Gisteren is geschiedenis en vandaag is je cadeau. Elke dag in het leven is een cadeau en niemand weet hoeveel dagen er nog komen. Ik was gisteren op weg naar de supermarkt en zag mijn vriendin voor het raam zitten en dacht aan het leven is een cadeau. Even een bericht of ik nog iets voor haar kon meenemen bij de supermarkt en met de spullen even bij haar aan voor een bakkie troost. Troost, tja, troosten is ook alleen luisteren en er zijn. Kanker in de lever en de rare bobbel in haar buik bleken nieuwe cellen te zijn. Heel erg veel pijn en geen eetlust meer en aan het afvallen. Ze had de hele dag in bed gelegen met de televisie aan en erg moe. Is zo’n dag dan nog een cadeautje? Toch wel want met de mensen uit haar naaste kring om haar heen is zij blij dat ze er nog is. Elke lach van haar kind is voor haar een cadeautje. Voor de bobbel in haar buik zijn er weer twee en misschien drie behandelingsmethoden. Ik noem ze uitstelmethoden en ik denk er heel erg veel over na. Alleen de persoon zelf kan beslissen over wat hij of zij wil in het ziekteproces, bewust van. Zij is blij met alles wat zij wel krijgt en met elke dag die zij nog cadeau krijgt. Als zij zich enigszins goed voelt geniet zij nog en zoals nu kiest zij lekker voor rust en bed. En haar scherpe blik op de wereld is er nog steeds. “Ing, er kwam op Facebook een bericht voorbij van een moeder met zes kinderen die per 1 juli hier op straat komen te staan, kan toch niet.” Nee, zulke dingen kunnen ook niet in ons land en zij en de kinderen zullen vast een onderdak aangeboden krijgen. Het lijkt mij ook niet wenselijk dat zij eerst een boottocht moeten maken van hier naar een andere gemeente. Zes kinderen die hulp nodig gaan hebben, dacht ik ook nog…

Een ander iemand wil weer heel graag dood en mag geen euthanasie, ook een ding. Iemand voor wie de dagen geen cadeautjes meer zijn. Alleen en maar niet dood gaan. Ook hier denk ik veel over na. Als je bij je volle verstand bent en dood wilt gaan, wie zijn andere mensen dan om te zeggen dat het niet mag. Regels en regels met als gevolg dat iemand er dan uiteindelijk zelf maar de brui aan geeft en dat wil je eigenlijk toch ook weer niet. De verschillen zijn heel groot zo in mijn werkelijkheid om mij heen, een iemand vecht voor zijn leven en de ander wil niet meer. Iedereen heeft zijn eigen verhaal als je goed luistert. Luisteren is ook vaak al genoeg, bewust van, alleen Atlas kon de hele wereld dragen. Ik stap vandaag de dag weer in, met alle nieuwe cadeautjes die vandaag weer op mijn pad gaan komen. Leuke cadeautjes en minder leuke cadeautjes, zo is het leven en zo blijft het leven in evenwicht. Vandaag is vandaag en gisteren is geschiedenis, leven in het nu.

Gisteren een stukje televisie en daar ging het over de uitspraak zwartjes voor donkere mensen. Hoe vaak ik mijn eigen moeder niet aan het verstand heb proberen te brengen dat het erg naar en onaardig klonk als zij dit woord weer eens voorbij liet komen… Zaten mijn vader en ik tussen de asielzoekers en het enige wat zij vanuit haar luie stoel kon uitbrengen waren die zwartjes. Rechtlijnig en bekrompen dacht ik altijd… Zo in het nu valt en staat alles met hoe je iets zegt, bewust van. Ik had het afgelopen weekend met een vriendin over de vluchtelingen en zij vroeg zich terecht af of de mensen enig idee hebben waar ze aan beginnen en wat ze in Europa te wachten staat. Kortom, hoe is het met de voorlichting daar. Ook hadden wij het over dat het probleem in alle landen ligt waar de vluchtelingen vandaan komen en dat daar de verbetering zou kunnen plaatsvinden. Als je het ergens goed hebt dan ga je niet weg en blijkbaar vinden heel veel mensen dus dat het niet goed is in hun land, bewust van. De aanpak ligt bij de wortel van de boom, dus daar. Er hangt een tak naar Europa van een zieke boom buiten Europa waarvan de wortel niet goed is. En op die tak zitten allemaal vluchtelingen die van de tak afglijden en Europa binnenglijden. Het grappige is dat mensen ook vanuit Nederland wegtrekken omdat ze het hier niet goed vinden of ze ergens anders betere kansen zien. Een grote volksverhuizing en weglopen van problemen. Opbouwen van iets, kunnen mensen het nog, kwam zomaar bij mij op. En waar je ook bent in de wereld, mensen zoeken elkaar altijd weer op omdat het zo goed voelt om samen met mensen uit het geboorteland te zijn. Je krijgt dus binnen landen allemaal groepjes op een gegeven moment en die gaan zich na jaren weer mengen met de andere bewoners en dan krijg je weer een geheel of niet. De tijd zal de oplossing brengen. Alles voor de toekomst zal afhangen van het gedrag en de tolerantie van mensen. Iedereen opnemen kan niet als de stroom van vluchtelingen zo blijft doorgaan, bewust van, hoezeer het mij ook aan het hart gaat. De opbouw hapert al jaren lang en het verval wordt groter. Ik zie Europa met de vluchtelingen als een huis, leeg en onbewoond en het onkruid gaat woekeren in de tuin en langzaam gaat het huis in verval en blijft er een bouwval over als niemand zorg draagt voor onderhoud en opbouw. En zo denk je weer eens wat heen…

Ik was het even zat in de huidige tijd en dan is niets leuker om even terug te gaan in de tijd. Gisteren samen met een vriendin en haar twee kinderen naar het Archeon gegaan. Het Archeon is een themapark in Alphen aan den Rijn en je waant je daar in de prehistorie, de Romeinse tijd en de middeleeuwen. Waar is de Wi-Fi was dan ook de eerste grap. Ik zag een soort van Fred en Wilma Flintstone voor mij bij de kleine rieten hutjes maar die liepen er niet omdat ze er in die tijd nog niet waren… Iedereen loopt daar verkleed en in de ochtend liepen er volgens ons meer mensen verkleed rond dan dat er bezoekers waren. Er waren ook Schotten zonder doedelzakken die hun kamp daar hadden opgezet en erg leuk die rokjes. Onder de rokjes kijken ging natuurlijk niet, ik mocht wel een minuut een zwaard in de lucht houden, best zwaar en goed voor je armspieren. Het boogschieten was mijn favoriet en zowaar het bord geraakt, ook goed voor de armspieren. De kinderen mochten broodjes bakken en we kregen les over vuur maken en bijltjes. Er was ook nog een processie waarin kinderen mochten meelopen met monniken erbij, te komisch en wij hadden ondertussen een goed gesprek over de verschillen tussen Maria en Maria Magdalena. In de Arena een presentatie over de geschiedenis van de Schotten op het oorlogsveld met veel geweerschoten met kruid. De grap was weer dat ze met die rode pakjes en geweren natuurlijk zo zichtbaar waren voor de vijand destijds dat het geen wonder was dat ze neergemaaid werden. Toch wel een klein beetje verbazing over de hobby’s van mensen, gewoon verkleed lopen een heel weekend en plezier hebben met elkaar. Een kennis van mij gaat ook vaak verkleed en doet iets met de scheepsvaart van vroeger, piraten enzovoorts. Ze zat nog in de film van Michiel de Ruyter en heeft vaak de grootste pret met de weekend verkleed feesten. Leuk om te zien en zo heeft iedereen zijn hobby of liefhebberij. Echt een heel leuk park om heen te gaan en ik had bijna een deal gesloten daar om in een zo’n huisje te mogen overnachten op een dierenvel en hooi. Ik wilde betalen met vijf steentjes, ging niet want ik zat in de ruiltijd. Wel blijven opletten Ingrid… Ik bood aan om dan het huisje te vegen met een ouderwetse bezem voor een overnachting. Ik ging uiteindelijk natuurlijk netjes het park uit met sluitingstijd… Het was een mooie zonnige dag en echt en verademing om even terug te gaan in de tijd. Vandaag met de beentjes weer het nu in, snik.

Ik wilde gisteren bijna de ik werk dus ik zwaai dag gaan activeren. De grap in de ochtend tegen een andere collega was dan ook snel gemaakt. “Voelde jij je ook zo alleen vanmorgen op de weg?” Ze had gelukkig humor. En dan nog een groep met allemaal wandelende oudere mannen in de ochtend waarvan er een nog een bewuste boodschap voor mij had. “Je moet ontbijten want anders heb je geen brandstof voor de dag en in je auto gooi je toch ook benzine anders doet ie het ook niet.” Heerlijk zo allemaal en nog voor het werk en tot onze hilariteit ging de elektrische deur op het werk niet open. De deur had vast een extra vrije dag in gedachten en schrok zich rot toen er mensen voor zijn neus stonden. Ik kan mij wel iets inleven in de wat oudere bewoners van ons landje, vroeger hadden zij niet zoveel vrij en was het hard werken. Je mocht als je vader een eigen bedrijf had al blij zijn als je een paar dagen vrij kreeg van hem. En dan ging je fietsen met je meissie of even weg in eigen land. We leven nu echt wel in een paradijs wat dat betreft en gelukkig brengen alle vakantievierders ook weer geld in het ondernemers laatje. Gelukkig nog maar een feestdag op een maandag voor de boeg en ik ben er dan tot december wel weer even klaar mee. En voor je het weet zitten we met zijn allen weer in de zomervakantie die tegenwoordig tot half september duurt. Misschien toch een leuke voor alle mensen die niet op vakantie kunnen of gaan en het land al werkende draaiende houden, de ik werk en heb geen vakantie app groep aanmaken. Kun je verhalen delen zoals die van mij vanmorgen en lachen.

En nog even over de bootvluchtelingen, in ons land is een bekende kok uit zee gered door de kustwacht. Zijn bootje had motorpech en dan hebben wij dus gelukkig de kustwacht die je van de van de zee vist. Geboren in een ander deel van de wereld en je hebt de luxe wel veilig aan land te komen. En dan drie dagen van nationale rouw en opschorting van lokale verkiezingen op Formentera waar drie Belgen met hun jacht op zee om het leven zijn gekomen. De eerste vraag die dan in mij opkwam was, wie waren deze mensen? En krijg je op zee bij minder slachtoffers misschien meer aandacht dan bij meer slachtoffers? Bij vierhonderd verdronken mensen blijven alle namen en gezichten niet hangen bij de mensen, zou het zo werken? Of zullen de kranten in de landen waar de bootvluchtelingen vandaan komen ook pagina’s groot de namen en de foto’s van de bootvluchtelingen afdrukken? Het zijn allemaal van die dingen die zo door je hoofd heen gaan. En ook dat het zo tegenstrijdig voelt om niet iedereen meer op te willen nemen in ons land en het toch erg te vinden dat alle mensen die vluchten voor een beter leven dan verdrinken. Ik heb er zelf last van en ik hoor er meer mensen over. Toch een naar stukje egoïsme bij mijzelf? Of bergen zien die er niet zijn? Angst is het niet volgens mij want ik probeer overal en met iedereen overal het beste van te maken. Ik zie geen kleuren bij mensen, wel gedrag van mensen. Is het dus het gedrag van mensen wat mij angstig maakt of tegen staat? Is mijn gedrag dan wel oké? Jaag ik zelf mensen angst aan met mijn gedrag? Draait eigenlijk niet alles om gedrag van mensen en het continue werken aan jezelf en aan je eigen gedrag? Of is het gewoon logisch nuchter nadenken en vooruitkijken en geleerd hebben van de geschiedenis? Kijken naar wat wel goed gaat en vanuit daar verder werken? Om een nieuwe vreedzame geschiedenis voor later te schrijven is er een samen nodig, tja . En toch, ik vind het een geweldige tijd waarin ik nu leef en het is mooi dat alle mensen in de wereld nu de geschiedenis voor later aan het maken zijn. Ik ben zo benieuwd wat mensen later van ons nu zullen denken en vooral of ze dan om mijn en ons gedrag kunnen lachen…

Samen met een vriendin hebben wij af en toe spreuken van de dag. Nou die van mij van gisteren mocht er ook zijn. “Ik ben het niet waard om iemand zijn tweede keuze te zijn, ik vind dat ik het verdien om iemand zijn eerste keuze te zijn.” Hoppa en dat tegen een goede vriend met een vriendin. Wij zijn een perfect duo en soms een klein beetje meer en verder dan dat beetje meer gaat het niet komen zolang hij een vriendin heeft. Ik dacht al dat ik ouderwets was en gelukkig net na mijn uitspraak kwam een radiozender met een onderzoek dat een groot deel van Nederland er net zo over denkt. Hilarisch en bedankt nog voor de radiopret op het juiste moment. Ik merk het ook aan vriendinnen zo in het nu, met getrouwde mannen en mannen met relaties brengt alleen maar ellende en liever alleen en pret met vriendinnen dan iemand zijn tweede keuze zijn. Door eerdere ervaringen leer je een heleboel, bewust van. Of je gaat helemaal voor iemand of niet en hoppa. Iemand is niet beter of slechter met een andere levenswijze, hadden we het ook nog even over, zolang je die maar wel van elkaar respecteert. Het leven is te leuk af en toe en wat een pret zo op een vrije feestdag.

Gisteren ook nog even met lange broek en al nat geworden in de zee, lekker als een klein kind naar de golven toe gesprint en ja dan ga je nat worden. Heerlijk zo aan het strand als bijna iedereen weg is. Vrolijk terug zitten zwaaien naar de windmolens voor de kust en genoten van de mooie windmolen horizon. De zon gaat onder achter de windmolens is zo 2015. Windmolen en avondrood en water in de sloot en zie je een windmolen op land dan is het mooi weer op het strand zijn zo in het nu. Er was een gemis want ik kreeg op een later tijdstip trek in pannenkoeken. Ik wilde met mijn pannenkoeken op het strand bezorg app er een bestellen maar die was nog niet in werking. De drone die de pannenkoek moest brengen die kwam maar niet. Je kunt ook te ver in de toekomst vooruit denken… Misschien ook beter voor het brein dat eerst de windmolens in zee erin komen en dan later de pannenkoeken bezorg drone. Blijft wel feit dat zelfs de rust op het strand dan gaat verdwijnen dus laat die app eigenlijk nog maar even zitten. Er was ook nog een leeg golfterrein en de vlaggetjes stonden vrolijk te wapperen. Golfen is zo op zijn retour en dus een nieuw idee kwam op. Nederland is dus niet vol en maak van die vlaggetjes landen vlaggetjes en zet er containerwoningen neer en je hebt een asielzoekerscentrum. Land bij land heerlijk overzichtelijk en dichtbij de zee om na een paar maanden terug te gaan per boot via Engeland. Het zou allemaal zo mooi kunnen zijn met een beetje fantasie en humor…

Toch geweldig het internet, ik kon zo gisterenavond live via De Correspondent een avondje met wat sprekers volgen. Mooi al die mensen met dromen van een betere wereld en vooral een andere wereld. Breed denken en niet bang zijn voor iets wat nog niet is. Ik vond het wel een beetje saai en humorloos en ik ging ondertussen zelf weer aan het denken. We hadden het gisteren op het werk over het songfestival en ik zag een berekening voorbij komen van de percentages vluchtelingen die een land moet gaan opnemen volgens nieuw EU plan. Alle lidstaten moeten akkoord gaan anders vallen de plannen alsnog in zee. Ik zag breed gedacht zo de combinatie van songfestival en percentage berekening voor mij. Als we nu eens gebruik kunnen maken van het internet en via camera elke vluchteling twee minuten spreektijd geven, desnoods rappend of zingend en dat dan alle landen punten mogen geven en het land met de meeste punten daar gaat de vluchteling dan heen. Geen open jurken of broeken, gewoon in twee minuten zeggen of zingen wie ze zijn en waar ze goed in zijn en dan stemmen. En vluchtelingen die de halve finale niet halen die gaan op een boot terug naar buiten de EU. Je kunt ook te breed denken natuurlijk… De werkelijkheid is natuurlijk ook dat het niet alleen om bootvluchtelingen gaat en je bij dat percentage ook de mensen die over land zonder opgemerkt te worden erbij op kunt tellen. En het gaat allang niet meer om een paar landen, het worden steeds meer landen waar de vluchtelingen vandaan komen. Dit is geen EU probleem, een wereld probleem of zoals ik het zie, een wereld volksverhuizing. Iedereen gaat op reis en ik neem mee en ik laat later overkomen. Niet alleen de aarde is in beweging, de mensen zijn ook in beweging en zo danst iedereen in het rond, toch weer net een songfestival. Bij het songfestival gaat het niet om de beste stem, wel om het totaalplaatje. Kun je toch ook weer doortrekken naar de volksverhuizingen? Als je in een ander land wilt wonen en je past in het totaalplaatje van het land dan win je? En net als het songfestival, als je verliest dan ga je met lege handen naar huis of ergens anders je geluk zoeken? Er is al jaren wat ruis dat landen niet meer mee willen doen aan het songfestival of dat het maar eens afgelopen moet zijn met die liedjes onzin en toch bestaat het songfestival nog steeds. Zoiets geeft hoop, hoop dat het dus met de volksverhuizingen ook wel goed gaat komen en dat het niet zonder gescheurde kleren en beweging zal gaan en dat de aarde wel zal blijven bestaan bijeengehouden door wat land en mensen met een goede stem. De wereld gaat een ander totaalplaatje worden, bewust van. Hoezo breed denken?

Hilarisch al die herdenkingen en top overleggen en dat de ene leider van een land niet komt en de ander wel en men schrijft er druk over. Mensen met een voorbeeldfunctie en boos op elkaar, zo jammer. Ik sprak laatst nog met een boos politiek figuur, boos op iemand. Als je boosheid uitstraalt krijg je boosheid terug en geen kiezers. Je bent er niet voor je eigen boosheid, wel voor de boosheid van de burgers en om naar hun stem te luisteren. Waarom zijn mensen boos en kun je het oplossen? Luisteren naar mensen is vaak al het halve werk en luisteren naar elkaar bijna het hele werk. Boze mensen en het zijn er heel erg veel op deze aardbol, zo jammer. Ik ben bijna nooit boos en als ik boos ben dan heb je het wel erg bont gemaakt bij mij…

En ik was vandaag bi ba bijna boos en ik had wat mensen heel graag een schop onder hun kont gegeven. Verstand wint het dan weer… Het ging om onze Voedselbank, voor wat mensen is het volstrekt onduidelijk wat vrijwilligers allemaal doen. Vrijwilligers die vaak een baan hebben en in hun vrije tijd uren bezig zijn met het verzorgen van voedsel voor mensen die het niet zelf kunnen betalen en niet voor zichzelf kunnen zorgen, laat staan voor hun kinderen en weer op komst zijnde kinderen. Nieuwe kinderen op komst als je bij de Voedselbank loopt wil er bij mij nog steeds niet in maar dat is een ander verhaal. Alle cliënten hebben zo hun eigen verhaal en ik ben mij daar bewust van. Het is morgen weer eens een feestdag en daarom hadden wij vandaag de uitgifte van de voedselpakketten. Al twee weken voor de datum proberen wij de mensen er bewust van te maken dat ze op woensdag kunnen komen in plaats van donderdag, zelfs met afbeeldingen erbij met open en dicht. Het Voedselbank stripverhaal of zoiets…  Er zijn mensen die dan vragen of ze het pakket dan op een ander tijdstip of op een andere dag kunnen afhalen. Oké Ing, weg die bi ba bijna boosheid en gebruik je verstand en leg deze mensen netjes uit dat vrijwilligers een hele middag gratis en voor niets in de weer zijn voor de voedselpakketten omdat zij dit gezellig vinden en zelf op andere dagen meestal werken. Mochten ze in herhalingen blijven vallen dan netjes zeggen dat ze zich kunnen afmelden voor een voedselpakket, je hebt honger of niet en een gratis voedselpakket willen we allemaal in Nederland, wees blij met wat je wel krijgt. En anders zoek je iemand die het wel voor je kan afhalen. Bootvluchtelingen steken er de zee voor over… Ik was trots op mijzelf zo zonder bi ba bijna boosheid. En dan zie je toch weer bij de uitgifte mensen spullen bekijken en ze niet willen of een ontevreden gezicht hebben. Inhouden die bi ba bijna boosheid Ing, ze hebben dan geen echte honger want dan eet je alles. En ze zijn niet boos op jou, wel op de situatie waarin ze zitten en dat ze naar de Voedselbank moeten. Ik was weer trots op mijzelf. Voor sluitingstijd waren twee cliënten onbereikbaar en dan zit je dus met twee voedselpakketten over. De langhoudbare spullen bewaren en de dag spullen verdelen en een paar dingen helaas weggooien (zo zonde) en deze cliënten krijgen een waarschuwing. Bij drie keer waarschuwing vlieg je onze Voedselbank uit want er zijn grenzen, hoppa. Ondankbaar zo voelt het als vrijwilliger en met gelijk in het achterhoofd dat cliënten het soms ook niet kunnen helpen, ze kunnen niet anders. En zo vlieg je dan zelf de Voedselbank weer uit, de zon in en je laat het bijna los. Op weg naar huis bedenk je hoe je de problemen die de bi ba bijna  boosheid hadden veroorzaakt zou kunnen omzetten in een blije situatie. En als je dan je eigen voordeur invliegt ben je eruit en laat je het bewust los.

Vandaag even stilgestaan bij schapen met lammetjes op een stuk groen, te lief die zwart bruine lammetjes met aan allebei de oren een groen label. Groene labels in het groene gras en niks arme lammetjes want ik heb ook oorbellen. Misschien zouden ze zo in het nu de lammetjes iets modernere oorbellen kunnen geven, kijkt leuker. Ik had nu de gedachte van een zelfscankassa, men pakt een lammetje en het linkeroor is de normale prijs en het rechteroor de bonus prijs. De raarste ideeën gaan zo door je hoofd heen. Ook twee net geboren gansjes achter mamma aan op het water en ik wilde ze zo graag uit het water halen om ook te labelen. Linkeroor is dan een tommietommie die ze naar vrije landen laat vliegen en het rechteroor is een route naar een gasbak, hebben ze nu nog een vrije keuze. Ik zal maar niet schrijven wat voor vorm ik in gedachte had voor de label. Vorige week zag ik echt weilanden vol met ganzen en volgens een kenner gaan boeren daar niet vrolijker van worden, ze eten het gras op en poepen het onder. Minder koeien in de weilanden? Misschien de ganzen voor de rechtbank slepen. Het was wel een fantastisch gezicht de weilanden vol met ganzen, blij dat ik ze nog in levende lijve heb mogen aanschouwen. Mijn eend met elf kleintjes heeft er nu nog twee, de verdachte is een grote rat. Ik zag hem lopen en hij liep mij een beetje te voldaan… Fuut fuut en ik zag een fuut live een visje opeten. En wat te denken van alle meerkoeten die nu op de nestjes zitten, ook leuk. En dan nog iets opmerkelijks het stikt van de bonte kraaien, wat doen die allemaal in ons land? Er ging er deze week een op de band van mijn geparkeerde fiets zitten en ik hield mijn hart vast en vertelde hem wat een nieuwe band wel niet ging kosten. Het beest was totaal niet bang voor mij en had lak aan mijn verhaal over de band. Is mijn fiets en daar blijf je af en het beest had er wederom lak aan. En ja, als vriendelijk vragen en aanspreken op gedrag niet helpt dan jaag je het beest maar weg. Misschien kan de kraai naar een podoloog die dan een plan voor hem maakt en met het plan kan de kraai vervolgens naar de pedicure die volgens plan gratis twee tenen doet en de nagels knipt en voor de rest moet ie bijbetalen, net als in de mensenwereld. Of hij kan zijn bejaarde buurman vragen of hij de andere nagels willen knippen, zelfredzaamheid. De volgende bonte kraai die ik tegenkom zal ik dit eens voorleggen en ik weet zijn antwoord al, in de kraaien wereld pikt de ene kraai de andere de ogen niet uit…

Het is altijd leuk om te zien als twee mensen op een mooie zondag als de zon schijnt ruzie staan te maken in een supermarkt, leuker kan de dag dan niet beginnen. Dan loop je zelf snel weer naar buiten de zon weer in… Misschien hadden ze Moederdag stress of verjaardag stress. Ik ging er snel weer vandoor naar mijn vriendin die je met haar kanker niet hoort zeuren. Gezellig in de zon met een taartje en een broodje en wat wil je nog meer op zo’n zondag. Later nog haar vakantiefoto’s bekeken en ze had het super leuk gehad samen met de kinderen. Doen wat je nog wel kunt doen en hoppa genieten nu het nog kan. Het was echt een leuk weekend en nog een andere vriendin was jarig en lekker gegeten en met drie vrouwen bewust naar de film gegaan. De ontsnapping en wat een geweldige film op de scene met de twee kleine mannen na. Wij begrepen niet waarom die scene erin zat. Het blijft grappig dat mensen heel andere mensen worden als ze dingen loslaten. De een kan het wel en de ander kan het niet. Mooie gesprekken zo na de film en dan sta je er ook weer even bij stil bij hoe iedereen toch zijn eigen levensverhaal heeft en hoe het leven bestaat uit diep vallen en weer hoog klimmen. Iemand zei laatst tegen mij dat mensen die vlak leven eng zijn en daar zit wel iets in. Geef mij maar heuvels en dalen dan heb ik wel echt geleefd, alhoewel meer heuvels wel prettiger voelen. Als je maar gelukkig bent dan doet de rest er niet zo toe. Geluk kunnen andere mensen je ook ontnemen helaas en dan moet je het weer terug zien te halen.

Nog een iets minder bericht over een lieve vrouw die waarschijnlijk ALS (amyotrofische laterale sclerose) heeft en of ik er vooral grapjes over wil blijven maken. Ik heb eerst maar twee kaarten op de bus gedaan en binnenkort eens even op reis naar haar toe om te zien hoe de ALS ziekte vlag erbij hangt. En eerst zelf maar even bewust polsen hoe de humor vlag erbij hangt want als die halfstok hangt dan kan ik grapjes maken beter even laten, ook bewust van. Ik kreeg wel een bedankje van haar man dat als ik destijds een emmer met koud water over mij heen had gegooid, alsnog bedankt en met een knipoog. Ik had die emmer toen niet gedaan en als ik haar aan het lachen kan maken dan wil ik het voor haar ogen alsnog doen, ik ben de beroerdste niet. We zullen het allemaal weer zien hoe het gaat aflopen, heuvels en dalen en humor behouden.

Ik heb een nieuw vriendje, een beer, lichtblauw en hij komt van Kika. En nee ik ben geen kind en ja ik vind hem zo leuk. Met de aankoop van deze beer heb ik weer een beetje bijgedragen aan een goed doel, onderzoek naar kinderkanker. Ik stond gisteren op een ouderwetse braderie met allemaal gegeven non-food spullen die wij gingen verkopen voor onze Voedselbank. En dan komt er thuis met de vermoeide benen omhoog, op de televisie een CEO voorbij zetten met de kreet: “niet lullen het gaat om de spullen.” Had die uitzending niet een avond eerder kunnen zijn dan hadden wij nog meer verkocht en weer pret. Het ging vooral in de ochtend geweldig mede dankzij een iets ouder publiek en koopjesjagers. Gewoon uitleggen wat je met een artikel ook kunt doen en dat werkt meestal wel. De ouderwetse in een nieuw printje gestoken beschuitbus was toch wel de verkooptopper. Een krantenhanger was zo 1998 met het digitale kranten lezen… Leuke gesprekjes met mensen en zo was er ook een iemand die houten speelgoed kocht voor een ver land, daar zijn de kinderen er nog heel blij mee. Hier vinden vooral de ouders het houten speelgoed leuk… Erg gelachen en super leuk om te doen zo’n dag samen.

In mijn pauze even over de braderie gelopen en dus bij een van mijn collega’s de Kika beer gekocht. Ik had nog veel meer kunnen kopen op de braderie, bewust de spullen niet nodig. Gratis kranten gescoord en dan vragen ze of je de krant kent, zullen er dan echt mensen zijn die de bekende kranten niet kennen? Telegraaf, ja bedankt en ik lees alleen Rob Hoogland altijd via via omdat ie achter een muur zit. De enige voor wie ik de krant zou kopen. Volgens de man die er stond was het een aardige man die Rob, zal best ik ken hem niet, hij schrijft wel goed en hoppa een gratis krant. Bij het NRC stond een enig stel, die ene was bijna net zo leuk als mijn net gekochte beer. Leuk verhaal en hij stond dicht bij mij dus ik ging over het abonnement aanbod nadenken. Twee uur later zagen wij elkaar weer en hij wilde weten of ik uitgedacht was. Ja hoor, twee andere kranten passen gewoon beter bij mij en ik kan mij niet op alles abonneren, bewuste keuzes maken. Begrip van zijn kant en beer en ik keken hem met wat weemoed na. Er waren ook wat kraampjes waar ze vrijwilligers vroegen. Tja, ik ken er ook een die al een half jaar ingeschreven staat voor een vrijwilliger, vacature niet in te vullen… Gewoon voor een groot deel weer betaalde banen van maken en opgelost, denk ik dan.

Zo’n braderie is echt wel gezellig, terug in de tijd. Terug in de tijd is niet altijd goed en dus zou wat vernieuwing niet misstaan op zo’n braderie. Alleen voor een bus beschuit komen jongeren tegenwoordig hun huis niet meer uit… Waar komen jongeren en andere mensen nog wel hun huis voor uit? Zelfs een van onze bekendste winkelstraten vallen nu de gaten in, leegstand. De W van woningen van maken of komt de O van oude ambachten terug? Of je geeft ze weg aan grote gezinnen van over zee, kunnen zij er een winkeltje in beginnen, de overtreffende trap van een gratis flatscreen… alles kan in Nederland. Je kon ook heel goed merken dat mensen bewust hun inkopen deden. Heb ik het echt nodig en heb ik mijn baan straks nog wel. Het midden segment gaat echt naar arm toe en daar hoor je veel mensen bewust over praten. Een moeder met een dochter en dan een artikel pakken en “leuk voor je uitzet.” De grap dat ze voorlopig het huis niet uitkomt is zo 2015. Betaalbare woningen zijn zo nodig. We hadden ook waxinelichtjes om te verkopen en daar hadden we een leuke fuck grap over, meegaan in het nu en hoppa. Met wat cliënten en ex cliënten nog leuke gesprekjes gehad en blij dat het met sommige mensen een klein ietsje pietsje beter ging. Gewoon door verandering van gedrag en bewuster te kopen. Niet lullen het gaat om de spullen houden wij erin voor de volgende verkoop. Een lege portemonnee daar koop je geen dure spullen mee kan ook heel goed in het nu, zeker…