Om te huilen is dat zeven uientelers beboet zijn wegens verboden kartelafspraken. In 2009 maakten ze afspraken over de vernietiging van delen van reeds ingezaaide akkers. Aanbod verkleinen en prijs omhoog. Maar goed dat moeder Teresa deze verspilling niet meer heeft meegemaakt.

En als we het dan toch over voedsel hebben, gisteren was ik in Amsterdam bij het distributiecentrum van de voedselbank. De gemeente waar ik voor bij de voedselbank werk, krijgt de pakketten vanuit Amsterdam. Mooi om te zien, een hele loods vol met overschotten. Op woensdag worden de voedselpakketten gemaakt en dit wordt gedaan door vrijwilligers. Ook mensen die een sociale stage moeten lopen kunnen hier terecht. En een klein groepje mensen met een taakstrafje, die zo ook weer op het goede pad worden geholpen. Het mes snijdt aan twee kanten. Gelukkig was er wat fruit, want daar hebben de mensen grote behoefte aan omdat dit zo duur is. Je bent echt afhankelijk van de aanlevering van de schenkers. Wij bepalen niet wat er in het weekpakket zit, maar zijn afhankelijk van de aangeleverde dingen.

We hadden weer meer aanmeldingen voor de voedselbank en gingen dus met een volle bus weer huiswaarts. De ruimte die wij mogen gebruiken voor de uitgifte van de pakketten, was dan ook voor de eerste keer vol met pakketten! Het gaat hard en per week komen er meer mensen bij. Nogmaals, het pakket is een basisondersteuning voor de week en de rest zal zelf gekocht moeten worden. Maar zonder zo’n pakket komen deze mensen de week niet door, dat is een feit. Gisteren bij het uitdelen van de pakketten, ook weer schrijnende verhalen van mensen. Sommige mensen lopen echt tegen een muur op en zien bijna geen uitweg meer. Heel erg en zorgelijk. Bewust worden van.

Verder ben ik nog op zoek naar een Willy Wortel die voor mij een afvalzakje wil uitvinden om aan mijn jas te knopen of zoiets. Ik liep laatst door de stad en ik neem altijd mijn eigen eten en drinken mee. Als er geen prullenbak in de buurt is, dan neem ik de lege verpakkingen weer mee in mijn rugzakje. Maar heel af en toe waait er wel eens een papiertje weg, zomaar door de wind uit mijn hand geblazen. Ik wil nog veel mensen helpen en zit dus niet te wachten op een boete van 360 euro. Ik weet voor dat geld een betere bestemming. Ik kan voor dat bedrag bijvoorbeeld een week les geven op scholen. Bijvoorbeeld aan jeugd die iemand in elkaar hebben geschopt en daar geen straf voor hebben gekregen. Ik kan ze dan misschien toch nog bewust iets bijbrengen. Met 360 euro kun je heel veel goeds doen…

Van de wind kun je niet leven, maar een frisse bewuste wind door Nederland zou het leven wel veraangenamen.

In Amsterdam zag ik bij het Stadionplein een man lopen met een grote bos lange roze rozen. Er zat zo’n goedkoop roze lintje aan, om de verpakking nog iets op te leuken. De man was sjofel gekleed en omklemde de bos rozen alsof hij dit niet dagelijks deed. Ik probeerde de rozen te tellen en kwam op zo’n vijftig stuks. Zal deze man met grijze bakkebaarden, zijn spaarpotje geleegd hebben om deze bos rozen te kopen? En waren de rozen voor zijn vrouw voor hun vijftigste trouwdag? Of was zijn vrouw jarig? Een mooi straatbeeld in ieder geval, op een regenachtige winderige dag.

In het centrum bij Beursplein 5 was het stil op straat. Een enkele Japanse toerist die een foto stond te maken. Ook Japanners hebben wat  hun eigen economie betreft, niet veel om te lachen. En het kan zo maar eens de laatste keer zijn dat ze in Amsterdam staan. Het geld is daar al op en nog even en ze komen hun land niet meer uit. Gelukkig hebben ze dan de foto’s nog… Hier in Nederland op de beurs is het ook lachen deze week. Je kunt dit samenvatten in een soort raadseltje: je zit in een leeg bankgebouw via  je 4G netwerk te mailen met een pretpark in aanbouw in Polen… Ra ra over welke bedrijven gaat dit?

Ik hoop niet dat de winkeliers in de Nieuwendijk en de Kalverstraat een hoge WOZ-waarde voor hun kiezen krijgen. De boel ziet er daar al troosteloos uit en dit kan voor velen net de bewuste druppel zijn. Ik kan er echt geen winkel meer vinden die eruit springt. Alleen op de hoek naar De Munt, stonden twee mensen in het groen van Greenpeace om donateurs te werven. Een beetje kleur in het straatbeeld. Volgens een van hen, hebben ze echt donateurs nodig want anders gaat hun bootje ook een keer ten onder. Ik bood hen wel aan dat ik eventueel wel een keer in zo’n bootje wil zitten. Onze Diederik Samsom is immers zo ook de politiek binnen gevaren.

Op het Rokin keek ik even naar het ruiterstandbeeld van koningin Wilhelmina, gemaakt door kunstenares Theresia R. van der Pant. Toevallig vernam ik vandaag dat ze deze week is overleden op 88 jarige leeftijd. Pas op haar 82e jaar zette zij een punt achter haar beeldhouwcarrière. Iemand die er dus nooit mee heeft gezeten om eerder te stoppen met werken. Ik zou zeggen: beeldje in brons geven en snel.

The rest is silence en De Engelenbak is niet meer open. Toch een beetje raar gevoel als je hier langs loopt in de Nes. Het einde van 37 jaar cultuurgeschiedenis. Gelukkig was Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond er nog wel. Hier ben ik samen met een vriendin de foto-expositie van An-Sofie Kesteleyn gaan bekijken. Deze foto’s zijn van de roodharige tweeling Gwendolyn en Kimberly. Ontzettende mooie foto’s en voor mij heel herkenbaar, het was dan ook niet toevallig dat wij hier heen gingen. Bewust uitgezocht.

Op het Centraal Station stonden de treinen klaar. Binnenkort kun je met een nieuwe Reisplanner-app zien, waar in de trein de vrije zitplaatsen zijn. Zo kun je op het perron alvast goed gaan staan. Kunnen we binnenkort dan ook een boete oplopen als we 1 meter te ver naar rechts staan? Of worden we dan teruggefloten? Het wordt nu nog getest en werkt met infraroodsensoren. Ik heb persoonlijk liever een andere app. Een die mij thuis al via een drone in de lucht, laat weten of de trein op tijd komt en of die al overvol is. Dan kan ik thuis vanuit mijn luie stoel besluiten, om bewust de volgende trein te nemen of beter nog: de auto.

Het maakt niet meer uit wie je bent en wat je baan is of is geweest, iedereen kan tegenwoordig bij de voedselbank terecht komen. Niets is meer zeker. Ik sprak afgelopen zondag met mensen, die nu ook de dupe gaan worden van de huizencrisis: schilders. Als je even verder denkt dan dat je neus lang is, dan beginnen nu alle bedrijven die diensten verleenden aan de bouw, de crisis te merken. Het is een grote dominosteen die omvalt, bouwsteen eigenlijk.

Ik werk sinds kort ook bij de voedselbank als vrijwilligster. Het is niet erg, maar meer dan erg! Een ding viel mij op, maar misschien heb ik een verkeerd beeld van een burgemeester. Mijn beeld van een burgemeester is een burgervader. Voor alle inwoners. De voedselbank in mijn dorp draait nu 4 weken en de burgervader is in geen velden of wegen te zien. Mag ik dit raar vinden?

Verder hebben mensen nogal snel hun oordeel klaar over de voedselbank, onterecht. Oké, het is nieuwe armoede, maar net zo schrijnend! Er kleeft nog veel onbegrip aan de voedselbank. Zo is het moeilijk om aan voedsel te komen en uitdeelruimte. Veel mensen en bedrijven zijn zich er nog altijd niet van bewust dat er armoede is in Nederland. De voedselbank is verre van eng, maar helaas nodig!

De mensen die er komen zijn heel goed doorgelicht en zijn zo blij met de ondersteuning. Iedereen die denkt voor een ondersteunend voedselpakket in aanmerking te komen, schroom niet, maar ga je aanmelden! Stap over die drempel heen!  Het voedselpakket is een ondersteuning voor de week en het is de bedoeling dat mensen er ook weer vanaf komen!

Wat mij opvalt, is dat de mensen die bij de voedselbank komen allemaal positief proberen te zijn. Ze gaan er allemaal voor! Ze hebben echt bewust de hoop dat ze uit hun ellende kunnen komen. Hier zou menigeen in Nederland nog wat van kunnen leren. Als je volgevreten uit je vliegtuig rolt na je vakantie en je zeurt nog over alles, dan is er iets niet helemaal lekker in je bovenkamer.

Ik mag inhoudelijk natuurlijk niets over de mensen schrijven die bij de voedselbank komen, logisch, maar ik kan wel wat schrijven over de achtergronden. Voor een ieder die zich wil aanmelden nog even de informatie over de landelijke criteria:

Voedselpakket.

Deze criteria zijn:

• Je verblijft legaal in Nederland;
• Het besteedbaar leefgeld ligt onder de gestelde norm.
  Met besteedbaar leefgeld wordt bedoeld het inkomen dat overblijft na aftrek van de vaste lasten zoals huur, energie, verzekeringen, aflossing van schulden en dergelijke. Besteedbaar leefgeld is bedoeld voor variabele kosten van een huishouden, zoals eten en kleding.

Normbedrag

Het normbedrag besteedbaar leefgeld gaat per 1-1-2012 voor een eenpersoonshuishouden uit van maximaal € 180,- per maand vrij te besteden.

Voor meerpersoonshuishoudens wordt daarbij opgeteld:
per volwassene: € 60,-;
per kind tot 18 jaar: € 50,-.

Dus bijvoorbeeld een huishouden van 2 volwassenen en 2 kinderen dat na aftrek van alle vaste lasten minder dan € 340,- (= € 180 + 60 + 50 + 50) per maand te besteden heeft kan in aanmerking komen voor een voedselpakket.

Ik sluit bewust af met de woorden van Moeder Theresa.

“Wat me het meest ergert, is niet dat er rijken en armen bestaan, het is de verspilling.”

Alles valt om en alles komt boven water, de omwenteling. Het is de bedoeling dat uit al deze dingen lering getrokken wordt, zodat het in ieder geval een tijdje goed blijft gaan voor de komende jaren. Misschien tijd voor een nieuw muzieknummer van Pat Benatar. Love is a battlefield maar dan Life is a battlefield? Er zijn heel veel toezichthouders in de wereld en in ons landje.

Maar wat als die toezichthouders eigen belang boven toezicht belang stellen? Dan zijn wij de toezichthouders, het volk van Nederland en de rest van de wereld. Iets signaleren en het dan doorgeven aan de desbetreffende instanties. En als dat niet helpt de boel versnellen door de pers in te schakelen. En als dat niet helpt dan hebben we nog de Occupy en de Anonymous. Je zou toch zeggen dat we zo met zijn allen een heel eind moeten komen?

We zitten nu nog in een periode dat de mensen zich bewust moeten gaan worden van. Je kunt iets signaleren of ontdekken maar niet thuis krijgen bij de mensen bij wie je aanklopt, omdat zij een belang hebben. Even wachten is dan het advies en hopen op betere tijden of dat andere mensen het gaan oppikken. Soms moet je wat geduld hebben.

Ik heb het al eerder gehad over de verboden appel van Adam en Eva. Er zullen altijd mensen zijn die van de appel blijven eten. Zo zit de mensheid ook in elkaar. Alleen het evenwicht was een beetje zoek geraakt, zullen we maar zeggen.

Eigenlijk is het heel simpel, allemaal elkaar een beetje helpen, samen. En al doe je het niet voor jezelf, denk dan aan de volgende generaties. Zij verdienen een toekomst.

Schitterend dat de medewerkers van de Amsterdamse zorginstelling Amsta zaterdagmorgen het Sarphatihuis hebben bezet. Ramses Shaffy zou zingen: zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. En dan nu met de nadruk op vecht! De medewerkers zien nog geen besteding van het extra geld voor extra handen aan het bed. Ze hebben nu wel met hun actie, een samen weer om de tafel voor elkaar gekregen. Afgelopen week was ik ook in Amsterdam in zo’n zorginstelling in de Watergraafsmeer. Hier spelen ook dingen waar de bejaarden geen brood van lusten, of eigenlijk geen fruit van lusten. Ze hebben actie ondernomen om een stuk fruit te krijgen en krijgen nu elke dag een stuk fruit. Appeltje voor de dorst, in tijden van nood. Grappig dat ik laatst ook vernam dat in een ander huis, bejaarden het fruit van elkaar stelen! Het moet toch allemaal niet zotter worden!  Maar om even terug te komen op de Watergraafsmeer, bejaarden worden hier verzocht om te verhuizen vanaf de begane grond naar de bovenverdiepingen. Dit vanwege de veiligheid en de verbouwing. Ongeacht het waarom, het is het gesprek van de dag bij alle bejaarden. Dit kan nog een leuk verhaal worden maar dit verhaal kent eigenlijk alleen maar verliezers.

Overigens trok ik onbewust aan het alarm op het toilet. Je weet wel zo’n koortje. Ik kon op mijn gemak naar het toilet en een paar minuten thee drinken, voordat er een medewerker kwam kijken. Nou weet ik uit eigen ervaring dat dit echt te maken heeft met een tekort aan handjes, maar wel handjes die een leven zouden kunnen redden. De eerste zes minuten na een hartaanval zijn het allerbelangrijkst. Met de hedendaagse zorg, ben je er met een beetje pech dus gewoon geweest.

Morgen is het Grote Thuiszorg Debat in Nieuwegein van de thuiszorgmedewerkers. Wie verzint de locatie Nieuwegein? Ik kwam er weer eens achter waarom de auto zo lekker handig is. En veel mensen in de thuiszorg hebben schoolgaande kinderen, dus waarom niet overdag i.p.v. einde van de middag? Ik zal wel weer de thuiszorgzeikerd zijn. Ik werk nu af en toe zelf in de thuiszorg om te zien of al die verhalen echt waar zijn. Bewust worden van… Je kunt ergens pas over meepraten als je het zelf hebt waargenomen.

En dan nog de positieve afsluiter van vandaag. Ik sprak ook deze week met een Poolse jongen die vanaf nu, zeven dagen in de week gaat werken. Dit vanwege de Valentijnsdrukte met de bloemen. Lange dagen en dan in de middag ook nog 60 kilometer moeten rijden naar je uitzendbureau voor Nederlandse les. Hij wil dit allemaal zelf en wordt niet gedwongen. Jammer dat er voor dit soort goede mensen uit Polen geen meldpunt is…

Ik kwam een opvallend positief berichtje tegen. Almere zoekt inwoners die willen meedenken met de gemeenteraadsleden. Op elk raadslid vijf tot tien inwoners. De raadsleden kunnen deze inwoners dan raadplegen voor advies. Samen, mooi initiatief. In het stadhuis werd een bijeenkomst gehouden waarop inwoners konden melden, op welke manier zij willen meedenken. Er kwamen maar liefst negen inwoners opdagen. Dan ben ik toch weer benieuwd wat de redenen zijn van dit lage opkomstpercentage. Geen vertrouwen in de politiek? Werkt iedereen in Almere en hebben ze daarom weinig tijd? Of gaat gewoon alles al goed in Almere? Wie het weet mag het mij mailen.

Het schuldenplafond in de VS is weer verhoogd. Als ik mijn plafond in de woonkamer wil verhogen kost dat mij aardig wat geld. Gelieve de factuur hiervan wel binnen 14 dagen na werkzaamheden te betalen…

De Fyra-trein van Italiaanse makelij is niet meer, was niet meer in het rechte spoor te houden. Deze week is vervoersbedrijf Connexxion volledig in Franse handen gekomen. Zullen we vragen of ze ook goed zijn in treinen maken, voordat we het spoor bijster raken?

Wat viel er verder nog op in het nieuws?

*Je gooit een waxinelichthouder naar de gouden koets in 2010 en je krijgt nu pas de uitspraak: vijf maanden cel. Het voorarrest was langer en dus ben je vrij.

*Je wilt de wereld verbeteren en je stuit bij toeval op de inlogcode van een internetsite. Je toont dit aan en verwacht een bloemetje en een bedankje. Je krijgt een eis van 750 euro voorwaardelijk en een boete van 750 euro aan je 50+ broek.

*Je bent manager bij een bank en slaat de plank mis, mismanagement. De zelfstandigheid van de bank gaat en de nationalisatie komt. Als burger hoef je hier toch niet aan mee te betalen via de belastingen? Dan zou er toch iets mis zijn?

Iets in mijn brein, gaat nu ook helemaal mis en er dreigt een lichte kortsluiting te ontstaan. Of heet dat bewust worden van?

Boete voor chocoladekartel, het moet niet gekker worden. Heeft dan niemand bij al die bedrijven het boek van Sjakie en de chocoladefabriek gelezen? Of de ontzettende mooie film hiervan gezien? Waren er geen Oempa Loempa’s om in te grijpen? Wie wordt de nieuwe bewuste Sjakie in chocoladeland, die bescheiden is en het hart op de juiste plaats heeft? We hebben dus al die tijd teveel betaald voor onze chocoladereep. Iemand nog trek in een paaseitje?

Ik was van de week in gesprek met mensen met een arbeidshandicap. Ja, die groep die aan het werk moet van onze minister. De mensen met mij aan tafel hadden allemaal al een baan. Bijvoorbeeld in de zorg, bibliotheek of kringloopwinkel. Deze mensen zijn echt niet achterlijk en doen hun werk goed. Ze hebben vaak een verassend goed beeld van hoe het wel moet en of iemand te vertrouwen is. Zo ging het opeens aan tafel over Joran van der Sloot. Ze hadden gelezen dat hij gaat trouwen. Ze konden de zaak van A tot Z, heel goed analyseren. Ik stond met mijn mond vol tanden. En ze sloten af met dat iemand als Joran geen liefde kan voelen en dus ook geen liefde kan geven. Van zoveel wijsheid viel ik van mijn stoel! Mocht er nog een werkgever twijfelen over het aannemen van mensen met een arbeidshandicap, gewoon aannemen!  Misschien kunnen ze bij de politie?

In maart 2011 had iemand aangifte gedaan van internetoplichting. Het ging om een klein bedrag, maar balen natuurlijk. Via goed zelf speurwerk kwam deze persoon zelf al bijna bij de dader uit. Dit in de aangifte gezet en verstuurd. Helemaal niets vernomen tot juni 2012. Een brief dat de zaak in behandeling was en er waren aanwijzingen. Weer niets vernomen en dan komt er januari 2013 een brief binnen. Er is besloten om geen nader onderzoek te verrichten, de zaak wordt geseponeerd. De reden hiervoor is gelegen in de ouderdom van het gepleegde strafbare feit. Maar het mooiste moet nog komen. In de brief staat: uw aangifte van juni 2012! Wat nou juni 2012? In maart 2011 was er al aangifte gedaan!

Dus wat is er met de aangifte gebeurd tussen maart 2011 en juni 2012? Stond er ergens een grote bureaulade open? Het klopt van geen kanten. Maar wat krijg je dus een volgende keer? In de auto stappen en zelf even verhaal gaan halen?

Van de week heeft een hoogleraar al de uitspraak gedaan:  “Het gevaar voor eigenrichting ligt op de loer.” Dit ging over de snelle verspreiding van foto’s en persoonsgegevens via sociale media. De kans is groot dat slachtoffers van een misdrijf of hun families binnenkort zelf wraak nemen op de daders. Minister Opstelten en staatssecretaris Teeven en de media vragen steeds meer de hulp van het publiek. Er ontstaan zo klopjachten op de dader(s).

Staatssecretaris Klijnsma houdt vast aan de verplichting dat bedrijven in 2020 minimaal 5 procent arbeidsgehandicapten in dienst moeten nemen. Dus laten we het vinden van de daders van een misdrijf dan toch maar overlaten aan de dienst die hiervoor opgeleid is. En dan maar hopen dat ze genoeg mensen met een arbeidshandicap in dienst willen nemen om de achterstanden weg te werken. Als is het maar 5 procent meer…