Wie goed doet die goed ontmoet en in Den Haag geven ze dan ook vouchers aan de cliënten van de Voedselbank. Ze proberen de economie draaiende te houden door cadeaubonnen van winkelketens uit te delen aan de cliënten. Ik ben benieuwd naar de koopkrachtcijfers in Den Haag over een tijdje, lol. Het is de bedoeling dat mensen er een warme jas en andere kledingstukken van gaan kopen. Het is goed bedoeld en de cliënten zijn er vast heel erg blij mee en ze houden zo geld over per maand en kunnen dat geld opsparen en zijn binnen de kortste tijd weg bij de Voedselbank, een heerlijke droom.

Ik stond er even bij stil door een voorval afgelopen week bij onze eigen Voedselbank. Wij hebben een kleine kar staan met alle non food spullen erop, ingebrachte kleine spullen door bedrijven en particulieren. De achterliggende gedachte is dat de cliënten dan een of twee dingen mogen pakken, voor bijvoorbeeld een verjaardagscadeautje. Zo komen ze niet met lege handen aan op een verjaardag. Op de kar ligt net wat we aangeboden krijgen en vaak speelgoed, boeken en huishoudelijke spullen. En dan zijn er twee soorten mensen… De een is echt heel blij met de spullen en zoekt netjes een of twee dingen van de kar uit. De ander zet zijn big shopper ervoor en probeert echt alles van enige waarde in de tas te schuiven. Als je niets hebt dan wil je alles en je kunt het weer verkopen via het internet. Het ging afgelopen week weer mis en ik moest even ingrijpen. Tassen vol, ik zag het voor mijn ogen gebeuren. Vriendelijk de uitleg gegeven dat het de bedoeling was dat iedereen spullen van die kar mag pakken en dat het een beetje naar is dat andere mensen zo niets meer kunnen pakken. Delen en samen en de mensen bewust maken van… Meer kun je niet doen.

Iemand die niets heeft wil alles en of het nou is om rekeningen van te betalen, verslavingen in stand te houden, mensen zien alleen maar geld. Ik kan mij vaak in iedereen inleven en als je de mensen wat beter kent dan snap je het waarom. Met alle verschuivingen in de zorg is er een functie waar alle ontslagen zorgmedewerkers naar omgeschoold zouden kunnen worden: de gezinscoach. Per gezin twee coaches die de mensen gaan helpen om hun leven weer op de rit te krijgen. Heel veel mensen bij de Voedselbank kun je vergelijken met jonge mensen die voor het eerst zelfstandig gaan wonen. Hoe begin je met het opbouwen van je leven vanaf een zo goed als 0 punt. De een kan het zelf en de ander heeft er hulp bij nodig. En er blijft altijd een groep mensen over die meer geschikt zijn voor begeleid wonen en dat wordt vaak over het hoofd gezien, met alle gevolgen van dien.

En voor kleding is er de Kledingbank en daar kunnen mensen voor een paar euro een jas kopen. Er zijn in sommige woonplaatsen al gratis winkels. En dan is er nog de Kringloopwinkel en ook daar hebben ze voor heel weinig geld warme jassen. Wil je een warme jas, dan spaar je een paar euro voor zo’n jas. Koop je drank of koop je een jas? Koop je sigaretten of koop je een jas? Een pakje per week minder kopen is twee warme jassen bij de Kledingbank. Alles kan, het is alleen het bewust willen en dat doet vaak allemejassespijn…

Soms zijn er van die berichten die iets in je los maken. Dansen op de hit Happy op straat mag niet in Iran. Een half jaar cel en 91 zweepslagen. Een wereld en zoveel verschillen, het is toch ondenkbaar dat je hier in ons land zweepslagen krijgt omdat je happy bent op straat. Bij ons gebeuren er hele andere dingen in de straten en gelukkig ook veel goede dingen. De mindere dingen in onze straten, ik noem ze doorgeschoten. En daar ging gisterenavond de lezing van Paul Vugts over, zijn boek heet dan ook Doorgeschoten. Dit boek zou ook een stukje bewustwording kunnen overbrengen aan de jongens op straat. Als we niet oppassen, dan komt er een dag dat een jongen van vijf jaar oud met een automatisch wapen een argeloze voorbijganger neerschiet op straat. Eigenlijk zou zo’n boek verplichte kost op de scholen kunnen zijn. De bewuste boodschap, vecht je op straat dan is de kans groot dat je heel vroeg ook dood op straat ligt. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen en misschien een idee om hem als stripverhaal te verpakken en er in de eerste groepen er al mee te beginnen? Als je ziet wat het alleen al kost om kinderen weer op het rechte pad te krijgen. En dan nog mag je hopen dat het gaat lukken en dan begrijp je misschien ook iets beter waarom de zorg in Nederland onbetaalbaar is geworden.

Zoals mijn vriendin terecht zei: “alles valt en staat ook met opvoeding.” Als een kind van vijf jaar, laat in de avond nog op straat hangt dan is er iets niet goed. Het kind raakt oververmoeid en met als resultaat: slechte schoolprestaties. Zo heb ik ook een gezin waarin een jongen van zeven jaar oud al de dienst uitmaakt, moeder en zus zijn nergens. Zeven jaar… In het land waar zij vandaan kwamen een normaal iets en waarom zou je hier in Nederland de Nederlandse cultuur gaan overnemen? Vraag het aan alle hulpverleners, de problemen in ons land zijn immens groot. En denk je net een groep vluchtelingen iets van ons land te hebben bijgebracht, dan komt de volgende groep vluchtelingen uit weer een ander land. Weer allemaal met hun eigen gebruiken. Is er eigenlijk wel een gebruiksaanwijzing voor Nederland of zijn we die allang kwijt geraakt? Misschien ligt het daar wel aan, iedereen in dit land doet maar wat en iedereen doet het anders, dus hoe weet je dan nog wat een Nederlander is? Het is een tijd waarin we opnieuw aan het zoeken zijn met zijn allen, ook de van oorsprong Nederlandse bewoners. Met haat zaaien los je niets op, wel van leren en van elkaar leren.

Ik was gisterenmiddag eerst nog bij de Voedselbank en ook daar zijn de taalproblemen en het elkaar begrijpen groot. Tot mijn stomme verbazing kwam er een heel nieuw gezin binnen, die hier wonen en waarvan er een iemand maar een beetje Nederlands en Engels sprak. Het kan niet en er gaat ergens iets heel erg mis. Zo’n gezin hoort eerst een inburgeringscursus te krijgen en de Nederlandse taal te leren voordat ze in de maatschappij terecht komen. Nadat kost zoveel meer energie en geld en ze kunnen al snel uit het zicht raken. Het Rijk heeft tientallen gebouwen niet meer nodig. Het is al niet handig om deze gebouwen op de markt te brengen maar als je ze dan toch op de markt brengt, geef ze tijdelijk weg aan VluchtelingenWerk Nederland. Er zijn genoeg werkelozen die wel Nederlandse les willen geven, uiteraard tegen betaling. En misschien nog belangrijker, we hebben genoeg muzikanten die ze kunnen leren dansen op het nummer Happy. Gewoon, omdat het hier wel mag…

Zo, weer helemaal terug van even weggeweest. Eerst zelf ziek en dan iedereen in je omgeving die wat heeft, je kunt het er druk mee hebben. Ook een hoop nagedacht en tot wat leuke dingen gekomen. En dus was het de hoogste tijd om weer de deur uit te gaan. Ik heb toevallig twee boekpresentaties deze week en zo toog ik gisterenavond naar de boekpresentatie van Rutger Bregman in De Rode Hoed in Amsterdam. Gratis geld voor iedereen is de naam van zijn nieuwe boek. Nieuwe ideeën die tegen de tijdsgeest ingaan, dromen die de wereld beter kunnen maken. We leven in een luilekkerland en weten alleen niet meer hoe het beter kan. Ik heb zijn boek daar gekocht en op mijn verzoek heeft Rutger er een mooie tekening in gemaakt, in plaats van zijn handtekening. Een handtekening is zo klein en in deze tijdsgeest gedacht, lol.

Er waren veel genodigden in De Grote Utopie Show en allemaal met hun ideeën om de wereld te veranderen. Daan Roosegaarde, Femke Groothuis, Rob Wijnberg en Willem Schinkel. Een mooi stel bij elkaar en vooral Willem Schinkel was erg humoristisch. Ik zag al filosoferend weer leuke beelden opdoemen… Alle mensen die gisteren aanwezig waren in De Rode Hoed een hoedje opzetten en met Prinsjesdag in de zaal neerzetten. De troonrede geschreven door Willem Schinkel en niemand die verveeld om zich heen zou kijken en te laat hoera zou roepen. Het zou zoveel leuker en anders kunnen zijn. Misschien een leuk idee voor volgend jaar, De Grote Utopische Troonrede Show vanuit De Rode Hoed? Ik zit alleen nog een beetje met het hoera in mijn maag. Vervangen door denk, droom of lach? Ik denk nog even verder.

Aan de gracht hebben we nog even lekker zitten kletsen en denken. Ook over dat steeds meer mensen uit het midden segment het zo moeilijk hebben nu. Heel veel mensen die niet meer kunnen dromen en laat staan dat ze in slaap kunnen komen, bewust van. Hoe kun je al die mensen weer aan het dromen krijgen zodat ze nieuwe ideeën krijgen en hun leven weer vrolijk gaan inzien? Dat ze luilekkerland ook gevoelsmatig weer als luilekkerland gaan zien? Wij zaten gisterenavond aan een Amsterdamse gracht even lui en lekker te genieten, in ons land…

Er heerst griep en ik ontspring bijna altijd die dans tot afgelopen donderdag. Ik werd er plotseling door overvallen toen ik net bij de Voedselbank was. Ik was gelukkig nog niet in aanraking geweest met voedsel, anders was de ramp volgens de certificering niet te overzien geweest… Ik werd lijkbleek en duizelig en helemaal onwel op de grond. Nadat het ergste achter de rug was kwamen er anno 2014 natuurlijk de vragen van collega’s. Ben je in contact geweest met mensen uit Afrika? Ebola? Nee dus en waar leg je de klemtoon bij Ebola? Je hoort het iedereen anders zeggen. Alcohol of drugs gebruikt? Nee natuurlijk niet. Zwanger? Nee, zal moeilijk gaan zonder eierstokken en eileiders. Nadat alles was uitgesloten met humor besloten wij gezamenlijk dat het griep was. En daar heb je dan weer collega’s voor, ze brengen je heel lief even thuis. Ik was nog geen uur thuis en een van mijn vriendinnen stuurde al een chat. Wat is er aan de hand, ik hoorde dat je niet lekker was geworden? De tam tam ging wel heel erg snel. Privacy is niet meer en je kunt niet eens meer even lekker een griepje hebben, lol.

Wat kan een mens zich beroerd voelen dan, ik had het zo koud dat ik met een jas aan in bed ben gedoken. Gisteren de hele dag geslapen en voorzichtig weer wat gegeten en gedronken. Cola werkt bij mij altijd, haalt de laatste ziektekiemen helemaal weg. Nu nog een beetje verhoging en ik ga het mooiste weekend van september weer uitzieken en aansterken. Ik was de afgelopen week bij een ouder iemand die ook ziek was, en nee ik geef niemand de schuld, het zou kunnen… Nou ben ik nog niet oud maar stel je eens een ouder iemand voor met griep die niemand heeft? En met een beetje geluk komt dan een keer in de week de thuiszorg? Is best wel zielig en zo wil je toch niet oud worden? Wat zullen veel mensen zich eenzaam voelen die ziek zijn. We zouden toch wel iets meer naar elkaar kunnen omkijken in deze wereld, bewust van.

Ik merk het ook bij de Voedselbank. Ook wij hebben mensen die erg ziek zijn bij de Voedselbank. Ziek en weinig eten, dubbel gestraft. En als ik dan hoor, dat veel mensen niemand in hun omgeving hebben om het voedselpakket op te halen als ze ziek zijn, dan kan ik wel huilen. Je zal maar net je chemokuur achter de rug hebben en niemand kan jouw pakket afhalen. Ieder voor zich en niemand voor een ander, helaas vaak de realiteit.

Ik had afgelopen week de grootse lol, iemand die iets had gedaan in het grijze gebied en met zijn hart. Niemand heeft er last van, iemand blij en ik heb nog steeds lol. En dan heb je dus heel veel mensen die met de vinger lopen te zwaaien en zeggen: “mag niet, staat in de regels.”  Regels en wetten zijn nodig en er zijn ook heel veel regels en wetten die aanpast zouden kunnen worden. Er zijn ook regels die werkelijk waar nergens op slaan. En hoe beng je zo’n regel dan om zeep? Juist door het wel te doen, hopen dat het voorkomt en dat iemand de idioterie ervan inziet. Iemand steekt zijn nek uit voor de rest en dat is heel dapper. Onder en boven de wet, ook een mooi spreekwoord, zich niet aan de regels hoeven te houden. Ik had het er met wat mensen over de afgelopen tijd en er zijn heel veel mensen die zich niet aan de regels hoeven te houden die voor een ander wel gelden.Het ene poppetje mag het wel en het andere poppetje mag het niet.

Heel veel vrouwen lopen er bewust of onbewust tegenaan en dus op speciaal verzoek… Een van de eerste vragen tegenwoordig aan een man, als je iemand wat beter kent en een stapje verder gaat is: “slik je medicatie of heb je een andere verslaving waardoor je niet klaar komt in bed?” Er zijn zelfs mannen die bijvoorbeeld bewust geen antidepressiva slikken als ze denken een avondje het bed met iemand te gaan delen. Ook drank maakt meer kapot dan dat eruit komt zal ik maar zeggen. Ik ben geen wetenschapper en ik wil zeker niet schrijven dat elke man er last van heeft die medicijnen of alcohol gebruikt. Het is een opvallend ding waar veel vrouwen mee zitten in deze tijd. Iets in de taboe sfeer… Het gaat mij te ver om te gaan beschrijven wat je er als vrouw aan kunt doen, zijn andere schrijfsters voor. Ik kan wel uitleggen hoe het voelt voor de vrouw, het voelt alsof je een pop bent in bed…  En als je om iemand geeft en het gaat goed en je hebt er allebei geen problemen mee, prima, lekker zo doorgaan. En misschien is het omgekeerd ook zo, ik ken alleen de verhalen van de vrouwen. Hebben we een mooi programma voor in Nederland die dat soort dingen onderzoekt en met humor brengt. En als je het positief bekijkt, veel vrouwen willen graag knuffelen dus vanuit dat oogpunt is het een aangename verbetering.

Ik schrijf over wat er leeft onder de mensen en wat ik zelf bewust waarneem. En toch, ik lees het bovenstaande stuk en denk dan: lekker belangrijk, not. Ach, ook dit is het leven en Nederland. Overal staat de wereld in brand en mensen zijn hier bezig met het wel of niet Sint en Piet en dat soort dingen. Je moet niet alles in het leven zo serieus nemen want dan heb je geen leven meer en ook ik doe daar soms even lekker aan mee. Zie het leven soms als een grote poppenkast en speel er zelf vooral in mee.

We schaffen heel veel af en zou je daarom niet eens kunnen overwegen om Prinsjesdag ook af te schaffen? Wat is de toegevoegde waarde van het luisteren naar iets wat voor die tijd allang uitgelekt is? Er komt meer geld voor veiligheid, volgend jaar lekt er dus niets meer van tevoren uit? En waarom hebben we nog een Tweede Kamer als ze toch niet geïnformeerd worden? Zomaar twee afschaffingen waarmee we miljoenen kunnen besparen… Wel jammer voor de lol die sommige ouderen hebben op Prinsjesdag als je het afschaft. Lekker langs de route gaan staan en zwaaien naar je eigen zorg en koopkrachtvermindering, als je maar lol hebt. En voor veel ouderen is Prinsjesdag kijken naar de jurken en hoedjes op de televisie, gratis vermaak. En die debatjes van de Tweede Kamer kijken ook lekker weg en je kunt nog eens lachen. Misschien is het beter om deze twee dingen op de Werelderfgoedlijst te zetten en gewoon entree te vragen, een win en win situatie, mijn eigen beeldvorming, lol.

Er kwam ook nog een stukje voorbij over dat vrouwen niet meer topless zonnen. Bewust van de gevaren van de zon en bewust van de camera’s. Vroeger kon je op elke hoek van de straat en in elke steeg een zoenpartij aanvangen. Je gaat tegenwoordig eerst links en rechts kijken of er camera’s hangen, in de lucht kijken of er geen drone of satelliet hangt en of er nog een buurtbewoner met een camera ergens uit een raam hangt. Er zijn zelfs mensen die kijken of E.T. niet ergens meekijkt. Er lopen op de stranden genoeg mensen die een foto van je nemen voor eigen gebruik of voor gemeenschappelijk gebruik. Zo zijn er in het uitgaansleven zelfs mensen die een foto maken van jouw kont en daar blij van worden. Onbewust maak je heel veel mensen blij met jouw aanblik. Er is niet veel aan te doen en de kunst is om er niet naar te gaan leven en er boven te staan. Dat jouw foto ook misbruikt wordt dat is niet prettig en ook hier is het dweilen met de kraan open om er iets aan gedaan te krijgen. Privacy is er allang niet meer.

Bewust andere filmpjes laten zien dan de werkelijke filmpjes, beeldvorming en precies het waarom er nog zo weinig mensen vertrouwen hebben in de televisiebeelden. Er is met de contacten via het internet altijd wel iemand te vinden die ergens wel bij was en heeft kunnen horen en zien hoe het wel was. Hoeveel mensen heb je daar dan weer voor nodig om iets aan te tonen? Zo had ik laatst foto’s gemaakt van een afscheidsfeestje en deze foto’s gingen naar de mensen die er niet bij waren. Ik kreeg een reactie van iemand dat het wel emotioneel was met tranen. Tranen? Ik was er zelf bij en het was een vrolijke bedoening en geen traan gezien… Ik bekeek de foto’s nog eens en zag dat er op een foto met een hand een pluk haar uit het gezicht werd weggeschoven. Het leek dus net alsof de persoon aan het huilen was en tranen aan het wegvegen was… beeldvorming.

Je ogen zien wat ze willen geloven. Iedereen kijkt met een andere blik de wereld in. Als veel mensen hetzelfde denken te zien en het strookt niet met de berichtgeving dan is daar een ander woord voor, ongeloofwaardig. Ongeloofwaardig gaat weer hand in hand met twijfel en vertrouwen, tja.

Er is een grote bewuste behoefte aan rust, als ik zo naar de mensen luister. Afgelopen zomer waren veel mensen lange of korte tijd op vakantie en volgens veel mensen was het heerlijk rustig in Nederland. Weinig files en er was rust in de straat. Ook de inwoners van een eiland in het buitenland zijn weer even onder elkaar na een druk toeristenseizoen, even rust. En mensen die terug zijn van vakantie, verzoeken de kinderen om niet te laten weten dat ze al terug zijn. Niemand bellen of op internet zeggen dat we weer thuis zijn, nog even rust een paar dagen. Kinderen die moe uit school komen, die willen even rust en geen gezeur aan hun hoofd. Mensen die uit hun werk komen, die willen even rust en geen gezeur aan hun hoofd. Rustmomenten inplannen is de trend van het leven in het nu. En als die rustmomenten er niet zijn of we die niet kunnen vinden dan nemen we soms een pilletje en zijn we ook weer rustig. Rust, de tegenhanger van druk. Het leven is druk en wordt alleen nog maar drukker. Je bent net zo druk als dat je het jezelf maakt. Luisteren naar jezelf en luisteren naar je lichaam en nee durven te zeggen, je komt er al een heel eind mee.

Veel mensen slapen slecht omdat zij zich bewust of onbewust zorgen maken, geen rust. Mij is ooit geleerd dat je een rugzakje hebt. In het rugzakje zitten allemaal dingen die je nog wilt doen of waar je zorgen over hebt. Voor het slapen gaan zet je het rugzakje weg, ook als ie niet leeg is. Het rugzakje staat er de volgende ochtend ook nog wel en dan kun je er fris weer wat dingen uit wegwerken of wat dingen eruit ergens wegzetten. En dingen die je niet kunt oplossen die lossen zichzelf vaak in de toekomst wel op en die geef je een parkeerplaatsje of zet je definitief weg in het archief. Heel veel dingen zijn het niet waard om van wakker te liggen…

Er zijn dingen in het leven die moeten, zonder geld geen brood en dak en dus moet je werken. Mag je werken klinkt beter… Veel ongeneeslijke zieken zouden maar wat graag willen werken. Werken als verrijking in je leven, klinkt nog beter. Van jezelf moet je ook dingen doen en soms moeten dingen ook, om zelf beter door je leven te hobbelen. Ook hier, maak van die moet dingen dan positieve dingen. Probeer er een draai aan te geven dat het niet voelt als moeten en wel als kunnen en plezier.

Vroeger gingen de melkboeren met de kar langs de deuren en verkopers op straat liepen te leuren met hun spullen. In het nu loopt een vrouw over straat te leuren met haar zieke man om hem ergens opgenomen te krijgen. Zij ligt ervan wakker en probeert echt om dat rugzakje weg te zetten maar ziet alleen maar haar zieke man naast haar. Ik ben mij er terdege van bewust dat sommige rugzakjes wel erg lang vol blijven, te lang. Ligt niet alleen aan de persoon van het rugzakje, wel aan het leven in het nu.

Iemand deelde een mooie zin met mij: vadertje Staat zorgt eerst voor zijn eigen gezin en dan pas voor het gezin van de buurman… Als vadertje Staat niet voor zijn eigen gezin zorgt en het gezin kan niet voor zichzelf zorgen? Gaan allen dan ten onder? Ik ga morgen weer verder zoeken in mijn rugzakje. Het zou heel goed kunnen dat de antwoorden in een plezierig zijvak zitten.

Ik sprak gisteren met een gezin woonachtig in Nederland en van oorsprong afkomstig uit de Oekraïne. (Opvallend dat ze de Nederlandse taal niet machtig waren.) Zorgen om de familie bij Donetsk. Ik wilde graag weten wat ze zouden doen als de familie in gevaar komt daar. Gaan jullie daar dan heen of blijven jullie hier? Allebei niet, ze halen de familie bij voorkeur gewoon naar Nederland. En daarom kan geen land meer zonder de steun van andere landen bij oorlog. Als de eigen bevolking het zelf niet gaat redden tegen een grote overmacht dan is steun van buitenaf hard nodig. Een grote stroom van vluchtelingen is anders een van de gevolgen en daar ontbreekt in de meeste landen een goed beleid voor. En dan breekt daar weer de ellende uit en begint het verhaal van voor af aan.

Landgevoel? Ik ging erover nadenken bij de bewuste  aanschouwing van de grote intocht van overwinteraars in Spanje. Allemaal Nederlanders en ons kent ons en Spanje is nu even ons plekje. De mensen voelen zich er thuis en hebben Nederlandse producten, Nederlandse televisie, Nederlandse huisarts en een Nederlandse snackbar. En wat zijn we kwaad als je geen paspoort meer kunt aanvragen en afhalen dichtbij in jouw eigen Spanje… Eigenlijk nemen wij dus gewoon ook even een stukje van een ander land in als thuisbasis. En het liefst spreken we gewoon Nederlands in de tijd dat we in Spanje verblijven. In hoeverre past de Nederlander zich aan in het buitenland? Neem de Poolse mensen in Nederland waar veel mensen kritiek op hebben. Zij doen het niet om te overwinteren maar om geld te verdienen, heel wat anders. En ja, zij zoeken ook voor de tijd die ze hier in Nederland doorbrengen de Poolse nieuwszenders op en gaan naar de Poolse cafés, supermarkten en gaan naar een eigen kerkdienst. Je kunt het niet eerlijk vinden dat de Polen geen wegenbelasting betalen, geen hondenbelasting betalen en in huizen wonen, ligt niet aan hun, aan het beleid. De mensen verschillen niet eens zoveel. Het beleid van een land maakt vaak het verschil. Het beleid is gericht op alleen en niet op samen en daar gaat het nu al fout en straks nog meer, ongelijkheid. Verschillende bevolkingsgroepen plaats je tussen elkaar en dan wordt het vanzelf samen naast elkaar als iedereen meewerkt.

Werken de mensen zelf mee? Voor een deel wel en voor een deel niet, je ziet ook mensen hun eigen landje weer kopiëren in een nieuw vestigingsland. Niet aanpassen en integreren maar vasthouden aan het bestaande, het mag en het kan. Het een kan niet zonder het ander, je geboorteland en je huidige vestigingsland. Het is net als tweetalig opgevoed worden, de ene taal is de andere niet en je hebt je voorkeur. En dan spelen de geloven ook nog een hele grote rol. En om het nog ingewikkelder te maken zijn we ook Europeaan en wereldburger. Wie zijn we eigenlijk en hebben we nog landsgevoel in eigen land? We gaan demonsteren voor een land in een ander land, hoe zot. Ik voorzie straks de eerste demonstratie in Spanje voor behoud van de pensioenen in Nederland, lol. En wanneer gaan de boeren in Canada de straat op voor onze eierboeren? En over twintig jaar is Nederlands de derde taal in ons land?

Heb een lollige maandag!

Ik was vandaag weer gebruik aan het maken van mijn demonstratie jaarkaart. Even naar Amsterdam naar de demonstratie tegenover de Russische ambassade tegen de oorlog in de Oekraïne. Ik moet eigenlijk schrijven, tegen Rusland. En nee, een doek met hakenkruisen erop en de naam van Rusland mocht niet. Ja maar…  nee u bepaalt dat niet dat doen wij, aldus de wijze meneer agent. Het kan niet duidelijk genoeg zijn in dit land. Ik stond ervan te kijken dat veel passanten geen idee hadden van welk land de blauw-gele vlag was. De volgende keer misschien met een atlas erbij gaan staan om te kijken wie het land kan aanwijzen? Vooral de humor niet verliezen in tijden van oorlog. Er stond een bankje dichtbij de demonstratie en daar zat een vrouw een boek te lezen. Ze bleef al die tijd gewoon zitten, het boek ging over de vrouw die de honden eten gaf, andere zedenoorlog van destijds in België. Was zij een monster of een slachtoffer en is Poetin een monster of een slachtoffer? Beetje filosofisch en hoe dan ook, alle oorlogen kennen in mijn ogen alleen maar slachtoffers.

Voor deze demonstratie was er tenminste geen grote politiemacht nodig. Iemand kwam aan mij vragen of het een hippie evenement was, al die bloemkransen om hun hoofd. Nee, wel deed iemand uit die tijd een woordje, Roel van Duijn. Het geheel was soms amateuristisch opgezet en zijn tekst was bijna niet te verstaan. Megafoon is zo 19…  Hoe een demonstratie een hele show kan worden, ik heb er persoonlijk niet zoveel mee op. Je kon shirtjes kopen en andere spullen en de opbrengst ging naar de Oekraïne. Fotografen die hun showplaatjes schieten en geen journalist die aantekeningen maakt omdat de speech toch weer online op te vragen is. Ik ben meer van de boodschap en die mag van mij kort en duidelijk zijn, tja. Het gaat om de inhoud en niet om de verpakking.

Inhoudelijk ging de demonstratie over: de onmiddellijke terugtrekking van alle Russische soldaten en wapens uit Oekraïne, zowel in het oosten van het land als op de Krim. Uitvoering van het Verdrag van Boedapest (1994) waarin Rusland, de Verenigde Staten en Groot-Brittannië de veiligheid van Oekraïne hebben gegarandeerd. Verder de angst dat Europa en ons land meegezogen gaan worden in een oorlog. De boodschap was dus eigenlijk: vrede..

Op wat kleine akkefietjes na, zou zo’n demonstratie eens op de televisie kunnen komen. Hoe het ook kan zonder geweld en veel politie, bewust maken van, tja. Ik ging er ook heen met een vraag en het antwoord op die vraag heb ik gekregen. Kan de Oekraïne een oorlog tegen Rusland winnen zonder hulp van andere landen? Morgen meer denkwerk…

Ik had de zoon van een vriendin een muzieknummer gegeven, met het verzoek om er een moderne versie anno 2014 van te maken. Een bewust nummer en ik ben benieuwd wat hij ervan gaat maken. Gisterenavond even een korte dj les en uitleg van hem gehad. Wat een knoppen op zo’n mengpaneel en wat gaaf dat alles via de computer gaat. Het deed mij denken aan de kleine kamertjes in Amsterdam in mijn radiopiratentijd en toen was er nog geen computer. Ik stoor mij altijd als ik dj’s hoor draaien die niet kunnen tellen, ze bestaan echt nog. Met deze dj zit het wel goed en het is ontzettend leuk om het plezier van hem te zien. Mooi dat je ergens goed en groot in kunt zijn. Hij kon mij vertellen over auteursrechten bij het mixen en het online zetten van de muziek. Ik denk dat alle artiesten en platenmaatschappijen hor en dol worden van alle aanvragen, er zijn zoveel dj’s op dit moment. Niet gevraagd is altijd mis en je kunt het proberen. Muziek betekent heel veel voor hem en net als mijn persoontje, hij vindt alles leuk van klassiek tot hardcore. We hebben nog een overeenkomst in de vorm van Armin van Buuren. Hij wil dolgraag naar een concert toe maar daar moet je 18 jaar voor zijn, snik. Opvoedkundige regels en die zullen er niet voor niets zijn. Denk aan gehoorbeschadigingen en alcohol. Best jammer want ik zag ons samen al gaan. Soms mag je bij concerten wel naar binnen met een begeleider van 18 jaar of ouder.

Ik ben altijd wel een beetje verbaasd dat je op een festival oordopjes kunt kopen. De mooiste high tech dingen trouwens. Is ook weer zo’n gevalletje van probleem, niet oplossen en verminderen door oordopjes te verkopen. Ach, als je maar pret hebt en we betalen genoeg aan zorgpremies in dit land voor de aanschaf van hoortoestellen, lol. Die dingen zijn trouwens schrikbarend duur. Blijft wel een feitje dat veel mensen de zorgpremies echt niet meer kunnen betalen, bewust van. Zelfs mensen die zuinig leven komen niet meer rond met alles en houden zich nog groot.

Ik kreeg gisteren echt groot kippenvel toen ik de renteverlaging vernam. Arm en een groot deel van nu nog midden, zitten niet op de financiële markten en hebben niets op met de banken. Arm en nu nog midden kijken naar de inhoud van hun knip en als daar niet veel inzit dan geven ze het ook niet uit. En lenen? Daar zijn ze door fouten vanuit het verleden huiverig voor geworden en terecht. Mensen die in de schulden zitten, willen eruit en het niet nog een keer meemaken. Je zou er voor kunnen kiezen om al je spaargeld uit te geven en dan geen buffer meer te hebben. De nadruk ligt op zelfredzaamheid en hoe moet je dan jezelf redden zonder een buffer? Ook mensen zonder schulden kijken vooruit en willen die buffer behouden. Alleen de meest noodzakelijke dingen worden door deze doelgroepen nog gekocht.

Mensen kijken bewust naar hun eigen situatie en niet naar het grotere geheel. Ze hebben eigenlijk gelijk want er is weinig meer groot en heel. De stukjes bij elkaar rapen op de wereld en daar een weer een klein geheel van proberen te maken. Zet dat groot voorlopig maar even uit je hoofd.