Ik schreef gisteren over dat de wereld even stil staat voor je gevoel als je ziek bent. Ik was gisteren bij mijn vriendin en zij vertelde toevallig ook zoiets. De dag nadat zij het verschrikkelijke bericht over kanker te horen had gekregen. Zij vertelde dat ze het heel vreemd vond om naar buiten te kijken vanuit haar huis en de mensen naar het werk en naar de scholen te zien gaan. Zij voelde het als: het leven gaat gewoon door, heel raar. En zo is het in het leven, alles gaat gewoon door en de tijd staat niet stil. Ik had twee gebakjes en bloemen meegenomen en we hebben zitten praten. Later zijn we samen gaan winkelen en hebben we krasloten gekrast, gewoon omdat het leuk was. Zij had 100 euro gekrast, alsof het zo moest zijn. Bij een van de winkels hadden we lol omdat zij zo moest hoesten. Je zal in deze winkel maar aan je eind komen, dat zou pas een stunt zijn en we hadden lol. Ook lol om de mannen die allemaal buiten bij de winkel zaten te wachten op hun vrouwen en kinderen. Zij ziet ook als geen ander de problemen in de maatschappij en zij geeft haar mening nog iets scherper zelfs. Het was een leuke dag en die pakken ze ons niet meer af.

In de avond stond er voor mij een vergadering van onze Voedselbank op het programma. Alles gaat door en ook de Voedselbank. De vergadering van het breed bestuur en daar mocht ik ook bij zijn, lol. Het is goed om te merken dat de gemeenschap en de ondernemers zo welwillend zijn. De gemeente is zich nog altijd volkomen onbewust van wat er echt onder de burgers leeft. Ik kom daar morgen nog op terug. Overal schieten hulpinstanties als paddenstoelen uit de grond, je moet ze alleen wel weten te vinden. De zwemlessen bijvoorbeeld, die zijn voor normale burgers niet meer te betalen en dus richt iemand daar ook weer iets voor op. Het kan en mag toch niet zo zijn dat er kinderen met schoolzwemmen op de bank naast het zwembad zitten omdat de ouders de zwemlessen niet kunnen betalen? Zelfredzaamheid in het water is zo belangrijk in ons waterlandje.

Zelfredzaamheid, we gaan er met alles naar terug, wat de politiek dan straks nog moet gaan doen, ik weet het niet. Overal ontstaan nieuwe ideeën en schieten stichtingen en hulpverleners als paddenstoelen uit de grond, veelal vrijwillig. Het is allemaal heel mooi maar de werkeloosheid loopt op en de economie stort volledig in. Bedrijven beginnen nu ook langzaam aan terug te komen naar eigen land en daar zit nog wel een oplossing in, de economie in eigen land opbouwen in plaats van alleen maar in het buitenland. Zelfvoorzienend worden in eigen land, een trend die is ingezet, een laatste noodsprong. Alle landen gaan zoveel mogelijk terug halen naar eigen land, redden wat er nog te redden valt.

Mijn vriendin weet niet hoeveel tijd zij nog heeft. De aardbol weet niet hoeveel tijd zij nog heeft. De tijd staat niet stil en echte tijd is niet te koop, bewust van. De hele wereld is aan het veranderen en de bladeren aan de boom worden nu, half augustus, al bruin en de kastanjes vallen al bijna op de grond. Ik reken en denk nog even door vanonder mijn paddenstoel.

Waanzin en ik kan tot nu toe geen ander eerste woord verzinnen voor deze jonge week. Ondanks dat het nu is, ga ik toch even terug naar een paar jaar geleden. Eigenlijk moest ik in bed liggen in een van de grootste ziekenhuizen van Amsterdam maar dat was nooit mijn favoriete plek in het ziekenhuis. Ik had een mooi plekje gevonden waar ik kon zitten en ik kon kijken naar de mensen ver beneden mij. Zelfs in de nacht zag je mensen gaan en zo tegen de ochtend kwam de stad tot leven. De mensen waren zich volkomen onbewust van de vrouw die hoog van achter het raam zo naar ze zat te kijken en zat te denken. Ik voelde mij zover van het gewone leven af daar boven. Ik zag mensen op de fiets naar hun studie of werk gaan, haastig met koffertjes of rugzakken. Overal auto’s en druk verkeer, allemaal radartjes in een netwerk op weg naar weer een dag. De tram en de bus, met mensen die ook op weg waren ergens heen. Zelfs in de vliegtuigen in de lucht zaten mensen die op weg waren ergens heen. Iedereen druk en haastig op weg en mijn wereld stond stil daar achter het raam. Ik hoorde niet in die wereld want ik was ziek, zo voelde het.

En als ik dan in bed lag dan keek ik naar als de mensen als zij thuis kwamen. In de flatgebouwen gingen de lampjes een voor een aan en ook een voor een gingen de televisies aan. Sterren in de lucht en een maan die scheen. Een voor een gingen de lampjes en televisies weer uit op een paar na. Allemaal mensen, zich volkomen onbewust waren van de vrouw die naar hen keek. En als je dan uit het ziekenhuis naar huis toe mocht dan was de wereld opeens weer druk en lawaaiig, bewust van.

Ik moest er even aan denken gisteren, de waanzin van ziek zijn. Een van mijn beste vriendinnen kreeg gisteren de uitslag. Al twee keer kanker zo goed als overwonnen en nu op twee nieuwe plekken terug in haar lichaam. Het afgelopen jaar hebben wij ontzettend veel plezier gemaakt, leven en nu. Doen wat je wilt doen en ook genieten. Terwijl wij onze beste beentjes voort aan het zetten waren, vloog de wereld om ons heen waanzinnig in brand. Mensen die niet weten wat genieten is en voor wie het leven alleen bestaat uit haat, macht, geld, dood en verderf. Ik zou willen dat al die mensen eens een poosje op mijn plekje van toen achter het raam konden gaan zitten, bewust worden van.

Gisteren was er verdriet en er waren traantjes. Vandaag gaan we samen iets leuks doen en misschien kunnen we nog lachen. Lachen om de situatie en lachen om alles om ons heen. Als de wereld niet meer kan lachen dan doen wij het wel.

Ik was afgelopen weekend lekker aan het lezen en aan het spelen met cijfertjes en grafieken. Toch wel grappig dat vroeger alle grote denkers geen computer hadden. Zij keken gewoon bewust de wereld in en konden nog hoofdrekenen. Nu gooien we alles in de computer en die weet alles wat er speelt in de wereld en klaar. Erg zwart wit en volgens mij kan het een nooit zonder het ander. Ik heb als ontspanning de ramen gelapt in een regenbui. Geen computer voor nodig en gratis zacht water en een douche. Ook wat onkruidjes eruit getrokken want de grond is zacht met regen, zo gepiept.

Ik had ook nog een boekje uit 1972, Rapport van de club van Rome. Er stonden heel veel leerzame dingen in en in het nu zagen zij toen heel veel dingen best wel goed. Er stond ook in dat de groei voor het jaar 2100 tot stilstand komt als er geen veranderingen komen. De meest onzekere is de V van veranderingen en veranderingen komen altijd. Ik denk persoonlijk dat de groei al stilstaat maar dat wij die aan het verlengen zijn, uit het evenwicht, de economie. In de meeste boeken gaat het ook over links en rechts denkenden. Je zou kunnen stellen dat niet alleen oorlogen door geloof de wereld uit zijn evenwicht brengen maar ook links en rechts denken. De grootste ellende in besluitvorming komt door links en rechts, die de boel samen vertragen. De samenleving ombuigen naar evenwicht voor iedereen op een bewuste manier klinkt beter, samen.

In een ander boekje stond een mooi stuk over woekeren in de Middeleeuwen. Men verkoopt iets wat niet bestaat en daardoor wordt ongelijkheid ingesteld die strijdig is met de gerechtigheid. Heel actueel in het nu. Je koopt iets of je huurt iets en je betaald veeeeeels te veel. Als de woekerprijzen dan nog terugvoeren naar investeringen in mens en maatschappij dan is er niets aan de hand. Je ziet het omgekeerde gebeuren en zo ontstaat er meer ongelijkheid. Ja, ik denk maar eens wat.

Wat mij blijft verbazen is dat heel veel mensen al jaren goede dingen hebben geschreven en geroepen en dat de hele mensheid daar niet veel mee heeft gedaan. Zoveel mensen, zoveel partijen, zoveel meningen en zoveel datasystemen en we kunnen er niet veel mee. Zou je dus kunnen stellen dat de mensheid zichzelf altijd verliest en de natuur het altijd van de mensheid wint? Liefde, misschien overwint liefde voor alles en iedereen wel en zit daar nog een oplossing in.

De oudere werknemer in de huishoudelijke thuiszorg legt het loodje. Ze moesten er al uit omdat ze te duur waren en nu lost het probleem zich via een niet humane weg vanzelf op. De mensen krijgen minder uren aan huishoudelijke hulp en zo kan het gebeuren dat je drie of vier adressen op een dag gaat krijgen, in plaats van twee. Dat is dus drie of vier keer zwaar huishoudelijk werk doen. Het ziekteverzuim schiet omhoog, bewust van. Ook ben je echt niet goed wijs dat je iemand met MS, zonder familie, de helft aan het aantal uren voor huishoudelijke hulp gaat geven. Mensen kunnen echt niet meer logisch nadenken… Ik zie dat veel alleenstaanden ouderen en zieken aan alle kanten in de ijskou worden gezet. Niemand die ze uit die kou komt halen, ook veel kinderen niet. De kinderen moeten zich echt doodschamen dat ze alleen maar bezig zijn met leven en soms maar twee keer per jaar bij hun oude ouders komen. En als je dan niet vaak komt om oud zeer of verklaarbare redenen, zorg dan toch dat ze de juiste zorg krijgen, bewust van.

Zelfs mensen van mijn leeftijd hebben het er al over: “ik wil echt niet meer oud worden als ik echt iets ernstigs ga mankeren.” Wie had ooit kunnen denken dat we deze omslag zelf zouden gaan maken? Geen prijsplafond in de zorg voor nodig. Ik vraag mij dan ook af of alles wat nu wordt uitgevonden om levens te verlengen wel toegevoegde waarde heeft. Gaan we naar een tijd toe dat er boven de vijftig jaar niets meer aan je gedaan gaat worden? Ook omdat de persoon dit zelf niet wil? Moeten we ons gaan richten op de kinderen en alles onder de vijftig jaar die ziek zijn, om hun levens wel te verbeteren? Het leeft enorm en ik ben mij daar bewust van. We kunnen met de kennis van nu steeds ouder worden en daar is geld voor nodig. Als er geen geld voor vrij gemaakt gaat worden dan worden we dus niet meer oud. Ook een manier om de bevolkingsgroei terug te dringen, maar zeg dan eerlijk dat dit het doel gaat worden.

Dingen veranderen in de wereld en in ons land en het blijft de vraag of wij dit samen kunnen opvangen. Ik leef en ik geniet in het nu maar ben mij ervan bewust dat we met heel veel dingen terug gaan naar vroeger. Zijn het goede dingen van vroeger die we vergeten waren dan is er niets mis mee maar zijn het slechte dingen dan vergeten we vooruit te kijken en gaan we het bewust niet redden.

Het idee te leven en zonder er iets voor terug te verwachten. Economie in de Middeleeuwen en het kwam op mijn pad. Ik heb in deze zomervakantie zorg gedragen voor de huizen en huisdieren van vriendinnen, zonder er iets voor terug te verwachten. Ik kreeg er wel iets voor terug en dat maakt weer blij. Een boekenbon en ik zit sinds vandaag dan ook in Capital van Thomas Piketty. En ik kreeg een boek met de titel: tien dingen die ik leerde over de liefde. Tja van je vriendinnen moet je het hebben, lol. Waar is de zwarte vos maar dat terzijde. Het is lees, schrijf en denk weekend, laat die buien maar komen.

Briljant, de column van Kustaw Bessems over oorlog en ik was niet de enige die hem briljant vond. Ik moest er een beetje aan denken gisteren. Je kunt de grootste lol hebben bij een pas geopende supermarkt, gratis vermaak. In het kader leven zonder er iets voor terug te verwachten, ik was met iemand mee om zijn boodschappen daar te doen. Er waren artikelen gratis en scherp geprijsd en dat werkt altijd. Mijn ogen en hersens waren de andere prijzen aan het vergelijken met mijn supermarkten en ik had lol. Massahysterie in de winkel. Er waren twee vrouwen met mandjes met hun boodschappen erin en ze wilden deze terug zetten toen ze de rijen bij de kassa’s zagen. Mmm, in heel veel landen hebben ze geen mandjes en geen boodschappen en staan ze in rijen twintig keer zolang voor een beetje water… Ga met je verwende gedrag alsjeblieft naar buiten… Mensen kochten alles alsof het gratis was, wat een idioten. Overigens waren de rijen bij de kassa’s niet eens zo erg, kwam meer door beeldvorming door verkeerd gebruik van de ruimte voor de kassa’s… Mijn dag kon nog leuker want een stel kreeg woorden achter ons bij de kassa. De vrouw dacht blijkbaar dat haar man een slaaf was en om zoveel mogelijk aanbiedingen te kunnen scoren moest hij twee bordjes op de band zetten zodat ze apart konden afrekenen. De man had een rood hoofd en ik dacht weer: ga weg bij dat mens en ga vrijwilligerswerk doen in Irak of zoiets. Alles is beter dan bij haar blijven, lol. Overigens nam ik de gratis dingen dan wel weer aan en zo kom ik het weekend weer door.

Ik had de afgelopen week hulp van twee leuke jongens bij de Voedselbank en zij gingen Shoarma bestellen voor na het werk bij de Voedselbank. Een van hen vond dit wel raar en vond het verschil met werken bij de Voedselbank en erna Shoarma bestellen en eten wel erg groot. Heerlijk dat er jongeren zijn die het ook zien en denken, geeft hoop. Tuurlijk mag je genieten van wat je wel hebt, zolang je maar wel oog hebt voor wat een ander niet heeft of minder heeft. Bewust worden van…

Er was gisteren weer een debat, weer eens wat andere gezichten, erg leuk. Het ging over Den Haag en het recht op demonstreren, vrede, vrijheid zonder haat zaaien, respect en samen. Toch raar dat niemand eens vooruit keek daar. Het is namelijk op 27 september burendag en ook in de regio Schilderswijk en er zijn genoeg dingen te doen, de deuren staan open. Haagse bakkies en opgelost samen. Wat in Den Haag speelt is niet uitzonderlijk, in bijna elk dorp of in elke stad zijn deze wijken. Dezelfde problemen en mensen maken er samen het beste van en kijken uit naar de dag van hoop. Helaas worden de armen steeds armer en daar komt het midden straks bij, het debat en ook de burendag zullen de problemen niet verhelpen. Optreden, aanpakken en oplossen, tja. Het is geen Haags probleem het is een landelijk, Europees en wereldprobleem. Niet alleen de stad Den Haag staat in de brand, de hele wereld staat in de brand.

Ik was gisteren weer bij de Voedselbank en daar ging alles weer lekker multicultureel samen. Het is echt heerlijk dat er wat mensen zijn die eerlijkheid nog waarderen. Ik word kotsmisselijk van mensen die hun eigenbelang meer dan voorop hebben. We hebben ontzettend veel lol gehad om het nieuwe Handboek Voedselveiligheid. Of je als vrijwilliger maar even 37 pagina’s wilt lezen. Niet werken vanuit je hart en je gevoel, regels zijn er nodig. Zelfs je lange haar los en een baard zijn niet wenselijk. Het kan natuurlijk niet dat er haren in brood vallen, verhip die zitten er standaard al in… Vrijheid als vrijwilliger is ook al niet meer. Sterker nog, als we allemaal aan de diarree zijn dan is het beter dat we niet komen, tja dat kunnen wij zelf natuurlijk niet bedenken. Ik ga het boek uit mijn hoofd leren en over twee weken volgt een vrijwillige overhoring en zo maken wij lol. Het hoofddoel, de mensen helpen en voedsel verstrekken, is langzaam aan de horizon aan het verdwijnen. Het is maar goed dat we niet in oorlogstijd leven, niemand zou het hier zonder handboek kunnen overleven, lol!

Afgelopen dinsdag belde er nog iemand van de NOS, of wij al goederen hadden gekregen vanuit de boycot Rusland. Nee hoor, wij hadden nu net zoveel groente als anders. Nog niets te merken van extra voedsel. Wij denken zelf dat alles eerst voor een tomaat en een peer verkocht gaat worden overal en het dan pas naar onze Voedselbank gaat.

Het gaat te snel, niets voelt of lijkt meer vanzelfsprekend. Een vriendin sprak wijze woorden. “Het voelt anders als je iemand nu een fijne vakantie toewenst.” Door alle gebeurtenissen in de wereld is het niet meer zo vanzelfsprekend dat iemand ook weer veilig in Nederland terug komt. Ik denk ook dat voor heel veel mensen de ogen open gaan. Heel veel mensen in dit luilekkerland hebben zich nog nooit onveilig gevoeld. De mensen die dat wel hebben meegemaakt die weten, hoe erg ook, dat er meer te koop is in de wereld dan wat de mens graag gelooft. Niets is ooit vanzelfsprekend geweest, alleen dachten veel mensen dat alles wel vanzelfsprekend was. Ik geloof ook graag in positief denken, kansen zien en vooruitkijken en dat het allemaal wel weer goed komt. Niets mis mee, maar de andere helft van mij ziet en hoort wel de bewuste werkelijkheid.

Een van mijn vriendinnen zat laatst op een bankje met haar kind en werd getreiterd door een jongetje, voor ze het wist stonden er opeens heel veel jongetjes om haar heen. Het is voor haar nu niet meer zo vanzelfsprekend om daar te gaan zitten. Ik zag laatst dat een vrouw werd lastig gevallen door vijf grote kleerkasten. Ik ben blijven staan om te kijken of zij weg kwam en zij was zich van mijn aanwezigheid bewust. Het liep goed af maar het is niet vanzelfsprekend dat ik niets had gedaan als zij hadden doorgezet. Een vriendin van mij voelt zich doordat ze aangifte heeft gedaan niet meer veilig en gaat er bijna aan onderdoor, haar leven is niet meer vanzelfsprekend.  En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het is sinds lange tijd nog nooit zo actueel geweest, vrijheid en vrede, ook met een v net als vanzelfsprekend. Heel veel mensen kijken nu bewust niet meer naar het nieuws omdat het de vanzelfsprekendheid aantast. Ik heb zelf al jong geleerd dat je voor vrijheid altijd moet strijden. Vrijheid is niet vanzelfsprekend en vrede helaas ook niet.

“De dagen worden korter en het gaat zo in de avond alweer vroeg donker worden, bah. “ Willen alle mensen die dit nu al zeggen eens van die berg afkomen…  De meeste mensen in Nederland hebben allemaal een dak boven het hoofd. Je kunt in Nederland als het donker is heel veel dingen wel doen. Zet de televisie aan, lees een boek, kijk een film, speel een game, praat… ja praat met elkaar, ga breien, ga op een hometrainer zitten of zoek een andere hobby. In Nederland hebben de meeste mensen een voorraad eten en drinken in huis, ga een hapje maken en neem een drankje. Je steekt een gezellig lichtje aan en belt of chat wat mensen. Kruip lekker onder je dekbed in je warme bed. En als het besef van dit alles niet helpt, ga weg uit dit land en zoek een land op waar de dagen wel langer duren. Kom die berg af en als niets helpt dan weet ik nog wel een andere berg.

De berg Sinjar in Irak, veel zon en lekker warm. Duizenden yezidi’s en andere vluchtelingen zijn uit angst voor de moslimextremisten van ISIS de bergen in gevlucht. Geen dak boven het hoofd, geen luxe spullen, geen eten, geen bed en ze voelen zich niet veilig. Jij ligt in Nederland lekker met het lichaam op een matras in bed en het hoofd op een kussen. In Irak en elders daar liggen de lichamen op straat en de hoofden staan op stokken. Is er nog meer uitleg nodig waarom het helemaal niet zo erg is dat de dagen hier korter worden?

Nog even en iedereen is hier in Nederland terug van vakantie, ja ons land is er nog hoor! We gaan weer vrolijk aan het werk of de uitkering in en de meeste kinderen mogen weer naar school. We duiken de sportscholen in want al dat vakantievet moet eraf. We gaan ons weer druk maken om van alles en sluiten de gordijnen en houden de angst buiten. Er komt een dag dat we de gordijnen openen en verbaasd opkijken, verhip Nederland is anders geworden. Het voelt niet meer zo veilig om het huis te verlaten. Het huis voelt dan als leven op een berg en niemand die je eraf komt halen.

Voordat we in Nederland allemaal op die berg zitten en het licht niet meer door de ramen naar binnen komt… misschien kunnen we er allemaal samen en bewust nog iets aan doen? Onder het mom van: bergen werk verzetten?

Buiten veel verdriet om mij heen en wat mij ook raakt, ik heb ook veel lol. Een dag niet gelachen is geen dag… Nederland is mooi en wat valt er nog veel te schrijven. Nederland mag dit jaar minder vissen, altijd leuk. En als je zoiets in de oerwouden in het buitenland laat lezen dan begrijpen ze er bewust niets van. Er is nog een dier die zelfredzaam de visstand aan het slopen is, de meerval. Iedere gevangen meerval moet nog steeds direct worden teruggezet. En de humor is dat ze met steeds meer zijn en steeds meer karpers, paling en snoekbaars opeten. Er komt vast weer een dag dat ze bij gebrek aan vis, de eerste mens gaan opeten, lol.

En dan nog iets lolligs. Je verzint een IBAN van achttien tekens voor de bankrekeningen. Prima en voor de ouderen een leuke geheugentraining, geen spel op de televisie meer voor nodig. Er zit onder een deel van de grijze bevolking best wel wat geld, nu nog…, dus daar vaar je als bank wel bij. Als de ouderen dan graag een nieuw bankpasje willen hebben met de IBAN erop dan ben je natuurlijk klantvriendelijk. Niet alleen voor de ouderen maar eigenlijk voor alle klanten die een pasje willen met hun nieuwe nummer erop, waar ze zelf niet op zaten te wachten, regel je natuurlijk een nieuw pasje. Helaas staat er op je pasje een datum van geldig tot en tot die tijd doe je het er dus maar mee. Je voelt je echt klant bij een bank met die zelfredzaamheid visie. Ach, als je oud bent dan raak je wel eens een pasje kwijt of je laat hem per ongeluk in de blender vallen. Een klant zonder pasje kan geen geld laten rollen dus een nieuw pasje is dan zo in huis, zelfredzaamheid.

Ook is het geweldig dat de visie van de politiek begint te werken, zelfredzaamheid in Nederland. Zo’n demonstratie tegen ISIS in Den Haag bijvoorbeeld. Niemand doet iets dus dan doen we het zelf toch, heerlijk. Het gaat er niet om of je links of rechts bent, zo 1965… Het gaat erom wat de burger met eigen ogen bewust ziet gebeuren en waar geen of onvoldoende actie op ondernomen wordt. Ook een mooi verhaal van vroeger wat hier op aansluit. De matrozen in Den Helder werden altijd in Amsterdam naar de trein gebracht en afgehaald door hun vriendin of vrouw. De vrouwen werden op een gegeven moment steeds lastig gevallen en voelden zich onveilig. Iedereen zag het en niemand deed iets. En zo toog een groepje matrozen naar Amsterdam en veegde het station schoon. Zelfredzaamheid en de boodschap was duidelijk. Het mooiste was dat ze natuurlijk allemaal op het matje moesten komen en de leidinggevende toch tussen neus en lippen door liet weten: “goed gedaan boys.” Zelfredzaamheid is weer helemaal terug en het begint langzaam overal in door te werken.

Ik was zaterdag in de Kathedraal van De Ronde Venen en ik kreeg zondag nog wat meer informatie over die kerk. De klokken die er nu hangen zijn niet de originele klokken. De originele klokken zijn in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers meegenomen, leuk feitje. Ook kun je met een bootje onder de kerk doorvaren en als je geluk hebt kun je een paling vangen. Iedereen heeft zo zijn eigen verhaal over vroeger daar, erg grappig. Ik ben mij er afgelopen weekend ook van bewust geworden dat de vrijwilligers van nu, de grote grijze generatie, er over hooguit tien jaar mee is gestopt. Het is gewoon opvallend hoe moeilijk het overal is om nieuwe vrijwilligers te krijgen. Of het nu bij de brandweer is of voor de breiclub, ze zijn aan het uitsterven en wie gaat hun stokje, ehh breiwerkje, overnemen? Robot Truusje? Ik denk nog steeds dat je de werkloosheid kunt terugdringen door van vrijwillige banen betaalde banen te maken. We zien nu net het omgekeerde gebeuren in Nederland. Dat mensen met AOW en pensioen wat vrijwilligerswerk willen doen, prima. Ik zie nu ook jongeren zonder baan in vrijwilligerswerk en daar heb ik moeite mee. Jong en een baan en ernaast nog wat vrijwilligerswerk, bewust beter.

Toch blijft het mooi om verhalen van vroeger naast de situaties van nu neer te leggen. Je hoort nu veel mensen over zorgen om hun kinderen en de toekomst. Eigenlijk was het vroeger niet anders, ook toen waren er zorgen. Ik moest erg lachen om een verhaal dat op dorpsfeesten de grootse knullen een lastpost gewoon in zijn nekvel grepen en hem dan boven op de dijk dropten. Verder zonder geweld maar wel even duidelijk maken dat die persoon niet meer terug moest komen, lol. Vechtpartijen en zuippartijen waren er ook maar dat gebeurde met de vuisten. En dat vinden de ouderen wel een groot verschil met nu. In het nu zijn er wapens en messen en moderne oorlogswapens die echt alles kunnen vernietigen. De bedreigingen zijn anders en heftiger, ook van de aarde zelf.

In mijn ogen is er wel een duidelijk verschil tussen vroeger en nu. De mensen konden vroeger als ze nuchter waren meestal nog wel logisch nadenken. Het enige waar zij door gehersenspoeld werden dat was familie en de kerk. Zij wisten vaak niet wat er in de wereld gebeurde, laat staan in heel Nederland. Nu is het dubbel en dubbel  en dubbel op. In alles worden onze hersens continue gehersenspoeld. Om nuchter en logisch na te denken moet je dus wel sterk in je schoentjes staan. En veel mensen zoeken een rolmodel als voorbeeld, je bent eigenlijk zelf het voorbeeld. Het is prachtig om te zien dat de geschiedenis zich vaak aan het herhalen is. Alle generaties doen het anders en allemaal op hun eigen manier. Bewust en logisch nadenken, daarmee kom je al een heel eind.