Een bericht in de media dat de Voedselbanken genoodzaakt zijn om wachtlijsten in te voeren en de pakketten te verkleinen door de toenemende vraag en de afname van de hoeveelheid aangeboden voedsel. Bij ons bij de Voedselbank zijn wij op zoek naar een leegstaande kas, zodat wij samen een project kunnen opstarten om zelf bewust voedsel te gaan verbouwen. Een geweldig idee en de hoop is dan ook dat er iemand een kas gaat aanbieden aan de Voedselbank. De overheid helpt liever de mensen in het buitenland en daar zal de hulp niet vandaan gaan komen. Dus de bevolking zal het weer bewust zelf moeten doen. Hoort ook bij deze nieuwe tijd.

Ik keek van de week naar de herhaling van het programma Zomergasten met als gast Daan Roosegaarde. Voor iedereen die het gemist heeft, kijken. Ook iemand die zich bewust is van de dingen om zich heen en zich bewust beseft in wat voor tijd wij nu leven. Ik vond zijn positieve blik het mooiste. Eigenlijk zou zo’n programma elke werkdag een uurtje op de televisie moeten zijn, alleen al om de mensen te helpen om bewust te worden van.

En dan Syrië. Ik volg net als de meeste mensen wat er allemaal gaat komen of niet. Ik denk dat het een van de grootste fouten zal zijn, om daar met geweld in te grijpen. Ik zie het als een emmer die al vol is en dat die dan volledig gaat overlopen. Ik filosofeer er veel over en ik zou als ik een wereldleider was, meteen op het vliegtuig gestapt zijn naar Syrië om daar te gaan praten met de leiders en om door middel van communicatie een oplossing te zoeken voor het gebeuren. Alleen door samen en het samen willen zijn dingen mogelijk.

Nog een emmer die vol is dat is Fukushima. En zo zijn er talloze bedreigingen op dit moment in de wereld die ons leven voorgoed kunnen veranderen. Het is aan ons samen om die emmer niet bewust te doen overstromen.

Nog even over de kuddedieren van de filosoof  Friedrich Nietzsche. Ik schrijf tot half september even niet meer regelmatig op mijn blog. Dit heeft ook alles te maken met dat ik een soort van, uit de kudde ben gestapt. Al een jaar lang volg ik mijn hart en ga ik weer heen waar ik heen wil en doe ik wat ik wil doen, net als vroeger. Genieten noemt men dat ook wel. Toch blijft het ultieme genieten voor mij, achterop de motor. De vrijheid die je dan voelt is heerlijk en je ziet bewust veel meer van Nederland. Dan hier en dan daar, heerlijk.

Vrijheid, zo belangrijk. Toch is ook in ons landje vrijheid niet meer vanzelfsprekend. We zitten in een tijd dat iedereen bijna alles van je weet. Ik denk dat de ouderen hier nog meer moeite mee hebben dan de jongeren. Ik kom veel jongeren tegen die het niets interesseert dat al hun gegevens overal bekend zijn. Ook de vrijheid van dat je mag geloven wat je wilt, gaat ook hier in de toekomst een grotere rol spelen. Alleen daarom al, is nu een goede en bewuste verslaggeving vanuit Azië nodig.

Nog even iets anders. Ik vraag mij toch nog steeds af wat de mensen in Nederland voor werk gaan doen. De consumptie ligt stil, neem ik bewust waar in het veld. Laatst sprak ik iemand van een zorgverzekeringsmaatschappij en die gaan ook alles online doen. Dus je declaraties en alles. Ik gruw toch van het idee dat je straks je huis niet meer verlaat en alleen maar alles regelt via je beeldscherm. En dan blijft de vraag: wat gaan al die mensen doen die vervangen worden door een beeldscherm? Leuk om over te filosoferen, maar minder leuk om een oplossing voor te bedenken.

Misschien bestaat de Nederlander over tien jaar niet meer. Zijn wij een onderdeel geworden van, tja van wie?

Ik las gisteren over het leven van de filosoof  Friedrich Nietzsche. Hij kwam te vroeg en de mensen waren nog onbewust. Toch zie je ook in deze tijd hoezeer hij op sommige punten gelijk had. Hij kon voorbij de bocht kijken.

Zo was ik ook een tijdje geleden in Preston Palace in Twente. Nietzsche sprak destijds over kuddedieren. Dat we elkaar allemaal volgen en twijfelen of we ook iets anders zouden kunnen worden of doen. Ik moest daar in Twente aan denken. Verstand op nul en gewoon de massa volgen met eten, drinken en vermaak. Vol verbazing heb ik daar zitten bekijken hoe mensen het naar hun zin hadden. De film was leuk en het balspel maar dat was het dan ook, voor mij dan…  Ik sprak later met iemand die hier al jaren heen gaat. Gelukkig is niet iedereen hetzelfde zullen we maar denken en blijft de tent daar overeind.

Als je commercieel bent dan speel je handig op de doelgroep in, die vermaakt willen worden. En toch zie je heel  langzaam een beweging ontstaan van mensen, al dan niet door de crisis, die vermaak in de natuur opzoeken. Dingen die gratis zijn, de natuur is van ons allemaal.

En zo is het ook met de tijd waarin we nu leven. Hij doet dit en dan doe ik dat ook. We kijken niet naar links en rechts maar blijven rechtdoor gaan. Bezuinigingen moeten, niets moet, je kunt ook links en rechts kijken en wat anders bedenken.

Alles zit muurvast en de mensen die wel naar links en rechts kijken zijn de dupe. Zij willen wel maar de rest is nog onbewust van alles. Het zal langzaam gaan en niet vanzelf. Maar een ieder die denkt dat er vette jaren aan zitten te komen, droom lekker verder.

Geen zekerheden, nieuwe tijd, nieuwe oplossingen.

Syrië, iedereen heeft er een mening over en iedereen is voor of tegen aanvallen. Verschrikkelijke beelden vanuit Syrië, niet alleen nu maar al een hele tijd. Bijna niemand kon het iets schelen tot de afgelopen week. Wij hier in Nederland bekijken alles vanuit onze luie stoel. Toch is ook hier weer van toepassing: wie, wat , waarom en hoe los je het op. Of los je het niet op?

Vroeger toen ik rond de twintig jaar was, kreeg ik drie vrouwen op bezoek. Het waren vluchtelingen uit Ethiopië. Ik zie mijzelf nog zitten, omringd door de westerse luxe. In het Engels en met gebarentaal, proberen te begrijpen waarom zij hier in Nederland waren gekomen. Ze hadden niets en moesten opnieuw beginnen in een nieuw land. Ze waren verkracht en mishandeld en zagen hun familie vermoord worden. Zij waren ook rond de twintig jaar en hadden al een vreselijk leven achter de rug. Ik weet nog goed dat ik toen een pot, vol met oorbellen had. Om een beetje troost te kunnen bieden mochten ze van mij kijken of er wat voor ze bij zat. Ik vraag mij nog wel eens af hoe het toen voor hun was, wat dachten zij en waren de oorbellen troost?

Voor zover ik weet is een van de vrouwen overleden, de ander spoorloos geraakt en is de laatste gelukkig getrouwd en heeft  kinderen hier in Nederland.

Hoop, troost en vrede liggen dicht bij elkaar. Als je ergens niet bewust geweest bent dan kun je er niet over meepraten, alleen een mening erover hebben.

Ik heb de gesprekken van vrienden gelezen over Syrië en ieder heeft zijn mening. Ik zie het zo: stel dat Nederland iets heeft gedaan en iemand gaat ons bombarderen. Schiphol misschien. Dan wijkt zo’n raket net iets af en komt op een woonwijk in Hoofddorp terecht. Vrouwen, kinderen, mannen, onschuldige slachtoffers. En hier ben ik ook bang voor in Syrië.

Geweld kent nooit winnaars, altijd verliezers.

Tien kleine vingertjes en tien kleine teentjes. Gisteren bij de Voedselbank was de jongste cliënte mee van drie weken oud. Mamma en broertje hadden al voedsel van de Voedselbank en nu de kleine ook. Vol verwondering  keek ik naar het mooie meisje. Ze lag heerlijk te slapen, zonder zich er bewust van te zijn dat ze in de loods van de uitgifte van de Voedselbank stond. Wat zal haar toekomst zijn en wat krijgt zij mee in haar leven. Allemaal dingen die door mijn hoofd gingen.

De vrijwilligsters van de Voedselbank kregen een bloemetje, voor alle inzet. Het hoeft niet maar het was wel leuk! Er was ook goed nieuws voor een cliënte, een baan die haar beviel en een huisje. Heerlijk om te zien hoe mensen weer opbloeien en de toekomst weer wat positiever inzien!

Minder leuk is de strijd van twee cliënten voor het behoud van hun woning. Volgende week wordt een spannende week voor hen en ik mag hopen dat er nog goede mensen zijn die alles voor hen een positieve wending kunnen gaan geven.

Ook weer tranen bij de Voedselbank. Mensen die keihard werken voor een beter leven maar het even niet meer zagen zitten. Een arm om ze heen en wat drinken, meer kon ik niet doen. Ik zou zo graag iedereen willen helpen maar dat kan niet. Soms heel frustrerend.

De uitgifte bij onze Voedselbank is een keer in de week en we zijn er ongeveer drie uur. Drie uur per week dat er even auto’s, scooters en fietsen voorrijden en mensen de pakketten komen halen.  Drie uur even overlast voor de buurt. Er wordt niets gesloopt en er is geen geluidsoverlast. En toch vinden mensen het nodig om tot aan de wethouder aan toe, hun beklag te doen over deze drie uur.  Ik kan het niet begrijpen.

Zet die roze bril eens af en bedenk hoe blij je mag zijn dat je het zelf goed hebt. Drie uur, tien kleine vingertjes en tien kleine teentjes, nog geen besef van drie uur, nog geen besef van de wereld. Blijf maar lekker nog een tijdje onwetend van deze wereld kleine meid want het is bewust erg allemaal.

Gisteren was het vijftig jaar geleden dat Martin Luther King de beroemde woorden “I have a dream”uitsprak tijdens de mars in Washington. Amerika werd eerlijker en vrijer. Als Martin Luther King nog in leven zou zijn, wat zou hij dan van de wereld in deze tijd denken? En wat zou hij ervan denken dat mensen niet meer zo massaal de straat op gaan voor vrijheid en burgerrechten? Dat je tegenwoordig je toespraak online kunt houden en je toehoorders deze met een kop koffie in de hand kunnen aanhoren vanuit hun luie stoel.

Ook was er gisteren de viering van het 100-jarige bestaan van het Vredespaleis in Den Haag. Belangrijk voor het internationale recht en de vrede. Wat zou Martin Luther King gedacht hebben van al die mensen die daar waren en het hadden over “Give peace a chance”?

Gaan we onze mond verbranden aan de soepbal Syrië, in de hete soep die het Midden-Oosten heet? Wel grappig dat het reces hiervoor wel wordt onderbroken, Nederland boeit niet maar Syrië wel. Wat zou Martin Luther King gedacht hebben van deze hete soep?

Gisteren vernam ik weer dat iemand bewust zelfmoord had gepleegd. Hij zag het leven niet meer zitten in deze tijd. Zijn droom was uiteen gespat.

Ik heb ook een droom en wat zou Martin Luther King van mijn droom hebben gevonden?

Ik was gisteren bij het Openluchttheater Amsterdamse Bos. Een mooie zomeravond met volle maan en de zomervoorstelling Cyrano. Een mooi stuk met woorden op rijm. Knap uitgevoerd en Cyrano is al talloze keren verfilmd en bewerkt. Erg leuk dat je dus gewoon je eigen eten en drinken kunt meenemen en kunt picknicken in het bos voor de voorstelling. Mooi dat het nog bestaat. Vroeger was het gewoon gratis en hing er ook nog overal kunst, tja tijden veranderen.

We waren aan het filosoferen wat er over veertig jaar opgevoerd zou kunnen worden. Welke boeken uit deze tijd zijn het verfilmen waard of een toneelstuk. En hebben we nog helden om een voorstelling mee te vullen? We kwamen er niet uit. Alles is al gedaan en echte helden zijn er bijna niet meer. Alleen de boeken van Heleen van Royen zagen wij wel opgevoerd worden in het theater. Zij is een van de weinige schrijfsters die nog boven de rest uitspringt.

En een andere held die het alweer voor zijn kiezen krijgt is Roel van Duijn. Volgens Roel is er een boek vol smaad tegenover hem gepubliciceerd. Het is een boek dat in eigen beheer is uitgegeven door L. Ruiter. Roel heeft aangifte gedaan bij de politie wegens smaad. Het gaat allemaal over zijn ontvoering destijds, waarvan de dader(s) nooit vervolgd zijn. De CTIVD is nu bezig met een onderzoek naar alles wat er is gebeurd in die tijd. Roel is zelf ook bezig met een aantal mensen om de onderste steen boven te krijgen. En elke steen is er een, zoals we weten.

Ach wie weet krijgt iemand het in zijn bol om hier een zomervoorstelling van te maken over veertig jaar.

Afgelopen weekend voor het eerst een inzamelingsactie gehouden voor onze plaatselijke Voedselbank. Dankzij alle vrijwilligers een geweldige dag, met een opbrengst van 1250 artikelen. Ruim 50 volle vouwkratten! Met dank aan de supermarkt waar wij deze actie mochten houden.

Bij de ingang van de supermarkt een flyer aan de mensen gegeven met hierop artikelen die ze mochten aanschaffen in de winkel. Achter de kassa konden zij dan het artikel van hun keuze inleveren. Er waren mensen die de complete lijst met artikelen schonken! Heel erg mooi dat de mensen elkaar helpen!

Opvallend met het uitreiken van de flyer was dat veel mannen alleen, de flyer niet wilden hebben. Dit zal wel komen omdat de man met een doel voor ogen naar de supermarkt gaat: boodschappen doen. En daar staat dan opeens zo’n vrouw die meer van hem vraagt: paniek! Ook opvallend dat vrouwen van hogere leeftijd de aankondiging van deze actie al in de plaatselijke kranten hadden gelezen. Met dank aan de kranten, scheelde weer uitleg. Al met al maar een enkeling die een minder leuke opmerking gaf.

Alle artikelen komen via het distributiecentrum en de uitgifte,terecht bij de cliënten van de Voedselbank. Dus je weet dat het juist aan komt!

Er was ook een vrouw die op vakantie was en als vrijwilligster bij de Voedselbank in Maassluis in dienst was. Het aantal cliënten in Maassluis, daar schrok ik toch wel even van. En ook een moeder die vertelde dat haar zoon binnenkort moet aankloppen bij de Voedselbank. Verder tussendoor wat leuke gesprekken.

De Voedselbank leeft en de mensen blijven in leven dankzij ondersteuning van de Voedselbank.

Samen.

Ik was even in Breda en omstreken en dan zit je toch in de buurt van de Efteling. Met korting wat kaartjes en gaan. Ik laat altijd iedereen in zijn waarde en iedereen is uniek, maar… nooit geweten dat de gemiddelde Efteling bezoeker dik is. Dikke ouders met dikke kinderen, ik dacht even in Amerika te lopen. Maar laten we wel wezen, in het park hoef je ook niets zelf te doen. Zelfs het land van Laaf, waar je vroeger kon fietsen in een half ei op een rails is gemotoriseerd. Blijkbaar is er behoefte aan dat er voor je gedacht wordt in dit soort parken. Zelfs in de rij voor een attractie hoef je niet meer zelf op je horloge te kijken, hoelang je nog moet wachten. Humor is dan wel dat je een bepaalde lengte moet hebben voor de attracties, gewicht is dus niet belangrijk maar lengte wel.

Als je hersens altijd werken dan kijk je toch iets anders naar het park. Zeker omdat ze de zondagstoeslag willen schrappen voor het personeel. Als je zo om je heen keek dan begrijp je wel waarom alles zo duur is. We hebben heel wat berekeningen gemaakt en kwamen uit op een verlies situatie bij veel dingen. Het leukste was een frietkraam met drie man aan personeel in de avond. De een stond te bakken en de ander deed de kassa. En dan stond er nog een derde persoon daartussenin die stond te niksen en pas als de frituur klaar was, iets in de bakjes mocht doen. Mooi voorbeeld van hoe het anders zou kunnen. Twee man kan die kraam ook draaien. Zodra de frietbakker klaar is dan kan hij de bestellingen in de bakjes doen en ondertussen nieuw friet in de frituur doen. Ja, het is even harder werken maar het kan.

Voor twee cappuccino waren wij 5,90 euro kwijt. Ja, wij begrijpen nu waarom, personeelskosten.

Maar voor een lui dagje uit is de Efteling een aanrader. Het sprookjesbos blijft toch het leukst. Ook het straattheater is leuk. En ga zeker naar de film van het WNF, over de afbraak van onze aarde. Zo pik je nog een klein stukje bewust worden van mee.

Ik krijg ook regelmatig de vraag: “denk jij dat het allemaal nog goed komt met de wereld?”  De laatste weken zeg ik zonder enige twijfel: “NEE, ik denk het niet.” Ingrid de doemdenker. Buiten het feit om dat een heleboel mensen bewust goed bezig zijn om het tij te keren, denk ik persoonlijk dat het niet genoeg is. We hebben deze wereld te lang laten ontstaan met zijn allen en niet vooruit gekeken. Het ik en het ik heb het goed, is te belangrijk geworden. Maatschappelijk belang is afgegleden. Nu zouden we dat met zijn allen nog wel terug kunnen halen als iedereen zijn beste beetje voortzet. En dan bedoel ik niet de woorden die ik constant om mij heen hoor: “het zal mijn tijd wel duren.” Je moet je kapot schamen als je dit zegt. Al doe je het niet voor jezelf dan toch altijd voor de volgende generaties. Weglopen is makkelijk, oplossen moeilijker.

Maar stel dat iedereen wel zijn beste beentje voortzet en bewust gaat worden van, dan nog worden wij ingehaald door de aarde zelf. De aarde kan niet meer en dat hebben wij aan ons zelf te danken. Genoeg mensen hebben hier jaren geleden al voor gewaarschuwd maar werden weggezet als achterlijke idioten. Immers geld is belangrijker en wie dan leeft die dan zorgt. Nou het goede nieuws is, dat die tijd voor wie dan zorgt, nu gaande is.

Niet huilen en schouders eronder met zijn allen, samen. Die mentaliteit waar ik gisteren over schreef.

En ondanks al die somberheid blijf ik positief en leef, geniet en doe de dingen die ik wil doen, gewoon omdat het kan.

De wereld is mooi voor wie het ziet.