Wel weer gelachen bij onze Voedselbank, zeker. Af en toe komt er nog wel eens een krat mee met goedbedoelde troep, zoals wij dit noemen. En dan glipt er zo af en toe wel eens een product in een van die kratten waarvan iemand denkt dat de mensen van de Voedselbank er blij van gaan worden. We hadden alweer pret dat er nog steeds speculaaspoppen van de Sinterklaas in de pakketten zaten. Nog groter werd de pret toen er uit een goedbedoelde troep krat een chlamydia test kwam. Zo tussen de zeepjes en tandpasta. Je hoort een kind van zes jaar dan al aan mamma vragen “mam kun je dit eten of kan ik er een spelletje mee doen?” Er waren ook een paar doosjes bij en daar stond een afbeelding op van een vrouw op een fiets met de benen wijd en ik las de tekst, meer grip op het leven! Energiedrank of rustgevende thee? Nee, er zat een tube kleefpasta in voor een kunstgebit. Je kon mij wegdragen… Bedankt weer, als ik straks ga fietsen dan ga ik dus denken aan een kunstgebit met kleefpasta. Kan iemand mij vertellen wat een lachende jonge vrouw met de benen wijd op een fiets, te maken heeft met kleefpasta voor een kunstgebit? Is er al een ruimtereis naar Jupiter of desnoods naar Mars al klaar en mag ik mee?

Gelukkig waren er ook dozen met kleine moestuintjes. Mensen gingen gewoon zoeken naar nog ontbrekende moestuintjes en dit was erg leuk. De overige moestuintjes gingen mee met een kind want een juf op school deed er iets mee in de klas. Groen bewustmakend onderwijs hoeft niet veel te kosten. We hadden het ook nog even onderling over het toenemende geweld overal en ook in de trein. Mensen aanspreken op gedrag is zo ouderwets. Je kunt eigenlijk van alles doen, het is de mens zelf die een gedrag laat zien en hoe verander je gedrag, tja. Misschien iedereen een tijdje met zijn hoofd in een moestuintje stoppen? O nee, mag niet en ik zou het ook niet leuk vinden en wat je niet wilt dat jezelf overkomt dat wens je ook een ander niet, of zoiets. En mocht iemand mij straks met de benen wijd op een fiets zien zitten, ik zoek een geen kunstgebit of kleefpasta. Ik heb lol en fiets…

Er was gisteren weer een debatje, gemist omdat een van mijn vriendinnen in tranen was en dan ga je er een gezellig avondje van maken. Gisteren ook nog even iemand in de zon gezet die niet meer vrolijk was in de hoop dat het zou gaan helpen. Het is allemaal wat in Hollahopsaland. Het gaat zo om mij heen ook allemaal over de aankomende verkiezingen. Mensen vragen aan mij wat het waterschap doet en dan vertel ik iets over vissen, dijken, gemalen en waterland Nederland. Wie zijn al die mensen en waarom stemmen? Ik geef er dan de volgende uitleg bij. Stel er is in een dorp een schoenenwinkel met twintig man personeel en wegens bezuinigingen moet er vier man uit. Dan geef je dus iedereen in het dorp een kieslijst om te stemmen wie er mogen blijven. Mensen die niet in zo’n winkel komen hebben geen flauw idee of iemand zijn werk goed doet want ze kennen de personeelsleden niet. De persoon die zou moeten weten wie de vier personeelsleden zijn die ontslagen gaan worden is de filiaalleider. Nee, niet de rayonleider en niet alle lagen erboven. Een goede filiaalleider kent zijn personeel en hun kwaliteiten. En een controleur zal de bedrijfsleider en het personeel af en toe controleren en klaar. Dus het waterschap zou zelf kunnen beslissen wie er waar komt? Ja wat mij betreft wel, ik heb er geen verstand van de kwaliteiten van de mensen. Iedereen blij met mijn uitleg en hoppa weer verder.

En de Provinciale Statenverkiezingen dan? Pff, hoe leg ik dit nou weer uit. Ook allemaal mensen die je niet kent en je ook niet zult opslaan in je brein als ze niet regelmatig in de media verschijnen. Gewoon vrijwilligers die dit werk meestal doen naast hun baan met een onkostenvergoeding… Een bestuurslaag die er van mij uit mag, mijn mening. Als ik zo om mij heen hoor dan gaat iedereen alleen maar stemmen om een proteststem uit te brengen tegen het beleid in Nederland. Een eerste zetje naar de V van verandering, zoiets. Zie het als een nieuwe dranktest, je neemt dertien glaasjes frisdrank en je proeft uit allemaal een slokje. De een spuug je waarschijnlijk meteen uit en de ander slik je met veel moeite door. Er zit er niet een bij die je een tien zou geven en wel een die je een acht zou geven. Dan kies je dus die van het cijfer acht of je spoelt alles door de gootsteen en drinkt niets. Hoeveel dorst heb je en waar ga je gelukkig van worden? Mensen begrijpen deze uitleg weer volkomen en ik heb lol. Ik ga wel stemmen en op een partij die van mij een zeventje krijgt in de hoop dat ze gaan doorgroeien naar een acht. De lat ligt laag in Nederland, is niet anders. Je kunt het ook zien als boodschappen doen en dat je iets overbodigs in je mandje gooit, kun je net zo goed even het stembureau induiken…

“Niemand weet, niemand weet, dat ik Repelsteeltje heet”. De R van Repelsteeltje… Ik moest er gisteren aan denken toen ik het debat aan het volgen was over het aftreden van Opstelten en Teeven. De R van raadsel in het nu en iedereen denkt mee. Ik zag ook een R van Rutte die tijdens dit debat de R van regie stevig in handen hield, best knap zo in je eentje omringd door lege stoelen. De Kamer was onjuist geïnformeerd of niet geïnformeerd, bewust informeren. Als ik een opdracht ga maken en niet de juiste informatie aangeleverd krijg of er ontbreekt iets dan ga ik verder zoeken en vragen om mijn opdracht af te maken. Er valt ontzettend veel te doen in mijn landje en waarom weer een urenlang debat? Wat hadden de vragen kunnen zijn in een uurtje tijd met drie partijen in de kamer? Gaan we de wet nu aanpassen op geheimhoudingsplicht? Gaan we in het nu nog onderhandelen met geldbedragen voor criminelen? Hoelang gaan we gegevens bewaren en WAAR en wie gaat er toezicht op houden? Gaan we er een extern team opzetten om de werkelijkheid iets meer vorm te geven? En misschien de belangrijkste vraag, hebben we er iets van geleerd met zijn allen of gaan we op de oude voet verder? De R van reflectie… En klaar en hoppa aan de slag.

Een voordeel over een jaar of twintig zijn we van al dit soort dingen af. Geld bestaat niet meer in zijn huidige vorm en via de chip in je lichaam is alles op te vragen. Je bent dan zeg maar de bewaker van je eigen leefherinneringenpot en de doofpot bestaat dan niet meer. Dan hebben we weer regels nodig of iedereen jouw chip mag uitlezen. Mensen worden over twintig jaar ook begraven op een digitaal kerkhof en dan staat de urn met de chip op het dressoir van de nabestaanden. En debatten zijn er dan ook niet meer want de computer stuurt het land aan, jammer. “Niemand weet, niemand weet, of de aardbol dan nog bestaat.” De R is ook van het leven is Reuzeleuk en ik ga er weer een reuzeleuke dag van maken vandaag. Wel met een warme trui aan want de R is nog in de maand. Laat de R van rokje maar komen…

Het was weer een zo’n dag gisteren. Bij mij krijgen veel mensen een tweede kans en ik probeer om niet te (ver)oordelen. Ieder mens heeft immers zijn eigen verhaal. Zo ook bij de Voedselbank en een van de vrijwilligers kreeg een tweede kans van mij. Veel mensen verklaarden mij een beetje voor gek, ik vond het wel kunnen. Helaas werd deze tweede kans niet met beide handen aangegrepen en in het teambelang moet je dan samen besluiten om niet meer met deze persoon verder te gaan. Aardig persoon maar als iemand niet in een team past dan zijn er genoeg andere teams waar iemand wel in past of iemand kan beter zelfstandig verder zonder team. Iedereen heeft talenten en die komen er altijd uit vroeg of laat. Er zijn op de korte termijn nooit winnaars in zo’n situatie, alleen maar verliezers. Voor de vrijwilliger is het niet leuk en voor het team is het niet leuk. Ons team kan wel blijven voortbestaan omdat alle neuzen van het team dezelfde kant op staan en er respect is voor elkaar. We zijn gelukkig allemaal anders en kunnen elkaar aanspreken op gedrag en zijn lekker duidelijk. Soms te duidelijk en daar moet je tegen kunnen…  Na zo’n situatie als vandaag kun je alleen maar zelf in de spiegel kijken en leren van wat er niet goed ging en hoe het in de toekomst beter of anders zou kunnen. Mijn schuld omdat ik iemand een tweede kans gaf? Had ik eerder kunnen ingrijpen? Ja, ik had iets eerder kunnen ingrijpen. Na een uur overdenken wist ik het voor mijzelf en dus hoppa weer naar de toekomst kijken en verder.

Toevallig was er in de avond nog een ontslagronde, op de televisie dan… Opstelten sleept Teeven mee was een van de kreten. Ik ben van het omdraaien. Er zijn wel wat overeenkomsten met het verhaal van hierboven. De neuzen van het team stonden niet meer dezelfde kant op. En ook hier, Opstelten en Teeven zijn mensen en alle mensen doen goede en foute dingen in hun leven. Een ieder heeft zijn eigen verhaal en deze verhalen komen vast nog wel, voor de geschiedenisboeken van volk en vaderland. Al met al zegt het wel iets over de tijd waarin ik nu leef. Mensen vinden zo onderhand duidelijkheid, openheid  en eerlijkheid belangrijker dan wat dan ook. Zeker als iemand een voorbeeldfunctie heeft. Zoals ik gisteren al schreef, de wereld is een afspiegeling van de gedragingen van alle mensen. Ik had het er gisteren ook nog met iemand over, eigenlijk speel je zelf de hoofdrol in je eigen leven en in je eigen verhaal. Mooie afsluiter voor zo’n dag.

Af en toe dan vraagt iemand op maandag hoe mijn weekend was. Ik was bezig met de samenleving, snapt bijna niemand. Ga plezier maken, ehh een dagje lezen, denken en schrijven is ook plezier. In de zon buiten zien hoe een vrouwtjes eend werd lastig gevallen door vier mannetjes eenden op de internationale vrouwendag. In eenden land is de vrouwendag nog ver te zoeken en in heel veel landen op deze aardbol ook nog steeds. En zo zit je dan te mijmeren over alles wat er bewust om je heen is gebeurd de afgelopen week en wat een rare wereld het toch allemaal is. Het klopt echt dat de samenleving een afspiegeling is van de mensen die erop (los) leven met al hun gedragingen… En wat een mooi weer in maart, voor de lange termijn vooral investeren in iets bij de Nederlandse kust en het overige water. Nederland gaat straks het nieuwe Benidorm worden en we hoeven dan niet meer met het vliegtuig naar elders voor de zon. Dan gaan we om te kunnen schaatsen naar Amerika toe, leuker kan het echt niet gaan worden. Ik was aan het denken over het woord samenleving en hoe die razendsnel om mij heen aan het veranderen is. De samenstelling van de bevolking in mijn land bijvoorbeeld, ik zie het ene na het andere gezin uit het buitenland binnenkomen met vier of meer kinderen. Straks zit iedereen in Nederland en dan stijgt de waterspiegel en verzuipen we alsnog met zijn allen, ik zie het alweer voor mij. Vooral de humor overal van blijven inzien.

Ik hoor om mij heen veel mensen terecht klagen over de stijgende huren en het gebrek aan betaalbare huurwoningen. Op mijn demonstratie app kwam er voor deze klagende mensen een demonstratie binnen op zaterdag 14 maart in Amsterdam. In de middag dus lekker daar gaan meelopen en je frustraties uitschreeuwen, hoppa. De politie gaat ook actie voeren en minder bonnen uitschrijven en dan hoeven er ook weer minder bonnen te worden teruggevonden, hoppa. Toeterende treinen vandaag en terecht, hoppa. Studenten zijn ook nog steeds in actie, hoppa. Al met al kwam er nog een vraag bij mij op… Waarom komen er nog mensen naar ons Hollahopsaland toe met zoveel ellende en acties hier? En hoe leg je deze acties aan hen uit als ze net hier zijn vanuit oorlogsgebied?

Gisterenochtend weer voor de Voedselbank bij een supermarkt gestaan voor een inzamelingsactie. Zo op zaterdagochtend kwam de boel maar langzaam op gang met winkelende mensen. Zo heb je wel de tijd om wat andere dingen te doen en met mensen in gesprek te gaan. Met een kind met kleine moestuintjes even bij de grote bak de werking van groeien uit staan leggen, enig. Had toch ook met voedsel te maken… Dropjes staan eten vanuit de bak bij de servicebalie, had ook met voedsel te maken… Ik ging er gewoon weer een leuke ochtend van maken en de mensen voedsel laten kopen voor de Voedselbank. Grappig dat deze supermarkt zijn eigen mystery shoppers in dienst heeft om boetes te voorkomen. Dan gaat er een jongen drank kopen en die komt dan terug bij een vrouw met een lijstje en dan gaan zij samen kijken of het personeel zich aan de wet heeft gehouden. Dat zoiets eigenlijk al nodig is, triest. Je krijgt als personeel instructies en die voer je uit… De jongeren die echt willen komen toch wel aan hun drank. Bedrijven zijn echt als de moestuin bang voor boetes tegenwoordig, opvallend. Waar we het ook even over hadden was de doorgeeftas. Als je in een straat woont dan kijkt iedereen zijn kastjes na op overbodige levensmiddelen of kleding en dan geef je de tas weer door en haalt iedereen eruit wat hij of zij kan gebruiken. Erg leuk en ook met kranten en tijdschriften zie je dit gebeuren, samen.

En dan kan het zomaar gebeuren dat je op je vrije zaterdag nog een opdracht krijgt, lol. Op mijn vraag of iemand iets wilde kopen voor de Voedselbank kwam er een leuk antwoord retour. Ik zal het maar noemen, van een van onze winkelende mensen… “Nee, ik heb AOW en ik kan niets meer sparen en als jij zorgt dat Rutte zorgt dat ik wel kan sparen dan koop ik een blik soep voor de Voedselbank.” Hoppa, op je vrije zaterdag… mag ik u bellen meneer Rutte om mijn opdracht te kunnen uitvoeren? Opdracht voor koopkracht, leuk voor op een poster! Ik ga misschien een beetje in herhalingen vervallen, ik kan het niet vaak genoeg benadrukken, de mensen met niets of weinig die niet bij de Voedselbank lopen. Zijn er heeeeeeel erg veel, bewust van… En ook de kreet met wij geven alleen nog maar aan mensen in eigen land kwam weer veel voorbij. En Griekenland wil echt niemand meer een cent aan uitgeven, lol. Er kwam ook nog een Voedselbank cliënt en die kwam vragen wat ik aan het doen was. “Wat dacht je, jouw voedsel verzorgen…” Wel leuk dat deze persoon toen wilde helpen, zo kan het dus ook. Op zich misschien ook een beter idee om de cliënten zelf bij dit soort acties te laten staan. Jij wilt voedsel dus doe je best, hoppa. Een dakloze vraagt toch ook niet of ik met zijn petje wil gaan zitten zodat hij in het café warm kan gaan worden? Ik zou het overigens best een dagje willen doen hoor…

Echt bijzonder gaaf dat er weer een wolf is gezien in Nederland. Een beetje doelloos liep het beest te wandelen. Zou de wolf onze taal spreken? Zou wel fijn zijn als ie goedemorgen zou kunnen zeggen. Ik zag meteen weer een nieuw sprookje voor mij, de treinconducteur en de wolf.

Er was eens een conducteur en die stond bij de trein en zei: “druk maar op het knopje en dan gaat de deur vanzelf open.” De trein ging rijden en de conducteur liep door de trein heen en het zag er in een coupé vreemd uit. “Waarom heeft u de benen op de andere zitting?” “Dan zit ik lekkerder.” “Waarom heeft u geen kaartje?” “Dat gaat je niets aan en ik ga echt niet betalen hoor.” “Waarom mag ik u niet aanspreken op gedrag, ik doe gewoon mijn werk?” “Mond houden en doorlopen anders sla ik je in elkaar.” En toen sprong er een wolf uit de andere coupé en die vrat de reiziger in één hap op. Wees welkom in Nederland wolf en zolang de poortjes op de stations open blijven, wandel gerust eens een trein binnen…

Ik had gisteren eindelijk de mug in mijn huis doodgeslagen, gewoon met de ouderwetse pannenlap, lol. Ik heb begrepen dat je tegen insecten ook andere dingen kunt kopen, iedereen zijn ding en ondernemerschap is goed… mijn pannenlap is ook goed, hoppa. En zo kon ik rustig even gaan zitten voor de leiders van de vijf grootste partijen in debat. Nummer zes lag in de ziekenboeg en ik dacht weer, hij zal toch wel thuiszorg hebben, lol, Het was geen knetterend debat, gelukkig want de dag was al knetterend genoeg voor mij. Een beetje rust in de avond was dan ook zeer welkom. Het doel van het debat was de kijker informeren over waar de partijen voor staan zodat je iets bewuster kunt gaan stemmen. “Laten we niet naïef zijn en niet naïef moeten zijn.” Ze kwamen weer voorbij… Onvoldoende bewust van de mogelijke gevolgen van handelen, argeloos, onnozel, te goed van vertrouwen. Dankzij alles in de politiek is de kiezer volgens mij zeker niet naïef meer, geen debat voor nodig, Ik denk dat de meeste mensen heel bewust gaan stemmen. Het jasje van Diederik zat iets te strak en in deze tijd denk ik dan meteen weer, waar is hij uit eten geweest en waar zijn de bonnetjes. Al met al valt het ook in deze tijd van alle veranderingen niet mee om als leider van een partij iets zinnigs te moeten zeggen. “Kerk en staat zijn gescheiden.” Ik denk dan altijd, het wordt tijd voor een nieuw kiesstelsel waarin kerk en staat inderdaad gescheiden worden. Links, rechts en midden is drie en klaar.

Gelukkig kwam de Voedselbank ook weer even voorbij in een filmpje, je kunt de werkelijkheid maar beter goed in beeld brengen, lol.  Ik was gisterenmiddag bij onze Voedselbank en ik ging aan iedereen vragen of ze gratis kaarten wilden hebben voor een uitvoering in onze woonplaats van de Mattheüs Passion. Een schenking vanuit een goed hart aan onze Voedselbank. Ik had wat informatie uitgeprint en het verhaal heel kort samengevat. Ik had van tevoren al een weddenschap met mijzelf gemaakt dat mensen of niet wisten wat het was of er niet heen wilden gaan en die weddenschap weer dik gewonnen, lol.  Vier handen vol mensen toch blij kunnen maken met een uitje. Afijn, voor mij is de Voedselbank en kerk inderdaad gescheiden en met Jezus op de flyer naast mij aan het vragen dan maar. Dan krijg je dus soms als antwoord: “wij zijn moslims.” En ik dan weer terug: “ja weet ik en ik stel mijn vraag toch aan iedereen.” De mensen konden dit gelukkig wel waarderen. Toch raar eigenlijk, als er een mooi islamitisch concert zou zijn in een moskee en ik zou daar een uitnodiging voor krijgen dan zou ik daar wel naartoe gaan. Geen verkiezingsdebat voor nodig om open deuren en gesloten maatschappelijke deuren in mijn landje te herkennen… O ja, dit was het doel niet van het debat, lol.

Er is binnenkort bij mij in de buurt weer een avond over de invulling van de zorg voor de andere helft van dit jaar of voor 2016. Bij mij in de buurt komen de gesprekken nog. Het is al met al een feest dat deze nog even waren uitgesteld en zo konden de mensen aan de komende veranderingen wennen. Elk voordeel heeft ook zijn nadeel, de onzekerheid en de onduidelijkheid. Ik hobbel zelf ook wat in het rond en zo krijg je een aardig beeld. Ik las vanmorgen ook wat ziek zijn de economie kost en dan ging het over de vanuit Amerika overgewaaide griep van nu. Zelfs ziek zijn gaat in het nu over cijfers en niet meer over mensen, hoppa. Ik vind cijfertjes leuk en mensen bijna net zo leuk… Ik ga toch even terug in de tijd om iets duidelijk te maken. Jaren geleden waren er drukke kinderen en slimme kinderen in een klas en er waren nog geen labeltjes als hoogbegaafd, autistisch, ADHD en noem ze allemaal maar op in het nu. DSM schaaltjes, huh welke schaaltjes? Soms ging het goed en soms ging er iets fout en het was veelal niet zeuren en doorgaan. De ergste gevallen werden onder de hoede van een instelling gezet of er kwam andere hulp. Ik mag met al mijn opgedane kennis toch wel stellen dat er toen ook een hoop mensen daar niet altijd beter van werden maar dat is weer een ander verhaal. Waar het mij om gaat is dat in het nu alle kinderen die in de ogen van de volwassenen en hulpverleners niet normaal gedrag vertonen getest worden en een indicatie voor dit niet normale gedrag krijgen. Is er iemand eigenlijk wel normaal, lol? Vroeger had je dit niet en het punt wat ik wil maken is dat er dus hele generaties rondlopen zonder zo’n indicatie… En terwijl hun gedrag bijvoorbeeld wel in aanmerking komt voor dwangneurose, autisme en noem ze allemaal maar weer op. In het nu gaan we met kinderen en mensen met bijvoorbeeld ADHD anders om. Er zijn door mensen dingen verzonnen die goed voor ze zijn en die niet goed voor ze zijn, handvatten.

Even terug naar de zorg en dan niet naar de financiële kant, wel naar de menselijke kant. Stel je hebt iemand van zeventig jaar met een hoge score in de schaal voor een autistische stoornis. Vroeger is dit nooit officieel getest of vastgesteld bij deze persoon. Bij de indicatie voor huishoudelijke hulp bijvoorbeeld gaat er gekeken worden naar de lichamelijke gesteldheid van iemand en naar wat iemand nog wel zelf kan. Er wordt gekeken naar de omvang van de woning en zo kan het dan gebeuren dat iemand van drie uur hulp naar twee uur hulp gaat. Zo iemand gaat geestelijk doodziek worden als het huis niet schoongemaakt gaat worden op de manier die hij of zij wil. Ja, ramen lappen hoeft niet meer hoor, ze laat maar een glazenwasser komen. In mevrouw haar systeem zit dat de ramen om de twee weken door de hulp gewassen worden en een glazenwasser kan ze niet betalen. Deze mevrouw gaat geestelijk in de knoei komen en dan komt er een tijd dat ze het dan zelf gaat doen en van de trap valt. Zorgkosten nog hoger. In een andere gemeente hebben ze de gesprekken telefonisch afgedaan en met medewerkers die niet in de zorg werkzaam waren. Cijfermatig beoordelen, denkt Ingrid dan… Je kunt de mens zelf niet zien door de telefoon. Als ik een goede raad mag geven voor alle gemeenten die de zorg nog moeten vaststellen, kijk eens wat meer naar de persoon zelf en niet naar het geld, bewust van… Wat heeft iemand nodig en waar gaat iemand blij van worden, bewust van… We kunnen natuurlijk ook met zijn allen niet zeuren en doorgaan net als vroeger en de kennis van nu gewoon negeren, wat gaat het worden? Mens of geld, wat gaat het worden? Combinatie om het schaaltje in balans te houden?

Gisteren weer gelachen, in een van de kranten van Nederland stond een stukje over de landelijke actiedag van de studenten. Er stond dinsdag, kraak en krak en denk en denk, woensdag toch, vandaag? Zelf ergens anders bewust gelezen… En wie kun je dan bellen om opheldering te vragen als er boven het stukje staat: van een van onze verslaggevers, lol. Klein foutje mag best hoor, ik maak ze ook, gelukkig mag het nog in het klein in deze tijd. Je kunt er van leren en om lachen en weer opstaan. Toevallig afgelopen week met twee mensen over gesproken, als je in Amerika faalt met een bedrijf dan zegt niemand wat stom. Ze zeggen: goed geprobeerd en hoppa weer verder. Het in en in perfect moeten zijn met alles drijft veel mensen tot wanhoop, bewust van. Foutjes, wat er in een leven al niet allemaal fout kan gaan. Ik heb er mijn handen vol aan en ik sta er versteld van hoe generatie na generatie in families de ellende van de fouten krijgt te verwerken, het gaat maar door. Ik had het er afgelopen week nog even met een vriendin over. Als je alle verhalen van iedereen aanhoort dan is het zo belangrijk om ook even wat mensen om je heen te hebben die nog wel kunnen lachen en zorgeloos zijn. Ik sluit mij soms bewust even af voor alle ellende, ook ik heb mijn grenzen. Luisteren en soms wat advies geven en hopen dat iemand geen domme dingen gaat doen. Altijd weer dat rottige geld waar mensen wakker van liggen en willen hebben. Als je dan aan mensen vraagt waar ze echt gelukkig van zouden worden dan noemen ze vaak als eerste liefde, iemand die om ze geeft en kinderen en kleinkinderen. Iedereen wil iemand in zijn omgeving die om hem of haar geeft, bewust van… Luisteren is ook zo belangrijk…