Wat was het een klucht donderdagavond. Van een collega twee kaartjes gekregen voor de try-out van Boer zoekt betere vrouw. In mijn beste vriendinnen bestand gezocht naar de vriendin die wel in zou zijn voor een avondje lachen. Gevonden en samen naar de voorstelling toe na een dag van lang en hard werken. We gingen lekker achterin zitten op de slechte stoelen, de zittingen liepen omhoog en we hadden al lol. Zeker toen het verzoek kwam dat het voor de acteurs leuker zou zijn als we iets meer voorin gingen zitten, speelt lekkerder. Wij keken elkaar aan en mijn vriendin zei: “we zijn hier bewust gaan zitten.” Je kunt het maar duidelijk hebben. Omdat wij klaar waren met het boer op televisie dachten wij naar een leuke muzikale komedie te gaan kijken over boer Ties. Na de eerste tien minuten durfden wij voorzichtig even met elkaar te overleggen. Waarom lachen al die mensen nu al? Hadden wij eerst wat drank naar binnen moeten gooien voor de voorstelling? Na twintig minuten keken wij af en toe verlangend achterom naar de deur waarachter de kroeg lag. Samen kwamen we er na een half uur achter dat het niet onze humor was en dat het aan ons lag en niet aan de voorstelling. Het laatste kwartier vonden wij dan wel weer iets beter en konden wij nog een beetje lachen. De boodschap van de voorstelling was het verlangen naar altijd meer en beter en dat boer Ties toch eigenlijk thuis het gelukkigst was met zijn vrouw. Ook dat communiceren met elkaar zo belangrijk is in een huwelijk of relatie. Hoeven ze mij niet te vertellen in het nu en wat als duidelijk zijn niet aankomt? Zit je weer midden in een andere klucht, niet lollig. Na afloop waren wij als eerste in de kroeg en konden samen weer echt lachen om alles wat we de afgelopen tijd meegemaakt hadden, onze eigen kluchten. Na afloop buiten in het blauwe licht van de lampjes in de sneeuw, geweldig en weer een klucht om thuis te komen.

Hoe groot kan dan de teleurstelling zijn als blijkt dat je op zo’n avond de echte klucht gemist hebt… Kijk even televisie was de app bij mijn thuiskomst…  De boel even bekeken en ook gisteren en dan denk ik toch het mijne ervan… De jongen was een vrager om hulp en juist die hulp kwam weer niet van iemand. Alle signalen niet uitgezonden door hemzelf of volkomen gemist door zijn omgeving, zeg het maar. Er lopen onderhand zoveel mensen met geestelijke problemen rond dat je er een provincie mee kunt vullen. Vragende handen om hulp en om een samen. Het harde leven in het nu niet meer aankunnen of gesloopt door verslavingen of door eerdere gebeurtenissen in het leven. Veel mensen kunnen niet meer lachen, bewust van. En ook niet nadenken want dan verneem je dat mensen het stilstaande beeld zagen en dan gewoon naar een ander net gingen schakelen om een programma te kijken of een film gingen kijken. Dijken hadden kunnen doorbreken en dan zit Nederland gewoon met zijn kop in de computer of televisie. Gek dat daar geen mediabeleid voor is om op alle netten en radiozenders even een berichtje eruit te doen. De ouderwetse kerkklokken van vroeger en de dorpsomroepers waren zo gek nog niet, lol. Hoe bereik je de mensen samen nog? We leven echt in een tijd dat we gaan leren van dingen die misgaan voordat we in het nu gaan beseffen hoe het wel zou kunnen, voorkomen in het nu, te lollig. Met als gevolg dat alle vrijheid eraan gaat door niet genoeg vooruitdenken en watjes en ikke beleid. Wat een klucht.

Ook leuk zijn de toestanden in Griekenland… Toen ik afgelopen weekend zo bij de dak-en thuislozen stond in de eetzaal en de mensen eens opnam gingen de Griekse verkiezingen door mijn hoofd. Ik stelde mij voor dat ik voor de mensen ging staan en dan zou gaan zeggen dat als ze op mij zouden stemmen dat ze nooit meer op straat hoefden te leven. Of dat ik voor een groep huishoudelijke hulpen zou gaan staan en zeggen dat alles goed komt als ze op mij zouden gaan stemmen. Of voor al het personeel van alle failliete winkels dat ze als ze op mij zouden gaan stemmen dat ze dan hun banen weer terug zouden krijgen. Of voor alle studenten en dat er leraren genoeg zijn om hun voor een klein bedrag onderwijs te laten volgen. Zijn mensen echt van die kuddedieren dat ze zoiets dan zouden gaan doen? Zonder te vragen hoe je dit dan voor elkaar gaat krijgen? Beseffen mensen echt niet meer dat als je op een poppetje stemt er ook zoiets als een plan zou kunnen zijn? Dat iemand het alleen niet kan en dat er een samen voor nodig is? Mensen met vakkennis en hart voor het land en de inwoners. Als ik de Grieken was dan zou ik twintig leegstaande panden vorderen en daar per probleem een groep met ervaringsdeskundigen inzetten, mensen vanuit het vakgebied en van hoog tot laag. Ook wat mensen van erbuiten want die kunnen nog wel eens een fris blik opentrekken… Allemaal tafeltjes en whiteboards en ga samen bedenken en opschrijven hoe het volgens jullie wel kan. Deur op slot en pas eruit komen als er een plan is. Dan heb je twintig plannen die je gaat uitvoeren. Kan het zo makkelijk zijn? Blijft natuurlijke dat rottige geld, als je dit nou eens wegdenkt en van niets uitgaat? Volgens mij kan het wel, samen. Ik ben benieuwd of Tsipras de uitgestoken handen van de bevolking samen met anderen kan gaan vullen. En accepteren de mensen minder van alles voor meer geluk op den duur? Wat is er niet en wat hebben we wel en waar worden de mensen blij van. Rare ideeën gaan er dan zo door je hoofd heen bij de dak-en thuislozen…

Ik heb trouwens bij de dak-en thuislozen veel geleerd en ook dat je dus best een bekertje koffiemelk kunt leegdrinken als er geen melk voorhanden is… Als je dorst hebt dan lust je alles. Net zoals bij onze Voedselbank proberen ze het zero-tolerance beleid. Als je gedrag vervelend wordt dan zijn er consequenties aan verbonden. Hulpverlening anno 2015… Het is nodig en toch hoor ik bij 80% alleen een schreeuw om hulp. Wie helpt mij en waarom kan niemand mij de juiste hulp geven? In Nederland, in de hele wereld, allemaal handen die vragen om hulp. Heel veel handen, ze zijn niet meer te tellen op deze aardbol en ze zijn niet meer te pakken allemaal. Loslaten doet soms pijn.

Er valt gelukkig nog genoeg te lachen in mijn leven en vooral sommige dingen uit het nieuws zijn grappig als je het wilt zien. Ik zie de laatste tijd veel molshopen en iedereen heeft er zo zijn eigen gedachtes over. De een zegt dat het winter gaat worden en de ander zegt dat de mollen een kwakkelwinter bedoelen. Nou dan heb ik nieuws, ik denk dat die mollen onder de grond ook ons nieuws volgen en zo moeten lachen dat ze met hun pootjes in de grond stampen en vandaar die molshopen. Ze komen vooral niet meer bij om de mol in Best die wel boven de grond is gebleven… Hadden ze hem ook wel kunnen vertellen dat ie dan ging scheuren, alle mollen bescheuren zich onder de grond. De Voedselbank in Best e.o. had in 2013 maar liefst 68.581,00 euro ontvangen. Doe dit keer twee en je hebt bijna de 137.100,00 euro die de mol heeft gekost. In Best e.o. hebben ze zo’n 270 monden die voedsel willen, die monden kunnen voor een mol dus zeker twee jaar voedsel krijgen. Hoe leuk kun je het maken, geen wonder dat de mollen onder de grond dubbel liggen.

En wie bedenkt het om een plastic vuilniszak met een camera erin op een station te gaan ophangen in de vroege morgen? Iemand die net als de mollen ook ergens in een hol leeft, kan niet anders. Even niet bewust nadenken, lol. Zo hebben ze bij mij in de buurt twee containers bewust of onbewust verkeerd terug gezet. De groene kledingcontainer staat nu op de plaats van de groene plastic container en de groene plastic container dus op de plaats van de kledingcontainer. Nog wel naast elkaar en dan zie je dus weer het automatisme van de mensen. Niet kijken en gewoon het plastic in de kleding container gooien want daar stond ie altijd! Dat er met grote mollenletters kleding op de container staat ziet men niet, het brein laat het afweten. Soms zie je die bakken schudden en dat zijn de mollen eronder die zich weer de pootjes lachen. Bovenstaande voorbeelden zijn mooi, hoe je dingen misschien wel kunt voorkomen door eerst goed na te denken en door goed te kijken. Menselijke fouten maakt iedereen en ik ook en het beste wat je kunt doen is erom lachen en ervan proberen te leren. De mollen hopen ook dat wij ervan leren want dan kunnen zij ook even een dutje doen…

Ik schreef gisteren over krankzinnig en wat mij betreft hoeft het leven even niet krankzinniger te worden. Waarom hebben sommige gezinnen alle ellende van de wereld en andere mensen weinig tot niets? (Voelt zo…) De man van mijn vriendin die niet lang meer heeft te leven, een hersenbloeding, daar zit je dan en wat moet je zeggen? Je deelt een eigen ervaringsverhaal met een kind omdat je hetzelfde vroeger meegemaakt hebt en dat het heel erg is om zoiets mee te maken als je een van je ouders voor je neus ziet omvallen. Vooral luisteren en als troost aanbieden dat je er voor ze bent indien nodig, wat kun je meer doen? Hopen en positief vooruit blijven kijken, hoppa. Een van de talrijke zorgelijke situaties om mij heen en als het niet om de gezondheid gaat dan zijn het wel weer andere dingen. Soms vragen mensen bezorgd aan mij of ik het allemaal nog wel trek en vreemd genoeg wel. Ik lach ook heel veel en mijn balans blijft in evenwicht. Net als bij de dak-en thuislozen afgelopen weekend, ik zie en hoor bewust de ellende en toch kan ik er afstand van blijven houden. Ik denk wel vaak na over hoe dingen anders en beter zouden kunnen en soms moet je dingen ook loslaten met de hoop dat andere mensen er iets mee gaan doen op hun manier. Als iedereen in de wereld nou een klein beetje voor een ander zou zorgen, wat zou de wereld dan mooi kunnen zijn.

Net als bij de dak-en thuislozen, als iedereen een onderdak met begeleiding zou krijgen dan ben je op den duur goedkoper uit dan met mensen op straat houden, denk ik. Iedereen in Nederland zou een dak boven zijn hoofd kunnen hebben en desnoods een gedeeld dak. Ook kinderen die het huis uit zouden willen gaan die zouden een betaalbaar dak boven hun hoofd kunnen krijgen. Nee, we laten de ouderen langer thuis wonen en een huurwoning bezet houden die anders door een jonger stel ingenomen zou kunnen worden. Laatst was er een woning ergens beschikbaar voor senioren en daar kwamen dertig mensen voor kijken. Iets gaat er dan toch niet helemaal goed, denk ik dan. Zwervende ouderen op straat die eigenlijk in een verzorgingshuis zouden kunnen wonen. Kinderen die het niet zien omdat ze niet of soms wel bij hun ouders komen, te druk om zelf het hoofd boven water te houden of zelf al oud en ziek. We vergeten wel eens dat mensen van negentig jaar ook al kinderen hebben van zestig jaar of ouder. Het is soms vreemd om te zien dat kleinkinderen nog wat tijd vrijmaken voor eigen ouders en opa en oma. Ouderen die zelf niet willen verkassen en gewoon in hun huis willen blijven wonen met thuiszorg, ook een andere kant van het verhaal. De generatie van het zelf altijd gedaan hebben en het zelf willen blijven doen en met hun oude gedachtegoed dat er altijd wel iemand goed voor je zorgt, deden zij immers vroeger ook. Mensen, tijden en beleid veranderen. Als je gewoon eens om je heen kijkt dan is er zoveel werk te doen alleen al in ons eigen landje. Werkgelegenheid, was daar ook niet iets mee. Nou ik stop voor vandaag met denken om de balans in evenwicht te houden. Voordat je het weet denkt iemand dat je krankzinnig bent terwijl je eigenlijk gewoon probeert om je hersens te gebruiken…

Ik kom de laatste tijd een beetje veel bad, brood en bed op mijn pad tegen. Zo ook afgelopen weekend in de oude Valeriuskliniek te Amsterdam, ik ging vrijwillig helpen daar. Weer even iets anders dan dansen in het weekend, alhoewel de mooie trappen en hallen in het gebouw zich daar uitstekend voor zouden lenen. Een gebouw met een geschiedenis om u tegen te zeggen. In de Tweede Wereldoorlog was deze kliniek een onderdak voor joodse vluchtelingen die er onder het mom van patiënt werden opgenomen. Beroemde dichters hebben er vroeger ook gezeten. Ik ken zelf ook wat verhalen van mensen die daar later zaten, jonge moeders bijvoorbeeld die verslaafd waren. Krankzinnige geschiedenis allemaal en in het nu is het een winteropvang voor dak- en thuislozen. Tot 1 maart geopend omdat iedereen die kwetsbaar is bad, brood en bed te bieden. Ik ging zelf kort samenvatten en kwam uit op: lakens, bed, brood, macaroni, salade, ketchup, koffie, thee, suiker, koffiemelk, melk, water, douche en toilet. Leest eigenlijk veel mooier toch? De mensen van HVO-Querido en het Leger des Heils coördineren de opvang zetten hun beste beentjes voort daar. Ook mensen die zelf op straat hebben geslapen helpen nu mee, fantastisch. En dan waren er nog de beveiligers, aardige mensen en nodig ook met zo’n grote opvang.

Mensen moeten bij binnenkomst bagage afgeven en het is net als bij de douane op Schiphol ongeveer. Dan mag je een lakenpakket afhalen en is er een bed voor je op een kamer met meerdere personen, de vrouwen slapen op een andere gang. Je kunt douchen en naar het toilet. Ongeveer net als de beelden van de afgelopen week in het televisieprogramma, Rot op naar je eigen land en nu gewoon in Nederland en niet eens bij de asielzoekers, hoppa… Ook in eigen land is de ellende groot en laten we daar ook de ogen bewust niet voor sluiten. Iedereen heeft zo zijn verhaal en het is net als bij onze Voedselbank, iedereen kan in de problemen komen. Zelfs het personeel in de zorg kan dit jaar op straat belanden als ze door loonsvermindering de vaste lasten niet meer kunnen betalen. Zou een raar beeld zijn de dak- en thuislozen samen op straat met de ex-zorgverleners…krankzinnig. Ik zie de beelden alweer voor mij, je moet er toch niet aan denken. De wereld van de dak- en thuislozen is een harde wereld. Soms komen mensen niet eens naar de opvang omdat ze dan bang zijn om hun vaste slaapstekje op straat anders kwijt te raken aan een ander. Het heet winteropvang en dan verneem je dat de meeste mensen eigenlijk ook behoefte hebben aan opvang bij regen. Vochtig weer is zooooo niet leuk! Morgen nog even verder.

De juiste tijd is drie minuten voor twaalf, aldus wetenschappers die de Doomsday Clock gingen verzetten. Stel dat de klok zelf bewust kon nadenken, waar zouden de wijzers van de klok dan staan? Ik kan mij in veel dingen verplaatsen maar in een klok? Misschien zelf anders denken? Stel ik had wijzers, waar zou ik dan gaan staan? Alleen al om de bevolking bewust te maken misschien wel op een minuut voor twaalf. Onder het mom van, joh de tijd is bijna op, wil je nu allemaal even normaal doen op deze aardbol en anders rot je maar op naar Jupiter. En als iedereen dan nog vrolijk verder gaat dan zet ik als klok voor de tweede keer de geldpers aan en laat ik de euro vallen en alles valt dan mee. Een ding alvast de wereld uit waar mensen ruzies over maken, geld. Vervolgens breekt er dan paniek uit want iedereen gaat zichzelf van alles toe-eigenen. Huis is van mij, grond is van mij, auto is van mij. Deze mensen nemen de mensen met niets weer in dienst en zo gaat men weer een nieuwe wereld opbouwen en ontstaat er vanzelf weer iets wat op geld lijkt. Schiet dus niet op die klok op een minuut voor twaalf. Ik kan hem ook terugzetten in de tijd naar ergens net voor de Eerste Wereldoorlog en dan stilzetten en alle mensen laten kijken tot na de Tweede Wereldoorlog. Als de film is afgelopen dan start ik de tijd weer en zijn we terug in het nu met de klok op een minuut voor twaalf. Alle mensen hebben dan de geschiedenis gezien en zijn zich bewust geworden van. Ze kijken op de klok en zien dat ze nog maar een minuut over hebben en gaan als gekken aan het werk om de aarde en de mensheid te redden. Het jaar erop mag ik weer voor klok spelen en ik zou hem dan niet terugzetten maar voor de grap op een halve minuut voor twaalf. Gaan de mensen namelijk nog harder werken, lol. En het jaar erop als ik weer voor klok mag spelen dan weer terug naar een minuut voor twaalf. Wel fijn dat ik geen klok ben en ik niet ben voor het alleen voor het zeggen hebben…  Of ik tot dit alles ben gekomen door een Doomsday Clock? Nou nee, wel dat iemand mij afgelopen week live vertelde dat we al in de Derde Wereldoorlog zitten. En dan denk ik alleen maar… Hoe komen we daar nou weer uit… samen?

Zo, de stilte is over. Ik had de afgelopen dagen even behoefte aan quality time zonder blog, lol. Het kon ook wel even want alles komt goed in de wereld, de geldpersen zijn aangezet en als het schip met geld in Nederland is aangekomen dan kan iedereen weer op krediet gaan leven. Studenten kunnen gaan lenen en bedrijven ook, alles komt goed. Het buitenland vraagt zich vertwijfeld af wat te doen met alle Nederlandse studenten, mag de pret niet drukken. En bij het bedrijf waar het personeel loon gaat inleveren komt het ook weer helemaal goed. Ik kreeg nog per post een velletje met 6 bonnetjes van dit bedrijf met een totaal van 100% korting. Klant is koning en hoeft niets in te leveren, ja bonnetjes dan. Het lijkt mij zelf enig om de boel daar om te gooien, de schoolcampus zou je kunnen uitbreiden met leslokalen waar studenten die toch willen studeren beroepsgerichte opleidingen kunnen volgen. Alles kan als je het ziet.

Een nieuwe serie op de televisie over vluchtelingen. Echt diep gaat men er niet op de grote vraagstukken in en het moet wel amusement blijven. Een programma over Habibabies, volgens een vrouw. Iemand bracht bij mij het woord Naffers van vroeger terug, verzonnen door de Amsterdamse politie. Het deed mij weer denken aan een naam van de politieagenten vroeger, onze blauwe reageerbuisjes, aldus de brandweer. Er werd altijd eerst even gewacht of de politieagenten zonder masker op bleven staan bij een brand alvorens uit de wagen te klimmen, lol. Geen meters van nu voor nodig vroeger. Even terug naar nu en de serie, ze zaten aan tafel te eten en een van de ex- vluchtelingen vrouwen begon te vertellen dat zij geld spaarden zodat kinderen van familie in Jordanië naar school konden. Ik kan het dan echt niet helpen dat ik dan denk, geld blijft dus niet hier in omloop om onze eigen economie te versterken. Je lost het probleem van naar school gaan daar niet bij de wortels op en hier in eigen land breken er takken af. Grappig dat wij nu hetzelfde doen met onze studenten, het probleem hier los je niet bij de wortels op en je gaat takken afbreken in het buitenland. Je brengt studenten druppels naar België en zij moeten weer plannen gaan maken om de Nederlandse studenten regenbui daar tegen te houden. Hilarisch allemaal, ik zal het wel verkeerd denken en alles komt vast goed.

Als ik nog verder denk dan kom ik op dat de situatie in sommige landen dus gewoon niet op te lossen is, een groot doorschuifsysteem en de een helpt de ander van de druppels naar de regen totdat de emmers overlopen. Elkaar helpen is niets mis mee, van de drup naar regen is een ander verhaal. (Het oude spreekwoord klopt echt niet, logisch gezien, lol.) Je kunt dan wel altijd weer opnieuw beginnen met opbouwen. Er is altijd licht en een leuk bericht was een nieuw wasmiddel, Seepje. Wassen met de schillen van de Sapindusbomen uit Nepal. Gewoon te koop in Nederland en ik ga binnenkort eens uitproberen of het werkt. En toch, wij helpen mensen met een dagbesteding in Nepal terwijl onze eigen mensen gekort worden op dagbesteding. Seepje wil de wereld mooier en schoner wassen. Ik stel voor om een grote ketel op te hangen in elk dorp en in elke stad met wat Seepje erin en dan alle mensen erin te wassen. De hele wereld schoonwassen dat zou pas een stunt zijn…

An sich is ook weer uit de mediastal getrokken, geen idee of het verhaal an sich waar is. Ik lees het en hoor het af en toe weer voorbij komen. We weten het niet hoe de wereld op zich is, we weten alleen de wereld zoals die door mijn ogen is, heerlijk. Ik had het afgelopen week nog, een verhaal waarvan je denkt is het waar of niet. Noem het achterdochtig, ik wilde toch weten of iemand het kon bevestigen, lol. Volgens mijn filosofiedocent werd het begrip, das Ding an sich, bedacht door de allang overleden Duitse filosoof Immanuel Kant. Ik vind kladderadatsch van Marx ook een leuke. Kladderadatsch was de titel van een Duits politiek-satirisch en humoristisch weekblad, ineengestort vroeger… Gelukkig zijn er ook bladen die blijven bestaan. Griekenland heet ook wel de bakermat van de filosofie en als ze dus ergens weten wat nadenken is dan is het daar. Het zal mij benieuwen waar het land straks mee gaat komen, of ze meekomen of dat ze er vanaf komen en of ze ermee wegkomen, net hoe je het bekijkt en langs welke weg en door welke ogen. Gaat er ook nog iets van geld naar Europa terugkomen is nu al zo achterhaald …

Vandaag de leukste blauwe dag van het jaar en de pret erin houden. Iets wat iemand een keer verzonnen heeft als jankdag hoeft niet waar te zijn. Ik heb erg gelachen om een berichtje van iemand die zat te bellen in de trein over de gaswinning in Groningen en iemand kon het gesprek volgen en vervolgens kwam het in het nieuws. Leuk gevalletje van niet bewust zijn van… Ik had het ook een keer en tot hilariteit van mijn gezelschap ging ik na het gesprek naar de persoon toe. Zij reageerde heel begrijpend en was zich er wel bewust van dat de halve bus kon meeluisteren met het gesprek. Ik vroeg toen om mij iets meer te vertellen van wat zij deed en ik kreeg alle informatie. Zo kan het dus ook en het zijn grappige dingen in het leven.

Ook grappig dat het best leuk is om af en toe te blijven staan voor een groen stoplicht. Laatst zag iemand voor mij niet dat het groen was en ik besloot om eens niet te gaan toeteren of te gaan gassen maar om te genieten van de dingen om mij heen. Eigenlijk was dit best leuk. Gaat het vandaag op mijn blog nog ergens over? Nou nee, ga er een leuke dag van maken vandaag en trek een vrolijke blauwe broek aan of zoiets.

Ik was eergisteren bij mijn vriendin en daar viel de middagkrant op de deurmat. Ik las de voorkant en de eerste pagina en mij bewust van haar oudere dochter, ik kon het vragen weer niet laten… Laat je de krant op tafel liggen zodat zij hem kan lezen? Het kind zit nog op de basisschool en kijkt nog naar het Jeugdjournaal. Wil je een kind bewust maken van de schreeuwende angstkoppen in de krant? Nee dus, zij vertelde dat zij door een eerdere ervaring met iets uit het nieuws zich hiervan bewust was geworden, haar kind kon niet meer slapen. Haar kinderen mogen ook niet meer naar het acht uur nieuws kijken tegenwoordig, hoppa en naar boven. Zij vond trouwens het Jeugdjournaal ook best wel heftig. Je kent je eigen kinderen het beste en daar handel je naar. Onbewust krijgen kinderen er toch wel iets van mee op school, door vriendjes en vriendinnetjes en door gesprekken die zij opvangen van volwassenen. Zolang je als ouder je kind maar in de gaten blijft houden en in gesprek blijft met je kind, luisteren, dingen benoemen, angst wegnemen en dan doe je het wel goed, denk ik… Voor veel volwassenen is veel al niet te bevatten, laat staan voor jonge kinderen, denk ik…

Er was gisteren weer onze nieuwjaarsreceptie van onze Voedselbank. Altijd leuk om alle mensen weer eens te zien van alle afdelingen. Samen vormen wij onze Voedselbank en iedereen draagt zijn steentje bij. Het is ook belangrijk om elkaar af en toe te zien zodat je dingen kunt delen. Ik was ook nog even in gesprek met iemand over medicatie, verbandmiddelen enzovoorts. Je merkt soms in de maatschappij dat er vraag is naar een verandering en die komt er dan niet lekker doorheen omdat een andere groep mensen de verandering niet staan toe te juichen. Hoeft ook niet, je kunt er wel voor openstaan als een groot deel van de bevolking wel aangeeft er iets mee te doen of te willen doen. Medicijnen en verbandmiddelen niet vernietigen, wel inzamelen en aan mensen geven die ze niet kunnen betalen. Ik snap dat de industrie er niet bij van wordt en toch zijn er steeds meer mensen die alles niet meer kunnen betalen qua zorg en dolgraag tweedehands medicijnen en verbandmiddelen zouden willen hebben. En wat is er mis om bij het overlijden van iemand de dozen incontinentiebroekjes meteen over te brengen naar een andere zorgvrager? Ook in andere landen zouden mensen dolblij worden van onze medische afdankertjes. Het is weer een andere manier van denken en als je hem goed uitdenkt dan zou het voor alle partijen wel gunstig kunnen zijn. Zelfs als industrie, waar verdienen we wel aan, wat valt er weg door 2^e hands medicijnen en waar kunnen wij dit wel mee opvullen. Het zou een enorme zorgbesparing kunnen opleveren en de boel hoeft niet naar de verbranding. De tijd is er nu nog niet rijp voor, gaat wel komen. De komende generaties zien het wel. Het verstrekken van teveel medicatie en verbandmiddelen zou al goed kunnen gaan bij de wortel. Het is net als dorst hebben en een glas water vullen, je zet dan toch niet nog een tweede glas water neer voor als je na het eerste glas nog dorst hebt? Je vult dan het bestaande glas weer bij.

Ook in mijn vrije tijd blijft het erg moeilijk om niets te denken. Ik had even tijd over en ik kwam aanlopen bij een supermarkt en mijn ogen zagen een glazen deur met de woorden nooduitgang. Mijn ogen zagen al vanaf de buitenkant dat er iets voor deze nooduitgang stond. Ik zag binnen de andere kant van de glazen deur en de woorden nooduitgang vrij houden. Ik moest er even goed voor kijken om dit te kunnen zien omdat er een heel groot reclamebord voor stond, lol. Ik kan het dan echt niet helpen dat ik denk, iets klopt er hier weer niet. Of je haalt het reclamebord weg en dan is de situatie weer kloppend, de eenvoudigste oplossing of je brengt veranderingen aan in de teksten bij de deur. De teksten zouden dan kunnen worden: bij nood eerst bord opzij zetten of uitgang en kan bij nood gebruikt worden en bord opzij zetten. Nog leuker is natuurlijk een bord met humor met de teksten erbij: onze reclame kan u het leven kosten of betreden van deze supermarkt op eigen risico. Het zal mij eigenlijk een supermarktworst wezen wat men doet, als het beeld en de teksten wel bij elkaar kloppen.

Ik had gisterenmiddag onverwacht vrij en ik ging voor de ontspanning samen met een vriendin, haar kind en een speelvriendinnetje naar een overdekte kinderspeelplaats. Volledig meegaan in het nu en kinderen spelen niet meer altijd buiten, ook soms binnen, hoppa. Het is was erg leuk om te zien hoe de kinderen klommen en tussen de ballen lagen. Deze kinderen hadden hun beweging ruimschoots te pakken voor zo’n middag. Erg leuk dat ze je dan gaan uitproberen en dan komen ze bij mij van een koude ballenbak thuis. Gelukkig hadden moeder en ik dezelfde normen en waarden en eten en drinken doe je aan tafel en erna weer rennen. Bewust van dat een kind kan stikken in zijn snoepje en bewust geen troep proberen achter te laten in een ruimte. Gezellig aan een tafeltje zitten kletsten en met een oog de kinderen af en toe een beetje zitten volgen. Dit volgen was nodig aldus de toiletjuffrouw. Ouders die aan tafel bijna in de laptop zitten en dan gaat het kind naar het toilet en wil hulp bij een grote boodschap. Ouders zoeken en die zetten op verzoek dan even de laptop aan de kant en gaan hun kind helpen. Geen sorry kan er dan af naar de toiletjuffrouw toe. Andere normen en waarden of zoiets. Ik werd toch weer afgeleid door een moeder met een kind bij de ballenbak. Het kleine kindje was vrolijk aan het kruipen op de mat en de moeder zat erbij en haar aandacht te verdelen tussen de mobiel in haar hand en haar kind op de mat. Af en toe een berichtje typen en dan net te laat weer opkijkend om de vrolijke lach te aanschouwen van haar kind. Ik had het zo stoer gevonden als het kind was opgestaan en de eerste stapjes had gezet tijdens zo’n typesessie…  Ach, wie weet kan deze moeder wel twee dingen tegelijk doen zoals meerdere mensen, je weet het niet… Buiten deze paar kleine hersenkrakers van mij om was het wel genieten zo’n vrije middag.