Niets was zoals het was, alles leek anders, alsof we in een vertraagde film zaten. Gisteren met een van mijn beste vriendinnen waarschijnlijk de laatste avond met zijn allen uit geweest. Met de vrienden en vriendinnen, allemaal gekomen voor haar. Ongeloof, verdriet en tranen, allemaal omdat wij niet willen dat zij straks al bij ons vandaan gaat. Te jong om nu al te sterven aan kanker. En zij wil ook nog niet bij ons vandaan en bij haar familie. Ze had nog een wens: nog een keer naar Thailand gaan met de kinderen. Gaat hem niet meer worden want ze gaat het niet meer redden. We hebben lol gemaakt en zijn lekker uit eten geweest. Veel oude herinneringen en zij hield zich zoals altijd heel flink. Veel geproost met elkaar en een leuk sterretje als toetje, op het leven. Toen met zijn allen naar de club gegaan en champagne gedronken en gedanst. Op ons nummer, Happy. Hoe later het ging worden op de avond, des te benauwder zij het kreeg. Hoesten en water drinken en wachten op haar verzoeknummer, Fantasy van Earth Wind & Fire. En dan tref je een diskjockey die haar nummer maar niet draait. Na drie keer vragen kwam Fantasy eindelijk en tranen op de dansvloer. Ja, het was een mooie avond ondanks het verdriet en het is goed dat we alles samen zo gedaan hebben.

It’s your day, shining day, all your dreams come true

As you glide, in your stride with the wind, as you fly away

give a smile, from your lips, and say

I am free, yes I’m free, now I’m on my way

Wat zou je doen als er nooit meer een morgen zou zijn. Een mooi muzieknummer en deze zin hangt een beetje in mijn hoofd deze week. Met mensen praten, vooral luisteren en troosten. Ingrid, wat moet ik doen? Tja, je moet het toch altijd zelf doen, de kracht komt vanuit jezelf. Lachen en proberen blij te zijn wil ook helpen. Hoe kom je uit uitzichtloze omstandigheden? Soms zijn dingen niet op te lossen en dan is er alleen maar hoop, hoop dat het goed gaat aflopen. En dat goede aflopen is niet vanzelfsprekend. Sterker nog, in sommige gevallen kun je de afloop al voorspellen en niemand die iets kan doen. Het voelt alsof veel mensen psychisch niet meer geholpen kunnen worden met alle gevolgen van dien. Een gevaar voor zichzelf, de maatschappij en hun familie. Je staat machteloos, ook als hulpverlener. Er is iets structureel mis met onze zorg en we missen zorg op maat voor mensen die niet in open en niet in gesloten zorg thuis horen, bewust van. Ook gaat de hulpverlening over veels te veel schijven en een goed overzicht is er niet meer. En dat mensen na een hulpverleningstraject of detentie gewoon zonder eten en geld op straat komen te staan is echt schandalig. Hoe kun je dan goed opnieuw beginnen?

Wat zou je doen? De kleine dingen in je eigen leven kun je wel iets aan doen. Als je zelf ergens niet blij mee bent dan kun je zelf eens kijken of je er iets aan kunt veranderen. Ga eens iets anders doen, al lijkt het nog zo eng. Ik heb een hekel aan strijken en ik had alleen een strijkbout. Ik heb wel een hittebestendig matje en zo kan ik wel kraagjes en wat kreukels strijken als ik zin heb. Voor de rest alles goed uitkloppen en glad strijken en klaar. Ook met de aanschaf van kleding letten op de stof en klaar. Het zijn de kleine dingen in het leven die het doen. Overbodig bezit is niet belangrijk, blij zijn wel en tijd besteden aan leuke dingen.

Wat zou je doen als er heel binnenkort volgens de laatste gegevens en de artsen, geen morgen meer zal zijn? Een van mijn beste vriendinnen weet nu dat er misschien morgen geen morgen meer zal zijn. En daarom gaan wij vandaag, samen met haar genieten en lachen en hopen dat zij er morgen nog wel zal zijn. Samen met elkaar en naast elkaar en zoals zij het wil en het voor ons ook goed voelt.

Voor heel veel mensen op deze aardbol is er misschien geen morgen meer en misschien ook voor jezelf niet, sta daar af en toe eens bij stil, bewust van.

Sorry, ik ga even iets recht zetten… Ik schreef gisteren over dat er veel mensen zijn die van 40 euro per week hun primaire en secundaire dingen moeten betalen. Bij onze Voedselbank bleek dat ook 30 euro per week te zijn, lol. Mensen zijn bezig al hun spullen van waarde te verkopen om het hoofd nog boven water te houden. Dus niet om bewust bij te verdienen bovenop hun uitkering, nee uit bittere noodzaak. (Uitzonderingen daar gelaten.) Alleen het dak boven hun hoofd blijft straks nog over. De mensen schrokken zich een hoedje gisteren bij ons. Een man kwam wat groente brengen en grote ogen over de steeds toenemende voedselpakketten. Ook de mensen die de pakketten iets vroeger kwamen halen dan normaal werden er stil van. Voor het eerst ook de mensen die mij en mijn collega’s een pluim gaven, wat een werk verzetten jullie, tja. Nog geen producten van de Rusland boycot, misschien volgende week? We lopen nog steeds te grappen over de certificering voor de Voedselbank, de grootste lol. We waren het erover eens dat werken vanuit je hart hierdoor een deukje krijgt, betutteling zo voelt het. De andere kant is dat we in een angstland leven en dat iedereen voor het minste of geringste naar een advocaat holt. De mensen zijn zich er niet van bewust dat de echte zaken zo blijven liggen. Of is er zoveel mis in de maatschappij? En vreedzaam samen oplossen, best moeilijk? Er was ook blij nieuws want iemand had een fiets gekregen en kon zo het pakket ophalen. Ook nog even met de stofzuiger van de Voedselbank gesproken en die was blij dat er wel landen buiten de EU zijn waar hij straks nog mag zuigen met zijn andere vriendjes…

En mocht iemand nog eens serieus iets op de agenda willen zetten, waarom zijn de verkeersboetes niet gelijk in de EU? Toevallig gaat het nu opvallen omdat mensen die op vakantie zijn geweest een boete thuis krijgen vanuit een EU land. Is er ook een uitleveringsverdrag als je de boete niet gaat betalen? Gratis een weekje naar de zon, all inclusive?  En waarom zijn in ons land de boetes zo hoog? Te hard rijden in Duitsland loont, net zoals tanken en boodschappen doen, lol.

Overigens zijn kinderen van onze Voedselbank ook op vakantie geweest. Door de goedheid van anderen konden zij mee met zomerkampen. En veel volwassenen zijn ook even eruit geweest dankzij familie of kennissen die hun caravan of woning gratis aanboden. Mooi hoe mensen elkaar helpen. Ik heb ook een nieuwe manier gevonden om spullen te vernietigen volgens de nieuwe Voedselbank eisen, tot groot vermaak van iedereen. Ik ben blij dat ik af en toe iemand aan het lachen kan maken, alles is al erg genoeg.

Er was in het nieuws dat de minister 6,5 miljoen gaat geven voor noodhulp aan Irak. De reacties van de mensen in het land hierop waren heftig. De gemiddelde reactie kwam er op neer dat eigen inwoners voor moeten gaan. Ik dacht daar nog eens over na en voor 6,5 miljoen kocht een bekend stel een huis in Londen. Dus 6,5 miljoen is een huis in Londen. De 6,5 miljoen aan noodhulp in Irak gaat onder andere naar dekens, jerrycans, kookplaten en medische hulp. Als de mensen op de televisie horen en in de bladen lezen dat een bekend stel een duur huis koopt in Londen dan vinden zij dit allemaal leuk voor hen. Kwijlend hangen zij boven de foto’s van het huis en de stille hoop is toch dat zij hopen dat het stel uit elkaar zal gaan en er nog een smeuïge echtscheiding aan zit te komen. Er is natuurlijk wel een verschil, het huis is gekocht van hun eigen geld. (En soms nog een hypotheek…) Zo’n stel maakt muziek en ze geven optredens en dus maken ze de mensen blij. Je krijgt het gevoel dat je er iets voor terug krijgt en gunt ze dus dat huis. Indirect betaal je dus ook mee aan hun huis door hun muziek te kopen. Een vrije keuze om die muziek te kopen. En dat maakt denk ik het verschil. We gunnen een ander best wel iets als we het gevoel hebben dat het onze eigen keuze is om ergens geld aan uit te geven. Niet voor niets zijn die massale donatieacties zoals het Glazen Huis zo’n succes. Je mag zelf geven en dat maakt het verschil en dan is het niet erg om te geven. Zou het dus niet beter zijn om ontwikkelingshulp af te schaffen en dat geld rechtstreeks te besteden aan de eigen inwoners? Misschien is het de hoogste tijd om ook met ontwikkelingshulp zelfredzaam te worden wat betreft het uitgeven ervan? Alleen voor het gevoel van de Nederlander?

Moet de Nederlander natuurlijk wel zijn koopkracht behouden om zelf te kunnen schenken aan goede doelen. Ik ken veel mensen die moeten rondkomen van 40 euro per week voor de aanschaf van primaire en secundaire levensbehoeften. Een koopkracht van 0,25% erbij is dus een oud dubbeltje van vroeger erbij per week. Ik mag hopen dat die 0,25% per week is… Wat koop je tegenwoordig nog voor een dubbeltje? Waarschijnlijk een kerstbal bij de Kringloopwinkel. En als je doorspaart het hele jaar dan heb je aan het einde van het jaar een boom vol met ballen.

Ik ben gelukkig niet alleen met al mijn gedenk, ook de EU denkt mee. Ik ga vandaag eens even met mijn stofzuiger praten, vragen hoe hij erover denkt dat ze in de EU hebben besloten dat hij en zijn maatjes het land uit moeten. Ik ga vast horen naar welk land hij zelf wil, in het kader van de zelfredzaamheid van de ontwikkelingshulp…

Kunnen wij u helpen, bel of chat met ons. Opeens verschijnt zo’n melding in je beeldscherm. Erg vermoeiend als je zelf bewust wilt nadenken. Nee, als ik niet kan vinden wat ik zoek dan ben ik in staat om zelf de telefoon te pakken en desnoods een chat te sturen. Het wordt de mensen steeds makkelijker gemaakt en ik voorzie dat de IQ testen in de toekomst overbodig worden. Mensa bestaat over tien jaar niet meer, hilarisch.

Toen we zaterdag in de supermarkt stonden met de inzamelingsactie, hingen er ook van die boodschappenscanners. Een collega was er lyrisch over en het gemak ervan. Ik niet en ik begreep haar standpunt en zij de mijne, gelukkig zijn we allemaal anders. Ik wil zelf de prijzen zien en als ik iets goedkopers zie dan wil ik zonder apparaat, het product in mijn mandje kunnen omwisselen voor een ander product. Ik denk ook in werkgelegenheid en een paar van die scanners is een kassamedewerkster minder. Tuurlijk leveren die scanners ook weer banen op maar dat staat in geen enkele verhouding tot het lager geschoolde personeel die de kassabanen nodig hebben. Ik voorzie een steeds lager IQ en dus blijven die banen nodig. Ook is het erg prettig om door goed en vriendelijk winkelpersoneel geholpen te worden bij de kassa. Zo’n scanner zegt niet: “goedemorgen, welkom in de winkel.” Als we ze dan toch ophangen dan kunnen dingen wel iets beter hoor. Oortjes erbij en geluid erbij, misschien zelfs een bril die scant. Ik was laatst bij een kassa en toen bleek dat ik recht had op twee gratis producten erbij. De vriendelijke kassamedewerkster kon mij hierop wijzen. Afijn, ik blijf tot de laatste snik met mijn blauwe mandje lopen en ga in de toekomst waarschijnlijk de winkel uitgezet worden door de robots…

Over blauw gesproken, ik liep deze week achter een leuke blauwe rollator, een prachtig lachwekkend gezicht volgens de mensen… Snik, niets mis met die rollator alleen niemand wilde hem meer hebben,  in het nu van de markt gemept door zijn eigen soort. En zo bracht ik hem naar zijn laatste rustplaats, het nu nog bejaardenhuis. Een soort van stille tocht, de witte ballon ontbrak nog. Hij mocht naast een afgedankte witte rollator gaan staan, toch niet alleen op zijn bijna sterfdag. Zelfs scootmobielen waar niets aan mankeert zijn aan de straatstenen niet kwijt te raken in ons landje. We willen allemaal het nieuwste model en met de kennis van nu… Er is vast nog wel een land waar de mensen door oorlogen ietwat slecht ter been zijn, misschien waarderen ze daar die afdankertjes van ons nog wel?

En zo in mijn blauwe broek achter mijn even blauwe rollator bedacht ik nog iets. Waarom heeft een rollator geen regenkap net als in de kinderbuggy? De oudere mens zou dat best leuk vinden om droog te blijven achter de rollator met regen. Niet te hard schrijven anders volgt er opnieuw een veldslag onder de rollators…

Bij twijfel niet doen en je kunt proberen de overkant te halen en het halen of diep zinken. Ik was bijna de fout met iets ingegaan en halverwege zonk ik bijna naar de bodem maar vrienden hielpen mij er weer uit. Het kwartje viel en het stomme was dat ik de fout al een keer eerder had gemaakt en je zou denken dat ik daar van geleerd zou hebben, niet dus. Aan de andere kant, als je het niet probeert dan weet je het niet en iets kan een tweede keer best lukken. Ik had lol om mijzelf en dat is ook heel belangrijk. Ik doe het geen derde keer want ik weet nu dat het niets gaat worden. Leren van je fouten, het kunnen toegeven dat je even met iets een mislukking was, voelt best lekker. Vallen en opstaan en zo is het hele leven. Daarom is geschiedenis in het algemeen ook zo belangrijk. Als de geschiedenis goed in de boeken staat dan zouden wij er iets van kunnen leren. Oké, niet een eerste keer en niet een tweede keer maar de derde keer toch wel, mag ik bewust hopen…

De wallen onder mijn ogen even wegwerken en doorgaan. Heel veel mensen kunnen de wallen onder hun ogen niet meer wegwerken door oververmoeidheid en zorgen. Staat iemand er bij stil dat de zorg voor de ouders heel veel kinderen teveel gaat worden? Wallen omdat ze en voor de ouders moeten zorgen en moeten werken. Hele gezinnen hebben er last van en pubers blijven zitten op school of zoeken hun heil elders omdat de ouders te druk zijn met opa en oma. Er zijn zelfs kinderen die bij pa of ma blijven slapen tot de thuishulp komt en dan door naar hun werk gaan met wallen onder de ogen. Na het werk weer naar pa of ma en met een beetje mazzel zien ze tussen acht en tien in de avond nog iets van hun gezin terug. Bewust van… Het werk weet vaak niets van de thuissituatie want de werknemer wil graag zijn baan behouden. Voor je het weet lig je eruit. Gelukkig niet overal want er zijn bedrijven die wel hart voor het personeel hebben.

Wallen, slecht eten, overgewicht, ondergewicht, verslavingen die de kop op steken en allemaal door zorgen en zorgen. En is het niet om de ouders dan is het wel om geld. Een vriendin kwam met een opvallend iets aanzetten. De mensen die vroeger een sticker op de brievenbus hadden dat ze geen folders wilden ontvangen die hebben hem eraf. “Je ziet de stickerafdruk nog zitten.” Geldzorgen en midden en arm winkelen bewuster. Zo zijn er veel mensen die samenwerken met boodschappen doen. Een en een gratis is wel voordelig als je zo’n actie met twee personen doet. De prijs van het eerste product nog een keer delen en tel uit de winst. De mensen beseffen heel goed dat ze er volgend jaar weer op achteruit gaan. Een paar tientjes plus is weer een paar twintigjes in de min. Een bijkomend voordeel van de geldnood, de mensen leren weer wat rekenen. Die wallen, ik zie ze steeds meer. Heel veel mensen proberen maandelijks de overkant te halen en ze halen het net of zinken weer.

De aarde beeft en scheurt en is gewoon helemaal klaar met al die mensen die de aardbol verpesten. Doen de mensen het zelf niet dan doet de aardbol het wel, makkelijker kan het niet. Ik weet nog wel wat plekjes op de wereld waar een grote scheur in de aarde die wat mensen wegvaagt erg leuk zou zijn. En zou het niet fantastisch zijn als we in september of oktober al de eerste sneeuw in Nederland zouden hebben? Prachtige donkere luchten de afgelopen dagen en lekkages door regenval zijn weer zo 2014. Ik kan in geen huis of winkel meer komen of ze hebben lekkage bij heftige regenval. Veel mensen hebben zoiets in hun leven nog nooit meegemaakt. De tijd klopt niet meer en je kunt van 4×3 iets heel anders maken, het is grappig.

Ik had zelf ook een lichtelijke beving afgelopen weekend. Een van de zoveelste verhalen vanuit het veld over de zorg. De hele term zorg moeten we misschien ook eens aanpassen. Zorg is voor heel veel dingen niet meer het juiste woord.  Met twee personeelsleden in de nachtdienst op een afdeling staan met ruim 70 bejaarden. Je rent je suf en tegen de ochtend komen alle dementerenden in beweging en is het niet meer in de hand te houden. Zo kan het gebeuren dat iemand valt en iets breekt en twee keer raden wie het dan gedaan hebben… Personeel wordt geacht geen mening te hebben en niet te klagen en dat doen ze dan ook op het werk maar niet. Het ergste is dat de familie zich vaak onbewust is van de praktijk. Laatst een verhaal dat iemand zijn vader zo uit het verzorgingshuis had geplukt toen de erbarmelijke omstandigheden hem duidelijk werden. Je vader die vroeger in de oorlog gewonden mensen hielp en de mensen met liefde verschoonden en nu zelf met een luiere aan de hele dag op bed moest liggen. Doorligplekken en andere ellende, bewust naar huis met die man. En er is niemand die ook maar echt iets doet voor het personeel op de werkvloer en de patiënten in de zorg in deze gevallen.

Ik stond zaterdagochtend weer voor de Voedselbank bij een supermarkt om voedsel in te zamelen. Ook hier emotionele bevingen van de mensen die kwamen. De meeste mensen gaven allemaal iets en vooral omdat het voor eigen land was, zegt ook al heel veel. Is dat het oranjegevoel wat mist of willen wij toch iets anders zien? De gaarkeuken van vroeger, daar ging het ook over. De meeste mensen zijn veel dingen beu maar te druk bezig met hun eigen situatie en overleven om daadwerkelijk iets te doen. Aan het einde van de dag waren er weer 45 goed gevulde kratten met o.a. eieren, kaas, boter, puree, broodbeleg, melk, rijst en macaroni. En 85 euro in de collectebus. Samen, met een groot team van vrijwilligers die allemaal op hun vrije zaterdag de moeite namen om iets voor een ander te doen. Voedselbankpetjes af…

Er was de afgelopen weken iets, ik miste iets en ik wist niet zo goed wat. Iets om het leven nog waanzinniger en leuker te maken. Ik kwam er gisteren achter dat ik een demonstratie app mis op mijn mobiel. Ik raak een beetje het overzicht en de duidelijkheid kwijt en het voelt als een gemis. Waar zijn de demonstraties, begintijd, eindtijd, kledingadvies, vlagadvies, route, OV route, weersverwachting, overnachtingshotels in de buurt. Ook zou het erg leuk staan in mijn portemonnee, een demonstratie jaarkaart. De kaart wordt gescand door de demonstratierobot en de gegevens worden natuurlijk aan de veiligheidsrobot overgedragen. En net als in een pretpark zijn er fotografen aanwezig die een foto van je nemen en die je kunt bestellen via hun website. Wat leuke horeca karretjes met eten afgestemd op de doelgroep. En vergeet de toiletten niet tijdens de route. Mensen kunnen bordjes aan de weg zetten en dan kun je gebruik maken van het toilet in hun huis tegen een kleine vergoeding. Het zou zo gezellig kunnen zijn en zonder de inzet van politie.

Ook voelt het niet zo goed dat er zoveel demonstraties op een dag zijn. Denk ook eens aan de journalisten met de krappe budgetten. Zeker in het weekend is het bijna niet te doen voor hen om zoveel mensen overal neer te zetten. En dan komen ze en dan moeten ze met gevaar voor eigen leven nog wegduiken voor rondvliegende dingen. En de burgemeester wil ook wel eens een dagje bij zijn gezin doorbrengen in het weekend of met de museumjaarkaart eens iets bezoeken. En helemaal hilarisch is het als je fiets gestolen wordt en er geen capaciteit is om jouw gestolen fiets te zoeken. De handhavers hebben wel iets anders te doen met al die demonstraties. Ik mis eigenlijk nog een demonstratie, die voor het behoud van de kermis op het Malieveld. Jonge kinderen zouden zich onbewust moeten zijn van wat er zich afspeelt in de wereld en in Nederland. Demonstrant tackelen in plaats van touwtje trekken?

Demonstreren is weer terug van weggeweest en demonstreren zonder haat te zaaien en geweld en je mening laten horen moet kunnen. Maar de hoeveelheid aan demonstraties … Misschien is een online kiesformulier ook iets? Vragenlijstje zodat je weet welke demonstratie het beste bij jou past? Ik denk dat ik lekker in de draaimolen ga zitten op een paard op de kermis. En misschien nog even meelopen voor de vrede, die tocht omvat eigenlijk alles. De vrede is aan het wegebben en als we niet meer doen dan demonstreren en niet meer samen iets kunnen bedenken om het tij te keren dan is het einde in zicht, bewust van. Misschien blijf ik dan toch maar op dat paard zitten, samen met mijn paard en pret maken zolang als het kan. En wie weet werkt het en breng ik mijn pret onbewust over op andere mensen.

Gisteren was er wat discussie over het een en ander in mijn omgeving. Ik sprak: “waar hebben we het eigenlijk over? “ De oorlog in Syrië heeft zo ongeveer al 191.000 levens geëist. Het schoot zomaar door mijn hoofd.  Voor de beeldvorming, bijna net zoveel mensen als dat er ongeveer in Almere wonen. Dus stel je de kaart van Nederland voor zonder Almere en je hebt het aantal oorlogsslachtoffers in Syrië. Almere blijft groeien en de oorlogslachtoffers in Syrië blijven groeien. Het kan maar duidelijk zijn. We waren in touw voor de armoedebestrijding in onze gemeente. Iemand had alleen nog maar 5 boterhammen en 2 eieren voor de hele week en dus kwamen wij weer in actie. Misschien kan het leger ook een voedseldropping doen boven onze gemeente? Het schoot zomaar door mijn hoofd.

Ik had gisteren ook de mazzel om in de ochtend en in de avond een regenboog te zien. Als ik dan slinger over een bijna lege weg met mijn auto omdat ik naar de regenboog kijk, moet ik dan opnieuw afrijden? Het schoot zo maar door mijn hoofd. En stel dat ik twee voetgangers raak en dood en gewoon naar huis ga met de auto, hoelang moet ik iemand dan vragen om voor mijn huisdier te zorgen voordat ik weer op vrije voeten kom? Twee weken? Het schoot zo maar door mijn hoofd. En als ik word overvallen en de dader is in beeld maar de rechercheur wordt van de zaak afgehaald omdat een bekender iemand belangrijker is dan mijn zaak. Hoeveel rechercheurs zouden erbij moeten bij de politie? Het schoot zomaar door mijn hoofd.

Er was bij de Voedselbank iemand die al langer dan een jaar bezig is om in de schuldhulpverlening te komen. Volgens zijn zeggen bestaat het personeelsbestand uit twee parttime medewerkers en een fulltime medewerker. Hoeveel mensen moeten erbij om de mensen te helpen? Het schoot zomaar door mijn hoofd. De ene bewindvoerder geeft maandgeld aan zijn cliënt net boven de Voedselbankgrens en de ander net eronder. Hoeveel mensen krijgen hierdoor geen voedselpakket? Het schoot zomaar door mijn hoofd. Je bent in Nederland geboren, altijd hard gewerkt en je komt door omstandigheden in de financiële problemen. Je wilt een sociale huurwoning en je krijgt die niet door de standaard regels. Er wordt dus niet naar de persoon zelf en de omstandigheden gekeken maar naar de standaard regels. Waar moet je in Nederland dan gaan wonen? Het schoot zomaar door mijn hoofd.

Bij onze Voedselbank staat nu een mooie grote koelkast. Gekregen van iemand die niet wil dat zijn naam bekend wordt. Er is gelukkig nog heel veel goedheid in ons land en ik word daar blij van. Schoot zomaar door mijn hoofd.

En als ik blij ben…

Onbezoldigde nevenfuncties die voortkomen uit het ambt van gedeputeerde. Ik moest weer lachen. Ik was mij gisteren aan het inlezen voor het bezoek van onze burgemeester aan onze Voedselbank. De burgemeester zou voor aanvang van de uitgifte bewust zelf komen kijken bij de Voedselbank. Mijn collega’s waren bang dat ik zonder pek en veren de eindstreep niet zou halen, viel mee. Ik heb gewoon uitleg gegeven over wat wij bij de uitgifte allemaal doen. Er was ook een communicatie medewerkster bij de burgemeester. Een en een is twee. Afijn, goed dat ze kwamen kijken en niet meer dan logisch dat je een beetje weet wat er in je eigen gemeente allemaal is. (Noem ik ook wel werken.) De twee monden vielen open van de grote hoeveelheden aan voedsel in de pakketten. Ik geloof dat er een soort van bewustzijn kwam van hoeveel wij in dit landje produceren en aan overschotten hebben. En dat er zoveel mensen in nood leven in onze gemeente, daar werden zij zich ook wel bewust van. Ik geloof dat ze stijl achterover vielen door de kracht van vrijwillig onbetaald ondernemen in onze gemeente. Zelfredzaamheid, wij helpen de mensen wel. Met dank aan alle particulieren en bedrijven die ons steunen!

Ik had twee vragen voor onze burgemeester die ik zelf wel van belang vond. Mijn eerste vraag was een verzoek met een mening. “Waarom komt u niet een keer tijdens de uitgifte zodat u met eigen ogen uw bewoners ziet en dat zij u desgewenst hun verhaal kunnen vertellen?” Met mijn mening erbij: “ik vind dat je als burgemeester moet weten wie je burgers zijn en wat er speelt onder de burgers.” Ze stonden er niet afwijzend tegenover en de hoop is dan ook dat er een vervolg gaat komen. Ik had ook tijdens mijn huiswerk gelezen dat de burgemeester naar onze gemeente zou verhuizen. Mijn mening is dat een burgemeester in de woonplaats moet wonen waar hij of zij burgemeester van is. Ik kreeg nog antwoord ook en door de weeks woont onze burgemeester in de gemeente en in het weekend in een andere gemeente samen met haar gezin. Gelukkig is er in het weekend dan altijd nog de loco burgemeester, tja.

Ik zou totaal ongeschikt zijn voor zo’n functie want ik zou in elke straat in de gemeente een halve dag alle bewoners bij elkaar roepen en naar ze luisteren en met ze praten, tja. Bewust weten wat er leeft en bewust betrokken zijn. Laatst vernam ik ook een mooi verhaal vanuit een andere gemeente en daar was de overtuiging dat een burgemeester onvoldoende is in het nu. Met onze 24 uurs economie en al het geleuter is er bijna altijd in elke gemeente wel een calamiteit of feestje waar de burgemeester voor nodig is. Ook een burgemeester is een mens en 24 uur per dag beschikbaar zijn is wel erg veel gevraagd. (Naast de onbezoldigde nevenfuncties.) Ik heb er al eerder over geschreven en op een arbeidsplaats twee mensen, zou in de veel gevallen toch wel erg handig zijn. Oud en jong naast elkaar en van elkaar leren, elkaar afwisselen en samenwerken en de kennis blijft paraat. Misschien wordt de volgende burgemeester wel een robot, wie zal het zeggen? Morgen nog een beetje meer over de dingen in het leven waar de mensen tegenaan lopen.