Arme man, daar sta je dan, netjes met je 3,70 euro in je handen bij de krantenkiosk. Je wilt de zaterdag editie kopen van een krant, vaste prik op zaterdag. Arme man, blijkt de krant opeens 3,75 euro te zijn geworden. In je kontzak heb je altijd nog wat losse muntjes en zo kun je gelukkig toch de krant kopen. Met een opgetogen blik, trek je huiswaarts om extra te genieten van je krant. Je loopt lichter want je bent ook 0,05 euro lichter. Thuis bedenk je dat je in het gulden tijdperk voor deze krant 8,26 gulden in je hand had moeten hebben. Opeens leest de krant niet zo lekker meer. Voor dat geld kon je vroeger een hele maaltijd voor het gezin op tafel zetten, inclusief voor en nagerecht. Waarom is dat zo Ingrid?

Tja, en daar zit je dan. Tegenwoordig kijken we niet zo meer naar het nieuws als vroeger. Wij hebben allemaal een mobiel met nieuws erop en kunnen alles opzoeken, ook gratis. Wij kopen daarom niet zo vaak een papieren krant. En ook wij vinden de krant duur, je koopt er een fles drank van, prioriteiten stellen… En er zijn teveel kranten en om die nou allemaal te gaan lezen, onze tijd is snel en snel en allersnelst. Wat in de krant staat is alweer oud nieuws als de krant in de winkel ligt. Alleen voor achtergrondinformatie en verdieping lezen wij nog een betaalde krant. De kranten hebben het allemaal moeilijk en zijn afhankelijk van adverteerders. Een Jip en Janneke uitleg van mij, over het waarom.

De uitleg kwam aan en er kwam een vervolg op, de arme man wilde nog wat meer kwijt.  Wij zagen het vroeger al hoe jullie gingen worden en hoe jullie nu de stap niet meer terug kunnen. Waarom moeten jullie drie keer in het jaar op vakantie? Waarom moeten jullie alles? Jullie zijn met niets meer tevreden. Jullie maken met je 24 uurs economie alles kapot. De aarde is niet berekend op alles wat jullie denken nodig te hebben.

Tja, daar zit je dan. Waarom denkt u, ga ik de bergen in en in de kabelbaan naar boven. Ik ga dan zo hoog dat ik boven de boomgrens uitkom en alleen nog maar het geruis van de wind hoor en de bellen van de koeien in de weide. Ik ga zo hoog, omdat dat nog een van de weinige plekjes is, waar het stil is. Als u het allemaal al zo goed zag, waarom heeft u dan niets gedaan? Waarom heeft u niet die levensles meegeven aan ons?

Het is heel makkelijk om te zeggen dat het aan mij ligt en het is heel makkelijk om te zeggen dat het aan u ligt. Het ligt aan ons allemaal. Maar weet u, er zijn mensen die het wel zien en die het doorgeven aan de volgende generaties, bewust. En als iedereen bewust zijn beste beentje voortzet, dan heet dat hoop. Leest u maar lekker uw krantje en laat de wereld over aan een nieuwe generatie.

En zo werd Ingrid een saai meisje…  Met mijn neus in de boeken en mijn stapel wordt steeds kleiner. Heerlijk in de zon en dan weer in de schaduw en kijken naar de waterlelies die aan het uitkomen zijn. Afgelopen week had ik het met iemand over nieuws en haar advies was om gewoon niet meer naar het nieuws te kijken, klopt toch nooit. Nou, ik vind dat te makkelijk want er zijn best mensen die het wel proberen. Zo las ik vandaag de boeken, De Nieuwsfabriek van Rob Wijnberg en Live! van Charles Groenhuijsen en Ad van Liempt. Het fascineert mij altijd dat je door beeldvorming mensen niet kunt laten nadenken. Het is leuk dat we tegenwoordig alles kunnen monteren maar er gaat toch niets boven live televisie met alle emoties erin. Zelfs dan kun je met camerawerk nog iets aan beeldvorming doen. Amusement moet er ook zijn, be happy. Ik ken toevallig twee gevalletjes waarvan mensen toch echt netjes verhaal gingen halen bij de redactie, omdat iets niet waar was in de krant, ook grappig. Ik zou een slechte journaliste zijn want ik zou gewoon schrijven wat ik wilde, al dan niet leuk gevonden door de politici, adverteerders en andere mensen, gebaseerd op feiten en meerdere kanten van het verhaal. Het is zoals het is.

Op politiek gebied sluit daar weer Ben van der Velden met De Europese Onmacht op aan. Ik heb erg gelachen om wat Europese politici allemaal aten tijdens de diners. Je zou bijna denken dat ze alleen maar dineren en lobbyen. Een mooi boek om te lezen over hoe de EU werkt. Ik heb erg gelachen dat ze met alle landen gingen bepalen wat nou eigenlijk een bloempot was. (Ging over verpakkingsmateriaal voor de verkoop van planten.) Uit dit boek kwam ook weer mooi naar voren hoe moeilijk de EU is, alle landen strijden toch voor eigenbelang en hoge functies. Het boek is zo’n tien jaar oud maar er is nog weinig veranderd volgens mij.

Ik had nog nooit een boek van Pim Fortuyn gelezen en ik was er erg door verrast. De puinhopen van acht jaar paars. Veel van zijn ideeën in dit boek waren super goed. Zo moest ik erg lachen om zijn verhaal over het Studiehuis. Leerlingen die achter de pc kennis vergaren in plaats van een docent die ze kennis over brengt. Iets waar ik mijn laatste studie ook tegenaan liep. Wij hebben echt moeten strijden om praktijkgericht onderwijs en pas in ons laatste jaar viel het kwartje. Toen kwamen mensen vanuit de praktijk ons hun ervaringen en verhalen vertellen. Beter dan uren opvullen in een ruimte aan de pc. Echt heel jammer dat Pim zijn ideeën nooit een kans hebben gekregen.

En dan nog het boek van Yesim Candan met Nederland word wakker! Over dat we allemaal samen en met elkaar leven kunnen leven. Mooi boek en heel jammer dat zij nooit in de politiek terecht is gekomen.

Genoeg over de boeken, morgen schijnt de zon weer en zelf even bewust naar boven kijken hoe het weer gaat worden, werkt het beste.

Wij gingen gisterenavond naar het Amsterdamse Bostheater, naar de liefdesgeschiedenis Kabaal en Liefde. Een variant op het liefdesdrama Romeo en Julia en draait om verboden liefde die eindigt in de liefdesdood. De zuiverheid van liefde tegenover de corruptie van de macht. Het stuk is destijds geschreven door Friedrich von Schiller, een Duits toneelschrijver, filosoof en dichter. Ik had verwacht dat het stuk in het Duits zou worden gespeeld en helaas voor mij, was dat niet zo. Ik had de grootste moeite om in het stuk te komen. Dan zit je in het bos en dan hoor je opeens allemaal sirenes van hulpdiensten. Een politiehelikopter die over je heen vliegt, grr. En als het dan rustig was dan kwam er weer een vliegtuig over en moesten de spelers even stoppen met hun tekst, kabaal in het bos. Zelfs in het bos was het dus niet meer rustig, snik… Later kwam ik iets meer in het stuk maar we vonden het niet om over naar het bos te schrijven. De twee paarden als decor waren wel geweldig. En lekker gepicknickt in het bos voordat de voorstelling begon en dat was leuk!

Er waren heel weinig mensen in het Bostheater. Vroeger ging men gewoon met de pet rond na een voorstelling en was het een eer om daar te spelen. Nu geen pet maar een entreeprijs. En wij missen eerlijk gezegd de kunst in het verlichte pad naar het theater toe. En toch blijft het een geweldige belevenis zo’n theater in het bos! Ik denk dat zelfs de dieren het wel mooi vonden, vanuit hun boom.

Na deze voorstelling draait er van 10 juli t/m 6 september, dinsdag t/m zaterdag: De Laatste Zomer. Het is te hopen dat het niet de laatste zomer gaat worden dat er voorstellingen in het Bostheater zijn! Het gaat over een stel rijke vrienden die gezamenlijk de zomer doorbrengen luxe en ledigheid. In feite is iedereen bankroet, maar niemand weet het van de ander en niemand wil het weten van zichzelf. Stuk voor stuk zijn ze meester in het ophouden van de schijn, totdat de zeepbel knapt…. Hoe actueel in deze tijd!

Het is leuk dat cliënten van de Voedselbank op vertoon van hun aansluiting bij de Voedselbank op dinsdag, woensdag en donderdag gratis naar de theatervoorstelling De Laatste Zomer kunnen gaan!  (Dus van 10 juli t/m 6 september op dinsdag, woensdag en donderdag!) Het is niet mogelijk om vooraf kaarten te bestellen, dus kom op tijd, aanvang 21.30 uur. Ik heb nog even geïnformeerd gisteren en het is niet alleen voor cliënten van de Voedselbank in Amsterdam maar voor alle cliënten van de Voedselbanken. Onze Voedselbank cliënten kunnen er dus ook heen, hoera! Kunnen ze met voedsel van de Voedselbank eerst picknicken en dan naar de voorstelling. Bewust heel mooi!

Ik heb een soort van vakantie, voor mij is vakantie even zestien uur per dag doen wat ik helemaal wil. Ik verveel mij nooit en gisteren even bij de boekenwinkel geweest, de Kringloopwinkel. Heel veel boeken voor twaalf euro, dat is pas leuk. Ook drie nieuwe boeken gekocht om toch enigszins bij te blijven en de schrijvers van inkomsten te voorzien. Ik heb er gisteren al een paar boeken doorgejast en vandaag weer een paar. Lezen, nadenken en ontdekken is voor mij vakantie, ik hoef er niet ver voor weg.

Ik was vanmorgen redelijk vroeg weer op het strand. Even zelf bewust kijken of het zeewater echt zo koud was. Ja, het was koud, wel lekker om even in te lopen. De vorige keer op het strand was al heel opmerkelijk en nu weer. Toen zat ik op mijn kleedje en begon het vlak naast mij te krioelen van de wormen. Even opgezocht en dit waren bastaardrupsen. Ik kende de hele beesten niet maar besloot toen toch om ergens anders te gaan zitten. Mijn instinct bleek juist want die beesten schijnen bulten en jeuk te veroorzaken, pff. Het schijnt van de laatste jaren te zijn dat ze naar het strand komen. Wees niet welkom, aldus mijn persoontje. Vandaag waren er kwallen, de mooiste exemplaren. Wat wel erg opvallend was dat er zoveel insecten op het strand waren. Van tor tot vlieg tot, ja wat? Je werd er gek van en ik was niet de enige die er last van had. Als je goed kijkt zie je echt de veranderingen in de natuur, er breekt langzaam een nieuwe tijd aan. Zolang die rupsen de wereld niet overnemen, lol!

Ik las gisteren het boek van Al Gore. Een ongemakkelijke waarheid om te lezen. Heel langzaam komt er iets meer begrip voor de natuur en alleen omdat het voor meer mensen steeds beter zelf bewust te zien is. Ik denk dat het niet genoeg is wat we nu doen en dat het klimaat ook kansen kan bieden dat komt nog niet helemaal aan. Je hoeft niet perfect te leven, als iedereen iets doet dan scheelt het ook al. Als de kinderen van nu, over jaren met een kapje over hun hoofd moeten lopen ter bescherming van de buitenlucht? Bedankt pa en ma? Ik vind het wel eens raar dat iedereen het maar heeft over uitstoot en opwarming. We zouden het ook om kunnen draaien, hoe maken we de aarde kouder.

Een ander boek en echt fantastisch geschreven, door Jurriaan Kamp. Omdat mensen er toe doen, gaat over de economie. Hij schrijft ook dat vaders met bedrijven bezig zijn, op een manier zoals zij nooit met hun eigen gezin zouden omgaan. Ik had het er gisteren nog met een vriendin over. Iemand, die ook een vader was, zou zich omdraaien in zijn graf als hij naar de jongere generatie zou kijken. Hoe help je een bedrijf bewust om zeep. Hoe leg je later aan je kinderen en kleinkinderen uit, dat je geld en eigenbelang, belangrijker vond dan wat opa dacht na te laten? Echt niet te filmen en misschien gaat het wel weer een film worden straks, lol, nog meer geld! Ook in het boek: dat telepathie tussen mensen meer is dan toeval en dat we deze talenten bewust kunnen ontwikkelen. Ik zeg: mee eens!

We hebben nog veel kansen en hoop, mocht de tijd ons dat geven.

De afgelopen twintig jaar zijn er miljarden euro’s verspild bij woningcorporaties. Lees als verleden tijd. Ze gaan nu weer doen waar ze voor waren bedoeld, verantwoordelijk zijn voor de sociale huurwoningen en goedkopere huurwoningen. De mensen happy maken met een woning. Ik had het er vanmorgen nog over. Ook in woningland dreigt een generatieprobleempje. Er zijn al met al, heel wat ouderen die niet met de computer overweg kunnen of geen computer hebben. Eerst had je dan de woningkrant waar alle huurwoningen instonden. Heel overzichtelijk voor de computerloze of computer hatende oudere… Het krantje is er niet meer en ouderen kunnen nog wel naar een kantoortje van de woningbouw om daar achter de computer te duiken. Een vriendelijk iemand helpt je dan, om je het woningaanbod te laten zien. Hoelang zal deze dienstverlening nog blijven? Je hebt geluk als je kinderen hebt met een computer die alles voor je kunnen en willen regelen.Of hebben we straks de hele woningbouw niet meer nodig voor de ouderen, als ze tot hun dood blijven zitten waar ze zitten? Of net als met de specialist, mag je zelf de woning niet meer uitzoeken? Het is een rare wereld en ik snap er soms ook niets van.

Ik merk aan alle kanten dat de hervormingen te snel gaan voor de mensen, ze komen niet meer mee. Zelfs het verschil tussen iemand van tien jaar oud en iemand van achtentwintig jaar oud is al groot. De ontwikkelingen gaan nu zo snel, dat ze niet meer te volgen zijn voor veel mensen. Met als gevolg dat ze hun hoofd in het zand steken. In België hebben ze trouwens wel een handig iets. Ik lees daar altijd in het nieuws, wat de veranderingen voor de aankomende maand gaan worden in België. Dus regels die ingaan en die worden afgeschaft enzovoorts. Heel duidelijk en ik snap het. Zou hier ook kunnen en dan krijgt een klein deel van de bevolking het toch nog mee, als ze uit het zand zijn gekomen…

Om het weer leuk af te sluiten… De Britse regering wil komend jaar het pensioenstelsel omvormen naar Nederlands voorbeeld. Eeeh, Nederland is EU en daar willen ze onze pensioenpot toch hebben? De plannen zijn toch: herverdelen, zodat iedereen in Europa pensioen gaat krijgen? Ik snap iets weer niet. Een andere omvorming naar Nederlands en Spaans voorbeeld lijkt mij beter geschikt: laat de langst wachtende troonopvolger het kroontje overnemen. Begin daar eens mee, hebben ze daar ook weer een feestdag.

Een proef met een zak waarin patiënten kunnen plassen in het ziekenhuis. Er zit een gel in die urine omzet in een vaste stof. Zo komen er minder medicijnresten terecht in het oppervlaktewater. De vaste stof kan gewoon in de afvalbak. Zoiets bestaat allang voor de kattenbak. Er is zelfs kattengrit met een injectiespuitje erbij en een opvangbus. Zo kun je de urine van de kat naar de dierenarts brengen. Zou ook zomaar in het ziekenhuis kunnen om urine te onderzoeken.

Die zak kan ook anders en vriendelijker. Je koopt voor een paar euro een oude stoel en koopt een emmer met een rand. Je zaagt een gat in de stoel en zodat de rand van de emmer net over het gat heen valt. Je hangt de emmer erin en doet er wat kattengrit in die urine omzet in vaste stof. Neem een oude deksel van een pan en die erover. Klaar is de toiletstoel, milieuvriendelijk en voor weinig. In de praktijk al getest door mijn familie en het werkt. In het ziekenhuis naast alle bedden zetten. Vaak kan iemand die iets aan de beterende hand is, het bed wel uit. En naast het bed op de stoel komen maar nog niet zelfstandig naar het toilet lopen. Scheelt de nachtdienst, die het best zwaar hebben zo alleen op de afdeling, ook weer lopen. Je kunt zelfs heel eenvoudig nog een alarmbelletje op de stoel maken, mocht iemand er niet vanaf komen. Alles kan, goedkoop en milieuvriendelijk.

Het is ook de oplossing voor mensen die thuis geen toilet boven hebben, zet zo’n stoel neer. En als je een klapstoel neemt dan kan die ook mee op vakantie. Er zijn veel vakantiehuisjes met slaapkamers boven en geen toilet. Kan heel makkelijk meegenomen worden en boven op de slaapkamer gezet worden. Kan ook op de camping in de tent. Het kattengrit schep je zo in de vuilniszak.

Je kunt ook een kinderstoeltje nemen, gewoon of inklapbaar. Ook hier de emmer erin met kattengrit. Neem een goedkoop wigwam tentje of maak hem zelf en zet die eromheen. Je kunt met kinderen op reis met de auto stoppen en de stoel en het tentje neerzetten. Vinden ze leuk, lol.

Ik was even geleden ook in Huis Doorn en daar hadden ze een kast die vroeger meegenomen werd op reis. Er zat een complete badkamer met toilet in. Het was vroeger al uitgevonden! Er zijn heel veel ouderen zonder traplift, die thuis wonen, ziek worden en niet meer de trap op kunnen om te douchen boven. Neem bijvoorbeeld een inklapbare kunststof douchecabine. Vier wanden en een vloertje, een afvoer voor het water en een gat voor de douchekop. Je sluit de douchekop aan op de kraan in de keuken en de slang voor de waterafvoer op de gootsteenafvoer. Kunnen oudere mensen gewoon beneden douchen en als het niet meer nodig is dan klap je het ding in en gaat ie naar de volgende patiënt.

Ik zal wel weer te simpel denken en niet commercieel…

Gisteren ons huisdier laten inslapen. Tot bijna op het laatst mocht ik haar in mijn armen houden. Wel traantjes gelaten maar later waren deze over. Mooie herinneringen blijven en ze heeft een heel goed leven bij ons gehad. De andere is nu van mijn ex-man naar mij toe gegaan. Erg grappig en ook deze heb ik even laten checken bij de dierenarts. Beestje is 14 jaar oud en goed gezond op staar in de ogen na. Ik zal nooit vergeten, de aankoop van dit dier, verwaarloosd op een boerderij weggeplukt. Met gierende banden weggereden destijds van het erf… Het is echt weer ontzettend leuk om een vriendje om je heen te hebben!

Ik was gisteren ook even bij een vriendin op de koffie, lekker bijkletsen. Vooral over het onderwijs en de zorg. We hadden allebei zorgen om het grote aantal jonge leerplichtige kinderen die de school niets meer vinden. Ook om mij heen, een groot aantal gezinnen met kinderen die niet meer naar school toe willen. De school is niet uitdagend genoeg meer. Ik herkende wel veel van haar kind bij mijzelf terug. Dan is het eigenlijk wel triest dat er nog zo weinig is veranderd door de tijd heen. Haar kind leest en ontdekt veel, buiten school om. Krijgt ze dan bijvoorbeeld een aardrijkskunde toets dan is die toets stom en komt niet overeen met de werkelijkheid. Zij is al veel verder en heeft zelf al nagedacht en ontdekt. Ze moet dus weer terugschakelen naar enkele niveaus lager. Ik kreeg zelf mijn schoolboeken altijd al in de zomervakantie en had ze allang doorgenomen voordat de school begon. In de bibliotheek ging ik erover verder lezen als iets mij interesseerde. Ik verveelde mij dood op school want ik kende de stof al. Ik deed alles behalve leren voor school, lol. Ik sloeg de ochtend voor mijn schoolonderzoeken de boeken nog even open en was totaal niet gemotiveerd om een hoog cijfer te behalen. Ik wilde er zo snel mogelijk vanaf. Ik zie om mij heen dezelfde problemen in de gezinnen. En het erge is dat iedereen zich er dan ook nog mee gaat bemoeien. Soms worden kinderen zelfs uit huis geplaatst. Kijk naar het kind en geef het uitdaging, zowel thuis als op school.

Het plan voor het onderwijs voor het MBO is zo slecht nog niet. Kijk wat de kwaliteiten zijn van een kind en laat het daarin groeien. Kleine klassen en meer aandacht voor de kinderen. Zo kun je ook  in een klas kinderen op verschillende niveaus laten werken en examen laten doen. Je krijgt dan een diploma met bijvoorbeeld VWO-HAVO-MAVO. Het is een grote omschakeling in het onderwijs maar het kan. Het onderwijs is echt niet meer van deze tijd. Helaas vallen alle kinderen die er nu last van hebben, nu buiten de boot en dat is wel erg. Ik vernam ook, en niet voor het eerst, dat er docenten zonder enige ambitie voor de klas staan. Zoek een andere baan dan! En de docenten die wel veranderingen in het onderwijs willen en het wel zien, die komen overspannen thuis te zitten of keren het onderwijs de rug toe. Cito- toetsen en andere toetsen in het lager onderwijs afschaffen, wat een onzin. Momentopnamen en hebben niets met de werkelijkheid van doen. Kijken naar de leerling zelf en wat de leerling kan en zelf wil. Het zou niet zo moeten zijn dat een school wordt afgerekend op resultaten van leerlingen, wel of ze blije en gelukkige kinderen afleveren voor een baan of vervolgstudie. Het gaat nog jaren duren voordat alles weer op de rit komt en helaas komt er dus weer een hele generatie aan die later zullen zeggen: als toen en als ik toen en als… Het maakt niet uit of je wel of niet kunt leren, iedereen is ergens goed in en dat zou er al veel eerder uitgehaald kunnen worden. Kijken naar wat iemand wel kan.

Het oude onderwijs loslaten en dan komt er vast wel mooi en bewust onderwijs voor terug.

Gemak dient de mens en zo ook in de zorg. Toch zijn wij wel een beetje doorgeschoten met gemak, voelt soms zelfs ongemakkelijk. Ik ben het er echt wel mee eens dat je in de zorg kijkt, naar wat mensen nog wel kunnen. Veel mensen zijn zich er niet eens van bewust dat ze zelf meer kunnen. En door dit in stand te houden omdat het makkelijk is, tja dat is nooit de bedoeling geweest. Ik blijf erbij dat we al jaren op alle vlakken aan het achterover leunen zijn, wel zo gemakkelijk. Als je een ouder iemand een kopje koffie aanreikt en je blijft dit doen dan wordt het aangeleerd gedrag. In de meeste gevallen kan de persoon nog best zelf zijn kopje koffie pakken. Er wordt nu bezuinigd op verkeerde dingen. Je kunt wel bezuinigen op dingen die mensen wel zelf kunnen doen en via de nieuwe uitvindingen in de zorg. En zonder de cliënt of patiënt te verwaarlozen, die zou altijd centraal moeten staan.

Ik ben zelf chronisch ziek en denk je dan echt dat ik gemakkelijk achterover ga leunen? Ik heb altijd doorgewerkt tot aan de dag van weer een volgende operatie. Na mijn operatie wilde ik altijd zo snel mogelijk weer aan de slag. Ik had mij best kunnen laten afkeuren als ik het slim had gedaan, geen haar op mijn hoofd! Tot op de dag van vandaag geen toeslag aangevraagd want die zijn er voor mensen die het harder nodig hebben. Als ik echt niets meer kan dan is het vroeg genoeg en is er waarschijnlijk geen potje meer voor, lol. Ga ik op straat leven of zoiets…  Ik was die trut die al mijn haren aan het wassen was bij de wastafel met de drain nog in mijn lijf… Het is ook een valkuil want je kunt ook je eigen grenzen overgaan en dat is mij ook vaak gebeurd. En toch heb ik er geen spijt van, ik leef nu (jaaaa…)  en doe bijna alles waar ik zin in heb. Het voelt voor mij goed om mijn eigen geld te verdienen en te doen wat ik leuk vind. Soms vonden bedrijven mijn gezondheid een te groot risico en werd een contractje niet verlengd. Ik vond dan altijd weer iets anders en soms dingen die ik nog nooit had gedaan en het ging altijd goed. Ik heb bij een baan nog nooit gekeken naar wat ik ging verdienen, wel of het mij leuk leek. Zo huppel ik nu al een tijdje flex in de zorg rond en verdien geen moer, het is wel leuk. Na mijn werkdag draai ik nog een tweede dag met schrijven en nog wat dingen, gewoon omdat het leuk is en ik verdien er niets mee. Mijn dagen hebben altijd minimaal 16 uur. Voor alles kwam tot op de dag van vandaag een oplossing en ik heb niet veel nodig.

Om nog even terug te komen op gemak dient de mens in de zorg. Voor een seniorenwoning  of een gewoon huis, is huishoudelijke hulp van twee uurtjes genoeg in de week. Kijk naar wat de mensen zelf nog wel bewust kunnen! En schoon is schoon! Als je er vier in dezelfde wijk doet dan werkt iemand acht uur op een dag. Heeft alles te maken met goede planning en kwalitatief goede hulp. Voor de wandeling, de boodschapjes en het sociale praatje, daar heb je vrijwilligers voor, kinderen en particuliere hulp. Je kunt ook een nieuwe jas minder kopen en daarvoor particulier iemand aannemen. Dan kun je wel een praatje maken en je kopje koffie laten aanreiken. En voor de medische thuiszorg hetzelfde verhaal, vanuit de wijk werkt veel efficiënter en zo doe je meer mensen per dag. En dan zie ik ook vaak dat medicijnen of ander materiaal door de apotheek of bezorger aan huis gebracht worden, nog zo’n kostenpost.  Hier kan ook naar gekeken worden want veel mensen kunnen zelf nog lopend naar de apotheek. Het is allemaal niet zo moeilijk om te verzinnen. Geef je iemand een vinger dan pakken ze je hele hand omdat het makkelijk is. De hand loslaten is ook wel eens goed.

Zo blijft er bij de ouderen geld over en dit kan naar de geestelijke gezondheidszorg in de wijk. Daar is de ellende veel groter en is heel veel geld voor nodig! Er is behoefte aan een nieuwe vorm van thuiszorg en dat is de maatschappelijke thuiszorg. Iemand die de mensen bewust maakt, van hoe ze het ook zouden kunnen doen. Dus huishoudelijke hulp, maatschappelijke hulp en medische hulp in de thuiszorg. En voor alle zware zieken in de wijk, deze mensen en hun gezin moeten wel de hulp krijgen die nodig is! Denken is leuk maar het is te gemakkelijk om te denken dat alles goed gaat komen op korte termijn, zeker als we niet van fouten leren en er geen samen is…

Leven in het nu en toch wil ik het vandaag even hebben over gisteren. Ik was bij het Lentekabinet festival. In een prachtig natuurgebied, lekker in de zon en onder de bomen. Geen vogel te zien, ze houden niet van de boem boem muziek. Er ging heel veel door mijn hoofd op deze dag en ik kwam zomaar op: waarom niet de ganzeneieren laten trillen op deze muziek, in plaats van de beesten afschieten? In een watertje zwommen wat jonge eenden en je zag ze steeds met hun hoofd onder water verdwijnen en het water van zich afschudden. Het leek een beetje of ze hun ogen wilden schoonmaken, zien we het nou echt wel goed, wat doen al die mensen hier en wat een muziek. Ik zie het alweer helemaal voor mij dat ze de volgende dag als iedereen weg is, even zelf in het gras gaan testen of ze ook zo kunnen dansen.

Mijn dag kon niet meer stuk door een woonwagen waarin je een kitscherig beeldje kon neerzetten, om het ding vervolgens met een geweer aan flarden te schieten. Het restant mocht je met een hockeystick kapot slaan. De gedachte was dat het beeldje het verleden vertegenwoordigde en je door het kapot te maken dus in het nu was. Ik had een erg leuk beeldje uitgekozen, lol. Ik vertelde de man dat ik dit thuis ook al doe met borden en die had hij ook. Te leuk allemaal en mijn dag was alweer gemaakt.

In de Gentleman ’s Club waren Rob Wijnberg en Ewald Engelen die wat tekst hadden. Over de werkelijkheid gesproken, wat waren ze klein, op de televisie en op foto’s lijken ze veel groter… Ik leer heel veel van deze twee en ze vertegenwoordigen een nieuwe manier van denken en vooruitgang. Helemaal niets mis mee. Er zat nog iemand die een tijdje in het nu probeerde te zijn. Wat ons weer bracht op dat het nu wel het nu is maar ook onzin is. Je koopt je kaartje al iets van tevoren voor het festival, je kijkt wie er meegaan en je spreekt af hoe laat, niets in het nu, wel vooruit. Ook wisten zij al ruim van tevoren dat ze in die tent zouden zijn. Je leeft in het nu en kijkt vooruit, dat vonden wij een betere.

In het menselijk brein zitten ook in luikjes dingen opgeslagen. En doordat je in het nu iets meemaakt, kan zo’n luikje weer opengaan met een gebeurtenis vanuit het verleden. Je kunt dit voor een groot gedeelte trainen door dit achter je te laten maar helemaal lukken gaat dit je nooit. Ik heb het zelf de afgelopen maanden getest en er ik ben er nog niet helemaal uit hoe je die paar procenten kunt wegnemen. Neem bijvoorbeeld een nare situatie waarin je was en er hing een vislucht. Als je dan weer een vislucht ruikt in het nu dan gaat dat luikje in je hoofd weer open en denk je terug aan die nare situatie. De situatie in het nu, is dan anders maar de vislucht blijft hetzelfde. Om jezelf te helpen zou je dus vislucht kunnen mijden. En mocht je er wel in terecht komen dan is het zaak om die paar procent nare herinneringen uit te schakelen. Misschien een persoonlijke pieper waarin je al dat soort dingen zet en die automatisch een signaal afgeeft en je eraan herinnert dat je in het nu leeft? Of een leuke herinnering vanuit het nu terug stoppen zodat de nare herinnering verdwijnt. Moet je wel eerst jezelf heel goed kennen. Ik denk nog even verder en voordat een groot aantal mensen afhaken maar weer even terug naar het festival.

Opvallend was het enthousiaste personeel, zo kan het dus ook! Je bent wat je uitstraalt en swingend op de muziek verkopen en lachen is niets mis mee. De vegetarische hamburger was echt super lekker, zo kan het dus ook! Ik heb alle mensen zitten bekijken en veel zitten denken en gefilosofeerd. Op dit festival meest normale mensen, zonder toeters en bellen, je bent wie je bent. Ziet deze generatie de werkelijke wereld? Hebben ze er enig idee van dat zij ook de toekomst kunnen bepalen? En hoe gaan ze dat doen? Door te leven in het nu en straks als ze ouder zijn, komen ze er dan achter dat leven in het nu zonder vooruitkijken het toch niet helemaal was? Je kunt een petitie tekenen via het internet tegen het nieuwe studentenplan en dat is het dan? We gaan weer verder met dansen? En toch kijken heel veel ouderen die het niet meer kunnen, hoopvol naar deze generatie, zijn zij zich daarvan bewust? Ik keek ook met hoop naar deze generatie op deze dag, nu, vooruit en hoop, komt vast goed.