Aanstaande maandag is het Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Zo’n dag kan alleen bedacht zijn door een psycholoog, is nog waar ook. Gelukkig zetten veel mensen deze dag om met vrolijkheid en terecht. Zo is het in Hoofddorp de samen breien dag, geweldig. Gewoon allemaal truien met smileys breien en weg depressie. Voor mij een reden om maandag extra vrolijk te gaan doen, gewoon omdat het leuk is…

De dag dat de mensen niet meer konden, dat waren er voor wat mensen, heel veel de afgelopen week. Ik had er een dagtaak aan en de nacht heb ik benut voor de leukere dingen. Nog nooit heb ik in een week tijd, zoveel huilende mensen om mij heen gehad. Hoe kan het toch dat de mensen het niet meer zien zitten? De weg volledig kwijt en zoekende naar de juiste weg. Liefdesverdriet, besef dat geld niet gelukkig maakt, geen geld, schulden, vechtscheidingen, teveel moeten en ga zo maar door. Ik en anderen hebben alle zeilen bijgezet om de mensen weer vrolijk te maken. Een arm om iemand heen slaan kan al genoeg zijn, een luisterend oor. Wat vooral opvalt is dat mensen van rond de 30 jaar en ouder opeens niet meer gelukkig zijn met hun kwaliteit van leven. De huidige omwenteling zal daar zeker een rol in spelen.

Mens durf te leven, ik vind het een geweldige songtekst. Zeg ’t vooral voort en zing t’ vooral voort.

De kwaliteit van leven wordt mede bepaalt door liefde. Wees niet al te somber als je liefde niet beantwoord wordt, er zijn genoeg mensen op de wereld en er zit er vast wel eentje voor jou tussen. En zo niet, be happy! Maak er wat van!

Zo, dat wilde ik zelf even kwijt, heel bewust!

Gisteren had ik een gesprek met iemand over zijn werk. Op zijn werk worden nu gesprekken gehouden met het personeel, over wat te doen bij ontslag. Gesprekken die jou als personeelslid laten inzien dat er meer is dan je huidige baan. Wat zou je leuk vinden om te doen en waar ben je goed in en wat zou je nog willen leren. Deze gesprekken bereiden je een beetje voor op het leven na je ontslag. Laatst hadden wij iemand als invaller bij de Voedselbank die ook ontslagen was en in de put zat. Na een middag bij onze Voedselbank zag hij het leven weer zonniger in, het kan altijd erger… Toch is het zo dat iedereen eens na zou kunnen denken over wat leuk is om te doen. Het is de oplossing om de werkeloosheid terug te dringen. Is het wel zo leuk om thuis op de bank te hangen in een uitkering? Is het niet veel leuker onder de mensen? En kun je niet wat inleveren op salaris. Misschien kun je eens naar jezelf kijken en wat je nog zou willen in het leven? Ik vernam ook dat een boer geen mensen kan vinden om bessen te plukken. Zou je niet eens bessen kunnen gaan plukken? Lekker in de buitenlucht en bezig samen met collega’s. Niets moet, maar anders denken zou voor veel mensen wel eens goed zijn. In deze tijd is niets zeker en je kunt in vroeger blijven hangen maar ook eens een andere kant op kijken. Ontslag kan ook een positieve wending zijn in je leven.

Ik hang niet in vroeger, ik kijk er wel op terug om er van te leren voor de toekomst en omdat het leuk is om te analyseren en wijzer te worden.. Zo heb ik op vakantie wat boeken gelezen. Wellink aan het woord en Albert Heijn. Twee verschillende levensverhalen, erg mooi. En je kunt pas achteraf zeggen of je het goed hebt gedaan en dan nog is het moeilijk. Eigenlijk zet iedereen zijn beste beentje voort in het leven. Wel opvallend dat veel om geld draait in het leven. Levensgeluk is nog altijd niet te koop.

Ik sprak ook van de week met iemand over de macht van de journalistiek. Iemand kapot schrijven terwijl het verhaal totaal anders is, bewust of onbewust. De macht van mensen kan ook een verkeerde kant op gaan, heel verkeerd.Geen respect meer voor de menselijke waardigheid. Niets is wat het lijkt.

Nederland, de wereld, zijn we nog in staat om te veranderen?

Een andere weg, welke?

En niet geheel onbelangrijk, wie durft?

En zo was ik na mijn vakantie weer bij onze Voedselbank. We hadden zoveel speelgoed dat ik besloot om opruiming te houden, kwam spontaan op. Erg leuk is dan dat de kinderen ook speelgoed vragen voor hun broertjes en zusjes thuis. Op die leeftijd denken ze nog aan anderen, hopen dat ze dit gedrag vast kunnen houden en dan komt het later helemaal goed met ons landje. Mijn kleine vriendje kwam mij vol trots zijn handschoenen laten zien en zei: “ik heb je gemist.” Leuker kan een vrijwilligersbaan niet zijn met zulke welgemeende woorden. Ik heb erg veel plezier gehad met de kinderen, cliënten en collega’s.

Wat het voedsel betreft, veel restanten van Kerstmis. Soms denk ik dan ook wel eens dat er bij de inkoop van winkels, wel eens wat mensen zitten te slapen. Ach, de Voedselbank is er weer blij mee. Waar veel vraag naar is dat zijn luiers. Dus als een luierfabrikant zich aangesproken voelt, schenken die luiers! De verhalen blijven schrijnend en vooral door geestelijke nood komen mensen er niet uit, ze weten niet meer hoe. Ik zie mensen bij ons die nooit meer aan een betaalde baan gaan komen. Erger nog, ze komen zelfs op straat te staan. Bewust worden van.

Ik moest vandaag even denken aan een songtekst: de mallemolen van het leven. Je draait allemaal je eigen rondje mee en de molen draait ook zonder jou en je paard blijft nooit leeg. Toch zou ik wel eens willen dat er wel iemand stevig in het zadel kwam te zitten op een paard. Het paard dat ons wegvoert vanuit de mallenmolen en naar een wereld brengt met vrede, liefde en genoeg eten voor iedereen. Misschien een beetje mal gedacht van mij…

De laatste pagina op mijn blog over mijn verblijf op Fuerteventura . Op 1 januari had ik mijn T-shirt van John Lennon en Yoko Ono aangetrokken met peace en love erop. De boodschap kon maar meteen op 1 januari goed en bewust uitgedragen worden, dacht ik. Op weg naar het strand moesten drie mensen erom lachen, heerlijk. Ook als ik in de zee aan het springen was, zag ik wat oudere mensen lachen om de lol die ik van de golven had. En de saggerijnige verkoopster bij de bakker bracht ik aan het lachen door kinderlijk blij te zijn met mijn stukje taart. Tja, wie wordt er nu nog blij van een mooi gemaakt stukje taart in een doosje? Ik dus. Ook toen wij even de Quickstep deden op straat op de muziek van een restaurant, bracht ons een applaus. Het is erg grappig dat als je lacht, andere mensen hiervan ook vrolijk worden. Laat de wereld alsjeblieft wat vaker lachen! Het was echt opvallend hoe weinig de mensen lachten op vakantie. Vakantie is toch een feest? Mensen zijn verzadigd lijkt het wel. Wat je uitstraalt breng je over op de mensen, vrolijkheid en lachen zijn bewust belangrijk.

Zo zaten we ook te eten in een restaurant buiten en de generator viel stil en de stroom viel uit. Ook erg lachwekkend waren de reacties van andere gasten. Een Nederlander zat te verkondigen dat dit bij hem en in Nederland nooit zou gebeuren. Mensen hebben dan gelijk hun mening klaar. Zo ook de persoon bij mij aan tafel die ook verstand van een generator had. Zijn handelswijze was net even anders, is er een probleem, kan ik helpen om het op te lossen, ja dus. Hij hoorde hoe ze het ding niet aan de praat kregen en waarom. Hij stond op en bood zijn hulp en kennis aan. Mede dankzij zijn hulp kwam de generator weer op gang en was de verantwoordelijke man hem zeer dankbaar. Zo dankbaar dat hij ervan moest huilen.

Meer heb ik eigenlijk niet te schrijven, volgens mij ben ik wel duidelijk.

Ik ben heel wat keren op Fuerteventura geweest en ook goed bekend met het dorp Jandia. Tot mijn grote verbazing heeft zich tijdens mijn afwezigheid een ware kanariepietramp voltrokken. Een van de grootste vakantieoorden daar, is niet meer. Er gingen wat dingen niet goed en het staat leeg. Een ware natuurramp zelfs. Er staan namelijk duizenden palmbomen dood te gaan op de grond van dit vakantieoord. Ze krijgen geen water en verzorging meer, heel erg triest om te zien. Indirect is het hele dorp de dupe van de leegstand van dit vakantieoord want er kwamen heel veel toeristen. Ik heb begrepen dat de vraagprijs negen miljoen euries is, inclusief al die palmbomen…  Van andere vaste bezoekers van Jandia en van dit vakantieoord, weet ik dat ze er niet meer kwamen omdat het all inclusive werd en de oudere Nederlander ook zelf zijn potje graag eens kookt. Er was ook altijd een kanarie en vogelpark daar en achter het hek loopt nog een eenzame pauw in de rondte die van de mensen wat water en eten krijgt. De zwervers hebben bezit genomen van de bar. Alleen al om het op te knappen heb je miljoenen nodig. Wie gaat dit vakantieoord nieuw leven inblazen en waar is het zo mis gegaan?

Ik ben nog even naast een zwerver gaan zitten om de economische situatie door te nemen, het nieuws ligt altijd op straat. De meeste industrie is verdwenen en de visserij is stervende. Bouwprojecten liggen stil en de mensen werken in de detailhandel of in de horeca en in het toerisme. Een enkel bouwbedrijf is er nog te vinden. Ook leuk zijn de lantaarnpalen waar de stroom uit wordt afgetapt. Heldere gesprekken zo op straat.

In het winkelbeeld zijn er opeens de ketens gekomen. Zo zijn er vestigingen van Douglas, Esprit en Mints gekomen en nog wat van dat soort winkels. Voor mij persoonlijk geen vooruitgang want die heb ik hier thuis ook en dat zoek ik zeker niet overzee. Als je dan bedenkt dat de huurprijs per maand 4000 euries is voor een normaal pandje, dan vraag ik mij af waarom ze daar zijn gaan zitten. De Spaanse economie uit het slop trekken? Ik sprak met een ondernemer die het wel had, eerlijk, vrolijk en vernieuwend en door hard werken en sparen nu al ver gekomen. Hier heb ik altijd bewondering voor. Ook op het strand zijn er strandtentjes gekomen en de strandverkoopster is niet meer. Grappig dat de enige vissen die nog wel te zien waren, de vissen waren in zo’n salon waar je met je voeten in een bak met water kunt gaan zitten. (En op je bordje…)

Oud verdwijnt en nieuw komt er voor in de plaats. Soms een bewuste vooruitgang en soms een bewuste achteruitgang, net hoe je het bekijkt.

Morgen de laatste over  Fuerteventura  en over hoe je de mensen daar aan het huilen en lachen kunt maken.

Zo, ik ben weer terug in eigen land en heb genoeg om over te schrijven. Met eigen ogen weer eens bewust het eiland  Fuerteventura gezien. Vlakbij de vuurtoren en aan zee, altijd licht. En wat ging de zee tekeer zeg. De natuur blijft fascinerend en zeker de kracht van de zee. Opvallend waren de muren van water, rare golven. Ik werd er speciaal voor van mijn strandbedje afgehaald. De stroming was erg sterk en te ver de zee in gaan was onverantwoord. Ook erg leuk dat er een drone langs de kustlijn kwam zetten, vlak voor mijn neus. Nog opvallender was dat niemand er raar van op keek of het er over had. Wel kijkt iedereen naar boven als er F16’s overscheuren. Kortom, de drone is al onderdeel geworden van ons dagelijks leven. Bewust stukje natuur of zoiets, de drone duif.

Ook hadden wij de eer om in de avond een groot stuk puin langs te zien komen in de lucht. Een vuurbal, erg mooi om te zien. Als je bewust om je heen kijkt dan zie je van alles.

Heerlijk was ook het “geen gezeik over vuurwerk” op dit eiland. Gewoon een mooi groot vuurwerkje en een paar losse knallen en een kwartier later was het weer muisstil. Wat dat betreft heb ik Nederland geen moment gemist. Ik vernam bij thuiskomst dat het vuurwerk hier, de mensen zelfs deed denken aan rennen door de velden in de Tweede Wereldoorlog en dat er emoties loskwamen. Waar een klein land als Nederland weer groot in kan zijn. Je zal het maar bewust meegemaakt hebben.

Nog even over de bagage bij het vliegen. Het woord handbagage: bagage die je op reis bij je houdt. Ik verbaas mij over het grote aantal trolleys die mensen meenemen als handbagage. Bijna net zo groot als mijn bescheiden koffer? Er kunnen vier van die dingen in zo’n bagageluik en dan is ie vol. Waar zijn de bescheiden rugtas en handtas gebleven? En dan dat onbekende stel voor ons dat twee kilo teveel aan bagage bij zich had. Of wij hun twee kilo bagage wilden overnemen zodat ze geen twintig euro moesten betalen. Denken de mensen nou echt niet bewust meer zelf na? Nooit doen de spullen van een ander overnemen in je koffer of handbagage. Als je genoeg geld hebt voor twee kilo overgewicht aan bagage dan kun je ook twintig euro betalen…