Syrië, iedereen heeft er een mening over en iedereen is voor of tegen aanvallen. Verschrikkelijke beelden vanuit Syrië, niet alleen nu maar al een hele tijd. Bijna niemand kon het iets schelen tot de afgelopen week. Wij hier in Nederland bekijken alles vanuit onze luie stoel. Toch is ook hier weer van toepassing: wie, wat , waarom en hoe los je het op. Of los je het niet op?

Vroeger toen ik rond de twintig jaar was, kreeg ik drie vrouwen op bezoek. Het waren vluchtelingen uit Ethiopië. Ik zie mijzelf nog zitten, omringd door de westerse luxe. In het Engels en met gebarentaal, proberen te begrijpen waarom zij hier in Nederland waren gekomen. Ze hadden niets en moesten opnieuw beginnen in een nieuw land. Ze waren verkracht en mishandeld en zagen hun familie vermoord worden. Zij waren ook rond de twintig jaar en hadden al een vreselijk leven achter de rug. Ik weet nog goed dat ik toen een pot, vol met oorbellen had. Om een beetje troost te kunnen bieden mochten ze van mij kijken of er wat voor ze bij zat. Ik vraag mij nog wel eens af hoe het toen voor hun was, wat dachten zij en waren de oorbellen troost?

Voor zover ik weet is een van de vrouwen overleden, de ander spoorloos geraakt en is de laatste gelukkig getrouwd en heeft  kinderen hier in Nederland.

Hoop, troost en vrede liggen dicht bij elkaar. Als je ergens niet bewust geweest bent dan kun je er niet over meepraten, alleen een mening erover hebben.

Ik heb de gesprekken van vrienden gelezen over Syrië en ieder heeft zijn mening. Ik zie het zo: stel dat Nederland iets heeft gedaan en iemand gaat ons bombarderen. Schiphol misschien. Dan wijkt zo’n raket net iets af en komt op een woonwijk in Hoofddorp terecht. Vrouwen, kinderen, mannen, onschuldige slachtoffers. En hier ben ik ook bang voor in Syrië.

Geweld kent nooit winnaars, altijd verliezers.

Tien kleine vingertjes en tien kleine teentjes. Gisteren bij de Voedselbank was de jongste cliënte mee van drie weken oud. Mamma en broertje hadden al voedsel van de Voedselbank en nu de kleine ook. Vol verwondering  keek ik naar het mooie meisje. Ze lag heerlijk te slapen, zonder zich er bewust van te zijn dat ze in de loods van de uitgifte van de Voedselbank stond. Wat zal haar toekomst zijn en wat krijgt zij mee in haar leven. Allemaal dingen die door mijn hoofd gingen.

De vrijwilligsters van de Voedselbank kregen een bloemetje, voor alle inzet. Het hoeft niet maar het was wel leuk! Er was ook goed nieuws voor een cliënte, een baan die haar beviel en een huisje. Heerlijk om te zien hoe mensen weer opbloeien en de toekomst weer wat positiever inzien!

Minder leuk is de strijd van twee cliënten voor het behoud van hun woning. Volgende week wordt een spannende week voor hen en ik mag hopen dat er nog goede mensen zijn die alles voor hen een positieve wending kunnen gaan geven.

Ook weer tranen bij de Voedselbank. Mensen die keihard werken voor een beter leven maar het even niet meer zagen zitten. Een arm om ze heen en wat drinken, meer kon ik niet doen. Ik zou zo graag iedereen willen helpen maar dat kan niet. Soms heel frustrerend.

De uitgifte bij onze Voedselbank is een keer in de week en we zijn er ongeveer drie uur. Drie uur per week dat er even auto’s, scooters en fietsen voorrijden en mensen de pakketten komen halen.  Drie uur even overlast voor de buurt. Er wordt niets gesloopt en er is geen geluidsoverlast. En toch vinden mensen het nodig om tot aan de wethouder aan toe, hun beklag te doen over deze drie uur.  Ik kan het niet begrijpen.

Zet die roze bril eens af en bedenk hoe blij je mag zijn dat je het zelf goed hebt. Drie uur, tien kleine vingertjes en tien kleine teentjes, nog geen besef van drie uur, nog geen besef van de wereld. Blijf maar lekker nog een tijdje onwetend van deze wereld kleine meid want het is bewust erg allemaal.

Gisteren was het vijftig jaar geleden dat Martin Luther King de beroemde woorden “I have a dream”uitsprak tijdens de mars in Washington. Amerika werd eerlijker en vrijer. Als Martin Luther King nog in leven zou zijn, wat zou hij dan van de wereld in deze tijd denken? En wat zou hij ervan denken dat mensen niet meer zo massaal de straat op gaan voor vrijheid en burgerrechten? Dat je tegenwoordig je toespraak online kunt houden en je toehoorders deze met een kop koffie in de hand kunnen aanhoren vanuit hun luie stoel.

Ook was er gisteren de viering van het 100-jarige bestaan van het Vredespaleis in Den Haag. Belangrijk voor het internationale recht en de vrede. Wat zou Martin Luther King gedacht hebben van al die mensen die daar waren en het hadden over “Give peace a chance”?

Gaan we onze mond verbranden aan de soepbal Syrië, in de hete soep die het Midden-Oosten heet? Wel grappig dat het reces hiervoor wel wordt onderbroken, Nederland boeit niet maar Syrië wel. Wat zou Martin Luther King gedacht hebben van deze hete soep?

Gisteren vernam ik weer dat iemand bewust zelfmoord had gepleegd. Hij zag het leven niet meer zitten in deze tijd. Zijn droom was uiteen gespat.

Ik heb ook een droom en wat zou Martin Luther King van mijn droom hebben gevonden?

Ik was gisteren bij het Openluchttheater Amsterdamse Bos. Een mooie zomeravond met volle maan en de zomervoorstelling Cyrano. Een mooi stuk met woorden op rijm. Knap uitgevoerd en Cyrano is al talloze keren verfilmd en bewerkt. Erg leuk dat je dus gewoon je eigen eten en drinken kunt meenemen en kunt picknicken in het bos voor de voorstelling. Mooi dat het nog bestaat. Vroeger was het gewoon gratis en hing er ook nog overal kunst, tja tijden veranderen.

We waren aan het filosoferen wat er over veertig jaar opgevoerd zou kunnen worden. Welke boeken uit deze tijd zijn het verfilmen waard of een toneelstuk. En hebben we nog helden om een voorstelling mee te vullen? We kwamen er niet uit. Alles is al gedaan en echte helden zijn er bijna niet meer. Alleen de boeken van Heleen van Royen zagen wij wel opgevoerd worden in het theater. Zij is een van de weinige schrijfsters die nog boven de rest uitspringt.

En een andere held die het alweer voor zijn kiezen krijgt is Roel van Duijn. Volgens Roel is er een boek vol smaad tegenover hem gepubliciceerd. Het is een boek dat in eigen beheer is uitgegeven door L. Ruiter. Roel heeft aangifte gedaan bij de politie wegens smaad. Het gaat allemaal over zijn ontvoering destijds, waarvan de dader(s) nooit vervolgd zijn. De CTIVD is nu bezig met een onderzoek naar alles wat er is gebeurd in die tijd. Roel is zelf ook bezig met een aantal mensen om de onderste steen boven te krijgen. En elke steen is er een, zoals we weten.

Ach wie weet krijgt iemand het in zijn bol om hier een zomervoorstelling van te maken over veertig jaar.

Afgelopen weekend voor het eerst een inzamelingsactie gehouden voor onze plaatselijke Voedselbank. Dankzij alle vrijwilligers een geweldige dag, met een opbrengst van 1250 artikelen. Ruim 50 volle vouwkratten! Met dank aan de supermarkt waar wij deze actie mochten houden.

Bij de ingang van de supermarkt een flyer aan de mensen gegeven met hierop artikelen die ze mochten aanschaffen in de winkel. Achter de kassa konden zij dan het artikel van hun keuze inleveren. Er waren mensen die de complete lijst met artikelen schonken! Heel erg mooi dat de mensen elkaar helpen!

Opvallend met het uitreiken van de flyer was dat veel mannen alleen, de flyer niet wilden hebben. Dit zal wel komen omdat de man met een doel voor ogen naar de supermarkt gaat: boodschappen doen. En daar staat dan opeens zo’n vrouw die meer van hem vraagt: paniek! Ook opvallend dat vrouwen van hogere leeftijd de aankondiging van deze actie al in de plaatselijke kranten hadden gelezen. Met dank aan de kranten, scheelde weer uitleg. Al met al maar een enkeling die een minder leuke opmerking gaf.

Alle artikelen komen via het distributiecentrum en de uitgifte,terecht bij de cliënten van de Voedselbank. Dus je weet dat het juist aan komt!

Er was ook een vrouw die op vakantie was en als vrijwilligster bij de Voedselbank in Maassluis in dienst was. Het aantal cliënten in Maassluis, daar schrok ik toch wel even van. En ook een moeder die vertelde dat haar zoon binnenkort moet aankloppen bij de Voedselbank. Verder tussendoor wat leuke gesprekken.

De Voedselbank leeft en de mensen blijven in leven dankzij ondersteuning van de Voedselbank.

Samen.