Ik was gisteren bij wat winkels en daar was een run op ventilatoren. De P van paniek was weer eens toegeslagen, massahysterie en pret. Ik denk dan altijd, hebben de mensen nu dan nog niet zo’n ding in huis, of gaan ze zo snel stuk, of willen we er meer en meer? Of nieuwe mensen in ons land die er nog geen een hebben? Het kan allemaal. Waar vorige week de kachels nog aanstonden daar staan nu de airco’s te draaien, het kan raar lopen. Ik heb een hekel aan veel airco, mijn gezondheid gaat er met sprongen van achteruit. Het zal steeds warmer gaan worden en al filosoferend kwam ik op nog een vraag. Kan ons energienet alle toekomstige veranderingen aan? Ik zie zo om mij heen steeds meer oplaadpaaltjes voor hybride auto’s en neem daarbij nog alle apparatuur die tegenwoordig in huis is. De grijze generatie krijgt steeds meer elektrische trapliften, scooters en fietsen en dan neem ik het in hoogte verstelbare bed nog niet eens mee, pret. En met de toenemende warmte en met het gebruik van de airco’s en ventilatoren is het stroomfeest compleet, een megaverbruik. En wat als er steeds minder kerncentrales in werking blijven? Leuke dingen om wat over na te denken. En als de olie eenmaal op is, hoeveel vervangende soorten brandstof zullen we dan hebben en zal er dan ook weer om gevochten worden? In plaats van een oliecrisis een methaancrisis of biogascrisis? Het zou leuk zijn om eens een land vanaf nulpunt weer te gaan opbouwen in nieuwe stijl, als voorbeeld voor de rest van de wereld. Ik weet er wel een en weer pret. Utopie, het lukt nog niet eens op dorpsniveau en snik… Er gaat pas echt iets veranderen als het moet en vaak achteraf, de mensen die vooruit denken even buiten beschouwing gelaten. Als het water tot aan de zonnebloemen op het schilderij van Van Gogh is gekomen zullen de mensen pas in actie gaan komen. En als de zonnebloemen hun hoofd in het water hebben in plaats van naar de zon dan is duisternis alom, aldus Ingrid…

Vanaf vandaag hebben wij een hitteplan, waar belastinghervormingen stranden in eigen land en waar vluchtelingen massaal verdrinken in het buitenland, er is er altijd nog ons eigen hitteplan. Al dan niet in combinatie met een weeralarm. Misschien een leuk idee om een oververhitplan te maken voor wat landen? Je kunt het zo gek niet bedenken, overal is wel een plan of alarm voor tegenwoordig. Zegt heel veel over de mensen, bewust van. Omgaan met warmte en kou kun je best trainen. Als ik tien keer tegen mijzelf zeg dat het koud is dan gaat mijn brein dit voor waar aannemen en stuurt de signalen door naar de rest van mijn lichaam en voelt het als minder warm. En vooral niet klagen, werkt averechts… Ik ga het de komende dagen eens uitproberen, kijken of het werkt en natuurlijk genieten van de zon, net als de zonnebloemen, hoofd naar de zon.

Ik heb straf gekregen van mijzelf, gewoon omdat ik zelf vind dat het nodig is. Ik heb iets heel ergs gedaan en ja dan moet je op de blaren zitten, oorzaak en gevolg. Ik heb te hard gereden op de weg. Waar ik 50 mocht daar ging ik 57 km per uur en ze corrigeren dit dan naar 54 kilometer per uur. Ik denk dan altijd…er zit dus een ijkfout in de apparatuur. Een boete van 33 euro en die zet ik dan weer om in brandstof voor mijn auto en dus is mijn straf om 12 dagen op de fiets te moeten deze maand in plaats van met de auto. In mijn ogen een veel betere straf dan een boete. Ik zou zelfs een gesproken boodschap kunnen inspreken en elke keer dat ik de fiets pak zegt mijn fietscomputertje: weer een dag om en nog… dagen te gaan, ik maak jou bewust van. Ik zou zelfs een kalender kunnen maken en dan elke dag een hokje openen, onder de hokjes afbeeldingen van verkeersslachtoffers en onder het laatste hokje een schatkist. Met zo’n boete kom je op de leukste ideeën. Ik word nooit kwaad om boetes, het doet mij altijd wel verdriet om verslagen te worden door flitsapparatuur… Alvast wennen aan de toekomst, verslagen worden door een robot en pret. Zo’n boete gaat natuurlijk over gedrag en eigen gedrag. Als je de manier verandert waarop je naar de dingen kijkt dan veranderen de dingen waar je naar kijkt. Tussen kijken naar je snelheidsmeter en doen zitten zeeën van tijd, bewust van.

Op de Griekse eilanden is nog weinig te merken van de geldmalaise. Je kunt per boot altijd even op en neer naar Turkije. Kun je meteen even wat vluchtelingen meenemen die je tegenkomt, 1+1=2. Ik zat afgelopen weekend in wat cijfers en ik kwam tot de conclusie dat afwaarderen de toekomst gaat worden om nog naar een enigszins normale financiële wereld te gaan. Ik ben geen econoom maar… er zijn landen die er nog slechter aan toe zijn dan Griekenland. De grootste ellende is dat geld niet in landen zelf blijft en zo de motor nooit op gang kan gaan komen. Als je een auto hebt en je vier banden staan in een ander land dan kun je de motor starten wat je wilt, rijden gaat de auto niet… Vandaag de weg weer op met de auto en kijken of ik van de week wat kan fietsen, aan het weer zal het niet liggen, aan mijzelf wel…

Leerlingen mogen in het nu de juf of meester beoordelen. Ik sprak met wat mensen en die kregen vroeger met een stokje of een liniaal een tik op de vingers als ze zich als leerling niet gedroegen in de klas. De verlichting van de pijn in het onderwijs, daar zal ik het maar op houden en pret. Ik sprak onlangs met een kind en zij was te stil geweest in de klas, volgens de juf. Waarop ik dacht, ze is intelligent en ja af en toe stil, zo is zij. Afijn, het kind kreeg de opdracht om meer aanwezig te zijn in de klas. En dus pret maken en dingen doen die eigenlijk niets voor haar waren, maar ach de juf wilde het zo graag. Zij kreeg nu te horen dat ze te druk was in de klas. En het kind tegen mij: “Je doet het dus eigenlijk nooit goed hè Ing?” Voor de zekerheid nog een keer de zin, dat ie maar mag blijven hangen… “Je doet het dus eigenlijk nooit goed hè Ing?” Een kind, zich al heel jong bewust van dat zij zich moet gedragen zoals de juf het wil. Het kind was gewoon zichzelf het eerste schooljaar en het tweede schooljaar niet meer omdat een juf daar problemen mee had. En wat zegt Ing dan tegen het kind? “Gewoon jezelf blijven hoor.” Met de hoop dat de mensen om haar heen haar leren wat respect en liefde is en dat zij gewoon zichzelf mag ontwikkelen en blijven. Gek dat kinderen in de knoei komen tegenwoordig, nee ik vind het niet zo gek… De wereld zou een stuk minder ingewikkeld zijn als iedereen gewoon zichzelf mag zijn en wat normen en waarden erbij krijgt en hoppa klaar. Toch die ouderwetse liniaal weer uit de kast halen voor de juffen en meesters en misschien wat stokjes voor de ouders…en bewuste pret. Ik kom zelfs al wijsneuzen tegen die zeggen: “ik moet leren, werken en dan ga ik dood.” Kinderen in het nu… Ik begrijp de meeste kinderen heel erg goed en waarom ze zo denken.

Het is weekend en dan moet je de boel niet zo serieus nemen allemaal. Ik was gisteren bij twee lieve oude mensen die op hoge leeftijd de liefde nog bij elkaar hebben gevonden. De wijsheid van 90+ kun je nog veel van leren af en toe. Ik had gisteren een bejaarden dag ingelast en gelukkig ging het hen allen goed. Ik vernam van mijn familie dat mijn eigen bejaarde tante vroeg om een pil om dood te gaan. Ze gaan het arme mens weer verhuizen naar een ander verzorgingshuis nadat ze uit bed gevallen was in het ziekenhuis. Ze wil niet meer en als ik haar zo zie dan wil je zelf ook niet heel oud worden, wat een drama. Wat is nog menselijk? Een ander iemand had over winkelmandjes en winkelwagentjes die mensen vanuit de supermarkt mee naar huis nemen. Kan toch niet, wagentje of mandje is van de supermarkt. Ik snap dan niet waarom je ze niet chipt en er een programmaatje voor schrijft. Iemand van de supermarkt kan ze dan zo weer ophalen. Het probleem ligt natuurlijk bij dat de mensen zich niet bewust zijn van dat een mandje en wagentje bij de winkel horen…oorzaak en gevolg. Zwerfmandjes, zwerfwagentjes, alles en iedereen is aan het zwerven op de wereld en zo zwerf ik de zondag ook maar weer door…

Het is zaterdag en ik heb gewoon zin in een stukje, zo vanuit mijn gehuppel in de praktijk. Ik ging bij iemand de was ophangen en gewoon met mijn eigen logica. Lange dingen aan het einde van het rek en zo werk je dan naar binnen toe. Was is was en of het nou een onderbroek is of een handdoek, wat kan het schelen. Het doel was om de was te drogen en met zo min mogelijk kreukels… Net als op de wereld, is iemand blank of zwart of arm of rijk, het doel zou kunnen zijn om samen te leven op deze aardbol. De aarde als droogrek, te komisch allemaal en ik dwaal weer af… Lekker de was buiten drogen en met de wind binnen twee uurtjes droog. Ik had onbewust op het rek een oude handdoek aan de voorkant gehangen aan de straatkant. Een versleten ding en of ik daar even een andere handdoek wilde neerhangen. Mijn hersens gingen van krak en krak en waarop ik liefjes vroeg of het erg was dat andere mensen een oude handdoek zagen wapperen in de wind. Zouden mensen dan echt denken dat u arm bent? Een aanname en ze weten het niet dan want dan zouden ze eerst een blik op uw financiën moeten werpen. En wat is arm, arm in geld en rijk in de liefde, ja ja ja. En vervolgens, u bent dus bang voor wat andere mensen van u in combinatie met een oude handdoek zouden kunnen denken…? Ik had gelijk en ook met de tijd dat de was droog was en samen hadden we de grootste pret. Denken mensen nou echt als ze een oude handdoek zien hangen dat je arm bent of zoiets? Iedereen heeft toch wel een oude handdoek in huis? Je kunt mij echt wegdragen op zo’n moment. Oude handdoeken drogen trouwens erg lekker af… Een vriendin met wie ik het voorval besprak herkende het meteen bij haar schoonmoeder. Alles voor de buitenwereld want als ze maar niet zeggen dat of denken dat… Ik krijg dan altijd de neiging om op iemand zijn voorhoofd te gaan aanbellen. Hallo, wie ben jij en wat kan jou de rest schelen, hallo is daar iemand? Ben jij blij met de spullen of moet de rest van de wereld er blij mee zijn, hallo is daar iemand? Waarmee ik niet willen zeggen dat mijn manier van denken de juiste is, het is wel leuk om de mensen eens andere manier van denken te laten meemaken en ze kunnen weer lachen. Net als strijken, is er nou werkelijk waar iemand die valt over een kreukel in een kledingstuk? Ik strijk bijna nooit thuis, ik heb niet eens een strijkplank. Wel een strijkbout en een hittebestendig aanrechtmatje en ik strijk daar kraagjes en mouwen op als ik zelf vind dat het nodig is. Een uur strijken is een boek uitlezen en waar ga ik vrolijk van worden? Een ander misschien van alles kreukvrij en ook prima als je daar weer vrolijk van kunt worden. Ieder zijn ding en respect voor elkaar en van elkaar leren of niet. Ik zie de wereld als een groot droogrek met allemaal mensen eraan, alles en iedereen door elkaar. Nu nog met zijn allen zonder kreukels het rek zien af te komen… Of een paar goede strijkbouten zoeken om de kreukels glad te strijken… ja ja ja.

Soms kun je beter even een dagje overslaan op je blog. Waar was je Ing? Nou Jip, ik was druk met van alles… Ik zag nog wel even een berichtje voorbij komen wat mijn aandacht trok en het ging over het voorkomen van zelfdodingen. Voor de komende vier jaar is 3,2 miljoen euro beschikbaar voor een onderzoeksagenda. Ik was toevallig afgelopen week in mijn geboortedorp en daar ging het ook over zelfdodingen. Ik kreeg daar de waarom vraag en waarom mensen nu massaal uit het leven stappen? Iedereen heeft zijn eigen verhaal en ik ben er toch van overtuigd dat liefde en luisteren een heleboel leed al kan voorkomen. En leven in het nu en de schepen van vroeger proberen achter je te laten. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker, de een kan het wel en de ander kan het niet. En iedereen die zegt zich geen zorgen te maken over de toekomst… Je kunt bewust proberen te leven in het nu en je toch onbewust zorgen maken over dingen. Het benoemen, het uitspreken van dingen, lucht vaak al een eind op. Iedereen zou iemand in zijn omgeving moeten hebben die om hem of haar geeft met liefde en aandacht en een luisterend oor.

Misschien een mooi praktijk voorbeeld van vroeger van mijzelf en zo in het nu. Ik was eergisteren bij mijn tweede moeder en zij is blind aan het worden. Zij leeft bewust in het nu en is blij met alle kleine  dingen die zij nu krijgt en met de nadruk op liefde en aandacht van de mensen om haar heen. En toch is er onbewust de angst voor het blind worden en de toekomst. Zelfs al laat je iets helemaal los dan blijft er onbewust toch iets knagen of je blijft naar iets of iemand verlangen, daar ben je mens voor. Bewust en onbewust gaan altijd samen. Met haar samen boodschappen gedaan en ik was haar extra paar ogen en nog was er in het dorp geen pot met groene zeep te vinden en pret… Het kwam geen moment in mij op om geen boodschappen met haar te gaan doen. Wij houden van elkaar en zeggen het af en toe tegen elkaar. Niet elke dag, de lijntjes blijven altijd zoals wij dat noemen. In elkaars hart voor altijd. Zij was degene die mij in mijn jongere jaren van de straat plukte en mij meenam naar haar huis. Ik zie de beelden in het nu nog voor mij. Een arm om mij heen en een luisterend oor. Ik durf gerust te zeggen dat als zij er niet was geweest dat ik er misschien niet meer was geweest. We zijn nu meer vriendinnen en kunnen nog steeds naar elkaar luisteren en elkaar adviezen geven. Zij is zij en ik ben ik en samen zijn wij vriendinnen met respect voor elkaars verschillen. Ik heb de eigenschap van het naar elkaar luisteren onbewust van haar meegekregen. En door eigen ervaring kunnen opdoen hoe belangrijk luisteren naar elkaar is. Maak je geen zorgen voor de dag van morgen is makkelijker gezegd dan gedaan. Zorgen heeft iedereen, bewust of onbewust, zo is het leven. Je zorgen delen met iemand lucht al op en is een stukje loslaten. Hoeveel mensen zijn zich bewust van zichzelf en van de wereld om zich heen en deel je dan je zorgen of laat je ze waaien? En dan nog zorgen oplossen indien mogelijk of iets accepteren zoals het is. Het leven is zo ontzettend boeiend als je er bewust over nadenkt.

Het was gisteren een ontzettende lollige dag, buikpijn van het lachen, heerlijk. Het ging over oorzaak en gevolg en stommiteiten. En hoe sneu kun je zelf zijn. Ik vertelde haar dat ik thuis een fles wijn wilde openmaken en dat ik de kurk er gewoon niet uit kon krijgen. Ik deed echt mijn uiterste best met zo’n goedkoop kurkentrekkertje en het ging dus niet. Ik kon het mooi vertellen met de nodige zelfspot en wij lagen dubbel. Toch fijn dat je dan een vriendin hebt die haar kurkentrekker aan je uitleent na eerst zelf even gecontroleerd te hebben of haar flessen wijn tot dinsdag open waren en weer pret. Oorzaak en gevolg en weer pret. Voortaan even opletten of de flessen een draaidop hebben en anders haar kurkentrekker weer lenen, vooruitdenken…  En als je iets niet open krijgt of het is er niet dan neem je iets anders, zo werkt het met drankjes. Hebben flessen tonic eigenlijk een draaidop of heb je daar een flesopener voor nodig? Vooruitdenken en weer pret.

Afijn, kleding voor bootvluchtelingen in Griekenland is niet nodig volgens de laatste berichten en je kunt er prima op vakantie, het is er erg warm. Tot mijn stomme verbazing hebben heel veel mensen hier de kachel weer aan, krak krak, het is eind juni… doe een extra vest aan… Er zitten bij mij wat vogels met kleintjes en die moeders klagen ook steen en been tegen mij. De kleintjes zijn bijna groot genoeg om uit te vliegen maar ze vinden het zo koud. Ik liet de moeder even de route naar Griekenland zien, alvast bewust gemaakt voor volgend jaar. Alles is aan het veranderen en als vogel moet je daar in mee, moeten wij mensen ook en willen is een ander woord. De mensen trekken nu ook de wereld over en dus doe daar als vogel aan mee, hoppa. Dat je aan een vogel moet gaan uitleggen wat een trektocht is, diep triest.

Er blijven veel mensen in Nederland en zij gaan niet op vakantie. Ik spreek mensen die al jaren niet op vakantie zijn geweest, kunnen het gewoon niet betalen. Is zoiets erg? Vroeger gingen mensen bijna nooit op vakantie en de tijd dat de palmbomen tot hoog in de lucht wuifden is voor veel mensen over. Als iemand aan mij vraagt of ik nog wegga dan zeg ik nu altijd, “ik heb toch weekend?” Af en toe een dagje extra vrij en prima toch? Nederland is zoooo leuk. Ik zie zelf het probleem niet zo… Goed gezelschap, glas wijn, glas tonic en klaar of iets anders als je de fles niet kunt openen…

Er kwam gisterenavond een heel mooi muzieknummer in mijn hoofd op, Solid As A Rock van Ashford & Simpson. Je kunt met dit nummer alle kanten op zullen wij maar zeggen… Solide als een rots is ook liefde, als je de juiste liefde kunt vinden met elkaar. Een mooi nummer, zeker. Solide als een rots, waar kun je tegenwoordig buiten de liefde om nog iets vinden in deze wereld zo solide als een rots? De rotsen zijn letterlijk en figuurlijk een beetje aan het afbrokkelen en welke rotsen kunnen de branding doorstaan? Veel steentjes maken een grote rots, zo kun je het ook weer zien. Veel mensen zoeken naar die ene rots in de branding om zich daar wanhopig aan vast te klemmen. En denk je net die ene rots gevonden te hebben dan brokkelt ie weer af, het is allemaal te leuk. Er zijn echt wel solide rotsen en als je goed kijkt dan zie je ze overal en op die rotsen zal een verandering ontstaan. Eigenlijk zie je het ook met de volksverhuizingen op de wereld dit moment, iedereen is zoekende naar een nieuwe rots. En Griekenland is ook een denkbeeldige rots, de rots waar de euro’s vanaf spoelen de zee in. De Akropolis werd ook wel de heilige rots genoemd. De beschermgodin Athena had hier haar belangrijkste heiligdom. Rotsen in het nu en rotsen van vroeger. De goden en godinnen zijn alleen in het nu nog zoek of zoiets.

Solide als een rots was onze gezondheidszorg en beetje bij beetje brokkelt er steeds iets van deze rots af. Bij een ziekenhuis bij mij in de buurt gaan ze nog verder bezuinigen, een grote verandering. Je hoeft tegenwoordig bijna niets geleerd te hebben om iemand te mogen verzorgen. Een van mijn eigen familieleden is ook van de rots gevallen, het bed uit in het ziekenhuis. Met als resultaat een gecompliceerde breuk in de heup en met een operatie als gevolg… Ik spreek zelf de hoop uit dat de goede god waar zij zo in geloofde haar binnenkort uit deze hel op aarde weg komt halen. Hard? Nee, het beste mens is het spuugzat op deze wereld, bewust van. Dat je op een van je laatste pagina’s van je levensboek nog uit je bed mag vallen in een ziekenhuis is te triest. En ja, het doet mij heel erg veel verdriet, tranen, bewust van. Ik mag hopen dat de boel in het ziekenhuis geëvalueerd gaat worden om er in de toekomst van te leren en dat het niet onder een ziekenhuis verband terecht komt. Waar mensen werken maken mensen fouten en gebeuren er ongelukken, bewust van. Ik ken geen haat, wel verdriet en het enige wat ik aan alle mensen werkzaam in de zorg eens wil vragen… Evalueer en leer van fouten en ongelukken in de zorg. Wees je er bewust van dat er mensen in een bed liggen. Veranderingen en nieuwe rotsen bouwen in de zorg zijn niet erg, als de patiënten maar bovenop de rots blijven zitten, in het zicht. Als Venus, bij de Grieken bekend als Aphrodite haar armen weer aan haar beeld zou hebben dan zou zij met haar armen iedereen omarmen die zorg nodig zou hebben. Bewust van… 

Ik was van het weekend weer even bij mijn vriendin. Een smal gezichtje met een hoofd vol met kort stekeltjeshaar. De laatste haren die weer aan het verdwijnen zijn en dan rest nog de pruik of de muts. Ik had maar weer een kraslot voor haar meegenomen, wie weet kan ze dan de dure medicijnen betalen om er nog iets beter van te gaan worden en krassen is afleiding… We waren aan het filosoferen over het leven en dat als je dood bent gewoon de markt op het plein weer wordt opgebouwd. Een mensenleven is weg en het leven gaat door. Mensen in jouw directe omgeving missen je en hebben verdriet en de rest gaat door. Je bent zo’n klein radartje op deze wereld en dat besef je misschien pas als je zelf de dood tegemoet gaat of de dood al in de ogen hebt gekeken. Niemand is onmisbaar en als een iemand wegvalt dan neemt de volgende het stokje over. Als je er diep over nadenkt is het eigenlijk absurd en als de laatste herinneringen weg zijn van mensen die jou hebben gekend dan is een tijdsperk afgesloten. Mensen die in reïncarnatie geloven hebben dan nog zo iets dat de persoon er nog wel is maar weer in een andere persoon. Reïncarnatie weten we eigenlijk nog te weinig van. We hadden het ook nog even over dat je als je er toestemming voor geeft, je een proefpersoon kunt zijn voor het uittesten van nieuwe medicatie tegen kanker. Rechtstreeks van de muis op jou getest. Waarop ik mijn verhaal over de muis bij onze Voedselbank even vertelde om haar te laten lachen. Waar kies je voor, acht dagen in het ziekenhuis als testpersoon of acht dagen thuis omringd door de liefde van gezin, familie en vrienden? Kies je ervoor om andere mensen in de toekomst te helpen of kies je voor een laatste geluk thuis? Het zijn van die vragen waar je nooit uitkomt en je kunt alleen respecteren waar iemand zelf toe besluit. Ik ben ik en jij bent jij en wij zijn vriendinnen. Ik kwam toevallig later op de dag nog iemand tegen die aan de commerciële kant staat van de ontwikkeling van de medicijnen. Ik werd mij er weer bewust van dat er heel veel geld nodig is om medicijnen aan alle mensen te kunnen verstrekken. Een medicijn van vier euro kan iedereen krijgen, een medicijn van duizenden euro’s een select groepje mensen. Ik heb er de grootse moeite mee om ziek zijn in samenhang te zien met geld. Met geld kun je mensenlevens redden, ik weet het niet. Dan kom je weer op de vraag uit hoelang je dan wilt dat een mens leeft. Is het niet erg egoïstisch soms dat wij willen dat iedereen maar voortleeft? Zijn mensen niet beter af in een simpele wereld met liefde, aandacht, vrede en genieten? Zonder geld ga je het in deze wereld niet redden en dat doet mij verdriet. Misschien omdat ik weer een reïncarnatie ben vanuit een andere tijd, wie zal het zeggen. Alles gaat door, hoe gek soms ook in mijn ogen. En zo stapt dit kleine radartje vandaag de wereld weer in, gewoon doorgaan met liefde en aandacht geven aan mensen die op mij pad komen, ook een keuze. En genieten van alles, misschien wel de beste keuze…

Een muis bij de Voedselbank en haasjes in een woonwijk. Ik moest er gisteren even aan denken toen ik met de auto langs een in mijn ogen foeilelijke nieuwbouwwijk in opkomst kwam. Hoe jaag je met nieuwbouw dieren de natuur uit…en mij ook… De tranen schieten dan echt in mijn ogen van alles hetzelfde en hetzelfde en hetzelfde. Ik kan er straks voor gaan zitten met mijn schrijfblok en als de bewoners er wonen de verschillen optekenen in de tuinen. Welke tuintegels en welke schuttingen zullen de mensen zelf kiezen? Een kind moet tegenwoordig goed kijken naar herkenningspunten om zijn eigen huis terug te vinden… Ik zie er echt de humor van in, net als een appartementencomplex met balkons op het noorden en waar de bewoners dan maar op de galerij gaan zitten voor de zon. Het probleem is geen balkon op het zuiden en het probleem erbij is mensen met zitjes op de galerij op het zuiden. Ik denk dan, polonaise op de galerij, gezellig allemaal samen! Of een ketel in een bejaardenwoning voor een persoon neerplempen die geschikt is voor een gezin, wederom tranen van het lachen.

Mijn brein ging ook de bocht uit bij de laatste uitzending van vrijdag van RTLZ, er zat gewoon geen nieuws in, niemand wist iets, krak krak. Griekenland en niemand die iets zinnigs wist te zeggen behalve mijn grote vriend op een andere zender. Over wonen gesproken, ik weet met een beetje fantasie nog een leukere woonplek voor mij. Zet een sofa voor mij neer bij zo’n Griekse tempel en geef mij een microfoon en hoppa. De G is van Griekenland en jullie zijn een heel erg mooi land, de W is van werken en dat gaan we nu doen met zijn allen. Jullie voorouders vanuit de oudheid draaien zich nu om in hun tombes. Snappen jullie je eigen geschiedenis nog wel? En dan vanaf mijn sofa, “opschieten en zelf bewust nadenken want ik wil terug naar mijn eigen land.” Wat mij weer op een ander idee brengt… zet tijdens de verbouwing van de politieke boel in Den Haag gelijk even een sofa voor mij neer ergens op het dak. Hilarisch, microfoontje erbij en hoppa nieuwe live televisie. Je kunt ook teveel fantasie hebben…kind…

Mijn leermoment topper van de afgelopen week was helpen met een heg snoeien, een conifeer. Een elektrische machine en natuurlijk zelf even proberen. Je moet hem met liefde over de heg halen, net schilderen en pret. Natuurlijk mijn armen weer allemaal met schrammen omdat ik perse de laatste tak ook wilde pakken… Ja ik kreeg fantastisch les, ook in hoe het niet moest… De beste man lette even niet op en hoppa voluit door het verlengsnoer heen en bam. Het liep goed af en haar had hij bijna toch al niet meer…  Hij kon met een ander verlengsnoer de heg afmaken nadat ik de schakelaar in de meterkast even goed had gezet. Ik was ondertussen ouderwets verder gegaan met de simpele heggenschaar. Ik wilde mijn eigen haar graag nog even bewust houden…Staat leuker voor op de sofa…

De afgelopen week met drie mensen gesproken over loslaten. Een iemand vond het niet eerlijk dat mensen hun problemen bij mij neerlegden of hun verhalen. Eigenlijk heel erg egoïstisch van ze want jij zit ermee. Is dat zo? De verarming in het nu is juist dat mensen niet meer naar elkaar luisteren. Ik ben altijd blij als mensen die aan niemand hun verhaal kwijt kunnen wel praten. Kijken naar wat ze wel doen… Nou en dat mee zitten valt best mee, ik kan het meestal vrij snel loslaten. En oplossen hoeft niet, luisteren en soms een voorzet geven. Net voetbal, de mensen kunnen zelf de bal in het open doel trappen. Luisteren is vaak al genoeg, bewust van. En wat je niet kunt loslaten geef je een plekje, kan een jaar duren, kan tien jaar duren, kan ook ergens opgeslagen worden en dat het er toch steeds uit blijft komen af en toe. Net als mensen die de oorlog hebben meegemaakt een bloedhekel aan het zware vuurwerk met oudjaar hebben, het vakje waarin de bombardementen waren opgeslagen gaat dan weer open. Als je weet waardoor of waarom je zo reageert dan kun je er iets mee en anders niet. Hoe ga je ergens mee om en hoe laat je het je leven beïnvloeden. Ik vraag mij wel vaak af of er een stickertje op mijn voorhoofd zit met de tekst praat tegen haar en pret. Ook een van de redenen waarom ik verdwijn bij de Voedselbank, ik wil aan de andere kant gaan zitten. Ik zie en hoor mensen die er zelf niet uitkomen en ik kom beter tot mijn recht bij de hulpverlening ergens, denk ik. Blijft ook een feit dat als je alles aan de mensen voorkauwt dat ze het zelf niet meer bewust kunnen bedenken. Een van de redenen dat we in een pipapamperland leven nu, het kan niet op en veel is gratis en wat mensen verleren het om zelf ergens voor en aan te werken, bewust van. Daarom komt er ook weinig verandering, als mensen lui zijn dan blijven ze lui en worden steeds luier. En waarom zou je als een ander iets voor je doet het zelf nog gaan doen, gaap en snurk. Daarom gaat het basisinkomen ook een mooie pilot worden en het is aan de mensen zelf of het een succes of een mislukking gaat worden. Als mensen zien wat ze wel met een basisinkomen kunnen doen en zichzelf verder gaan ontwikkelen dan kan het een succes worden. Gaat iedereen op de bank hangen onderuitgezakt dan zakt het basisinkomen bewust mee… Mensen zijn altijd op zoek naar een rolmodel, een voorbeeld en iemand om tegenop te kijken, terwijl de kracht alleen in jezelf zit en de energie van de positieve mensen om je heen. Vaak vragen mensen, hoe kan het toch dat jij overal doorheen hobbelt en meestal blijft lachen. Ja, je kunt overal om gaan huilen en dan ga je zelf ook huilen, wat weer niet wegneemt dat het tonen van je emoties erg goed kan zijn. Ik kom heel veel mensen tegen die mij zeggen dat ze niet kunnen huilen. “Kon ik maar huilen, net als jij.” Gebeurtenissen van vroeger die ze nooit hebben mogen verwerken met tranen. En als iets zwart is dan ga ik op zoek naar een wit puntje en dan is het zwart iets minder erg en meestal snel weer weg. Ik vind het zelf ontzettend leuk om mij over wat vraagstukken heen te buigen. Een vriendin zei laatst toen ik iets had opgelost dat deze te simpel was, ha ha, voor mij wel, voor een ander niet. Denken is leuk… En wie denkt er om jou? Ook zo’n vraag die vaak voorbij komt en altijd eerst om jezelf denken. Even zelf bewust gas terug als het te dol aan het worden is. En ik blijf er toch bij dat wie goed doet die goed ontmoet en wie geeft die zal ontvangen en wie lacht die krijgt een lach terug en wie een praatje maakt die krijgt een praatje terug en wie de zon ziet die krijgt zon terug  en wie liefde geeft die krijgt liefde terug. Als je hart groot genoeg is en open staat dan kan de hele wereld erin. Zo een hele mond vol, wie komt daar nog overheen op de mooie zaterdag… en lach…

PSsssst: de rat in mijn slootje heeft kleintjes gekregen, ik kan denken aaaaaahhhhh, ik kan ook naar ze kijken en genieten van hun bewegingen buiten, met de nadruk op buiten…