Om nog even terug te komen op mijn zaterdagochtend bij de inzamelingsactie van onze Voedselbank, het was super! Een nieuw record met 69 kratten vol met voedsel! Fruit, kaas, rijst, puree, soep en nog veel meer. In onze collectebus zat 119,25 euro en dit geld wordt dan besteed aan waar wij het meeste behoefte aan hebben. We hebben dus meteen luiers gekocht. De supermarkt gaf ook nog artikelen en was heel behulpzaam, echt geweldig!

Het is ook erg leuk om er te staan en de mensen ervan bewust te maken dat er echt voedsel nodig is. I don’t speak Dutch en dan vervolgens proberen door te lopen, dat werkt niet bij mij, lol. Ik ga je gewoon achterna en vertel in het Engels over the poor people in this country. Er waren ook mensen die mij vertelden dat ze vrijwilliger waren bij de Voedselbanken in Schiedam, Eindhoven en Amsterdam. Leuk om de aantallen daar te vernemen en hoe hun ervaringen zijn. Al die kassen in het Westland mogen wel eens wat doneren aan de Voedselbanken bij hun in de buurt, er draait vast wel eens iets door!

Het was opvallend dat mensen zich ergerden aan hun waarheid van Voedselbank cliënten. De verhalen van mensen die voedsel weer doorgeven en dan aan mensen die het niet nodig hebben of dat ze het soms zelfs in de afvalbak gooien. Ik ben mij hier ook van bewust maar een verhaal heeft altijd meerdere kanten. Vanuit de praktijk kan ik schrijven dat veel mensen allergieën hebben, bijvoorbeeld voor melk, chocolade, granen en bepaalde kleurstoffen. Ook hebben de mensen vaak zoveel aan hun hoofd om te overleven, dat ze niet de gerechten weten te maken met de artikelen vanuit het voedselpakket. Daarom zitten er ook vaak simpele dingen in de pakketten waar iedereen wel iets mee kan en er niet bij na hoeft te denken. En in goede tijden zit er inderdaad heel veel in zo’n pakket, ik zou het zelf ook niet weg kunnen eten en drinken in een week. En we leven in een land waarin we voedsel verspillen, doet iedereen, een enkel bewust huishouden daar gelaten. Iedereen gooit voedsel in de afvalbak en vandaar de bewuste campagnes, boeken en televisieprogramma’s hiervoor. Er komt een tijd dat we die overschotten niet meer hebben en dan kun je maar beter vast bewust oefenen op minder…

Ik ben er persoonlijk altijd snel klaar mee als iemand bij de Voedselbank iets niet lust. Je kunt het altijd proberen en heb je honger of niet! Het is ook de tijd waarin we leven, sommige mensen zijn door en door verwend. Bij ons mogen de mensen het direct aan een andere cliënt geven als ze iets niet mogen. Ook weten zij vaak wel weer gezinnen die het ook niet zo breed hebben en dan nemen ze het wel mee maar geven het dan later weg. De echte armoede hebben mensen die niet bij de Voedselbank komen en het eten ook nodig hebben!

Ik ben mij ervan bewust dat je er ook cliënten bij zitten die inderdaad de boel bedonderen en dat is jammer want zij doen hiermee de goede cliënten onrecht aan. That’s life en dat leg ik desgewenst ook in het Engels uit…

Ik was gisterenmiddag en avond bij het festival Awakenings . Mijn mobiel thuis gelaten want bellen en appen heeft geen enkele zin op zo’n festival. Wij gaan er altijd heen zonder iets af te spreken met de anderen en zo kan het gebeuren dat je de groep op zo’n festival niet compleet krijgt, hilarisch. En des te later het gaat worden, des te kleiner de kans door de alcohol, wiet en andere pillen en poeders. Als je zoals ik, alleen maar twee glazen alcohol neemt, is de pret des te groter op zo’n festival. Volgens mensen kom je zo niet in de muziek, nou ik heb mij prima vermaakt op Area V, wat een gave muziek daar. Een jong broekie zat in de middag al te kosten voor mijn ogen en volgens een meisje zou die het nooit leren. Al zwabberend stond hij later op en al zwabberend ging hij op weg naar, ja waarheen? Geen vriend of vriendin in zijn omgeving te zien, opvallend want wij zorgen toch altijd wel voor elkaar bij kots nood enzovoorts. Een vriendin had een beetje moeite met mannen die gelijk met het lichaam tegen haar aan gingen staan om te praten. Ik heb haar even uitgelegd dat ze te dichtbij kwamen in haar zone en dat zij dat dan als onprettig kan ervaren, lol.

Ik kreeg nog de uitleg waarom die ene zendmast het telefoonverkeer niet kan verwerken op zo’n festival. Toch raar dat we wel naar Mars willen en robots hebben en niet iemand eens kan bedenken hoe we hier en nu op aarde de communicatie kunnen verbeteren. Veel Engelsen en ze komen niet voor de musea in Amsterdam maar voor de festivals. In Engeland zijn de festivals kleiner en hier is er meer wiet. Een Engelsman was zijn wiet afgepakt bij de ingang en daar was hij ziek van… De meeste mensen gebruiken alle genotsmiddelen toch wel bewust en weten heel goed hoeveel ze zelf aankunnen. Ik snap echt nog steeds niet dat we hier in Nederland de wietmarkt niet opengooien. In Engeland is het ook al deel van het sociale leven, volgens de zeggers. Toch vraag ik mij dan altijd af op zo’n festival hoe het met de mensen over twintig jaar zal zijn, wat doet het allemaal met je brein?

Bij het naar huis gaan buiten het terrein op weg naar de pendelbus, stonden er vuilniszakken in de bosjes. Vuilniszakken met lege blikjes en troep van het festival en daar was iemand aan in het snuffelen. Toch maar weer even een praatje gemaakt met de man. Iemand met nog een paar tanden in zijn mond en hij had geld nodig. Hij was aan het zoeken naar eten of statiegeld. Welkom terug in de wereld buiten het festival, bam.

Ik kwam tot in de buurt bij mijn huis bij een vriendin uit en we besloten daar een taxi te bellen voor mij. Er was dus geen taxi te krijgen in de hele buurt omdat ze op alle festivals rijden. Stel je moeder is plots opgenomen in het ziekenhuis, ernstig en jij moet komen en hebt geen auto of iemand in de buurt. Taxi bestellen gaat dan dus niet want ons land leeft op YOLO en je moeder leeft niet meer tegen de tijd dat jij arriveert. Ik ben wel thuis gekomen maar niet met een taxi.

Een superdag gehad en voorlopig mijn laatste festival, ook door de prijzen. Ook de Engelsen vinden het te duur worden en zo is er de stille hoop dat ze nog eens bewust voor de musea naar Amsterdam gaan komen. Heerlijk zo’n dag en leuk om al die blije mensen te zien op zo’n festival. Kunnen de festivals ook meegenomen worden in de economische cijfertjes? Nederland danst, eet en geniet zich uit de crisis, het gaat geweldig hier!

Vandaag is er weer een inzamelingsactie bij een supermarkt voor de Voedselbank. Ik sta er in de ochtend want in de middag heb ik andere plannen. Een vriendin stond laatst in een andere plaats bij een supermarkt en daar was totaal geen medewerking van de supermarkt zelf. Beetje jammer want als supermarkt hoos je behoorlijk wat omzet binnen als je zelf ook goed meewerkt. Leerproces en voor de volgende keer samen om de tafel van te voren en duidelijke afspraken maken, communicatie… Gelukkig zijn ze bij ons altijd wel behulpzaam. Ik kom er maandag wel op terug, hoe het was. Wat mij de laatste tijd ook opvalt is dat er behoorlijk veel mensen bij de Voedselbank komen en ziek zijn, geestelijk of lichamelijk of allebei. De meeste mensen hebben nu nog wel hulp en laten we hopen dat ze die zorg nog krijgen in het nieuwe jaar. Een ding is mij ook wel duidelijk: zonder vrijwilligers stort alles in dit land als een dijk in elkaar. Niet tegenop te hozen. Mooi trouwens die windhozen bij Ameland de afgelopen week. Ook weer kansen, binnenkort bij de thuisstudies: windhoosvolger, orkaanvolger, dijkdoorbraakvolger, rivierdeskundige, aardbevingsdeskundige.

Stel je voor dat we als aarde verdwijnen of onder water komen te staan voor een groot deel. Ik mag hopen dat ze dan wel de zorgplannen van nu ergens terug kunnen vinden. En er vervolgens er een hilarisch toneelstuk van maken, met de naam: de Windhoos in de Zorg. Je zult maar iemand met dementie verzorgen thuis en ernaast ook nog een baan hebben en geen kinderen. Mantelzorger, vreselijk woord, wie dat ooit bedacht heeft. En als je geen geld hebt voor particuliere hulp dan komt je arm nooit in de mantel. Mag ik erop wijzen dat de geestelijke en lichamelijke gezondheid van de partner van iemand thuis met dementie straks meer gaat kosten dan thuiszorg. Ook kinderen draaien volkomen door die voor een ouder of ander gezinslid zorgen. Ook hier, ze komen niet meer op adem en dat gaat straks meer kosten. Ik kom ook mensen tegen die dus de hele dag alleen zitten tot de partner weer thuis komt. En nog erger, mensen die een slot op de deur hebben voor de veiligheid. Opgesloten in je eigen brein en huis. Dementie wordt doodsoorzaak nummer een over een paar jaar. De nummer twee de mantelzorgers?

Het is een rare week en het is wel hartverwarmend dat je soms ergens een bordje eten krijgt of een aanbod om ergens te komen werken. Je kunt veel geld verdienen, meer en meer en meer. Gisteren was er bij de Voedselbank nog een vrouw die ziek is en buiten haar schuld om, op het nul punt terecht was gekomen, dubbel gestraft. Iemand die altijd alles voor andere mensen deed. En nu zelf, in deze situatie, een handje vol echte vrienden over. Wat is er toch aan de hand met ons, dat we elkaar niet meer willen helpen? Ook zij was nu blijer met alle kleine dingen in het leven en positief. En toch, als je goed doet dan krijg je gelukkig ook wel eens iets goeds terug, zonder erom te hoeven vragen. Een lach kan al genoeg zijn. Laatst zat ik met iemand met bakken geld en ik vertelde dat ik iemand wat eten had gebracht. “Eigenlijk zou ik dat ook wel eens kunnen doen?” Om er vervolgens natuurlijk weer helemaal niets mee te doen… Je moet niets in het leven, nooit verwachten dat als je iets voor een ander doet dat je er iets voor terug krijgt, je doet het omdat het leuk is, het je happy maakt en je de wereld een stukje bewuster denkt te maken. Meer, meer en meer geld kan daar niet tegenop.

Afgelopen week had ik nog een poging tot zelfdoding in mijn omgeving. Niemand had het zien aankomen en het was niet gelukt. Een schreeuw om aandacht. Schuldgevoelens bij mensen om deze persoon heen. Laat het los, deze persoon hield alles binnen en het ging altijd goed. In zo’n geval kun je het niet weten als je het niet aanvoelt. En dan nog kan het gebeuren. Je zou bijna nog de politiek aansprakelijk stellen want de onzekerheid over de zorg, was een van de redenen tot de poging. Ook een van de andere redenen is niet netjes en dat bedrijf zou zich de ogen uit de kop moeten schamen.

Ik blijf erbij, het niet luisteren naar de mensen is een verarming van de maatschappij. Dat er soms niet de juiste kwaliteit bij hulpinstanties is en de tijd voor de mensen, een verarming van de maatschappij. Je kunt niet alles voorkomen maar iets bewuster met elkaar omgaan zou een verrijking van de maatschappij zijn. 

Ik was vandaag weer druk met de Voedselbank, sterker nog, ik ben de hele week druk met de Voedselbank. Ik krijg van allemaal mensen spullen en zo kom ik met een auto vol aanrijden. Nu in de tijd van het voetbal zijn het de oranje posters en spulletjes die de mensen ook weggeven. Ik ben vandaag meegereden met de chauffeur om andere spullen op te halen. Erg mooi dat bedrijven aan ons denken als ze wat over hebben aan voedsel. We mochten ook weer bloemen ophalen. En als laatste naar het verdeelcentrum en ik kreeg een rondleiding in het nieuwe gebouw. Alles volgens de voedsel en warenwet regeltjes! Het is echt een heel bedrijf geworden! Hier ook de vrijwilligers druk aan het werk om vouwkratten te vullen met artikelen. De voorraad was inderdaad geslonken, bewust met eigen ogen gezien. Meestal komt er na de zomer weer meer, laten we daar op hopen. Ook is het zaak om met winkelacties extra goederen te verkrijgen om de zomer door te komen. Ik kreeg een mooi beeld van hoeveel huishoudens er per gemeente pakketten krijgen. Bij ons de trieste gebeurtenis dat we vandaag bij onze Voedselbank een record aantal pakketten hadden. Een record waarvan je eigenlijk niet wilt dat het er komt.

Terug bij de uitgifte weer geholpen met de pakketten bijvullen met bijvoorbeeld sla en snijbonen uit de kas. Iemand kwam ook nog wat paprika’s brengen. Samen met elkaar, erg mooi! Bij de Voedselbank hebben de cliënten een pas met een nummer erop. Zij laten deze pas zien en zetten een handtekening op de lijst voor het ophalen. Het is erg leuk dat kinderen soms een tekening in het vakje voor de handtekening zetten. Komt er een vrouw en zij zegt tegen mij: “ik ben nummer 897.” Ik keek haar aan en vroeg naar haar naam. Ik heb haar met haar naam aangesproken en goedemiddag gewenst. Je bent geen nummer, je hebt een naam. Ze kon het waarderen en zo is het toch ook, het is triest genoeg dat je bij de Voedselbank moet komen. Iedereen is mens en we hebben al nummers genoeg in dit land.

Na de uitgifte was er nog het een en ander over en ik heb dat nog even de wijk ingebracht. Genoeg mensen die het wel nodig hebben en niet bij de Voedselbank komen. En zo had ik zelf nog niet eens gegeten, snel nog even naar de supermarkt en klaar voor vandaag. Mensen blij en ik blij en morgen weer een dag.

Ooit komt de tijd, dat ons Nederlands elftal wordt opgekocht door een ander land, als investering. Ik mag hopen dat het niet zover zal gaan komen, misschien nog een brug te ver…  Vandaag waren er wat cijfertjes en we worden in Nederland niet dikker en niet dunner, we staan stil. Onze volgende tegenstander is Mexico, een land waar ze de obesitas nog even iets beter aanpakken. BTW op suiker, in de vorm van extra belasting op zoete frisdranken. Het bewustzijn over de gevaren van obesitas groeit. Ik heb alle spelers van Nederland en Mexico eens doorgenomen en niemand is te zwaar. Het was wel even zoeken naar het gewicht van onze trainer. Ik kwam na zoeken uit op 82 kilo, tegen 68 kilo van de Mexicaanse trainer. Op aanvallend gebied zijn wij over de vijf aanvallers genomen, 54 kilo zwaarder. We zullen het dus van ons gewicht in de strijd moeten hebben, mits de kilo’s nog kloppen, lol.

Verder waren er ook weer wat cijfertjes over de leegstand van winkelpanden en kantoorgebouwen. Ik kwam met mijn bewuste waarnemingen uit op een nog andere verklaring. De tijd tussen aankopen, ontwerpen, bouwen en bewonen is te lang. Ik was laatst bij een nieuw kantoorgebouw en het ontwerp was berekend op het aantal mensen die er toen in dienst waren. In deze tijd gaan de veranderingen super snel. Feit is dat het gebouw bijna klaar is en het bedrijf door de veranderingen heeft gereorganiseerd. Er gaan dus minder mensen in het gebouw werken met als gevolg dat een groot gedeelte van het gebouw te huur komt te staan. De oplossing kan iedereen wel bedenken en hoe het beter kan, misschien nog een brug te ver… Je bedenkt iets en de tijd haalt het in, ook in de automatisering is dit aan het handje. De oplossing is de V, van omgaan met veranderingen, zelf bewust blijven nadenken.

Een leuk bruggetje, van werk in de bouw waar wel vraag naar is. De vervanging en renovatie van oude bruggen is hip… Onder het mom van bruggen slaan. Ik was gisteren even in mijn geboorteplaats en daar kwamen ook bruggen ter sprake. In de buurt, de oude brug bij Loenersloot gaat aanstaand weekend weg en de nieuwe brug komt. Vanaf een weiland bij de brug is dit allemaal te volgen op zaterdag 28 juni. Wel op de fiets komen of lopend, om het allemaal te aanschouwen. Een prachtklus voor Rijkswaterstaat. Verhalen en oude herinneringen bij deze brug. Zo werd in de Tweede Wereldoorlog een bom gedropt op een boerderij bij de brug. Het wrange was dat ze de brug bij Maarssen in gedachten hadden en dus bij de verkeerde brug bombardeerden. Mijn moeder zat in een andere schuilkelder op dat moment, ook heel dichtbij die brug. Pas was er nog een oude bom gevonden en volgens wat mensen, liggen er nog wel meer daar. Verhalen van vroeger en ik heb ook mijn eigen herinneringen aan die brug. Twee generaties met herinneringen aan een oude brug. Oud verdwijnt en nieuw komt terug, leven in het nu.

Vandaag weer even op de denkfiets. Stel, ik ga een fietsenwinkel beginnen. Ik neem mijn broer aan voor in de winkel en ik laat mijn zus de administratie doen. Een vriend met een eigen bus, gaat de fietsen ophalen bij de mensen. Een andere vriendin maakt de software. De kinderen van een andere vriend helpen in het weekend. Ik laat de boekhouding door een andere vriendin doen. De reclame doet een goede vriend. En bij de bank krijgen we krediet omdat een goede vriendin daar werkt. Heel simpel door de bocht met de fiets… Op een verjaardag zie je elkaar dus allemaal en heb je het veel over de winkel. Niets mis mee. Het tweede jaar zie je elkaar nog steeds op alle verjaardagen en feesten en heb je het veel over de winkel. De winkel draait goed en je neemt nieuwe mensen aan vanuit je bestaande netwerk. En zo gaat dit jaren door. Je blijft dus in dezelfde kring doordraaien. Het kan goed gaan. Je kunt ook de boot, ehh fiets, volledig gaan missen. Doordat je geen enkele feedback van buitenaf krijgt kun je dingen als heel normaal gaan zien. Je bent je eigen netwerk. Ook staat tijd niet stil en kunnen de markt en de mensen veranderen.

Simpeler kan ik het niet uitleggen. Je kijkt met alle mensen dezelfde kant op en kunt zo dingen gaan missen of als normaal gaan zien. En dat is er nou aan de hand in Nederland en in andere landen. Het wordt nog een stukje erger als er maatschappelijk belang bij betrokken is of geld van andere mensen bij betrokken is. Je kunt dan sorry zeggen…

Netwerken mag dat nog? Op zich is er niets mis met netwerken, het kan je blik verruimen. Het is ook goed om eens met een ander vernieuwend bedrijf of persoon in zee te gaan, buiten het bestaande netwerk. Het gaat meer om de ethiek en de verhoudingen tussen klant en geld. Zonder klant geen geld maar bewust over de rug van de klant geld is weer geen winst. Je kunt je ook afvragen of maatschappelijke behoeften, zoals zorg en pensioenen, bedoeld zijn om winst uit te creëren.

Je kunt cirkels gesloten houden en je kunt de cirkel open zetten om nieuwe mensen een kans te geven. En toch denk ik dat het besef niet op tijd gaat komen omdat we na sorry, weer op de oude voet of fiets verder gaan. Gelukkig is er dan altijd nog het nul punt en kun je weer helemaal opnieuw beginnen, ook een cirkel.

Mag ik dan Ingrid zijn, aan het begin van de cirkel en in het nu? Met een basisloon en geen onkostenvergoeding, ontslagvergoeding, vertrekbonus of wachtgeld. Mocht ik niet meer bevallen of er is een beter iemand dan zoek ik weer iets anders…

Als je niets zinnigs weet te zegen, zeg dan maar helemaal niets. En toch is dat niet helemaal waar. Ik was afgelopen weekend in Utrecht en liep in en uit de Jaarbeurs waar Earth & Beyond was. Een bewust evenement over de aarde en het universum, eigenlijk een spiritueel evenement. Het mooie was dat je daar als spreker van alles kunt roepen, omdat het meeste niet feitelijk aangetoond kan worden. Dus of het nou altijd zinnig moet zijn wat je te zeggen hebt… Er was een iemand die een verhaal afstak waarbij ik mijn buurman niet durfde aan te kijken, anders hadden we onze lachen niet meer kunnen houden. Feit is wel dat het verkoopt en dat er een grote aanhang van mensen is die zich verwant voelen bij de sprekers. Er waren ook leerzame en grappige lezingen.

We leven ook in een tijd dat spiritualiteit weer wat opleeft en waarin yoga en andere meditatiecursussen hip zijn. Ik oordeel nooit en iedereen mag doen, waar hij of zij zich happy bij voelt en aansluiting bij voelt. Je mag er nu tenminste wel over praten zonder dat iemand je gek aankijkt en dat is al heel wat. We zijn nog lang niet klaar met bewustzijn en onderzoek.

Ik sta zelf heel nuchter in het leven en denk zelf na. Toch ben ik mij er zeer van bewust dat er meer is en ik voel mij meer verwant met het boek van Pim van Lommel met Eindeloos bewustzijn. Een wetenschappelijke visie op de bijna-dood ervaring. Ik weet vanuit eigen ervaring wat het met je doet en mooier kun je het zelf niet onderzoeken, lol. Het heeft ook te maken met de kwantum en zeker met de elektromagnetische velden van de hersenen. Een Nobelprijswinnaar zei al eens: “in de wetenschap is het niet zozeer belangrijk nieuwe feiten te ontdekken als wel nieuwe manieren te ontdekken om hierover na te denken.” Ik blijf er nog steeds bij dat oplossingen onstaan door te leven in het nu en vooruit te kijken. En bestudeer oude kennis eens voordat het in de prullenbak verdwijnt en vraag je dan af of het niet beter kan met de kennis van nu.

Spiritualiteit is een hulpmiddel. Het echte leven is toch echt op deze aardbol met milieu, klimaat, oorlogen en wat mensen die niet sporen. De echte daadkracht zal toch op deze aardbol moeten plaatsvinden. En iedereen is vrij om ergens in te geloven zonder het aan een ander op te dringen, dat is niet de bedoeling van geloof! Alhoewel, ik geloof in vrede en zou dat best aan iedereen willen opdringen.

Ik heb ook nog een kleine sightseeing door Utrecht gehad. Hetzelfde beeld als in andere steden. De yuppen krijgen hun eigen wijken. Oude woningen worden hogere middenklasse woningen en de allerarmsten kruipen bij elkaar in de wijken. In de echte volkswijken hingen opvallend minder oranje vlaggetjes dan andere jaren. Gelukkig heeft Utrecht nog steeds de grachten en de Domtoren en een mooie grote Moskee. En het nieuwe U gebouw met de andere gebouwen, het gaat een beetje op de Zuidas in Amsterdam lijken, tja, Nederland 2014.

Een van mijn favoriete films is Bambi. Ik kan de mooiste zin uit die film ook heel goed nadoen tot hilariteit van mijn vriendinnen. “Als je niets zinnigs te zeggen hebt, zeg dan maar helemaal niets.” Voor dit weekend gaat deze zin weer veel op. Ik dacht het hoogtepunt gisteren in Utrecht al vernomen te hebben maar het kon nog beter. Weer een van de mooiste televisiemomenten van dit jaar, Mart versus Tom gisterenavond bij de nabeschouwing van het voetbal. Voor iedereen die geïnteresseerd is in het nu, analyseren, psychologie en media, kijk hem even terug, lol! Volgens Mart bracht Tom geen nieuws, dus als je niets zinnigs weet te zeggen… Tom gaf terecht aan dat we in het nu leven en dat de televisie daarin mee moet gaan. Overigens bracht de Tour de France in het verleden ook niet het nieuws wat er wel was. Heerlijke televisie met emoties erin. Go Tom en blijf verslag doen van wat jij bewust ziet. Of het zinnig is dat bepalen de kijkers wel.

Bij ons ontstond wel de dialoog van wat is zinnig en onzinnig. Met de vakantie op komst, krijg je weer de standaardtelevisiebeelden van de mensen met de sleurhutten die gewogen en gecontroleerd worden. Zo’n filmpje is Nederland, of het zinnig is mag je zelf bepalen. In het kader van het nu zou je ook eens een filmpje kunnen maken met wat andere vragen aan de vakantieganger erin. Gaat u comazuipen? Wat kost de vakantie en moest u ervoor sparen? Hoe is de seks in de sleurhut? Kunt u zonder uw mobiel? Wat voor boeken staan er op de e-reader? Wat zijn leuke games om te spelen? Wat zijn de nieuwste snufjes in uw sleurhut? Wat denkt u in het buitenland te vinden wat u in ons land mist? Alles kan in 2014, we leven in het nu.

Ik werd persoonlijk blijer van een bijdrage vanuit een soort van kasteel in Irak van RTL nieuws. Hun eigen verslaggever in het gebied en niet de beelden van iemand anders overnemen. Net even de andere kant laten zien van wat je altijd in het nieuws ziet. Nieuws is leuk en je kunt er een hoop lol van hebben en soms nog iets van leren.Ook in nieuwsland is het zoeken naar een vernieuwende weg en meegaan met de tijd.

Morgen verder over de zin en onzin in Utrecht.

De U van Utrecht en de U van uitgestoken hand. Ik was vandaag een dagje in Utrecht en heb ook even de demonstratie van de zorgmedewerkers gezien. Het was een mooi gezicht dat ze met zo’n 500 mensen op de trap zaten bij het nieuwe U gebouw in Utrecht. Ik kreeg er kippenvel van, mensen die allemaal symbolisch de hand uitstaken naar de werkgevers om tot een nieuwe cao te komen. De kreten gingen ook over, dat nieuwe bezuinigingen in de zorg niet meer kunnen. Het waren toch meest weer ouderen in de zorg die waren komen opdraven naar Utrecht. Mensen met veel zorgervaring en die allemaal bang zijn voor hun baan en dat hun kennis straks niet meer nodig is.

Ik zat daar op de trap en bij de ingang van het Beatrix Theater stonden mensen te wachten tot de deuren open gingen. Bij mij op de trap zaten ook ouderen te wachten. Het ging zomaar door mijn hoofd dat zij nu nog zaten te wachten op de aanvang van een voorstelling en later kunnen wachten op goede zorg. Waren zij zich ervan bewust? Of leven zij ook in het nu en denken ze dat het allemaal wel goed gaat komen? De medewerkers in de zorg hebben vaak allemaal een gezin en een hypotheek of een huur, zij kunnen even niet naar een voorstelling in het theater als zij hun baan verliezen. Zij zijn zich wel bewust van wat baanverlies gaat inhouden.

De U van bijna uit geprotesteerd en de U van uitgeput, ook van toepassing op de mensen met hart voor de zorg. Ook ging er door mijn hoofd waar de P en de W waren. PVV en Wilders die altijd zo voor meer handen aan het bed waren, de U van ultieme droom in Europa laten uitkomen? Ik kan even geen U meer zien en ik ga morgen weer uitgerust verder schrijven.