerk naast mijn baan bezig was. Ik blijf op de achtergrond nog wel verbonden met onze Voedselbank en ga nog vrijwillig helpen bij winkelinzamelingsacties. Wel grappig dat collega’s zeiden dat ze door mij een andere blik op de mensen hadden gekregen, niet te snel mensen veroordelen, bekijk het eens vanaf een andere kant. Bijna niemand loopt voor zijn lol bij de Voedselbank en er zit een verhaal achter. Een ander iemand zei weer dat het heel wat betekende dat ik het gedrag van sommige cliënten zat was bij de uitgifte. Met menselijk gedrag valt of staat een heleboel en waar leg je zelf de acceptatie lat? Bij de laatste uitgifte vroeg iemand of het mogelijk was om voortaan wit brood te bestellen voor in het voedselpakket in plaats van bruin brood. Ik denk dan, je hebt trek en geen honger… een gegeven gratis paard, ehhh brood…  Er is binnen een gezin altijd wel iemand die wel een bruin broodje lust of iemand in de omgeving. Er zitten genoeg spullen in het pakket die je wel lust en het is geen supermarkt. Kunnen de mensen niet helpen dat ik zo denk en dat ik er niet blij van kan worden en dus hoppa tijd voor iets anders. Het leven is tekort om ergens niet blij van te worden als je zelf een vrije keuze voor de invulling van je eigen vrije tijd kunt maken, bewust van. Er moet al genoeg in het leven wat je eigen blijdschap gevoel iets kan verminderen. Ik heb onze Voedselbank vanaf het begin zien groeien van drie pakketten naar bijna zestig en toen liep het gelukkig weer iets terug en nu hangen we rond de zesenveertig. Het blijft vreemd dat een Voedselbank in een land als Nederland nodig is, bewust van geworden. De echte armoede en honger zit niet bij de Voedselbank er zit nog een hele laag onder, achter alle andere gesloten deurtjes in Nederland en op straat, bewust van geworden. Niet alleen voedselarmoede, eenzaamheidsarmoede, gezinsarmoede, ziektearmoede, verslavingsarmoede enzovoorts. Armoede is misschien niet het juiste woord, blijdschap missen? Ik kijk nog eens naar de foto van de vluchtelingen in Griekenland en ik bedenk opeens of zij een gratis bruin broodje zouden afwijzen…

Wat een dagen achter de rug en dan zoek je op zaterdag even de rust op, denk je dan. Het ging alweer mis bij knooppunt Hoevelaken op de weg. Net gelezen dat de laatste van een C1000 vestiging dicht was gegaan gisteren en wat zien mijn ogen dan… Een gebouw met meerdere borden op het dak met C1000 erop en een bord iets lager met Jumbo erop. Als je weet wanneer de laatste winkel sluit dan geef je toch al voor deze datum opdracht om de borden aan te passen, vooruit denken? Mijn vriendin was het met mij eens en goed opgemerkt Ingrid en pret. En zo hadden wij over alles onderweg wel iets te bedenken en kwamen wij met een soort van twee voor twaalf pret aan in Zwolle. En daar verbrak ik nog mijn eigen record met snel omschakelen en aanpassen op een verandering en nog meer pret. Zwolle blijft een mooie stad die het trouwens erg goed doet betreffende daklozen. Een iemand heeft daar de goede gedachte dat niemand dakloos zou hoeven te zijn, petje af voor deze man, zeker. Mijn twee voor twaalf brein werd nog even aangevuld met informatie over de blauwe centen van de Zwollenaren en Kampenaren en de pret was compleet. Dat de wereld goed ziek is wisten wij al, dat er een soort van vijf sterren hotels bestonden voor mensen die ziek zijn wisten wij niet… Je zou toch als de wiedeweerga naar een ander gedeelte van ons land verhuizen en pret. Zorg zoals zorg bedoeld zou kunnen zijn voor iedereen en wat een verschil met onze Randstad. Bij ons hangen veel  mensen die 24uurs begeleiding nodig zouden hebben gewoon thuis en veroorzaken soms overlast voor de buurt. De goede mensen uit de buurt helpen en ondersteunen dan wat. Het is soms in en in triest om te zien hoe mensen zichzelf moeten zien te redden met heel weinig thuiszorg en eigenlijk door niemand meer geholpen kunnen worden of zelfs uitgekotst worden door iedereen. En dan kom je dus in een in onze ogen vijf sterren locatie, rustig gelegen en zonder prikkels en waar de mensen rust vinden. Ik krijg dan weer beelden voor mij van een dak over de wereld en een wereld waarin iedereen voor elkaar zorgt en vooral naar elkaar luistert en elkaar in de waarde laat, zorgdroomland. Ziek worden is vaak geen bewuste keuze, het overkomt je en er zijn erfelijkheidsfactoren. Dat de zorg heel erg veel kost werden wij ons ook weer bewust van. Ik ben het niet altijd met mensen eens dat er meer geld naar de zorg toe moet, ik zie met eigen ogen hoe er efficiënter gewerkt zou kunnen worden. De verdeling van het geld kan beter… In de zorg zie je ook het steeds maatschappelijke terugkerende, ik heb recht op en dus ik vraag het aan en of het echt nodig is boeit niet. Meer en meer en meer en pret en we dragen onze eigen zorg al ten grave voordat de patiënt zelf in het graf ligt… Meer en meer zorgen voor elkaar en de patiënt voorop zou beter zijn. Het was een leerzaam dagje en bovenal een gezellige dag. In het kader van zorgen voor elkaar zelf nog even de buurtwacht gespeeld na het aantreffen van twee ongewenste mensen bij iemands deur. Zorgen voor elkaar…

Gisterenavond uit eten, een afscheidsetentje voor mij van mijn collega’s bij de uitgifte van onze Voedselbank. Zij betaalden het etentje vanuit de eigen meegebrachte geldknipjes en dank jullie wel. Vandaag mijn laatste dag bij de uitgifte en het is een lach en een traan. Een traan voor de lieve mensen die ik zal gaan missen en een lach voor een iets nieuws, een nieuw pad. Ik heb zelf heel veel nieuwe kennis opgedaan en met eigen zintuigen bewust mogen worden van de ellende van veel mensen in eigen land. Het leven is een groot leerproces en de Voedselbank heeft daar zeker voor mij aan bijgedragen. Het etentje was gezellig en het Japanse eten was zoooo lekker. Het was sowieso weer een bijzondere dag gisteren met bijzondere mensen op mijn pad, elkaar blij gemaakt en daar gaat het toch allemaal om. Ik kwam zelfs een wit paard tegen in een grasveld… Het etentje van een van mijn vriendinnen op een Grieks eiland was iets minder prettig. Bij de hamburgerketen werden de kinderen van de vluchtelingen massaal gedumpt door de ouders en zij bedelden om patat. De bezoekers daar deelden hun eten met de kinderen van de vluchtelingen daar, om een traantje bij weg te pinken. Geen oplossing, wel humaan. Beelden van heel veel slapende vluchtelingen in een park, om een traantje bij weg te pinken. Het gemeentehuis was dicht en de sfeer was grimmiger aan het worden. Heel veel toeristen laten wat zij kunnen missen achter, geen oplossing, wel humaan. Ik zag gisterenavond een bijna vol restaurant hier in eigen land. Veel  gezinnen met kinderen die hun buikjes rond aten, het ultieme vakantiegevoel met een Japans tintje. Bij het eten twee stokjes om mee te eten. Vroeger had je een spelletje met stokjes en wie het langste stokje had getrokken die mocht beginnen of had gewonnen. De wereld in beeld, korte stokjes en lange stokjes. Het eet prettiger met twee gelijke stokjes…