Als ik terug kijk naar het afgelopen jaar in Nederland dan word ik wel en niet blij. Ik word niet blij van het geweld, de armoede, woningnood, werkeloosheid, de manier waarop mensen met elkaar omgaan en de dat de mensen straks niet meer met privacy kunnen leven. Het sluipende gevaar van dat mensen niet meer zelf gaan horen zien en voelen maar alles op een presenteerblaadje aangeboden gaan krijgen.  Ik heb het afgelopen jaar met heel veel mensen gesproken en veel gezien en zelfs ervaren. Ik heb het niet mis, heel veel mensen denken net zoals ik en dan moet er toch wel iets van waarheid in zitten? Gelukkig zijn ook heel veel mensen hard aan het werk, samen, om een betere wereld te maken voor de generaties na ons. Het woord vertrouwen keert weer een klein beetje terug onder de mensen, ik word er blij van. Hoop is er altijd.

Toch blijf ik die doemdenker die hoopt dat de natuur gaat beslissen wat anders de mensen in hun haat en woede gaan beslissen.

Een van mijn mooiste cadeautjes dit jaar was een oud nummer van De Spiegel, een Christelijk Nationaal Weekblad van november 1953. Kwam toevallig op mijn pad. Het ging over de watersnoodramp in 1953. Hoe summier de berichtgeving was in die tijd en dat heel veel mensen elders in het land, geen idee hadden van wat er daar gaande was. Is ondenkbaar in deze tijd, zou je zeggen. In de tijd van het internet zou je alles moeten lezen en weten. Iemand vertelde mij ook dat zij bijvoorbeeld geen idee had van wat er aan de hand was, toen de Duitsers ons land binnen vielen in de Tweede Wereldoorlog. Zij zag het absoluut niet aankomen in die tijd.

En dat zette mij wel aan het denken. In deze tijd kunnen wij veel wel zien en aankomen en waarom doen we er dan niets mee?

Niet geleerd van het verleden?

Ook stond in die krant een stukje van Ds C. Het ging over buitenbeentjes. Mensen die telkens weer het omgekeerde doen van wat normale mensen met een gezond verstand zouden doen. Hij eindige de met de woorden: “ik hoop, dat er steeds meer zulke, buitenbeentjes, zulke dwazen in het oog der wereld, gevonden worden”.

We hebben in 2014 behoefte aan bewuste buitenbeentjes, ongeacht geloof of huidskleur, iedereen kan kleur aan de buitenwereld geven.

Ik wens iedereen alvast een goed bewust 2014 toe, ik ga een weekje buiten spelen en ben er de tweede week van het nieuwe jaar weer.

Hasta la vista!

Ik kijk voor mijzelf ook altijd even terug het afgelopen jaar in. Niet te lang maar om te kijken of ik er iets van geleerd heb en of ik dingen anders kan gaan doen. Nou heb ik het geluk dat ik heel veel mensen om mij heen heb, die mij een spiegel voorhouden van hoe dingen anders kunnen en leuker kunnen en allerbest kunnen. Wat ik ermee doe is aan mij. De afgelopen maand kreeg ik te horen: “kom van start af, je hebt de hersens, de woorden, de tools en je kunt het”.  Het jaar 2014 zal het leren of ik van start af ga komen. Het is zoals het is en het komt zoals het komt.

Het was voor mij een jaar met een echtscheiding, nieuwe woning, nieuwe tijdelijke baan, ongelukken en nieuwe mensen om mij heen. Ik ben heel dicht bij mijzelf gekomen en ik ben blij met mijzelf zoals ik ben, gewoon Ingrid. Ik heb geleerd om dingen af te sluiten en te vergeven en de pijn en het verdriet een plekje te geven. Ik heb de moed gevonden om nog naar een plek toe te gaan volgend jaar en dan is het goed. Haat en woede komen niet meer in mijn huis en in mijn vriendengroep, ik heb de grens getrokken. Ik maak ontzettend veel plezier en ik help heel veel mensen. Het verdriet van alle mensen om mij heen, de oneerlijkheid, in de wereld zal ik nooit een plekje kunnen geven en waar mogelijk zal ik voor hen blijven strijden en helpen. Ik ben rijk met alle vrienden om mij heen en dat is meer waard dan alles wat materiële zaken betreft. Happiness is the truth.

Ik blijf schrijven over alles wat mij verbaasd en alles wat ik bewust voel, hoor of zie, omdat het leuk is! Er zijn heel veel mensen die het bovenstaande niet kunnen, door omstandigheden. Ik krijg veel reacties dat de mensen zich thuis voelen met wat en waarover ik schrijf. Het boeit mij ook niet hoeveel mensen het lezen en of je het eens of oneens bent met wat er staat. Als ik er iemand mee help is het goed. Het maakt mij niet uit wie je bent of wat je doet of over hoe je leeft, ik probeer begrip te hebben voor iedereen.

Ik leef en probeer bewust te leven, vreedzaam en in alle vrijheid.

Wat is mij opgevallen in 2013. Een punt om zeker nog even neer te schrijven zijn de ouderen. Dat de mensen steeds ouder worden, gaat samen met het gevolg dat ook hun kinderen steeds ouder zijn. De kinderen van ouderen van rond de negentig jaar zijn ook dikke vijftigers. Vijftigers met al hun zorgen en lichamelijke kwalen van dien. Heel veel ouderen hebben geen kinderen die voor ze zorgen. Toch zou je er als kind eens bij stil kunnen staan, om toch een keer eens wat tijd in te ruimen voor je alleenstaande vader of moeder. Ga eens boodschappen samen doen of maak een uitje met ze. Ik kom heel veel ouderen tegen die dat heel graag zouden willen maar te eigenwijs zijn om dit uit te spreken tegenover hun kinderen. Bewust geworden van dit jaar.

En ook de geestelijke gezondheidszorg was al een groot probleem maar neemt schrijnende vormen aan. Er lopen simpelweg meer debielen op straat rond dan dat er geholpen worden. Ook de mensen zelf maken elkaar soms zo het leven zuur met onwaarheden dat de zorg er al een jaar taak aan heeft om de juiste versie voor de rechter te brengen. En er worden maar mensen ontslagen in de zorg. Ik verneem en zie bewust verhalen in de praktijk waar mijn broek van afzakt. Al het personeel met het hart op de juiste plaats in de zorg, zien hoe het wel kan maar staan machteloos. En juist dat personeel stapt uit de zorg of ze draaien zelf door. Bewust geworden van dit jaar.

En verder alle kinderen. Een stel gaat een baby adopteren en schrijven de baby nu al in voor de crèche. Je bent echt niet goed bij je hoofd. Waarom adopteer je dan een baby, voor jezelf? Leuk als je uit je werk komt en er is iets om op te halen en in bad te stoppen? Neem een vis of zo, wel eten geven a.u.b. en water verschonen. Eigenlijk gaat alles al mis bij de hechting van een kind. Ik zie en ik verneem het om mij heen. Dat ouders bij de crèche vragen wat hun kind leuk vindt om te doen, ga je schamen. Als je niet voor jezelf kunt zorgen, ga dan eens goed bewust nadenken of je wel voor een kind kunt zorgen. Een kind kost tijd en je laat een kind niet op straat zwerven. Bewust geworden van dit jaar.

Zo vandaag weer aan het werk na een leuke Kerstmis. De kerstavond was toch wel erg leuk, ik heb heel erg gelachen! Samen in een tuin met een groep mensen en lekker eten en drinken en nog wat cadeautjes, zo hoort het, samen. Met dank aan de politie die de situatie goed bewust waarnam en zagen dat we alleen maar bewust feest aan het vieren waren. Petje af. Mijn mooiste kerstcadeautje was een chocoladereep van Wonka. Waar je al niet blij van kunt worden. Helaas geen gouden wikkel voor een bezoek aan de fabriek, misschien volgend jaar?

En zo stormen we met de volgende storm naar het einde van 2013 toe. Ik heb een nieuwe hobby gevonden, windfietssurfen. Echt leuk om schuin tegen de wind in te hangen op je fiets. Ik moest maar twee keer afstappen, dus brons. Erg mooi zijn ook de grote groepen van vogels in de lucht, het lijkt alsof ze dansen. Ik vermaak mij prima op de fiets. Toch wel een voordeel als je auto een keer wordt kort gereden. Ook weer een leermoment om wat vaker de fiets te nemen, je kunt alles en overal komen als je maar bewust wilt.

Voor de Kerstmis is er weer een groot internationaal bedrijf failliet verklaard in mijn omgeving. Erg triest voor alle mensen (op leeftijd) die er werkzaam waren. Dat zoiets bewust voor de Kerstmis wordt verteld is ook triest, alles is dicht dus je staat machteloos en verliest zo weer veertien dagen. Niets is wat het lijkt.

Stormen gaan weer liggen en soms is een frisse wind goed.

Mijn weerbericht voor vandaag is dan ook: geniet van de wind buiten en leef!

Vandaag is het Kerstmis. Ik heb niet zolang hoeven na te denken waar ik het over ga hebben, met heel mijn hart. De paus zal het wel over de armoede hebben en daar schrijf ik al genoeg over, dus tijd voor de V van vrijheid. Heel veel mensen in de wereld zijn niet vrij. Niet vrij om te zeggen wat ze willen en niet vrij om heen te gaan waar ze willen en niet vrij omdat ze dat zo voelen. In heel de wereld willen de mensen dat hun stem gehoord gaat worden, ze willen vrij zijn en hun leven LEVEN zoals zij dat willen. Met rechten en plichten maar met het gevoel van vrijheid. Ik sprak laatst iemand en die zei: “jullie leven in Nederland in luilekkerland en missen de beelden van mensen met afgeschoten armen en voeten”. “Deze mensen strijden voor vrijheid in hun land en jullie lopen maar te zeuren”. Het is waar en wij hebben in ons land de grootste welvaart ooit meegemaakt maar het gevoel van vrijheid zijn we een beetje kwijt geraakt. Ik moet vaak aan Pim Fortuyn denken, de man die Nederland ook bewust wilde maken van. Het mocht niet en zo leverden wij met zijn allen weer een stukje vrijheid in. Je mag niets meer als je niet meeloopt met de massa. De V van vrijheid gaat de komende jaren heel belangrijk worden.

En dan de V van vrede. Is er altijd voor vrijheid een oorlog nodig of opstand of kan het ook in vrede? Ik praat met veel mensen en volgens hen staat het allemaal al beschreven. Het lot en het lot kun je niet ontlopen. Tja, maar een lot kun je ook mee winnen of mee verliezen, staat het lot wel zo vast en kan de prijs niet op de kant van de vrede vallen? In heel de wereld knallen mensen elkaar overhoop, moorden, bedreigen, plunderen, verkrachten en slaan. Mijn wereld, jouw wereld en onze wereld. De V van vrede was al belangrijk en gaat de komende jaren nog belangrijker worden.

Ik heb heel veel goede wensen mogen ontvangen en hartverwarmende geschenkjes. Heel veel kaarten met licht en ook met de tekst: het is zoals het is. Ja, het is zoals het is en het komt zoals het komt. Laat daarom nu de kerst maar even bewust komen…

Ik wens iedereen een bewust kerstfeest toe met veel plezier en liefde, leef en de rest komt wel!

Ik praat met heel veel mensen over vroeger, interesse en leermomenten. Vroeger kocht je een huis en dan kocht je de grond en je ging naar de bank voor een lening voor het huis. Punt. De bank was vroeger ook een bank en op de leningen van de huizen na, gingen mensen er vooral geld heen brengen en aflossen voor hun huis. Waar is het toch zo mis gegaan en anders geworden? En de banken lijken wel de banken van leningen geworden en sparen is bijzaak geworden. Ik verbaas mij over alles en de wereld om mij heen. Iemand sprak laatst tegen mij: “jullie generatie heeft de grootste welvaart ooit meegemaakt en jullie zullen nu ook de grootste ellende en armoede gaan meemaken”. Ik ben mij daar van bewust maar mag ik een beetje hoop houden alsjeblieft?

De mensen kunnen niet meer met geld omgaan en de controle is zoek. Het Amerikaanse stelsel van centrale banken, de Federal Reserve, gaat in januari beginnen met de afbouw van het steunbeleid. Wat mij betreft te laat en bouw het maar helemaal af. Door alles terug te zetten zal al het slechte omvallen en naar 0 gaan. Zo krijgen we misschien nog een laatste kans om bewust opnieuw te beginnen.

De huurtoeslag rechtstreeks naar de mensen storten, daar is het nog te vroeg voor. Als mensen dat geld bewust aan andere dingen gaan opmaken, is de ellende niet te overzien. De verleiding om het aan andere dingen te gaan uitgeven, is een te groot risico. Voor al die lieve mensen een tip: laat de toeslag direct overmaken op de rekening waar het naartoe moet! Wees je ervan bewust dat je anders dakloos kunt worden en de potjes raken, ook in Nederland, een keer leeg!

En zo leer ik van de mensen om mij heen en ik peins en denk naar kerstavond toe. En dan denk ik even aan alle mensen die morgen op 1^e kerstdag in de supermarkt moeten werken. Kan zelfs op 1^e kerstdag de supermarkt niet meer dicht? Nieuwe tijden en oude tijden en de kerstgedachte raakt ook al zoek. Kerstmis: zijn bij de mensen die je het meest lief hebt, het zullen je collega’s in de supermarkt maar zijn…

Ik was afgelopen weekend even in Hoofddorp en omgeving. Ik kreeg een mooi bewust praktijkvoorbeeld in de Vomar vestiging daar. Vanwege een huurcontact waar ze voorlopig niet vanaf komen, zitten ze vast aan een groot winkelpand. Je kunt hem leeg laten staan maar de Vomar heeft er een outlet van gemaakt. Twee man bij de kassa waar ze niet veel hoeven te doen. En allemaal pallets vol met aanbiedingen. En als je zo de huur voor de komende tijd kunt betalen dan is dat mooi meegenomen. Of het klopt is een ander verhaal, ondernemen wordt zo niet aantrekkelijk met lange huurcontracten.

Bij de Hema een ander mooi live stukje. Een jonge dame sprak een beveiligingsmedewerker aan over een eerder voorval in de winkel. Ik begreep uit haar woorden, dat zij vond, dat zij onterecht wegens haar huidskleur ergens van beschuldigd was. Er loopt een klacht op het hoofdkantoor. Erg mooi was dat zij de woorden sprak dat zij hem vergeven had voor zijn gedrag. De beveiliger reageerde totaal niet op haar woorden. Erg dapper van haar om de man aan te spreken op zijn gedrag. Zij kwam speciaal naar de winkel toe, om haar gevoelens uit te spreken. Wat de man er mee doet is aan hem, zij is het kwijt. Zonder de hele gebeurtenis te kennen, ik was bewust onder de indruk.

Bij de ijsbaan verkochten ze friet met 28 verschillende soorten sausjes. Hier beginnen mijn hersens altijd van op hol te slaan. Hoe moeilijk maken we het weer? Wat is er mis met twee sausjes?

Echt leuk was het gratis vermaak bij Schiphol-Rijk waar alle auto’s omdraaiden vanwege het missen van de nieuwe afslagen. Er staan grote borden met navigatie uit en gelijk breekt de paniek uit. Borden lezen is moeilijk als je geen tommietommie hebt en als iets wat altijd zo was, opeens heel anders is… De eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat ik het bord Aalsmeer met pijl naar links en naar rechts ook niet snap. Je moet daar gewoon naar links. Dan vraag ik mij weer af of een man of een vrouw die nieuwe borden heeft bedacht…  Wie het weet mag het zeggen.

Verder nog de film Mannenharten gezien, erg leuk gedaan. Leef en heb lief, bewuste aanrader!

Ik had afgelopen week een gesprek over de zorg en over hoe de zorg er over tien jaar kan uitzien, als we er dan nog zijn met zijn allen. De mensen waren het volkomen met mij eens, wel zo prettig.  Vooruit dan maar, leuk voor het weekend, met een knipoog. En in een taal die iedereen begrijpt, nationaal dictee of niet…

Je bent oud en in de ochtend komt de personal robot je wekken. Laten we hem Henkie noemen. Henkie neemt je temperatuur op en je bloeddruk en vraagt wat je wilt eten voor ontbijt. Je hoeft niet meer te zeggen hoe je gevoel is want dat pikt Henkie zo op. Henkie weet wat je denkt. Daarom heeft Henkie al een setje kleding voor je klaargelegd, precies de kleuren die je voor de dag in gedachten had. Ja, Henkie is niet gek. Henkie klapt zijn rollatorarm uit en helpt je onder de douche. Je hoeft nergens meer over na te denken want Henkie weet heel goed dat je haar pas gisteren is gewassen. Henkie kan alles en als jij aangekleed bent dan maakt Henkie het ontbijt klaar. De automatische wagen komt om negen uur aanrijden en brengt je naar een asociale werkplaats waar je schroefjes mag tellen voor nieuwe Henkies. Ook in de werkplaats niet zelf nadenken, dat doen de Henkelientjes daar. In de middag zoeft de wagen weer voor en ga je naar huis. Henkie voelt dat je moe bent en je mag naar bed. Voor het eten belt de Henkie dokter in en de dokter zegt hoelang je nog te leven hebt, voelt hij aan. Henkie leest je het journaal voor en in bed nog een boekje.

Ben ik gek? Nee, het zou zo maar kunnen over tien of twintig jaar.

Ik weet een ding, mocht het zover komen, dan ben ik al bewust uit het leven gestapt…

De week was niet voor de poes, zowel in binnen en buitenland. Het is een mooie gratis nieuws soap en ik geniet met volle teugen. Bewust van. Mijn week was ook weer enig, de bestuurder van de auto die mij heeft aangereden blijkt onverzekerd te zijn. Hoeveel mensen in Nederland zullen er onverzekerd rondrijden? Ik schat, zo tussen de mensen in, heel veel. Je zou toch bijna een helmpje op doen en de fiets blijven pakken. Deze week zo’n 120 kilometer in de benen en veel zwerfvuil gezien. Pakjes drinken, pakjes sigaretten en lege frietdoosjes, allemaal keurig in de berm. Je kunt er weer een mooi verhaal over schrijven. Van de fiets gereden en val gebroken door een wirwar aan zwerfvuil, heerlijk.

Ook een leuke soap is mijn tweede huis. Tweede huis op papier dan. Ik ben inmiddels alweer bijna vier maanden officieel gescheiden. Leuk huurhuisje en prima ingericht met wat nieuwe en veel 2^e hands spullen. Bijna alles in goed overleg samen geregeld. Alleen het huis van mijn naam afhalen en op zijn naam zetten, schiet niet op. Toevallig was ons dossier ook nog eens  twee weken zoek geraakt bij de bank. Toevallig weten wij nu wel dat de hoge heren van de bank, werken aan een oplossing. Kortom, niemand weet het. Met de nieuwe hypotheekregels die dus niet alleen voor nieuwe hypotheken gelden maar ook voor het oversluiten van oude hypotheken, is de draad even zoek. (Of je dossier…) Je verzint nieuwe regels en je kunt ze in de praktijk nog niet uitvoeren. Nieuwe wetten doorvoeren kost tijd en hervormingen kosten tijd. De enige tijd waar ik bewust op hoop, is dat iedereen eens zijn verstand gaat gebruiken. Echte vrienden heb je voor het leven en tegenwoordig heb je een koophuis ook voor het leven. Geweldig, ik hou van mijn Oranje landje.

En dan ook de Wmo, en dan bedoel ik alle hulpmiddelen die daaruit verstrekt worden. Ik heb recht op… Ik zie bewust hoe alles aangevraagd wordt omdat mensen menen er recht op te hebben. Zo vragen mensen een traplift aan zonder er gebruik van te maken. Schuren staan vol met driewielscooters en andere voertuigen. Mensen zijn bang dat het potje straks leeg is en zijn alvast aan het verzamelen. Ik kan nog lopen en alles doen maar ik heb er recht op… We leven echt in luilekkerland en het enige ontbrekende is nog de chocoladefabriek van Sjakie. En laat daar nou net geen geld voor zijn!

Het was weer Voedselbank dag. En wat hebben we een mooi en goed team bij de Voedselbank, zo belangrijk, samen! Een man had voor ons een kerstboompje van hout gemaakt met twee waxinelichtjes. De woorden op het kerstboompje waren: bedankt. Zo warm en zo leuk! We hadden opnieuw heel veel artikelen en etenswaren gekregen. De mensen krijgen een fantastische kerst en hebben zeker geen honger! Ook leuk dat de kringloopwinkel kerststukjes had gemaakt, samen.

Een beetje jammer is het onbegrip van de bedrijven om ons heen. Tja, het kan dat er af en toe een auto even in de weg staat of een fiets, geen reden om dan als een idioot bijna op de mensen in te rijden met je bedrijfsauto. Communicatie, zo belangrijk. Een verhaal heeft altijd twee kanten en misschien werkt deze ondernemer keihard om te overleven met zijn bedrijf en kon hij het even niet hebben dat mensen voor niets voedsel kregen. Ik begrijp dat ook wel maar woede is niet de juiste weg.

Het mooie bij de Voedselbank is de grote diversiteit van de mensen, allemaal culturen bij elkaar. Met twee jonge vrouwen heb ik echt een band. We verschillen totaal qua achtergronden en geloof en toch voel ik hun verdriet aan. De een zag geen hoop meer en ik heb geprobeerd om haar hoop te geven. De ander ziet eindelijk haar moeder weer. Hoe leg je die moeder uit wat je hier in Nederland allemaal beleeft en hoe je leeft en wat je meegemaakt hebt? Of is het beter om maar niets tegen haar te zeggen en te genieten van dat je haar weer even kan zien? Ik denk het laatste.

Ik probeer iedereen in zijn waarde te laten, ongeacht geloof, huidskleur en achtergrond. 

Geen sticker voor nodig, gaat vanzelf.

Wederzijds begrip voor elkaar, zo belangrijk. En als dat begrip er niet is: communicatie.