Het was weer een zo’n dag gisteren. Bij mij krijgen veel mensen een tweede kans en ik probeer om niet te (ver)oordelen. Ieder mens heeft immers zijn eigen verhaal. Zo ook bij de Voedselbank en een van de vrijwilligers kreeg een tweede kans van mij. Veel mensen verklaarden mij een beetje voor gek, ik vond het wel kunnen. Helaas werd deze tweede kans niet met beide handen aangegrepen en in het teambelang moet je dan samen besluiten om niet meer met deze persoon verder te gaan. Aardig persoon maar als iemand niet in een team past dan zijn er genoeg andere teams waar iemand wel in past of iemand kan beter zelfstandig verder zonder team. Iedereen heeft talenten en die komen er altijd uit vroeg of laat. Er zijn op de korte termijn nooit winnaars in zo’n situatie, alleen maar verliezers. Voor de vrijwilliger is het niet leuk en voor het team is het niet leuk. Ons team kan wel blijven voortbestaan omdat alle neuzen van het team dezelfde kant op staan en er respect is voor elkaar. We zijn gelukkig allemaal anders en kunnen elkaar aanspreken op gedrag en zijn lekker duidelijk. Soms te duidelijk en daar moet je tegen kunnen…  Na zo’n situatie als vandaag kun je alleen maar zelf in de spiegel kijken en leren van wat er niet goed ging en hoe het in de toekomst beter of anders zou kunnen. Mijn schuld omdat ik iemand een tweede kans gaf? Had ik eerder kunnen ingrijpen? Ja, ik had iets eerder kunnen ingrijpen. Na een uur overdenken wist ik het voor mijzelf en dus hoppa weer naar de toekomst kijken en verder.

Toevallig was er in de avond nog een ontslagronde, op de televisie dan… Opstelten sleept Teeven mee was een van de kreten. Ik ben van het omdraaien. Er zijn wel wat overeenkomsten met het verhaal van hierboven. De neuzen van het team stonden niet meer dezelfde kant op. En ook hier, Opstelten en Teeven zijn mensen en alle mensen doen goede en foute dingen in hun leven. Een ieder heeft zijn eigen verhaal en deze verhalen komen vast nog wel, voor de geschiedenisboeken van volk en vaderland. Al met al zegt het wel iets over de tijd waarin ik nu leef. Mensen vinden zo onderhand duidelijkheid, openheid  en eerlijkheid belangrijker dan wat dan ook. Zeker als iemand een voorbeeldfunctie heeft. Zoals ik gisteren al schreef, de wereld is een afspiegeling van de gedragingen van alle mensen. Ik had het er gisteren ook nog met iemand over, eigenlijk speel je zelf de hoofdrol in je eigen leven en in je eigen verhaal. Mooie afsluiter voor zo’n dag.

Af en toe dan vraagt iemand op maandag hoe mijn weekend was. Ik was bezig met de samenleving, snapt bijna niemand. Ga plezier maken, ehh een dagje lezen, denken en schrijven is ook plezier. In de zon buiten zien hoe een vrouwtjes eend werd lastig gevallen door vier mannetjes eenden op de internationale vrouwendag. In eenden land is de vrouwendag nog ver te zoeken en in heel veel landen op deze aardbol ook nog steeds. En zo zit je dan te mijmeren over alles wat er bewust om je heen is gebeurd de afgelopen week en wat een rare wereld het toch allemaal is. Het klopt echt dat de samenleving een afspiegeling is van de mensen die erop (los) leven met al hun gedragingen… En wat een mooi weer in maart, voor de lange termijn vooral investeren in iets bij de Nederlandse kust en het overige water. Nederland gaat straks het nieuwe Benidorm worden en we hoeven dan niet meer met het vliegtuig naar elders voor de zon. Dan gaan we om te kunnen schaatsen naar Amerika toe, leuker kan het echt niet gaan worden. Ik was aan het denken over het woord samenleving en hoe die razendsnel om mij heen aan het veranderen is. De samenstelling van de bevolking in mijn land bijvoorbeeld, ik zie het ene na het andere gezin uit het buitenland binnenkomen met vier of meer kinderen. Straks zit iedereen in Nederland en dan stijgt de waterspiegel en verzuipen we alsnog met zijn allen, ik zie het alweer voor mij. Vooral de humor overal van blijven inzien.

Ik hoor om mij heen veel mensen terecht klagen over de stijgende huren en het gebrek aan betaalbare huurwoningen. Op mijn demonstratie app kwam er voor deze klagende mensen een demonstratie binnen op zaterdag 14 maart in Amsterdam. In de middag dus lekker daar gaan meelopen en je frustraties uitschreeuwen, hoppa. De politie gaat ook actie voeren en minder bonnen uitschrijven en dan hoeven er ook weer minder bonnen te worden teruggevonden, hoppa. Toeterende treinen vandaag en terecht, hoppa. Studenten zijn ook nog steeds in actie, hoppa. Al met al kwam er nog een vraag bij mij op… Waarom komen er nog mensen naar ons Hollahopsaland toe met zoveel ellende en acties hier? En hoe leg je deze acties aan hen uit als ze net hier zijn vanuit oorlogsgebied?

Gisterenochtend weer voor de Voedselbank bij een supermarkt gestaan voor een inzamelingsactie. Zo op zaterdagochtend kwam de boel maar langzaam op gang met winkelende mensen. Zo heb je wel de tijd om wat andere dingen te doen en met mensen in gesprek te gaan. Met een kind met kleine moestuintjes even bij de grote bak de werking van groeien uit staan leggen, enig. Had toch ook met voedsel te maken… Dropjes staan eten vanuit de bak bij de servicebalie, had ook met voedsel te maken… Ik ging er gewoon weer een leuke ochtend van maken en de mensen voedsel laten kopen voor de Voedselbank. Grappig dat deze supermarkt zijn eigen mystery shoppers in dienst heeft om boetes te voorkomen. Dan gaat er een jongen drank kopen en die komt dan terug bij een vrouw met een lijstje en dan gaan zij samen kijken of het personeel zich aan de wet heeft gehouden. Dat zoiets eigenlijk al nodig is, triest. Je krijgt als personeel instructies en die voer je uit… De jongeren die echt willen komen toch wel aan hun drank. Bedrijven zijn echt als de moestuin bang voor boetes tegenwoordig, opvallend. Waar we het ook even over hadden was de doorgeeftas. Als je in een straat woont dan kijkt iedereen zijn kastjes na op overbodige levensmiddelen of kleding en dan geef je de tas weer door en haalt iedereen eruit wat hij of zij kan gebruiken. Erg leuk en ook met kranten en tijdschriften zie je dit gebeuren, samen.

En dan kan het zomaar gebeuren dat je op je vrije zaterdag nog een opdracht krijgt, lol. Op mijn vraag of iemand iets wilde kopen voor de Voedselbank kwam er een leuk antwoord retour. Ik zal het maar noemen, van een van onze winkelende mensen… “Nee, ik heb AOW en ik kan niets meer sparen en als jij zorgt dat Rutte zorgt dat ik wel kan sparen dan koop ik een blik soep voor de Voedselbank.” Hoppa, op je vrije zaterdag… mag ik u bellen meneer Rutte om mijn opdracht te kunnen uitvoeren? Opdracht voor koopkracht, leuk voor op een poster! Ik ga misschien een beetje in herhalingen vervallen, ik kan het niet vaak genoeg benadrukken, de mensen met niets of weinig die niet bij de Voedselbank lopen. Zijn er heeeeeeel erg veel, bewust van… En ook de kreet met wij geven alleen nog maar aan mensen in eigen land kwam weer veel voorbij. En Griekenland wil echt niemand meer een cent aan uitgeven, lol. Er kwam ook nog een Voedselbank cliënt en die kwam vragen wat ik aan het doen was. “Wat dacht je, jouw voedsel verzorgen…” Wel leuk dat deze persoon toen wilde helpen, zo kan het dus ook. Op zich misschien ook een beter idee om de cliënten zelf bij dit soort acties te laten staan. Jij wilt voedsel dus doe je best, hoppa. Een dakloze vraagt toch ook niet of ik met zijn petje wil gaan zitten zodat hij in het café warm kan gaan worden? Ik zou het overigens best een dagje willen doen hoor…

Echt bijzonder gaaf dat er weer een wolf is gezien in Nederland. Een beetje doelloos liep het beest te wandelen. Zou de wolf onze taal spreken? Zou wel fijn zijn als ie goedemorgen zou kunnen zeggen. Ik zag meteen weer een nieuw sprookje voor mij, de treinconducteur en de wolf.

Er was eens een conducteur en die stond bij de trein en zei: “druk maar op het knopje en dan gaat de deur vanzelf open.” De trein ging rijden en de conducteur liep door de trein heen en het zag er in een coupé vreemd uit. “Waarom heeft u de benen op de andere zitting?” “Dan zit ik lekkerder.” “Waarom heeft u geen kaartje?” “Dat gaat je niets aan en ik ga echt niet betalen hoor.” “Waarom mag ik u niet aanspreken op gedrag, ik doe gewoon mijn werk?” “Mond houden en doorlopen anders sla ik je in elkaar.” En toen sprong er een wolf uit de andere coupé en die vrat de reiziger in één hap op. Wees welkom in Nederland wolf en zolang de poortjes op de stations open blijven, wandel gerust eens een trein binnen…

Ik had gisteren eindelijk de mug in mijn huis doodgeslagen, gewoon met de ouderwetse pannenlap, lol. Ik heb begrepen dat je tegen insecten ook andere dingen kunt kopen, iedereen zijn ding en ondernemerschap is goed… mijn pannenlap is ook goed, hoppa. En zo kon ik rustig even gaan zitten voor de leiders van de vijf grootste partijen in debat. Nummer zes lag in de ziekenboeg en ik dacht weer, hij zal toch wel thuiszorg hebben, lol, Het was geen knetterend debat, gelukkig want de dag was al knetterend genoeg voor mij. Een beetje rust in de avond was dan ook zeer welkom. Het doel van het debat was de kijker informeren over waar de partijen voor staan zodat je iets bewuster kunt gaan stemmen. “Laten we niet naïef zijn en niet naïef moeten zijn.” Ze kwamen weer voorbij… Onvoldoende bewust van de mogelijke gevolgen van handelen, argeloos, onnozel, te goed van vertrouwen. Dankzij alles in de politiek is de kiezer volgens mij zeker niet naïef meer, geen debat voor nodig, Ik denk dat de meeste mensen heel bewust gaan stemmen. Het jasje van Diederik zat iets te strak en in deze tijd denk ik dan meteen weer, waar is hij uit eten geweest en waar zijn de bonnetjes. Al met al valt het ook in deze tijd van alle veranderingen niet mee om als leider van een partij iets zinnigs te moeten zeggen. “Kerk en staat zijn gescheiden.” Ik denk dan altijd, het wordt tijd voor een nieuw kiesstelsel waarin kerk en staat inderdaad gescheiden worden. Links, rechts en midden is drie en klaar.

Gelukkig kwam de Voedselbank ook weer even voorbij in een filmpje, je kunt de werkelijkheid maar beter goed in beeld brengen, lol.  Ik was gisterenmiddag bij onze Voedselbank en ik ging aan iedereen vragen of ze gratis kaarten wilden hebben voor een uitvoering in onze woonplaats van de Mattheüs Passion. Een schenking vanuit een goed hart aan onze Voedselbank. Ik had wat informatie uitgeprint en het verhaal heel kort samengevat. Ik had van tevoren al een weddenschap met mijzelf gemaakt dat mensen of niet wisten wat het was of er niet heen wilden gaan en die weddenschap weer dik gewonnen, lol.  Vier handen vol mensen toch blij kunnen maken met een uitje. Afijn, voor mij is de Voedselbank en kerk inderdaad gescheiden en met Jezus op de flyer naast mij aan het vragen dan maar. Dan krijg je dus soms als antwoord: “wij zijn moslims.” En ik dan weer terug: “ja weet ik en ik stel mijn vraag toch aan iedereen.” De mensen konden dit gelukkig wel waarderen. Toch raar eigenlijk, als er een mooi islamitisch concert zou zijn in een moskee en ik zou daar een uitnodiging voor krijgen dan zou ik daar wel naartoe gaan. Geen verkiezingsdebat voor nodig om open deuren en gesloten maatschappelijke deuren in mijn landje te herkennen… O ja, dit was het doel niet van het debat, lol.

Er is binnenkort bij mij in de buurt weer een avond over de invulling van de zorg voor de andere helft van dit jaar of voor 2016. Bij mij in de buurt komen de gesprekken nog. Het is al met al een feest dat deze nog even waren uitgesteld en zo konden de mensen aan de komende veranderingen wennen. Elk voordeel heeft ook zijn nadeel, de onzekerheid en de onduidelijkheid. Ik hobbel zelf ook wat in het rond en zo krijg je een aardig beeld. Ik las vanmorgen ook wat ziek zijn de economie kost en dan ging het over de vanuit Amerika overgewaaide griep van nu. Zelfs ziek zijn gaat in het nu over cijfers en niet meer over mensen, hoppa. Ik vind cijfertjes leuk en mensen bijna net zo leuk… Ik ga toch even terug in de tijd om iets duidelijk te maken. Jaren geleden waren er drukke kinderen en slimme kinderen in een klas en er waren nog geen labeltjes als hoogbegaafd, autistisch, ADHD en noem ze allemaal maar op in het nu. DSM schaaltjes, huh welke schaaltjes? Soms ging het goed en soms ging er iets fout en het was veelal niet zeuren en doorgaan. De ergste gevallen werden onder de hoede van een instelling gezet of er kwam andere hulp. Ik mag met al mijn opgedane kennis toch wel stellen dat er toen ook een hoop mensen daar niet altijd beter van werden maar dat is weer een ander verhaal. Waar het mij om gaat is dat in het nu alle kinderen die in de ogen van de volwassenen en hulpverleners niet normaal gedrag vertonen getest worden en een indicatie voor dit niet normale gedrag krijgen. Is er iemand eigenlijk wel normaal, lol? Vroeger had je dit niet en het punt wat ik wil maken is dat er dus hele generaties rondlopen zonder zo’n indicatie… En terwijl hun gedrag bijvoorbeeld wel in aanmerking komt voor dwangneurose, autisme en noem ze allemaal maar weer op. In het nu gaan we met kinderen en mensen met bijvoorbeeld ADHD anders om. Er zijn door mensen dingen verzonnen die goed voor ze zijn en die niet goed voor ze zijn, handvatten.

Even terug naar de zorg en dan niet naar de financiële kant, wel naar de menselijke kant. Stel je hebt iemand van zeventig jaar met een hoge score in de schaal voor een autistische stoornis. Vroeger is dit nooit officieel getest of vastgesteld bij deze persoon. Bij de indicatie voor huishoudelijke hulp bijvoorbeeld gaat er gekeken worden naar de lichamelijke gesteldheid van iemand en naar wat iemand nog wel zelf kan. Er wordt gekeken naar de omvang van de woning en zo kan het dan gebeuren dat iemand van drie uur hulp naar twee uur hulp gaat. Zo iemand gaat geestelijk doodziek worden als het huis niet schoongemaakt gaat worden op de manier die hij of zij wil. Ja, ramen lappen hoeft niet meer hoor, ze laat maar een glazenwasser komen. In mevrouw haar systeem zit dat de ramen om de twee weken door de hulp gewassen worden en een glazenwasser kan ze niet betalen. Deze mevrouw gaat geestelijk in de knoei komen en dan komt er een tijd dat ze het dan zelf gaat doen en van de trap valt. Zorgkosten nog hoger. In een andere gemeente hebben ze de gesprekken telefonisch afgedaan en met medewerkers die niet in de zorg werkzaam waren. Cijfermatig beoordelen, denkt Ingrid dan… Je kunt de mens zelf niet zien door de telefoon. Als ik een goede raad mag geven voor alle gemeenten die de zorg nog moeten vaststellen, kijk eens wat meer naar de persoon zelf en niet naar het geld, bewust van… Wat heeft iemand nodig en waar gaat iemand blij van worden, bewust van… We kunnen natuurlijk ook met zijn allen niet zeuren en doorgaan net als vroeger en de kennis van nu gewoon negeren, wat gaat het worden? Mens of geld, wat gaat het worden? Combinatie om het schaaltje in balans te houden?

Gisteren weer gelachen, in een van de kranten van Nederland stond een stukje over de landelijke actiedag van de studenten. Er stond dinsdag, kraak en krak en denk en denk, woensdag toch, vandaag? Zelf ergens anders bewust gelezen… En wie kun je dan bellen om opheldering te vragen als er boven het stukje staat: van een van onze verslaggevers, lol. Klein foutje mag best hoor, ik maak ze ook, gelukkig mag het nog in het klein in deze tijd. Je kunt er van leren en om lachen en weer opstaan. Toevallig afgelopen week met twee mensen over gesproken, als je in Amerika faalt met een bedrijf dan zegt niemand wat stom. Ze zeggen: goed geprobeerd en hoppa weer verder. Het in en in perfect moeten zijn met alles drijft veel mensen tot wanhoop, bewust van. Foutjes, wat er in een leven al niet allemaal fout kan gaan. Ik heb er mijn handen vol aan en ik sta er versteld van hoe generatie na generatie in families de ellende van de fouten krijgt te verwerken, het gaat maar door. Ik had het er afgelopen week nog even met een vriendin over. Als je alle verhalen van iedereen aanhoort dan is het zo belangrijk om ook even wat mensen om je heen te hebben die nog wel kunnen lachen en zorgeloos zijn. Ik sluit mij soms bewust even af voor alle ellende, ook ik heb mijn grenzen. Luisteren en soms wat advies geven en hopen dat iemand geen domme dingen gaat doen. Altijd weer dat rottige geld waar mensen wakker van liggen en willen hebben. Als je dan aan mensen vraagt waar ze echt gelukkig van zouden worden dan noemen ze vaak als eerste liefde, iemand die om ze geeft en kinderen en kleinkinderen. Iedereen wil iemand in zijn omgeving die om hem of haar geeft, bewust van… Luisteren is ook zo belangrijk…

Ik was even terug in de tijd met een oud programma van de VARA uit april 1977, Voorwaarts en niet vergeten, over WO I. Een volle trein met vrouwen ging naar Den Haag, toen stonden de treinen nog niet uren stil op Utrecht Centraal, lol. Wat een andere tijd en wat hadden de mensen honger, de aardappeloproer. De mensen hadden geen aardappels en dan loop ik in het nu in de overvolle supermarkten, onvoorstelbaar eigenlijk. Als je niets hebt dan kun je niets uitdelen, ook toepasselijk in het nu, als je niets hebt dan kun je niets uitgeven. We hadden toen nog een vaderlands leger, wat een mooie naam en in het nu hebben we niet eens meer allemaal een plaatselijk politiebureau. Kijken naar wat je wel hebt, o ja, lol. Het vaderland redden, ook zo’n mooie uit het programma. Ik denk dan toch zo in het nu, wiens vaderland?  Als je zo eens door de geschiedenis wandelt dan zie je hoe deze zich met veel dingen weer herhaalt. Macht, geld, godsvrede, de gewone burger is de sjaak, revolutie, stakingen, onrust. Ik kijk in het nu ook herhalingen van televisieprogramma’s. Ik kijk, lees of luister ook wel eens iets twee keer terug of vaker omdat er interessante dingen inzaten of om van te leren. Hoe kan het toch dat het in de mensen zit om wel vooruit te kijken zonder te leren van het verleden? Al met al zat ik in het verkeerde programma want ik begon met Thomas van Aquino, ja hoe ik dan weer in zo’n oud televisieprogramma terecht kwam is mij nog steeds een raadsel… Ik wilde van Thomas van Aquino eigenlijk maar een ding opzoeken, hoe dwaal je weer af… Wat in het algemeen door iedereen gezegd wordt, kan onmogelijk helemaal onwaar zijn. Dat zocht ik van Thomas.

Snel terug naar het nu, lol. De verzorgingsstaat is aan het veranderen en de studenten houden het Maagdenhuis bezet en woensdag is er een actiedag. De studenten zijn ook een herhaling van de geschiedenis, lol. Ik dacht even, ik schijn in een tijd te leven van de automatisering en dan grijpen studenten weer ouderwets terug naar vroeger? Het enige verschil is de slaapzak met student met laptop en mobiel erin. Ik ben wel benieuwd hoeveel inspraak zij gaan krijgen voor hun toekomst zoals zij deze zien en willen. Ook hier wilde ik het eigenlijk niet over hebben, ik dwaal weer af. Afdwalen in mijn vaderland, morgen weer een andere pad op.

Insecten overlast, het is net maart en ik ben nu al gestoken door een mug en het beest laat zich moeilijk vangen, help, lol. In mijn top tien van meest irritante geluiden, een zoemende mug staat erin. Je ziet de muggen zelfs alweer dansen in de lucht als de zon schijnt. Ga weg, het is nog geen zomer… Dagelijks komen er ontzettend veel geluiden mijn oren binnen en een plekje opzoeken waar het nog echt geluidloos is valt niet mee. Ook de dieren gaan steeds meer onder geluidsoverlast veroorzakers vallen. Parkieten en meeuwen overlast en mensen kunnen er niet mee omgaan. Er worden zelfs drones ingezet tegen geluidsoverlast van vogels. Politiebureaus verdwijnen en we zullen toch niet naar een wereld gaan waarin de bestrijding van geluidsoverlast van dieren voor de bestrijding van politiezaken gaat? Nederland vrijstaat kwam de afgelopen week al eens een paar keer in mijn oren terecht. Ik had het afgelopen weekend ook even de geluiden opgezocht in het uitgaansleven, even lekker gedanst en bijgepraat met wat mensen. De denkboog kan niet altijd gespannen staan, lol. En over dieren gesproken, het ene land slacht olifanten om mee te barbecueën en het andere land geeft een gehandicapte olifant een nieuw kunstpoot. Het was echt humor geweest als er toen een nog levende olifant langs was gekomen met een lange snuit en die blies de barbecue uit. En volgens mij is doodsoorzaak nummer een bij mensen nu de longontsteking bij ouderen, ik hoor niet anders om mij heen. De wachttijden voor een uitvaart is in veel gevallen een kleine week. Ach ja, beter een week wachten op een normale uitvaart als mens dan als olifant gecremeerd te worden op een barbecue, denk ik dan maar…