Ik was afgelopen week druk bezig met de drie lachende Boeddha’s. Ik werd zo vrolijk van al die lachende mannetjes om mij heen dat ik zelf ook moest lachen. Toevallig was ik van de week ook bij iemand thuis die de drie apen aan de wand had hangen. Eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer. De uitdrukking: horen, zien en zwijgen. Ziet geen kwaad, hoort geen kwaad en spreekt geen kwaad. Er is ook nog een andere aap die niet zo vaak van stal komt en die doet geen kwaad. Dit alles komt uit de geschiedenis en is vandaag de dag weer heel actueel. Bewust worden van heeft hier toch ook mee te maken. Kijk, luister en voel en neem alles zelf waar in de wereld.

Misschien is het weer eens tijd om die vierde aap meer van stal te halen met zijn doet geen kwaad. En dan nog maar een vijfde aap erbij met een megafoon die roept om een bewust betere wereld. Binnenkort kan ik ze zelf naar hartenlust uitprinten met mijn 3D en 4D printers.

Het is toch wel vreemd dat heel het land zo gelaten reageert op alles wat er in de media verschijnt aan berichtgeving en ook op wat ze zelf bewust meemaken. De verandering maak je zelf, geen aap voor nodig… Blijkbaar interesseert het bijna niemand dat je geen privacy meer hebt. Of toch dan maar een zesde aap erbij die naakt in de rondte loopt onder het mom: de ik wil en ik heb niets te verbergen aap.

Ik hoor en zie van alles in mijn omgeving, meer dan interessant. De mooiste mensen komen op mijn pad. Ik word niet snel kwaad maar van de week toch wel bijna… Niet best, beter, best, allerbest? Je maakt een wet en die is niet best, dan ga je die repareren naar beter en voordat je in de richting best en allerbest komt is de regeerperiode voorbij. Enig idee hoeveel geld het kost om een wet te repareren?

Het is te zielig en ik denk dat ik de huilende aap voor nu maar even van stal haal, heel bewust.

Vandaag was ik even op bezoek bij een Kledingbank. Bij de Voedselbank komt ook heel veel kleding binnen en wij brengen dit dan naar de Kledingbank. Cliënten van onze Voedselbank mogen met de pas van de Voedselbank ook naar de Kledingbank toe. Bij de Kledingbank krijgen ze weer een kledingkaart. Ik heb daar nooit zo bij stilgestaan, de medemens zonder of met weinig geld heeft hele andere passen in zijn bijna lege portemonnee dan de iets rijkere medemens. Sta je nooit bewust bij stil. Ook heb je met een stadspas toegang tot de Kledingbank. Ik zou wel eens willen weten hoeveel mensen in Nederland een stadspas hebben.

De entree bij de Kledingbank is 2 euro en dan heb je 3 gratis kledingstukken voor een volwassene en 2 kledingstukken per kind met een maximum van 6 kledingstukken. Een keer per 3 weken mag je komen winkelen. Soms zijn er ook leuke attenties voor de cliënten. Gratis is het dus niet, goedkoop wel.

Toch raar dat er nog steeds heel veel mensen onbegrip hebben voor tweedehands kleding. Bij kinderen is het heel normaal dat je kleding doorgeeft in familie en kennissenkring. Onder het mom: ze groeien er zo snel uit. Bij volwassenen is er vaak minder begrip. Er is helemaal niets mis om te zeggen dat je tweedehands kleding aan hebt!

Over de samenwerking met deze Kledingbank, ik ben er nog niet helemaal uit. De reisafstand is te groot voor onze cliënten. Met de auto ongeveer 14 kilometer voor de cliënt die die het verste weg woont. En met het openbaar vervoer een uur reistijd. En op de fiets ook ongeveer 50 minuten.

Ik ga nog steeds voor alles onder een dak in de gemeente. Voedselbank, Kledingbank en alle loketten en hulpverleners voor de mensen. Waarom? Ik merk dat de cliënten vaak al zo druk zijn in hun hoofd dat zelfs het fietsen naar een goedkopere supermarkt ze al veel energie kost. Ik denk dat je zo bewust, veel meer mensen kunt helpen om hun leven weer op de rit te krijgen.

In sommige de delen van ons land kunnen de Voedselbanken de vraag naar voedsel niet aan. Bij onze Voedselbank valt het nog wel mee, netwerken met ondernemers en veel particulieren die meehelpen. In Amsterdam is er zaterdag 2 november een inzamelactie. De uitgiftepunten zetten hun deuren open en iedereen mag voedsel brengen tussen 11.00 en 13.00 uur. Amsterdam heeft meer dan 1600 huishoudens die een voedselpakket afnemen bij de Voedselbank. Bewust brengen dus dat voedsel zaterdag! Voor meer informatie: kijk op de website van Voedselbank Amsterdam!

Vandaag kom ik nog even terug op het omgaan met elkaar op het internet. Meer eigenlijk over de bezorgde ouders die ik spreek. Vooral met kinderen gaat het nog wel eens mis op bijvoorbeeld Facebook. Ouders hebben de grootste moeite om de berichten van hun kinderen op Facebook te controleren. Kinderen van nu zijn opgegroeid met het internet en heel behendig in het opzetten van wachtwoorden, zodat paps, mams, voogd, pleegouder, begeleider, oppas of familieleden niet bij de berichten kunnen komen. (Grr, waar zijn de tijden gebleven dat je alleen nog ouders kon opschrijven.) Ook verbaasde een iemand zich erover dat een onderwijzer van een klas een pagina voor de klas had aangemaakt op Facebook. Dan wil je niet dat je kind op Facebook komt en dan doet de school het alsnog. Ook veel vragen en klachten door mensen, over het plaatsen van groepsfoto’s zonder balkje. Zo staat je kind ook alsnog op Facebook met een foto.

Ouders en anderen, maken zich bewust zorgen. Blijf in contact met je kind en maak alles bespreekbaar. In de hoop dat als er dan iets is, dat je kind naar jou toekomt voor raad.

Er zullen nog veel strafzaken gaan komen met misbruik van kinderen via de sociale media. Bewust je kind voorlichten over de gevaren, meer kun je niet doen.

En om het allemaal dan even positief af te sluiten, internet heeft gelukkig ook nog heel veel voordelen. Vooral voor oudere alleenstaanden en mensen die niet meer buitenshuis komen, is het ideaal en hun contact met de buitenwereld. Ook mijn weblog zou niet kunnen bestaan zonder internet. En zo kan ik nog wel uren doorgaan. Bewust blij dat we het allemaal hebben, nu nog allemaal er bewust mee leren omgaan!

Omgaan met elkaar via het internet. Ik heb een tijdje meegekeken met een vriendin op een datingsite. Ik heb erg veel lol gehad, wat een leuk tijdsvermaak! Overigens raar dat je 48 uur voordat je abonnement afloopt moet opzeggen, anders zit je er weer een maand aan vast. Slimme ondernemer, daar zal ik het maar op houden, ha ha!

Er was een man en zij chatte dat hij er nog goed uit zag voor zijn leeftijd. Even later kwam het bericht dat hij zijn leeftijd had bijgesteld naar 10 jaar jonger! Ook veel lol, bij het bekijken van de foto’s. Soms totaal andere personen op de foto’s, vijfling broers? Ook zet bijna iedereen dat roken niet gewenst is. Je tikt dan dat je rookt en gelijk is dat dan helemaal geen bezwaar meer. Ook jonge mannen van in de twintig die graag willen daten met een oudere vrouw. Bij hun eigen leeftijd vinden ze niet wat ze zoeken. Toppunt zijn de mannen, die op de foto staan met een zonnebril op. Als de foto dan al echt is, laat dan ook je hele gezicht zien!

Toch vinden mensen elkaar wel via de datingsites. Ook het walhalla voor heel getrouwd en samenwonend Nederland. We leven weer in een tijd dat meerdere vrouwen of mannen erop nahouden heel gewoon is.

En als al je partners ermee door de bocht kunnen is er niets aan het handje. Jammer genoeg is vaak het tegenoverstelde het geval. Drama’s vanuit het veld. Mensen die hun echtgenoot eruit gooien. Mensen die hun verlies niet willen nemen en elkaar bedreigen. Autobanden leksteken, ramen ingooien en al dat soort dingen meer. Ook dat mensen na een tijdje dus niet blijken te zijn wie ze zeiden dat ze waren. Niets is wat het lijkt.

Bewust triest in al dit soort gevallen zijn weer de kinderen. De kinderen zitten er tussen in en worden angstig. De veilige haven is er niet meer.

Wij zaten ook te filosoferen over dat het eigenlijk goed zou zijn als iedereen eens een tijdje niets ziet. Dan zou iedereen een hele andere partner kiezen en niet op het uiterlijk afgaan. Laatst zij iemand nog tegen mij: “ik ben lelijk.”  Ik heb haar gezegd dat niemand lelijk is en dat ieder mens iets moois heeft. Dat had nog nooit iemand tegen haar gezegd en ze begon te huilen.

Omgaan met elkaar.

Bewust omgaan met elkaar via het internet, pfff, morgen meer.

Gisteren had ik het over de manier waarop de mensen met elkaar omgaan, valt veel over wel en niet te schrijven. Zinloos geweld en geweld en daar slachtoffer van worden. Vroeger sloegen de mensen elkaar met een vuist of met een klomp, die tijden zijn niet meer. Ik spreek veel slachtoffers van geweld en toevallig kwam ik afgelopen week nog een ervaringsgenoot tegen.

In een zaak die de kranten heeft gehaald en waarvan de daders nog steeds niet gepakt zijn. Ligt nog op de een of andere plank, bij de rest van de dossiers of zoiets. Pistool, vastgebonden en geschopt en blijvende lichamelijke schade heeft zij eraan overgehouden. Zij had wel slachtofferhulp gehad en goede begeleiding. Toch heeft het ook haar leven voor altijd veranderd. In mijn eigen geval, veel langer geleden, was er sprake van een pistool en opsluiting.  Een van de dingen die je nooit meer vergeet en het hele circus erna, ook niet. Per toeval ben ik het afgelopen jaar, weer twee keer langs de bewuste plek gekomen, het zag er nog hetzelfde uit vanaf de buitenkant.

Je gaat verder met alles en toch was het fijn om gevoelens te kunnen delen met elkaar. Zij zou wel met de daders willen praten als ze gepakt worden, haar vriend ook, maar dat laatste is onverstandig. De daders zouden het er niet levend af brengen. En toch is het moeilijk om te vergeven. Oog om oog en tand om tand?

Zijn daders zich er wel van bewust wat ze een ander aandoen en wat voor gevolgen dit heeft voor de rest van het leven van een slachtoffer?  Meestal onder invloed van het een of het ander, zijn zij zich er niet van bewust. 

Je kunt geen dag het nieuws lezen of er staat weer een geweldincident in, meestal nog meerdere ook. Alsof we in oorlog zijn met elkaar. Bewust triest.

Doodsbedreigingen, ook aan de orde van de dag. Bewust zeggen dat je de ander dood wilt maken. Een vriendin heeft hier nu mee te maken.

De hele wereld lijkt wel steeds gekker te worden.

Er helpt niets meer.

Misschien alleen nog bewust worden van...

Gisteren was ik weer bij de Voedselbank. Een record aantal voedselpakketten om uit te delen.  Een van mijn bijnamen is al Robina Hood. Ik struin overal, op zoek naar voedsel, legaal dan wel. Met mijn auto vol prei en boerenkool kwam ik weer aanrijden. Ik heb privé al wat voedsel gebracht, bij mensen die echt geen eten meer hadden en niet bij de Voedselbank komen. Honger hoeft niemand te hebben in Nederland toch? Geen geld geven, wel voedsel. Robina Hood in actie. Wie bewust goed doet, die goed ontmoet. (Uitzonderingen zijn er altijd.)

Volgens een iemand zou ik eens een boek moeten schrijven over de mensen bij de Voedselbank. Misschien komt dat er ooit wel, geen doel op zich. Er hing bij de Voedselbank een wat sombere stemming. Veel trieste verhalen en mensen die niet meer kunnen lachen. Veel mensen zijn onbewust in situaties terecht gekomen, waarbij ze razendsnel in de schulden zijn beland. Een goede bewindvoerder schijnt ook erg lastig te vinden te zijn. Iemand die het cliënt belang voor eigen belang stelt…

Wat mij steeds meer opvalt is de manier waarop de mensen met elkaar omgaan. Ik ga daar de komende dagen ook even bij stilstaan. Heel veel ellende is te voorkomen als mensen in gesprek blijven met elkaar en elkaar geluk gunnen en de schulden eerlijk verdelen.

Het meest schrijnende blijven de kinderen bij de Voedselbank. Zij zijn de grote verliezers van alles. Een lolly, een stukje speelgoed en ze aan het lachen maken, gaat automatisch.

Positief voor alle kinderen is dat iedereen een gratis bezoekje van Sint kan aanvragen op 5 december, inclusief cadeautje. Hartverwarmend! Ook kunnen ze een kleurplaat maken en maken dan kans op een uitje met een Sinterklaasfeest en een boottocht. Alleen daarom al zouden we het Sinterklaasfeest gewoon kunnen houden.

En of dat de komende jaren nog met Zwarte Piet zal zijn? De tijd zal het leren. Dat zoveel mensen de petitie hebben getekend, zegt eigenlijk veel meer over de onvrede in ons land. Ik zou zelf eerder op het Malieveld gaan staan voor de vrede en tegen zinloos geweld en voor bewust worden van…

De ophef over het al dan niet afschaffen van Zwarte Piet. Tot op het hoogste niveau gaan mensen zich hiermee bezig houden. In het kader van de openheid zou ik die hele Sinterklaas afschaffen. Ik weet nog goed hoe ontzettend nijdig ik was, toen mijn ouders mij vertelden dat Sinterklaas niet echt bestond. Ik voelde mij heel erg in de mailing genomen, toen al.  Als je klein bent heb je grenzeloos vertrouwen in je ouders en als die je dan voorliegen over Sinterklaas… Welkom als kind in de bewuste wereld van de volwassenen.

Vertel gewoon aan je kind dat de Sint niet bestaat en dat het een sprookje is. Gewoon een gezellig familiefeestje op 5 december met cadeautjes om het sprookje levend te houden. Zijn we ook af van die torenhoge kosten die de Sint intocht met zich mee brengt. In sommige woonplaatsen is er geeneens geld voor de intocht. En dan zullen we het nog maar niet eens hebben over de mensen die geen geld hebben voor cadeautjes voor hun kinderen.

Ik ben wel voor een Sinterklaas met allemaal hulp… Ja, wat voor nieuwe naam geven we de hulpjes? Ik zou zeggen een nieuw televisieprogramma. Volgend jaar na de zomer starten en dan hebben we in november de nieuwe naam en het uiterlijk van de nieuwe hulpjes. Door het volk gekozen. Grote live uitzendingen, hoe makkelijk kan het weer zijn? Nieuwe tijd, nieuwe ideeën.

En over sprookjes gesproken. Ik was in een attractiepark in Wassenaar. Hier hebben ze een playbackshow met poppen als show. Er treden artiesten op en dan volgt de puntentelling. Een kikker zegt dan steeds als hem gevraagd wordt om de punten op te tellen: “daar heb je een computer voor.” Oké, ik denk teveel, je leert kinderen dus dat je optelt met een computer? Hoeveel mensen zullen zich hiervan bewust zijn? Die kikker kan best een optelsom gaan maken met uitleg, Ik geloof dat het park binnenkort dicht gaat vanwege de winter. Leuk idee om de tekst van de kikker iets aan te passen?

Sprookjes, ik zou er graag in geloven maar de afgelopen weken heb ik bewust gezien dat zij niet bestaan.

Vandaag was ik bij een afscheidsviering in een katholieke kerk. Een kerk geeft mij altijd een dubbel gevoel, van verdriet met boosheid en toch ook iets moois. De afscheidsviering was zeker mooi en er was een zangeres in het koor die zo bij The Voice mee zou kunnen doen. Ik zou mijn stoel bewust omdraaien voor haar. Ave Maria blijft een mooi nummer en zoals zij het zong: kippenvel!

De boodschap van de kerk is liefde en vrede. Ook in deze dienst kwam de vredeswens weer voorbij schuiven. Priester: Heer Jezus Christus, Gij hebt aan uw apostelen gezegd: vrede laat ik u; mijn vrede geef ik u. Let niet op onze zonden, maar op het geloof van uw kerk. Vervul uw belofte, geef vrede in uw Naam en maak ons een, Gij die leeft in eeuwigheid. Kerkbezoekers: amen. Priester: de vrede des Herens zij altijd met u. Bezoekers: en met uw geest. Vervolgens geeft iedereen in de kerk elkaar een hand en wenst elkaar de vrede toe.

En als ik dan denk aan de ellende in mijn eigen familie dan ben ik geneigd om hard de kerk uit te lopen. Bij een uitvaart van een familielid zit bij ons het ene deel van de familie links in de kerk en het andere deel rechts in de kerk. Ruzie en elkaar niet meer zien. Als dan die vredeswens komt, elkaar bewust echt niet een hand geven. Ik kan hier niet over uit en ik vraag mij nog altijd af, wat ze dan in de kerk te zoeken hebben en hoe ze dat wegschrijven in hun katholieke geloof. Afijn, God zal het wel weten en ze vergeven.

Ook denk ik vaak aan de woorden van een liedje: en zo koopt hij zijn ziel weer terug en zijn fatsoen.

Laat mij bij afscheidsdiensten dus maar bewust achter in de kerk zitten.

Na de dienst ging ik door naar de Voedselbank om eten uit te delen aan de mensen. Het was erg druk en er komen gezinnen bij. Ook helaas iemand met twee kleine kinderen die boven de norm zit nu en niet meer mag komen. Tranen met tuiten en zij heeft echt voedsel en luiers nodig voor de kinderen. Ik ben mij er van bewust dat de echte armoede niet de Voedselbank is. Echte armoede zit daar nog heel ver onder en door alle regels komen zij niet in aanmerking voor de Voedselbank. Je moet bijvoorbeeld een vaste woon of verblijfplaats hebben bij de Voedselbank. Heel veel mensen hebben dit niet en wel voedsel nodig. Als je niet bewust verder kijkt dan zie je het niet met eigen ogen.

Misschien kunnen de kerken met de wintermaanden voor de boeg, al deze mensen ook een handje helpen? In plaats van pakketten weg te geven aan alleenstaanden parochianen die wel eten hebben? Samen? 

Gisteren was ik in het theater bij de Ja-maar Omdenkshow met Berthold Gunster en Tim Winkel. Filosofie en een nieuwe kijk op het leven. Het was een geweldige show en leerzaam en grappig. Ja, maar wat als alles lukt? Heb je een probleem? Ja? Kun je er iets aan veranderen? Ja? Nee? Maak je dan geen zorgen. Het is simpel en doeltreffend. Het past heel goed in deze tijd en de omwenteling. Nu is het wel makkelijk gezegd om je geen zorgen te maken, het brein en de omstandigheden werken niet altijd mee. Maar…positief denken, doet jezelf en de mensen om je heen wel goed! Zeker een aanrader voor iedereen, om deze show te bezoeken.

Ook een aanwinst is De Correspondent. Ik heb al heel wat leuke artikelen voorbij zien schuiven. Geschreven door mensen die ook bewust even verder kijken naar de achtergronden bij het nieuws. Ook een bewuste aanrader om lid van te worden!

Ik kwam er gisteren achter dat het leven best simpel kan zijn. Twee kinderen van rond de 12 jaar waren een wijze les voor mij. We hadden het over Facebook en zij zaten daar niet op. “Je kunt toch iemand bellen als je echt iets wilt bepraten of als het onbelangrijk is een app sturen?” Zij hadden laatst erg gelachen in een pretpark waar ze in de rij stonden te wachten voor een attractie. “Er was daar een mevrouw en zij ging een foto van de rij nemen en ging die foto toen gelijk op Facebook zetten.” Deze kinderen begrepen daar bewust geen hout van. “Wat een idioot mens!”

De jeugd, met een spiegel voor mij. Ik had zelf ook al twijfels over het nut van Facebook en was na deze wijze les helemaal om. Ik heb mijn blog en echte vrienden weten mij echt wel te vinden. De leuke en leerzame uitjes kan ik zelf ook opzoeken, geen Facebook evenement voor nodig.

Ik heb nu geen Facebook vrienden meer en het voelt bewust heerlijk!

Vol verbazing volg ik de berichtgeving over de thuiszorg. Gelukkig werk ik af en toe zelf ook in de thuiszorg en kan ik er bewust over meeschrijven… Een vijfjarig kind laten helpen met de afwas en Nederland is weer in rep en roer. Ik heb zelf meegemaakt dat ik aan het werk was terwijl een tiener al die tijd aan het gamen was via de computer. Moet deze tiener mij dan helpen? Makkelijk om deze vraag met ja te beantwoorden. Kunnen wij in het hoofd van deze tiener kijken, weten wij wat hij allemaal al heeft meegemaakt en dan gaat zijn vader ook nog dood binnenkort. Persoonsgericht en familiegericht werken, daar ben ik wel van. Bewust luisteren en samen een plan maken met de persoon of familie.

Vorige week had ik ook een uitdaging. De zorg en de gemeente kwamen er niet meer uit bij iemand. Ik ben daar blanco naar binnen gestapt en heb alleen maar geluisterd naar deze persoon en heb de boel om mij heen genegeerd. Zo kwam ik erachter hoe de vork in de steel zat en kon ik samen met deze persoon een plan maken. Persoonsgericht werken en naar de persoon zelf kijken. Niet oordelen maar proberen samen eruit te komen. Of het gaat slagen is nooit 100% zeker, maar wel bewust het proberen waard.

Bewust omdenken en anders denken.

Gisteren viel ik ook nog even in een ouderenprogramma op de televisie en dat ging over de notaris. Over het bewust financieel uitkleden van ouderen. Hier zat een vrouw te vertellen dat je alert moet zijn als een thuishulp vaak over de vloer komt bij een ouder iemand. Ook woorden van iemand die bewust maar een kant op kijkt. In de praktijk is het zo dat veel kinderen niet meer thuis komen bij de ouders vanwege ruzie of andere omstandigheden. Er zijn zeer betrokken thuishulpen die dan wel eens wat extra doen in hun vrije tijd voor de oudere medemens! Moet je werk en privé gescheiden houden? Gaat niet altijd op en gelukkig voor veel oudere mensen, komen ze dankzij betrokken thuishulp nog eens ergens en lachen ze nog eens. Ik weet dat er op een begrafenis van een ouder iemand maar een persoon was gekomen: juist, de thuiszorg medewerkster!  Er zijn altijd thuishulpen die misbruik van de situatie maken, maar die mensen kom je overal tegen. Een verhaal heeft altijd meerdere kanten! De notaris, die moet opletten en melding kunnen doen bij twijfel.

En dan nog de moord in de thuiszorg. Vreselijk maar niet te voorkomen. Je kunt nog zo goed opgeleid zijn maar soms gebeuren er vreselijke dingen waar je mee om moet kunnen gaan als zorgverlener. Ik hoop dat ze goed onderzoeken waarom het is gebeurd en misschien valt daar nog bewust lering uit te trekken.