De V van voorjaar? Welnee, het voorjaar slaan we over en we beginnen meteen aan de zomer! Wat een geweldig weer was het afgelopen weekend. Het valt niet mee om rustige plekjes te vinden, goed zoeken en dan heb je ze gevonden. Heerlijk op de fiets en aan de waterkant pret maken met een eend. Zelfs de mannetjeseenden eten uit mijn hand, wat een pret. Op de fiets viel mij een ding op, al die keurige tuintjes in ons land. Tegenwoordig mag er geen blaadje meer in de tuin liggen en boompjes en struiken worden keurig gekapt. De perfecte rustige tuinen in ons land. Al filosoferend, ik kwam op dat de mensen in het dagelijkse leven zoveel prikkels hebben, dat ze thuis zo weinig mogelijk prikkels willen hebben. Zowel in huis als in de tuin, orde en rust en dan heb je een rustplek. We moeten al zoveel en we zoeken een plek om rust te hebben. Het wordt allemaal wel veel van hetzelfde en de echte wilde natuur is aan het verdwijnen in de wijken.

Ook grappig om aan het einde van de zondag pas naar het strand te gaan, een rustig strand. Op een moment was iedereen weg en was er alleen nog maar strand en het geluid van de zee. Rust, geen prikkels en het kan nog. Heerlijk om zo te genieten van alles. En wat is er veel weggeslagen van de duinen met de stormen! Je ziet zo mooi de kracht van de wind en van de zee. Hier zit een groot stukje banen creëren in en laten we ook alles wat we ingepolderd hebben vooral beschermen. Heel goed beschermen, denk ik…

Als je goed bewust naar de natuur en de dieren kijkt dan kunnen zij je heel veel vertellen. Heel opvallend waren ook de aardschokken in de wereld van de afgelopen dagen. De platen en de aarde zijn in beweging, is altijd zo, toch is het nu uitzonderlijker.

De V is van voorjaar en veranderingen en die zie je overal en in de wiskunde heb je hem ook.

Afgelopen week weer een drama, vier vrouwen, uitstekend verpleegpersoneel, op straat. Flex is in en dat je zeer bekwaam en ervaren bent, boeit niet meer. Wat ik dan erg zorgwekkend begin te vinden is dat ook de kennis en ervaring dus verdwijnen in de zorg. Wie werkt nieuwe krachten in en leert ze de fijne kneepjes van het vak? (De zorgrobot?) Op school leer je de basis en in de praktijk leer je het echt, ervaringsdeskundige en bewust van. Ook dreigt het personeel wat overblijft er aan onderdoor te gaan en het plezier in het werk, is aan het verdwijnen. Ook de verhalen vanuit het UWV zouden grappig zijn als het niet zo triest was. Mensen krijgen niet de hulp die ze nodig zouden hebben, bewust geworden van.

Ouders die hun kinderen drillen, zodat ze minimaal een HBO diploma gaan behalen want dan krijg je later een baan en anders niet. Vooral niet naar een MBO of lager want dan krijg je geen baan. Zo houden we het probleem lekker in stand samen, met allemaal mensen weer op posities die het eigenlijk niet kunnen en daardoor overspannen worden en niet doen wat ze leuk vinden. Vooral doen wat je leuk vindt en waar je goed in bent dan komt het vanzelf goed. Angstcultuur of zoiets?

Ook opvallend dat mensen na drie contracten op straat komen te staan en dan na drie maanden weer opnieuw mogen solliciteren. In die drie maanden gaan ze dan in de uitkering en vinden het prima. Je zou ook eens kunnen bedenken wat je in die drie maanden wel zou kunnen doen. De werkgever zou ook bijvoorbeeld bijscholing kunnen geven in die drie maanden. Allemaal ideeën en beter dan een uitkering vangen. Ik zie bij onze Voedselbank een stijging van het aantal jongeren zonder baan, ook zorgwekkend.

En ook opvallend is het grote aantal bank hang jongeren. De hele dag hangend op de bank en teren op de zak van paps of mams en niet willen gaan werken voor een laag loon. Wie gaat er in hemelsnaam voor mij zorgen als ik oud ga worden? Ik zie het niet gebeuren op de zorgrobot na dan.

En dan als laatste nog even de mensen die 60 tot 80 uur in de week hebben gewerkt en ontslagen worden of door ziekte thuis komen te zitten. Ook deze groep valt in een diep gat, bewust geworden van. Meestal komt het wel weer goed en leren ze weer wat vrije tijd is en genieten en dat het niet alleen maar om werken draait in het leven.

Ik denk en ik denk en ik schrijf en ik geniet van deze absurde tijd.

En bedankt wereldleiders, ook onze Voedselbank heeft mee genoten van jullie top! Toppie! Tot onze verbazing en ook die van onze cliënten, waren er dozen met tasjes eten te verdelen, over van de top. Dozen vol op het verdeelcentrum en ook wij kregen heel wat dozen binnen met tasjes met voedsel. Na enig analyseren dachten wij dat al dit eten bestemd was voor de beveiligingsmensen rondom de top? Het waren lunchtasjes met 2 pakjes drinken en voorverpakte broodjes erin. De grappen waren dan ook niet van of uit de lucht… Obama lust geen bolletje met kaas… Doe het tasje open en hij ontploft…  De grootste lol. Wel raar dat je dan ergens las dat beveiligingspersoneel de klacht had dat ze geen eten kregen? En ook wel erg dat er zoveel voedsel en drinken weer over was, verspilling. Om het positief te houden, de Voedselbank was er blij mee en we hebben weer gelachen.

Ik las ook ergens een bericht dat de Voedselbanken in de problemen zitten en de toestroom niet meer aankunnen en weinig voedsel hebben. Een 30% stijging van de aanmeldingen. Mijn broek zakt af bij dit soort berichten. Geen journalist die zich er eens verder in verdiept en de andere kant ook eens belicht. Vandaar mijn blog gelukkig. Ik ga het nog een keer uitleggen hoe ik het zie en hoe ik het bewust meemaak.

De Voedselbank is een tijdelijke ondersteuning voor mensen die zo in de problemen zitten dat ze te weinig geld overhouden voor voedsel. Een goede Voedselbank heeft een groot netwerk. Wij krijgen basispakketten en vullen die aan met voedsel vanuit ons netwerk. De bakker, de tuinder, de supermarkt, de particulier enzovoorts. Betrek als Voedselbank je eigen dorp of stad bij de Voedselbank. Samen elkaar helpen. Bij een inzamelingsactie ligt de nadruk ook altijd op dat het gaat om voedsel voor eigen inwoners van de dorpen. Zo krijg je meer begrip en gevoel van de mensen. Vaak kennen mensen ook wel iemand die bij de Voedselbank komt. Als vrijwilliger moet je er wel iets voor doen en zitten afwachten heeft geen zin. In deze tijd van werkelozen is een groot netwerk opzetten geen enkel probleem! Wij zijn ook bezig met een kas om daar eigen voedsel te gaan verbouwen. De een kan dit en de ander kan dat, iedereen is ergens goed in en als team kom je aan genoeg voedsel voor iedereen.

Dat de aanmeldingen stijgen, dat klopt want de ellende is groot in ons landje. Toch komt een groot deel van de mensen die niet rond kunnen komen niet bij de Voedselbank. Er zit nog een hele laag onder. Vooral schaamte en trots en psychische problemen zijn hiervan de oorzaak. Er is een heel netwerk van goede mensen die hun eigen mensen helpen in hun omgeving, door zelf Voedselbankje te spelen. Ook is er schaamte in bepaalde culturen, omdat de man als kostwinnaar wordt gezien en het niet kan dat het gezin naar de Voedselbank gaat. Ik durf zelfs te beweren, dat de laag onder de Voedselbank groter is dan het aantal mensen dat wel bij de Voedselbank komt. Ik maak het allemaal bewust mee.

En ik durf ook te beweren, dat de Voedselbank niet de oplossing is. De echte problematiek bij de mensen wordt vaak niet aangepakt. Ze blijven in dat cirkeltje draaien en een echte reddingsboei komt niet naar ze toe. Bewust van.

De een kan gelukkig wel zelf uit het cirkeltje stappen en de ander niet. Bij de Voedselbank is behoefte aan schuldhulpverleners, coaches en verslavingsdeskundigen. En dan na dit alles: werk! Alleen zo krijg je mensen weer op de huppel.

Ik huppel het weekend weer in…bewust

Ik trek zelf een beetje de vergelijking met Facebook-rellen in Haren. Half Nederland gaat volgzaam op een voorgedrukt formulier een aangifte doen tegen het minder en minder, je goed recht. Ik had zelf gehoopt dat het een andere kant zou opgaan. Dat mensen eens de dialoog zouden aangaan met elkaar. Ik las ook dat een raadslid niet de eed mocht afleggen met de woorden ‘Zo waarlijk helpe mij Allah’. Toen ik een keer aan een dialoog tafel zat, hadden we het over god en gaf een vrouw mij een mooie uitleg. Zij keek altijd naar boven en zij legde mij uit waarom zij dan Allah riep. Haar god en ik begreep het volkomen. Zoals ik al eerder schreef, iedereen heeft recht op zijn eigen aanbidding van iemand en het kan samen naast elkaar. Stilstand is achteruitgang en ik vind dat de eed gewoon eens afgeschaft moet worden, heeft niets met politiek te maken, wat een onzin. Iedereen in de politiek zou zich bewust moeten zijn van waar het om draait en dat je er voor de inwoners bent, daar gaat het om. En iedereen wordt al gecontroleerd voordat hij of zij, de raad of de politiek ingaat, dus waar hebben we het over.

Meneer Rutte geeft uitleg aan de kinderen dat ze niet zomaar het land worden uitgezet. Waar hebben we het toch allemaal over? Het was zo’n mooie kans geweest om eens terug te kijken en vooruit te kijken. Hoe gaan we het wel met elkaar samen doen, daar zou het debat of de dialoog over kunnen gaan. Alle ouders hadden de kans om eens om tafel te gaan zitten met hun kinderen en uitleg te gaan geven over de immigratiegeschiedenis van ons land en dat iedereen vooral mens is en gelijk is.

Waar het ook eigenlijk om zou kunnen gaan is ons immigratiebeleid. De geschiedenis leert dat we veel hebben zitten slapen. Ons land bestaat uit heel veel mensen die door de jaren heen hierheen zijn gekomen vanuit Turkije, Marokko, Suriname, Spanje, Polen enzovoorts. Lees de geschiedenis erop na. Wat dan ook opvalt is, dat continue terug komt: amper scholing hier en geen werk. Ik heb toch al heel wat boeken gelezen en mensen gesproken en nergens kom ik een beleid tegen, van hoe gaan we het samen doen.

Het is onze eigen schuld dat Nederland en grote delen van de wereld zijn zoals ze nu zijn, we hebben het met zijn allen laten gebeuren.

Wij zijn Nederland met alle mensen die er nu wonen. En er is niets mis mee, met samen vooruit kijken naar hoe het bewust beter zou kunnen, vriendelijker en vreedzamer.

Er zijn van die dagen… opeens krijg je veel feedback van mensen en besluit je iets net even anders te gaan doen, de reddertjes in nood.  Ik ben toch erg blij met veel mensen in mijn omgeving die zelf bewust nadenken en met mij meedenken.

Ook heel fijn dat ik ontslagen ben bij fysiotherapie. Ik had na mijn auto-ongeluk nog wat restschade aan mijn nek en schouders . Eerst zelf alles geprobeerd en voor de laatste dingen wat hulp gekregen met een paar behandelingen. De pijnmeter stond weer op nul en dus ben ik weer genezen. Vooral door bewust te zijn van je eigen lichaam kun je al veel doen. Zo deed ik de meeste oefeningen al zelf voordat ik ze kreeg. Als ik nu weer last krijg van mijn nek of schouders dan is dat mijn eigen schuld. Schouders omlaag en ontspannen is iets wat je heel goed zelf kunt doen, als je maar wilt. Bewust zijn van je eigen lichaam, heel belangrijk. Ook bij klachten aan je lichaam kun je eerst zelf bewust nadenken waardoor het veroorzaakt kan worden. Voedingspatroon, bewegen, allergie en dat soort dingen, allemaal hulpmiddeltjes. En bij twijfel altijd naar het bedrijf dat artsenpraktijk heet…

Alhoewel je tegenwoordig niet meer weet wat nou goede voeding is. Overal zit wel iets wel of niet in en de informatie op de verpakking kun je ook al niet meer vanuit gaan. Ook in de voedingsindustrie zal het vertrouwen van de consument weer terug moeten komen.

Nog een leuk dingetje om te delen en ik heb er wel lol om gehad. Er was een oudere man die al tijden niet kon slapen omdat hij onrustige benen had in bed. Ik nam een stukje zeep en deed dat aan het voeteneinde van zijn bed. Na een week kwam ik terug en ik vernam dat hij de hele week als een blok (zeep, ha ha) had geslapen. Een verzorgster had als reactie gegeven: “eigenlijk wist ik het wel maar was de kennis kwijtgeraakt of vergeten.” Bijna het hele bejaardenhuis is nu aan de blokjes zeep in bed, leuker kan het leven niet zijn. Hieruit blijkt weer dat het zo belangrijk is om kennis te delen en dat door blokjes zeep ook de zorgkosten omlaag kunnen. Soms is iets zo simpel.

De verhalen vanuit de zorg blijven triest. Een vrouw die na twee maanden uit het ziekenhuis pas huishoudelijke thuiszorg krijgt en ondertussen alweer kan lopen. Door een paar mensen om haar heen is ze erdoorheen gekomen. De gemeente, daar zat de vertraging volgens haar. En een vader en een moeder die hun gehandicapte kind, na jaren van zware zorg thuis, in een leuk huis met zorg zouden onderbrengen. Helaas, is dat leuke huis voorlopig teruggedraaid want ze nemen geen nieuwe mensen aan. Ouders zitten er al jaren doorheen en de hoop op dat iemand voor hun kind zou gaan zorgen is voorlopig de bodem ingeslagen. En bejaardenhuizen die geen bejaarden meer aannemen, het kan allemaal. Ook de verhalen van verpleegsters die strijden om patiënten langer opgenomen te houden in het ziekenhuis. Omdat zij vinden dat het onverantwoord is, om iemand al naar huis te moeten sturen als het eigenlijk nog niet kan. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Kunnen we nu met nieuwe gemeenteraadsleden en een leeg Den Haag, eens allemaal aan het werk gaan misschien? Zodat het bewust duidelijk gaat worden voor iedereen wat er gaat gebeuren met de zorg en het liefst alles op een A4 tje in duidelijke taal?

En soms denk je iets te begrijpen en dan blijkt het net weer even anders. Hier ben ik mij ook weer eens van bewust geworden. Heel naïef misschien van mij, ik dacht namelijk dat gemeenteraadsleden er voor de burgers waren. Uit liefde voor de medemens en vol idealen en de gemeente verbeteren. De meeste gemeenteraadsleden hebben er nog een baan naast want het is geen beroep. Kun je ook over discussiëren. Ik heb er echt geen moment bij stil gestaan dat je ook uit eigen belang de gemeenteraad in wilt gaan, stom van mij toch? Zo ben je beginnend ondernemer en neemt zitting in de raad. Zo kun je een netwerk gaan aanleggen van mensen en zorgen dat je eigen onderneming gaat bloeien en groeien en als het dan lekker draait dan stap je uit de gemeenteraad en je bent happy. Nooit geweten dat het zo kan werken en dat je dus helemaal niets van de gemeente hoeft te weten of er voor de burgers hoeft te zijn, dat is bijzaak. De hoofdzaak is dat je er zelf beter van gaat worden. Gaat daarom de andere helft van ons land niet meer naar de stembus? Zagen zij het al eerder?

Gelukkig zijn er ook mensen die niet uit eigen belang de gemeenteraad in gaan. Misschien naïef van mij, ik denk ze toch wel te zien.

Bewust geworden van…

Wij keken gisteren met wat mensen naar buiten toen de helikopters overkwamen. Het geluid van die dingen blijft mooi, laatst nog een trauma heli zien landen en opstijgen van dichtbij en wat een mooi geluid. Haalt het bijna bij een Formule 1 wagen, ook zo mooi. Voor alle duidelijkheid, ik ben toch echt een vrouw, ha ha. En wat was het zalig rustig op de weg, was het maar altijd zo!

Het was gisteren ook een blije dag en een heugelijke dag. Na een half jaar na inschrijving van mijn echtscheiding bij de gemeente, eindelijk naar de notaris. Na een half jaar kon het huis eindelijk van mijn naam af en op de naam van mijn ex echtgenoot gezet worden, hoera! Voor hem pas stap een want de hypotheek is nog steeds niet omgezet, dat worden stapjes twee, drie, vier, enzovoorts. Bij de notaris moet je een legitimatie tonen en ze maken er een kopie van. Gelijk maar even vernomen waarom en waar en hoelang deze bewaard gaat worden. Ze bewaren hem in de computer en dus veilig en als je legitimatie verlopen is dan gooien ze hem weg en vervangen hem voor je nieuwe legitimatie. Ik ga er niet eens meer aan beginnen, om dan te vertellen dat je niets weggooit op je computer en dat veilig niet bestaat…

Een tijdje geleden in een hotel nog eens duidelijk gemaakt dat ik niet verplicht ben om mijn paspoort af te geven en dat er in ons land voor gewaarschuwd wordt om het niet te doen. De rest van de meute deed het wel, tja.  

Het was heel gezellig bij de notaris en ook hij was zich bewust van het teveel aan regeltjes en wetjes. Twee mensen zijn het eens en gaan trouwen, twee mensen zijn het eens en gaan scheiden. En dat scheiden is zo moeilijk en dan zijn wij nog het ideale scheidingspaar, moet je nagaan als je niet ideaal bent.

Ik vernam laatst nog van een stel die de voorlopige koopakte al hadden getekend en nu nog steeds geen hypotheek rond kunnen krijgen. Officieel moeten zij dan ook nog een boete betalen als ze het niet rond krijgen, te zot voor woorden. Niemand durft meer enig risico te nemen en alles wordt potdicht getimmerd met regeltjes en wetjes en we hadden er al zo weinig. Mensen zijn zich volkomen onbewust van de wereld om zich heen en houden vast aan een reddingsboei die steeds leger loopt en tenslotte gaat zinken.

Ik heb geen nu geen koophuis meer en een particulier huurhuisje met tweedehands spullen en wat nieuw spul. Heel simpel en eenvoudig en het is mijn voorlopige huisje. Ik heb genoegen genomen met minder tot niets en gekozen voor mijn geluk en vrijheid en een onzekere toekomst. Feit is dat ik zelf wel heel happy ben. Ik doe alles wat ik wil doen met beperkte middelen. Wat er allemaal op mijn pad gaat komen? Geen idee, ik zie het wel. Ik heb eten, pen en papier en ik ben mobiel en kan bewust mijn zintuigen gebruiken, hoera!

En dan al die mensen om mij heen, je hebt recht op toeslag, je hebt recht op partneralimentatie, je hebt recht op dit en dat. Ik wilde dat meer mensen het eens begrepen, ik ben gelukkig zonder al die toeslagen en dingen, daar zit het hem niet in. Er komt altijd een oplossing voor alles en ik geniet van alles om mij heen en de ontzettende mooie tijd waarin ik nu leef, met alle veranderingen en niemand die het weet.

Afgelopen weekend nog even naar de film The Hobbit gekeken, ik kon volgens iemand familie van Gandalf zijn, ha ha. Nu alleen nog een houten stok zien te vinden. De slag in het midden van de aarde is begonnen, om in de film te blijven. Soms voelt het zo en alleen wijsheid en licht kunnen het kwaad wegnemen. Je staat toch wel even raar te kijken zo in eigen land, als je zaterdag een militaire tank ziet staan en nog wat van deze dingen. Voelde toch een beetje als Hobbelientje in de polder. En veel bedrijven die al gingen bevoorraden en uitrijden op zondag, in plaats van op maandag en dinsdag. Het leek wel een doordeweekse dag. Nu maar hopen dat er genoeg nieuwe orders worden binnen gesleept tijdens de top, om de verliezen van de bedrijven van maandag en dinsdag te compenseren. Samen, eerlijk de winst verdelen?

En natuurlijk de persconferenties gezien van Wilders op zaterdag en die van de top op zondag. Nog voor de top waren wij de wereld al overgegaan als landje, wie had dat kunnen verzinnen. De tegenstelling tussen meer en minder, kwam ik helaas ook afgelopen weekend weer tegen bij RTL 7. Zit je een film te kijken en komt er steeds weer tussendoor: RTL 7, meer voor mannen. Ik weet het: een aanname dat het voelt als minder voor vrouwen… Ze zeggen het niet en ik blijf dus koppig doorkijken. Toch een beetje wrang als je vaak naar deze zender kijkt als vrouw, blijven lachen als een Hobbelientje met kiespijn.

Onbewust en bewust doen we het allemaal, mensen of groepen onderscheiden. Ik vrees dat de wereld te ver heen is, om nog om te draaien. In mijn ogen was de wereld al compleet aan het doordraaien en het voelt alsof het steeds meer en meer aan het worden is en niet minder en minder.

Ook een leuk stukje in de krant van Roel van Duijn over Rusland. (Trouw, afgelopen vrijdag.) De clou van het verhaal was eigenlijk weer dat mensen zelf niet meer bewust nadenken. Een beetje als dat iemand een heel jaar lang 24 uur per dag tegen je zegt, dat melk het lekkerste drankje op aarde is. De kans is groot dat je het na een jaar volkomen gelooft. Sommige mensen al eerder binnen het jaar.

En zo hobbel ik de nieuwe week weer in… legitimatie op zak…eten voor onderweg mee…misschien nog wat tanks of helikopters spotten onderweg… en vooral blijven lachen.

En zo heeft Nederland gesproken. Ik ben heel trots op mijn landje en de inwoners dat zij massaal in verweer zijn gekomen tegen het “minder”. Zo heeft een negatieve gebeurtenis altijd een positieve wending en worden mensen bewust van. Er is altijd hoop. Steeds meer gaan mensen kijken naar wie je bent en wat je doet en niet naar: waar kom je vandaan. Je mag jezelf zijn.

Ik ben bewust trots op alle mensen die hebben laten zien dat haat het licht wegneemt.

Een blij weekend!

Ik heb een vriendin, geboren in Marokko en al vanaf jongs af aan wonend in Nederland. Ze was een tijdje geleden naar Marokko geweest op familiebezoek. Haar verhalen waren mooi. Ook voor haar was het even slikken dat het platteland in Marokko aan het verdwijnen was, steeds meer bebouwing. Ook heel veel leegstand daar. De armen in de stad waren verkast naar flatgebouwen die er eerst niet waren. Zij had bewust om zich heen gekeken. Volgens haar was de enige verandering voor de mensen in het flatgebouw de behuizing. Het waren nog altijd dezelfde mensen, veel mensen in een flat en vechtend voor een baan en voedsel en betere levensomstandigheden. Ik vond dit zo mooi opgemerkt van haar. Je kunt dan filosoferen over, zijn deze mensen beter af of niet, zijn ze blijer?

Bij de Voedselbank gisteren was er een Nederlands stel die een vrouw met een hoofddoek, een lift hadden gegeven naar de Voedselbank. Zij kenden de situatie van deze vrouw en keken niet naar de hoofddoek of afkomst maar naar de mens en haar verhaal. Een vrouw, in een voor haar onbegrijpelijk land en waar de taal moeilijk te begrijpen is. Haar pad bracht haar naar Nederland.

Ik heb met de kindjes uit landen in Afrika bij de Voedselbank lol gemaakt. Op een van hun fietsjes gestapt en ze skateborden uitgelegd. Ze in de snoeptrommel laten graaien en blij gemaakt. De mamma’s die de taal amper machtig waren, wat uitleg geven over het weggeven van voedsel aan andere mensen als je het zelf niet eet. Delen, je mag het ook aan andere mensen geven.

Ook hadden we een schenking van Poolse bonbons, smaakt net even anders dan onze bonbons en leuk om te proeven.

In het weekend ga ik wel eens uit en ik dans graag, maakt happy. Ik dans op de dansvloer met alle nationaliteiten en ik kijk naar ze als persoon. Ben je aardig en kun je leuk dansen en ben je happy, dan wil ik best met je dansen. Alleen dansen dan, dat wel.

Afgelopen week zat ik nog aan tafel met een Surinaamse vrouw, heel gezellig.

Ik hou van alle goede mensen en hun verhalen en hun ideeën, ik heb respect en laat iedereen in zijn of haar waarde en ik verwacht het omgekeerde ook. Leren van elkaar en optrekken met elkaar, samen.

Gisteren voelde het alsof er iemand was gestorven. Gisteren is er iets in mij gestorven. Het bewuste besef, van dat haat zo sterk kan zijn dat een heel land daar onder kan lijden.

Tranen, in het licht van de zon stroomden onbewust over mijn wangen en ik huilde om de wereld en om de mensen.