Ik had gisteren een leuk kijkje tussen arm en rijk. Het blijft mij opvallen dat je bij de rijkere met empathie, een kopje koffie krijgt. Koffiepads, cups, echte bonen, het kan allemaal. Bij de armere onder ons krijg je koffiezetapparaat koffie zoveel als je wilt hebben, bekers vol. Meer is er ook vaak niet in huis en daarom des te leuker.

Gisteren na een lange dag. Ik werd mij er weer van bewust dat de rijkere die allemaal bij elkaar wonen, eenzamer zijn dan de armere. Zij hebben geld maar hebben geen idee meer wat ze ermee moeten doen op latere leeftijd. En kom je in de sociale huurwoningen wijk, dan kennen de mensen elkaar en steunen elkaar vaak ook nog. Het heeft mij er ook van bewust gemaakt dat wij arm en rijk nog steeds in verschillende wijken of gebouwen neerzetten. Midden laat ik voor het gemak maar even weg want die vallen straks ook onder arm of rijk.

Ik kom ook steeds meer mensen tegen in de sociale huurwoningen die vroeger tonnen verdienden. Zij hebben nog de meeste moeite om anders te denken en worden dan weer wegwijs gemaakt door de mensen die het wel weten. Ik heb toch maar even boodschappen gedaan met iemand die niets meer in huis had. Je lost het probleem niet op, maar vanuit humaan oogpunt…

Ik spreek ook regelmatig over de “heilige huisjes”. Ik heb recht op dit en ik heb recht op dat. Vroeger was het zo en dus nu moet het zo blijven. Nee, het is lang genoeg zo geweest en wat veranderingen zijn ook goed, mits ze humaan zijn. Heilig verklaringen zijn er alleen nog in Rome en daarmee uit.. En iedereen naar de zin maken, lukt nooit. Ik blijf erbij dat alle toeslagen en uitkeringen bedoeld zijn, voor mensen die ze echt nodig hebben. Ook als er een basisinkomen mocht komen. Ik vroeg mij dan ook af hoe je het voor elkaar kreeg, om voor minstens 45% arbeidsongeschikt te worden en te blijven, voor de nabestaandenuitkering.  Als je voor 1950 geboren bent sta op.. is een erg leuk liedje.

Als je op de site van de Rijksoverheid je AOW datum wilt weten, is dat ook humor. Je vult je geboortedatum en jaar in en ik kreeg dit:

AOW-leeftijd

Uw AOW-leeftijd is minimaal 67 jaar. Later wordt bekend wanneer u precies AOW krijgt. Volgens de huidige wet hangt de AOW-leeftijd vanaf 2024 af van de gemiddelde levensverwachting. U weet 5 jaar van te voren wanneer u AOW krijgt.

U krijgt AOW vanaf        Nog niet bekend

Toekomstplan

Het kabinet wil dat de AOW-leeftijd sneller omhoog gaat. Daarvoor heeft het kabinet toestemming nodig van de Eerste en Tweede Kamer.

Als het plan doorgaat, hangt de AOW-leeftijd vanaf 2022 af van de gemiddelde levensverwachting.

Rijksoverheid

Ik heb gelachen, bewust. Het leven is een lach en een soms een traan. Ik ga maar een bakkie troost nemen.

Gisteren was er weer een debat. Een EU debat, met vier kandidaten die mogelijk voorzitter van de EU gaan worden. Ik besloot er eens met een hele andere blik naar te gaan kijken. Mijn gedachte was: je moet uit een van de vier kandidaten iemand zoeken die je als vader of moeder wilt hebben. Aan wie heb je dan het meeste? Nou Schulz heeft een vliegtuig en dat is cool, kunnen we met een aardbeving wegvliegen de lucht in en misschien nog ergens een verdwaald vliegtuig zien. Hij lijkt aardig en ik denk dat ik leuk met hem kan babbelen. Keller, de enige vrouw, luisteren, humaan, vrede, dialoog, lach, milieu en oranje jasje aan. Wel een hele lieve moeder, denk ik zo. Verhofstadt kan ik meenemen naar de discotheek en de kroeg mee in. Altijd lachen met hem en hij is wel van de vooruitgang. En Juncker, als ik die kies dan praten we in de we vorm en woon ik al in Europa. Moeilijk hoor, maar ik moet kiezen. Als kind wil je een toekomst en die zie ik dan toch in Keller, puur op gevoel. Afijn, ik had weer een avondje lol.

En lol maken is hard nodig want  de mensen verliezen de hoop om mij heen. Ik kom nu meerdere oudere mensen tegen die zeggen dat ze met de kennis van nu, nooit in de oorlog waren gaan vechten voor de vrijheid van ons land. Gevochten voor vrijheid en nu behandeld worden als oud vuil. Ik heb hier geen woorden voor, dat ze het zo voelen. Vechten, wie wil er nog vechten voor ons land en voor de mensen? De ouderen kunnen het niet meer.

De jeugd heeft de toekomst en laten ze zich er van bewust zijn dat oudere mensen hun hoop op hen gevestigd hebben.

Bureau Jeugdzorg  zegt op de website: Bureau Jeugdzorg blijft het gezin volgen tot alles weer goed gaat. Zeker, dat volgen gaat echt heel goed. Je gaat gewoon een keer in de week op bezoek en laat een gezin gewoon doormodderen, zonder dat er een oplossing voor het kind komt. Geef mij zo’n baan, volgen en zitten en rijk worden. De laatste tijd kom ik toevallig met veel gezinnen in aanraking die “zaken” doen met Bureau Jeugdzorg. En ook hier, ze zullen ongetwijfeld veel goed werk doen, maar tjonge jonge wat is er ook veel mis daar. Ik zie en hoor alles bewust.

Ik was ook mee op gesprek met iemand bij het Advies- en Klachtenbureau Jeugdzorg. Vertrouwelijk gesprek en ik kan er dus niets over schrijven. Ik heb ondertussen wel een aardig beeld van de ellende in kinderland. Wel opvallend dat ze bij AKJ, het woord “vechtscheidingen” liever niet gebruiken. Wat voor woord kunnen we dan wel gebruiken? De “we zijn niet volwassen genoeg scheiding”?

Ik kan niet begrijpen dat je in of na een scheiding, de haat tussen twee volwassenen zo hoog laat oplopen dat de kinderen daar de dupe van worden. Als volwassene hoor je beter te weten en jezelf eens een spiegel voor te houden. Wat kan ik zelf doen om het zo prettig mogelijk te maken voor mijn kinderen? Laat elkaar los en vooral de haat jegens elkaar, hoe moeilijk dat ook vaak is. Ga verder met je leven! En dan heb ik het hier nog over de gewone huis tuin en keuken scheiding zonder noemenswaardige incidenten.

Het maakt het allemaal zo moeilijk omdat elke scheiding weer anders is. Uit verhalen van vroeger heb ik vernomen dat het toen vooral de drank was, waar pa zijn loonzakje aan stuk dronk. Geweld en later kwamen daar de drugs bij. Mensen gingen toen ook al uit elkaar. In deze tijd zijn er nog tientallen verslavingen bijgekomen, zowel bij de man als bij de vrouw. En laten we in deze tijd de factor: “ik werk mij rot”, niet vergeten.

En waarom zet je kinderen op de wereld? Zet je kinderen op de wereld omdat jij om de twee jaar een nieuwe auto wilt rijden en er daarom geen geld meer over is voor een paar handschoenen voor je kind? Stel je eigen belang voor het belang van je kind?

Er is veel mis bij onze Jeugdzorg maar de eerlijkheid gebied te zeggen: er is ook veel mis bij de ouders. Een kind mag een kind zijn en hoort geen last te hebben van het onvolwassen gedrag van Jeugdzorg en van ouders.

Alle kinderen verdienen een pappa en een mamma (of mamma en mamma of pappa en pappa), die er voor ze zijn en ze begeleiden naar de volwassenheid. Met alle heuvels en dalen.

Ik vind het erg triest dat de mensen het zelf bewust niet meer kunnen zonder hulp.

Gisteren was het Koningsdag en ik had een rustdag. Even geen zin om de drukte in te gaan en de afgelopen week was hectisch genoeg. Wel even de bekende plaatselijke gezichten gekeken op de televisie in Amstelveen. Ik blijf het leuk vinden dat de mensen zich op zo’n dag allemaal vermaken en dat ze vrolijk zijn. Zo’n feest is altijd leuk!

Ik moet zeggen dat ik wel vol verbazing keek naar de jurkjes van de kleine prinsesjes. Als iets van mij mag veranderen dan is dat wel hun kleding. Wie verzint het om drie zusjes dezelfde kleding aan te trekken? Wat is er mis met een spijkerbroek en gympjes zodat ze nog lekkerder mee konden doen met in de aarde scheppen en atletiek? Full colors mag toch niet meer? Ik fiets wel eens op het fietspad en ik word dan ingehaald door een raceploeg in allemaal dezelfde shirtjes. Over hoeveel tijd zal dit ook verboden worden? Je mag toch aantrekken wat je wilt en je mag toch zijn wie je wilt, zolang je een ander geen kwaad doet? Laten we de betutteling alsjeblieft niet in alles doortrekken.

Er lopen een hoop idioten rond in ons land en wat mij betreft mag een rechter daar een goede straf voor geven. Afgelopen week nog. Het kan echt niet dat je bewust op de voordeur van iemand een racistische tekst spuit. Opgepakt en inmiddels alweer vrij. Hoe leg je een jong kind uit wat de tekst op je voordeur betekent? Kinderen zouden niet de dupe moeten zijn  van dit soort dingen. Haat zaaien en dan nog kinderen erbij betrekken, je bent niet goed bij je hoofd. Ik kan hier erg verdrietig over worden.

Ook afgelopen week, een oudere man die niet langer thuis kon wonen. Er was geen plek voor hem in een verzorgingshuis. Volgens de arts had hij beter twee benen kunnen breken dan was het wel gelukt. Hij zit nu voorlopig ergens tot er wel ergens een plekje vrij komt. Oudere mensen die uit elkaar moeten en waarvan de ander alleen in het ouderlijk huis achterblijft. Ook van deze situatie kreeg ik de tranen in mijn ogen.

Er was nog een feestje afgelopen week. Gemeenten worden in 2015 verantwoordelijk voor jeugdzorg, werk en inkomen en zorg aan langdurig zieken en ouderen. Een deel van deze taken hebben zij nu ook al, een deel nemen zij over van de Rijksoverheid. Dit heet ook wel decentralisatie.

Als de humanisatie terug is in de zorg dan geef ik bewust feestje.

Wij kregen vandaag, de onderstaande brief van een cliënt van onze Voedselbank. Het moge duidelijk zijn, ik heb liever tien van deze brieven…

Beste/lieve vrijwilligers(sters),

Dit moet mij toch even van het hart…

Ik zat net even een artikel te lezen over de mensen die nu een lintje krijgen i.v.m. bewezen diensten.

Het is niet dat ik het niemand gun maar wil het dan toch eens over de instanties hebben zoals die van jullie, die tekort gedaan worden aan waardering!

De Voedselbanken/kledingbanken, particulieren/ondernemers die zich inzetten voor sommigen onder ons (en diegene die ik bij deze vergeet), de mensen met een minima die afhankelijk zijn van instanties zoals laatstgenoemd omdat hun het simpelweg niet via de normale wegen redden.

Mensen zoals jij en ik die ongelukkigerwijze in een “Dalletje” terecht zijn gekomen, zij het per ongeluk of door domme pech.

DEZE MENSEN VERDIENEN DAADWERKELIJK OOK EEN DIKKE LINT!!!

IK GUN JULLIE EEN DIKKE LINT!!!

Niet vanwege het feit dat al deze instanties bestaan maar, dat jullie er gewoon zijn voor ons.

Al die vrijwilligers die iedere dag/week weer klaar staan en er voor zorgen dat wij weer een week overleven.

Ik zat een paar weken geleden met een vrijwilligster te praten over hoe blij de behoevenden eigenlijk mogen en blijken te zijn met deze instanties en prompt floepte een van deze vrijwilligsters er per ongeluk uit dat er wel eens negatieve berichten per mail o.i.d. worden gedeponeerd bij de voedselbank betreffende de kwaliteit van sommige artikelen.

Ten eerste maken wij dat allemaal wel eens mee… er zitten veel vershoud artikelen tussen die direct geconsumeerd dienen te worden.

Ik zou mij persoonlijk “Doodschamen” om hierover te klagen.

Bevalt het je niet?! Ik zou zeggen: zoek het effe lekker op een ander!

Lieve Voedselbank medewerkers/vrijwilligers(sters), van mij krijgen jullie een dikke pakkerd voor al jullie steun en prachtige pakketten.

Ik zie ieder pakket weer als een dik Kerstpakket tegemoet!!!

Dank hiervoor.

Lieve groeten,

Client Voedselbank

(p.s. Van mij mogen jullie dit plaatsen op iedere media… Een dikke lint van mij!!!)

Een prachtig gebouw en heel modern was de National Gallery in Praag. Oude en nieuwe kunstwerken komen hier samen. Mijn favoriet was een schilderij met de naam: don’t worry be happy van Milan Kunc. Een blik op het schilderij en ik werd al happy. Ook The Way of Silence III van Frantisek Kupka was een mooi schilderij. Werk van hem is de moeite waard om eens naar Nederland te halen voor een tentoonstelling.  Ook leuk dat groepen studenten nu gewoon in het museum voor schilderijen gaan zitten en les krijgen. Ook de immens grote doeken van Alfons Mucha waren indrukwekkend.

Een van de mooiste dingen in Praag was toch wel de muziek op straat. Op de Karelsbrug speelde iemand heel mooi viool, tranen in mijn ogen. Muziek en de zon maken de wereld heel anders. Ook het joods museum was indrukwekkend en het oude kerkhof. Heel mooi waren de tekeningen van de kinderen. Een tekening zegt soms meer dan 1000 woorden.

In de stad had je ook een strandje met heel veel witte zwanen en veel duiven. Een heerlijke rustplek als er even geen hordes toeristen waren.

Verder heel erg veel kerken gezien en na de zoveelste kerk kon ik geen kerk meer zien. Kerkmoe? Er was een kerk waar uit een preekstoel, de hand van de spreker eruit stak. Je zag alleen een arm met een hand. Help, het geloof verdwijnt? Wij kwamen er niet uit en hadden er wel lol om. Een beetje veel pracht en praal en je vraagt je af hoeveel er nep is en echt is. Overigens is Praag ook de stad van de graffiti. Je kunt geen gebouw zien of er staat wel graffiti op. Het geeft wel kleur aan de stad, op een moderne manier.

De astronomische klok is misschien wel de meest bekeken klok ter wereld. Praag, een mooie stad met veel geschiedenis en verhalen. Nergens tikt het klokje zoals het thuis tikt en daarom morgen weer wat tekst over Nederland.

In Praag leven heel veel mensen in de armoede. Als je daar tussen de wal en het schip in valt dan is er geen vangnet zoals hier in Nederland. Je ziet zwervers het eten uit vuilnisbakken halen en op straat zitten om te bedelen. Ze klemmen dan een hond tussen zich in en zitten over de hond heen, met het gezicht op de grond en hun petje ervoor. Als je buiten het centrum komt dan zie je de armoede nog meer. Een gemis is de vrolijkheid. Sommige wijken zien eruit als betondorp en zonder enige bloem. De bouw gaat daar wel goed en veel flatgebouwen worden geïsoleerd. Ook in Praag, zie je een samen wenteling van oud met nieuw. Moderne gebouwen tussen de oude gebouwen. De grote winkelketens verdrijven de kleine Vietnamese supermarktjes.

Twee keer heb ik personeel een complimentje gegeven omdat ze vrolijk waren. Ik ging mij afvragen of ze een hekel aan ons hadden, als toerist. Nee, dat niet maar de Tsjechen hebben veel zorgen en daarom zijn ze niet zo vrolijk. Ook zitten bijvoorbeeld de reisbureaus van de toeristen in hun eigen land en daar verdienen ze er dus aan. Wat er overblijft van de uitgaven van de toerist is niet zoveel voor de Tsjechen. En als je de laatste jaren drie keer overstromingen hebt meegemaakt dan vergaat het lachen je ook wel.

Feit is ook hier, het verschil tussen arm en rijk is groot. De terrassen waar je gezien wilt worden en gezien wordt en de dure winkelstraten en dan de wijken met de armoede en de zwervers.

Ook spreken veel Tsjechen slecht Engels en dat komt weer door het gebrek aan goede Engelse leraren. De werkeloosheid is er ook in Tsjechië. De eigen industrie verdwijnt en de buitenlandse bedrijven kunnen een fabriek neerzetten maar ook zo weer besluiten om deze te sluiten.

Waar ik ook kom in Europa, het verhaal is grotendeels overal hetzelfde. We gaan naar groter en groter en vergeten dat de mensen niet zo snel meekomen. En dan zijn we groter en groot en dan zijn we ongelukkig en willen we rust en stilte en niemand die naar ons luistert. Het is en blijft een rare wereld.

Een Europa? Ik zie het nog steeds niet voor mij. En hoe kun je stemmen met de Europese verkiezingen als je niet eens in alle landen in Europa bent geweest? Je weet niet wat leeft in andere landen, hoe kun je dan op iets stemmen als je het niet begrijpt? Mensen begrijpen de dingen in eigen land al niet, in Europa wel? Landen hebben allemaal hun eigen geschiedenis en gebruiken en dan kun je het financieel een Europa maken, maar het overige, daar kan de mens niet in mee. Het gevoel van de mens, daar staat niemand bij stil.

Morgen meer over de prachtige dingen in Praag.

Zo, ik ben na een week van afwezigheid weer op mijn thuishonk. Van Amsterdam naar Praag en terug naar Amsterdam en van Amsterdam naar Doorn en naar Zeist en Rhenen en eindigen in Loenen aan de Vecht. Mooier kan het leven niet zijn. Je verjaardag vieren met vier onbekende mensen in een bar in Praag, geweldig toch. Het is heerlijk om zo in de rondte te stappen en om bewust om je heen te kijken.

Praag, de stad van Franz Kafka, Albert Einstein en Wolfgang Amadeus Mozart en nog wat andere mensen. Grappig dat in het vliegtuig de woorden klonken door de intercom: “wij vliegen richting Praag.” Het was meerdere mensen opgevallen, we gaan toch naar Praag en richting Praag kan van alles betekenen. Het kan maar duidelijk zijn, ha ha. Dat ik Kafka lees en ook nog begrijp, daar verwonderde iemand zich over. Het was erg leuk om in het Gouden Laantje te lopen en om huisje nummer 22 in te gaan. Wat Kafka betrof, kon mijn verblijf in Praag niet meer stuk.

Praag, zo dichtbij Kiev en de Oekraïne. De ontwikkelingen in de Oekraïne worden ook in Tsjechië op de voet gevolgd en ze hebben er geen idee van, hoe het zich daar verder gaat ontwikkelen. Erg droevig was een muur in Praag met alle foto’s van de mensen die al om het leven waren gekomen in de Oekraïne. Foto’s met bloemen en kaarsjes, je staat er bewust even stil bij.

In Praag leven ongeveer 11 miljoen mensen en zijn er ongeveer  7 miljoen auto’s. Een liter benzine kost 1, 40 euro en het openbaar vervoer is duur voor inwoners van Praag. Rondom de stad moet er dan ook een natuurgebied aan gaan geloven, er zijn wegen nodig. Het is erg grappig dat de mensen wachten op ONS geld. Deze zin zit in mijn hoofd gestampt. Ze wachten met heel veel dingen op geld afkomstig vanuit de EU. Ook hier kwam ik weer een nieuwe brug tegen, betaald van ons geld. De brug viel drie keer zo duur uit als verwacht en de bouw duurde langer. Volgens de bewoners hadden ze voor dat geld drie bruggen kunnen hebben. Tja, het is ook overal hetzelfde verhaal. Europese bruggen bouwen of zoiets.

Bewust worden van…  Met alle toestanden van nu, hoorde ik opvallende geluiden. Jullie in het westen zijn allang vrij en wij hebben nog jaren nodig om op hetzelfde niveau als jullie te komen. En jullie moeten het ons niet opdringen en het ons zelf laten doen. Het geeft te denken..

Morgen weer meer over Praag.

Het heeft zo zijn voordelen om niet meer op Facebook te zitten. Niemand weet dat je vandaag jarig bent, alleen je echte goede vrienden. Zij zetten jouw verjaardag op de kalender of weten deze uit hun hoofd. Een mooiere manier om erachter te komen, wie je echte vrienden zijn, is er niet. Ik heb er de grootste lol om en hoef geen onzinnige berichten meer te beantwoorden. Like!

Afgelopen weekend en al ver ervoor, kreeg ik al cadeautjes. Bewuste cadeautjes en met het hart geven. Erg blij ben ik met een tweedehands fiets die voor mij is omgetoverd tot een soort van racefiets. Skihelm op en gaan op dat ding straks, als je maar lol hebt. Ook leuk zijn de ansichtkaarten met hartverwarmende wensen, gewoon ouderwets met de post, heerlijk. Ook een kaart met een tekst erop van Johann Wolfgang von Goethe. Ik heb de beste man maar even opgezocht en ik weet nu wie hij was. Vandaag vier ik mijn verjaardag in het buitenland en het gaat vast een gouden verjaardag dag worden.

Ook mooi was mijn wandeltocht van afgelopen zaterdag. Overal in het water zwommen de ganzen met kleintjes! Gemiddeld drie kleintjes per gans. In mijn eigen watertje heb ik ook een ganzenechtpaar met vijf kleintjes. Ik heb ze eens een tijdje zitten observeren en een gans kijkt altijd omhoog en niet omlaag. Ik weet totaal niets van ganzen maar heb toch opgemerkt dat de ganzen aanslaan op het geluid van vliegtuigen in de lucht. Zodra ze er een horen, draaien ze mee met het geluid, net zolang tot het geluid wegebt. Keer op keer bij elk vliegtuig, apart. Komt het door het geluid? Vinden ze een vliegtuig een gevaar? Beseffen ze ook dat ze afgeschoten worden vanwege hun hinder voor vliegtuigen?

Zo heb ik laatst ook een test gedaan met vissen. Bij een hard bonkend geluid zwemt de vis naar de bodem. Is het geluid weg, dan komt de vis weer naar boven. Zijn er daarom meer vissen dichterbij de bodem? Ik denk en ik denk.

Je zou bijna denken dat dieren geluiden herkennen en daar gedrag op vertonen. Dieren lijken echt veel op mensen en je kunt veel van ze leren. Overigens is er ook in eenden land een oorlog. De meerkoeten vallen aan in de eenden wereld, alle eenden worden aangevallen door de meerkoeten, erg grappig. Nestbescherming?

Op mijn wandeltocht vlogen er ook duiven mee, de vrede was met mij.

Grappig dat ik alles gewoon waarneem en later er pas over ga lezen als het mij boeit. Zo stap ik overal onbevangen in en dat is best leuk.

Even een week geen berichten op mijn blog, ik ga bewust genieten en later schrijven. En Nederland draait ook zonder mij, volkomen door.

Ik las afgelopen week een mooi stuk van Rutger Bregman, over waarom we niet in opstand komen. Ik had het er een avond over en wij kwamen tot wel wat dingen.

Het individualisme van de mens en het niet meer samen. Ik neem er dan altijd wat praktijkvoorbeelden bij. Bijvoorbeeld de pomphouders aan de grens die met zijn allen naar Den Haag gaan. Ik mis dan het samen gaan. Dus je hebt in Nederland allemaal hetzelfde vak: pomphouder. Je collega’s in een bepaalde streek hebben het moeilijk. Dan steun je toch je collega’s en ga je samen naar Den Haag? Dat is nou wat ik en anderen missen, het samen met elkaar en voor elkaar.

Ook is er teveel. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is ergens wel een partij of actiegroep voor. Je weet dus niet bij wie je kunt aansluiten, net als de politiek. Je bent het met wat dingen eens van een partij en ook met wat dingen oneens en met de grote hoeveelheid aan keuzes weet je het gewoon niet meer. Roel van Duijn vertelde mij dat hij helemaal niet met zo’n grote groep begon in Amsterdam destijds, het leek groot maar ze waren eigenlijk maar met een paar mensen. Kunnen een paar mensen het verschil maken en een grotere groep in beweging krijgen? Je moet sterk in je schoenen  staan, uitstraling en een goed verhaal hebben.

En daar heb je hem weer: we hebben het nog te goed en de mensen die het nog goed hebben die wensen dat ook zo te houden. Hoeveel mensen houden niet liever hun mond op het werk dan dat ze eruit vliegen en het niet meer goed hebben? Overleven, zo voelt het. Meelopen is nog steeds iets wat als normaal gezien wordt. Bewust geworden van.

En een opstand, wat is een opstand en moet je hem willen? Kijk naar alle landen om ons heen, is het er beter op geworden? Vooruitkijken is goed en toch is het niet geheel onverstandig om eens terug te kijken in de geschiedenis en ervan te leren. Heel veel mensen willen geen haat en geweld, wel vrede. Een opstand is het gevolg van het onmacht gevoel van mensen en vooral het gevolg van het niet luisteren naar de mensen. Ik ga hier nog wel een keer een apart stukje aan wijden.

En dan als laatste en dan zijn wij de doemdenkers: het is zoals het is en het komt zoals het komt. En dan hebben wij het over de aarde zelf. Hoe achterlijk het ook mag lezen en hoe hard wij ons best ook doen met zijn allen, je kunt het niet opnemen tegen de aarde zelf. Je kunt wel vooruitkijken en proberen er met de mensen nog iets van te maken op deze planeet. Voor de kinderen en kleinkinderen, niet geprobeerd is altijd mis. Creatief zijn en oplossingen verzinnen en leven in het nu en niet in een werkelijkheid gebaseerd op lucht en onwaarheden. En vooral happy zijn en lachen.