Vandaag gaat de zon even weg, hij komt heus weer terug hoor en dan gaat het lente worden! De lente gaat vandaag al iets eerder ingezet worden met sirenes van politiemensen. Het moet niet gekker gaan worden, iedereen gaat toeteren tegenwoordig op zijn eigen manier. De helft van onze bevolking gelooft niet meer in stemmen, wel in toeteren want dan val je tenminste op. Misschien een leuke om mensen wel naar de stemhokjes te krijgen, als je het stemformulier in de bus hebt gedaan gaat er een toeter op het dak van het stemlokaal af. Ik vind het allemaal te leuk. Nog leuker dat uitgeprocedeerde asielzoekers een gratis OV pas krijgen in Amsterdam. Ik had een grap in gedachten, ik ga hem niet maken… In het kader van de beschaving zou het wel leuk zijn als alle arme zorgvragers zo’n pas zouden krijgen, dus ook de Nederlandse dak en thuislozen en de Voedselbank cliënten, hoppa.

Versnippering van de meerderheid, een mooie zin zo na de verkiezingen. Losse snippers maken geen geheel of je moet goed kunnen plakken. Toepasbaar op veel dingen zo in het nu. Het wordt de hoogste tijd voor een nieuw kiesstelsel alleen is de angst dan dat zo’n nieuw kiesstelsel een afspiegeling van de samenleving gaat worden en daarom komt ie er nog niet. Ik zal het wel verkeerd denken…  Ik zie het bij onze Voedselbank, met alle culturen tezamen een mooie afspiegeling van de samenleving in het nu, mijn werkelijkheid. Stel je toch eens voor dat over twintig jaar onze president een ex-vluchteling uit een Afrikaans land is. Het zal de komende jaren vooral om het woord samenleving gaan. Kunnen we met zijn allen en met respect voor elkaar de juiste weg gaan vinden? Het is aanstaande zaterdag de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie. Er zijn demonstraties om 13.00 uur op De Dam en 14.30 uur op het Museumplein in Amsterdam. Jammer dat het niet gewoon een dag voor de vrede kan zijn, klinkt een stuk vriendelijker. Ik vraag mij wel eens af of er op de scholen nog het verhaal van 1960 uit de doeken wordt gedaan van de Oranje Vrijstaat-Zuid-Afrika. Laatst vertelde een scholier mij nog dat de WO II op school met geschiedenis zo niet interessant was… Volgens mij boeit het in het nu nog maar heel weinig mensen wat de geschiedenis is geweest. Erg jammer want zo zouden ze hun eigen geschiedenis voor later een stukje leuker de boeken in kunnen laten gaan.

Wie was Martin Luther King? O iemand van vroeger die tegen rassendiscriminatie was en tegen geweld en daarover droomde. I have a dream… Zo van vroeger en zo niet in het nu… Ik denk dat ik morgen mijn eigen droom maar eens ga opschrijven om mensen die niet meer de geschiedenis willen weten een droom mee te geven in het nu.

Ik ging gisteren naar het stembureau met een stempas in mijn paspoort voor de Provinciale Staten verkiezingen. Ik was blijkbaar de enige zo vroeg in de middag met een stempas want ik kreeg automatisch twee kieslijsten in mijn hand. Nee, ze komt alleen voor de Provinciale Staten stemmen, kan ook. Je kunt het jammer vinden, ik ben niet zo van de overbodige dingen in een stemhokje. Het waren geen landelijke verkiezingen en dus bewust  gekeken naar een partij die iets menselijks voor de provincie zou kunnen doen. Mijn partij zat er niet bij. Je wilt toch iets en ik kwam uit op de SP en met de hoop dat zij nu eens gaan doorgroeien naar een 8 in plaats van een 7. Van de oppositie eens de stap naar regeren zetten zou leuk zijn. Je kunt altijd wel lachen in het stemlokaal als mensen daar staan te zoeken naar hun legitimatie. Je gaat stemmen en dan sta je al voor de tafel en dan moet je nog zoeken naar je legitimatiebewijs, aaaaaaaahhhh.  Afijn, we zijn er weer klaar mee en morgen weer een dag. De V van verandering zal nog wel even duren.

En dan in de middag de zwartste middag sinds jaren voor mij. Op alle mogelijke manieren getracht om licht in de situatie te zien en het wilde niet lukken. Ik kan mij niet heugen dat iemand mij zo gekwetst heeft de afgelopen tijd. Grote meid en het leven gaat door, hoppa en kijken naar wel wat leuk is. Ik was voor zessen weer paraat om ergens een kijkje te gaan nemen en erna uit eten te gaan met het bestuur van onze Voedselbank. Het was erg gezellig en wat afleiding. Gelukkig betaalden we het uit eten zelf en zoiets maakt mij dan ook weer vrolijk. Er was veel eten over en ik stelde voor om het vlees te verpakken zodat wij het vandaag bij de uitgifte zouden kunnen uitdelen aan iemand. Weggooien is zonde en er hebben heel veel mensen honger in Nederland, bewust van. Gelukkig kon het en er ontstond nog een mooi samenzijn zo met iemand van het restaurant. Heel emotioneel en heel mooi en ik vergat mijn eigen verdriet. Ik kan niet iedereen op de wereld helpen, bewust van, ik kan wel mijn best doen en hopen dat andere mensen dit oppakken. Dat mensen niet alleen zichzelf zien, ook de ander. I Have a Dream…

Hoe is het toch mogelijk dat de daklozenopvang in de Valeriuskliniek in Amsterdam weer gesloten is? Over samenleving en beschaving gesproken… Hoppa het is lente en dus hoppa weer de straat op allemaal. Probleem tijdelijk opgelost in de wintermaanden en nu weer verder. Veel van deze mensen willen misschien geen hulp of een woning. Het zou wel beschaafd zijn als zij wel een keuze zouden kunnen maken. Leven op straat of opvang voor de nacht en een hapje eten. Even een metrotunneltje minder bouwen en de daklozen kunnen weer slapen en eten. Het is goed dat ik geen stelling mocht laten noteren in het debat van gisterenavond op de televisie. Ik zat het zo allemaal weer eens te bekijken gisteren en ik dacht opeens aan Obama. Als hij president af is dan kan hij misschien een keer naar Hollahoppaland komen. Gewoon om te laten zien hoe je een boodschap kunt overbrengen op het grote publiek. Ik wil zijn ticket best betalen om ons te leren hoe je een charismatisch politicus kan worden. Misschien is hij een natuurtalent, kan ook.

De enige uitspraak die bij mij bleef hangen was dat we in de grootste verbouwing zitten van na de oorlog. Eeh, hebben we het nu nog steeds over WO II die de ouderen van nu hebben meegemaakt en het waren zij toch die het land weer moesten opbouwen? Over welke verbouwing ging het dan? Of had de zin kunnen zijn dat we alle gereedschappen nu uit de gereedschapskist moeten halen om te voorkomen dat als we ze laten zitten dat we ze later alsnog weer nodig hebben om de boel weer op te bouwen en te verbouwen na een nieuwe oorlog? Het zal allemaal wel en vandaag mag iedereen stemmen voor de Provinciale Staten en wie er geen genoeg van kan krijgen, ook voor de waterschappen. ‘Alea iacta est’  In mijn omgeving gaan de meeste mensen stemmen op: SP, PVV of PvdD. Wat je ook gaat stemmen het belangrijkste van vandaag is dat het mooi weer gaat worden en dat de zon gaat schijnen, ik stem zeker en voor meer en meer en meer zon.

Tjee wat een bewustmakende dag gisteren. Vanuit mijn huishoudportemonnee, ga ik alweer… Bestaat over wat jaartjes niet meer de huishoudportemonnee. Wel leuk om het woord dan nog wat keertjes op te schrijven voor volgende generaties die dit lezen. In een huishoudportemonnee zit een bedrag aan geld voor de aankoop van huishoud producten. De eerste bedoeling is om van dit geld voedsel en drinken te kopen en van wat er dan aan het einde van de week overblijft kun je andere levensbehoeften van kopen. Zo zie je wat je uitgeeft en als je (zucht) de bonnetjes vraagt bij de kassa dan zie je ook waaraan je het geld hebt uitgegeven. Vroeger schreven de mensen dit op in een kasboek. Ik heb van iemand een leuke zelfgemaakte huishoudportemonnee gekregen en gemaakt van allemaal lipjes van drinkblikjes. Huishoudportemonnee in het nu die straks alweer overbodig is, hoe snel kan het gaan… Ik dwaal weer af, even opnieuw beginnen.

Ik koop vanuit de huishoudportemonnee dus brood en drinken. Ik neem naar mijn werk twee broodjes mee in een zakje en een flesje of blikje drinken. Allemaal gekocht voor mijn huishouden. Ik eet mijn broodjes en drink mijn drankje op, heerlijk op een bankje buiten in de zon. Meestal staat er wel een prullenbak bij een bankje en daar deponeer ik dan netjes mijn lege zakje en blikje in, gekocht van mijn huishoudgeld en dus behorende bij mijn huishouden tot het moment van loslaten. Nooit bewust bij stil gestaan dat die bakken voor zwerfafval zijn en niet voor huishoudelijk afval. Ik moet mijn zakje en blikje weer netjes mee naar huis nemen want zij maken deel uit van mijn huishouden en horen ingeboekt te worden in mijn eigen afvalbak voor huishoudelijk afval en niet ingeboekt te worden onder zwerfafval. Mag iemand zonder vaste woon of verblijfplaats als zwerver er wel afval in deponeren? Ging ook nog even door mij heen, je kan het allemaal maar duidelijk hebben.

De standaardboete voor huishoudelijk afval deponeren in een afvalbak voor zwerfafval bedraagt 140 euro… Zwerfafval is al het afval dat op straat of in de natuur rondslingert en het is er bewust of onbewust door menselijk handelen terecht gekomen. Naast mijn kasboekje voor geldbedragen dus nog een kolom ernaast zetten. Wat was het afval van het product, kan ik het retour sturen naar de fabrikant of waar heb ik het weggegooid. Datum erbij en bij mijn afvalbak thuis een camera ophangen zodat ook gefilmd kan worden wat ik weggooi en wanneer. Je zou niet willen dat een ander zijn broodzakje voor mijn broodzakje gaat worden aangezien. Ik vrees dat er over wat jaartjes pratende afvalbakken in de huizen staan. Gooi je een batterij erin dan gaat er een rood zwaailicht af en gaat de bak pas weer open als je sorry zegt. Of de bak ziet je op afstand al aankomen met een flesje en gaat al roepen: glasbak, glasbak. Holle Bolle Gijs was de voorloper al met zijn papier hier…

Waar ga je blij van worden en wat wil je zelf en wat vind je leuk? Zo maak ik de mensen tegenwoordig bewust van… Waar je niet blij van gaat worden los je op of laat je los en hoppa weer verder. Het helpt voor mij en voor veel mensen, bewust van. En als de mensen dat rottige geld nou eens kunnen vergeten en loslaten en met iets minder genoegen nemen dan is er nog meer hoop. In de metro afgelopen zaterdag in gesprek met jongeren. Wat voor school doe je en wat wil je worden en waar ga je blij van worden. Iemand had dyscalculie en het was moeilijk om dan een opleiding te volgen. Ja feit en waar ben je wel goed in? Een heleboel en over wat jaartjes heeft hij zijn eigen restaurant, zeker. In de metro klonk steeds aan welke kant je moest uitstappen op de perrons. Waarom zou dit zijn? Kunnen mensen niet meer zelf kijken of is het een hulpmiddel voor blinden en slechtzienden. Is er wel eens iemand uit de metro gevallen aan de verkeerde kant? Apart weer.

In een winkel met gezondheid en bad dingen vertelde de verkoopster dat ze 4000 producten in het assortiment hadden. Vooral de verkoop van visolie blijft een toppertje. Deze winkel had 4000 producten in het assortiment, aaaaahhhhh dacht ik toen. Vitamientjes zus en zo en dan kom ik aan met dat ik mijn sinaasappels, grapefruit en citroen zelf uitpers elke dag. Alle potjes en flesjes in die winkel waren mij aan het uitlachen, ik voelde het gewoon… Er was nog een grappige vrolijke winkel met de naam LUSH. Je kunt daar 25 lege flacons van LUSH inleveren en dan een gratis gezichtsmasker krijgen. De lege flacons gaan dan weer retour naar Engeland. Leuk bedacht en zo in het nu. Ik werd ook hier weer gek van alle verschillende potjes en het een voor dit en het ander voor dat. Ik kan ook gewoon een flesje bier over mijn haar gooien is ook goed en goedkoper. Volgens mijn vriendin mag je jezelf best eens verwennen, doe ik ook zo af en toe. Iedereen is anders en ik koop liever een boek, waar ga ik blij van worden… Mijn hoofd is ook wel leuk zonder alle dure potjes en flesjes zegt mijn spiegeltje. En je hoeft niet naar mij te kijken, eigen keuze, lol. Ik had bewust 7 euro meegenomen naar de stad voor koffie voor mij en voor mijn vriendin en verder had ik niets nodig. Geen telefoon mee, wel broodjes mee en klaar. In Amsterdam is genoeg moois om naar te kijken zoals mooie oude panden. Ik vermaak mij altijd prima overal en ik had zelfs nog 1 euro over… blij blij blij.

Ik kreeg gisterenochtend een bericht van een vriendin met de vraag of Poetin soms bij mij was en waar de wereld weer druk mee was, snik. Onze humor en je kunt erom lachen of niet. Ik gaf een bericht terug dat ik naar Amsterdam ging naar de manifestatie tegen de hoge huren en geen woning in eigen land, zinniger. Waarop er bericht terug kwam met, ja dat bedoel ik nou en miljoenen mensen leven in armoede maar item nr. 1 in het nieuws is dat men Poetin al een week niet heeft gezien. Wij begrepen elkaar weer… Nog meer humor was dat een vriendin van mij met een huurwoning al tijden zat te klagen over de huur. Ik vertelde haar waar ik heen ging en dat ze kon blijven klagen of met mij mee zou kunnen gaan. Ze ging dus mee en we hadden een gezellig dagje in de stad. Morgen ga ik nog over wat andere grappige dingen door, eerst de manifestatie op De Dam in Amsterdam.

Stop de huurexplosie, de huur wordt duur betaald, dit beleid moet stoppen enzovoorts. Een paar honderd mensen waren aanwezig en niet te vergeten paarden en agenten. Het viel ons op dat de demonstranten ouder waren. Volgens een aardige vrouw van de SP, doordat wij de jongeren teveel verwend hebben… Oorzaak en gevolg en andere oorzaken zijn er ook. Er zijn namelijk jongeren die werken op zaterdag om hun studie en andere dingen te kunnen betalen, bewust van. Zo positief punt gemaakt voor de studenten en hoppa door. En eerlijk waar, een van de eerste sprekers begon met de woorden: “ik zie weer veel bekende gezichten.” Het zijn ook vaak dezelfde mensen die je ziet en niets op tegen want zij laten tenminste wel hun stem horen. En toch, ik kan misschien beter beschrijven hoe ik mij voelde op De Dam. Een wagen met een band erin die Amsterdamse liedjes ten gehore bracht. Allemaal mensen van gemiddeld zo tussen de 30 jaar en de 70 jaar op een enkeling na. Allemaal niets mis mee en toch voelde het alsof er een lijkwagen kwam aanrijden, wat een somberheid. Gaat het niet eens tijd worden voor wat vrolijkheid, nieuwe sprekers en nieuwe gezichten, dat voelde ik. Misschien wel het gevoel wat ik bij veel dingen heb, kan er iets nieuws komen in plaats van het oude. Alsof er een oude langspeelplaat steeds blijft hangen. Verandering kost tijd, daar was ik het mee eens met de mevrouw van de SP.

Sociale huisvesting en woningen voor iedereen en dat de mensen ook nog iets overhouden om van te leven, dat is eigenlijk de opdracht. Iedereen die huurt heeft zo weer zijn eigen huur verhaal. Waar echt eerst iets aan gedaan zou kunnen worden is mensen juist korting geven als zij met meerdere mensen in een huurwoning gaan wonen in plaats van de lasten omhoog te brengen. In de praktijk houden veel mensen hun eigen huurwoning aan omdat samenwonen duurder gaat uitvallen. Er zijn ook mensen die door omstandigheden hun koophuis zijn kwijtgeraakt en nu huren en vroeger in de koopwoning minder aan hypotheek kwijt waren dan nu aan de huur. Gaan de scheve dakpannen ooit weer recht op een rijtje komen en zien we door de dakpannen het huurhuis nog wel en niet te vergeten zijn huurders? Misschien is het echt tijd voor een nieuwe generatie om op te staan, een generatie die denkt in oplossingen en die nog kunnen lachen ook…  Er stond nog een mooie tekst op een doek daar met dat alleen de bomen boven het verkeer uit nog konden dromen. Nee hoor, er zijn nog heel veel mensen die dromen, bewust van. Ik kwam in een winkel nog een shirt tegen met de opdruk, Dream, Work, Blog. En zo is het maar net.

Heerlijk gisteren een dagje even relaxen, lekker vrij in de middag en de tijd stil gezet en naar mijn vriendin gegaan. Zenuwpijn in haar benen van na de bestralingen en al bijna twee weken binnen. Met een patatje en krasloten naar haar toe en ze zat voor het eerst weer buiten tussen de bloembakken met vrolijke bloemen erin. Als lopen pijn doet, heel erg. Een joint wil nog wel eens helpen schijnt zo, als verlichting van de pijn. Afgelopen week vroeg zij zich af of de strandtentjes in Zandvoort en Bloemendaal er al zouden staan, verlangen. Al moet ze in de rolstoel mee, wij gaan samen weer naar het strand bij mooi weer. Toevallig had zij ook een boek liggen van Hans Bouma met de titel Maar ik ben er nog. Een mooi boek, zeker. Samen even naar het tennissen gekeken van haar dochter en lekker niets gedaan en zitten kletsen. De tijd even stil zetten.

Samen zitten praten over hoe belangrijk het is dat je in het leven dingen doet die leuk zijn. Jammer dat veel mensen dit niet kunnen doen door bijvoorbeeld geldgebrek. Iedereen zou wel eens wat jaartjes lekker thuis willen zitten om te studeren of om vrijwilligerswerk te doen. Voor de een is ontslag niet erg omdat er nog voldoende geld is of een partner met inkomen en voor de ander is ontslag een ramp als je alleen bent of met kleine kinderen. Dan is het geen keuze om even niets te doen als je geen geld achter de hand hebt. Afgelopen week bij onze Voedselbank ook wat onbegrip over een item op de televisie met een vrouw erin die vertelde dat zij dacht dat zij nooit bij de Voedselbank zou hoeven aan te kloppen. “Gelukkig voor haar” was een reactie. Mensen hebben werkelijk waar geen idee wat het leven soms voor je in petto kan hebben. Om een fictief voorbeeld te geven, je man heeft een ander, is gewelddadig en je vlucht weg met drie kleine kinderen en vervolgens wil hij niets betalen. De Voedselbank is dan even geen vrije keuze, wel overleven. Nooit proberen te oordelen over een ander, iedereen heeft een eigen verhaal. Het ging in mijn werkelijkheid de afgelopen weken ook nog even over de absurde hoge bedragen die gescheiden mensen soms moeten betalen voor hun ex partner. Echt belachelijk soms en alleen om de hoge levensstandaard van de ex in stand te moeten blijven houden of het meer, meer, meer en nooit genoeg gedrag. De een werkt zich de tandjes en de ander speelt de prins of prinses op het mooie kussen thuis. Bedenk je ook niet op je huwelijksdag.

En dan ben je na een lange dag thuis en dan zetten ze de stroom uit en draaien ze de gaskraan dicht, heerlijk. Alles donker en gezellig de kaarsjes aan en de zaklantaarn pakken. Kijken naar wat je nog wel kunt doen, heerlijk.

Wel weer gelachen bij onze Voedselbank, zeker. Af en toe komt er nog wel eens een krat mee met goedbedoelde troep, zoals wij dit noemen. En dan glipt er zo af en toe wel eens een product in een van die kratten waarvan iemand denkt dat de mensen van de Voedselbank er blij van gaan worden. We hadden alweer pret dat er nog steeds speculaaspoppen van de Sinterklaas in de pakketten zaten. Nog groter werd de pret toen er uit een goedbedoelde troep krat een chlamydia test kwam. Zo tussen de zeepjes en tandpasta. Je hoort een kind van zes jaar dan al aan mamma vragen “mam kun je dit eten of kan ik er een spelletje mee doen?” Er waren ook een paar doosjes bij en daar stond een afbeelding op van een vrouw op een fiets met de benen wijd en ik las de tekst, meer grip op het leven! Energiedrank of rustgevende thee? Nee, er zat een tube kleefpasta in voor een kunstgebit. Je kon mij wegdragen… Bedankt weer, als ik straks ga fietsen dan ga ik dus denken aan een kunstgebit met kleefpasta. Kan iemand mij vertellen wat een lachende jonge vrouw met de benen wijd op een fiets, te maken heeft met kleefpasta voor een kunstgebit? Is er al een ruimtereis naar Jupiter of desnoods naar Mars al klaar en mag ik mee?

Gelukkig waren er ook dozen met kleine moestuintjes. Mensen gingen gewoon zoeken naar nog ontbrekende moestuintjes en dit was erg leuk. De overige moestuintjes gingen mee met een kind want een juf op school deed er iets mee in de klas. Groen bewustmakend onderwijs hoeft niet veel te kosten. We hadden het ook nog even onderling over het toenemende geweld overal en ook in de trein. Mensen aanspreken op gedrag is zo ouderwets. Je kunt eigenlijk van alles doen, het is de mens zelf die een gedrag laat zien en hoe verander je gedrag, tja. Misschien iedereen een tijdje met zijn hoofd in een moestuintje stoppen? O nee, mag niet en ik zou het ook niet leuk vinden en wat je niet wilt dat jezelf overkomt dat wens je ook een ander niet, of zoiets. En mocht iemand mij straks met de benen wijd op een fiets zien zitten, ik zoek een geen kunstgebit of kleefpasta. Ik heb lol en fiets…

Er was gisteren weer een debatje, gemist omdat een van mijn vriendinnen in tranen was en dan ga je er een gezellig avondje van maken. Gisteren ook nog even iemand in de zon gezet die niet meer vrolijk was in de hoop dat het zou gaan helpen. Het is allemaal wat in Hollahopsaland. Het gaat zo om mij heen ook allemaal over de aankomende verkiezingen. Mensen vragen aan mij wat het waterschap doet en dan vertel ik iets over vissen, dijken, gemalen en waterland Nederland. Wie zijn al die mensen en waarom stemmen? Ik geef er dan de volgende uitleg bij. Stel er is in een dorp een schoenenwinkel met twintig man personeel en wegens bezuinigingen moet er vier man uit. Dan geef je dus iedereen in het dorp een kieslijst om te stemmen wie er mogen blijven. Mensen die niet in zo’n winkel komen hebben geen flauw idee of iemand zijn werk goed doet want ze kennen de personeelsleden niet. De persoon die zou moeten weten wie de vier personeelsleden zijn die ontslagen gaan worden is de filiaalleider. Nee, niet de rayonleider en niet alle lagen erboven. Een goede filiaalleider kent zijn personeel en hun kwaliteiten. En een controleur zal de bedrijfsleider en het personeel af en toe controleren en klaar. Dus het waterschap zou zelf kunnen beslissen wie er waar komt? Ja wat mij betreft wel, ik heb er geen verstand van de kwaliteiten van de mensen. Iedereen blij met mijn uitleg en hoppa weer verder.

En de Provinciale Statenverkiezingen dan? Pff, hoe leg ik dit nou weer uit. Ook allemaal mensen die je niet kent en je ook niet zult opslaan in je brein als ze niet regelmatig in de media verschijnen. Gewoon vrijwilligers die dit werk meestal doen naast hun baan met een onkostenvergoeding… Een bestuurslaag die er van mij uit mag, mijn mening. Als ik zo om mij heen hoor dan gaat iedereen alleen maar stemmen om een proteststem uit te brengen tegen het beleid in Nederland. Een eerste zetje naar de V van verandering, zoiets. Zie het als een nieuwe dranktest, je neemt dertien glaasjes frisdrank en je proeft uit allemaal een slokje. De een spuug je waarschijnlijk meteen uit en de ander slik je met veel moeite door. Er zit er niet een bij die je een tien zou geven en wel een die je een acht zou geven. Dan kies je dus die van het cijfer acht of je spoelt alles door de gootsteen en drinkt niets. Hoeveel dorst heb je en waar ga je gelukkig van worden? Mensen begrijpen deze uitleg weer volkomen en ik heb lol. Ik ga wel stemmen en op een partij die van mij een zeventje krijgt in de hoop dat ze gaan doorgroeien naar een acht. De lat ligt laag in Nederland, is niet anders. Je kunt het ook zien als boodschappen doen en dat je iets overbodigs in je mandje gooit, kun je net zo goed even het stembureau induiken…

“Niemand weet, niemand weet, dat ik Repelsteeltje heet”. De R van Repelsteeltje… Ik moest er gisteren aan denken toen ik het debat aan het volgen was over het aftreden van Opstelten en Teeven. De R van raadsel in het nu en iedereen denkt mee. Ik zag ook een R van Rutte die tijdens dit debat de R van regie stevig in handen hield, best knap zo in je eentje omringd door lege stoelen. De Kamer was onjuist geïnformeerd of niet geïnformeerd, bewust informeren. Als ik een opdracht ga maken en niet de juiste informatie aangeleverd krijg of er ontbreekt iets dan ga ik verder zoeken en vragen om mijn opdracht af te maken. Er valt ontzettend veel te doen in mijn landje en waarom weer een urenlang debat? Wat hadden de vragen kunnen zijn in een uurtje tijd met drie partijen in de kamer? Gaan we de wet nu aanpassen op geheimhoudingsplicht? Gaan we in het nu nog onderhandelen met geldbedragen voor criminelen? Hoelang gaan we gegevens bewaren en WAAR en wie gaat er toezicht op houden? Gaan we er een extern team opzetten om de werkelijkheid iets meer vorm te geven? En misschien de belangrijkste vraag, hebben we er iets van geleerd met zijn allen of gaan we op de oude voet verder? De R van reflectie… En klaar en hoppa aan de slag.

Een voordeel over een jaar of twintig zijn we van al dit soort dingen af. Geld bestaat niet meer in zijn huidige vorm en via de chip in je lichaam is alles op te vragen. Je bent dan zeg maar de bewaker van je eigen leefherinneringenpot en de doofpot bestaat dan niet meer. Dan hebben we weer regels nodig of iedereen jouw chip mag uitlezen. Mensen worden over twintig jaar ook begraven op een digitaal kerkhof en dan staat de urn met de chip op het dressoir van de nabestaanden. En debatten zijn er dan ook niet meer want de computer stuurt het land aan, jammer. “Niemand weet, niemand weet, of de aardbol dan nog bestaat.” De R is ook van het leven is Reuzeleuk en ik ga er weer een reuzeleuke dag van maken vandaag. Wel met een warme trui aan want de R is nog in de maand. Laat de R van rokje maar komen…