Het is vandaag Wereldkankerdag. Een stukje bewust maken van wat een verschrikkelijke ziekte kanker is. Ik heb nooit zoveel op met de dag van dit en de dag van dat en toch helpen alle beetjes bewust maken van. Toevallig op deze dag even een bezoekje gebracht bij mijn vriendin met kanker en twee tompoezen meegenomen om nog een beetje licht en gewicht mee te brengen. Zij vertelde mij dat ze geen licht meer zag op dit moment en dat het al heel lang geleden was voor haar gevoel dat ze echt gelachen had. Ze heeft zoveel andere zorgen dat ze niet eens rustig van de laatste weken of maanden kan genieten. Het valt mij steeds weer op, dat er maar heel weinig mensen zijn die gewoon normaal blijven doen tegen iemand met kanker. Het is allemaal zo erg voor je of ze denken alleen maar aan ikke en ikke. Iemand gaat daar niet vrolijker van worden, bewust van. Doe gewoon normaal dan doe je ook voor iemand met kanker normaal genoeg. Ik heb haar wel een beetje laten lachen en aangeboden om een ochtend in de week mee te gaan met de bestralingen. Kunnen we het ziekenhuis nog een beetje op stelten zetten, lol. Onze andere uitjes zijn voorlopig of helemaal afgelopen want ze is te moe. Of het nou kanker is of iets anders, ziek zijn is gewoon niet leuk. Hoe goed je ook je best doet en verder leeft, het is en blijft een onderdeel van je leven. Ik hoor het dagelijks om mij heen, “je moet in deze tijd echt niet ziek worden want dan ben je het haasje.” En zeker als je alleen bent en weinig geld hebt. Ook mensen met kanker komen gewoon bij de Voedselbank terecht hoor, hoppa. Geld voor meer kankeronderzoek zou mooi zijn, hulp voor mensen die met kanker thuis zitten en bij de Voedselbank lopen zou nog mooier zijn. Allermooist zou het natuurlijk zijn als we allemaal eens iets bewuster gaan omkijken naar onze medemens, geen geld voor nodig. Hier is echt geen speciale dag voor nodig en in voedselbanktaal: het is alle dagen broodnodig.

De snoepautomaten uit de ziekenhuizen, we hadden het er even over bij onze Voedselbank afgelopen week. Betutteling waren de meeste reacties. Ik vraag mij wel eens af of mensen die zoiets bedenken ooit zelf in een ziekenhuis hebben gelegen of langere tijd bij iemand daar bezoeker zijn geweest. Als je hele wereld is ingestort en je bent ziek dan kan niets lekkerder zijn dan een stukje snoep uit zo’n automaat, alleen de psychische werking is al fantastisch. Ook bezoekers die de steun en toeverlaat zijn van mensen worden meestal iets vrolijker van een stuk chocolade. Kunnen we de mensen alsjeblieft nog zelf laten beslissen of ze al dan niet gebruik willen maken van zo’n automaat? Nog even en in een straal van 5 kilometer rondom een ziekenhuis mag er niet meer gerookt worden en mogen er geen vliegtuigen vliegen… Komt nog bij dat er volgens mij hele andere dingen zijn om ons druk over te maken in de ziekenhuizen zoals de schoonmaak van afdelingen en zorgpersoneel met tijd voor de patiënt aan het bed. Een tante van mij was ontploft in het ziekenhuis toen zij naar een vieze kamer werd gebracht. Het is toch te erg dat personeel dit niet ziet en de patiënte eerst moet ontploffen voor een schone kamer? Om het dan over snoepautomaten te gaan hebben…

Ook leuk een jaarverslag van een ANBO ingekeken, laat de senioren maar schuiven. Hoe simpel kan boekhouden zijn op een stukje papier. De tekorten werden meteen opgelost door voor het komende jaar een klein bedrag voor de koffie en thee te gaan rekenen. Wij hebben een probleem, kunnen wij het oplossen, ja en we zetten de oplossing er meteen onder, heerlijk. Geen rekentoets in het nu voor nodig…

Bij onze Voedselbank was ook weer iemand die hulp had gekregen van mensen en daarom niet meer bij ons gaat komen. Samen en elkaar helpen met voedsel, hoppa, ik word er vrolijk van. We kregen ook een aanbod van 500 moorkoppen voor volgende week en ik viel bijna van mijn stoel van het aantal… Mijn collega’s gelukkig ook en wij besloten de moorkoppen te verdelen onder onze Voedselbank en een verzorgingshuis. Samen delen en verdelen, hoppa. Er zitten nog steeds restanten van de Sinterklaas en kerst in de pakketten en ik vrees dat als we daar vanaf zijn de paasrestanten gaan komen, grrr. Een gegeven paard…  en kiezen tussen uitdelen of vuilnisbak. Wij kiezen voor uitdelen en de keuzes opeten, doorgeven of vuilnisbak mogen de mensen zelf thuis maken. Gelukkig konden wij van een gift bananen en waspoeder kopen, beter. De mensen vinden wat snoepgoed niet erg (Net als in het ziekenhuis, lol.) en willen verder graag gezond voedsel. Ik zal blij zijn als onze kas weer groenten gaat leveren. Er is altijd hoop en we gaan vers gebakken bio-brood krijgen van iemand. Nu nog een verwarmingsmonteur zien te vinden en kacheltjes voor mensen die in de kou zitten.