Soms vragen mensen mij wel eens of ik gelukkig ben. Ja, ik ben gelukkig met mijzelf en de vrienden om mij heen maar niet met wat ik bewust waarneem in de wereld. Ik kan daar echt om huilen. Afgelopen week nog, zoveel onrecht op mijn pad dat het even teveel aan het worden was. Ik word nooit kwaad op mensen maar raak wel teleurgesteld en het kost mij soms moeite om het allemaal los te laten. Te betrokken, ja, ik weet het…

Zo ook een Pools meisje op een kwekerij, zij verdient drie euro per uur en mag na drie weken weer terug naar Polen en dan komt er een ander meisje. Ze kwam er pas achter wat een Nederlands meisje per uur kreeg en moest huilen. We zullen in Nederland toch niet de geschiedenisboeken ingaan als het land van de slavendrijvers? Je schaamt je toch rot. Kan het niet bewust beter en vooral menselijker?

En dan de zorg, waar nog meer bezuinigd gaat worden. Er is alleen nog tijd voor pappen en nathouden en het menselijke is niet meer in veel voorzieningen. Ook het personeel in de zorg is doodsbang voor ontslag en werkt door, ook als ze echt ziek zijn. Je wilt immers je baan behouden. Ook in tal van andere bedrijven krijg ik de verhalen te horen, van dat je beter niet meer je mening kunt ventileren vanwege baanbehoud.

Iedereen zegt mij keer op keer in gesprekken, dat de wereld niet meer te redden is. De mens weet niet meer wat de kwaliteit van leven is. Volgens de feiten is dat ook zo. En toch wil ik daar niet aan, er is altijd hoop, hoop dat de mensen bewust gaan leven voor de generaties na ons.

Naïef misschien van mij.

Dat is dan maar zo…

Je kunt ook buiten Amsterdam gaan huren/wonen volgens de minister gisterenavond. Openbaar vervoer, tja. We hebben toch niet voor niets die N201 opnieuw aangelegd, erg handig met de auto. Je kunt ook je biezen pakken naar een warm oord , met het per ongeluk overgemaakte geld op je rekening van de stad Amsterdam… Laat je ook nog een huurwoning achter, mooier kan toch niet? Ik heb toevallig nu twee gevalletjes van dreigende huisuitzetting om mij heen. Als er een ding even mis gaat in je leven en dat hoeft maar heel weinig te zijn, dan kun je door financiële problemen in de huur knoei komen. Een blok aan je been die huur. Hoe je het went of keert, er is gewoon een tekort aan goedkope huurwoningen. De meeste mensen zijn op zoek naar een huurwoning van 300 a 400 euro per maand. Zelfs buiten Amsterdam zijn ze bijna niet te vinden.

En de huizenverkoop zit in de lift, zeggen ze. Om mij heen hoor ik bewust over het hoe en wat. De huizen worden verkocht voor soms een ton minder dan het jaar ervoor de vraagprijs was. Leuk voor de koopwoningmarkt maar de eigenaren blijven achter met een restschuld en hebben dus weer een huurwoning nodig. En het probleem verschuift weer naar de huurmarkt.

Ik vind persoonlijk het ergste dat de woningmarkt het maatschappelijk leven beheerst. Mensen zijn bezig te overleven om hun woning te betalen in plaats van te leven.

Overal is gelukkig weer een voordeel te bespeuren en ik zie en hoor bewust om mij heen dat het samen gevoel sterker aan het worden is. Frappant dat je bij iemand die het eigenlijk niet kan missen altijd een bakkie koffie kunt krijgen en bij iemand die het wel kan missen niets krijgt. Misschien kun je zo rijk worden, door geen koffie te geven. Dan maar arm, ik kies bewust voor het eerste.

Over woningen gesproken, ik was in het donker in Landsmeer en Den Ilp, even bewust vrolijk worden van al die mooie lichtjes en Kerstmannen daar bij de woningen. Ik vind het zo jammer dat we niet in alle donkere dagen wat meer warm licht hebben in ons land. Lichtcrisis?

Dat het licht in alle huur en koopwoningen ook maar eens warmer mag gaan branden voor iedereen.

Ik was er zelf niet bij maar afgelopen weekend was er weer een inzamelingsactie van onze Voedselbank. Maar liefst 46 stampvolle vouwkratten vol met voedsel en geld in de collectebus. Nederland helpt elkaar de winter door, fantastisch! Samen! Steeds meer mensen gaan zich sterk maken om de Voedselbank te helpen. Kerken, stichtingen, scholen en bedrijven, samen. Ik word hier heel vrolijk van! Ik las dat mijn oude school in Hoofddorp ook een actie gaat doen om te helpen en ook dat voetbalclub Vitesse kaarten beschikbaar stelt aan mensen bij de Voedselbank. Het kan dus allemaal wel!

Minder vrolijk was dat er een nepcollectant bij ons geld aan het opalen was voor de Voedselbank. Bewust de boel oplichten, zeg dan dat het voor jezelf is, dan doneer ik wel wat… Ik hoor om mij heen nog steeds de verhalen van de mensen die niet bij de Voedselbank komen en die de grootste moeite hebben om in de schuldhulpsanering te komen. Hier hebben we echt een probleem. Kunnen we dit ook gaan oplossen met zijn allen? Er is grote behoefte aan vrijwilligers die de mensen helpen met de papierwinkel om hun leven weer op orde te krijgen. De echte armoede zit nog ver onder de Voedselbank.

Ook een raar feitje. Je hebt schulden en je bent bijvoorbeeld bij de Rabobank, dan int bij binnenkomst van je uitkering of pensioen, de bank als eerste de schuld die je bij hen hebt. (Ook wel logisch.) Maar mensen die afspraken hebben gemaakt met hun schuldeisers houden zo niet voldoende meer over om die schulden weer te betalen. En zo wordt de ellende alleen maar groter. Vreemd genoeg ook verhalen van de ABN waar je zomaar een betaalrekening kunt openen, zonder vragen. Als je dat doet dan kan de Rabobank, waar je de schuld hebt, niet meer automatisch geld innen. Dus open vooral een nieuwe betaalrekening bij een andere bank en laat daar je inkomsten op binnen komen. Wel raar eigenlijk dat de bank niets controleert want je weet van tevoren dat je iemand met een rekening krijgt, waarvan je geen enkel voordeel gaat krijgen. Misschien is het nog steeds belangrijker om provisie te krijgen als bankpersoneel voor het binnen halen van een nieuwe klant? Dat de hervormingen bij sommige banken uiterst traag gaan is een feit. Zo komt de cirkel nooit mooi rond, niet voor klant, niet voor bank en niet voor de schuldenberg.

Ik wilde naar de Voedselbank toe en was er bijna. De zon stond mooi in de lucht en ik zag de andere auto niet optrekken. Ik had voorrang en de ander nam voorrang. Ik werd gelanceerd en draaide een rondje, raakte een stoeprand en over het fietspad kwam ik net voor een struik tot stilstand. Dankzij mijn stuurkunsten en remmen en dankzij wederom engeltjes op mijn schouders, ik was er nog. Gelukkig was er niemand op de andere rijbaan of op het fietspad, anders was de ramp niet te overzien geweest. Ik kon gelukkig uit de auto en ik had niets gebroken. En daar zit je dan, Remi alleen met mobiel. Gelukkig kwam na een telefoontje, mijn collega van de Voedselbank al snel naar mij toe. Samen wachten op de sleepauto. Zij nam mij mee naar de Voedselbank en ik was van plan om daar gewoon te gaan werken maar toen kwamen de emoties los.

Tranen met tuiten van de schrik. Het bewuste besef dat ik er bijna weer niet meer was geweest. Mijn vriendin kwam mij ophalen en bij haar thuis hebben we getoost op het leven.

Het was blijkbaar mijn tijd nog niet en ik ben mij daar goed van bewust. Wederom een bevestiging dat het leven zo over kan zijn en dat je happy moet zijn met alles wat je hebt en kunt doen.

De dag erna was vrijdag de 13^e en die kwam ik wel zonder schade door. In de vroege ochtend op de fiets bij de garage geweest en mijn auto hangt tegen total loss aan, hoor ik volgende week. Het is maar een auto, een stuk metaal met plastic op vier wielen. Bezit is niet belangrijk, dat ik er nog ben dat is belangrijk. Een voordeel, ik hoefde niet mijn autoruiten te krabben…

Na een dag werken in de zorg toch maar even strompelend naar de dokter gegaan omdat iedereen dat adviseerde. Ik had beter naar mijn gevoel kunnen luisteren want zij vertelde niets nieuws. Pas in de avond in bad zag ik de schade aan mijn lichaam en heb ik gerelaxt. Nu weekend en dan komt het allemaal weer goed, het leven en mijn leven gaan verder.

Alleen vraag ik mij toch af hoeveel engeltjes ik op mijn schouders heb, vast heel veel, met lichtjes.

Wat heb ik gelachen gisteren bij het commentaar gisteren van de NOS bij het witte voetbalveld van de wedstrijd Galatasaray-Juventus. Wat zie je en wat hoor je, bewust commentaar leveren, heel eerlijk en mooi. Het is toch wel belachelijk dat er nog geen verwarmd veld middels zonnepanelen is. Of moeten we de spelers ook maar weer eens wat meer rust geven middels een winterstop? Komt de kwaliteit ook ten goede misschien?

Ook erg leuk is de zender op de kabel 192TV. Allemaal muziek van vroeger en oude videoclips. De muziek was toch wel erg mooi in die tijd! Ik ga binnenkort ook maar eens een kijkje nemen in Amsterdam bij het Veronica schip. Oude tijden herleven, zou niet gek zijn om de wereld weer wat bewuster te maken. Ik zou zeggen, de zee weer op met dat schip!

Gisteren stond de hemelpoort wijd open voor Mandela. De deur voor Volkert van der G staat binnenkort ook weer wijd open. Met dank aan het verouderde recht in Nederland. Je staat toch raar te kijken als je een moordenaar weer tegen komt die vrolijk loopt te winkelen. We hadden het er onlangs nog over, was op een zwarte markt. Iedereen verdient een tweede kans is dan toch wat wrang als je het verhaal van dichtbij kent. God zal het wel weten en de mensen eerst een verhoor afnemen voordat ze verder mogen.

De rechters vinden de werkdruk te hoog, zeker bij het OM. Vanuit de praktijk heb ik hier het afgelopen jaar veel voorbeelden van gezien. En waar de werkdruk hoog is worden fouten gemaakt. Je zal die fout maar zijn. Ook het onder ede verklaren kan wat mij betreft de prullenbak in, ook voor onder ede is er geen respect meer. De huwelijken ontbinden bij de mediator zou al een boel rompslomp schelen. Niet bij de burgerlijke stand, laat het daar vooral vrolijk blijven met rijst… En als mensen dan ook nog eens bewust om de kinderen gaan denken die er niet om gevraagd hebben dat pappie en mammie een vechtscheiding gaan doen, zou het helemaal mooi zijn. En ga eens voor je eigen geluk in plaats van elkaar het leven zuur te maken en strijden om geld. Ik ben het afgelopen jaar zelf gescheiden via een mediator. Bewust uit elkaar gegaan. Maar al had ik in een kartonnen doos onder een brug moeten slapen dan had ik het nog gedaan voor mijn eigen geluk. Ik heb recht op, hou toch op. Je hebt recht op geluk en dat maak je bewust zelf!

Daar waar wel recht zou moeten zijn, daar raken we het kwijt. En daar waar geen recht op is, maken we een recht van.

Het hart op de rechte plaats hebben, bewust.

Een vader die een twintigjarige dochter leert hoe ze in de bijstand moet overleven. Ze kan geen baan vinden en dus moet ze vooral solliciteren op banen waarvan ze op voorhand al weet dat ze wordt afgewezen. Verder lekker in de bijstand blijven en in de avond zwart bijklussen in de horeca bij een vriend van pappa. Bewust je kind in de bijstand houden zodat het later zelf niet meer kan nadenken over hoe het wel moet. Nederland met stip op nummer 1!

Je werkt in een bedrijf en je legt je eigen onkostenrekening aan. Van die rekening die tienduizenden euro’s bedraagt laat je voor moeders de vrouw het eigen huis grondig verbouwen. Gelukkig komt het bedrog uit en de directeur besluit in overleg met de rest van het zooitje dat je het nooit meer mag doen en je hoeft niet weg. Geld van de gemeenschap, lees jij en ik, wordt bewust onder het huis geschoven. Nederland met stip op nummer 1.

In de thuiszorg in een dorp is geen vast personeel meer te krijgen. Nee, waarom zou je met je uitkering en toeslagen? We schreeuwen om nieuwe banen maar de banen die er wel zijn vervullen we niet. Nederland met stip op nummer 1.

Het potje mantelzorg, nog zo’n leuk leeg trek potje.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het maakt in ons land niet uit wie je bent of wat je bent en wat je doet, frauderen, liegen en achterover leunen kan iedereen. Nederland met stip op nummer 1.

Dat ons land hierdoor afzakt naar, ja wat.., kan het ons schelen, als we maar lol hebben! Nederland met stip op nummer 1. We graaien alle potjes leeg en gaan dan onze hand ophouden in Brussel.

Ik heb heel veel mensen om mij heen die gelukkig nog bewust de kost willen verdienen maar die zich afvagen waarom ze het nog doen. Karakter en bewust?

Kunnen we alsjeblieft naar een basissalaris van 700 euro per maand. Wil je meer dan ga je werken en de 10 uitzonderingen die niet kunnen werken passen op een A4 tje, zij krijgen een extraatje. Bewust duidelijkheid voor iedereen. (Moeten we wel even wachten tot 2040 als er genoeg banen zijn voor iedereen…)

Stip, stap, dit land is een heerlijke grap! (De stap is van vooruit…gaan)

Ik was afgelopen weekend in Duitsland. Op zoek naar de Duitse economie en de Duitse ondernemers en gewoon genieten van de kerstmarkten. Ik zag bewust hoe het economisch wel kan in Duitsland. Wat een verschil met ons mooie land! Allereerst, wat was het er druk! Mensen uit Nederland en België en uit tal van andere landen. Allemaal lachende gezichten en tasjes met koopwaar in de hand. Zoveel mensen heb ik lang niet meer gezien, winkelend in de straten rond de Dam in Amsterdam. Een grote diversiteit van winkels en niet alleen maar de grote ketens. Heel veel familiebedrijfjes die oude ambachten nieuw leven doen inblazen. Je eigen gymschoen met de opdruk die jij zelf wilt, jouw ontwerp. Uit Hongarije heerlijke broodjes. Tal van buitenlandse restaurants, je kunt het zo gek niet verzinnen en alles gaat met elkaar samen. Je ziet daar artikelen die je in de Nederlandse winkels niet ziet.

En vooral in de steden waar de kerstmarkten zijn, is het een en al vrolijkheid. Hier mogen de mensen nog gewoon op straat staan met een echte aardewerk beker in de hand met alcohol. Niets geen gezeur. Heerlijk die terrasverwarming…  Winkeliers die dicht zijn op zondag laten gewoon hun kerstbomen buiten staan, zonder dat ze gestolen worden of gesloopt worden. Politie zag je er niet, een keer, Nederlandse agenten in het kielzog van een Duitse agent. Gaat die ze nou leren hoe het moet? Het was een mooi plaatje. Of zijn ze er voor de Nederlandse mensen die wel lallend over straat lopen? Waar een klein landje, ook in het buitenland groot in kan zijn, om je bewust dood te schamen.

Ook erg veel straatartiesten, muziek en toneel, allemaal amusement. Opvallend was wel, het grote aantal bedelaars uit Oost-Europa. Ook daar armoede en Het Leger des Heils. Alleen heb je het idee dat Duitsland er toch iets beter voor staat dan andere landen. Mentaliteit? Een mooi plaatje was een kraampje van Het Leger des Heils naast een kraampje van Koptische-Christenen, samen naast elkaar. En dan overal een reuzenrad met laser of verlichting, bijna altijd vol. Wat echt opviel waren de lachende gezichten op straat en de beleefdheid van de mensen.

En dan kom je op zondagavond terug in Nederland en behalve de kerstboom in Lopik is er weinig vrolijkheid te bekennen. Alsof er iemand dood is en het licht is uitgedaan.

De klucht in Nederland gaat verder.

Wat goed aansluit bij mijn verhaal over gisteren, is mijn volgende praktijkvoorbeeld. Ik was samen met iemand bij een oudere vrouw thuis.  Zij had thuiszorg en zoals meerdere oudere mensen kwam eruit: “ik wil geen thuiszorg van een buitenlander.” Ook gebruiken veel oudere mensen nog het woord “zwartje”. Deze oudere mensen zijn bang voor het vreemde. Deze vrouw had in het verleden een slechte ervaring gehad met een man van Turkse komaf. Na deze uitspraak keken wij elkaar verbijsterd aan. Wij gaven de bal bewust aan haar terug. Stel u ligt op straat met een hartaanval en er komt een ambulance met twee verplegers die volgens u zwart zijn. Ze willen uw leven redden, wat zegt u dan? Laat mij maar dood gaan? Het oudje was er stil van. Dat wilde ze dan weer niet. Onze boodschap was bewust aangekomen. Er kwam geeneens een: ja maar…

Ik heb afgelopen week een hele mooie week gehad. Heel druk en met veel mooie mensen en bijzondere cadeaus en verhalen op mijn pad. Ook van de week keek ik om half vijf in de middag naar de lucht en daar zag ik een soort van zonnestorm met een heel vel licht, het deed pijn aan mijn ogen. Ik dacht er zelfs even een kruis in te zien, heel apart. Vorige maand toen in onder de sterren bij de evenaar stond zag ik in de nacht heel veel sterren en de maan. Ook een vallende ster of een stuk ruimte puin, wie zal het zeggen. Ik kan niet alles verklaren, gelukkig maar, ik weet wel wat mijn ogen bewust zien. Ik sta nuchter genoeg in het leven om er niet te lang bij stil te staan. Ik heb heel kinderachtig, wel een wens gedaan toen ik die ster zag vallen. Je mag je wens eigenlijk niet zeggen, ik ga het lekker toch doen.

Mijn wens was: ik wens dat iedereen zich bewust wordt van de wereld om zich heen.

En daar laat ik het bij voor dit weekend.

Gisteren was ik even een storm jaagster. Ik had een uurtje over en besloot om naar het water te rijden. Capuchon op en in de wind hangen! Wat een mooi gezicht zeg, het was net de zee. Gras en bankjes verdwenen onder water en het water ging zelfs over de weg heen. De kracht van de natuur is echt prachtig! Het zet je weer met beide benen op de grond dat alles maar betrekkelijk is en dat je maar een heel nietig wezentje bent.

Ik kon mij zo ook weer beter inleven in de mensen van de Voedselbank die door regen en storm hun pakket moesten ophalen. Drie gezinnen konden echt niet komen en samen met een collega hebben we de storm getrotseerd en zijn we de pakketten gaan brengen. Takken braken voor onze ogen af en zelfs een tak op het dak van de auto. Maar het was ons weer gelukt!

Dankzij de Voedselbank hadden gezinnen toch nog een fijne Sint! Bij de Voedselbank komen ook mensen die geboren zijn in een ander land en soms nog geen Nederlands spreken. Een vrouw zei: “de kinderen komen thuis uit school en hebben het over een feest met cadeautjes en ik snap het niet zo goed?”  En ze zei: “wij geven toch cadeautjes met Kerst?”  De hele Zwarte Piet discussie van de afgelopen tijd is dus wel de moeite waard! De kinderen krijgen voorlichting op school maar de ouders snappen er helemaal niets van! Ik heb de uitleg gegeven dat het een Nederlands kinderfeest is. Ik kon mij heel goed in haar verplaatsen dat ze het allemaal maar vreemd vond. Een beetje het gevoel dat mensen, geboren in Nederland, vreemd aankijken tegen het Suikerfeest. Met zoveel mensen uit verschillende landen in Nederland, kan het niet anders dan dat we in gesprek moeten blijven met elkaar om de ander te begrijpen. Wat is er mis om van elkaar te leren en samen te leven in een land? Hoe je het went of keert, Nederland haalt de mensen hier zelf naar toe en dan zullen we samen het beste ervan moeten maken. Angst voor het vreemde zou echt geschiedenis moeten zijn.

Duitsland gaat niet akkoord met het openstellen van de grenzen voor Roemenen en Bulgaren vanaf  januari volgend jaar. Ik denk wel dat dit heel verstandig is, ga eerst eens samen leven met elkaar voordat je nieuwe mensen laat komen om te wonen en te werken. Er zijn nu problemen, dus los die eerst op. O en leer ze voor die tijd bewust wat Sinterklaasfeest is…

Wat zou Nelson Mandela van de hele Sint discussie gedacht hebben in ons land? We kunnen het hem niet meer vragen. Nelson Mandela is gisteren op 95-jarige leeftijd overleden. Hij werd in 1994 uitgeroepen tot eerste zwarte president van Zuid-Afrika en maakte daarmee een einde aan de apartheid in het land.

Wie gaat er nu bewust opstaan en een einde maken aan apartheid in de hele wereld?

Vandaag is het 5 december en sinterklaasfeest. Op mijn laatste avond op de gehandicaptensoos heb ik kleurplaten gemaakt met de cliënten. Zwarte Piet werd gewoon bruin gemaakt, heerlijk even geen gezeur hierover. Veel mensen die bij mij aan tafel zaten gaan met de nieuwe kabinetsplannen gekort worden of moeten aan het werk. De sociale werkplaatsen dreigen in zijn geheel te verdwijnen. Niet dat het daar nou zo leuk is, de werkdruk is ook daar hoog, hoor ik uit verschillende monden.

Ook erg raar dat mensen met een beperking of handicap, die niet in de sociale werkplaats werken maar bij een bedrijf, hun kerstpakketten moeten ophalen op de sociale werkplaats. Dit is vaak niet te doen voor de mensen omdat ze de reis niet alleen kunnen ondernemen en het pakket niet kunnen dragen. Een iemand had telefonisch al laten weten aan de werkplaats, het pakket dan maar aan de Philpijnen te schenken. Nu maar hopen dat men dit ook sociaal doet. Bewust nadenken ontbreekt het nog wel eens aan…

In 2026 moeten minstens 100.000 gehandicapten voor een werkgever aan de slag. Lees, over 13 jaar. De zorg gaat op de schop voor zover die dat nog niet was. Leuk Sint cadeau, wil je toch niet in je schoentje vinden.

Ik heb een leuke tijd gehad op de Soos als vrijwilligster en weer veel geleerd, mijn pad gaat een andere kant op.

Ik heb gisterenavond ook overgewerkt bij de Voedselbank, allemaal Sint cadeautjes inpakken voor de kinderen. Leuk dat de naam Stijn de meest voorkomende naam is bij de kinderen van onze Voedselbank. Het is hartverwarmend wat alle mensen en bedrijven hebben geschonken. En ook alle vrijwilligers die deze decembermaand hard werken om alle mensen te verwennen, mogen wel eens bewust genoemd worden, bij deze!

En alsof mensen bij de Voedselbank nog niet genoeg te lijden hebben, komt er ook nog een storm vandaag.

Het stormt overal en niet alleen buiten.