Woensdagavond in Nieuwsuur werd er duidelijke uitleg gegeven over de nieuwe cijfers van het CPB. Met 55.00 werkelozen erbij, dan kom je uit op 525.000 en dit is 6% van de beroepsbevolking. Na een heerlijke nachtrust lees ik op donderdagochtend: de werkeloosheid is in november gestegen naar 7% van de beroepsbevolking. Dit betekent dat 552.000 mensen in Nederland nu zonder werk zitten. Cijfers van CBS.

Dus na een nacht slapen is de werkeloosheid van 6% naar 7% gestegen. Ik vind dit knap! Ik vind dit ongelofelijk knap! Sterker nog, welke cijfers spreken de waarheid? Ik vind het niet zo gek dat Nederland er niets meer van snapt. Zullen we het er maar gewoon bewust op houden dat de werkloosheid stijgt en dat een ieder die er mee te maken heeft hiervan baalt?

En dan de Kerstpakketten, hier ben ik in het kader van hoor en wederhoor de hele week wel even mee zoet geweest. Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Maar toch…… Ik hoorde vanuit een dorp dat mensen een Kerstpakket hadden gekregen vanuit de parochie. Waarde van het pakket zo’n 50 euro. Deze mensen hadden er niet om gevraagd en ze hadden het zelf meer dan goed. Ze hebben via via een adres van een gezin weten te bemachtigen, die het wel nodig hadden en het daar gebracht. De vrouw die het pakket in ontvangst nam had tranen in haar ogen van blijdschap. Een 80 jarige die zeult met een Kerstpakket, hoe leuk kan het leven zijn. Nog een geluk dat er geen gladde wegen zijn. Je zal toch je heup breken als je een Kerstpakket naar iemand toe brengt omdat je dit zelf niet nodig hebt! Ik ben eens gaan bellen en vanuit deze parochie krijgt iedereen zo’n Kerstpakket van 80 jaar of ouder. Er is geen lijst van mensen die het wel of niet nodig hebben. In sommige andere parochies bestaan deze lijsten wel en kun je iemand opgeven.

Ook in een bejaardenhuis worden door de scholen Kerstpakketten uitgedeeld. Ik kwam hier ook mensen tegen die totaal niet blij waren. Ze hadden het niet nodig. Ook hier geen lijsten van wie het wel of niet nodig heeft.

Zeg maar nee, dan krijg je er twee, kan ook. De Zonnebloem en Riki hebben ook soms dezelfde mensen op de lijst staan.

Een vriendin van mij heeft haar Kerstpakket bewust naar De Voedselbank gebracht, weet je zeker dat het goed terecht komt.

De andere kant van het verhaal is dat de gedachte erachter altijd goed is. Veel mensen zijn eenzaam en alleen en dat is de achterliggende gedachte achter zo’n pakket. Maar dat veel mensen hun Kerstpakket doorgeven is een feit.

Mijn conclusie is dat hier en daar totaal inefficiënt gewerkt wordt. Een persoon zei tegen mij: “er zijn teveel instellingen en ze weten van elkaar niet wat ze doen, een overkoepelend orgaan ontbreekt hierin.”

Ik vind het allemaal schitterend, dit kan alleen maar in Nederland en dit is Nederland! Misschien nog eens een tweede Glazen Huis oprichten als centraal uitgiftepunt voor Kerstpakketten?

Toch nog even iets schrijven over de mooie stad Haarlem, al is het maar voor Anneke en alle andere vriendelijke mensen daar. Oké, ik kwam wat “kleine schoonheidsfoutjes” tegen en laat ik die er dan eerst maar even uitvissen. Er is een bejaardenhuis die een Kerstboom van maar liefst 2000 euro heeft staan. Maar in datzelfde huis mogen geen Kerstservetten van 7,50 per pak gekocht worden. Zal wel uit andere potjes komen. Sommige bejaarden hebben het nog niet zo slecht, ha ha! Ook opvallend was de nieuwbouw en renovatie van het Provinciehuis. Dit wordt bewust duurzaam gebouwd. Erg grappig dat er om de oude bomen heen wordt gewerkt. Je kunt het mooi vinden of niet, maar oud en nieuw kan ook heel goed samen gaan.

Ik vind Haarlem een goed voorbeeld van een multiculturele samenleving. Voor het oog gaat alles goed samen en er is een geweldige diversiteit van winkeltjes. Ook mooi is dat de kruidentuin in de Hortus bij het gymnasium weer terug is. Het beeld van Laurens Janszoon Coster, genoemd als een van de uitvinders van de boekdrukkunst, kijkt of alles goed groeit.

In de Vishal was de salontentoonstelling ‘Ars Longa Vita Brevis’ van Gerrit van Dijk en Piet Zwaanswijk die tot eind dit jaar daar te zien is. Kunst met Mickey Mouse oortjes. Net even anders dan Disneyland in Parijs en het scheelt je zeker een heleboel geld.

Bewust ook even op het pontje over het Spaarne gestaan. Over dit pontje is al heel wat gezeur geweest en nog steeds. Het pontje wordt bestuurd door vrijwilligers. Maar die zouden eigenlijk moeten worden opgeleid tot professionele schippers en dat kost weer geld. Ook weer van twee kanten iets voor en van te zeggen. Zoeken ze daar maar lekker uit.

Op het dak van een groot warenhuis heb je geweldig uitzicht over de stad. Mooi is ook de koepelgevangenis in Haarlem van bovenaf, wat minder van onderaf als je erin zit.

Maar ik vind het mooiste in Haarlem, ’t Elfenbankje in stadspark “De Haarlemmerhout” in Haarlem. Verscholen tussen de oude bomen,met zicht op de Hertenkamp. Een houten huisje met de rode luiken dat zo uit een sprookjesboek komt. Je kunt er pannenkoeken en poffertjes eten. Ik zie dan Hans en Grietje er alweer staan, soms ben ik nog net een klein kind. Maar zo zie je maar weer dat schoonheid en iets moois niet veel hoeven te kosten. Laten we hopen dat ze dat huisje bewust nooit afbreken voor iets duurzaams en moderns…….

Vandaag even iets later want ik had wat andere dingen te doen. Gisterenavond Kerstdiner gehad met mijn vrijwilligerswerk met de gehandicapten. Bewust staan dansen met een vrouw die nog niet eens zolang geleden sexueel misbruikt is door een chauffeur van een taxibusje. Tja, die dingen gebeuren nog steeds. Ik hoop voor haar dat ze het al vergeten is. Meestal kom je er als taxichauffeur met een straf van gemiddeld vier maanden voorwaardelijk mee weg en een kleine geldboete. Laat ik mij hier vooral niet druk over maken, doet niemand blijkbaar….. Gelukkig zijn er nog genoeg mensen die wel goed zijn en doen en het was een fantastische avond voor iedereen. Vrijwilligers en weldoeners zijn zo belangrijk.

Ook opvallend deze week. Ik kreeg een envelop met de post van DELA, informatie over een uitvaartverzekering. In de envelop maar liefst 2 folders, een retourenvelop en een begeleidend schrijven. Ik las de teksten: regel het voor elkaar en wij helpen u graag verder. Dus ik bellen.

Een bandje met een keuzemenu. Optie 1: toets 1 om een overlijden te melden. Oké, dus er is iemand overleden en wat krijg je dan, toets 1. Hoe bezopen? Optie 2: adres en betaalgegevens wijzigen. Optie 3: overige vragen. Ik toetste 3 en kreeg te horen dat er maarliefst 7 wachtende voor mij waren. Ik opnieuw bellen en optie 2 gekozen. Toen had ik twee wachtende voor mij, stuk sneller dus. Ik kreeg een allervriendelijkste man aan de lijn en ik vroeg hem om mijn gegevens uit hun bestand te verwijderen. Dit kon. Ik wilde weten waarom ik in hun bestand stond. “Ze hadden een oud bestand opgekocht,” aldus de vriendelijke man, vandaar. Tja, ik zal wel weer ergens iets aangevinkt hebben bij een andere instantie en die zijn failliet en hebben het bestand doorverkocht aan DELA. De een zijn dood de ander zijn brood, zullen we dan maar weer zeggen.

De uitvaartbranche is big business geworden. Ik maak nogal eens wat uitvaarten mee. Wist je dat door alle regelgeving hier in Nederland er bijvoorbeeld geen zware metalen de grond in mogen bij een begrafenis. Veel uitvaartcentra kiezen al voor duurzame materialen. Dus je kunt maar het beste de goedkoopste kist nemen zonder metalen greepjes en dergelijke want ze moeten er gewoon weer af als de kist de grond in gaat. Is het niet nu dan komt er over 10 jaar wel weer een andere regel en moet het alsnog gebeuren. Dood maar nog niet begraven, zullen we dan maar weer zeggen.

Bij cremeren worden de metalen meestal een keer per jaar gescheiden en bewerkt. Er zijn uitvaartcentra die dit geld aan goede doelen overmaken. Het hooi is op en de koe is dood, zullen we maar zeggen.

Gisterenavond ben ik naar FD/BNR Newsroom geweest in Dauphine in Amsterdam. Een radio-uitzending over de huizenmarkt en de politiek. Na eerst even de verlichte kunst bij het Waterloopplein bekeken te hebben en een Surinaams hapje eten naar binnen gewerkt te hebben, gingen wij erheen.

Het was heel leerzaam. Er waren allemaal mannelijke sprekers, grrrr. En de vrouwen in de zaal waren ook veruit in de minderheid. Ligt dat nu aan de vrouwen? Interessante vraag. Worden wij als vrouwen geacht te gaan winkelen en het huishouden te doen? Ik ben er nog niet helemaal uit. Het zou juist eens zo verrassend zijn, in mijn beleving, om eens de mening van vrouwen te horen. Zij kunnen wel eens verrassend uit de hoek komen.

Kees de Kort was er ook en ik wist niet dat hij bewust in een huurhuis woont. Hij kan af en toe lekker van leer trekken. Er was trouwens een persoon in de zaal die zelf een plan had gemaakt, een oplossing had bedacht, geweldig. (Woningplan) Vanuit de zaal kon iedereen vragen stellen. De eind conclusie voor mij, na al het geleuter, was eigenlijk dat de politiek en de gewone mensen op straat heel ver weg staan van elkaar. Hoe bereik je de mensen?

Na afloop ben ik een praatje gaan maken met Wouter Koolmees, Tweede Kamerlid voor D66. Ik sprak tegenover hem mijn zorgen uit, dat de politiek de mensen op straat niet meer bereikt. Mijn idee zou zijn om in elk journaal van 18.30 of 20.00, dagelijks 10 minuten in te ruimen voor een politiek praatje in Jip en Janneke taal. Dus de mensen vertellen wat er speelt en waar ze mee bezig zijn. En dan het liefst door een gewoon persoon. Mensen kijken amper al televisie, maar als ze kijken dan is het naar het journaal. We namen wat programma’s door, maar ook hier kijken hooguit een miljoen mensen naar. Te weinig dus. Ik sprak mijn zorgen uit dat je beter een volksopstand kunt voorkomen dan veroorzaken. Hij was het wel met mij eens en ook dat het bewust worden van vanuit de mensen zelf moet gaan komen. Voorlopig ga ik dus maar lekker door met mijn werk, bewust worden van. Beter iets dan niets, misschien dat iemand het leest.

Ik vraag mij ook af hoeveel mensen weer naar zo’n radio- uitzending luisteren. Zullen er ook niet veel zijn. Iedereen in Nederland is op maandagavond druk met sporten en andere dingen. Ook is het een oud gegeven dat het grootste gedeelte van Nederland zich niet interesseert in de politiek, altijd zo geweest. Tot het slechter gaat zoals nu, maar dan snappen ze er weer geen hout van door de onduidelijkheid. Toch mag je de stem van je eigen volk nooit overslaan. Ondanks de EU, zijn en blijven wij Nederlanders. Het EU gevoel is voor de meeste mensen niet of nauwelijks aanwezig.

Er was ook een journaliste die altijd bij de EU wacht tot “onze leiders” naar buiten komen. Na haar verhaal begrijp ik ook weer beter hoe moeilijk het is, om er echt achter te komen wat er is besproken achter de gesloten deuren. En als ze naar buiten komen dan verschillen de verhalen nogal. Ook hier is er dus beperkt toezicht. Beetje jammer, maar waar.

Nou, ik ben mij weer van een hoop bewust geworden en ik blijf positief dat we er samen met zijn allen wel gaan uitkomen. Zo niet, dan ga ik vredelievend ten strijde.

En mijn bewuste advies blijft ook na deze avond: eerst je oude huis verkopen en dan nieuw kopen, wat eigen geld sparen en kopen als de markt op zijn laagst is. (Ik verwacht over drie jaar.) En voor de mensen die een huurwoning willen, er is hoop, er worden goede plannen gemaakt. Ze moeten ze alleen nog bewust gaan uitvoeren.

En waar je ook woont en wat je situatie ook is, wees bewust blij met je huis en met elkaar. Blijdschap kan niemand je afnemen. En denk ook eens aan alle mensen in andere landen die geen dak boven hun hoofd hebben. Dan ben je bewust nog blijer………….

Ik was van het weekend in Haarlem en ik dacht te weten wat ik zou gaan schrijven hierover, maar dat wordt toch net even anders. De week is nog lang, dus ik kan nog meer schrijven. Ik volg mijn hart.

Ik las namelijk dat de man die ze op zo’n voetstuk zetten, de paus in Vaticaanstad, weer een “leuke uitspraak” had gedaan. Zoiets als de Kerstboom bij je thuis, ook op of in een voetstuk, alleen straalt die boom vrede uit. Volgens de paus zijn euthanasie, abortus en homohuwelijk zware bedreigingen voor de vrede. 

Afgelopen weekend was het in Haarlem Kerstmissie. Overal in de stad waren de kerken open. Op straat bijna 100 vrijwilligers, er klonken Kerstliederen, er was chocolademelk en glühwein. Ik kreeg op straat een bloem. Ik ben toen met een van de vrijwilligers in gesprek gegaan. We hebben op straat lang met elkaar staan praten. Allebei bezig op onze eigen manier om de mensen proberen duidelijk te maken dat liefde voor elkaar zo belangrijk is, ongeacht wie je bent en waar je vandaan komt. Hij vanuit het geloof en ik vanuit mijn visie, hoop, vrede en bewustzijn. Ik mocht een kaartje trekken en daar stond op: je bent prachtig……………leer je maker kennen. Bewust worden van en je energie en liefde uitstralen naar andere mensen. Een van mijn mooiste momenten in Haarlem van dit weekend.

Later ben ik met mijn vriendin nog een kerk binnen gegaan. Er begon net een middagdienst. De pastoor begon met de woorden: iedereen is welkom in onze kerk, neem alsjeblieft plaats. Ik vond dit prachtig gesproken.

Maar een dag later lees ik dat de paus zegt dat het homohuwelijk een zware bedreiging is voor de vrede. Kan iemand mij helpen? Wat snap ik weer niet???

De een zegt iedereen is welkom en de ander van hetzelfde geloof zegt van niet!

Hier kan ik nou bewust om huilen, tranen met tuiten.

Voor alle duidelijkheid: bij mij thuis is iedereen welkom, op mijn weblog mag iedereen meelezen. Als je maar open staat voor hoe de ander is en leeft. Je mag je mening hebben en je eigen visie. Je bent wie je bent en je mag zijn wie je bent. Wees je ervan bewust dat wat jij uitstraalt je ook overbrengt op iemand anders. Samen met elkaar.

Ik leer zelf continue van andere mensen en blijf mijzelf de spiegel steeds voorhouden, zal de paus geen spiegel hebben? Leuk cadeau voor onder de Kerstboom?

Zware bedreiging voor de vrede zijn de mensen zelf, die bewust aan deze bedreiging meewerken.

Ik zeg bewust AMEN.

De eerste Kerstkaart heb ik binnen en de tekst hierop wil ik toch even bewust met jullie delen. “De wereld draait door in 2013 en wij draaien mee of door ??” Hoe leuk en toepasselijk! Bewust nagedacht door iemand. Ik sta volledig achter deze mooie Kerstgedachte. Ik kan niet wachten tot het jaar 2013, dit gaat een heel belangrijk jaar worden! Ik hoop dat wij met zijn allen bewust gaan meedraaien.

Toch mag je af en toe best doordraaien. Ik heb hier van de week met een ervaringsdeskundige over gesproken. Als je woede in je hebt dan lucht het verschrikkelijk op om thuis wat serviesgoed stuk te gooien. Dus als iemand nog een 2e hands servies voor mij heeft dan wil ik dit advies met liefde eens bewust gaan uitproberen.

Doordraaien deed ook de schutter in Amerika. Dit moeder en zoon probleem, had beter uitgevochten kunnen worden met serviesgoed in plaats van met wapens.

Ook doordraaien of meegaan met je tijd? Van de week was ik in Best. Nou moet ik altijd een harde strijd leveren om ergens een hapje te gaan eten. Vooral de McDonald’s  wordt alleen door mij als aantrekkelijk gezien. Of het nou aan mijzelf lag of aan de heel lang geleden gegeten trek, ik kreeg het voor elkaar. Bij de McDonald’s staat bij binnenkomst een personeelslid bij de deur. Aardig denk je dan? Maar hij verwijst je door naar de McDonald’s bestel zuilen. Je kunt daar bekijken wat je wilt eten en meteen betalen. Met de bon kun je bij de afhaalbalie je bestelling afhalen. Bij de andere balies kun je nog wel gewoon live met een personeelslid praten en je bestelling doen.

Ik wil altijd graag weten waarom, dus ik weer in de IPLH. (in positie lullen houding) Er staan zo’n 100 van die zuilen in Nederland. Het wordt gedaan om de grote lange rijen bij de balies te verminderen. Dus klantvriendelijk. Voor de personeelskosten maakt het niet uit. Er moet nu zelfs iemand bij de ingang staan om de zuilen uitleg te geven en hiernaar door te verwijzen. Zeer vriendelijke uitleg heb ik gekregen, niets mis mee.

Maar weer werd ik mij ervan bewust dat het voor de sociale omgang weer niet goed is. Je spreekt elkaar niet meer. Ik ben mij er wel van bewust dat je voor een goed gesprek niet naar de McDonald’s moet gaan, maar toch. Hetzelfde als de zelfscan kassa bij de supermarkt.

We gaan dus naar de tijd toe dat niemand meer aan je vraagt: hoe gaat het? Weertje buiten hè? Druk op de weg? Leuke schoenen heb jij aan, waar heb je die gekocht?

Heel bewust maak ik nog geen gebruik van al die zelfscan kassa’s en zuilen. Bewust ga ik naar een personeelslid bij de kassa. Ook al lacht ze niet en zegt ze niets zinnigs, dan nog doe ik het. Bewust weer anders dan andere mensen of gewoon mijzelf? Ik denk het laatste……

Naar mijn schrijven van gisteren nog even verder over het opvragen van BVD/AIVD documenten.

Woensdag bleek ook maar weer dat veel mensen nieuwsgierig zijn naar wat de BVD vroeger over ze heeft geschreven. Mensen worden mondiger en je hebt het internet. Woensdag hoorde ik ook een verhaal van een vader die destijds gevolgd is. Zijn zoon ondervindt daar nog steeds hinder van. Vreemd genoeg blijf je toch onder een soort toezicht. Onverklaarbaar, want je kunt het niet helpen als je “de zoon van” bent. De vader gaat daarom ook zijn documenten opvragen voor meer duidelijkheid.

We zaten al te grappen dat de AIVD nog maar even moet wachten met de bezuinigingen als iedereen zijn documenten wil gaan opvragen.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor als je de zoon of dochter bent van een veroordeeld persoon. Op een gegeven moment wil je toch weten wat je vader gedaan hebt, ook als hij bijvoorbeeld al is overleden. Het zou voor familie makkelijker moeten worden om de documenten en de dossiers in te zien. Er zijn ook veel vaders die niet eens weten dat ze een zoon of dochter hebben rondlopen. In de flowerpowertijd en ook nog een tijdje erna, zagen veel mannen door de drugs het kind niet meer, laten we maar zegen. Ik kwam laatst ook iemand tegen die zich er volkomen van onbewust was geweest dat hij nog een kind had rondlopen op deze aardbol. Komt in alle lagen van de bevolking voor. Er zijn niet voor niets zoveel programma’s hierover gemaakt voor de televisie.

Stel ze willen DNA afstaan verplicht gaan stellen. Stel je zou dat allemaal mogen analyseren? Ik denk dat je niet meer bijkomt van het lachen. Je weet precies wie met wie naar bed is geweest. Sorry, even filosoferen.

Het is sowieso erg lastig als je het kind van een bekend iemand bent. Je krijgt algauw een stempel op je. Ben jij de zoon of dochter van? Soms wordt wel eens vergeten dat die zonen en dochters absoluut niet op de vader of moeder hoeven te lijken. Het kan natuurlijk ook positief werken als opstapje, als je een bekende ouder hebt. Ook weer vanuit meerdere invalshoeken te bekijken.

Genoeg, ik ga weer op pad, Nederland in. Met in mijn hoofd,  Andere Tijden van Boudewijn de Groot.

Woensdag ben ik op stap geweest met Roel van Duijn. Op uitnodiging van politieke vereniging ROSA mocht hij een lezing geven over zijn boek met de titel ‘diepvriesfiguur’.

Roel van Duijn heeft tot 2008 in de politiek gezeten. Vooral bekend van Provo en de Kabouterbeweging. Hij was wethouder van de PPR. Hij is ook schrijver en publicist.

Nu vandaag de dag wordt hij veel gevraagd om lezingen te houden over zijn “witte fietsen plan”. Grappig is dat veel van zijn ideeën van vroeger zich weer herhalen in deze tijd. Bijvoorbeeld ook de biologische producten, het gezond leven.

Rosa is een kritische Zaanse partij en heeft twee zetels in de gemeenteraad van Zaanstad. In de gemeenteraad van Zaanstad is ROSA de bekende luis in de pels. Een mooie partij die het wat mij betreft ook landelijk goed zou doen.

Na eerst een privé piano concert van Chopin te hebben gehad bij Roel thuis, reden wij naar Wormerveer. Schaken doe ik niet meer aan. Daar hebben we een hapje gegeten en iemand anders nog opgehaald. Ik heb weer eens aangetoond dat mijn rijkunsten subliem zijn. Iedereen voelt zich veilig bij mij in de auto, hoe is het mogelijk. Het is jammer dat we onze dag niet gefilmd hebben, we hadden er zo een prijs mee kunnen winnen. Maar wie weet zijn we wel gefilmd, zonder dat we het wisten, net als vroeger, door de AIVD? Je moet de geschiedenis kennen om deze laatste opmerking te begrijpen.

Alleraardigste mensen in Wormerveer en de boel was goed voor elkaar. Mooie zaal en toch nog aardig wat mensen. De lezing van Roel ging over zijn boek en daar kun je alles al over lezen bij mijn boekrecensies.

Mooi was ook dat er overal in de zaal opgevraagde BVD/AIVD documenten hingen van de jaren 1960-1980. Over mensen uit Zaanstad en omgeving, die in die tijd geobserveerd zijn. Zoals Rob Stolk. Heel veel namen uit de documenten zijn onzichtbaar gemaakt door de AIVD. Iemand wil toch de puzzel compleet maken en zoekt nu de namen erbij die ontbreken, die dus niet gegeven worden. En zo zijn er meerdere mensen bewust bezig om puzzels compleet te maken. Morgen schrijf ik daar nog wat over.

Na de lezing, ging de discussie ook over de rol van de AIVD. De AIVD moet de komende jaren 70 miljoen euro inleveren, een derde van het totale budget. Er is eigenlijk amper toezicht op wat zij doen. Vooral als steeds de kabinetten weer vallen. Iemand heeft zich dan net ingelezen in alles wat er speelt en dan komt er weer iemand anders. De AIVD is een bedrijf op zich maar wie controleert hen goed?

In het verleden deden de BVD infiltranten net zo hard mee met ramen ingooien en actie voeren. Je kunt je afvragen hoever je moet en mag gaan als infiltrant. Voor de meeste mensen hoeft de AIVD niet te verdwijnen maar moet het wel inzichtelijker worden waar ze mee bezig zijn. Zo is in het verleden jaren een school geobserveerd omdat er een communistische leraar op zat. Je kunt je afvragen of dat niet te ver gaat. Ook hier valt ontzettend veel over te schrijven en hebben de dingen ook weer meerdere kanten.

Ambtenaar Leon Sinke van het minsiterie van BZK had een “leuke Kerstboodschap” voor de asielzoekers in Den Haag. Via twitter:

“Morgen ontruiming tentenkamp Koekamp bij Den Haag CS, ik kijk er nu al naar uit naar het verwijderen van die zwervers !”

Inmiddels heeft hij voor deze opmerking zijn excuses aangeboden.

Het tentenkamp wordt inmiddels ontruimd. Dezelfde onmenselijke beelden als in Amsterdam.

Ik hoop dat er nog een betere bewuste Kerstboodschap voor deze mensen komt.

Commentaar kreeg Peter de Vries over zich heen, zijn tweet over de grensrechter. Onterecht, alleen het tijdstip van de tweet was misschien wat verkeerd gekozen. Bewust partijdig vlaggen of fluiten komt vaak voor, van hoog tot laag. Daar wil ik het nu niet over hebben. Het blijft altijd fout om iemand dood te schoppen en te slaan, daarom heb ik ook de poster met respect voor mijn raam gehangen. Maar een verhaal heeft altijd twee of meerdere kanten. Vandaag vernam ik een andere kant van het verhaal, die ik niet kende en die wil ik toch even met jullie delen.

Een grensrechter is vaak gewoon een vader. Een vrijwilliger. Vaak wordt voor de wedstrijd gekeken of er voldoende grensrechters zijn. Zo niet, dan wordt er een vader uit het publiek gevraagd om grensrechter te zijn. De wedstrijd moet immers doorgaan. Hij is hier niet voor opgeleid en kan dus altijd een verkeerde beslissing nemen. Dat moet je als club en als spelers goed beseffen. Zij maken wel mogelijk dat voetbal mogelijk is. Als je altijd langs de lijn staat bij je kind, wil dat nog niet zeggen, dat je bijvoorbeeld verstand hebt van buitenspel. Iemand van Buitenboys zei: ‘ik had daar ook kunnen staan met de vlag en dan was het mij overkomen.’ De grensrechter die is overleden was hiervoor niet opgeleid, deed het wel vaker, maar was vooral een vader. Dus zich van geen kwaad bewust. Hij nam gewoon de beslissingen zoals hij ze bewust dacht te zien.

Feit: elke speler heeft een spelers identiteitspas. Deze passen worden voor aanvang van de wedstrijd ingeleverd bij de thuis spelende club en gecontroleerd. Uit meerdere bronnen heb ik vernomen dat er soms spelers met valse identiteitspassen spelen. Als je team niet compleet is dan is het heel gewoon dat je komt met een paar spelers erbij uit een ander team. Je laat ze dan wel spelen op de pas van de speler die eigenlijk in het team hoort! Ook om te winnen worden er vaak spelers van een hogere klasse toegevoegd aan een team, bewust. Zeker als je spelers in een team hebt die allemaal qua uiterlijk op elkaar lijken dan is dit makkelijk te doen.

Wat is er dus gebeurd in de betreffende wedstrijd? De spelerspassen waren ingeleverd, het team misdroeg zich en schopte en sloeg de grensrechter, de club liet de spelers gaan met de spelerspassen, deed geen aangifte bij de politie. De politie had en heeft nu de grootste moeite om te achterhalen wie de spelers waren en de daders. Er staan maar liefst 20 rechercheurs op de zaak.

Wat had er moeten gebeuren: de club had aangifte moeten doen, spelerspassen in bezit houden tot die tijd, de politie had alle spelers mee moeten nemen inclusief de spelerspassen. Allemaal mee naar het bureau en ondervragen en je had de daders er zo eruit gevist. Je had dan ook kunnen controleren of de namen daadwerkelijk met de spelerspassen overeen kwamen.

En hier zou de KNVB zich eens mee bezig moeten houden. Ook de clubs. Begin met een opleiding voor de grensrechters en controleer spelerspassen strenger. Overleggen over hoe het anders kan en beter kan, zoek samen de oplossing. En vergeet vooral ook niet dat voetbal leuk moet zijn.

De bewustwording van zinloos geweld moet vanuit de mensen zelf komen, heeft niets met voetbal te maken.