Samen naar het strand, gisterenochtend om zes uur. Of wij gek waren? Nee, wij wilden even rust en pret maken samen, daar ben je vriendinnen voor. En de boog kan niet altijd gespannen zijn. Het was heerlijk zo vroeg op het strand en bijna niemand te zien. Opvallend hoeveel afval er op het strand was, alsof de schoonmakers weer in staking waren. Afvalbakken vol en net zoveel afval eromheen. Later kwamen de vuilnisophalers om alle troep op te ruimen. En dan nog, wat een troep laten mensen achter op het strand. Een heel stuk gelopen tot we de eerste ruiters tegenkwamen, die waren ook vroeg op. Opvallend dat de meeste mensen zo vroeg op, altijd goedemorgen zeggen. Des te later op de dag des te chagrijniger de mensen werden, heerlijk…

We hadden prachtig weer en altijd zelf bewust naar de lucht kijken…  Je zag precies waar de buien heengingen en niet naar ons dus, gewoon wegwuiven. We zagen zelfs nog een dier in het water maar vanwege de grote afstand konden we niet zien wat het nou was. Het was zwart en stak steeds boven het water uit en zwom steeds een stukje verder. Het weer werd zo mooi dat we de zee maar zijn ingegaan. Heerlijk languit drijven op je rug in de zee, gewoon in Nederland. Even alle gedachten de zee in laten gaan.

Met een fris hoofd konden we het erna weer over ons landje hebben. De vreselijke vliegramp en het gemis van onze oude koningin op de televisie. De nieuwe koning tekende een condoleanceregister en de oude koningin sprak het volk toe op de televisie. (Herinner Apeldoorn.) Tijden veranderen en misschien komt het nog. Het is wel heel mooi, hoe er vanuit de hele wereld wordt mee herdacht met de slachtoffers. Heel veel mensen zijn echt woedend over alle gebeurtenissen, zowel in eigen land als in het buitenland. Misschien is het beter om eens op een zaterdag in alle Nederlandse steden een witte vredesmars te houden. Of een ketting van mensen van alle steden in Nederland naar elkaar toe. Vredesboodschap voor alle landen. Heel Nederland wit, dat zou pas een bewuste boodschap afgeven zijn.

Afgelopen week heeft veel mensen ook weer iets bewuster gemaakt van dat je moet genieten van het leven, pak elke zonnestraal mee.

Ik kon gisteren mijn gedachten niet zo goed bij alles houden. Ik was bezig met wat schrijfwerk en aan het lezen in een boek van Monique Samuel over de revolutie in haar nieuwe Midden-Oosten. Nee, mijn gedachten waren toch bij de impact op de Nederlandse bevolking van het vliegtuig dat uit de lucht geschoten is de afgelopen week. Ook mijn familie rouwt en heeft verdriet. Mijn nicht en mijn aangetrouwde neef hebben verdriet, ook zij verloren een neefje en nichtje. De twee kinderen van zijn broer, ouders die alleen achter blijven nu. Twee kinderen, die vanwege goede schoolresultaten samen met oma mee mochten naar hun roots in Indonesië als cadeautje. Gewoon leuke kinderen die een bijbaantje hadden bij een supermarkt. Gisterenavond was er een herdenkingsdienst voor hen, rouw en verdriet.

Een ander achterneefje van mij, had al twee jaar deejay-les. De jongen die les aan hem gaf is ook om het leven gekomen, samen met zijn zus en vader en moeder. Nederland is een klein land en bijna iedereen kent wel mensen direct of indirect die nu in diepe rouw zijn en heel veel verdriet hebben.

Mijn andere nicht kwam nog aan met: “dit kan toch niet geaccepteerd worden door de wereld!” Nee, dit kan en mag niet geaccepteerd worden door de wereld. Onschuldige mensen, zomaar uit het leven weggerukt omdat men in een ander land niet meer beseft wat vrede is.

Het zou mooi zijn als we uit deze gebeurtenis iets zouden kunnen leren met zijn allen op deze wereldbol. Dat oorlog en geweld altijd onschuldige slachtoffers eisen. En zolang het oorlog is dan blijven er ook rouw en verdriet, die twee gaan samen daar waar de mensen niet samen kunnen gaan.

Rouw en verdriet.

Het blijft mij bezig houden, het stapelen van ding op ding. Nu met de vliegramp bijvoorbeeld en dat je logisch gezien dus niet meer over oorlogsgebieden gaat vliegen. Sterker nog, er gaan al stemmen op voor luchtafweer op burgervliegtuigen. Raken we dan niet een beetje het begin kwijt? Waar begint iets? Er is een oorlog of een conflict en dat zou toch het begin kunnen zijn? Het begin is niet goed en daar begin je dan toch met aanpakken? Ik denk zomaar eens wat in het rond.

Voor een oorlog is er nog een begin en dat zijn de mensen zelf. Immers een wapen gaat niet vanzelf gebruikt worden, daar zijn nog altijd mensen voor nodig. Dus de oorlog begint bij de mensen zelf, er zit iets in de mens waardoor er geweld kan ontstaan. Ik vergelijk het toch altijd met een emmer die overloopt. Een opeenstapeling van gebeurtenissen maakt dat op een gegeven moment de mens overloopt, emoties die kunnen omslaan in geweld. En als er dan niemand is om de gebeurtenissen uit de emmer wat nuchter in beeld te brengen voor die persoon dan blijft alles rondzwemmen in de emmer en loopt hij steeds over. Zeker als die emoties door anderen nog eens versterkt worden of gevoed worden.

Met alle vooruitgang vragen wij ons steeds minder af of iets nog wel goed is. Ook voor producten, er was een begin en een product is steeds keer op keer verbeterd. Wat als blijkt dat de verbetering niet goed is? Wie heeft er dan de moed om te zeggen, ik ga terug naar het begin en met de kennis van nu en door zelf te denken, ik ga dat product mooier en beter maken.

Een begin heeft ook een einde en als ik zo denk dan is dat ook het probleem in de wereld. We zijn niet alleen het begin zoek geraakt maar weten het einde ook niet meer te vinden. We blijven er dus lekker ruim tussenin hangen. Hangen in een wereld onder en boven het midden?

Ik zag weer jonge eendjes en de geboorte blijft gelukkig nog altijd een nieuw begin en er overlijden nog steeds mensen en dat blijft een einde. Het middenstuk, daar liggen de kansen. Voor een betere wereld en een toekomst voor iedereen. Nu dat midden nog zien te vinden met zijn allen…

Gewoon mensen zoals jij en ik.

Gewoon mensen op weg naar hun bestemming.

Gewoon mensen op weg om de wereld te verbeteren.

Gewoon ouders met kinderen op weg om vakantie te houden.

Gewoon mensen vreedzaam op weg naar andere landen.

Gewoon mensen zoals jij en ik.

Mensen die er nu niet meer zijn, gewoon uit de lucht geschoten.

Nederland huilt, gewoon omdat het allemaal zo verdrietig is.

Wanneer komt eens het besef dat geweld en oorlog ongewoon zijn?

Vakantie, heel veel mensen zijn nu of gaan even op vakantie. In heel veel landen om ons heen reageren mensen vol onbegrip over dat wij een paar keer per jaar op vakantie gaan. We zijn dan ook een klein landje, bijna een stad en daarom wil je daar ook wel eens uit… En met de open grenzen mag je gelukkig ook zo weer naar binnen, altijd welkom. Toch is ons landje nog best wel mooi en kun je heel goed weg in eigen land. Ik was gisteren wederom vol verbazing dat er bijna niemand aan een mooie plas lag of zat, zelfs de terrassen waren leeg. Waar is iedereen toch? Er was nog geen blauwalg en wees daar blij mee, komt vanzelf als het warm gaat worden. Misschien dat daarom veel mensen kiezen voor het buitenland met een blauw ogende zee.

Tegenwoordig is vliegen een heel gedoe. De mensen beginnen een beetje moe te worden van alle steeds veranderde regeltjes. Het visum voor Turkije is ook zoiets en in november kun je alleen nog een e-visum kopen en vervalt het stempeltje op de luchthaven. En als je geen creditcard hebt dan is het zoeken naar waar je met iDeal aan je visum kunt komen. Wat bij ons de OV kaart voor de toerist is dat is het visum voor ons als vakantiegangers. En mocht er nu wel of geen vloeistof mee in het vliegtuig en wat te doen met onze mobiele telefoons? En de bagage, betalen voor ruimbagage? Het is allemaal een hoop uitzoekerij thuis en die goedkope vakantie, daar komt nog heel wat geld bij als je met je gezin op vakantie gaat. Eigenlijk is het te zot voor woorden dat je eerst alle nieuwe regels moet kennen voordat je op vakantie gaat. Mensen gaan uitgeput op vakantie en het spontane gaat er zo wel een beetje af. De meeste mensen kunnen al niet eens op een kaart aanwijzen waar hun vakantiebestemming ligt, laat staan dat ze alle steeds veranderde regels kunnen volgen, lol.

Ik ben er zelf ook geweest in de tijd dat er nog geen tolplannen waren in Duitsland: Winterberg. Ze willen daar als compensatie voor de tol de vakantiegangers een gratis kop koffie geven met een appelpunt. Je maakt een plan en hoppa er komt weer iets bovenop omdat iemand vooruit kijkt en bang is dat het toeristen gaat kosten. Het is allemaal te komisch, de toerist als melkkoe. Brengt mij op de koeien in de mooie Alpen. Er komt een dag dat er bij elke koe een bordje komt te staan. Dan kost het een euro om de bel om de nek te horen en je kunt ook een app installeren voor meerdere keren bel genot. Ik denk, nu nog even die laatste koe bij de horens vatten…

Er is behoefte aan iets anders in Nederland. Ik spreek veel mensen en zo verneem je ook de reorganisaties bij de bedrijven. En ik hoor overal dezelfde verhalen, dus dan is het hun werkelijkheid en in het nu en iets om over te schrijven en om over na te denken. Ik zal maar gelijk met de deur in het bedrijf vallen, de werknemers zijn de bijeenkomsten over reorganisaties en de cijfertjes zat! Ze zijn het zat dat er op hun afdeling mensen uit moeten en dat er aan de andere kant dure ICT projecten mislukken. Ze zijn het zat dat er banen verdwijnen en dat er wel een nieuwe bedrijfskantine komt. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Heel veel werknemers zijn jarenlang werkzaam bij bedrijven en hebben aan managers keer op keer aangegeven hoe zij verbeteringen mogelijk zagen.Tot hun stomme verbazing werden er mensen van buiten het bedrijf aangetrokken om mee te denken over het bedrijf. Op zich niets mis mee maar de ideeën van de werknemers, tja die werden niet meegenomen in de plannen.

De beste kennis heb je voor een groot gedeelte zelf in huis en die kennis wordt totaal niet benut. Zo is er een afdeling van een bedrijf waarvan het personeel denkt het zelf te kunnen te doen en dat het dan wel gaat lukken. Zelfsturende teams, jong en oud samen en met een klein beetje leiding erboven. Ze worden weggezet als oud vuil in de hoek.

Ik zou persoonlijk die reorganisatiepraatjes anders gaan doen, de mensen zijn ze spuugzat en lachen jullie bewust uit. Vooral als er een ander beeld van de werkelijkheid van het bedrijf wordt geschetst en het personeel allang weet, hoe de (financiële) vlag erbij hangt binnen het bedrijf. Mensen blijven al bewust weg als het even kan van de bijeenkomsten. De werkmotivatie is sterk onder het nulpunt. Mensen houden hun mond omdat ze het idee hebben dat zij er niet meer toe doen, bewust nog het ergste van alles.

Bij heel veel grote bedrijven zijn de werknemers het spuugzat. Zij zien hoe hun bedrijf bewust naar de afgrond toe gaat of in buitenlandse handen gaat vallen. Gelukkig zijn er ook heel veel voorbeelden van bedrijven die laten zien hoe het wel kan. Ik heb voor die directeuren en bedrijven wel grote bewondering.

Als je als manager of directeur in de avond bij je partner in bed kruipt en zij vraagt: “zenuwachtig voor morgen?” Vertel dan eens dat je een blog hebt gelezen en dat je morgen het reorganisatiepraatje eens anders gaat houden. Het is misschien nog niet te laat… Eerlijker en opener, duidelijk uitleggen waarom, meer betrokken bij de mensen, meer betrokken bij het bedrijf. Je gaat op elke afdeling een week meedraaien en gaat naar de mensen luisteren en hun ideeën onthouden en niet afwijzen. Samen en dan komt het vertrouwen terug en dan komen die cijfertjes vanzelf wel goed. Welterusten schat.

Je bent een ouder en je bent ziek en zorgvrager = 1. Je bent dochter van de zorgvrager en bij gebrek aan opvang en zorg, je bent mantelzorger =2. Je bent vrijwilliger van het steunpunt van mantelzorgers en steunt de dochter van de zorgvrager zodat zij ook eens op vakantie kan = 3. Deze zou zomaar in een rekentoets van een willekeurige opleiding kunnen komen. De oplossing = 0. Je hebt een probleem, je creëert een noodoplossing en hieruit volgt weer een noodoplossing. Aanpak = 0. Bij dit soort dingen storen mijn hersens heel erg. Mijn hersens proberen een logica te vinden en zoeken een uitweg van 1 en 1 = 2 en opgelost.

Je hebt een probleem en zoekt een noodoplossing en zet daar weer een noodoplossing overheen en zo ga je maar door, net zolang tot niemand er meer iets van snapt. Het is niet te filmen in dit land, echt niet…

Wat op dit moment erg leeft onder de bevolking, zijn de vluchtelingen die naar ons land komen. De meeste mensen zijn het meer dan zat dat sommige vluchtelingen een huis krijgen met inrichting en dat de hardwerkende mensen zich blauw betalen en er niets tot weinig aan over houden. En een huis kopen met inrichting is voor heel veel mensen niet te doen. Je hoort uit veel monden dat Nederland te klein is voor zoveel opvang. Andere landen zijn qua oppervlakte veel groter en zouden dus meer mensen kunnen opnemen dan onze stad die Nederland heet. Valt wat voor te zeggen en toch ben ik nog steeds van mening dat iedereen een mens is en in veiligheid moet kunnen leven. Als wij nou eens naar zo’n leeg land gaan met zijn allen en daar de boel weer gaan opbouwen? Houden we ook droge voeten bij wateroverlast? Geen last meer van de stijgende zeespiegel? We laten ons land achter en beginnen ergens anders opnieuw? En dan moeten de mensen om mij lachen, tja. Het is ook maar een rare doordenk gedachte van mij en ik loop vast… Het probleem is niet op te lossen omdat er zoveel oorlog is dat het dweilen met de Noordzee open is… Dus dan samen er het beste van maken, is vooralsnog de beste logica. En blijven roepen om vrede, wil ook wel eens bewust helpen…

Wij hadden het afgelopen week ook even over de hypotheken. Banken nemen bestaande hypotheken door van de mensen, ze willen zekerheid. Niets mis mee en de mensen een beetje bewust maken van kan geen kwaad. Sommige banken willen zelfs precies weten hoeveel huishoudgeld je uitgeeft en hoeveel geld je aan verjaardagscadeautjes uitgeeft. Ik vind het betreffende de privacy wel een beetje ver gaan. Ik vergeet nog wel eens dat privacy niet meer bestaat anno nu, sorry… Een puntje eruit,  daar moesten wij als vrouwen om huilen… Zal wel het verschil zijn tussen mannen en vrouwen… Er wordt dus gekeken naar hoe de mensen in de toekomst hun hypotheek kunnen aflossen. En zo kan het gebeuren in deze tijd, dat de erfenis van je eigen ouders op tafel komt. Je hoort het ze al zeggen: “als mijn ouders overlijden dan verkopen we hun huis en dan hebben we een ton erbij om af te lossen.” Bank blij, mensen blij en we gaan weer vrolijk verder… Ik mag hopen dat de wetenschap steeds meer nieuwe ontdekkingen doet en dat de ouders van deze kinderen heel erg oud mogen worden in goede gezondheid. Je kunt ook te ver vooruitkijken.

Verder opvallend deze week, veel vroegere bejaardenhuizen gaan verhuren. De nu nog woonachtige ouderen in het huis worden allemaal bij elkaar gezet en zo gaat er een gedeelte van het bejaardenhuis in de verhuur. Er komt een aparte ingang voor de huurders zodat ze niet aan de spaarcentjes van de oudjes kunnen komen, lol. Je huurt dus alleen een kamer of appartement en hebt verder geen zorg. Ideaal voor alleenstaanden van een jaar of zestig, ga je wat mankeren dan kun je zo doorstromen. De bouw heeft er ook weer een leuke aan want de boel gaat opgeknapt worden. Er gaat bij sommige huizen ook wat in de verkoop. Het is allemaal nog een beetje onduidelijk en ook of alle leeftijden zo’n kamer mogen huren. Oma beneden zit immers niet te wachten op een studentenfuifje boven haar hoofd. Het is wel de oplossing van de leegstand, mits het een beetje betaalbaar gaat worden. Zoals het er nu naar uitziet, gaan er meer gespecialiseerde huizen en instellingen komen. Bijvoorbeeld voor mensen met dementie en voor revaliderende ouderen. En de overige ouderen blijven zolang mogelijk thuis wonen of in appartementencomplexen met een zorgpunt erbij. Het is allemaal een hele omslag.

Een mooi plaatje gisteren in de sloot, een wit met zwarte eend met kleintjes. Ze waren te lief en allemaal achter moeder eend aan, welkom op deze wereld, falderalderiere falderalderare! Zo ook een bericht over een zwaan die lastig is in een woonplaats en op ramen en op auto’s tikt. Wie was er eerder op deze aardbol? Volgens mij de zwaan… Een zwaan vliegt alles aan waarin hij of zij zichzelf ziet. Dus de weerspiegeling in een glanzende autolak of in een ruit. Je kunt dit oplossen door de weerspiegeling weg te nemen, heel simpel. Even wat karton ervoor zetten en klaar.

De natuur is mooi en het weer is ook extreem mooi. Het slechte weer zorgde begin dit jaar voor wat slechte financiële cijfers. Geen zorgen mensen, door de klimaatveranderingen gaat het extreme slechte weer voor economische groei zorgen. Immers, alles wat onderloopt met waterschade moet weer vervangen worden. Blikseminslag moet weer gerepareerd worden. En de aarde trilt ook steeds meer en dat geeft hoop op schadevergoedingen voor je huis en van dat geld kun je lekker op vakantie gaan. De tijgermug gaat onze gezondheidszorg nog winstgevender maken. En allerlei andere ziektes door bestaande of nieuwe dieren overgebracht, spekken ook de uitvaartondernemers. Het leven is hier fantastisch. De gouden tijden breken aan in een tijd waarin alles om geld draait. Lekker bezig zo samen….

Gisterenavond zag ik op België een programma over de werkelijkheid in Palestina en Israël. Het ging over kinderen en je zag een jongetje van vijf jaar opgepakt worden voor verhoor door militairen. Kinderen die van hun bed gelicht werden. Kinderen en kinderen wiens vertrouwen in de mensen om hen heen, totaal weggeslagen was. Altijd als het conflict daar weer begint dan lees je weer iets over een wapenstilstand. Stilstand? Wapenstilstand is niet meer van deze tijd, vooruitgang wel en die heet vrede. Ik vind het heel erg dat in alle conflicten en oorlogen in de wereld op dit moment, ook kinderen slachtoffers zijn en worden. Kinderen die zelfs bewust worden betrokken bij conflicten en oorlogen. De kinderen van nu worden de vaders en moeders van de toekomst en zij hebben haat en oorlog in hun rugzakje om deze in het ergste geval, weer door te geven aan hun eigen kinderen.

Van mij mag er veel extreem weer komen, er kan geen water genoeg vallen en geen bliksem genoeg door de lucht schieten. Water en vuur, elkaar niet kunnen verdragen, het weer is gewoon de spiegel van de situatie hier op de aardbol.

Zelfs de zwanen toonden een hartje van liefde en vrede in Praag…

Ik was gisteren weer bij onze Voedselbank. Het was heel erg warm en daarom hadden we ijsjes gekregen om aan de mensen te geven. De grootste chagrijn begon te lachen bij de aanblik van een koud ijsje, helemaal goed. Er waren ook mensen die geen ijsje mochten aannemen vanwege de ramadan. We bewaren er nog wat voor hen zodat zij na de ramadan ook nog een ijsje hebben. Ik heb een praatje gemaakt met twee jonge jongens over de ramadan. Ik heb er toch wel bewondering voor dat ze het doen. Met die hitte en dan niet mogen eten tot zonsondergang, wel knap.

De ramadan is ook een maand van liefdadigheid. De Turks Islamitische Diyanet en Voedselbanken Nederland hebben een samenwerkingsovereenkomst getekend. De samenwerking houdt in dat Diyanet samen met zijn 147 moskeeën de Voedselbanken financieel gaat steunen. Een mooi gebaar en zoiets maakt mij blij. Samen de honger bestrijden, zo mooi!

Wij zijn bij ons ook bezig om de Poolse gemeenschap te benaderen voor donaties. Bij ons steunen de kerken ook de Voedselbank met bijvoorbeeld inzamelingsacties. Zo zie je maar dat het best wel kan, alle geloven samen die alle mensen aan eten helpen. Ook mensen zonder geloof zetten zich hard in voor de Voedselbank. Respect voor elkaar en elkaar helpen!

Je maakt bij de Voedselbank ook erge dingen mee en de verhalen zijn soms hartverscheurend. Kinderen die in de meest verschrikkelijke situaties zitten. De rugzak van zo’n kind zit op jonge leeftijd al vol met bagage. Gelukkig gaat er wel geld komen voor Jeugdzorg. Het kabinet trekt extra geld uit om de overgang van de Jeugdzorg naar de gemeentes goed te laten verlopen. Jeugdhulpinstellingen die in de problemen komen kunnen van het kabinet een voorschot krijgen. Een voorschot krijgen? Lening? Kinderen hebben recht op gezondheidszorg, artikel 24.

Voorschot of lening om kinderen te helpen? Beter zou zijn: wij zijn ons er van bewust dat kinderen de toekomst zijn en dat zij niet de dupe mogen worden van het gedrag van volwassen mensen. Een kind krijgt alle hulp die het nodig heeft. Geen voorschot, geen lening, gewoon geld vrijmaken voor goede Jeugdzorg. Een investering in kind menselijkheid. Als ze 18 jaar zijn en gaan studeren, dan kunnen ze gaan lenen…