Afgelopen vrijdagavond was ik bij een lezing van Arjo Klamer over geld, bank en euro. Arjo Klamer is hoogleraar culturele economie aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Iemand met een duidelijke mening, hoera! Ik had deze lezing van het internet geplukt en iemand gevonden die met mij mee wilde gaan. De aankondiging van zijn lezing had ook in twee plaatselijke krantjes gestaan.

Bij onze binnenkomst zagen wij alleen maar grijs haar, op een enkeling na. Laten we zeggen dat de kans groot was, dat ik de enige was die deze lezing via de digitale snelweg had gevonden. De gemiddelde leeftijd lag rond de 70 jaar en dan hebben wij dit nog laag geschat… Natuurlijk, als je studeert dan ben je allang blij met een vrije avond en ga je voor YOLO! Ik ga erheen om te leren en om mijn punten er weer uit te pikken. Ik heb LOL op zo’n avond, heel belangrijk!

De lezing van Arjo Klamer ging eigenlijk over: bewust worden van. En laat ik daar nou ook van houden! Zijn boodschap is: willen we goed leven in een goede samenleving, dan gaat het niet in de eerste plaats om geld, iets economisch. Waar het wel om gaat zijn de sociale dingen. Vriendschap, zorg en aandacht en uiteindelijk vooral om iets cultureels of spiritueels. Iets wat zin geeft aan het leven. De economie is een middel maar geen doel. De samenleving bepaalt de kwaliteit van het leven!

Ik vond het heel mooi dat hij de crisissituatie in Griekenland vergeleek met een geamputeerde ledemaat en onze “crisis” met een bloedende snee in de vinger. Met andere woorden, wat hebben wij het nog ontzettend goed hier in Nederland.

Onze markt is in principe goed maar onze regering daar hapert het. Door die hapering is het vertrouwen weg van de samenleving. De balans is er dus niet en zolang dit blijft zul je er niet uitkomen. ( Beetje kort en simpel samengevat door mij.) En dan heb ik het nog niet eens over Europa.

Komen we er dan nog uit met zijn allen? Nee, naar mijn mening niet. Iedereen zal zich dan eerst bewust moeten worden van waar het in het leven eigenlijk om gaat. Dit gebeurd wel hoor, je ziet het nu al, maar het zal te langzaam gaan en niet genoeg zijn. Waarom niet? Omdat je dit nooit in alle landen op de wereld voor elkaar krijgt. (Ingrid de doom denker, ha ha!)  Maar we kunnen het wel bewust proberen! En gelukkig hebben steeds meer mensen dat door!

Arjo Klamer zijn boek is getiteld: in hemelsnaam! Ik zou het iedereen aanraden, je hoeft het niet met hem eens te zijn, je hoeft het niet met mij eens te zijn, maar je leest in ieder geval bewust weer eens iets anders. Je begrijpt dan ook beter het hoe, wat of waarom.

Nog even over de berichtgeving van de drie spelers van Nieuw Sloten. (De zinloze mishandeling van de grensrechter.) Gisteren kwam naar buiten dat ze niet eens op het veld hadden mogen staan. De drie hadden geen spelerspas van de KNVB. Hier had ik op 12 december 2012 bewust al over geschreven. Dat noem ik nou achter de feiten aanlopen… Onderzoeksjournalistiek…

Maar ik ga nog even door met de thuiszorg deel II.

Zo kun je ook bij mensen thuis komen die de uren zorg niet nodig hebben. Zo heb ik bewust gezien hoe een man maar liefst vier uur huishoudelijke hulp krijgt. Deze man ligt op bed in de woonkamer en komt niet meer uit bed. Hij is ziek maar wil thuis blijven wonen. De bovenverdieping was al leeg en dus heb je alleen een woonkamer en een keuken en toilet over om schoon te maken. En nog even wat boodschapjes doen bij de supermarkt om de hoek. In een huis waarin alleen de verzorgers komen en een enkel familielid. Vier uur aan huishoudelijke thuiszorg, waar er bewust volstaan kan worden met twee uur aan huishoudelijke thuiszorg.

Ook bij een vrouwtje die oud was maar nog heel kwiek. Dan kom je in een huis waar alles super schoon is. Echt geen stofje ergens te bekennen. Je stofdoek wil maar niet grijs worden, ha ha!  En dan drie uur per week aan huishoudelijke hulp. Hier kan ook efficiënter mee worden omgesprongen. Een keer in de drie weken, drie uur zou bewust voldoende moeten zijn.

En dan twee vrouwtjes die alleen wonen in grote huizen, zonder familie. Ook deze vrouwen redden zich nog prima. Oud maar nog niet versleten. Ze hebben allebei, drie uur aan huishoudelijke hulp per week. Waar ze eigenlijk behoefte aan hadden was een tuinman, want ze kunnen de tuin niet meer zelf onderhouden. Dus ook voor deze vrouwen zou de huishoudelijke hulp bewust terug kunnen gaan naar twee uur per week.

Er wordt teveel op langere termijn gedacht. Mijn voorstel zou zijn om per half jaar opnieuw te kijken naar: wat is er daadwerkelijk nodig? Je kunt zo de uren naar beneden of naar boven bijstellen. Geen verspilling van uren en eerlijkere verdeling van uren. En als je dit op de langere termijn doet dan zal dit ook besparingen opleveren. Hoe simpel kan het zijn?

En zelfs als iemand tussentijds verslechterd dan kun je de indicatie altijd direct bijstellen. Dit heet flexibel zijn, ha ha! Ik vrees dat dit alleen mogelijk is bij kleinere thuiszorg organisaties. Korte lijnen en met hooguit drie mensen op een kantoortje en de rest in de wijk aan het werk. Op vrijdagmiddag een gezellige borrel met zijn allen voor het samen gevoel en de communicatie. Werken vanuit het hart en niet voor financieel gewin.

Overmorgen deel III met wat de kabinetsplannen zijn en over de salarissen in de huishoudelijke thuiszorg.

Gisteren heb ik bewust met eigen ogen de trieste aanblik van het ouder worden mogen ervaren. Ik ben bij een vrouwtje geweest, wiens thuiszorg voor huishoudelijke hulp terug is gegaan naar 2,5 uur in plaats van 3 uur. Een vrouw alleen die ziek is en geen man en kinderen meer heeft. De toiletpot zat vol met poep en was niet meer schoon te krijgen. De stortbak van het toilet deed het niet meer goed. Zelfs de toiletborstel zat onder de poep. En daar sta je dan met je emmertje en sopje.

In de keuken een kookplaat die alleen met een halve fles ontvetter nog schoon te maken was. Aangekoekte pannen op het fornuis. De keukenkastjes puilden uit met zakken chips en koek. Allemaal open en overal kruimels. De keukenvloer vet en vies. Een prullenbak vol met afval, maanverband en incontinentiemateriaal.

In de badkamer een groot bad, helemaal vol met kleding. Bovenop alles wat gewassen was en erin was geflikkerd. Onderop alle kleding die niet meer in mevrouw haar kledingkast ging. Overal spullen, niet een van alles maar meer van alles.

Een kamer vol met verzameltroep, hier hoef je sowieso niet schoon te maken. In de slaapkamer dozen met maanverband en incontinentiemateriaal. Overal weer kleine prullaria. Het enige om schoon te maken was de vloerbedekking en het bed. De woonkamer was nog het meest net. Alhoewel de vloerbedekking vol vieze vlekken zat.

Mevrouw eet, zit, slaapt en kijkt televisie. Heel af en toe gaat ze nog de deur nog uit. Er komt 3x in de week iemand om haar onder de douche te zetten. En er komt dagelijks iemand voor de steunkousen en de medicatie. En dan 1x in de week iemand die het huis komt schoonmaken. Het personeel loopt zich de benen uit het lijf en moet zich aan de minuten en uren houden.

Hier is niet 2,5 uur per week thuiszorg van de huishoudelijke hulp nodig, maar een complete huisontruiming met een schoonmaak. Dan alles opnieuw weer inrichten en iemand die om de dag even het huis doet.

Mevrouw wil zelf niet naar een bejaardenhuis, mocht daar sowieso plek zijn. Het liefst wil ze zo lang mogelijk thuis blijven wonen, tot haar dood. Ze heeft een jaar gerevalideerd in een verzorgingshuis en wat ze daar allemaal heeft meegemaakt heeft haar huiverig gemaakt.

Het ligt niet aan de thuishulp, die wil wel. Het ligt niet aan de wijkverpleegkundige, die wil wel, het ligt niet aan de huisarts, die wil wel. Het ligt niet aan mevrouw, zij is ziek en wil wel, maar kan niet meer.

Bewuster kijken wat voor hulp er nodig is en voor wie. Efficiënter werken. Morgen nog meer hierover.

Ik schaam mij bewust diep dat we dit laten gebeuren in Nederland en dat dit mogelijk is.

(Overigens is deze bewuste signalering doorgegeven aan de persoon op kantoor.)

Gisteren stond ik voor de keuze, ik ga met de trein of met de auto naar mijn afspraak. Het werd bewust de auto. Toeval of niet, maar op de A4 waren aanrijdingen geweest en zo belande ik in de file. Een uur te laat op mijn afspraak. Maar als ik de trein had genomen was ik drie uur te laat geweest, want op hetzelfde traject naast de snelweg was iemand geschept door de trein. Bizar gezicht al die hulpverleners bij de stilstaande trein, een niet zo fijne dag voor alle mensen daar, moedige mensen. Dan besef je wel in wat voor klein landje wij leven, een paar toevalligheden en alles loopt vast. Kun je miljoenen extra in wegen of treinen pompen, maar hier doe je helemaal niets aan.

Gisteren was ook de dag van weer een moedige bekentenis in de wielersport. Michael Boogerd heeft openheid van zaken gegeven. Alles behaald met het gebruik van doping. De moed was hem in de wielerschoenen gezonken. Ik sprak gisteren ook met iemand over moed. Het ontbreken van moedige mensen in de maatschappij. Dat het voor de geschiedenis zo belangrijk is dat we alles dichtbij de waarheid kunnen optekenen, onderbouwd door feiten. Om van te leren… Wat hebben veel mensen zitten slapen de afgelopen jaren of achterover geleund. Bewust of onbewust. Misschien dat we voor de studenten die over 30 jaar interesse gaan tonen in onze geschiedenis, er een briefje bij kunnen doen, moet bewust nog verder uitgezocht worden.

Met doping meer mans, met melk niet meer mans! Grote terugroepactie van voer voor melkvee. De giftige stof aflatoxine kan in het voer zitten. Voer dat is gemaakt van Hongaars, Roemeens en Servisch maïs. Ik dacht altijd dat alle wijzen uit het oosten kwamen? In 2012 was er ook al gezeur over genetisch gemodificeerde maïs, de ratten werden hier niet echt gezonder van. Er was pas een moedige man die zei: “je kunt door een dieet, ziektes voorkomen of uitstellen op den duur.”  Nou, als we zo doorgaan kunnen we niets meer eten. Het woord dieet komt dan ook te vervallen, hoera! Vaarwel melk en vaarwel maïs!

Was er ook nog iets om te lachen vandaag? Jawel, de directeur van FC Groningen was op bezoek bij de burgemeester van Groningen. Per ongeluk drukte hij daar op de noodknop, waarop het centrum van Groningen vol stroomde met politie. Een betere BHV oefening kun je toch niet wensen? Zullen de drones ook hebben meegedaan aan de oefening? Stel je voor als patiënt in de zorg, dat je op zo’n noodknop drukt en er komt 50 man aan zorgpersoneel binnen stormen. Nee, hoe zeer ik ook mijn best doe, dat zie ik niet gebeuren…

Het blijft echt een geweldige tijd om over te schrijven, vol goede moed ga ik hiermee verder!

Gisteren was ik met een vriendin aan het winkelen en kijken in een kringloopwinkel. Bij deze winkel waren de prijzen normaal en laag. Je hoort ook wel verhalen van winkels die duur zijn. Dit komt door de handelaren, mensen die spullen opkopen voor weinig en ze op een andere markt weer voor meer verkopen. De handelsmentaliteit van de Nederlander. Toch kun je voor veel artikelen heel goed terecht bij de kringloopwinkel. Je zou wel gek zijn als je dure prijzen in de winkel gaat betalen voor artikelen. In deze kringloopwinkel was zelfs een koffiecorner. Voor 2 koffie en 2 koeken was de prijs 3,40 euro. Kun je geen terrasje voor pakken in Bergen aan Zee.

Het lijkt wel alsof de drempel ook voor de kringloopwinkel volledig is weggevallen. Mannen met hun vrouw zijn kleding aan het kopen. Vriendinnen, moeders, zussen en kinderen, iedereen shopt zonder schaamte. Een dagje vermaak voor weinig en lekker snuffelen. Ik ben van de boeken en voor 1 euro heb je al een goed boek te pakken. Heerlijk zo’n winkel. Als je het echt goed wilt doen dan ga je eerst ontbijten voor 1 euro bij Ikea en erna naar de kringloopwinkel. Je sluit af met een strandwandeling en gaat zelf pannenkoeken bakken thuis. Voor weinig een geweldige dag, je moet het willen zien en zelf bewust ervaren.

Heel veel mensen kennen onderhand ook wel iemand die zijn huis of bedrijf is uitgezet. Deze panden worden dan op een veiling verkocht. Grappig hierin is, dat er nieuwe vastgoedhandelaren opstaan. Na de vastgoedcrisis hopen zij bewust de nieuwe rijken te gaan worden. De een zijn dood de ander zijn brood. De handelsmentaliteit van de Nederlander.

Er ontstaan ook nieuwe bedrijfjes, mensen die creatief zijn en iets nieuws verzinnen. De handelsmentaliteit van de Nederlander. De productie laat je doen in Polen want dat is goedkoper. Dat is nou wel weer een beetje jammer, maar productie hier in Nederland wordt steeds minder rendabel. Ook schilders en andere handarbeiders concurreren zich rot met de Polen in ons land. Ik hoor uurtarieven van 12 euro voorbij komen. Zelfs je gebit kun je voor weinig laten doen door een Pool. Onder het mom van bruggen slaan, stel ik de bouw van een hoge snelheidslijn voor naar Polen. Kan gelijk die zak met EU geld erin met 106 miljard euro.

De handel op de beurzen gaat in ieder geval goed. De polonaise kon gisteren gelopen worden. Toevallig is de polonaise een dans die gebaseerd is op een Poolse dans, de Polonez. In een polonaise kan de wandelrichting altijd worden omgekeerd, vergelijkbaar met de beurs.

De geschiedenis herhaalt zich en wat kunnen we leren van de geschiedenis. Als je het verleden niet kent, begrijp je het heden niet. Wie van de nieuwe generatie moet de geschiedenis bewaren, of is dit iets voor de oudere generatie, of van ons samen? Hebben de jongeren nog wel interesse in de geschiedenis van hun land en de wereld of leven zij alleen in het heden?

Op de televisie heb je het ’t Schaep in Mokum, gaat ook over vroeger. De aflevering: geen woning, geen kroning is geweldig goed. Zo was ik afgelopen week in het Vondelpark in Amsterdam. Iemand vertelde mij de geschiedenis van dit park en van sommige dingen had ik nog nooit gehoord. Zo had hij in de jaren 70 in het park geleefd, de hippie tijd. Mooie verhalen van vroeger en slechte verhalen. Als de bomen daar konden praten…

De jaren 70 waren de jaren van je kwetsbaar opstellen en peace, bloemen en liefde. Maar ook de jaren van de LSD en de hasj. Zo kreeg ik ook het verhaal te horen over Paul Heesbeen. Een 23 jarige man die door een agent werd neergeschoten in het Vondelpark op 8 september 1972. “Hij deed niets, hij rende alleen weg voor de politie.” Ook in die tijd was weglopen voor de politie strafbaar, maar altijd schrijnend om dit met de dood te moeten bekopen.

In het park ligt ’t Blauwe Theehuis, waar later ook nog een moord heeft plaatsgevonden, maar dit was in het jaar 1997. Toen waren de hippies al weg. Voor ’t Blauwe Theehuis ligt de slanke Blauwe brug. Deze brug stond in de jaren 70 vol met hippies. Er werd geknuffeld en de eerste tongzoenen werden gegeven. Langs het Vondelpark, de panden waar de hippies in sliepen. De tijd van vrijheid en John Lennon. Ook de tijd van de seksuele revolutie, vooral in de jaren 60 en 70. Alles kon zo’n beetje.

Heel veel mensen konden de slechte tijd toen ook niet aan. Er waren toen ook heel veel familiedrama’s en zelfdodingen, net als nu. Alleen las je er niet zoveel over en er was nog geen internet. Dat brengt mij wel bij de vraag: moeten we hier wel zo veel over schrijven? En moet alles in de openbaarheid? Als het een les is voor anderen wel, maar als het commercieel belang is? Maatschappelijk belang? Is moeilijk allemaal.

In het Vondelpark zag ik nu vooral de joggers en in de zomer komen de mensen op kleedjes die yoga gaan doen. Ik hoorde ook een verhaal, over de grote leider die je liefde zal geven als je open staat voor hem. Iemand in het park was fanatiek bezig om een meisje hiervan te overtuigen. Ik vraag mij dan altijd wel af, hoe open ze zal moeten staan en of dit vrijwillig mag. Ik kreeg even een “eigen ervaring flashback” uit 1986. Er ontstaan nieuwe groepen, mensen zoeken ook in deze tijd naar liefde, vrijheid en vrede.

Er is een oude tijd aan het verdwijnen en er komt een nieuwe tijd voor terug. Samen met jong en oud zullen we er bewust iets van moeten maken.

Het Vondelpark, een mooi park met een geschiedenis van jewelste.

Wederom zijn er kazen gestolen. Uit een kaasfabriek in het Brabantse Rijen zijn afgelopen weekend 40 kazen gestolen. De totale buit is zo’n 480 kilo kaas. Wie zijn er dol op kaas? Juist, de muizen! De muizen zijn in Duitsland en Nederland bewust aan het plunderen geslagen, onder leiding van Mickey Mouse. Mensen houden in verband met de crisis, massaal de hand op de knip en gooien minder voedsel weg. De arme muis is de dupe. De lekkere hapjes zijn moeilijk te vinden op straat. En als ze al iets lekkers zien dan komt er een dakloze aan, die het hapje voor hun neus wegkaapt. Mocht er voedsel over zijn dan gaat dit naar de voedselbanken. Vroeger kon de muis zijn voedsel in de vrije natuur vinden. Maar door steeds meer nieuwbouw raakt de muis zijn land kwijt. Ze duiken de woonwijken in, maar door de ontzettende goede isolatie van de nieuwe huizen komen ze er niet meer binnen. In de straten hangen tegenwoordig overal camera’s. Voordat je het weet, sta je als muis op geenstijl.nl: gezocht, muis met petje die inbreekt! En mocht je als muis toch in een huis binnen komen dan staat daar de bekende muizenval. Tja, die kennen ze al en daar trappen ze niet meer in. En dat vergif dat wordt neergezet door de ongediertebestrijders lopen ze ook niet warm voor. In Rijen zijn de muizen dubbel gehandicapt want door alle geluidsoverlast van de vliegbasis hebben ze al gehoorschade opgelopen. Is er voor de muizen nog een uitweg of zitten ze als muizen in de val? Piep!

Komende weken zullen het vooral de weken van Cyprus gaan worden. Noodsteun of niet? Ik ben zelf wel eens op Cyprus geweest en wat mij het meeste is bijgebleven, waren de ontzettende lekkere sinaasappels. (En de stad Famagusta) Kunnen we niet ruilen? Wij geven per persoon 5 euro aan Cyprus en krijgen hiervoor allemaal een kistje met sinaasappels. Probleem toch opgelost? En er wonen heel veel Russen in Cyprus, dus als we noodsteun gaan geven dan houden we ook de Russische bank daar overeind. Prima, maar ook in dit geval kunnen we beter een deal sluiten. Bij de eerst volgende bank die hier in Nederland weer omvalt gaan de Russen ons weer helpen. Voor wat hoort wat en dat is bewuste politiek. Samen komen we er wel uit. Piep!

Geniet bewust van de nieuwe week, dan ga ik dat ook doen!

Veel gemeenten zijn financieel zwak. De helft van de grote gemeenten heeft niet genoeg geld meer om risico’s op te vangen. En dan probeer je wat inkomsten te genereren. Zo ook de gemeente Wijdemeren in het Gooi. Het grappige is dat het gemeentehuis van deze gemeente eerst in buurgemeente Hilversum lag, maar door een gemeentelijke grenscorrectie in Loodrecht is komen te liggen. De gemeente Wijdemeren heeft geld nodig en spreekt daarom brave burgers aan om stukjes grond bij te kopen. Stukjes grond die toch al bij hun huis liggen. Helemaal niets mis mee. Maar als je bericht krijgt dat je een stuk grond kunt bijkopen wat allang van jou is, dan sta je toch een beetje raar te kijken. Zeker als de gemeente bewust blijft volhouden dat dit niet zo is. Het kadaster had gelukkig nog de oorspronkelijke metingen voor de betreffende bewoner en de gemeente is al huilend het erf af gevlucht. Benieuwd hoe dit gaat aflopen. Van diezelfde gemeente staat trouwens op internet een Bing document van 14 januari 2013. Gaat over informatie en afwikkeling van grondtransacties. Er staat vertrouwelijk boven en in. Waarom staat het dan op internet? Afijn, als je het doorleest dan heb je een leuk boek van hoe het daar al eerder met de grond rommelde. Maar ik wil toch wel een bewuste tip aan huiseigenaren meegeven, dat je de kadaster gegevens goed moet bewaren van je huis. Er schijnen nog wel eens verschillen te zitten tussen wat van jou is en wat van de gemeente is!

Prettig weekend, afschaffen! Iemand iets goeds toewensen is altijd leuk, maar prettig weekend is niet meer van deze tijd. Mensen draaien ploegendiensten en de winkels zijn nu bijna overal 7 dagen open. Ik pleit er daarom voor dat we voortaan prettige dag zeggen. Waar onze ouders en grootouders bewust zo hard voor gevochten hebben is niet meer.

En dan nog een dierenbericht . Afgelopen week zijn er heel veel reuzenroggen aangespoeld op een strand in Gaza in het Midden-Oosten. Wetenschappers en vissers hebben de aangespoelde roggen even onderzocht, maar hebben “het waarom” niet kunnen achterhalen. Ik vond het meest opvallende, dat de roggen meteen erna op karretjes werden geladen en naar de markt toe werden gereden voor de verkoop. Niets geen dagen van onderzoek op het strand, geen Tweede Kamer vragen, geen Voedsel- en Warenautoriteit, gewoon opeten die roggen! Ik denk dat ik wel weet, waarom ze het strand op gingen. Egypte laat meerdere smokkeltunnels naar Gaza vol water lopen om ze onbruikbaar te maken. De tunnels zijn essentieel voor de 1,5 miljoen Palestijnen in de geïsoleerde Gazastrook. Ik denk dat die roggen konden kiezen tussen leven in zo’n tunnel of leven in een vervuilde zee. Ze vonden beiden niets en hebben zelfmoord gepleegd. Dat moet het gewoon zijn!

Gisteren was ik in Amsterdam nabij het centrum. Een mooie dag waarin oud en nieuw door elkaar heen liepen. Ik ging erheen voor de jaren 70 en 80 maar werd ook met mijn neus op het heden gedrukt. Het begon al met een oud vrouwtje met een rollator, die met veel moeite uit de bus kwam. Er zat een toch nog wel een groot gat tussen de stoep en de bus in. Maar dit is een bekend probleem. Het vrouwtje met wie ik een stukje ben meegelopen had zich hier al bij neergelegd. De grijze klant is geen koning meer.

Bij mijn koffietentje aangekomen probeerde ik te bellen, het was 13.00 uur. Geen verbinding, nou dan maar niet. Bleek een groot deel van Amsterdam toevallig zonder KPN diensten te zitten door een grote storing. Een medewerker had een netwerkkabeltje doorgeslepen. Zouden ze vaker moeten doen. Rond de klok van 15.00 uur zag ik al mensen met de eerste ontwenningsverschijnselen. Oordopjes die doelloos om de nek heen hingen, lege blik in de ogen, bewust om zich heen kijken, opschrikken bij het geluid van een aanstormende tram. En dat geluid bij het zebrapad dan, wat is dat? Rond 17.00 uur begonnen mensen te trillen, gingen praten met mensen op straat, voelden zich heerlijk maar vreemd. Net voordat de massa op het punt stond om zich weer bewust te worden van hun bestaan en omgeving, was het kabeltje weer gefikst. Stemmen verstomden, mobieltjes gingen aan en koptelefoontjes op. De rust keerde weder op straat en de stad was de stad weer.

De verdachte van de Schipholbrand, waardoor in oktober 2005 maar liefst elf doden vielen is vrijgesproken. De verdachte had de brand niet bewust veroorzaakt. Onbewust schoot hij zijn peukje weg. Ik dacht even dat ik het niet goed las, maar dit was al in het jaar 2005! Bijna acht jaar later dus! Even terug naar het jaar 2005 via mijn langere termijn geheugen. Het jaar waarin paus Johannes Paulus de Tweede overlijdt. Zijn opvolger paus Benedictus XVI is afgelopen donderdag afgetreden. Dus een rechtszaak met elf doden duurt net zolang als de ambtsperiode van een paus. Interessant. Ik ga toch eens een grafiekje maken hiervan en kijken of er een verband is tussen de duur van rechtszaken en de zittingstijd van een paus. En welke van de twee zal het meeste geld hebben gekost de afgelopen acht jaar?

Gisteren had ik het al over Roel van Duijn en er verscheen ook een mooi stukje van Roel in het NRC-next. Lees het hieronder eens door. Het resultaat is geweldig want Roel is gebeld en er volgt binnenkort een afspraak met…….Ronald Plasterk. Gaat het dan toch schaakmat worden voor Roel? Hij is weer blij en dan ben ik dat ook!

—————————————————————————————————

Door Roel vanuit zijn hart geschreven.

De laatste tijd heb ik gedroomd dat Nederland zich in democratische zin ontwikkelt, zodat burgers met klachten over overheidsdiensten gehoord worden. De Nationale Ombudsman, een hoog College van Staat, behandelt zulke klachten immers. Inderdaad. De Ombudsman Alex Brenninkmeijer heeft, na anderhalf jaar zorgvuldig beraad, in een uitgebreid rapport onlangs een positief oordeel over mijn klacht uitgebracht. Hij is het met mij eens dat het onverstandig van ex-minister Donner is geweest om mijn verzoek om een onderzoek naar de ellenlange inbreuk in mijn privacy door de geheime dienst – zoals gedocumenteerd in mijn boek Diepvriesfiguur – af te wijzen.

Ja, zegt de Ombudsman, uw pijnpunten zijn te begrijpen en uw vragen zijn actueel. Dus een onderzoek is wel op z’n plaats. In dat onderzoek moet, volgens hem, niet alleen de rechtmatigheid van de koortsachtige activiteit van de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) jegens mij getoetst worden, maar ook de behoorlijkheid. Blij schreef ik een nieuw verzoek aan de minister, dit keer aan opvolger Ronald Plasterk: om alsnog de beerput open te trekken door onderzoek. Te verrichten door de Commissie Toezicht Inlichtingen en Veiligheidsdiensten(CTIVD). Nu ik het botte antwoord lees slaat mijn stemming acuut om. Men ziet „geen opdracht ” in het oordeel van de Ombudsman en men verwees koeltjes naar de brief van Donner, waarin deze m’n verzoek afgescheept had met een verwijzing naar het tijdsverloop, de periode 1960 – 1980 (even over het hoofd ziend dat het gekoekeloer van de BVD wel tot 1990 geduurd had). Het ijzeren rolluik valt kletterend dicht.

Merkwaardig dat beroepsmatig onderzoeker Plasterk al zo snel de doofpot hanteert, denk ik nog. Maar het volgend moment  staar ik verbijsterd naar de ondertekenaar: R.A.C. Bertholee, luitenant-generaal bd, hoofd van de Algemene Inlichtingen- enVeiligheidsdienst (AIVD). Hoe kan een verzoek aan de minister om een onderzoek in te stellen naar het jarenlange, ongepaste gedrag van de AIVD worden beantwoord door de beklaagde, de directie van diezelfde dienst? Waartoe dient dan eigenlijk de CTIVD, die ‘o n a f h a n k e l ij k ’ onderzoek heet te verrichten naar de gedragingen van de AIVD, als de baas van die dienst zelf kan beslissen of dat onderzoek màg? En hoe kan een burger een verzoek doen aan de minister, om het schandelijke  gespioneer van de AIVD (voorheen BVD) te onderzoeken, als de post wordt afgeraffeld door de AIVD zelf? Regeert de geheime dienst dan toch ons land? Die laatste indruk wordt versterkt doordat Bertholee pralend verwijst naar ‘mij n brief van 19 september 2011’, waar hij de afwijsbrief van Donner bedoelt, terwijl Bertholee op die datum nog luitenant-generaal was: laat staan dat hij minister Donner was.

Stilletjes koester ik nog de illusie dat minister Plasterk, druk met z’n provincies, zich mijn brief uit zijn handen heeft laten rukken door een ambtenaar, die mijn epistel ter beantwoording aan de AIVD toegeworpen heeft. Ik heb een persoonlijk onderhoud met de minister aangevraagd. Om hem te vragen waarom hij zijn post door een onbevoegde laat beantwoorden. Om hem erop te wijzen dat in de Wet op de Inlichtingenen Veiligheidsdiensten 2002 staat dat de minister over deze dingen gaat (artikel 84, lid 3 en 4.). „Onze betrokken Minister stelt de Nationale Ombudsman binnen zes weken schriftelijk op de hoogte van de gevolgen die hij aan het oordeel alsmede aan de aanbevelingen verbindt.” Er staat natuurlijk niet dat het hoofd van de geheime dienst dat doet.

Ik wil de minister er in dat gesprek aan herinneren dat de historische achtergrond van deze wet is, dat er gedurende de laatste decennia van de twintigste eeuw onder andere door zijn eigen partijgenoten in het parlement (zoals Erik Jurgens en Gerrit-Jan van Oven) een intensieve strijd gevoerd is om het klachtrecht van burgers hard te maken. En dat er daarom, onder het bewind van PvdA-minister Klaas de Vries, in het begin van deze eeuw een CTIVD is ingesteld, die onder verantwoordelijkheid van de minister onafhankelijk onderzoek doet. En dat er bovendien een Nationale Ombudsman is ingesteld, om diens oordeel over burgerklachten extra serieus te nemen. Trots was ons parlement toen op zichzelf. Geen land ter wereld waar de geheime dienst zó onder controle van de democratie was gebracht ! Als de PvdA accepteert dat zijn bewindsman toelaat dat gegronde klachten van burgers door de AIVD achter het rolluik weggestopt worden, dan is dat een aanfluiting voor alle pretenties van deze partij als beschermer van de rechten van de burgers en onze privacy. Als de Tweede Kamer hier niet ingrijpt, dan leeft zij haar eigen wet niet na.

Deze burger verdient een eerlijk onderzoek, dat oordeelt ook de Ombudsman.

————————————————————————————————–

Van deze man op zijn witte fiets kan menigeen qua strijdlust nog wat leren!