Vandaag toch even niet over de zorg. Ik heb even zin in vrolijke dingen en ik heb gisterenavond genoeg tranen gelaten. Big girls don ’t cry, nou soms lucht het op, niet dat het een situatie anders maakt. Ik ben blij dat ik kan huilen, weet ik zeker dat ik een mens ben en geen robot. Je kunt niet altijd happy zijn en het huilen was te verklaren. Het was sowieso een jank week, een moeder liet mij een brief lezen van haar kind aan haar. Een kind dat gelukkig weer op het juiste pad gaat wandelen na alles wat hem is overkomen en aangedaan en waar het recht ver te zoeken was. Heel knap dat iedereen het los kan laten en verder gaat met leven zonder haat. Haat is nergens goed voor, je bereikt er helemaal niets mee. Gelukkig zijn veel mensen zich daar van bewust. Al blijft het niet eerlijk dat de verdachte er mee is weggekomen ondanks getuigen.

O ja, iets vrolijkere dingen… Ik werd er wel weer blij van dat de juichpakken op waren. Waar ik om moest lachen, is dat die dingen uit China moeten komen. Stel je had ze hier door vluchtelingen laten maken of door de goede handwerkers die Nederland echt wel heeft. Zelfvoorzienend in eigen land. Ik kan er niets aan doen, maar is het heel slecht van mij dat ik dan hoop dat die dingen niet op tijd afkomen in China? Lol. En waarom ik steeds moet denken aan het dondert en het bliksemt? Misschien omdat een kerk vaak een bliksemafleider heeft? Een donderroe is een metalen stang die de bliksem aantrekt en naar de grond afvoert. Een donderroe op de kerk mag dus wel en een donderspak niet. Hoe leuk kan het leven zijn.

En dan de kop boven een bericht: Prins Monaco krijgt ook kind met echtgenote. Geweldig en ik zie het geboortekaartje alweer voor mij. Zusje of broertje van…  Dit geeft in deze nieuwe tijd weer hele nieuwe ideeën voor alle trouw, overlijdens en geboortekaartjes. Het is de omgekeerde wereld van wat het altijd was. In deze tijd mag je dus alle kinderen en ex-vriendinnen en echtgenotes op de kaartjes zetten. Heerlijk en wat een vooruitgang! De tijd dat familie achterin de kerk werd weggemoffeld is verleden tijd. Malle Babbe is niet meer.

En er gaan stemmen op dat je zowel in de Tweede  Kamer als in het Europese Parlement kunt zitten. Iets zegt mij dat dit geen goed idee is. In de politiek moet je weten wat er onder de mensen leeft. Gaat een beetje moeilijk worden om het zelf bewust waar te nemen als je in een week alle landen van Europa door moet en alle provincies in Nederland. Ik zal het wel weer verkeerd zien. Neemt niet weg dat ik het heel erg knap zou vinden als het iemand wel gaat lukken. Misschien is het een beter idee om te wachten tot we wat megaprovincies in Nederland hebben? Scheelt weer wat provincies afgaan? Ook even opletten als je beide functies hebt dat je de brieven wel in de juiste enveloppen doet?

Ja, ik ga weer lachend het weekend in!

Mijn opa stapte ook zonder aanzien des persoons bij iedereen naar binnen. Mijn oma was ook in alles geïnteresseerd en een wijze vrouw. Mijn vader was zijn tijd ook ver vooruit. En dat alles zit ook in mijn genen. Er is veel te doen over dat ouderen langer thuis moeten blijven wonen en dat de familie voor ze moet zorgen. Daarom wil ik even wat kennis met jullie delen vanuit mijn eigen jeugd, lees het als je zin hebt. Zoals ik al eerder schreef: mijn vader was zijn tijd ver vooruit…

Mijn familie had een eigen winkel in het dorp, van vader op zoon. Mijn vader besloot om een woonhuis bij het bedrijf neer te zetten en in dat woonhuis ging hij wonen met mijn moeder. Hij besloot om zijn moeder in huis te nemen en de vader van mijn moeder. Tevens zijn jongste broer die vrijgezel was en ook een eigen winkel naast het bedrijf van mijn vader had. Om het verhaal nog leuker te maken woonden een zus en zwager in een woonhuis ernaast. De rest van de familie in hetzelfde dorp, op een uitzondering na. Het was voor die tijd, in dat dorp, al een vrij uitzonderlijke situatie om je ouders in huis te hebben, alleen bij de boerenbedrijven zag je dit ook.

De familie van mijn vader bestond uit vijf zussen en drie broers. (Met mijn vader erbij dus vier broers.) Het was de tijd dat de vrouwen meestal thuis waren en hooguit wat werkhuisjes hadden in het dorp. Toen ik kwam veranderde er iets in de situatie, de vader van mijn moeder ging eruit naar het bejaardenhuis. Ik kreeg nog een broertje en zo bewoonden wij als gezin de bovenverdieping van een huis. Op de benedenverdieping woonde mijn oma en de jongste broer van mijn vader. Iedereen zorgde voor elkaar was de insteek. Mijn tantes hadden tijd genoeg en deden om toerbeurt alles voor mijn oma.

Mijn moeder was vaak ziek en zo zorgde de tantes ook voor haar. Ons huis was altijd het middelpunt van de familie. Ik herinner mij de feestdagen als al mijn nichtjes en neefjes bij oma kwamen en wij met zijn allen in de tuin en de schuur speelden, dat was leuk. Op een gegeven moment ging de broer van mijn vader het huis uit en kwam oma ten val met haar fiets. Na die val is zij nooit meer de oude geworden en ze ging achteruit. De hele familie zorgde voor oma en op het laatst ook in de nacht. Tot het niet langer ging en ze alsnog naar een verzorgingshuis moest. Daar heeft ze niet lang gewoond tot haar dood.

Op papier een mooi verhaal, zorgen voor elkaar. Toen al was het in de praktijk niet zo’n succes. Allemaal verschillende mensen en allemaal met een eigen mening en die allemaal bij elkaar kwamen, kon nooit goed gaan. Het ging ook niet goed. Toen mijn oma er niet meer was toen kwamen de ware gezichten naar boven, om het zomaar eens te schrijven.

Als je het afzet tegen de huidige tijd, zie ik wel wat verschillen. De meeste vrouwen werken nu. De mensen zijn gaan reizen en wonen vaak niet meer in dezelfde woonplaats als de ouder. Wat je toen ook al zag, het generatieverschil. De tijden veranderen en er zit een verschil in levenswijzen tussen eerste, tweede en derde generatie, het botst. En als ik terug denk, toen mijn tantes mijn oma verzorgden waren zij zelf gezond. In die tijd hoorde je heel weinig dat mensen ziek waren. In deze tijd zijn de kinderen een jaar of 50 of ouder en ze hebben allemaal wel iets qua gezondheid, waardoor ze al moeite hebben om hun eigen gezin draaiende te houden, laat staan om de zorg voor hun vader of moeder erbij te nemen. In het ergste geval hebben kinderen ook al thuiszorg!

Wat ik in de praktijk bewust zie, is dat de kinderen op viste komen bij hun ouders een keer in de week. En als ze werkeloos zijn dan zie je ze iets vaker komen. Geen een kind met een goede of redelijke verstandhouding met zijn ouders, is te beroerd om de afwas te doen, stofzuiger door het huis te halen, wat boodschapjes te doen en de administratie. En dat is het dan ook. Het is in deze huidige tijd niet mogelijk om meer te doen of je moet met genoeg kinderen zijn en vlakbij je ouders wonen.

Vroeger had je buiten het gezin, weinig ander sociaal leven. Nu zit iedereen vol. De gedachte dat kinderen voor hun ouders moeten zorgen is mooi maar ik zie het niet gebeuren. Zelfs niet als je kinderen voor het blok gaat zetten, wat nu gaat gebeuren. Vroeger is geweest en haal je niet meer helemaal terug. Je kunt beter vooruitkijken naar hoe het beter zou kunnen.

Verder spreek ik vanuit eigen ervaring dat het geen gezonde situatie is voor ieders geestelijk welzijn om als familie zo erg op elkaars lip te zitten.

De thuiszorg zal dan ook moeten blijven. Er kan wel efficiënter gewerkt worden, door beter te kijken naar wat iemand nodig heeft. Morgen meer.

Ik vond het vandaag opmerkelijk dat bijna niemand een bericht had over: de leiders van Kazachstan, Rusland en Wit-Rusland hebben donderdag een economische unie gesticht. De unie moet feitelijk 1 januari 2015 van start gaan en heet de Euraziatische Economische Unie. Het is de bedoeling dat de unie naar Europees voorbeeld tot verregaande economische integratie overgaat, met vrij verkeer van goederen, diensten en kapitaal. De drie landen hebben al een douane-unie. Andere voormalige Sovjetrepublieken zoals Armenië en Kirgizië hebben ook belangstelling voor deze integratie. Een economische unie, hebben zij geleerd van de EU? Het ging zomaar door mijn hoofd. Je ziet in de wereld grote verschuivingen, als je ze wilt zien. Wat mij betreft kan deze dag in de geschiedenisboeken. Kunnen we later teruglezen hoe het allemaal kwam.

De mensen in Nederland geven nog steeds geen geld uit. Alleen als je bewust eens onder de mensen komt dan begrijp je waarom. Mensen hebben geen geld meer om te besteden omdat de vaste lasten zo hoog zijn. Er blijft gewoon niet veel over in de maand! En er komen geen banen bij! Ik zag laatst een man de graskant maaien. Over tien jaar zit deze man er niet meer op zijn machine, robot Pietje doet dan dit werk. Mensen geven echt nog wel geld uit maar doen dit bewust. Heb ik het echt nodig? En heb ik er plezier van? De mensen kijken toch vooruit en zien gewoon nog niet genoeg verbeteringen. Ik spreek genoeg mensen, die echt zelf al beseffen dat hun baan er over een tijdje niet meer is. Voor studenten is het super moeilijk, om nu een richting te kiezen, wat is er nog wel over 4 of 6 jaar behalve studieschuld? Je moet eens weten hoeveel mensen er in psychische nood zitten door de huidige wereld anno 2014. Het zit gewoon in het menselijk brein, zorgen maken over de dag van morgen. Ik ben er in mijn privé leven bijna mee gestopt en dat leeft een stuk prettiger. De dag verloopt altijd weer net even anders dan dat je van tevoren kunt bedenken.

Ik zag ze afgelopen week weer: een groepje dementerende bejaarden die met vrijwilligers hun rondje door de wijk deden. Als ik naar hun lichaamstaal keek, ze genoten buiten. Iemand wees mij erop dat deze mensen geen enkel nut meer hebben in de maatschappij. Sterker nog, iedereen heeft alleen maar last van ze. Is dat zo? Wat is hun kwaliteit van leven nog? De hele dag binnen en een keer in de zoveel tijd even uitgelaten worden? Ik vond het een mooi gezicht om ze zo te zien buiten, dus had hun wandeling al nut. Een vrouw die even bewust stil stond bij het raam en genoot van hun pleziertje buiten. Een vrouw die even verder dacht, aan wat deze mensen in het verleden voor hun gezin en Nederland hebben betekent. Een vrouw die ook dacht aan de werkgelegenheid en wat het verzorgen van deze mensen vraagt. Een vrouw die zich ook afvroeg, wil ik dit als ik zo oud moet worden? Een vrouw die in haar drukke bezigheden even stil stond. Stil, was het soms maar vaker even stil…

Vandaag weer bij onze Voedselbank. En wat hebben we toch een goed team samen! We denken allemaal mee. Vandaag hadden we weer sla uit eigen kas en van een ander iemand paprika’s. Ook hadden we wat kleding opgespaard en konden we dit als extraatje uitdelen aan de mensen. Is niet de bedoeling en het is geen voedsel, maar een gegeven paard…  Kleding hoort eigenlijk naar de Kledingbank te gaan en speelgoed naar de Speelgoedbank. Ik snap nog steeds niet dat dit alles tezamen niet onder een dak kan, blijft een droom. Een van mijn collega’s had via de social media een oproep gedaan voor luiers. Mensen hebben soms nog aangebroken verpakkingen luiers liggen thuis of zelfs nog nieuw. Hun kind is er dan al uit de luiers. En ja hoor, de eerste luiers zijn binnen. Zo kun je vanuit het niets iets creëren, zonder geld uit te geven.

We hadden ook het aanbod van een gratis kindervakantieweek . Ook weer super dat mensen dit aanbieden. Een ding viel mij wel op, de papieren voor deze week waren in het Nederlands. Een man die een pakket kwam halen, sprak alleen maar Engels. Hoe komt iemand vanuit een ander land door de asielprocedure heen, in een woning in de gemeente terecht en bij de Voedselbank, zonder nog een woord Nederlands te spreken? Is het niet eens zinvol om meteen te starten met de Nederlandse taal zodra mensen hier binnen komen? En ook als ze toch niet mogen blijven, dan hebben ze wel een stukje kennis erbij. Waar gaat het zo mis?

Ik heb de afgelopen week weer moeten praten als brugvrouw. Ik geef steeds een voorbeeld als mensen weer eens lopen af te geven, op de vluchtelingen uit oorlogsgebieden of politieke vluchtelingen. Stel je voor dat er oorlog is in Nederland en jij vlucht met je kinderen naar de Belgische grens. De Belgen laten je dan niet toe. De granaten en kogels vliegen je om de oren en je familie is al dood. Je doet er dan toch alles aan om toch die grens over te komen, voor jezelf en je kinderen? Het is erg grappig dat ik de mensen dan gelijk om heb. DAT begrijpen ze wel, ze kunnen zich inleven in die situatie. Doet niets af aan het feit dat ons asielbeleid niet deugt maar dat is een ander verhaal. Gelukszoekers hebben gewoon geluk zullen we maar zeggen… Mocht er ooit in Nederland zoiets als een oorlog uitbreken dan blijf ik wel in Nederland. Tot de laatste snik zal ik bij het vrijheidsmonument blijven staan. Alleen geboren in Nederland en dan ook maar alleen dood in eigen land.

Om het over een vrolijker ding te hebben, de zoon van mijn vriendin was ook boven zijn beltegoed gekomen. De schade viel mee en hij mag een tijdje krantjes lopen om de rekening terug te betalen aan paps en mams. Zij leren de kinderen dat niets gratis is en maken ze bewust van dat alles geld kost en dat je daar dus iets voor moet doen. Hoe kun je dan een kind gaan uitleggen dat het wel kan dat je een studieschuld aangaat, voor jaren? Hele hordes mensen proberen de kinderen er bewust van te maken dat de bomen niet meer tot in de hemel groeien en dat we stappen terug aan het doen zijn. Je leent alleen voor een huis en lukt dat niet dan is dat pech. Het is de omgekeerde wereld van wat er nu weer gaat gebeuren. Het probleem doorschuiven naar weer een volgende generatie. Het zou wel humor zijn dat je dan tegen je veertigste jaar, net je studieschuld afbetaald hebt en wilt gaan leven, mag je voor je eigen ouders gaan zorgen. Hoe leuk kan het worden. Basissalaris, ook voor studenten en wil je meer dan zorg je dat je meer krijgt. En buiten dat, ik zou wel eens concrete cijfers willen zien van wat er met het geld gaat gebeuren dat extra in het onderwijs terecht komt. Waar investeren we dat in, hoeveel schuld studenten in zichzelf moeten investeren, weten we inmiddels.  Ik snap het niet meer en misschien moet je er student voor zijn om het wel te snappen? Ik heb vandaag een nieuw woord voorbij horen komen: de blijheidslat. Ik ben die lat nog steeds aan het zoeken, ik kijk misschien te hoog? 

De onderstaande tekst is vanuit een brief van een gemeente aan ouderen met huishoudelijke hulp vanuit de WMO.

U ontvangt huishoudelijke hulp. Hiervoor heeft u een indicatie gekregen vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning van de gemeente. Via deze brief willen wij u informeren over veranderingen in de regelgeving en wat dat voor u betekent.

Wat gaat er veranderen?

Landelijk voert de overheid veranderingen door in de organisatie van de zorg en ondersteuning. Dit is nodig om de verzorging beschikbaar, goed en betaalbaar te houden. In het nieuwe zorgstelsel wordt steeds meer gekeken naar uw eigen mogelijkheden en die van de mensen in uw directe omgeving. Gemeenten zijn hiervoor vanaf 2015 verantwoordelijk. De gemeente heeft daarom op 1 januari 2014 nieuwe regelgeving ingevoerd. In lijn met het nieuwe zorgstelsel vindt de gemeente het belangrijk dat onze inwoners zichzelf kunnen redden in hun dagelijkse leven en uitgaan van hun eigen kracht. De rol van het sociale netwerk wordt belangrijker en de professionele zorg is meer een vangnet.

Wat betekent dit voor u?

Ook voor wat betreft huishoudelijke hulp kijken wij naar wat u zelf kunt of wat er binnen uw directe omgeving mogelijk is. De gemeente steunt huishoudelijke hulp als dat echt nodig is. Uw huidige indicatie blijft voorlopig van kracht. Wij nemen binnenkort telefonisch contact met u op om een herindicatie te stellen op basis van de nieuwe regelgeving. Dit doen wij telefonisch of in een gesprek bij u thuis.

Tja, nieuwe tijd en nieuwe hervormingen. Om de boel vanuit een positief geheel te benaderen, mijn tips voor oudere ontvangers van zo’n brief. Ik heb al vanuit de praktijk vernomen dat veel gemeenten niet bij iedereen aan huis gaan komen, ze hebben er de poppetjes niet voor. U bent meestal van de generatie: altijd hard gewerkt en niet zeuren. Ik verneem vanuit de praktijk dat u telefonische benadering als onprettig ervaart. U snapt niet dat ze door de telefoon uw huis kunnen zien en hoe de situatie is. Vraag altijd een naam en telefoonnummer van de persoon die u belt, dan kunt later terugbellen als u iets bent vergeten om te zeggen. Bij twijfel kunt u ook zelf de persoon aan de telefoon terugbellen op het nummer van WMO uit uw gemeentegids. Wees u ervan bewust met wie u spreekt! Maak vooraf een lijst van wat u wilt zeggen aan de telefoon. Noem bijvoorbeeld alle medicatie op die u slikt. Vertel het als uw kinderen een baan hebben en een privé leven. Vertel het als uw kinderen zelf ook geen goede gezondheid hebben. Vertel het als u geen sociaal vangnet ziet. Vertel het als u geen kinderen hebt of als u de kinderen nooit meer ziet. De tijd dat u niet mag klagen is voorbij, u mag bewust eerlijk opkomen, voor wat u denkt nodig te hebben. En wilt u in het kader van de privacy dingen niet zeggen dan is dat bewust uw goed recht. Vraag uw kinderen om raad. Om de boel lollig af te sluiten kunt u nog vertellen dat u een lintje aan de muur hebt hangen en altijd vrijwilligerswerk hebt gedaan .

Voor alle andere mensen die ook zo’n schrijven hebben gehad, in principe hetzelfde bovenstaande verhaal. Wees duidelijk en eerlijk in wat u nodig hebt!

Ik schreef de afgelopen week over Fair Trade, blijken zij volgens de laatste berichten ook niet helemaal fair te werken met de arbeiders. Je krijgt er toch een EUhoofd van, lol. Alle verhalen hebben een of meerdere kanten, mooi toch? En de verkiezingsuitslagen, tja. Er gaat niet zoveel veranderen in het parlement, wel in wat landen naar aanleiding van de uitslag. En dat laatste is veel interessanter om te volgen.

De zorg blijft een leuk ding om over te schrijven als ervaringsdeskundige. Er zijn heel veel mooie ontwikkelingen in de zorg, laten we dat ook niet vergeten. Ik werd er erg blij van dat er een medicijn beschikbaar komt tegen de ongeneeslijke ziekte van Duchenne, een erfelijke vorm van spierdystrofie. Het is een klein stapje vooruit. Ik heb zelf een jongen verzorgd met deze ziekte en je was zo’n anderhalf uur bezig, van douchen tot in de rolstoel. Heel veel geduld moest je hebben.

Waar ik nog weinig over gelezen heb is een nieuw fenomeen in het ziekenhuis. Ik kwam laatst al een hond tegen in een ziekenhuis die aan het speuren was naar bacteriële ziekten. Ik vernam nu ook voor het eerst dat mensen zich een paar dagen voor de operatie thuis moeten insmeren met een crème. Ook rond en in de neus. Dit is om infecties te voorkomen door de bacterie S. aureus.  De aanwezigheid van de bacterie is voor gezonde mensen geen probleem. Wel is uit onderzoek gebleken dat patiënten die S. aureus dragen op het neusslijmvlies een verhoogde kans hebben op het krijgen van een infectie vooral na operaties. Het ene ziekenhuis doet het wel en het ander nog niet. Ik denk dat wat meer bewuste voorlichting hierover niet verkeerd is, want niet iedereen snapt het waarom. En als je het niet wilt, kan een ziekenhuis je dan weigeren? Tegen de muggen insmeren, tegen de zon insmeren en je nu voor een ziekenhuisopname insmeren, mooi toch? Nu nog even de bed tafeltjes elke dag schoonmaken en de cirkel is weer bijna rond.

Morgen veel meer over de zorg.

Soms moet je erg lachen en dat is maar goed ook. Bijna zijn we weer van de verkiezingen af en komt er wel weer een ander ding. Ik verbaas mij nog steeds over links en rechts in verkiezingstijd. Een goede partij is een partij die alle twee in het programma heeft. Links en rechts is niet meer van deze tijd. Je bent er niet voor eigenbelang, wel voor volksbelang, iedereen. Ik heb ook iemand in mijn omgeving die een hoofdfunctie heeft en ernaast nog wat functies. Ik hoor en zie dat er fouten ontstaan. Zit deze persoon op zijn werk en gaat zijn mobiel en is het iemand van de nevenfunctie in werktijd van de hoofdfunctie. Hoe kun je dan voor de volle 100% je hoofdfunctie doen? Ik kan er niet bij, zal wel aan mij liggen, lol. En als in werktijd de echtgenoot dan ook nog belt dat er wasmiddel in de reclame is, tja dan kun je mij wegdragen.

Ik dwaal weer af, over de verkiezingen. Ik vond de leukste reactie, die van een familielid: “ik ga stemmen uit principe, net zoals ik uit principe nog altijd twee minuten stil ben op 4 mei en dat helpt ook geen reet.” (Zie zijn reactie en verklaring hierbij, mooie toevoeging.) Veel mensen hebben uit principe gestemd, we gaan altijd, dus nu ook. Geen idee waarom, het zit in ons. Ik denk dan weer verder, als je kunt stemmen voor iets heel onzinnigs, zullen de mensen dan ook gaan uit principe? Zou een leuk uitprobeersel zijn.

Van wat ik om mij heen heb vernomen, is dat de niet stemmers gewoon niet geloven dat alle volken een kunnen worden. Ik hoorde ook Frankrijk voorbij komen, er is echt niemand die gelooft dat de Fransen zich gaan aanpassen aan de rest van de EU bevolking. In het programma Buitenhof van vandaag, zat een Engelsman om te zoenen, helemaal met zijn woorden eens. Het was best weer een grappig programma en ook het stukje over de economie en de cijfers. Dat mensen niet meer gaan stemmen heeft ook te maken met het ongeloof van wat ze om zich heen zien. Zo was er afgelopen week een groot bedrijf, een grote klant kwijtgeraakt door een geweldige stommiteit. Ik heb gewoon handmatig eens zitten rekenen en ik kwam uit op ongeveer 150 mensen die boventallig gaan raken hierdoor. De cijfers van het bedrijf laten het nog niet zien maar het personeel is niet achterlijk en zien het wel. Er is dus een verschil tussen bewuste werkelijkheid en cijfers. Iemand zei ook laatst tegen mij over een bericht in de krant: “er klopt geen zak van.” Ik kon het alleen maar beamen. Mensen voelen zich niet meer serieus genomen.

Verder heerst er ook woede onder de mensen. Waarom worden wetten niet aangepast? Waarom krijgt een ander alles en ik werk hard en krijg niets? Het voelt allemaal niet eerlijk.

En dan nog een grote groep stemmers die niet eens de taal machtig zijn en niet eens begrijpen waarop ze op konden stemmen. En de groep die wel iets anders aan het hoofd had dan de stempas. Net als bij de Voedselbank, mensen vergeten soms hun pakket op te halen. Dan bel je ze en dan weten ze niet eens wat voor dag het is, teveel in of aan het hoofd.

Eigenlijk is het gewoon knap dat de opkomst in ons land nog zo hoog was. 

Er gebeuren veel mooie dingen bij de Voedselbank. Zo was er een man die met pensioen was gegaan en een bedrijfsfeestje had. In plaats van geld te vragen voor zijn afscheid bij het bedrijf, vroeg hij de mensen om producten voor de Voedselbank. En die producten konden wij weer uitdelen aan de mensen. Een heel erg mooi gebaar! Wie had dat jaren geleden kunnen bedenken, dat je nu op uitnodigingen voor feestjes, ook een envelopje of tekst kunt neerzetten voor een bijdrage aan de Voedselbank! Wel een heel erg goed idee!

We hadden ook erg veel bloemen gekregen, Fair Trade bloemen. Ook een mooi gebaar, bloemen zijn toch een van de eerste dingen die erbij inschieten als je weinig te besteden hebt. Ik sta vaak op de verpakkingen te kijken in de winkels en zo kwam ik uit bij een pak tropisch fruit van Fair Trade. Het is dan erg grappig dat erop staat: de ananas komt uit Thailand, de appels uit de boomgaarden in Zuid-Afrika, de sinaasappels uit Brazilië, Ghana en Cuba, de mango uit Cuba en de banaan uit Ecuador. Humor is dan wel dat het sap wordt verpakt in België. Zijn ze daar ook arm? Fair Trade wil arme boeren helpen en ons in het westen, bewust te maken van de oneerlijkheid van de handel. Ik vraag mij toch ook wel eens af hoe het er over tien jaar zal uitzien. Is er dan een Fair Trade in bijvoorbeeld China of Rusland, die de arme mensen in Europa helpt. Dat een aardappelboer in Nederland een certificaat moet kopen? Of is de hele wereldhandel dan al gelijk getrokken en verdient iedereen evenveel?

Er blijft een groot tekort aan luiers bij de Voedselbank. We gaan nu wel van ingezameld geld wat luiers kopen en dat is mooi. Als het tekort blijft dan ga ik maar eens binnenstappen bij een luierfabrikant, kijken of ik die bewust kan maken van de noodzaak om te doneren.

En om af te sluiten met de zorg. Iemand kreeg na zijn ontslag uit het ziekenhuis dozen vol met verbandmateriaal toegestuurd. De thuiszorgmedewerksters wisten niet wat ze zagen. Genoeg voor een jaar… Wees je ervan bewust dat dit ook anders kan, je kunt ook te ver vooruitkijken! Wat is er nu nodig en bestellen kan altijd nog! Dit zijn zorgkosten die echt omlaag kunnen!

Het is deze week ook de week van het huisdier, sneeuwt een beetje onder in deze verkiezingstijd. Ik was gisteren bij de dierenarts met een van mijn ex-huisdieren en met mijn ex-echtgenoot. Zoals ik al had voorzien, mijn ex- echtgenoot wil ze nu eigenlijk niet meer. In het belang van de huisdieren had ik de twee huisdieren bij hem gelaten. Samen bij elkaar in een vertrouwde omgeving en hij wilde het ook graag, tja dingen kunnen veranderen. In goed overleg komen we er wel uit en ik wilde graag even de mening van de dierenarts hebben over een van de huisdieren. Gelukkig dacht hij hetzelfde als mij en is een van de dieren te ziek om nog een kwalitatief dierenbestaan te hebben. Moeilijke beslissing en mijn ex-echtgenoot mag er even over nadenken. Het beest is al oud en heeft een fantastisch leven gehad. Hoe dan ook, een of twee huisdieren komen binnenkort weer bij mij wonen. Gewoon omdat ze mijn vriendjes zijn en ik met ze knuffel en speel en ik om ze geef. En mocht ik toch niet meer voor ze kunnen zorgen dan heb ik een goed vangnet van mensen achter mij. Voor alles is een oplossing.

De week van de huisdieren draait ook om een stukje bewustwording. De aanschaf van een huisdier is geen pakje boter bij de supermarkt.  Het gaat om het dier en of je het dier een goed leven kunt bieden. Dat je na de aanschaf als vriendjes door het leven gaat, is mooi meegenomen voor mens en dier. Neem bij de aanschaf van een huisdier altijd het totaalplaatje mee. Kan ik het te eten geven, kan ik de dierenarts betalen en kan ik er genoeg tijd aan besteden. En voor een gezin, is iedereen het eens met de aanschaf en kunnen we het samen verzorgen. En wie zorgt er voor mijn huisdier bij vakantie, ziekte of bij andere omstandigheden. In het leven kunnen gezinsomstandigheden soms veranderen en indien een huisdier daar de dupe van gaat worden, kom in actie. Er zijn altijd mensen die tijdelijk voor je huisdier willen zorgen of voor altijd. Nooit je huisdier zomaar ergens bewust achterlaten!

Ik kreeg afgelopen week zelf weer een stukje bewustwording aangereikt. Het is zonnig buiten! Laat geen huisdier achter in de auto! Zelfs met het raam op een klein kiertje kan het dodelijk zijn! De zon draait en ook als je auto in de schaduw staat dan kan het zijn dat hij later wel in de zon staat! De temperatuur kan heel snel oplopen in een auto! Als je zoiets ziet en er komt niemand binnen korte tijd terug bij de auto, ga de eigenaar zoeken. En anders bel je de politie. De slogan is vaak: buit uit de auto. Misschien in de zomer eens wat andere bewuste borden ophangen: hond uit de auto! Of iemand op de TU kan eens iets uitvinden waarmee de hond wel in de auto kan blijven? Mandje met airco? Dan wel een sticker op je auto doen dat de hond airco heeft, voordat je raam aan diggelen gaat… Of een zuurstoftank op de rug van de hond met een mondkapje? Misschien is het toch humaner en beter, om de hond uit de auto te laten. Overigens is het ook bewust goed om je kind uit de auto te halen in de zomer.

En nee, ik heb niet op de Partij voor de Dieren gestemd, lol.

Wat een heerlijk land is Nederland toch, ik heb avonden op de dansvloer gestaan en gedanst op het nummer Happy. In alle vrijheid mochten mijn vriendinnen en ik happy zijn. De ochtenden erna alleen maar lol omdat we zoveel lol gehad hadden. Happy met zijn allen. Ik zal mij er nu nog meer van bewust zijn als ik weer op dit nummer ga dansen. Bewust van dat niet iedereen die vrijheid heeft.

Ik sprak er laatst nog met iemand over, wie gaat later de mensen verzorgen als ze oud zijn, die bewust andere mensen kwaad hebben gedaan. Ethisch vraagstukje. Ik vroeg mij gisteren ook af, wat doe je als zorgmedewerker in Frankrijk als een oudere man bij je op de afdeling komt. Hij heeft ernstige bloedingen in het lichaam, een infectieziekte. Hij smeekt om te mogen blijven en dat jij hem beter maakt.  Je kunt hem dan vertellen dat je een beddentekort en personeelstekort hebt en dat zijn dood de problemen vanzelf oplossen. Het kan ook anders. Je verzorgt de man en als je hem al herkent dan zet je dat even uit je hoofd, beroepsmatig, Humaan, een mens is een mens, bewust van.

Gisteren ook een stukje bewustwording voor wat politieke mensen uit onze gemeente. Ze kwamen een kijkje nemen bij onze Voedselbank. Er waren geen cliënten, alleen vrijwilligers. Er waren ook wat mensen van de kerk en andere relaties die de Voedselbank nog nooit van binnen hadden gezien. Bewust van dat dit echt bestaat in onze gemeente. Wederom is toegezegd dat een politieke partij bij de uitgifte wel eens wil kijken. We wachten het af.

En gisteren de avond voor de verkiezingen van het Europees Parlement. Weer een grote televisieshow en er vielen wel een paar dingen op. Ik vond de mensen op de achtergrond het leukst. Het ja en nee schudden op de achtergrond blijft leuk en de lichaamstaal. Ik vond het niveau van de kandidaten ronduit bedroevend, hebben we echt niets beters om Europa in te sturen? Alleen de man van GL en de vrouw van het CDA kwamen een beetje in de buurt. De rest deed mij denken aan Statler en Waldorf van De Muppetshow. De enige die het echt weer zag dat was de vrachtwagenchauffeur en hij kreeg geen duidelijk antwoord.

Vandaag is het EP dag, je kunt stemmen voor het Europese Parlement. Het gaat weer een lollige dag worden. Afijn, vanavond weten we de voorlopige Nederlandse uitslag met dank aan GeenStijl.